Οι Ευρωπαίοι μετέτρεψαν «το πανέμορφο Αιγαίο σε ένα θαλάσσιο νεκροταφείο» και «η Ελλάδα αφέθηκε μόνη», αναφέρει ο εκπρόσωπος γερμανικής οργάνωσης για τους πρόσφυγες.

«Η Ε.Ε. απλώς κοίταγε την εξέλιξη της ανθρωπιστικής καταστροφής και μόνον όταν οι πρόσφυγες έφτασαν μαζικά στην Κεντρική Ευρώπη σκέφτηκε, επιτέλους, ότι πρέπει να δράσουμε από κοινού», λέει ο Καρλ Κοπ, της «PRO ASYL», της γερμανικής οργάνωσης στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες και τους Εξόριστους (ΕCRE) στη συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τον Αντώνη Πολυχρονάκη.

Ο Καρλ Κοπ χαρακτηρίζει την απειλή εξόδου της Ελλάδας από τη Σένγκεν ως «μια ακόμα αηδιαστική επίθεση κατά της Ελλάδας και ένα χτύπημα στην ενότητα της Ευρώπης. Εχουμε σήμερα την παράλογη κατάσταση η Ελλάδα να διαπομπεύεται και ο Ορμπάν με το φράχτη του στην Ουγγαρία να παρουσιάζεται ως ο εκπρόσωπος της λύσης. Πρέπει να σταματήσει αυτή η επίθεση», λέει και προσθέτει ότι «η φύλαξη των θαλασσίων συνόρων είναι κάτι διαφορετικό από εκείνη των χερσαίων συνόρων. Η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε πολλές φορές να εξηγήσει ότι πρόκειται για θέμα ζωής και θανάτου, ότι προέχει η σωτηρία ανθρώπινων ζωών». Επισημαίνει δε ότι «ότι με το που είπε η νέα ελληνική κυβέρνηση ότι δεν απωθούμε βίαια (τους μετανάστες) πίσω στην Τουρκία και θα σώσουμε ανθρώπινες ζωές, άρχισε η κριτική».

Επικρίνει ως παρακμιακό το γεγονός ότι «οι Ευρωπαίοι επικροτούν σιωπηρά όσους υψώνουν φράχτες, όταν κλείνονται σύνορα, απωθούνται λέμβοι», ενώ «στην Ελλάδα, η οποία τηρεί το διεθνές δίκαιο, επιτίθενται με έναν ανήκουστο τρόπο, αν και οι ελληνικές αρχές προσπαθούν να εγγυηθούν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα».

Πιστεύει ότι «η Ε.Ε. δεν ήταν ποτέ τόσο διχασμένη όσο σήμερα», ότι «όλες οι αξίες της Ευρώπης θρυμματίζονται μπροστά στα μάτια μας», η «Αυστρία παρανομεί» και η «μικρή Ελλάδα» εξωθείται «να παραβιάσει μαζικά το διεθνές δίκαιο», πράγμα το οποίο αποδεικνύει πως «η Ευρώπη έχει χρεωκοπήσει ηθικά» και την καλεί «να ταχθεί αλληλέγγυα προς την Ελλάδα», τονίζοντας ότι «απέτυχε η Ε.Ε. και τα κράτη μέλη, όχι η μικρή χώρα στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης στην οποία δεν παρασχέθηκαν όσα ζήτησε για την αντιμετώπιση του ζητήματος».

Ο Κοπ προειδοποιεί επίσης ότι «όποιος καλεί μονίμως την Ελλάδα σε διαρκή παραβίαση του διεθνούς δικαίου και μετά θέλει και να την εκδιώξει και από τη Σένγκεν υποτροπιάζει στον εθνικό εγωϊσμό. Πρόκειται για επάνοδο σε κακές εποχές», ενώ θεωρεί ότι η σύγκληση διάσκεψης (της Βιέννης) χωρίς την Ελλάδα και η συμφωνία κατά μιας χώρας της Ε.Ε. «είναι το plan B, δηλαδή στην πράξη, μια συνοριακή γραμμή κατά της Ελλάδας και των προσφύγων» και προσθέτει ότι «πρόκειται για μια πράξη βαθιά αντιευρωπαϊκή και απάνθρωπη».

Αναφερόμενος στη συνθήκη του Δουβλίνου επισημαίνει ότι «το να εξαναγκάζεται η μικρή Ελλάδα να δίνει άσυλο στον κύριο όγκο των προσφύγων είναι εντελώς λανθασμένο. Το Δουβλίνο απέτυχε, δεν ήταν ποτέ έντιμο, είναι απάνθρωπο», λέει και τονίζει ότι απαιτείται «ένα νέο κοινό ευρωπαϊκό σχέδιο και αυτό δεν μπορεί να είναι το Δουβλίνο».

Κατά τον κ. Κοπ «η γερμανική κυβέρνηση ήταν φλογερός υποστηρικτής του Δουβλίνου, διότι ήταν βολικό να γίνει το προσφυγικό πρόβλημα ιταλικό ή ελληνικό», ενώ αναφερόμενος στην καγκελάριο Μέρκελ λέει ότι «στο θέμα της οικονομικής κρίσης της Ελλάδα δεν έδειξε απαραιτήτως μεγαλοψυχία» αλλά «πολύ αργότερα αποφάσισε να επιτρέπεται να έλθουν πρόσφυγες στη Γερμανία», υπογραμμίζει δε πως «αν κλείσει ο βαλκανικός δρόμος, τότε η Ελλάδα θα καταρρεύσει και αυτό η Μέρκελ θέλει να το αποτρέψει».

Προτείνει «ένα οργανωμένο πρόγραμμα υποδοχής μεγάλου αριθμού προσφύγων στην Ε.Ε., μια «συμμαχία των προθύμων» εν ονόματι της Ευρώπης, των αξιών της και της αλληλεγγύης με τους συνανθρώπους μας», αλλά χαρακτηρίζει την συμμετοχή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο ως «ακόμα ένα ολίσθημα» αφού «η επαναπροώθηση είναι παράνομη κατά το δίκαιο της Ε.Ε., μια σαφής παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Το δραματικό ερώτημα είναι πως μπορούμε να σταματήσουμε το θάνατο στο Αιγαίο», προσθέτει χαρακτηριστικά και επισημαίνει ότι «η βιομηχανία των δουλεμπόρων αποκομίζει τεράστια κέρδη επειδή η Ευρώπη έχει κλείσει τα σύνορά τους», ενώ εκφράζει τον φόβο «ότι θα δημιουργηθούν γύρω από την Ευρώπη πολλά άλλα θαλάσσια νεκροταφεία».

iefimerida.gr