Το debate για τον GOAT, τον καλύτερο όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο, ήταν πάντοτε ενδιαφέρον και εμπορικό αλλά συνάμα ήταν και ανεδαφικό. Το δίλημμα Πελέ ή Μαραντόνα μεγάλωσε γενιές και γενιές ποδοσφαιρόφιλων.

Στην ουσία του όμως δεν είχε βάση διότι δεν τίθεται θέμα σύγκρισης των δύο σπουδαιότερων ποδοσφαιριστών, οι οποίοι έπαιξαν σε διαφορετικές εποχές. Άλλο το ποδόσφαιρο των 50s και των 60s, άλλο το 70s και των 80s και άλλο των 90s. Καθένας στην εποχή του υπήρξε ο κορυφαίος και οι δυο μαζί συνέθεσαν ό,τι καλύτερο κι ό,τι λαμπρότερο έχει περάσει απ' τα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Σε ποδοσφαιρικό ταλέντο, σε λάμψη, σε εκτόπισμα, σε τίτλους...

Κι ύστερα εμφανίστηκε στον πλανήτη του ποδοσφαίρου ο μικρός και θαυματουργός Λιονέλ Μέσι, το παιδί-θαύμα απ' το Ροζάριο που απ' τα 12-13 του χρόνια ξεχώριζε και προϊδέαζε γι' αυτό που θα ερχόταν. Ήταν μια απόδειξη ότι ο Μέσι γεννήθηκε με το μαγικό χάρισμα. Όπως ακριβώς συνέβη και με τον Πελέ και τον Μαραντόνα, οι οποίοι επίσης προτού καλά-καλά γίνουν άνδρες, είχαν αφήσει το στίγμα τους στο ποδοσφαιρικό στερέωμα.

Τα Μουντιάλ γιγάντωσαν τον μύθο τους
Τι ήταν εκείνο που «θεοποίησε» τον Πελέ και τον Μαραντόνα στη συνείδηση των φιλάθλων και της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής κοινότητας οδηγώντας τους στην κορυφή του Ολύμπου; Η παρουσία τους στα Μουντιάλ. Μπορεί ο μεν Πελέ να μεγαλούργησε με τη Σάντος, δε Μαραντόνα να έγραψε ιστορία με τη Νάπολι, όμως μέσα απ' τα Παγκόσμια Κύπελλα πέρασαν στην αιωνιότητα.

Ο 17χρονος Πελέ ξετρέλανε τα πλήθη στο Μουντιάλ της Σουηδίας το 1958, οπότε οδήγησε τη Βραζιλία στον πρώτο παγκόσμιο τίτλο της και 12 χρόνια αργότερα (1970) στο Μεξικό υπήρξε ο ηγέτης και ο κορυφαίος της καλύτερης ομάδας που έχει εμφανιστεί ποτέ σε Μουντιάλ.

Ακολούθησε ο Μαραντόνα, ο οποίος το 1986 πήρε μια ολόκληρη ομάδα απ' το χέρι και την οδήγησε μέχρι τον τίτλο. Ποτέ άλλοτε μέχρι τότε, ένας παγκόσμιος τίτλος δεν είχε γίνει συνώνυμο ενός και μόνο παίκτη. Ο θρίαμβος της Αργεντινής του '86 όμως, πιστώθηκε εξ ολοκλήρου (και δικαίως) στον Ντιεγκίτο, ο οποίος λατρεύτηκε όσο τίποτα άλλο απ' τους ποδοσφαιρόφιλους των 80s διότι πέραν της μαγείας που προσέφερε μέσα στο γήπεδο, αποτέλεσε εκείνο το είδωλο που είχε «θεϊκή» ποδοσφαιρική υπόσταση αλλά και ανθρώπινες αδυναμίες.

Η «κατάρα» του διάδοχου του Μαραντόνα

Απ' τη μέρα που ο Μέσι βγήκε στο ποδοσφαιρικό προσκήνιο κουβαλούσε ένα τρομακτικό βάρος στις πλάτες του για να αποδείξει ότι είναι ο άξιος διάδοχος του Μαραντόνα όπως πίστευαν τα ΜΜΕ, οι Αργεντινοί φίλαθλοι και γενικώς ο κόσμος του ποδοσφαίρου. Ευχή και κατάρα μαζί... Και δεν ήταν ο πρώτος που χαρακτηρίστηκε ως ο επόμενος Μαραντόνα. Υπήρξαν πολλοί μετά το τέλος της καριέρας τού «θεού», οι οποίοι κλήθηκαν να μπουν στα παπούτσια του. Κανείς ωστόσο δεν τα κατάφερε, πλην ενός.

Ο Μέσι μεγαλούργησε με την Μπαρτσελόνα κάνοντας πράγματα που ποτέ άλλοτε δεν είχε πετύχει άλλος ποδοσφαιριστής. Σε ένα ποδόσφαιρο πολύ πιο δύσκολο και απαιτητικό από εκείνο των 60s, των 70s και των 80s, ο Λίο κατόρθωσε να μπει στην ίδια ζυγαριά με τον Πελέ και τον Μαραντόνα. Ό,τι κι αν έκανε όμως στο γήπεδο, όσο μοναδικός κι αν ήταν, του έλειπε πάντοτε εκείνο το παράσημο που θα τον οδηγούσε στο... Έβερεστ. Του έλειπε εκείνος ο τίτλος που γιγαντώνει τον μύθο ενός ποδοσφαιριστή και τον περνάει στην αιωνιότητα. Του έλειπε ένα Μουντιάλ...

Συνέβη και σε άλλους σπουδαίους όπως ο Γιόχαν Κρόιφ, ο Φέρεντς Πούσκας, ο Αλφρέντο Ντι Στέφανο, ο Μισέλ Πλατινί, παίκτες μυθικοί που όμως στερήθηκαν το πιο βαρύ παράσημο. Παίκτες για τους οποίους πάντοτε στο debate για τον καλύτερο όλων των εποχών, υπάρχει το επιχείρημα: «ναι, αλλά δεν πήρε Μουντιάλ»...

Η αποτυχία σε τέσσερα Μουντιάλ
Ο Μέσι βίωσε την αποτυχία στα Μουντιάλ του 2006 και του 2010 αλλά ήταν ακόμα μικρός. Αργότερα, το 2014, άγγιξε το όνειρο, αλλά απέτυχε στον τελικό. Πολλοί πίστεψαν ότι τότε έχασε την ευκαιρία του, κάτι που επιβεβαιώθηκε και το 2018, οπότε δεν πλησίασε καν στο τρόπαιο. Όλα έδειχναν ότι στο βαρύ βιογραφικό του θα έμενε ένα μεγάλο κενό στο κεφάλαιο της Εθνική Αργεντινής, απ' την οποία μάλιστα αποχώρησε (προσωρινά) δύο φορές όντας πικραμένος μετά από ήττες σε τελικούς.

Ένα παράπονο άλλωστε των Αργεντινών φιλάθλων ήταν ότι στην Εθνική δεν έδειχνε να απολαμβάνει το ποδόσφαιρο όπως το έκανε στην Μπαρτσελόνα. Πολλές φορές γράφτηκε και ειπώθηκε για τον «άλλο Μέσι» που δεν χαμογελάει και δεν χαίρεται όταν παίζει με την Εθνική.

Η Scaloneta τα άλλαξε όλα

Όλα άλλαξαν όταν μετά από την αποτυχία στο Μουντιάλ του 2018, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ανέλαβε ο πρωτάρης και άπειρος Λιονέλ Σκαλόνι, ο οποίος έχοντας στο πλευρό του τους θρύλους του αργεντίνικου ποδοσφαίρου Πάμπλο Αϊμάρ, Ρομπέρτο Αγιάλα και Βάλτερ Σάμουελ, γύρισαν τον... διακόπτη στην Εθνική Αργεντινής. Ο Μέσι άρχισε να ξαναβρίσκει το χαμόγελό του στην Εθνική ομάδα. Παρά την απώλεια του Copa America το 2019, ο Σκαλόνι στηρίχθηκε διότι πρωτίστως κέρδισε την εμπιστοσύνη του Μέσι. Έφτιαξε το κλίμα στο εσωτερικό των αποδυτηρίων αλλά έχτισε κι ένα ανταγωνιστικό σύνολο.

Σκαλόνι, Αϊμάρ, Σάμουελ και Αγιάλα κατόρθωσαν να συσπειρώσουν τα αποδυτήρια και κυρίως να κάνουν τον σούπερ σταρ της ομάδας, όχι μόνο να θέλει να παίζει στην Εθνική Αργεντινής αλλά να χαίρεται και να παθιάζεται όσο ποτέ με την Αλμπιτσελέστε. Η Scaloneta, όπως ονομάστηκε αυτή η προσέγγιση του Σκαλόνι, άλλαξε ριζικά την εικόνα και την αποτελεσματικότητα της ομάδας.

Το Μουντιάλ της ζωής του
Ακολούθησε ο πρώτος τίτλος του Μέσι σε επίπεδο εθνικής ανδρών με την κατάκτηση του Copa America το 2021 στη Βραζιλία και ο θρίαμβος στο Finalissima επί της πρωταθλήτριας Ευρώπης Ιταλίας. Η Αργεντινή βρήκε τη χαμένη αυτοπεποίθησή της και πήγε στο Κατάρ πιστεύοντας στο όνειρο. Το χαστούκι απ' τη Σαουδική Αραβία στην πρεμιέρα λειτούργησε μάλλον πιο ευεργητικά απ' ό,τι αρχικά άπαντες εκτιμούσαν. Η διαφαινόμενη... καταστροφή, συσπείρωσε ακόμα περισσότερο τους παίκτες, που έκτοτε έβγαλαν τρομερή ενέργεια στο γήπεδο. Πρώτος και καλύτερος ήταν ο Μέσι, ο οποίος στα 35 του χρόνια έτρεχε σαν έφηβος και παθιαζόταν σαν να ήταν η πρώτη του φορά σε Μουντιάλ.

Τα έκανε όλα μέσα στο γήπεδο και έγραψε μοναδική ιστορία στο Μουντιάλ της ζωής του. Στο Μουντιάλ που τον πέρασε στην αιωνιότητα μαζί με τη δική του Αργεντινή. Ακριβώς όπως είχε συμβεί και με την ομάδα του Μαραντόνα το '86. Ο Μέσι τελείωσε το τουρνουά με επτά γκολ, τρεις ασίστ και συνεισφορά στα περισσότερα απ' τα 15 γκολ που πέτυχε η Αργεντινή συνολικά.

Τα ρεκόρ του Μέσι
Ανέβηκε στην κορυφή της λίστας με τις περισσότερες συμμετοχές σε Μουντιάλ. Έφτασε τα 26 ματς ξεπερνώντας τον Λόταρ Ματέους (25).
Έγινε πρώτος και σε λεπτά συμμετοχής αφήνοντας πίσω του τον Πάολο Μαλντίνι που σταμάτησε στα 2.194 λεπτά. Ο Μέσι ξεπέρασε τα 2.300 λεπτά!
Σκοράροντας στον τελικό και μάλιστα δύο φορές, έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία των Μουντιάλ που σκόραρε σε όλες τις φάσεις: στους ομίλους, στους 16, στα προημιτελικά, στα ημιτελικά και στον τελικό. Κανείς άλλος δεν έχει ανάλογο επίτευγμα!
Με τα δύο γκολ του τελικού, έφτασε συνολικά τα 13 σε Μουντιάλ. Παράλληλα με τις 8 ασίστ που έχει δώσει, έγινε ο πρώτος στην ιστορία των Μουντιάλ (απ' το 1966 και μετά) που έχει συμμετοχή σε 21 γκολ! Άφησε πίσω του τον Κλόζε στα 19 (16 γκολ + 3 ασίστ), τον Βραζιλιάνο Ρονάλντο (15 γκολ + 4 ασίστ) και τον Γκερντ Μίλερ (14 γκολ + 5 ασίστ).
Πήρε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη του Μουντιάλ του Κατάρ κι έγινε ο πρώτος που καταφέρνει να βραβευτεί δύο φορές.
Άργησε αλλά πήρε αυτό που άξιζε
Περισσότερο όμως απ' τα ρεκόρ, εκείνο που μετράει είναι ο τίτλος και η συνείδηση του κόσμου που αναγνωρίζει ότι αυτό το Μουντιάλ ανήκει δικαιωματικά στον Λιονέλ Μέσι. Ο σπουδαίος Αργεντινός, άργησε αλλά πήρε αυτό που δικαιούτο ποδοσφαιρικά τόσο για τη συνολική παρουσία στα γήπεδα όσο και για την εξαιρετική του πορεία στο Κατάρ. Πολλοί ξεχώρισαν στο Μουντιάλ 2022 αλλά εκείνος ήταν απ' την πρώτη μέχρι και την τελευταία ημέρα, η σταθερά και το σημείο αναφοράς της Αργεντινής.

Δίπλα σε Πελέ και Μαραντόνα
Εν τέλει, η μπάλα αντάμειψε τον απόλυτο ποδοσφαιρικό σταρ της τελευταίας 17ετίας κι έναν απ' τους κορυφαίους στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Για την ακρίβεια, έναν απ' τους τρεις καλύτερους όλων των εποχών. Διότι πλέον, δεν χωρά αμφιβολία, ότι ο Λιονέλ Μέσι, στην κουβέντα για τον GOAT, κατέχει ισάξια θέση με τον Πελέ και τον Μαραντόνα. Στη γη του Κατάρ φόρεσε το στέμμα του και πήρε θέση δίπλα τους στον θρόνο. Οι τρεις βασιλιάδες του ποδοσφαίρου...

https://www.ethnos.gr/sports/article/237983/moyntial2022obasiliasmesistonthronotoydiplastoyskoryfaioystonkoryfaionmarantonakaipele