Ο λόγος για την 61χρονη Μεράλ Ακσενέρ, μια γυναίκα με τα πολλά παρατσούκλια: "Σιδηρά Κυρία", "Τουρκάλα Μαρίν Λεπέν", "Γκρίζα Λύκαινα" ή "Asena" (Λύκαινα), μεταξύ άλλων.

Μοναδικός προεδρικός υποψήφιος του σχηματισμού που συνήφθη ανάμεσα στο κόμμα του AKP και το υπερεθνικιστικό κόμμα MHP, στο πλαίσιο μιας εκλογικής συμμαχίας, ο Ερντογάν, ο οποίος βρίσκεται στην εξουσία από το 2003, πρώτα ως πρωθυπουργός και στη συνέχεια, από το 2014, ως αρχηγός του κράτους, θα διεκδικήσει μια νέα προεδρική θητεία με ενισχυμένες εξουσίες, βάσει μιας συνταγματικής αναθεώρησης που υιοθετήθηκε πέρυσι με δημοψήφισμα.

Και έχει λόγους για να φοβάται. Πριν από λίγες μέρες η Ανώτατη Εκλογική Επιτροπή (YSK) της Τουρκίας έδωσε το "πράσινο φως" στο νεοσύστατο "Καλό Κόμμα" (Iyi) της Ακσενέρ --το οποίο προήλθε από τη διάσπαση του ακροδεξιού Εθνικιστικού Κόμματος ΜΗΡ-- να συμμετάσχει στις βουλευτικές και προεδρικές εκλογές του Ιουνίου.

Η Ακσενέρ θεωρείται σοβαρή απειλή για τον Ερντογάν όχι επειδή αναμένεται να εξασφαλίσει μεγάλο ποσοστό, αλλά γιατί αν καταφέρει, όπως προβλέπεται, να ξεπεράσει το 10%, τότε μπορεί να ανακόψει την πορεία του προς τον απόλυτο θρίαμβο, τον οποίο ο ίδιος επιδιώκει.

Η Ακσενέρ δεν αποφεύγει τους αγώνες. Όταν ο στρατός επιχείρησε το 1997 να ανατρέψει την κυβέρνηση, εκείνη εναντιώθηκε στο κίνημα. Ένας στρατηγός απείλησε μάλιστα να καρφώσει την νεαρή τότε βουλευτή "σε έναν πάσαλο και να τον τοποθετήσει έξω από το υπουργείο".

Γεννημένη στη Σμύρνη το 1956, αυτοπροσδιορίζεται ως πιστή μουσουλμάνα. Εγγονή μεταναστών που έφθασαν στην Τουρκία από την Ελλάδα με την ανταλλαγή πληθυσμών, έχει διδακτορικό στην Ιστορία και εργάστηκε ως λέκτορας μέχρι το 1995 που εξελέγη στο κοινοβούλιο με το συντηρητικό Κόμμα του Ορθού Δρόμου.

Διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών μεταξύ 1996 και 1997, όταν υποχρεώθηκε να παραιτηθεί καθώς η στρατιωτική ηγεσία πέτυχε τη διάλυση της κυβέρνησης συνασπισμού υπό τον ισλαμιστή πρωθυπουργό Νετσμετίν Ερμπακάν.