Πολλές φορές επισκέπτομαι την παλιά μου γειτονιά και περπατώ στους όμορφους δρόμους των αναμνήσεων , στα γλυκά παιδικά χρόνια. Είναι ένα ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ, ένα ταξίδι που με κάνει να ζω κάθε δευτερόλεπτο και κάνει την καρδιά μου να κτυπά όμορφα και γεμάτο αγάπη!

Ατμόσφαιρα όμορφη, διαφορετική, ανθρώπινη, κάτι που δυστυχώς λείπει από την σημερινή εποχή.

Εχθές που επισκέφτηκα την γειτονιά μου, ένα όμορφο ξεχωριστό συναίσθημα άγγιξε ακόμα περισσότερο την καρδιά μου...

Αντίκρισα ένα μπουμπούκι κόκκινο τριαντάφυλλο με την κόκκινη κορδελίτσα του πεταμένο κάτω στο μικρό παρκάκι.

Ένιωσα να ζω εκείνα τα αθώα φλερτ, τα όμορφα τα παιδικά, όταν με ένα τριαντάφυλλο ή ένα γλυκό χαμόγελο δημιουργούσες μία σχέση.

Τι να κρύβει άραγε, τι μπορεί να σημαίνει ένα τόσο όμορφο μπουμπούκι πεταμένο κάτω στο μικρό παρκάκι σκέφτηκα...Τι να κρύβει έκθετο και περιφρονημένο στο μικρό παρκάκι; Πιο χέρι να το εγκατάλειψε, χέρι που ζήτησε από τον ανθοπώλη να το περιποιηθεί ιδιαίτερα για την περίσταση ή αυτό που το δέχθηκε και μετά πικράθηκε και πόνεσε; Ποιος ξέρει; Έτσι κι' αλλιώς ένα μπουμπούκι κόκκινο με κορδελίτσα πεταμένο στο μικρό παρκάκι είναι υπόθεση...Αυστηρώς προσωπική.

Ταξίδι όμορφο αγαπητοί συνταξιδιώτες ζωής, που μοσχοβολάει από τα μικρά μας χρόνια.

Μιχάλης Καντζόγλου