Στο ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της χώρας, το Συμβούλιο της Επικρατείας, προσέφυγαν  στις  18 Αυγούστου 2016 , 9 σύλλογοι και 101 πολίτες της Χίου, ως ύστατο μέτρο κατά της  πολιτικής της κυβέρνησης σχετικά με τη διαχείριση του μεταναστευτικού στο νησί τους. Η υπόθεση θα εκδικαζόταν στις 7 Φεβρουαρίου,αλλά τελικά πήρε αναβολή για τις 4 Απριλίου του 2017. 

 Τι αναφέρουν στο κείμενο της προσφυγής τους. 

  Σημειώνουν κατ’ αρχήν ότι οι Χιώτες επέδειξαν και συνεχίζουν να επιδεικνύουν «έμπρακτα και με τεράστιο κόστος την ανθρωπιστική τους αλληλεγγύη και την πλήρη συμπαράστασή τους προς όλους όσους από τους συνανθρώπους μας αποτελούν, πράγματι, τα αθώα θύματα ενός αιματηρού πολέμου και μίας τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης».

Ωστόσο όπως σημειώνουν οι υπογράφοντες τόσο η ελληνική πολιτεία όσο και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί «κρύφτηκαν υποκριτικά και δόλια πίσω από τα ανθρωπιστικά μας αισθήματα και μετέτρεψαν, με διάφορα προσχήματα, τη Χίο από τόπο προσωρινής άφιξης σε τόπο μόνιμης και μακροπρόθεσμης εγκατάστασης, όχι μόνον των πραγματικών προσφύγων, αλλά και όλων όσων εκμεταλλεύονται το καθεστώς και την ιδιότητα του πρόσφυγα, ενώ δεν έχουν στην πραγματικότητα ουδεμία σχέση με αυτή».

Οι κάτοικοι σημειώνουν ότι ο εγκλωβισμός 3.000 ατόμων στη Χίο δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην καθημερινότητα, την ασφάλεια, την υγεία και, γενικότερα, στη δυνατότητα, ομαλής οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξη του νησιού.

Τα αιτήματα

Αναφερόμενοι στα αιτήματά τους οι υπογράφοντες την αίτηση προσφυγής ζητούν όχι μόνον να μην δημιουργηθεί καμία απολύτως άλλη, νέα υποδομή υποδοχής ή εγκατάστασης προσφύγων στο νησί, αλλά και να εξαιρεθεί οριστικά και αμετάκλητα η Χίος από τόπος υποδοχής ή εγκατάστασης προσφύγων, οικονομικών μεταναστών.

Θέμα αναλογικότητας

Σημαντικά είναι και όσα αναφέρουν σχετικά με το ζήτημα της αναλογικότητας προσφύγων και μόνιμων κατοίκων.

«Για την τήρηση της αναλογικότητας και την προστασία της νησιωτικότητας σε μία ιδιαίτερα ευαίσθητη περιοχή, η περαιτέρω υποδοχή και η μονιμότερη εγκατάστασή τους θα πρέπει να γίνει άμεσα σε άλλα σημεία του εθνικού μας χώρου, με βάση σαφή, ειδικά και επιστημονικά τεκμηριωμένα κριτήρια, τα οποία θα υποδειχθούν και θα επιλεγούν ως κατάλληλα, δυνάμει ενός νομικά δεσμευτικού Εθνικού Χωροταξικού Πλαισίου χωροθέτησης των κατάλληλων υποδομών για την υποδοχή και εγκατάσταση των μεταναστευτικών ροών εντός της επικράτειας».

Υποστηρίζουμε, δηλαδή, με συγκεκριμένα και σαφέστατα νομικά επιχειρήματα , ότι το κρίσιμο και πανευρωπαϊκής εμβέλειας ζήτημα της υποδοχής και εγκατάστασης των μεταναστών σε Κέντρα Υποδοχής εντός του ευρύτερου εθνικού και περιφερειακού χώρου, θα έπρεπε να έχει ήδη αποτελέσει αντικείμενο Στρατηγικού Χωροταξικού Σχεδιασμού και, συγκεκριμένα, ενός εθνικού Χωροταξικού Πλαισίου, σύμφωνα με τις ρητές προβλέψεις των άρθρων 24, 79 παρ. 8 και 106 παρ. 1 του Συντάγματος, αλλά και τις ρυθμίσεις του άρθρου 5 παρ. 1, εδ.δ΄ του ν. 4269/2014.

Μέχρι την εκπόνηση του πλαισίου αυτού, θα έπρεπε να έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί και σταθμισθεί όλα τα διαθέσιμα μέσα χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού της κάθε Περιφέρειας, ενώ θα έπρεπε να έχει ληφθεί ως κριτήριο για την προσωρινή χωροθέτηση των Κέντρων Υποδοχής εντός του εθνικού χώρου η «φέρουσα ικανότητα» της κάθε Περιφέρειας με βάση, μεταξύ άλλων, και πληθυσμιακά κριτήρια.

Εάν είχε γίνει αυτό, θα είχε ήδη αποφευχθεί η υπέρμετρη και ανυπόφορη επιβάρυνση της Χίου, ενός νησιού με συνολικό πληθυσμό 50.000 ανθρώπων, με 2932 μετανάστες-πρόσφυγες, ενώ σε άλλες περιοχές της χώρας, με πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό, δεν φιλοξενούνται καν ,και δεν έχει προβλεφθεί η χωροθέτηση κάποιου Κέντρου Υποδοχή στους».

Αυθαίρετη η αλλαγή χρήσης της ΒΙ.ΑΛ.

Η προσφυγή εκτός των άλλων εστιάζει και στην αλλαγή χρήσης του ακινήτου της ΒΙ.ΑΛ., η οποία αναφέρεται ως «αυθαίρετη» με σκοπό την εγκατάσταση του Κέντρου Πρώτης Υποδοχής «χωρίς καμία προηγούμενη έρευνα ή επιστημονική μελέτη».

«Δεν αποτελεί προϊόν χωροταξικού σχεδιασμό, δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τις ιδιαιτερότητες της ευαίσθητης και μεγάλης αγροτικής αξίας της περιοχής, χειροτερεύει υπέρμετρα και αδικαιολόγητα τις συνθήκες ζωής των κατοίκων της περιοχής και όλου του νησιού, υποθηκεύει την ασφάλειά τους (υπάρχουν καθημερινά κρούσματα παραβατικότητας, εισβολές σε σπίτια, άγριες συμπλοκές με μια από αυτές να είναι θανατηφόρος), ενώ, ταυτόχρονα, εκμηδενίζει την αξία της περιουσίας τους», καταλήγουν οι κάτοικοι τονίζοντας ότι την αίτηση ακύρωσης υποστηρίζει εμπράκτως το μεγαλύτερο τμήμα της τοπικής κοινωνίας, με την συγκέντρωση έως τώρα περισσοτέρων των 3000 υπογραφών υποστήριξης από πολίτες της Χίου, καθώς και από εννέα επιστημονικούς και επαγγελματικούς Συλλόγους του νησιού μας.

Σημειώνεται, επίσης, ότι  το Ειρηνοδικείο της Χίου, με απόφασή του στις 16 Ιανουαρίου 2017, έκανε δεκτή την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που είχε υποβάλλει το Ηγουμενοσυμβούλιο της Ιεράς Μονής Μερσινιδίου, κατά του ελληνικού Δημοσίου, σχετικά με το κέντρο κράτησης μεταναστών.

Συγκεκριμένα, με απόφαση που εξεδόθη ένα μήνα μετά τη συζήτηση της αίτησης, το δικαστήριο ζήτησε την απόδοση του ακινήτου του κέντρου κράτησης μεταναστών Μερσινιδίου από το ελληνικό Δημόσιο στην ιερά μονή. Μετά την απόφαση αυτή, το Δημόσιο και ειδικότερα η αστυνομία, δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το ακίνητο ούτε ως απλό χώρο συγκέντρωσης μεταναστών, πόσο μάλλον για κέντρο κράτησης παραβατικών, που αποτελούσε και τον σχεδιασμό των υπουργείων Προστασίας του Πολίτη και Μεταναστευτικής Πολιτικής.

politischios.gr