«Ο επαρχιακός είναι ο δρόμος της παρανομίας»

«Αυτό που συνεργεί στο να σκοτωνόμαστε, είναι η ανευθυνότητα. Αν δεν αλλάξει το σύστημα της χώρας (σχολείο) θα σκοτωνόμαστε στους δρόμους εσαεί»

«Υπάρχουν πολλοί δρόμοι παράλληλοι του επαρχιακού που είναι καλντερίμια αλλά εάν διανοιχτούν θα διευκολύνουν την κυκλοφορία σώζοντας ζωές»

Χειμαρρώδης, όπως πάντα, ο λόγος του Βαγγέλη Τζόγια, προέδρου της «Κίνησης Πολιτών Κω».  Σε συνέντευξή του στον «Σ» ο κ. Τζόγιας, μας μιλά για την Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντή Αιμοδότη (14/6), καθώς και για τους στόχους του νέου Συλλόγου μετά τη διάλυση του παλιού, ο οποίος είχε προσφέρει στην τοπική μας κοινωνία ένα τεράστιο έργο. Παράλληλα, δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην κακή κατάσταση του οδικού μας δικτύου. Περιγράφει καίρια σημεία του «καρμανιόλες», για τα οποία ο Σύλλογος επανειλημμένα έχει καταθέσει προτάσεις σε επαρχείο και δήμο, αλλά «δεν γίνεται τίποτα».

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ερ: Κύριε Τζόγια ας ξεκινήσουμε τη συνέντευξη με την Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντή Αιμοδότη και όχι τυχαία, διότι, πριν μερικά χρόνια ενώ ο Σύλλογός σας ήταν πρωτοπόρος σε πολλά ζητήματα, με τεράστιο έργο και αξιοζήλευτη δράση, διαλύθηκε…

Β.Τ.:  Η διάλυση του Συλλόγου οφείλεται στον προηγούμενο δήμαρχο κ. Γιώργο Κυρίτση ο οποίος μας πήρε την αίθουσα που μας είχε δώσει ο κ. Φάκκος όταν ήταν δήμαρχος και έτσι αναγκαστήκαμε να μεταφέρουμε τα πράγματά μας και να τα ρίξουμε σε μια αποθήκη στην παιδική χαρά «Πασσανικολάκη». Όταν τον ρώτησα, πού θα πάμε, μου είπε ότι ήταν υπόθεση του Συλλόγου.  Ήταν καλοκαίρι, έχανα την γυναίκα μου από καρκίνο… Από τότε, δεν ενδιαφέρθηκε κανείς.

Ερ: Μα, σε χώρο της εν λόγω παιδικής χαράς δεν στεγαζόσασταν;

Β.Τ.: Ναι, σε ένα γραφείο που συστεγαζόμασταν με τις «Γυναίκες Χωρίς Σύνορα» και τον Ερυθρό Σταυρό, από όπου και μας έβγαλαν γιατί ήθελαν να κάνουν τη Δημοτικό Ιατρείο. Είχα ενημερώσει και τον κ. Κυρίτση και την κα Πη ότι, μετά από αυτό θα παραιτηθώ και κινδυνεύει να διαλυθεί ο Σύλλογος. Όντως έτσι έγινε.

Ερ: Τα τέσσερα χρόνια θητείας του κ. Νικηταρά έγινε κάποια ενέργεια για να βρείτε στέγη;

Β.Τ.: Όχι, δεν έγινε κάποια ενέργεια, γιατί δεν υπήρχε ο Σύλλογος. Τον περσινό χειμώνα βρέθηκαν κάποιοι άνθρωποι, επανιδρύεται ο Σύλλογος και το νοσοκομείο μας έχει δώσει γραφείο στον πρώην ΙΚΑ. Δεν είναι η καλύτερη λύση γιατί εμείς δουλεύουμε απόγευμα ενώ το ΙΚΑ κλείνει το μεσημέρι. Πιστεύω όμως ότι θα βρούμε τρόπο να λειτουργήσουμε.  Απομένει να ολοκληρωθεί η διαδικασία του νέου μας καταστατικού και τον ερχόμενο χειμώνα θα πάμε σε εκλογές για να ξαναζωντανέψει ο Σύλλογος.

Ερ: Είθε, ο νέος Σύλλογος να φτάσει και να ξεπεράσει το σημείο που είχατε φτάσει εσείς ως παλαιότερο συμβούλιο.

Β.Τ.: Εγώ θα είμαι δίπλα τους, γιατί δεν μπορώ να είμαι υποψήφιος και σε αυτόν τον Σύλλογο. Υπόσχεσή τους είναι ότι θα είμαι Επίτιμος πρόεδρος.

Ερ: Πριν πάμε σε άλλο θέμα, να «θυμηθούμε» τι σημαίνει Εθελοντής Αιμοδότης;

Β.Τ.: Σε αυτή την ημέρα, τιμούμε τη μνήμη ενός αυστριακού γιατρού, Παθολόγου, του Κάρλ Λαντστάινερ (14 Ιουνίου 1868 – 26 Ιουνίου 1943), ο οποίος ανακάλυψε τις οκτώ ομάδες αίματος και έσωσε κυριολεκτικά τον κόσμο. Γι αυτή του την ανακάλυψη τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής (1930). Να σας πω εδώ ότι, οι μεταγγίσεις αίματος άρχισαν το 1300 μ.Χ. αλλά σταματούσαν γιατί δεν μπορούσαν να βρουν τι φταίει και κάποιοι, που δεν ταίριαζε το αίμα τους, πέθαιναν.

Αυτή η Παγκόσμια Ημέρα είναι ευρωπαϊκή οδηγία. Μέχρι όμως να εφαρμοστεί αυτή, εμείς τιμούσαμε τον Ηλία Πολίτη, έναν εκπληκτικό γιατρό Αιματολόγο, ο οποίος πρωτοπορούσε στην Ευρώπη. Όμως, από ένα λάθος του κλιβανιστή του πέθαναν 20 παιδιά κι ο γιατρός αυτοκτόνησε.

Ερ: Τραγικό. Να επαναλάβουμε ότι, το να δώσει ένας άνθρωπος αίμα, να διαθέσει πέντε λεπτά από το χρόνο του όπως λέει και ένα από τα μηνύματά σας, αποτελεί την ύψιστη προσφορά στον συνάνθρωπο. Σώζονται ζωές!!!

Β.Τ.: Δίνει όμως ζωή και στον εαυτό του. Ξέρετε ότι, η ζωτικότητα εσάς των γυναικών οφείλεται στην έμμηνο ρύση; Κάθε μήνα κάνετε μια αιμοδοσία χωρίς να το θέλετε. Δημιουργούνται νέα ερυθρά αιμοσφαίρια. Ενώ στους άνδρες δεν γίνεται αυτό, με αποτέλεσμα να είναι οι περισσότεροι που παθαίνουν εγκεφαλικά.

Με λίγα λόγια, ο εθελοντής αιμοδότης βοηθάει τον συνάνθρωπό του αλλά ταυτόχρονα και τον εαυτό του, αφού μέσα από τις εξετάσεις που του γίνονται βρίσκονται διάφορες ασθένειες. Να σας πω εδώ στην Κω είναι πάρα πολλοί οι άνθρωποι που έχουν σωθεί δίνοντας αίμα.

Ερ: Να κλείσουμε το θέμα υπενθυμίζοντας τις ηλικίες που επιτρέπεται η αιμοδοσία.

Β.Τ.: Από 18 χρονών μέχρι και 65, μπορείς να δώσεις αίμα.

Ερ: Πάμε τώρα στα πιο πεζά αλλά άκρως επικίνδυνα που έχουν να κάνουν με τη δράση σας σαν «Κίνηση Πολιτών Κω». Ο κύριος τομέας σας, εάν δεν κάνω λάθος, αφορά στην κατάστασης του οδικού μας δικτύου.

Β.Τ.: Επικεντρώνουμε στις υποδομές. Σαν Σύλλογος δεν έχουμε καλέσει ποτέ κάποιον ομιλητή ή άλλον Σύλλογο για να κάνουμε μια ημερίδα και να διδάξει στον κόσμο πώς πρέπει να οδηγούμε, γιατί σκοτωνόμαστε κ.λ.π. Το είχαμε κάνει επανειλημμένως στο παρελθόν με τον Σύλλογο των Αιμοδοτών, είχαμε φέρει τον κ. Ιαβέρη δυο φορές, το έκανε πρόσφατα η κυρία Μαρίνα Νέγρου, η ασφαλίστρια, το κάνει ο Σύλλογος των Λάιονς, αλλά τα αποτελέσματα είναι πενιχρά. Δεν γίνεται τίποτα. Αυτό που συνεργεί στο να σκοτωνόμαστε, είναι η ανευθυνότητα. Αν δεν αλλάξει το σύστημα της χώρας θα σκοτωνόμαστε στους δρόμους εσαεί και όχι μόνο αυτό και εννοώ τη νοοτροπία μας να πετάμε από το αυτοκίνητο ό,τι μας περισσεύει… Άρα, πρέπει να αλλάξει το σχολείο.

Ερ: Κύριε Τζόγια, αυτή είναι μια διαπίστωση που την επαναλαμβάνουμε επί σειρά ετών. Τελικά, γιατί δεν προχωράμε στο δια ταύτα και παραμένουμε στις διαπιστώσεις;

Β.Τ.: Η εκπαίδευσή μας είναι τριτοκοσμική γιατί έτσι θέλουν. Και να σας πω ότι σε αυτό επιδρά ξένος παράγοντας, δεν είναι καθαρά ελληνικό. Το σύστημα παιδείας που έχουμε, δεν οφείλεται μόνο στους δικούς μας πανεπιστημιακούς, κάποιοι απ΄ έξω βάζουν το χέρι τους υποτιμώντας μας.

Ερ: Τι εννοείτε;

Β.Τ.: Αυτή τη στιγμή, είναι κοινό μυστικό και ο κόσμος μιλά έξω και λέει ότι, κάποια νησιά θα τα πάρουν οι Τούρκοι κι εμείς το περνάμε στο ντούκου.

Ερ: Η «μοιρασιά» του κόσμου δεν είναι τωρινή. Λίγη ιστορία να διαβάσουμε, θα δούμε ότι έχει «μοιραστεί» και «χωριστεί» πάμπολλες φορές…

Β.Τ.: Έτσι είναι. Και ρωτάω, πού είναι η φιλοπατρία στο σχολείο; Σήμερα οι νέοι μας δεν πάνε στον στρατό κι αυτό το ξέρουν οι απέναντι.

Ερ: Είναι μια άποψη που τη σέβομαι, αλλά θα το γνωρίζετε, ότι υπάρχουν χώρες οι οποίες και ισχυρό στρατό έχουν και στο όνομα της πατρίδας τους σκοτώνονται, αλλά και αυτές τις «μοιράζουν», τις διαμελίζουν. Με λίγα λόγια, δεν φτάνει να αγαπάς την πατρίδα σου. Άλλωστε, ποιος δεν την αγαπάει;

Β.Τ.: Ναι, αλλά αυτό θα γίνει τώρα με μεγάλη ευκολία. Καταλαβαίνεις ότι, ο εχθρός δεν θα χάσει ούτε έναν στρατιώτη.

Ερ: Τελικά, ο εχθρός μας είναι η Τουρκία;

Β.Τ.: Όχι. Ο εχθρός είναι εκ των έσω. Εν των έσω πέφτουν τα κάστρα.

Ερ: Οι «εφιάλτες» υπήρχαν και θα υπάρχουν. Ας φύγουμε όμως από αυτό το θέμα κι ας έρθουμε στους δρόμους μας. Αναφέρατε πριν τη λέξη «υποδομές» για το οδικό μας δίκτυο. Πόσα χρόνια την ακούμε και για πόσα ακόμα άραγε;

Β.Τ.: Εύχομαι, όταν αυτές οι υποδομές γίνουν όπως πρέπει να γίνουν, να είμαι στη ζωή, αν και δεν το βλέπω. Να σας δώσω μερικά παραδείγματα.

Ας ξεκινήσουμε από την πόλη. Ο δρόμος καρμανιόλα είναι η Κοραή όπου επιτρέπεται το παρκάρισμα από έξω από τη Μητρόπολη μέχρι το απαγορευτικό σήμα. Από εκεί και πέρα, ελληνική πατέντα, με ένα τόξο απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση. Και όλοι αναρωτιούνται, οι νταλίκες, τα λεωφορεία, τα φορτηγά… Όμως, κανείς από αυτούς δεν ενδιαφέρεται. Μόνο η «Κίνηση Πολιτών» χτυπάει το θέμα αυτό χρόνια τώρα και ο περισσότερος κόσμος νομίζει ότι τα έχουμε με τον Δεσπότη μας, ενώ δεν είναι έτσι. Η πρότασή μας είναι, να φύγει το σήμα από τη δεξιά πλευρά του δρόμου και να πάει στην αριστερή. Να απαγορευτεί η στάση και η στάθμευση στην αριστερή μεριά, να δώσουν όσες θέσεις θέλουνε δεξιά, γιατί στον επόμενο δρόμο, μετά την πρώην Αγροτική, το σήμα είναι ήδη αριστερά, όπως αριστερά είναι το σήμα και παραπάνω μέχρι τη «Λουλουδού». Έτσι, απελευθερώνεται ο δρόμος. Τόσο απλά.

Μέσα στην πόλη υπάρχουν σήματα που απαγορεύουν τη στάθμευση τους μονούς και τους ζυγούς μήνες. Βλέπετε τίποτα να γίνεται; Όχι.

Υπάρχουν τόσοι αρχαιολογικοί χώροι, όπως, ένας τεράστιος χώρος απέναντι από την δεύτερη είσοδο του Αγίου Νικολάου που έχει γίνει σκουπιδότοπος. Αυτός ο χώρος μπορεί να αξιοποιηθεί και να γίνει παρκινγκ. Ανεβαίνοντας την Μεγ. Αλεξάνδρου αριστερά, υπάρχει άλλος ένας σκουπιδότοπος που μπορεί να γίνει παρκινγκ, όπως και τόσοι ιδιωτικοί χώροι. Τελικά, δεν γίνεται τίποτα.

Ερ: Το θέμα της αξιοποίησης για παρκινγκ κάποιων αρχαιολογικών χώρων, είναι πολύ παλιό…

Β.Τ.: Δυστυχώς, δεν γίνεται τίποτα και παρκάρουμε μέσα στους δρόμους. Υπάρχουν σημεία πολύ επικίνδυνα που τα ‘χουμε αναδείξει πολλές φορές σαν Σύλλογος. Για παράδειγμα, τα επικίνδυνα χαντάκια στην Ασκληπιού που τόσοι άνθρωποι έχουν τραυματιστεί και σκοτωθεί, αλλά χρόνια τώρα μένουν έτσι. Αυλότοιχοι σκοτώστρες που ξεφυτρώνουν αριστερά και δεξιά. Τι να πει κανείς; Ο κόμβος της μαρίνας σχεδιάστηκε λάθος. Δεν γίνεται τίποτα. Στον περιφερειακό, εκεί που είναι η λαϊκή αγορά, ο κ. Κυρίτσης στένεψε το δρόμο με κάγκελα, τα οποία έχουν διαλυθεί, σημάδι ότι έχουν πέσει επάνω τους οχήματα… Τι κερδίσαμε από αυτό; Ταλαιπωρία καθημερινή. Τώρα ήρθε ο καινούργιος και στενεύει το δρόμο στην είσοδο της πόλης. Τι να πούμε; Ας πάμε στο Ζηπάρι. Φτιάχτηκε επιτέλους ένα γεφύρι που ήταν 25 χρόνια παρατημένο και ο δρόμος ήταν κομμένος στα δυο. Δεν έχει όμως φτιαχτεί η υποδομή εκείνη που θα κόβει την κυκλοφορία κατεβαίνοντας προς την πόλη. Εκεί θέλει φανάρια. Πότε θα γίνουν αυτά; Έγινε το γεφύρι και θα περιμένουμε κανά δυο χρόνια πότε και εάν θα μπουν τα φανάρια. Πάμε στο Λύκειο Ζηπαρίου. Κατεβαίνουν οι άνθρωποι και πρέπει να στρίψουν αριστερά κάτω από τον Άη Γιάννη που υπάρχει διπλή διαχωριστική γραμμή και ω του θαύματος, στα δεξιά υπάρχει σήμα που απαγορεύει την αριστερή στροφή και στρίβουν όλοι, λεωφορεία, ΙΧ… για να πάνε στο Λύκειο. Τουλάχιστον, αν ο κάθε δήμαρχος έφτιαχνε μερικές από τις αστοχίες του προηγούμενου, θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα.

Ερ: Την αρμοδιότητα για τη σήμανση και τις διαχωριστικές γραμμές, δεν την έχει ο δήμος, αλλά η περιφέρεια. Μου δίνετε την ευκαιρία να πω ότι, οι περισσότεροι από εμάς παρανομούμε καθημερινά πατώντας διπλή διαχωριστική γραμμή ή αγνοώντας τα ανοήτως τοποθετημένα απαγορευτικά σήματα για να πάμε στην επιχείρησή μας  ή στο σπίτι μας ή ως πελάτες σε ένα κατάστημα, κ.λ.π.

Β.Τ.: Ο επαρχιακός είναι ο δρόμος της παρανομίας. Σαν Σύλλογος τραβήξαμε βίντεο, το βγάλαμε στη δημοσιότητα, αλλά δεν έγινε τίποτα. Να σας πω ότι, οι οδικές υποδομές είναι εφάμιλλες των υποδομών υγείας. Γιατί; Διότι, πείτε ότι έπαθε κάποιος συμπολίτης μας ένα κάποιο επεισόδιο. Φτάνει στο νοσοκομείο του δίνουν τις πρώτες βοήθειες και εν πάσει περιπτώσει, έχει την ευχέρεια να έρθει ένα ελικόπτερο και να τον  μεταφέρει κάπου. Σε χτύπησε ένα αυτοκίνητο, δεν έχεις ευκαιρία. Πέθανες. Αυτό είναι που συμβαίνει στους δρόμους.

Ερ: Κύριε Τζόγια, ο επίλογος δικός σας.

Β.Τ.: Θέλω να παρακαλέσω για ακόμα μια φορά. Παράλληλος του επαρχιακού δρόμου, ο οποίος ξεκινά από τη λαϊκή αγορά και φτάνει στο Τιγκάκι. Στην περιοχή «καρνάγιο» πριν φτάσουμε στο γεφύρι του ποταμού της Μεσσαριάς έχει ένα δρόμο αριστερά ο οποίος φτάνει στην παλιά ΔΕΗ στο Πυλί. Είναι μια ευθεία χαραγμένη από τους Ιταλούς μόνο που δεν είναι δρόμο, είναι καλντερίμι. Πρέπει, λοιπόν, να βάλουν τα δυνατά τους επαρχείο και δήμος για να γίνει διάνοιξη. Υπάρχουν πολλοί δρόμοι παράλληλοι του επαρχιακού που είναι καλντερίμια αλλά εάν διανοιχτούν θα διευκολύνουν την κυκλοφορία σώζοντας ζωές. Να γίνει ένας δρόμος διπλής κυκλοφορίας, να κάνουν κι έναν ποδηλατόδρομο για να αθλούνται οι ποδηλάτες μας. Έχουμε σοβαρά αθλητικά σωματεία και δεν έχουν πού να αθληθούν. Βλέπουμε τα παιδιά στον επαρχιακό που κινδυνεύουν να σκοτωθούν.  Αυτές είναι οι προτάσεις του Συλλόγου μας και εάν από όλα αυτά που σας είπα είχαν φτιαχτεί μερικά, θα είχαμε λιγότερη ταλαιπωρία.

Ερ: Θα μου επιτρέψετε ένα τελευταίο ερώτημα. Θεωρώ βέβαιο ότι αυτές τις προτάσεις τις έχετε καταθέσει αρμοδίως. Τι σας έχουν απαντήσει;

Β.Τ.: Τίποτα. Στο επαρχείο δέκα φορές, στο δήμο άλλες τόσες. Βαρέθηκα και δεν ξαναπάω. Ό,τι έχω να βγάλω, το βγάζω κατ’ ευθείαν στη δημοσιότητα.

πηγή: Εφημερίδα ΣΤΑΘΜΟΣ

http://www.stathmosnet.gr/

Αγαπητοί -ές Φίλοι -ες
Η καλοκαιρινή περίοδος τελείωσε. Είναι καιρός για κοινωνική δράση σε ένα τομέα που υστερεί το νησί μας, αυτό της Εθελοντικής Αιμοδοσίας.
Όπως λένε οι επιστήμονες, είναι η κορυφαία εθελοντική πράξη. Είναι πρόσκληση προσφοράς, ανθρωπιάς, πολιτισμού. Οφείλουμε όλοι, παλιοί και νέοι, να ανταποκριθούμε και να συναποφασίσουμε την ίδρυση Νέου Συλλόγου ή την επαναλειτουργία του Παλιού.
Για το λόγο αυτό σας περιμένω σε μια συνάντηση «κοινωνικής ανάγκης» στο καφέ “Νερό” του ξενοδοxείου Kos Aktis, στις 28 Οκτωβρίου, Παρασκευή απόγευμα, ώρα 7.30.
Όποιος-όποια επιθυμεί ενημέρωση, μπορεί να με καλεί ως τότε στο τηλέφωνο 6977406672. Ευχαριστώ.
Κως, 17 Οκτωβρίου 2022
Βαγγέλης Τζόγιας

Όταν οι πολίτες,δημότες, δεν πράττουν τα αυτονόητα, και θέλουμε ο καθένας ένα άνθρωπο του δήμου απο πάνω μας,έτσι για να τα λέμε όλα και να μην κατηγορούμε μόνο τους πολιτικούς,χρειάζεται άραγε να γράψω περισσότερα ; !!!!!

Τα μέλη της Ε.Γ.Ε-Κω εκφράζουμε τη συμπάθειά μας στη συμπατριώτισσα μας, Μαρία, που αποκάλυψε τις επώδυνες εμπειρίες σεξουαλικής παρενόχλησης κατά την τρυφερή της ηλικία.

Επικροτούμε το θάρρος της και τη δύναμη να σπάσει τη σιωπή τώρα και να απελευθερωθεί από το βάρος που το οικογενειακό περιβάλλον υποχρεώθηκε να αποκρύψει. Η κίνηση αυτή ενθαρρύνει και άλλες ψυχές να αποβάλουν τον φόβο και την ενοχή.

Επίσης θεωρούμε επαινετή και τη στάση του πατέρα της που στέκεται στο πλευρό της.

Η χιονοστιβάδα του κινήματος του metoo που ξεκίνησε, αποδεικνύει αυτό που ως Γυναικεία Οργάνωση τονίζουμε εδώ και χρόνια. Ότι η έμφυλη βία και η κάθε μορφής κακοποίηση μικρών και μεγάλων, δυστυχώς διατρέχουν την ελληνική κοινωνία.

Μετά τις τόσες αποκαλύψεις για αποτρόπαιες πράξεις που συγκλονίζουν την χώρα, επιβάλλεται η τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα με την αυστηροποίηση των ποινών για εγκλήματα τέτοιας βαρύτητας . Ελπίζουμε να ανοίξει επιτέλους ο δρόμος για την αλλαγή των αντιλήψεων και στερεοτύπων και γενικότερα του συστήματος που δημιουργεί θύτες και θύματα. Παράλληλα είναι επιβεβλημένη στο πλαίσιο της παιδείας, η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των νέων παιδιών που θα συμβάλει στην προστασία της προσωπικότητας και αξιοπρέπειας τους.

Ε.Γ.Ε. -ΚΩ

Αγαπητοί φίλοι-φίλες, το καυτό θέμα της επικαιρότητας, που ανέδειξε η κυρία Μπεκατώρου, θα μας βασανίζει και θα μας ταλανίζει ακόμα, για πολύ καιρό. Εκτίμηση μου είναι, πως καθημερινά θα ακούγονται νέα ονόματα, νέες καταγγελίες βιασμών και σεξουαλικής παρενόχλησης σε κορίτσια, αγόρια και παιδιά. Άλλοτε λιγότερο, άλλοτε περισσότερο, έχει να κάνει με τις άρρωστες ορέξεις, τα αρρωστημένα μυαλά του θύτη γαϊδούρι/γαϊδούρια, ίσως είναι ο πιο σωστός όρος.
Παμπάλαιο ηλίθιο σπορ, έρχεται από πολύ παλιά, σχεδόν από καταβολής κόσμου. Ενα ζήτημα που δεν πρόκειται ποτέ να λυθεί, μπορεί όμως να περιοριστεί, να βελτιωθεί όπως όλα τα κοινωνικά προβλήματα.
Η κοινωνία οφείλει να αφυπνιστεί, να ξεπεράσει ταμπού και προκαταλήψεις, να μιλήσει, να καταγγείλει. Η δε πολιτεία να αλλάξει νόμους και θεσμούς, να τιμωρεί παραδειγματικά όλα αυτά τα γαϊδούρια, ώστε σε βάθος χρόνου να δούμε επιτέλους κάτι να αλλάζει στο καυτό θέμα της εποχής.
Επαναλαμβάνω πως όσο δεν μιλάμε και δεν καταγγέλλουμε, καλύπτουμε τον θύτη και όχι το θύμα.
Φόβος για τον θύτη είναι το ξεκουκούλωμα το ξεσκέπασμα, ώστε να γίνει ρεζίλι, πρώτα στον οικογενειακό του περίγυρο, στον επαγγελματικό του χώρο και στην κοινωνία γενικότερα.
Γράφω αυτήν την επιστολή ώστε οι γονείς, και κυρίως οι μαμάδες να μη φοβούνται να δημοσιοποιήσουν το γεγονός γιατί θα γίνουν σχόλια και κουτσομπολιά για το θύμα, αλλά δεν υπολογίζουν την ξεφτίλα του θύτη.
Θα σας διηγηθώ λοιπόν την δική μου ιστορία. Τι συνέβη σε ένα από τα παιδιά μου, πιο συγκεκριμένα, στην κόρη μου. Υπέστη το παιδί σεξουαλική παρενόχληση από ένα πολύ πολύ στενό συγγενή μας, από το σόι το δικό μου.
Το παιδί λίγα χρόνια μετά το είπε στη μαμά του. Εκείνη ούσα μεγαλωμένη στο χωριό, με ταμπού και προκαταλήψεις, προτίμησε να σκεπάσει το ζήτημα φοβούμενη τα κουτσομπολιά.
Ακολουθησα κι εγώ την ίδια γραμμή πλεύσης. Λάθος αντιμετώπιση, έμεινε ψυχολογικό τραύμα στο παιδί, αφού ούτε η ίδια του οικογένεια το στήριξε στο μεγάλο του πρόβλημα. Έμεινε λοιπόν στο να περνάει ένα δράμα, και ο μαλάκας στο απυρόβλητο. Μάλιστα στο σόι, του είχαν και εκτίμηση για το πόσο καλός άνθρωπος είναι.
Όταν, επιτέλους, συνειδητοποίησα το μέγεθος του προβλήματος, του τηλεφώνησα. Τότε αρπαχτήκαμε, κόψαμε σχέσεις και έκτοτε δεν ξανά μίλησαν ποτέ οι δύο οικογένειες. Προσοχή λοιπόν, από τους πολύ πολύ δικούς μας/σας ανθρώπους. Το κακό δεν αργεί να γίνει.
Ό,τι όμως και να συμβεί μιλήστε, μείνετε κοντά στο παιδί και καταγγείλετε το αδίκημα.
Και εγώ ως πατέρας δεν είμαι άμοιρος ευθυνών. Οφείλω να ζητήσω δημόσια συγνώμη από το παιδί μου.
Δίνω στη δημοσιότητα την επιστολή μου, γιατί η γυναίκα μου δεν υπάρχει πια, για να στεναχωρηθεί απ’ αυτή μου την ενέργεια .
Θέλω να παρακαλέσω φίλες/φίλους να κάνουν αναδημοσίευση, έτσι ώστε να προστατευθούν άλλα παιδιά από παρόμοιες καταστάσεις .
Ήδη έχει κατατεθεί μηνυτήρια αναφορά ενώπιον του εισαγγελέα πλημμελειοδικών Κω.

Τζόγιας Ευάγγελος