Γιατί είναι θετικός στη συγκεκριμένη προοπτική ο πρωθυπουργός - Τα πλεονεκτήματα του κορυφαίου υπουργού και το χρονοδιάγραμμα των αποφάσεων

Την προοπτική επιλογής του υπουργού Αμυνας, Νίκου Δένδια, για την Προεδρία της Δημοκρατίας επεξεργάζεται εδώ και λίγο καιρό το Μέγαρο Μαξίμου, όπως αποκαλύπτουν σήμερα τα «Π». Πρόκειται για ένα σενάριο το οποίο, σε περίπτωση που υλοποιηθεί, θα αποτελέσει πολιτική βόμβα μεγατόνων, καθώς άπαντες συνομολογούν πως ο πολιτικός επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων είναι ένα από τα πρόσωπα με τα πλέον ισχυρά ερείσματα στο εγχώριο κοινοβουλευτικό πεδίο και με σημαντικές επαφές στη διεθνή σκηνή.
Εστω κι αν η σχετική συζήτηση είναι πρώιμη, δεδομένου του γεγονότος ότι μέχρι την προεδρική εκλογή μεσολαβούν ακόμη αρκετοί μήνες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να είναι εκ προοιμίου θετικός στη συγκεκριμένη πρόταση-εισήγηση, που είχε πέσει σε ανύποπτο χρόνο στο πρωθυπουργικό γραφείο, αφού ο Νίκος Δένδιας συγκεντρώνει το σύνολο των στοιχείων εκείνων που κρίνονται απαραίτητα για την προσωπικότητα που θα καταλάβει το ύπατο πολιτειακό αξίωμα σε αυτή την τόσο κρίσιμη συγκυρία.

Δένδιας: Ανεξίτηλο αποτύπωμα από κομβικά χαρτοφυλάκια

Εκτός της αδιαμφισβήτητης πολιτικής του εμβέλειας, δεδομένου του γεγονότος ότι άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στο πέρασμά του από κομβικά χαρτοφυλάκια, όπως το Εξωτερικών, όπου έβαλε την ελληνική διπλωματία στο επίκεντρο της γεωστρατηγικής σκακιέρας και προώθησε μια σειρά σημαντικών ζητημάτων, το Δικαιοσύνης, με τις πρωτοβουλίες που έφεραν τη Χρυσή Αυγή ενώπιον του φυσικού δικαστή, το Προστασίας του Πολίτη, με τον έλεγχο του μεταναστευτικού κύματος, ιδιαίτερα εντός των τειχών της Αθήνας, το Ανάπτυξης και πλέον το Αμυνας, ο Νίκος Δένδιας εξυπηρετεί και μια δέσμη παράπλευρων στοχεύσεων.

Ο λόγος πριν και πέρα από όλα για το αίτημα μιας διόλου ευκαταφρόνητης μερίδας της «γαλάζιας» Κοινοβουλευτικής Ομάδας -όπως αυτό εκφράζεται δημοσίως πλέον σε κάθε ευκαιρία-, αλλά και της κομματικής βάσης για την αντικατάσταση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου από ένα πολιτικό πρόσωπο με ιδιαίτερη σημειολογία για την παράταξη, κάτι που φυσικά ουδέποτε συνόδευε τη νυν Πρόεδρο. Υπενθυμίζεται ότι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τους εν λόγω κύκλους ήταν η παρουσία της στα επινίκια για την υπερψήφιση του νόμου για τα ομόφυλα ζευγάρια παρέα με κορυφαίους κυβερνητικούς παράγοντες, προεξάρχοντος του υπουργού Επικρατείας Ακη Σκέρτσου.

Η συγκεκριμένη παράμετρος αποκτά ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα στις σκέψεις του πρωθυπουργού και των συνεργατών του, αν αναλογιστεί κανείς και την υψηλή δημοφιλία του υπουργού στους κόλπους της λεγόμενης δεξιάς δεξαμενής της Ν.Δ. (με παρακαταθήκη και το κρεσέντο του επί τουρκικού εδάφους και δίπλα στον τότε ομόλογό του, Αχμέτ Τσαβούσογλου), η εκλογική επιστροφή της οποίας στην... αγκαλιά της Πειραιώς συνιστά πια κεντρικό ζητούμενο για την ηγεσία. Πολλώ δε μάλλον όταν η διάσταση αυτή συνδυάζεται με τη γενικότερη εκτίμηση της οποίας χαίρει ο Νίκος Δένδιας χάρη στην πολύπλευρη πολιτική του δράση, καθώς και την προσήλωσή του στη λογική του εθνικού συντονισμού των πολιτικών δυνάμεων, όχι μόνο στο σύνολο των κυβερνητικών ψηφοφόρων, αλλά και σε εκείνους των άλλων κομμάτων. Ως εκ τούτου, τυχόν υποψηφιότητα θα μπορούσε να τύχει ευρύτερης αποδοχής.

Παράλληλα, μια πιθανή επιλογή Δένδια θα μπορούσε να αποτελέσει και ένα, αν μη τι άλλο, ηχηρότατο μήνυμα έναντι του μετώπου που συγκρότησαν εσχάτως οι δύο πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς, με φόντο την αντίθεσή τους στα διαρκή ανοίγματα της κυβέρνησης σε άλλες πολιτικές κατευθύνσεις. Βλέπετε, δίχως αμφιβολία, η πρώτη σκέψη που θα έρθει στο μυαλό του καθενός στο ενδεχόμενο να προταθεί ο κορυφαίος υπουργός για το Προεδρικό Μέγαρο είναι η πολύ θετική υποστήριξη της οποίας θα τύχει από το σύνολο της παράταξης.

Ο δίαυλος επικοινωνίας

Στο κάδρο των πλεονεκτημάτων της περίπτωσης Δένδια δεν θα μπορούσε να μη συμπεριλαμβάνεται το κύρος του εκτός συνόρων, το οποίο και ενισχύθηκε σε μεγάλο βαθμό χάρη στην παρεμβατικότητά του την περίοδο της παρουσίας του στο υπουργείο Εξωτερικών. Ιδιαιτέρως χρήσιμος, άλλωστε, θα μπορούσε να αποδειχθεί εκ νέου ο διαχρονικός δίαυλος επικοινωνίας με την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, σε μια περίοδο που η Ελλάδα συνιστά τον πλέον αξιόπιστο εταίρο της Δύσης σε μια φλεγόμενη περιοχή του πλανήτη. Οπως και να έχει, το τι μέλλει γενέσθαι θα φανεί μετά τη ΔΕΘ, οπότε και δειλά-δειλά θα ξεκινήσουν οι πρώτες συστηματικές ζυμώσεις για το θέμα της Προεδρίας της Δημοκρατίας, με πρώτο και πιο σημαντικό σταθμό τη διασαφήνιση των διαθέσεων του πρωθυπουργικού πυρήνα για την ανανέωση ή μη της θητείας της Κ. Σακελλαροπούλου.
Από εκείνο το σημείο και μετά θα εισέλθει στην εξίσωση ο παράγων της εξέτασης των καταλληλότερων ονομάτων. Βεβαίως, μένει να φανεί -αν και εφόσον ο Κ. Μητσοτάκης καταλήξει οριστικά σε πρόταση προς τον Ν. Δένδια- πώς ακριβώς σκέφτεται και σχεδιάζει τα επόμενα χρόνια του στην πολιτική ο ίδιος ο υπουργός Αμυνας. Πρόκειται, φυσικά, για τεράστια τιμή η ανάληψη της Προεδρίας της Δημοκρατίας, αλλά την ίδια στιγμή και μεγάλη αλλαγή για έναν πολιτικό που κυριαρχεί στις εκλογικές αναμετρήσεις και στις ανάλογες πρωτιές.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά