Μια ιδιαίτερη συνέντευξη σε έναν άνθρωπο που βοηθά αθόρυβα ανθρώπους που έχουν ανάγκη στη Ρόδο φιλοξενεί η εφημερίδα Ροδιακή.

Διαβάστε τη συνέντευξη:

Είναι κι αυτοί που τα χαρίζουν όλα, χωρίς να σκεφτούν κόστος και κόπο! Που δίνουν, δίνουν συνεχώς, κι αισθάνονται ευλογημένοι μόνο που μπορούν να το κάνουν.

Χρόνια ακούω για το Λευτέρη, από την κ. Σοφία Μανιά, τη «Σοφία των φτωχών», που τη λέω εγώ. Ακούω για το Λευτέρη Καρακωνσταντή, που έχει τις «Γλυκοεπιλογές» στ΄ Αφάντου, μέσα στο χωριό και γλυκαίνει όλο το νησί και στέλνει ζεστές τυρόπιτες, κι όλα τα αλμυρά του και δεν τα βάζει μέσα στις δικές του κούτες, δεν ξέρει ο κόσμος ποιος είναι από πίσω, ποιος τον σκέφτηκε, αλλά εύχεται σ΄ αυτόν τον άνθρωπο, να είναι καλά όποιος κι αν είναι.
Θέλησα να τον γνωρίσω και έκαμψα, καιρό μετά τη σθεναρή του αντίσταση να βγει μπροστά και να το μαρτυρήσει… Δε θέλει «να λέει…», όπως όλοι που δίνουν με την καρδιά τους. Περισσότερο αυτός, που δίνει κάθε μέρα 20 κούτες, που αδειάζει το ζαχαροπλαστείο του για να το γεμίσει πάλι. Λες και τ΄ αφεντικό τρελάθηκε και τα δίνει όλα τζάμπα. Αγάπη όμως δίνει!

-Είναι χρόνια τώρα που προσφέρετε χαρά στους ανθρώπους! Πότε ξεκινήσατε να χαρίζετε τα γλυκά και τ΄ αλμυρά του ζαχαροπλαστείου σας;

Πριν τέσσερα χρόνια ξεκίνησα. Mέχρι τότε τα γλυκά της δεύτερης μέρας, τα πέταγα. Να σας πω καταρχήν ότι παλιά για τα Ιδρύματα υπήρχαν κονδύλια, για γλυκά. Εγώ δεν έλαβα μέρος ποτέ σε τέτοιους διαγωνισμούς. Όταν σταμάτησαν να υπάρχουν αυτοί οι διαγωνισμοί , ξεκίνησα να στέλνω γλυκά εγώ. Τότε ήταν που γνώρισα την κ. Σοφία Mανιά, η οποία πήγαινε τρόφιμα στα ιδρύματα και της ζήτησα να περνάει κι από εμένα.

-Να περνάει ναι, αλλά εσείς μέρα παρά μέρα στέλνετε και 20 κούτες με γλυκά και αλμυρά. Ένα μαγαζί ολόκληρο χαρίζετε!

Να γλυκαθεί ο κόσμος. Είναι πολύ πικραμένοι οι άνθρωποι. Ένα γλυκό, εκείνη την ώρα μοιράζει το χαμόγελο.

-Το χαμόγελο όμως αυτό εσείς δεν το βλέπετε καν, εσείς μόνο στέλνετε!

Εγώ στέλνω και δε ξέρω πού πάνε, ξέρει η κ. Σοφία τι κάνει. Δεν πηγαίνω πουθενά, είμαι αόρατος. Και ποτέ δε βάζω κουτιά δικά μου, τα βάζω σε άσπρα κουτιά, ανώνυμα.

-Πώς το σκεφτήκατε αυτό, τι μέτρησε για εσάς;

Οι εποχές είναι δύσκολες και το γλυκό είναι πολυτέλεια. Παλιά πέταγα γιατί ως μαγαζί, ως επαγγελματίας δεν το πουλάω ούτε το γλυκό ούτε το αλμυρό της προηγούμενης μέρας. Παίρνω την κ. Σοφία και της λέω, «έλα να γεμίσεις, γιατί εγώ πρέπει ν΄ αδειάσω, για να γεμίσω τα ψυγεία και τους χώρους με άλλα». Κι έρχεται στ΄ Αφάντου, με δικές της βενζίνες και μετά γυρίζει παντού και τα δίνει: στα ιδρύματα όλα, σε οικογένειες, σε μοναχικά άτομα, στους πρόσφυγες, στα Επείγοντα του νοσοκομείου, στην Πυροσβεστική στα παιδιά εκεί, στην Αστυνομία στα κρατητήρια, στις Υπηρεσίες γενικά και σε όλους που θέλουν ένα γλυκό. Χθες την πήρε εδώ μπροστά μου μια ηλικιωμένη και της ζήτησε να της πάει «γλυκάκι». Ο κόσμος πεινάει, κι εγώ θα τα πετάω, τις τυρόπιτες, τα γλυκά; Σοφίες χρειάζονται για να αδειάζουν τα ψυγεία και τα ράφια και να γίνονται άλλα καινούργια πράγματα. Αν είχαμε ακόμα πέντε Σοφίες θα ήταν κι άλλοι που θα το κάνανε.

-Μην το λέτε με σιγουριά! Χαρίσατε και τα δύο επαγγελματικά ψυγεία σας, τώρα που κάνατε ανακαίνιση! Δεν σκεφτήκατε να τα πουλήσετε;

Μου είπε η κ. Σοφία να της τα δώσω, τα έδωσα. Το ένα το έχει τώρα το Κοινωνικό Παντοπωλείο της Ρόδου και το άλλο θα μεταφερθεί όπως μου είπαν από την Περιφέρεια, σε νησί όπου θα δημιουργήσουν κι εκεί Κοινωνικά Παντοπωλεία. Τα χρειάζονταν γιατί να τα πουλήσω;

-Κι όλη την ώρα γίνεστε χορηγός σε ό,τι σας ζητήσουν οι Σύλλογοι, ενώ η μεγάλη σας προσφορά ήταν και είναι στους πρόσφυγες! Τυρόπιτες να δεις και γλυκά! Κανένας δεν έμεινε παραπονεμένος, κι ήταν χιλιάδες!

Από την αρχή, κούτες κάθε μέρα. Και στα γενέθλια των παιδιών τους. Μάθανε τα προσφυγόπουλα και ζητάνε από την κ. Σοφία. Της λένε «αύριο έχω γενέθλια μαμά…»… Στέλνω την τούρτα και το κεράκι, έχουν δεν έχουν τελικά.. Η χαρά να την κόψουν φτάνει. Και μου στείλανε και βιντεάκι μια μέρα, να τους δω και ν΄ ακούσω το τραγουδάκι.

-Το Πάσχα, φτιάξατε κουλουράκια και στείλατε σε πολλές οικογένειες της Ρόδου! Τα μαθαίνω κι ας μη μου τα λέτε τώρα. Και όταν σας πει η κ. Σοφία ότι κάποιοι που δεν έχουν τη δυνατότητα έχουν γενέθλια, μόνο τ΄ όνομα ρωτάτε για να γράψετε πάνω στην τούρτα. Δεν είναι επομένως μόνο τα χθεσινά είναι και της ημέρας που χαρίζετε!

Καλά να είναι οι άνθρωποι. Εγώ δουλεύω από τα 14 μου, μετά πήγα στη σχολή. Ξέρω τι θα πει δεν έχω, ξέρω τι θα πει έχω. Δουλεύω όλη την ημέρα, παλιότερα δούλευα κι όλη τη νύχτα, τώρα έχω και απασχολώ και ένα-δυό άτομα. Με στηρίζουν όλα τ’ Αφάντου, το χωριό μου, με στηρίζει όλο το νησί που έρχεται και με βρίσκει και με προτιμά και τους ευχαριστώ όλους τους ανθρώπους. Είμαι ευγνώμων για όλα τα καλά που μου συμβαίνουν και τώρα γεννήθηκε και το κοριτσάκι μου που είναι 16 μηνών. ..Καλά να είμαστε, να είναι καλά όλος ο κόσμος. Αγάπη μόνο, τίποτα άλλο παιδιά.

Πηγή: rodiaki.gr