Το Ιράν αρνήθηκε να τραγουδήσει τον εθνικό του ύμνο πριν από τον αγώνα του για το Παγκόσμιο Κύπελλο με την Αγγλία.
Σύμφωνα με το bbc.com, το Ιράν αρνήθηκε να τραγουδήσει τον εθνικό του ύμνο πριν από τον αγώνα του για το Παγκόσμιο Κύπελλο με την Αγγλία σε μια προφανή έκφραση υποστήριξης στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις.

Κρατούσαν πινακίδες που έγραφαν «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία»
Ο προπονητής του Ιράν Κάρλος Κεϊρόζ είχε πει ότι οι παίκτες του ήταν «ελεύθεροι να διαμαρτυρηθούν».

Υπήρξε μια σφοδρή καταστολή των διαδηλώσεων στο Ιράν που πυροδοτήθηκε από τον θάνατο του Mahsa Amini στη κράτηση τον Σεπτέμβριο.

Ο 22χρονος Amini συνελήφθη από την αστυνομία ηθικής για παραβίαση των αυστηρών κανόνων γύρω από τα καλύμματα του κεφαλιού.

Ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων είπαν ότι περισσότεροι από 400 διαδηλωτές σκοτώθηκαν και άλλοι 16.800 συνελήφθησαν σε μια καταστολή από τις δυνάμεις ασφαλείας του Ιράν.

Οι ηγέτες του Ιράν λένε ότι οι διαδηλώσεις είναι «ταραχές» που ενορχηστρώθηκαν από τους εξωτερικούς εχθρούς της χώρας.

Οι Ιρανοί οπαδοί ακούγονταν επίσης να φωνάζουν "Ali Karimi" στο πρώτο ημίχρονο σε σχέση με τον πρώην ποδοσφαιριστή που είναι ένας από τους πιο ένθερμους επικριτές της Ισλαμικής Δημοκρατίας και ένα από τα πιο δημοφιλή πρόσωπα του κινήματος διαμαρτυρίας.

Οι θαυμαστές ακούγονταν επίσης να φωνάζουν «Be-Sharaf», που σημαίνει άτιμος στα περσικά. Αυτό είναι ένα επίθετο που έχουν χρησιμοποιήσει οι διαδηλωτές εναντίον των δυνάμεων ασφαλείας στο Ιράν.

Μιλώντας πριν από τον αγώνα, ο αρχηγός του Ιράν, Ehsan Hajsafi, είπε ότι οι παίκτες «στηρίζουν» αυτούς που έχουν πεθάνει.

Ο Κεϊρόζ είπε ότι οι παίκτες του ήταν «ελεύθεροι να διαμαρτυρηθούν» για τα δικαιώματα των γυναικών στην πατρίδα τους, εφόσον «συμμορφώνεται με τους κανονισμούς του Παγκοσμίου Κυπέλλου και είναι στο πνεύμα του παιχνιδιού».

Οι παίκτες του Ιράν κάλυψαν επίσης το σήμα της εθνικής τους ομάδας όταν έπαιξαν δύο διεθνείς προθέρμανσης τον Σεπτέμβριο.

Μιλώντας για το περιστατικό στο ημίχρονο, ο παρουσιαστής του BBC Match of the Day, Gary Lineker, είπε: «Ήταν μια δυνατή και πολύ, πολύ σημαντική χειρονομία.

«Το ποδόσφαιρο προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τη δύναμή του για τα καλά»
Ήταν αδύνατο να ξεφύγουμε από τις συμβολικές χειρονομίες στο παιχνίδι. Όλοι οι παίκτες του Ιράν αρνήθηκαν να τραγουδήσουν τον εθνικό ύμνο καθώς ακουγόταν στο διεθνές στάδιο Khalifa.

Ένας οπαδός με τον οποίο μίλησα δάκρυσε καθώς το άκουσε στην κερκίδα. «Για τους ανθρώπους μου…» μου είπε με τη φωνή του να σπάει. «Σκοτώνουν τους ανθρώπους μου».

Οι επευφημίες για την ιρανική πλευρά ήταν δυνατές και ανελέητες.

Το "Ιράν. Ιράν" ακούστηκε με τον ρυθμό ενός τυμπάνου, στολισμένο με τα χρώματα, το όνομα και τον χάρτη της χώρας ζωγραφισμένα πάνω του.

Γυναίκες, με τα μαλλιά τους τυλιγμένα με τη σημαία του Ιράν, ούρλιαζαν κάθε φορά που η ομάδα τους πλησίαζε στο δίχτυ. Ήταν ένα ζωντανό ποδοσφαιρικό παιχνίδι, αλλά ήταν πολύ περισσότερο από αυτό.

Στη θάλασσα των σημαιών του Ιράν και της Αγγλίας, μια γυναίκα στεκόταν με μια μικρή αφίσα που έγραφε «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία» σε ένδειξη αλληλεγγύης με τους διαδηλωτές που επιστρέφουν στην πατρίδα της. Δεν ήθελε να δείξει το πρόσωπό της ή να μοιραστεί το όνομά της, αλλά ήθελε να μεταδοθεί το μήνυμά της.

Καθώς περνούσα από τις εξέδρες, ένας άλλος Ιρανός οπαδός μου ψιθύρισε: "Παρακαλώ πείτε την ιστορία μας. Χωρίς φωτογραφίες, παρακαλώ. Θέλω να επιστρέψω στη χώρα μια μέρα και δεν θέλω προβλήματα."