ΗΜΕΡΑ – ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΗΣ ΒΙΟΠΑΛΗΣ

Η 8η Μάρτη 1857 ήταν η μέρα που οι εργάτριες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης βγήκαν στην απεργία και συγκρούστηκαν με τα αφεντικά – εκμεταλλευτές τους και με τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, για να διεκδικήσουν καλύτερους όρους δουλειάς και αμοιβής.

163 χρόνια μετά ο αγώνας κι η πάλη των γυναικών απέναντι σε όλα αυτά που βιώνουν, πρέπει να είναι με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες τους, για μια ζωή με ισοτιμία- δικαιώματα – χωρίς εκμετάλλευση.
Οι γυναίκες εργαζόμενες, οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, δεν έχουν τίποτα κοινό με όλους αυτούς που εμφανίζονται ως «υπέρμαχοι» των δικαιωμάτων της γυναίκας, αλλά άχνα δε βγάζουν για τη βία των αντιλαϊκών και αντεργατικών πολιτικών που ασκούνται από την ΕΕ και τις αστικές κυβερνήσεις, τσακίζοντας εργαζόμενους και βιοπαλαιστές, άνδρες και γυναίκες.

Σήμερα καλούν τις γυναίκες :
♣ Να αποδεχτούν το τσάκισμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων, όπως η κοινωνική ασφάλιση, η προστασία της μητρότητας, η στήριξη του κοινωνικού ρόλου της γυναίκας.

♣ Να αποδεχτούν ότι η μητρότητα είναι εμπόδιο στην «επαγγελματική» ζωή ή και λόγος απόλυσης, ότι πρέπει να δουλεύουν νύχτα –  μέρα και σε βαριές ανθυγιεινές συνθήκες, ότι η ελαστική και μερική απασχόληση «συμφιλιώνει» την επαγγελματική με την προσωπική και οικογενειακή ζωή, ότι πρέπει να συνταξιοδοτούνται σε όλο και μεγαλύτερη ηλικία.

♣ Να «κυνηγούν» τη γυναικεία «επιχειρηματικότητα» και την «ποσόστωση» της συμμετοχής των γυναικών σε οργανισμούς και επιτελεία που στηρίζουν και προωθούν τη σκληρή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, δηλαδή τη μήτρα που γεννά τα οξυμμένα προβλήματα των εργαζόμενων, ανδρών και γυναικών, την ανισοτιμία.

♣ Να «προσκυνούν» τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, που μακελεύουν και ξεριζώνουν τους λαούς, που ευθύνονται για τη δυστυχία των προσφύγων και των μεταναστών, ανδρών, γυναικών και των παιδιών τους.

Από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις κυβερνήσεις, τα δικαιώματα των γυναικών θεωρούνται κόστος και καλούν τις γυναίκες να συμβιβαστούν με τα ελάχιστα, ενώ απλόχερα χαρίζουν δισεκατομμύρια ευρώ στους μετόχους του τραπεζικού συστήματος, στη δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ, μετατρέποντας την Ελλάδα σε στόχο και σε ορμητήριο σε βάρος άλλων λαών. Μετατρέπουν τη χώρα μας σε μια απέραντη "φυλακή" για χιλιάδες πρόσφυγες, γυναίκες με τα παιδιά στην αγκαλιά.

Για τους εργαζόμενους, γυναίκες και άνδρες, ένας είναι ο δρόμος:
Η οργάνωση και ενίσχυση της πάλης με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Με πλαίσιο διεκδίκησης και πάλης για:

- Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλες και όλους με όλα τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, με σταθερό ωράριο εργασίας.
- Επαναφορά της 5ετούς διαφοράς στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Να μην ξεπερνούν τα 55 χρόνια για τις γυναίκες και τα 60 για τους άνδρες, τα 50 και 55 αντίστοιχα για τους εργαζόμενους στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.
- Άδεια κύησης, τοκετού, λοχείας, μητρότητας με πλήρεις αποδοχές και ασφαλιστικά δικαιώματα, ανεξαρτήτως εργασιακών σχέσεων.
- Επίδομα γέννας σε όλες τις γυναίκες χωρίς κανένα αποκλεισμό.
- Άδειες στο ζευγάρι για ασθένειες ή άλλες ανάγκες του παιδιού για τα επόμενα χρόνια. Μεγαλύτερη άδεια στις μονογονεϊκές οικογένειες και σε γυναίκες με αναπηρία ή με παιδιά ΑμΕΑ.
- Εφαρμογή του νόμου για την προστασία της εργαζόμενης μητέρας, την απαγόρευση της απόλυσης.
- Μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς για την προστασία του γυναικείου οργανισμού, της μητρότητας.