Η ΓΕΝΙΆ ΜΟΥ

Το νησί της Κώ, το νησί μας, για αρκετούς στην Ελλάδα αλλά και οχι μόνο θεωρείται αρνητικά επηρεασμένο από τον πολιτιστικό βομβαρδισμό των ξένων επισκεπτών. Τον τρόπο ζωης, τον ξένο τρόπο διασκέδασης σε μπαρ και club, τα καινούρια μαγαζιά που η μόδα γεννά και πλέον η λέξη δεκατιανό έχει αντικατασταθεί από το brunch όπως και η ελληνική ταβέρνα συχνά σκοντάφτει στο ιαπωνικό σούσι. Πιστεύεται ότι η ξενόφερτη κουλτούρα, μας έχει αλλοτριώσει και ότι η απόσταση μας από τα πατήματα των προγόνων μας έχει ξεμακρύνει. Τελικά ισχύει η ατάκα κάποιων "όσο πιο παλιά τόσο πιο καλά"; Ισχύει ότι έχουμε χάσει την αλήθεια και την ψάχνουμε στα story του Instagram και του Facebook;

Η αλήθεια είναι οτι εμείς πήραμε τον πήχη στα χέρια μας και τον σήκωσαμε πολύ ψηλά. Πολύ πιο ψηλά από ότι όλοι πίστευαν.
Εμείς είμαστε αυτοί, που στο νησί αυτό χτισαμε τις τόσες σχολές χορού. Εμείς πήραμε τα παραδοσιακά πανηγύρια από κάτι δυσπρόσιτο προς τους πιο νέους και τα κάναμε σταθμό στην καλοκαιρινή διασκέδαση. Εμείς χορέψαμε με τους παλιούς και τους νέους παραδοσιακούς oργανοπαίχτες και χορευτές, εμείς κρατάμε την παράδοση ζωντανή στο νησί αυτό καταθέτοντας ψυχή! Αυτή τη στιγμή έχουμε τέτοιο αριθμό χορευτών στο νησί, με αποτέλεσμα να γίνονται παρέες και να στήνονται σενάρια, να μελετούνται χορευτικές τεχνικές, να αναλύονται και να αλλάζουν χέρια οι χορευτικές φιγούρες. Έχουμε γίνει το νησί που όλοι, μα όλοι δηλώνουν χορευτες.
"Τι πιο όμορφο;;;"
Εμείς την χαρά μας στην επανάσταση του 1821, την δυναμική του ΟΧΙ το 1940, αλλά και την ενσωμάτωση του 1948 στην μητέρα Ελλάδα, την χορεύουμε στην κεντρική πλατεία του νησιού. Οι τρεις πιο σημαντικές εκδηλώσεις στην Κω που σκιαγραφούν την ταυτότητα μας.
Εμείς έτσι γιορτάζουμε και χαιρόμαστε την πολιτιστική κληρονομιά που μας δώθηκε. Είμαστε νησί χορευτών. Τρανών χορευτών που το 2019 σμιλεύουμε την ιστορία.

Χαλκιδιός Εμμανουήλ Ρούμα
Χορική διδασκαλία Λύκειο Ελληνίδων Κω