Συγκλονίζει η ανάρτηση από επιβάτη που ήταν στο πλοίο «Blue Galaxy» της Blue Star Ferries, το οποίο λόγω μηχανικής βλάβης αναγκάστηκε να επιστρέψει στο λιμάνι του Πειραιά και να μείνει δεμένο μέχρι να αποκατασταθεί το πρόβλημα.
Αρχικά, το πλοίο ήταν να ξεκινήσει στις 18:00 και ξεκίνησε στις 20:00, δηλαδή με δύο ώρες καθυστέρηση. Στο πλοίο επέβαιναν 505 ταξιδιώτες, 100 άτομα πλήρωμα, ενώ ήταν φορτωμένο με 146 ΙΧ, 105 φορτηγά, 17 δίκυκλα και ένα λεωφορείο.

Οι επιβάτες ταλαιπωρήθηκαν πάνω από εφτά ώρες, και μάλιστα κατά πώς φαίνεται, δεν είχαν και καμία ενημέρωση.

Μια επιβάτης έκανε ανάρτηση στο προσωπικό της λογαριασμό στο facebook, περιγράφοντας μια κατάσταση τραγική. Χωρίς καμία ενημέρωση, με το προσωπικό να είναι άφαντο, και να τους ενημερώνουν ότι δεν συμβαίνει κάτι, και πώς το πλοίο καθυστερεί λόγω κίνησης στο Πειραιά. Τελικά το πλοίο είχε πρόβλημα, και οι επιβάτες το έμαθαν τελευταία στιγμή. Τελικά το «πάμε και όπου βγει» συνέβη ακόμα μια φορά.

Αναλυτικά η ανάρτηση:
«Το πλοίο Blue Galaxy της Blue star ferries με προορισμό Σάμο-Κω-Ρόδο ήταν προγραμματισμένο να αποπλεύσει (27/7/23) στις 18:00 από το λιμάνι του Πειραιά . Τελικά αναχώρησε γύρω στις 20:00. Αυτές τις 2 ώρες καθυστέρησης βγήκαν κάποιες αστείες, τώρα που το σκέφτομαι, ανακοινώσεις που επικαλούνταν τη μια "κίνηση στο λιμάνι του Πειραιά", την άλλη "πρόβλημα με κάποια νταλίκα που είχε κολλήσει στην μπουκαπόρτα".

Άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια κι αναζήτησα κάποιο μέλος του πληρώματος να ρωτήσω αν υπήρχε βλάβη στο πλοίο - και ήξερα ότι αν μου έλεγαν "ναι" θα έπαιρνα το παιδί μου και θα κατέβαινα. Όμως με διαβεβαίωσαν ότι το πλοίο δεν είχε πρόβλημα. Μόνο ένας κύριος από το προσωπικό ξενοδοχειακής εξυπηρέτησης μου είπε γελώντας κάπως παραιτημένα "εδώ πάνω τα έχουμε δει όλα!". Ήταν πλέον αργά.

Το πλοίο είχε μόλις ξεκινήσει. Προσπάθησα να ηρεμήσω το "κακό μου προαίσθημα". Με βοήθησαν είναι η αλήθεια και τρία πιτσιρίκια Ρομά που ζουζούνιζαν συνέχεια γύρω μου μόλις αντιλήφθηκαν ότι ήμουν μια "καλή κυρία που ήξερα τόσα ωραία και τους έλεγα" και παίζαμε παιχνίδια με ιστορίες. Κι η ώρα περνούσε και το πλοίο αγκομαχούσε.

Οι γλάροι μας προσπέρναγαν για πλάκα. Αρχικά απέδωσα την τόσο αργή του ταχύτητα στην "κίνηση του λιμανιού". Γιατί όμως τα πλοία της Minoan Lines δεν υπάκουαν στον ίδιο κανόνα; Το σφύριγμα του ενός όταν περνούσε δίπλα μας μού ακούστηκε κάπως κοροϊδευτικό. Λίγο μετά το πλοίο σταμάτησε για κανά 20λεπτο- είχαμε μόλις βγει στα ανοιχτά του λιμανιού. Μετά ξεκίνησε και πάλι και με ταχύτητα βραδύτερη κι από χελώνας.

Και λίγο μετά ξανασταμάτησε. Είχε πλέον αρχίσει να γέρνει εμφανώς προς τη μια πλευρά. Και πλέον κι οι πιο ανυποψίαστοι έχουν αρχίσει ν' ανησυχούν. Σήμα δεν είχαμε καλό.

Ούτε wi-fi. Κι ούτε μπορούσες και να βρεις και κάποιο μέλος του πληρώματος να ενημερωθείς. Κι όταν με τα πολλά έβρισκες δήλωναν ανήξεροι. Και ξαφνικά το πλοίο αρχίζει αργά αργά να γυρίζει. Στο μεταξύ η κλίση του προς τη μια πλευρά γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Η λιτή ανακοίνωση αναφέρει "τεχνική βλάβη". Το πλοίο προσπαθεί να κατευθυνθεί προς το λιμάνι αλλά η ταχύτητά του είναι σχεδόν μηδενική.

Το φουγάρο ξερνάει μαύρο καπνό. Κι εκείνος ο νεαρός άντρας που από διαολεμένη "σύμπτωση" ρώτησα αν ήξερε τι συμβαίνει (καθώς τον είδα να έρχεται από το κάτω κατάστρωμα μ' έναν του πληρώματος) μου είπε οτι οι μηχανές δεν λειτουργούσαν κι ότι τον κάλεσαν να βοηθήσει, λόγω ιδιότητας (ήταν πυροσβέστης), στην εκκένωση του πλοίου!Από αυτόν έμαθα ότι επιτέλους με τα πολλά ειδοποιήθηκε η υπηρεσία διάσωσης κι έρχονται προς βοήθειά μας.

Κι ότι εκείνοι εκεί μέσα στο πλοίο είναι όλοι άσχετοι. Φανερά εκνευρισμένος διατηρούσε παρ' όλα αυτά την ψυχραιμία του (πυροσβέστης γαρ) και μας καθησύχαζε. Και από το μεγάφωνο μας ειδοποιούν για προσφορά δωρεάν γεύματος κι ότι επιστρέφουμε στο λ⁸ιμάνι κι ότι μπορούμε να εξαργυρώσουμε με άλλο εισιτήριο κι ότι λυπούνται για την ταλαιπωρία μας. Και τα μέλη του πληρώματος εξαφανισμένα ή να μας λένε ψέμματα, ν' αρνούνται να δώσουν το όνομα του καπετάνιου.

Τα πιτσιρίκια πια έχουν αρχίσει να κλαίνε, εμφανώς φοβισμένα. Φοβισμένοι κι εμείς αλλά προσπαθούμε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας, αναζητούμε τον σταθμό με τα σωσίβια ώστε να είμαστε έτοιμοι γιατί είναι εμφανές ότι το πλήρωμα θ' αποδειχτεί ανεπαρκές σε περίπτωση που χρειαστεί να εγκαταλείψουμε το πλοίο. Κι άλλοι να τηλεφωνούν στην αστυνομία λιμένος κι άλλοι στο υπουργείο ναυτιλίας κι άλλοι στον εισαγγελέα υπηρεσίας.

Κανείς δεν απάντησε. Ποτέ. Και κάποια στιγμή αρχίζουν να εμφανίζονται δυο ρυμουλκά και μόνο τότε παίρνουμε επιτέλους μιαν ανάσα. Κι όταν με τα πολλά φτάσαμε στο λιμάνι και πάλι καμία ενημέρωση. Ο καπετάνιος εξακολουθεί να μην εμφανίζεται παρ' όλο που κάποιοι χτυπάνε επίμονα την πόρτα του. Ο θυμός κι η αγανάκτηση περισσεύουν. Όχι τόσο επειδή υπήρξε βλάβη - αυτό άντε να το δεχτείς.

Αυτό που δεν μπορούσαμε να καταπιούμε είναι ότι το πλοίο είχε προφανώς πρόβλημα ήδη πριν φύγει από το λιμάνι. Και παρ' όλα αυτά κάποιος "υπεύθυνος" ενέκρινε την αναχώρησή του. Κι ότι ο καπετάνιος εν γνώσει του δέχτηκε να το πάρει να φύγει.
"Πάμε κι όπου βγει" για μια ακόμη φορά;

Ξέρετε τι νομίζω πως ήταν το πιο τρομακτικό για μένα; Όσο και να εκλογίκευα την κατάσταση, ότι δηλαδή ήμασταν έξω από το λιμάνι, ότι η θάλασσα ήταν ήρεμη χωρίς κύμα, ότι επικοινωνιακά (!) δεν συμφέρει να βυθιστεί ένα πλοίο και με τουρίστες πάνω του λίγο έξω από το μεγαλύτερο λιμάνι της τουριστικής μας χώρας... παρ' όλα αυτά δεν ηρεμούσα, δεν μπορούσα να μην ανησυχώ, όλες εκείνες οι λογικές σκέψεις δεν με καθησύχασαν..

Δεν είχα καμια βεβαιότητα, και τίποτα από τη διαχείριση ως εκείνη τη στιγμή δεν συνηγορούσε για το αντίθετο, ότι οι υπεύθυνοι, τόσο στο πλοίο όσο κι οι αρμόδιες αρχές, θα αποδεικνύονταν πράγματι υπεύθυνοι ώστε όλα να λειτουργήσουν όπως έπρεπε και να μην κινδυνεύσουμε περισσότερο.

Επειδή, βλέπετε, στην προκειμένη περίπτωση η εκκένωση συμπεριελάμβανε και δράση υπευθύνων. Δεν αρκούσε ένα 112 που μας έδινε οδηγία να εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας. Δεν ήταν ατομική μας ευθύνη η εγκατάλειψη του πλοίου και η διάσωση μας.

ΥΓ1 όταν φτάσαμε στο λιμάνι, δεν μας επέτρεπαν να βγούμε από το πλοίο και με νέα ανακοίνωση, αντίθετη με αυτή που είχαν βγάλει πριν ώρα, μας ενημέρωσαν ότι το πλοίο θα επισκευαζόταν και θα φεύγαμε σε λίγη ώρα. Προφανώς για να μην μας αποζημιώσουν.

κι όταν φυσικά πολλοί αντιδράσαμε κι επιμείναμε να κατέβουμε παρ' όλα αυτά δεν άφηναν τους οδηγούς να πάρουν τα αυτοκίνητά τους!

ΥΓ2 στην ερώτησή μου όταν πήγα στην αστυνομία λιμένος γιατί δεν σήκωναν το τηλέφωνο η απάντηση ήταν ότι το τηλεφωνικό κέντρο είναι παλιό κι ότι όταν δέχεται πολλές κλήσεις δείχνει ότι δεν απαντάει.

Στην ερώτησή μου πως έδωσαν άδεια να ταξιδέψει εκ νέου σε λίγο αυτό το πλοίο απάντησαν ότι έγινε ο προβλεπόμενος έλεγχος κι ότι η βλάβη είχε αποκατασταθεί. Και όταν επέμενα να μάθω αν είχε πραγματοποιηθεί ο ανάλογος έλεγχος και προηγουμένως και πώς είχε επιτραπεί σ' ένα πλοίο που ξεκίνησε με πρόβλημα στις μηχανές απ' το λιμάνι δεν πήρα καμιά πειστική απάντηση.

"πάμε κι όπου βγει" τους είπα. Έδειξαν να θίχτηκαν. Ο υποπλοίαρχος κάτι δικαιολογίες ψέλισσε αλλά στα επιχειρήματά μου κατέβασε το κεφάλι. (σχεδόν τον λυπήθηκα, επειδή και φαντασία κι ένσυναίσθηση κι αντίληψη έχω, που να πάρει η ευχή!)

Έτσι ταξιδεύουμε στην τουριστική Ελλάδα το 2023!

Την επόμενη ημέρα έμαθα ότι το πλοίο είχε ξαναπαρουσιάσει βλάβες στις μηχανές και την προηγούμενη εβδομάδα κι είχε μείνει καταμεσής της θάλασσας.

ΥΓ3 Να πω ότι τα ναύλα συνολικά για 4 άτομα Πειραιά- Σάμο με επιστροφή, χωρίς αυτοκίνητο σε αεροπορικές θέσεις μάς κόστισαν 680 ευρω! Δεν σχολιάζω κάτι άλλο...

ΥΓ4 Σε κάποια δημοσιεύματα οι δημοσιογράφοι αναφέρθηκαν σε τεχνική βλάβη του πλοίου. Χωρίς κάποια μεγαλύτερη αναφορά ή κάποια έρευνα για τις συνθήκες και τα αίτια. Στο μεσημεριανό δελτίο του Star είπαν ότι το πλοίο "επέστρεψε" κι όχι ότι ρυμουλκήθηκε στο λιμάνι, και φαντάζομαι το ίδιο θα είπαν και σε όποιο άλλο κανάλι τυχόν αναφέρθηκε στην είδηση. Να μην ξεχάσω να δώσω τα συγχαρητήρια μου στους δημοσιογράφους για την έγκριτη ελλιπή ενημέρωση που μας προσφέρουν.

ΥΓ5. Δυστυχώς, όπως συχνά συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις στη χώρα μας, μετά το συμβάν κι αφού νιώσαμε την ασφάλεια της στεριάς, οι αγανακτισμένοι επιβάτες, σκορπίσαμε. Κουβαλώντας ο καθένας κι η καθεμιά μας την κούραση από την ταλαιπωρία, την ανακούφιση του τέλους της περιπέτειας, αλλά και αρκετοί τη βεβαιότητα πως η όποια προσπάθεια να τα βάλεις με τον παραλογισμό και την ανευθυνότητα, να κινηθείς νομικά, θ' αποδειχθεί απλώς μάταιη και ψυχοφθόρα. Σ' αυτή τη χώρα τα αυτονόητα, όπως η ασφάλεια των επιβατών, δεν είναι αυτονόητα. Και το ξέρουμε..

"πάμε κι όπου βγει" εν γνώσει μας και με τις μικρές και μεγάλες ευθύνες μας (αναλόγως τι αντιστοιχεί στον καθένα από εμάς) - έτσι πορευόμαστε... Δυστυχώς, εν γνώσει μας.

Δεν ξέρω αν μας αξίζει αυτό. Μπορεί και ναι, σκέφτομαι με πίκρα.

Ξέρω όμως ότι σίγουρα δεν αξίζει στα παιδιά μας...

edit: Ξέχασα να επισημάνω πως είμαι σχεδόν πεπεισμένη ότι αν κάποιοι επιβάτες δεν είχαμε κάνει δημοσιεύσεις στα κοινωνικά δίκτυα κι αν δεν είχαν επικοινωνήσει και κάποιοι από τους δικούς μας ανθρώπους στη στεριά με δημοσιογράφους που έβγαλαν την είδηση ενόσω επιστρέφαμε με τα ρυμουλκά στο λιμάνι, μπορεί και να μην είχε γίνει η αναφορά στον εισαγγελέα (όπως με διαβεβαίωσαν ότι θα γίνει στην αστυνομία λιμένος). Μπορεί να γίνομαι υπερβολική και άδικη. Μπορεί πάλι και όχι...».

https://www.dnews.gr/eidhseis/koinonia/437967/kataggelia-gia-pame-kai-opou-vgei-se-ploio-gemato-me-touristes-eixe-provlima-kai-kapoios-ypeythynos-enekrine-tin-anaxorisi-tou