Με μεγάλη αγωνία ο Ελληνικός Λαός παρακολουθεί τις τιτάνιες προσπάθειες που κάνει η κυβέρνηση, αλλά και πολλοί άλλοι φορείς με διαφορετικό όμως τρόπο, για να αντιμετωπίσει την μεγαλύτερη κρίση που διέρχεται η χώρα μας από την σύσταση του Ελληνικού Κράτους, και να σωθεί η Πατρίδα μας από την καταστροφή.

Όπως γνωρίζουμε από την παγκόσμια ιστορία, κάθε κρίση είναι αντιμετωπίσιμη, μόνον όταν όμως είναι γνωστά τα  πραγματικά αίτια που την έχουν προκαλέσει. Οι αιτίες μίας κρίσεως εάν είναι γνωστές σε ένα  καλώς πληροφορημένο λαό, ή εάν αυτό δεν συμβαίνει, τότε είναι ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας και του συνόλου των κομμάτων και όλων των άλλων φορέων, συμπεριλαμβανομένων και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, να ενημερώσουν τους πολίτες για τα πραγματικά αίτια αυτής. Ώστε το σύνολο της κοινωνίας να αποδεχθεί όλα εκείνα τα ριζικά μέτρα που χρειάζονται για να αντιμετωπισθεί η κρίση και ο κίνδυνος που διέρχεται η χώρα. Με λίγα λόγια, χωρίς την συστράτευση όλης  της κοινωνίας, όλων των πολιτικών και κοινωνικών φορέων, δεν είναι αντιμετωπίσιμη η κρίση που διέρχεται η χώρα μας. Φαίνεται όμως δυστυχώς, αυτό όχι μόνον δεν είναι κατανοητό από όλους μας, αλλά παράλληλα διεξάγεται και μία άνευ προηγουμένου παραπλανητική προπαγάνδα, η οποία όχι μόνον επιδεινώνει την κατάσταση, αλλά επαυξάνει και τον κίνδυνο μίας ξαφνικής κατάρρευσης της χώρας μας με τεράστιες και καταστρεπτικές συνέπειες.

Δεν με αρέσει η καταστροφολογία. Εχθρός όμως αυτής είναι η καλώς και πλήρης ενημερωμένη κοινωνία, ο κάθε πολίτης αυτής. Ακούμε καθημερινώς για την κρίση χρέους που διέρχονται πολλά κράτη του κόσμου και ιδίως της Ευρώπης. Δυστυχώς αυτοί που παραπλανούν τον Ελληνικό Λαό, εντάσσουν και την Ελλάδα σε αυτή την κατηγορία. Είναι τεράστιο ψέμα το οποίο σκόπιμα όχι μόνον παραπλανά τον Λαό μας , αλλά ταυτόχρονα τον εμποδίζει να κατανοήσει την πραγματικότητα, για να μπορέσει από μόνος του και με δικές του δυνάμεις να επιλέξει τα κατάλληλα μέτρα για να αντιμετωπίσει την κρίση άμεσα και αποτελεσματικά, με λιγότερες επώδυνες συνέπειες.

Η αλήθεια, η οποία όμως συστηματικά αποκρύπτεται από τον Ελληνικό Λαό, είναι ότι η χώρα μας εδώ και 50 και πλέον χρόνια διέρχεται μία σοβαρότατη κρίση διαφθοράς και όχι κρίση χρέους. Αυτή η διαφθορά η οποία επί δεκαετίες παρασκευαζόταν συστηματικά ως ένα γλειφιτζούρι, του οποίου ο εξωτερικός φλοιός ήταν γλυκύτατος και απολαυστικός, εις την ουσία το εσωτερικό του εμπεριείχε ένα οξύτατο δηλητήριο. Αυτό το ύπουλο δηλητήριο  του γλειφιτζουριού, το οποίο όλοι μας απολαμβάναμε επί δεκαετίες, διαμόρφωσε μία κοινωνία πολιτών που πίστευε και ακόμη πιστεύει ότι αυτονόητο και δίκαιο είναι η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος και πλούτου, αυτού του ιδρώτα πολλών γενεών, αλλά ταυτόχρονα αυτονόητο και αρεστό σε όλους μας η φοροκλοπή, η εισφοροδιαφυγή και η διαφθορά σε βάθος και πλάτος. Όλα αυτά και πολλά άλλα κατέστησαν τον Λαό μας παγκόσμιο πρωταθλητή, που χρησιμοποιεί τα αναβολικά χάπια της ατιμωρησίας, της ανευθυνότητας, της ανομίας, της μονιμότητας, της ασυδοσίας,, της προκλητικότητας  και αλαζονείας. Αυτή η κρίση της διαφθοράς δημιούργησε όχι μόνον ένα τεράστιο χρέος προς τους Δανειστές μας, εντός και εκτός της χώρας μας, αλλά ευθύνεται και για την άνευ προηγουμένου κοινωνική εξαθλίωση και υστέρηση της χώρας μας, σε σύγκριση με άλλους οικονομικώς και κοινωνικώς προηγμένους λαούς της Ευρώπης. Επηρεασμένοι όμως  από το γλειφιτζούρι του πρωταθλητισμού της διαφθοράς, της ασυδοσίας και αλαζονείας δεν βλέπαμε τον ολισθηρό και καταστροφικό δρόμο που οδεύαμε κατά τα τελευταία 50 χρόνια. Αυτή είναι η οδυνηρή πραγματικότητα.

Εις την ουσία το πραγματικό γενικό χρέος της χώρας μας, που κατασπαταλήθηκε από το 1980 και εντεύθεν, πλησιάζει το μυθώδες ποσό των ενός(1) τρισεκατομμυρίου ευρώ, το οποίο όμως δυστυχώς δεν αποτυπώνεται σε καμία περίπτωση σε έργα υποδομής, ανάπτυξης,, παραγωγής, εσωτερικού και εξωτερικού εμπορίου, κοινωνικά, δημόσιας εκπαίδευσης, υγείας και φαρμακευτικής-υγειονομικής  περίθαλψης και πολλά άλλα, αντίστοιχα και ισότιμα εκείνων των άλλων λαών της Ευρώπης. Δεν αποτυπώνονται σε έργα και πράξεις που να αναδεικνύουν τον ζήλο, την συστηματική εργασία με πραγματικά και ουσιώδη αποτελέσματα και δραστηριότητες,  την γνήσια  φιλοπατρία, τον σεβασμό, την αγάπη και πίστη εις τα εθνικά μας ιδεώδη, ώστε διαχρονικά να ίσταται ο Λαός μας όρθιος απέναντι εις τους άλλους λαούς, όμως με υπερηφάνεια, με αξιοπρέπεια και δύναμη.

Όλα αυτά τα δεινά που αντιμετωπίζουμε τώρα τα οφείλουμε εις την κρίση της διαφθοράς και της αλαζονείας  και όχι εις την κρίση χρέους, όπως διατείνονται να μας παραπλανούνε διάφοροι επιτήδειοι. Κρίση χρέους διέρχονται άλλες χώρες. Όχι μόνον η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, προσεχώς και η Ισπανία, αλλά το σύνολο των περισσοτέρων χωρών της Ευρώπης και του αναπτυγμένου κόσμου. Όμως σε καμία περίπτωση δεν διέρχονται κρίση χρέους οι χώρες του Τρίτου Κόσμου, κάτι το οποίο είναι άγνωστο σε αυτές. Τεράστια είναι τα δημοσιονομικά ελλείμματα των πλουσίων και προηγμένων χωρών, προς όφελος όμως της αξιοπρεπούς διαβίωσης των κοινωνιών των. Φέτος οι προηγμένες χώρες της Ευρώπης και αυτής της Ευρωζώνης  θα δανειστούν περισσότερα από 3,5 τρισεκατομμύρια Ευρώ, π.χ. η Γερμανία περισσότερα από 280 δις,  η Γαλλία  290 δις, η Ιταλία 350 δις, και ούτω καθεξής. Το δε δημοσιονομικό έλλειμμα των ΗΠΑ ανέρχεται στο μυθικό ποσό των 34 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, ο δε δανεισμός αυτού του έτους θα υπερβεί τα 3 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Όμως τα τεράστια αυτά ποσά χρησιμοποιούνται για την ανάπτυξη των κοινωνιών των, την εξασφάλιση μίας αξιοπρεπούς διαβίωσης των λαών των, όσο αυτό είναι εφικτό. Δεν κατασπαταλούνται όμως σε καμία περίπτωση όπως αυτό συνέβη κατά τα 50 τελευταία χρόνια εις την χώρα μας. Αυτός ο δανεισμός για την εξασφάλιση μίας, κατά μέγιστο τρόπο, αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών, αυτονόητα δημιουργεί μία κρίση χρέους, η οποία κάποτε πρέπει να μετριασθεί. Τα δημοσιονομικά ελλείμματα των προηγμένων χωρών καλύπτουν και εξυπηρετούν αποκλειστικώς και μόνον τις ανάγκες της κοινωνίας, τη βελτίωση της διαβίωσης των πολιτών. Αυτό είναι πάγια τακτική της παγκόσμιας οικονομίας μετά τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό το «πρόβλημα»  είναι κατανοητό σε όλους τους άλλους λαούς, και εφόσον είναι κατανοητό, τότε είναι και καλύτερα αντιμετωπίσιμο όταν θεριεύει η κρίση χρέους των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Έτσι λειτουργεί και δρα η παγκόσμια οικονομία των 600 και πλέον τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε παράγωγα  και Founds, με διεθνείς όμως κανόνες και όρους.

Δυστυχώς μόνον εμείς δεν θέλαμε να προσαρμοσθούμε εις το νέο πνεύμα της παγκόσμιας οικονομίας και κατασπαταλούσαμε ως κουρελόχαρτα τους πόρους του Έθνους και τα δανειζόμενα κονδύλια για ιδιοτελείς σκοπούς, πάντα όμως εις βάρος του συνόλου της κοινωνίας, εις βάρος της υγιούς ανάπτυξης.

Καθήκον όλων των πολιτικών ηγεσιών, θεσμών και κοινωνικών φορέων είναι να αλλάξουν επιτέλους πολιτική. Να αναλογισθούν όλοι τους την μεγάλη ευθύνη απέναντι ολοκλήρου του ‘Έθνους. Μετά από μία αυτοκριτική εκ μέρους όλων, για όλα τα τερατώδη πεπραγμένα του χθες, που περιμένει να ακούσει ο Ελληνικός Λαός. Διότι όλοι τους ανεξαιρέτως έχουν ένα ανάλογο μερίδιο ευθύνης. Επιτέλους, να συναινέσουν και να ενώσουν τις δυνάμεις τους  σε μία εθνική πολιτική εξόδου της χώρας από την κρίση της διαφθοράς με όλα τα επακόλουθα. Αυτό απαιτεί ό Ελληνικός Λαός ο οποίος δεν ανέχεται πλέον να αισθάνεται και να τον μεταχειρίζονται διαχρονικά ως ένα φέουδο τους. Τότε μόνον  η κρίση αυτή θα  γίνει πιο κατανοητή και από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, η οποία ενωμένη θα αντιμετωπίσει με δέουσα υπομονή, αποτελεσματικά και με λιγότερες επώδυνες συνέπειες την μεγάλη κρίση που διέρχεται η Πατρίδα μας.     

           Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Οι Ολυμπιονίκες αποτελούν πηγή θαυμασμού καθώς κάνουν μεγάλες θυσίες στην καθημερινότητα τους, για να εξασφαλίσουν μια θέση στο βάθρο.

Ποια είναι όμως η επιβράβευση τους, πέρα από τη τιμή και τη δόξα, που συνοδεύει η κατάκτηση ενός μεταλλίου των Ολυμπιακών Αγώνων;

Το ελληνικό κράτος προσφέρει από τα υψηλότερα χρηματικά έπαθλα παγκοσμίως στους αθλητές που κατακτούν μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες, συνοδευόμενα από μια σειρά προνομίων, αναγνωρίζοντας έτσι την ανώτατη διάκριση που μπορεί να επιτύχει ένας αθλητής. 

Οι χρυσοί, ασημένιοι και χάλκινοι Ολυμπιονίκες λαμβάνουν γενναιόδωρα ποσά, ενώ τους παρέχονται και επιπλέον προνόμια ως επιβράβευση για την εξαιρετική τους επίδοση.

Προνόμια που…ζαλίζουν!

Συγκεκριμένα, η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού προσφέρει χρηματικά έπαθλα στους αθλητές που κατακτούν μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Τα ποσά κατανέμονται ως εξής: 90.000 ευρώ για κάθε χρυσό μετάλλιο, 60.000 ευρώ για κάθε ασημένιο (π.χ. ο Απόστολος Χρήστου στα 200 μέτρα ύπτιο) και 50.000 ευρώ για κάθε χάλκινο (π.χ. ο Θεόδωρος Τσελίδης στα 90 κιλά τζούντο, οι Παπακωνσταντίνου – Γκαϊδατζής στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών, οι Κοντού – Φίτσιου στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών, και ο Λευτέρης Πετρούνιας στους κρίκους).

Επιπλέον, η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή έχει εγκρίνει ένα ποσό 200.000 ευρώ, το οποίο θα διανεμηθεί στις ομοσπονδίες των αθλημάτων που έφεραν μετάλλια στη χώρα. Οι ομοσπονδίες αυτές θα διαχειριστούν το ποσό σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προτεραιότητές τους.

Δεν συνυπολογίζονται τα ποσά από χορηγίες που μπορεί να έχει εξασφαλίσει κάθε αθλητής. Για παράδειγμα, η Δώρα Γκουντούρα έλαβε πριμ κατάκτησης μεταλλίου από τον δικό της σπόνσορα, παρά τον αποκλεισμό της στα προημιτελικά της ξιφασκίας.

Επιπλέον προνόμια για τους έλληνες Ολυμπιονίκες

Επιπλέον, η κατάκτηση ενός μεταλλίου συνεπάγεται και μια σειρά από προνόμια για τους αθλητές, όπως: διορισμός στον δημόσιο τομέα, απονομή της ιδιότητας του εφέδρου εν ενεργεία αξιωματικού με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού, απευθείας εισαγωγή σε οποιαδήποτε σχολή ή τμήμα ΑΕΙ της επιλογής τους, απευθείας εισαγωγή στη Σχολή Επιστημών Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΣΕΦΑΑ). Αυτά τα προνόμια παρέχουν στους αθλητές σημαντικές ευκαιρίες και υποστήριξη ως αναγνώριση για τις επιτυχίες τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Παρίσι 2024: Ζαλίζουν τα χρήματα που λαμβάνουν οι Ολυμπιονίκες- Ποια χώρα δίνει τα περισσότερα

Το λατινικό αξίωμα “Citius, Altius, Fortius”, που σημαίνει “πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά”, αποτελεί το σύνθημα των Ολυμπιακών Αγώνων.

Αυτό το μότο απευθύνεται σε όλα τα μέλη του Ολυμπιακού Κινήματος, ενθαρρύνοντας τους αθλητές και όλους τους συμμετέχοντες να δράσουν με βάση το πνεύμα των Αγώνων. Το σύνθημα αυτό ενσωματώνει όλες τις βασικές αξίες του Ολυμπισμού.

Όσον αφορά τους νικητές και τους Ολυμπιονίκες, ισχύει ένα αρχαίο αξίωμα που συνοψίζεται ως εξής: “Τιμή, δόξα, χρήμα”.

Οι χώρες που δίνουν ”χρυσάφι” στους Ολυμπικονίκες

Οι αθλητές του Χονγκ Κονγκ που κατακτούν μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες μπορούν να λάβουν χρηματικό έπαθλο που φτάνει έως και τα 768.000 δολάρια.

Το Χονγκ Κονγκ και το Ισραήλ είναι οι δύο χώρες που προσφέρουν τα μεγαλύτερα δώρα στους Ολυμπιονίκες.

Στο Χονγκ Κονγκ εκτός από το αστρονομικό πόσο των 768.000 δολαρίων, δίνονται παράλληλα και  γενναιόδωρα έπαθλα στους αθλητές που παίρνουν υψηλή θέση στην κατάταξη. Ειδικότερα, όσοι κατακτούν την τέταρτη θέση στο εκάστοτε άθλημα έχουν δώρα έως 100.000 δολαρίων, ενώ από την πέμπτη έως και την όγδοη θέση παίρνουν 50.000 δολάρια.

Στο Ισραήλ, οι αθλητές που διαγωνίζονται σε ατομικά αθλήματα λαμβάνουν 275.000 δολάρια για το χρυσό μετάλλιο, 192.000 δολάρια για το ασημένιο και 137.000 δολάρια για το χάλκινο. Για τους αθλητές που συμμετέχουν σε ομαδικά αθλήματα, τα χρηματικά έπαθλα είναι αντίστοιχα, αλλά τα ποσά αυτά είναι αφορολόγητα και διανέμονται μεταξύ των μελών της ομάδας.

Τι συμβαίνει με τις υπόλοιπες χώρες

Οι αθλητές από την Ιταλία, αντίθετα, απολαμβάνουν σημαντικά χρηματικά έπαθλα ανεξαρτήτως του αν αγωνίζονται ατομικά ή ομαδικά. Συγκεκριμένα, το κράτος απονέμει 196.000 δολάρια για το χρυσό μετάλλιο, 98.000 δολάρια για το ασημένιο και 65.000 δολάρια για το χάλκινο.

Δώρα για μια ζωή

Η Σερβία, η Μαλαισία και η Βουλγαρία είναι χώρες που προσφέρουν εφ’ όρου ζωής δώρα στους αθλητές που συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η Χιλή και η Εσθονία προσφέρουν μηνιαίες αποζημιώσεις στους Ολυμπιονίκες, αλλά για περιορισμένο χρονικό διάστημα.

Στη Λιθουανία, οι αθλητές που κερδίζουν μετάλλια λαμβάνουν έως και 182.000 δολάρια και επιπλέον καλύπτεται το ενοίκιο τους μετά τη συνταξιοδότησή τους.

Στον πάτο της λίστας, η Αμερική

Σε σύγκριση με αθλητές από άλλες χώρες, οι αθλητές στις ΗΠΑ λαμβάνουν σχετικά μικρά χρηματικά έπαθλα, με τους χρυσούς Ολυμπιονίκες να κερδίζουν μπόνους 37.500 δολαρίων.

Οι νέοι στην Ελλάδα αργούν να εγκαταλείψουν το πατρικό τους σπίτι, σε σχέση με τους νέους σε άλλες χώρες της ΕΕ, επιβεβαιώνουν τα νέα στοιχεία της Eurostat για το 2022 που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.

Συγκεκριμένα, οι νέοι στην Ελλάδα εγκαταλείπουν το πατρικό τους σπίτι κατά μέσο όρο σε ηλικία 30,7 ετών, ενώ στην ΕΕ οι νέοι εγκαταλείπουν το πατρικό τους κατά μέσο όρο σε ηλικία 26,4 ετών.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat o μέσος όρος των νέου που αφήνουν το σπίτι των γονιών τους διαφέρει μεταξύ των χωρών της ΕΕ.

Ο υψηλότερος μέσος όρος ηλικιών, 30 ετών και άνω, καταγράφηκε στην Κροατία (33,4 έτη), τη Σλοβακία (30,8), την Ελλάδα (30,7), τη Βουλγαρία και την Ισπανία (και οι δύο 30,3), τη Μάλτα (30,1) και την Ιταλία (30,0). Αντίθετα, οι χαμηλότερες μέσες ηλικίες, όλες κάτω των 23 ετών, καταγράφηκαν στη Φινλανδία (21,3 έτη), τη Σουηδία (21,4), τη Δανία (21,7) και την Εσθονία (22,7).

Σε διάστημα 10 ετών, η μέση ηλικία των νέων που εγκαταλείπουν το σπίτι των γονιών τους αυξήθηκε σε 14 χώρες της ΕΕ, κυρίως στην Κροατία (+1,8 έτη), στην Ελλάδα (+1,7) και στην Ισπανία (+1,6). Το 2012, ο χαμηλότερος μέσος όρος στην ΕΕ ήταν στη Σουηδία, όπου οι νέοι εγκατέλειψαν το γονικό τους σπίτι σε ηλικία 19,9 ετών, ωστόσο, σε 10 χρόνια ο μέσος όρος αυξήθηκε κατά 1,5 έτος.

Σε επίπεδο ΕΕ, μεταξύ 2012 και 2022, ο μέσος όρος ηλικίας διέφερε ελαφρώς, με το χαμηλότερο να είναι τα 26,2 έτη (2019) και το υψηλότερο τα 26,5 (2012, 2014, 2020 και 2021).

 
Στην ΕΕ, κατά μέσο όρο, οι άνδρες εγκαταλείπουν το γονικό σπίτι αργότερα από τις γυναίκες ( άνδρες σε ηλικία 27,3 ετών και γυναίκες σε ηλικία 25,4 ετών το 2022). Αυτή η διαφορά παρατηρήθηκε σε όλες τις χώρες, δηλαδή οι νεαρές γυναίκες εγκατέλειψαν το γονικό σπίτι κατά μέσο όρο νωρίτερα από τους νεαρούς άνδρες.

Οι άνδρες εγκατέλειψαν το γονικό τους σπίτι, κατά μέσο όρο, μετά την ηλικία των 30 ετών σε 9 χώρες της ΕΕ (Κροατία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Σλοβακία, Ισπανία, Ιταλία, Μάλτα, Σλοβενία και Πορτογαλία), ενώ αυτό ισχύει για τις γυναίκες σε μία μόνο χώρα: την Κροατία.

Το μεγαλύτερο χάσμα μεταξύ των φύλων βρέθηκε στη Ρουμανία, όπου οι νέοι άνδρες έφυγαν στα 29,9 έτη και οι γυναίκες στα 25,4 έτη (4,5 έτη διαφορά μεταξύ των φύλων), ακολουθούμενη από τη Βουλγαρία (4,1 έτη διαφορά), με τους άνδρες να φεύγουν από το πατρικό στα 32,3 έτη και τις γυναίκες στα 28,2 έτη. Αντίθετα, το Λουξεμβούργο (0,5 έτη διαφορά), η Σουηδία (0,6), η Δανία και η Μάλτα (και οι δύο 0,7) κατέγραψαν τις μικρότερες διαφορές μεταξύ νεαρών ανδρών και γυναικών που εγκαταλείπουν το γονικό σπίτι.

https://eleftherostypos.gr/ellada/se-poia-ilikia-oi-ellines-egkataleipoun-to-patriko-tous-ti-edeixe-erevna-tis-eurostat

Τραγική κατάληξη είχαν οι υπεράνθρωπες προσπάθειες της ελληνικής ΕΜΑΚ να σώσουν από τα συντρίμμια την 7χρονη Φατμά, η οποία ήταν παγιδευμένη στα ερείπια για σχεδόν 48 ώρες.

Την φωνούλα της 7χρονης Φατμά άκουσαν αρχικά οι δύο διασώστες από την ελληνική ομάδα. Χώθηκαν κυριολεκτικά στα χαλάσματα προσπαθώντας να την ανασύρουν κάτω από τόνους μπάζα. Μίλησαν μαζί της και τους περιέγραψε την κατάστασή της, καθώς το ένα χεράκι της είχε παγιδευτεί και δεν μπορούσε να κουνηθεί. Ήταν σε βάθος επτά μέτρων. Εφεραν εργαλεία, μετακίνησαν μπάζα, ήρθε γιατρός και φορείο, αλλά ο χρόνος δεν ήταν με το μέρος της.

Με ειδικά εργαλεία απομάκρυναν κομμάτια από τσιμέντο και άνοιξαν δίοδο προς το μέρος της ωστόσο ήταν αργά. Σύμφωνα με τον απεσταλμένο της ΕΡΤ, Ελληνες και Τούρκοι διασώστες μόλις βρήκαν το άψυχο σώμα του παιδιού λύγισαν και αγκαλιάστηκαν με δάκρυα στα μάτια, ενά παράλληλα ζήτησαν από τις κάμερες να φύγουν.

Μάλιστα, όπως επισημαίνει η δημόσια τηλεόραση η αγκαλιά των διασωστών έγινε προκειμένου να μην καταγραφεί από τα τηλεοπτικά συνεργεία το άψυχο σώμα του αδικοχαμένου παιδιού.

Ο άνθρωπος που πρωτάκουσε τη Φατμά ωστόσο δεν έφυγε απο το σημείο. Κάτι είχε αντιληφθεί, τελικά επιβεβαιώθηκε, καθώς πίσω από την άτυχη Φατμέ, χωρίς να το ξέρουν υπήρχε η 6χρονη αδερφή της. Τα δάκρυα συνεχίστηκαν, αλλά αυτή τη φορά ήταν από χαρά. ‘”Γιαβάς, γιαβάς” φώναζαν οι Τούρκοι διασώστες καθώς έβγαζαν το παιδί με φορείο.

Ο πρόεδρος του ΟΑΣΠ Ευθύμης Λέκκας ο οποίος είναι μαζί με την αποστολή μιλώντας στην κάμερα της ΕΡΤ σημείωσε πως το κτήριο το οποίο που έπεσε ήταν νέο, υπέστη ζημιά σε δύο υποστηλώματα όμως στην κατάρρευση διατηρήθηκε ζωτικός χώρος που επέτρεψε στο παιδί να μείνει ζωντανό, ενώ απέδωσε την κατάρρευση στις εδαφικές συνθήκες.

https://www.thetoc.gr/diethni/article/suntaraktiko-ellines-kai-tourkoi-diasostes-agkaliazontai-me-dakrua-sta-matia-molis-entopizoun-tin-apsuxi-7xroni-fatma/

 «Κόκκινος συναγερμός» έχει σημάνει στα νοσοκομεία της περιοχής

Ένα τροχαίο δυστύχημα με έναν νεκρό άνδρα και 23 τραυματίες σημειώθηκε στη Ρουμανία με λεωφορείο στο οποίο επέβαιναν 47 Έλληνες.

Σύμφωνα με το Οbservator Antena 1, ο εκπρόσωπος της τοπικής αστυνομίας έχει ανακοινώσει ότι δύο άτομα βρίσκονται σε πολύ σοβαρή κατάσταση, ο ένας εκ των οποίων σε καρδιοαναπνευστική ανακοπή.

«Και οι τέσσερις άνθρωποι που είχαν παγιδευτεί έχουν απεγκλωβιστεί, δύο γυναίκες και δύο άνδρες. Δύο από αυτούς βρίσκονται σε πολύ σοβαρή κατάσταση, ο ένας μάλιστα σε καρδιοαναπνευστική ανακοπή», δήλωσε ο Daniel Vasile στο Digi 24.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στο σημείο έσπευσε άνθρωπος της ελληνικής πρεσβείας.

Δείτε βίντεο:

Η ανακοίνωση της Αστυνομίας της Ρουμανίας:

Σήμερα, 23 Δεκεμβρίου, γύρω στη 1.30 μ.μ., η Τροχαία ενημερώθηκε για ένα τροχαίο στην είσοδο της Pasajul Unirii, με κατεύθυνση από το Bd. Tineretului προς την πλατεία Πανεπιστημίου. Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, ο οδηγός ενός πούλμαν προσέκρουσε στην πύλη του περάσματος Unirii.

Το αποτέλεσμα ήταν να τραυματιστούν αρκετοί άνθρωποι. Οι έρευνες συνεχίζονται για να εξακριβωθούν τα ακριβή αίτια και οι συνθήκες του τροχαίου.

Προς το παρόν, η κυκλοφορία είναι περιορισμένη στην περιοχή του ατυχήματος.

Πηγή-https://www.protothema.gr