ΟΡΓΗ προκαλεί δημοσίευμα της Καθημερινής, το οποίο κάνει αναφορά στο ζήτημα της δημιουργίας Hot spot στο νησί της Κω και τις αντιδράσεις των κατοίκων. 

Στο δημοσίευμα χαρακτηρίζει τους κατοίκους ρατσιστές και μουρλοκακομοίρες... Αλλά μάλλον η μνήμη τους είναι κοντή και αναδεικνύουν μόνο ότι "πουλάει"...Ξεχνούν ότι η Κως παρά το γεγονός ότι έχει πληγεί από το μεταναστευτικό, είναι δίπλα στους πρόσφυγες.. Προσφέρει φαγητό και βοήθεια όπως μπορεί.. Ξεχνούν τον φούρναρη της Κω, και τον κάθε πολίτη που δίνει τροφή, ένδυση και είδη πρώτης ανάγκης.... ΟΧΙ δεν είναι ρατσισμός να θες να προστατεύσεις το αύριο του νησιού.. Δεν είναι οι κάτοικοι της Κω απάνθρωποι και ξενοφοβικοί.. Καθένας έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του..Είτε είναι αντίθετος είτε όχι με την δημιουργία hotspot δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ούτε ρατσιστής ούτε "προδότης".. 

Επίσης, ο εν λόγω δημοσιογράφος επιλέγει την χρήση ειρωνείας και αποδίδει μία δική του αλήθεια για τα πράγματα, και φαίνεται να αγνοεί την αρμονική συνύπαρξη που έχουν εδώ και χρόνια άνθρωποι διαφορετικού θρησκεύματος, κουλτούρας και παραδόσεων στο νησί μας και ζουν μέχρι σήμερα...Πως μπορεί ένας δημοσιογράφος που έρχεται μία φορά στο νησί να έχει εικόνα ενός λαού που δέχεται τα πυρά από το σύνολο των ελληνικών και ξένων μέσων ενημέρωσης, δυσφημίζοντας το ακόμη μία φορά με ψευδή αναφορές. .. ΝΤΡΟΠΗ!!!

Ιδού του δημοσίευμα:

Ναπαναλλουισμός
Η κυρία Βούλα εμφανίζεται στο βίντεο έξω φρενών. “Έχουμε νέα παιδιά, γιους”, λέει, “οι οποίοι είναι οξύθυμοι. Είναι κυνηγοί. Όλοι έχουν όπλα. Αν κάποιο παιδί πιάσει όπλο, θα πάει φυλακή, το δικό μου το παιδί θα πάει μέσα και οι Σύριοι θα είναι έξω και θα γυρνάνε;” Έτσι έλεγε, πάρα πολύ θυμωμένη, τις προάλλες στην κάμερα.

Αυτό συνέβη στην Κω στην περιοχή Λινοπότης, όπου γονείς παιδιών οξύθυμων και άλλοι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν για ακόμα μια φορά κοντά σε ένα παλιό ιταλικό στρατόπεδο για να διαμαρτυρηθούν κατά της δημιουργίας hotspot στη συγκεκριμένη τοποθεσία.

“Δεν είναι κατάλληλο το μέρος, επειδή εδώ υπάρχει εκκλησία, χτυπάνε οι καμπάνες”, είπε μια άλλη κυρία στην κάμερα. Πράγματι, καθ’ όλη τη διάρκεια της διαμαρτυρίας, χτυπούσαν καμπάνες. Ποιος ξέρει ποιος καθόταν και τις βάραγε. Μπορεί κανένας. Μπορεί να ήταν από αυτές με κουμπί.

“Θα γίνουν τζαμιά οι εκκλησίες”, είπε μια άλλη. “Αυτοί βλέπετε τι λεηλασίες κάνουν στις εκκλησίες”.

“Αυτοί”, βεβαίως, που σύμφωνα με την κυρία θα κάνουν την εκκλησία τζαμί ή θα το λεηλατήσουν (ή και τα δύο, ποιος ξέρει), είναι οι πρόσφυγες που καταφτάνουν στο νησί μετά από ένα μαραθώνιο ταξίδι από τις κατεστραμμένες τους χώρες. Το Hotspot που σχεδιάζεται να κατασκευαστεί το Λινοπότη θα είναι ένα από τα πέντε που έχει συμφωνήσει να εγκαταστήσει η ελληνική κυβέρνηση σε πέντε από τα νησιά που υποδέχονται τους περισσότερους πρόσφυγες. Στην Κω το 2015 έφτασαν πάνω από 80.000 πρόσφυγες από τη Συρία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και το Ιράκ, πράγμα που δημιούργησε σημαντικό πρόβλημα το καλοκαίρι, όταν οι ροές ήταν πολύ πυκνές, οι σαπιόβαρκες των Τούρκων λαθρέμπορων έφταναν κατά δεκάδες, και η ταυτοποίηση των ανθρώπων και η προώθησή τους στον Πειραιά καθυστερούσε. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι σκηνές με τους ανθρώπους να έχουν γεμίσει τα πάρκα και την παραλία της πόλης και να δημιουργηθούν εντάσεις. Ήταν μια δύσκολη κατάσταση.

Από τότε, κι αφού έχει γίνει σαφές ότι το πρόβλημα δεν τελειώνει, και οι άνθρωποι δεν σταματάνε να έρχονται, έχει αρχίσει η συζήτηση για τη δημιουργία μιας τοποθεσίας εκτός της πόλης, όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να ταυτοποιούνται πιο αποτελεσματικά, με καλύτερες διαδικασίες (καθώς τώρα τη δουλειά πασχίζει να κάνει η αστυνομία του νησιού με ελάχιστα μέσα) ώστε στη συνέχεια να παίρνουν τα χαρτιά τους και να φεύγουν.

Οι ντόπιοι, φυσικά, όπως γίνεται συνήθως με τους απανταχού ντόπιους, δεν θέλουν. “Να μπαίνουν σε ένα πλοίο και να φεύγουν, καθόλου να μη μένουν στο νησί μας”, είπε μια άλλη κυρία στο Λινοπότη. “Να φύγουμε εμείς από τα δικά μας σπίτια και να βάλουν αυτούς δηλαδή”, είπε μια ακόμα πιο θυμωμένη, ειρωνικά.

Ένα συννεφιασμένο Σαββατοκύριακο του Νοεμβρίου, ο ντόπιος δημοσιογράφος Γιώργος Κατσάβαρος μας ξενάγησε στο επίμαχο στρατόπεδο, το οποίο βρίσκεται περίπου στη μέση του μακρόστενου νησιού. Είναι μια έκταση εν πολλοίς εγκαταλειμένη, με ερείπια κτιρίων που είχαν κατασκευάσει οι Ιταλοί (οι οποίοι στα 20 χρόνια που είχαν την Κω πρόλαβαν και έφτιαξαν τα ομορφότερα κτίρια που έχει σήμερα το νησί), εμφανώς καταπατημένη από βοσκούς και άλλους περίοικους σε διάφορα σημεία. Σπίτια φαίνονται ελάχιστα μέσα στα γύρω κτήματα, η θάλασσα είναι μακριά, ξενοδοχεία κοντά δεν υπάρχουν. Ο κεντρικός δρόμος είναι δίπλα, οπότε το σημείο έχει καλή πρόσβαση. Το μόνο σύγχρονο κτίριο που υπάρχει στα πέριξ (δηλαδή, χτισμένο μέσα στο στρατόπεδο) είναι, φυσικά, μια εκκλησία. Ή μάλλον, λάθος, όχι κτίριο, “κτιριακό συγκρότημα” ήθελα να πω, περιφραγμένο από έναν πελώριο τοίχο, το οποίο περιέχει μία εκκλησία, ένα παρεκκλήσι, φροντισμένους κήπους και ένα κομψό, πολυτελές κτίσμα που μοιάζει σαν εξοχική κατοικία. Εγώ βεβαίως δεν καταλαβαίνω γιατί το να υπάρχει μια εκκλησία/συγκρότημα αναψυχής δίπλα σε ένα χώρο ταυτοποίησης και φιλοξενίας προσφύγων είναι πιο προβληματικό από το να υπάρχει μια εκκλησία δίπλα σε ταβέρνες, σχολεία ή σπίτια, αλλά τέλος πάντων, τι ξέρω εγώ, εγώ δεν έχω οπλισμένο και οξύθυμο γιο.

Βεβαίως, οι περίοικοι δεν είναι οι μόνοι που αντιτίθενται στην κατασκευή Hotspot στο συγκεκριμένο σημείο.

Ο Γιώργος Κυρίτσης, δήμαρχος του νησιού, που μας δέχτηκε στο γραφείο του στο άδειο δημαρχιακό μέγαρο (ήταν Κυριακή), είναι αντίθετος στη δημιουργία hotspot οπουδήποτε στο νησί, όχι μόνο στο Λινοπότη. “Με τη δημιουργία Hotspot η Κώς ακυρώνεται ως τουριστικός προορισμός και επειδή hotspot στην Ελλάδα δεν λειτουργεί σοβαρά”, μας είπε.

Η οικονομία του νησιού στηρίζεται κατά 90% στον τουρισμό, πράγματι, και οι ντόπιοι βλέπουν ότι η κρίση απειλεί σοβαρά το προϊόν τους. Βεβαίως εδώ χωράει κουβέντα ως προς το αν για την πτώση του τουρισμού φταίει περισσότερο η ύπαρξη των προσφύγων ή οι ντροπιαστικές σκηνές από τα επεισόδια του περυσινού καλοκαιριού, αλλά όπως και να έχει, η στάση του δημάρχου, όπως κι αν τη χαρακτηρίσει κανείς (και μπορεί με πολλά επίθετα να τη χαρακτηρίσει), είναι πολιτικά κατανοητή. Δεδομένου ότι πρόκειται για πολιτική απόφαση της κεντρικής κυβέρνησης και μάλιστα για διεθνούς εμβέλειας θέμα, στην πράξη δεν πέφτει λόγος ούτε στο δήμο, ούτε στην περιφέρεια, οπότε οι ντόπιοι πολιτικοί δεν έχουν καμία όρεξη να αναλάβουν οποιοδήποτε πολιτικό κόστος πηγαίνοντας κόντρα σε ψηφοφόρους με οξύθυμους γιους, και έτσι είναι εναντίον οποιασδήποτε πρότασης, συνέχεια, κι ας κάθονται οι άνθρωποι να κοιμούνται στις σκηνές στο λιμάνι, δίπλα στα τείχη, εκεί που τις πιάνει πιο πολύ ο αέρας.

Η στάση των ντόπιων και της τοπικής εκκλησίας, που διαμαρτύρονται και βαράνε τις καμπάνες και ενίονται υποδέχονται και νεοναζί πολιτικούς στις κινητοποιήσεις τους, όμως, αποτελεί το σημαντικότερο στοιχείο της υπόθεσης κατά τη γνώμη μου. Μπορεί κανείς αυτούς τους ανθρώπους να τους υποτιμήσει ως μια χούφτα ρατσιστές και μουρλοκακομοίρες σε μια γωνιά ενός νησιού που, σε άλλες γωνιές, διαθέτει ανθρώπους που έστησαν δράσεις υποστήριξης των προσφύγων, και που ακόμα και σήμερα φροντίζουν ώστε να μην τους λείψει ούτε φαγητό, ούτε καθαρά ρούχα, ούτε και στέγη για τις λίγες ημέρες που μένουν στην Κω. Δεν μπορεί όμως να παραβλέψει τον αριθμό τους (στις εκλογές του Σεπτεμβρίου η Χρυσή Αυγή διπλασίασε το ποσόστό της στο νησί στο ιλλιγγιώδες 10,2%) και το ότι ο λόγος και η σκέψη τους στάζουν γυμνό μίσος. Αυτή η παθολογική ξενοφοβία δεν εμφανίζεται μόνο στην Κω, ή μόνο στην Ελλάδα. Ευδοκιμεί και στα μυαλά των θαυμαστών του Ντόναλντ Τραμπ, των ψηφοφόρων της Μαρί Λεπέν. Αλλά σε κοινωνίες διαλυμένες σαν τη δικιά μας, όπου δομές αλληλεγγύης και σεβασμός του δημόσιου χώρου δεν υπάρχουν, ενώ έχουμε ήδη πτωχεύσει, και όπου οι πρόσφυγες συνεχίζουν να φτάνουν, μπορεί να γίνει περισσότερο επικίνδυνη, πιο άμεσα.

Το έθεσε εύγλωττα η κυρία Βούλα:

“Μου λεει εμένα ο γιός μου, μαμά εγώ θα πιάσω το όπλο αμα τον δω μες στην αυλή”.

http://www.kathimerini.gr

ΘΟΔΩΡΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Μπορεί τα Χριστούγεννα να είναι εδώ αλλά ποτέ δεν είναι αργά για να ξεκινήσεις υγιεινή διατροφή και να αφήσεις κάποιους να σε βοηθήσουν να αποκτήσεις το σώμα που ονειρεύεσαι!

Τα Planet Gym αυτήν την περίοδο από σήμερα έως τις 10/01/2016 έχουν προσφορά με:

3μηνη συνδρομή οργάνων μόνο 70€ !!!

Επίσης κάνουν δώρο μαζί με την συνδρομή την συγκεκριμένη 3 επισκέψεις Sauna και 10 λεπτά Nech Back Massage!

Εσύ θα το χάσεις;

Το ταξίδι μας ξεκίνησε στις 4 Οκτωβρίου, αν και η πρόσκληση από τον φίλο μου Miente Steensma, Team Manager της ομάδας Bike Team Drachten είχε γίνει πριν από πολύ καιρό.

Προορισμός μας το Άμστερνταμ, απ' το οποίο θα πηγαίναμε οδικώς στο όμορφο Ντράχτεν που βρίσκεται στη Βόρεια Ολλανδία, ανάμεσα στο Χέρενφεν και το Χρόνινκεν. Σκοπός, να τρέξω στον αγώνα Parel van Drenthetocht που διοργανώνεται στην περιοχή.

Φτάνοντας αργά το βράδυ στο Ντράχτεν δεν μπόρεσα να δω πολλά πράγματα, όμως αυτό που μπόρεσα να προσέξω ήταν οι καταπληκτικοί ποδηλατόδρομοι που υπήρχαν! Η διαμονή μας έγινε στο όμορφο De Vuurplaats, ένα εξ' ολοκλήρου ξύλινο σπιτάκι μόλις ένα χιλιόμετρο μακριά από την πόλη, το οποίο κατα τύχη το βρήκα στο Booking.com σε πολύ καλή τιμή.

Δευτέρα πρωί και ξεκινήσαμε με την γυναίκα μου για βόλτα με τα City Bikes της Koga στο κέντρο του Ντράχτεν. Μπήκαμε στον ποδηλατόδρομο διπλής κατεύθυνσης και στην πρώτη ροτόντα προσέχω ότι δεν υπάρχουν Stop στον δρόμο! Σε καμία διασταύρωση δεν υπήρχε Stop, έτσι όταν συναντήθηκα σε ένα όμορφο καφέ με τον Miente, έπεσε η ερώτηση "...καλά, εδώ δεν έχετε Stop στους δρόμους;;;". Μου απάντησε "Όχι, απλά για όποιον δεν έχει προτεραιότητα, κάτω στον δρόμο υπάρχουν βαμμένα λευκά τρίγωνα και έτσι ξέρει ότι πρέπει να σταματήσει" και συνεχίζει λέγοντας μας ότι έχει να συμβεί σοβαρό ατύχημα περίπου δύο χρόνια! Έμεινα έκπληκτος!

Το μεσημέρι θα πηγαίναμε για προπόνηση ΜΤΒ και λέει ότι μου έχει κανονίσει από την Habitat MTB Team ένα πολύ καλό ΜΤΒ ποδήλατο. Έτσι, συναντήσαμε τον Team Manager της Habitat, Maarten Kemperman και μετά από μια πολύ ωραία κουβέντα που κάναμε μου έδωσε το «Όπλο» της ομάδας που έτρεχε όλη την χρονιά...Felt Carbon 29” Nine 1 με FSA, Sram XO, Τροχούς Crest ZTR Carbon και Suntour Ανάρτηση.

Βροχερός ο καιρός αλλά ξεκινάμε στις 15:00, στην αρχή τεχνικό μονοπάτι μέσα στα δένδρα αλλά πολύ γλυστερό. Μέχρι να εξοικειωθώ με αυτές τις συνθήκες πέρασε αρκετή ώρα και μαζί άρπαξα μια τούμπα σε απότομη στροφή. Η απίστευτη φύση όμως, με αποζημίωνε με το παραπάνω! Μπορεί οι Ολλανδοί να μην έχουν βουνά, αλλά τα ατελείωτα μονοπάτια μέσα στα Πάρκα τους σε κάνουν να θέλεις να μην τελειώσει ποτέ διαδρομή σου!

Τρίτη και κάνουμε επίσκεψη σε κατάστημα ποδηλάτων έξω από το Ντράχτεν On Tour. Είναι από τα καταστήματα που μένεις με το στόμα ανοιχτό...Πάρα πολύ μεγάλο! Διάφορες μάρκες ποδηλάτων (Specialized – Cannondale – Koga κ.τ.λ) αλλά εντύπωση μου έκανε ένα E-City Bike της Koga το οποίο και μου το έδωσαν να το δοκιμάσω στον δρόμο: εύκολα έπιανε τα 45χλμ. και έκανε την ποδηλασία τόσο εύκολη! Εκεί γνώρισα τον Henk Bos, αθλητή της Habitat MTB Team, έμπειρο ποδηλάτη με πολλές επιτυχίες στο παλμαρέ του και μάλιστα έμαθα από τον ίδιο ότι το ποδήλατο που είχα για προπόνηση ήταν δικό του!

Η υπόλοιπη μέρα συνεχίστηκε με μια ωραία εκδρομή στο Γκρόνιγκεν το οποίο απέχει από το Ντράχτεν 30χλμ. Πραγματικά ένα μικρό Αμστερντάμ!

Τετάρτη και ξεκινάμε με τα ποδήλατα για το κέντρο της πόλης ώστε να κάνουμε μια βόλτα για να γνωρίσουμε καλύτερα το Ντράχτεν. Στο κέντρο της πόλης κυκλοφορούν μόνο πεζοί και ποδήλατα...Τίποτε άλλο! Το μεσημέρι είχαμε κανονίσει να πάμε με το βαν το Miente σ' ένα πάρκο για ΜΤΒ κάποια χιλιόμετρα μακριά. Φτάνοντας στο Πάρκο Appelscha όπου εκεί ξεκινήσαμε να κάνουμε την πρώτη μας διαδρομή μέσα στο δάσος απόστασης 17χλμ με υψομετρικό 114μ. (δείτε την εδώ: http://www.mtbroutes.nl/route/201/Appelscha). Έπειτα, ακολουθήσαμε την δεύτερη διαδρομή στο διπλανό πάρκο απόστασης 23χλμ. με υψομετρικό 100μ. (δείτε την εδώ:http://www.mtbroutes.nl/route/301/Diever-Hoogersmilde).

Συνέχεια μέσα σε μονοπάτια με πολλά "Ντροπς" και πάρα μα πάρα πολλές απότομες στροφές ανάμεσα στα δέντρα όπου δεν σε άφηναν να ηρεμίσεις καθόλου. Φυσικά και οι καθημερινές βροχοπτώσεις έχουν κάνει να έχει σε πολλά σημεία υπερβολική λάσπη κάτι που εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε συνηθησμένοι! Επίσης το ότι δεν έχει καθόλου υψομετρικά κάνει την μέση ταχυτητά μας να είναι υψηλή...αλλά το χαμογελό μου μετά την προπόνηση; Τεράστιο! Το τέλος της ημέρας με βρίσκει να αναρωτιέμαι μήπως έχω πεθάνει και βρίσκομαι στον Παράδεισο!

Πέμπτη και ξεκινάω μόνος μου να πάω για ΜΤΒ στα κοντίνα πάρκα του Ντράχτεν. Το ωραίο της σημερινής μέρας είναι ότι θα δοκιμάσω το ποδήλατο του Miente...το πολύ όμορφο και ελαφρύ (8,2 κιλά) FELT Nine 1 Limited Edition Full ΧΧ1 με ανάρτηση Rock Shox RS1, τροχούς ZTR Crest με Full FSA Carbon Parts, σέλα Prologo Nago Exo X8 Carbon και ελαστικά της Kenda.

Πάλι η συνηθισμένη βροχούλα που την μια στιγμή σταματούσε και την άλλη ξαναξεκινούσε. Μπαίνω στον ποδηλατόδρομο του επαρχιακού δρόμου που πάει από το Ντράχτεν στο Μπίστερβαγκ όπου υπάρχει ένα απ' τα καλύτερα ξενοδοχεία στην Ολλανδία, με γήπεδο γκόλφ. Η περιοχή είναι γεμάτη πάρκα και δάση τα οποία με τη σειρά τους είναι γεμάτα από μονοπάτια για ΜΤΒ, έτσι και εγώ στο πρώτο δάσος μπήκα μέσα για να ψάξω να βρώ τα μονοπάτια. Έκπληκτος, βλέπω παντού μικρά ταμπελάκια που σου έδειχναν προς τα που πάει το μονοπάτι για να μην χάνεσαι!

To ποδήλατο είχε καταπληκτική συμπεριφορά και στα πολύ κλειστά κομμάτια μέσα στο δάσος αλλά και στην άσφαλτο, ενώ η απίστευτη ανάρτηση της Rock Shox RS1 σε έκανε να διώθεις άνετα παντού. Έκανα μια μικτή διαδρομή με μονοπάτια και άσφαλτο και έτσι πέρασαν δύο ευχάριστες ώρες στο ποδηλατό μου!

Η επόμενη μέρα μας συνεχίστηκε με μια βόλτα στο Χερενβέιν (με την γνωστή ποδοσφαιρική ομάδα) που βρίσκεται στα 30 χλμ από το Ντράχτεν. Μια μικρή πόλη με το κλασσικό Ολλανδικό χρώμα αλλά χωρίς κάτι το ιδιαίτερο...εκεί φάγαμε στο μοναδικό Ελληνικό εστιατόριο, τα "Μετέωρα" και γνωρίσαμε τον ιδιοκτήτη του τον Νίκο από τα Γιαννιτσά ο οποίος -όπως εξάλλου το 90% των κατοίκων της Ολλανδίας- κάνει αρκετό ποδήλατο.

Παρασκευή και η μέρα είναι για ξεκούραση με βόλτες στην πόλη και καφέδες. Δυστυχώς η ομάδα της Habitat χρείαστηκε να πάρει πίσω το πολύ καλό FELT που μου είχαν δώσει γιατί τους προέκυψε αγώνας την Κυριακή. Έτσι, αφού επιτρέψαμε το ποδήλατο στην ομάδα, παρέλαβα το ενοικιαζόμενο που μου είχαν κανονίσει, ένα entry level μοντέλο της Merida με βάρος 15 κιλά το οποίο δεν πρόλαβα καν να δοκιμάσω πριν από τον αγώνα!

Σαββάτο και ξυπνάμε αρκετά πρωί γιατί το μέρος που γίνεται ο αγώνας είναι περίπου 70χλμ. από το Ντράχτεν και η εκκίνηση στις 10π.μ. Έτσι, αφού έχουμε τοποθετήσει τα ποδήλατα στο πολύ ωραία διαμορφωμένο βαν του Miente ξεκινάμε προς το Havelte. Οι αυτοκινητόδρομοι στην Ολλανδία απλά καταπληκτικοί και τα χιλιόμετρα περνάνε πολύ γρήγορα, έτσι φτάνουμε στο χωριό. Όσο πλησιάζαμε το μέρος της εκκίνησης τόσο ποιο πολλά αυτοκίνητα βλέπαμε παρκαρισμένα!

Παντού άνθρωποι της διοργάνωσης με κίτρινα γιλέκα που σου έλεγαν προς τα που θα πας να παρκάρεις και επειδή είχαμε αργήσει λίγο, παρκάραμε περίπου ένα χιλιόμετρο μακριά. Δίπλα μας αρκετός κόσμος ετοιμαζόταν ...και τι να δω; Αρκετά Cyclocross ποδήλατα!

Ρωτάω τον Miente αν αυτοί θα τρέξουν ξεχωριστό αγώνα, και μου απαντάει με άνεση "Όχι, μαζί μας θα τρέξουν". Αφού τακτοποιούμε τα πάντα, ξεκινάμε πρός την γραμματεία του αγώνα όπου εκεί θα μας περίμενε άλλος ένας φίλος, ο Harmen.

Το επίπεδο της διοργάνωση ήταν εξαιρετικό -όλο το χωριό είναι εκεί να βοηθήσει το τοπικό ποδηλατικό club, MTB Havelte. Στο κτήριο που είναι η γραμματεία γεμάτο κόσμο αλλά όλα πάρα πολύ οργανωμένα και έτσι η κάθε κατηγορία έχει τον δικό της άνθρωπο στα 25 και στα 45χλμ. Εντύπωση μου έκαναν και τα χάρτινα βραχιολάκια που μας έβαλαν στα χέρια, με τηλέφωνα επάνω γραμμένα ώστε σε περίπτωση που πάθουμε κάτι να ειδοποιήσουμε την διοργάνωση για να στείλουν βοήθεια.

Μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες ξεκινάμε για την εκκίνηση και εκεί καταλαβαίνουμε ότι έχουμε αργήσει! Πάρα πολύς κόσμος μπροστά μας, έτσι καθόμαστε περίπου στην 200 θέση από τους 520. Εκεί, όλων των ειδών ποδηλάτες και όλων των ειδών τα ποδήλατα. Παρατηρώ πως κάποιοι φορούν κίτρινα γιλέκα και έχουν στα ποδηλατά τους πολλές τσάντες, έτσι ρωτάω τον Miente τι είναι αυτοί ανάμεσα στους αθλητές. Μου απαντάει πως είναι οι γιατροί του αγώνα οι οποίοι είναι τέσσερεις και θα ποδηλατούν ανάμεσα μας. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό!

Ακούμε το Μπαμ και ξεκινάμε...Πανικός στην αρχή, ο Miente μου φωνάζει να περάσουμε όσο το δυνατόν πιο πολλούς γιατί σε ένα χιλιομετρο μπαίνουμε σε μονοπάτι και θα μποτιλιαριστούμε, έτσι απ' όπου μπορούσαμε προσπερνούσαμε κόσμο και φτάνουμε στο μονοπάτι... Όλοι σταματημένοι, εμείς χωνόμαστε μέσα από κάτι λάσπες με τα πόδια και καταφέρνουμε να πέρασουμε περίπου 20 άτομα! Μέσα στο μονοπάτι πολύς κόσμος, γιατί είμασταν όλοι μαζί, και από τα 25χλμ. αλλά και τα 45χλμ., αρκετή λάσπη λόγω των προηγούμενων ημερών που έβρεχε συνέχεια αλλά σήμερα είχε ήλιο και περίπου 15C.

Είμαστε ήδη 7χλμ μέσα στο μονοπάτι το οποίο δεν σε άφηνε πουθενά να ηρεμήσεις, συνέχεια στροφές ανάμεσα από τα δέντρα και με πολλές ρίζες να εξέχουν από το έδαφος. Αρκετά τεχνητά πάνω κάτω σε ρυάκια και κάποια στιγμή βγαίνουμε από το δάσος όπου τι να δω μπροστά μου...Άμμος (που διάβολο βρήκαν την άμμο εδώ!) για 500μ. και μετά ξάνα μέσα σε μονοπάτι στο δάσος.

Τέρμα γκάζι μαζί με τους δύο φίλους μου και όπου πιάναμε ποιό αργούς αναβάτες τους μίλαγαν τα παιδιά στα Ολλάνδικα και πολύ ευγενικά έκαναν στην άκρη για να περάσουμε! Δεν θα ξεχάσω τις ατάκες από κάποιους (που μάλλον επισκέπτονται την Ελλαδα) οι οποίοι βλέποντας στην μπλούζα μου την Ελληνική σημαία φώναζαν "Καλημέρα – Καλησπέρα – Καληνύχτα"!

Φτάνουμε στο 15χλμ. που βρίσκουμαι την πρώτη τροφοδοσία (και για το 25αρι και για το 45αρι). Μπουφές τεράστιος και είχε τα πάντα...Μπανάνες – Τζελάκια – Ενεργειακά Κέικ – Ενεργειακά Ροφήματα – Ζεστή Σούπα, μπορεί να ξέχασα κάτι! Σταματήσαμε για λίγο και αμέσως συνεχίσαμε με προσοχή γιατί υπήρχε αμέσως μετά διασταύρωση που αλλού πήγαινε η μικρή και αλλού η μεγάλη διαδρομή.

Αμέσως μετά από 500μ. πάλι μονοπάτι και μάλιστα με αρκετή λάσπη, τα γνωστά περάσματα ανάμεσα από τα δέντρα με πάρα πολλές κλειστές στροφές και φυσικά ούτε ίχνος ανηφόρας...:) Στο 20χλμ. ακούω τον Miente να μου φωνάζει ότι έμεινε από δυνάμεις ο άλλος φίλος μας ο Harmen αλλά εμείς συνεχίζαμε τέρμα γκάζι, φυσικά συνέχεια συναντούσαμε και περνούσαμε κόσμο!

Στο 25χλμ. αισθάνομαι ότι κάποιος είναι από πίσω μου κολλητός και τι να δώ! Ο μοναδικός που πάει να μας περάσει είναι με Cyclocrossάς! Κάνω άκρη και όταν μας πέρασε μου λέει ο Miente να κολλήσω από πίσω του...δεν άντεξα πάνω από 500μ., ο ανθρωπος "πήγαινε τάπα"! Στο 30χλμ. είναι ο δεύτερος ανεφοδιασμός και έτσι σταματάμε να φάμε και να πιούμε κάτι, εκεί συναντήσαμε τον Πρόεδρο του ποδηλατικού Club που έκανε τον αγώνα και μου είπε ότι χάρηκε που είχα έρθει από την Ελλάδα για τον αγώνα τους. Ο Πρόεδρος απαθανάτησε την στιγμή και μας έβαλε στο φυλλάδιο του αγώνα, κάτι για το οποίο τον ευχαριστώ πολύ!

Αμέσως ξεκινάμε με φουλ τα γκάζια για τα τελευταία 15χλμ., στην αρχή δασικός και μετά βγαίνουμε σε ξέφωτο με αρκετή λάσπη, για περίπου 5χλμ. Στην συνέχεια και αφού έχουμε μείνει πάλι μόνοι μας εγώ και ο Miente μπαίνουμε σε μονοπάτι μέσα στο δάσος και εκεί πιάνουμε έναν με Cyclocross....ήταν από αυτούς τους αναβάτες όπου όταν καταλαβαίνει ότι έρχονται κάποιοι να τον περάσουν, αυτός πατάει όσο ποιό πολύ μπορεί!

Πηγαίνουμε με τον γρήγορο ρυθμό του και δεν μπορούμε να τον περάσουμε....έτσι γίνεται το λάθος!!! Όταν βγήκαμε από το δάσος και βρισκόμαστε σε ένα άνοιγμα με διασταυρώσεις δεν το πρόσεξε αυτός που πήγαινε τάπα, δεν το είδαμε και εμείς που πηγαίναμε με τον ρυθμό του και συνεχίζουμε ευθεία! Μετά από 1.5χλμ καταλαβαίνουν οι Ολλανδοί ότι δεν πάμε καλά...γυρίσαμε πίσω και είδαμε ότι είχαμε κάνει λάθος.

Αφού μπήκαμε στην σωστή κατεύθυνση και περάσαμε τον Cyclocrossά βάλαμε το κεφάλι κάτω και πήγαμε μέχρι τον τερματισμό. Τερματίζοντας, υπήρχαν πέντε θέσεις για να βάλεις το ποδηλατό σου να το πλύνεις, ντουζιέρες για να κάνεις μπάνιο και να αλλάξεις. Πραγματικά μια πολύ πλήρης διοργάνωση, είχα μπερδευτεί και δεν ήμουν σίγουρας αν έτρεξα σε κάποιον τοπικό αγώνα ή στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα! Έμεινα με τις καλύτερες εντυπώσεις, ευχαρίστησα τα άτομα του τοπικού club και έτσι ξεκινήσαμε για τον δρόμο της επιστροφής στο όμορφο Ντράχτεν όπου θα κάναμε την τελευταία μας διανυκτέρευση.

Οι αναμνήσεις μου για το ταξίδι μας στην όμορφη περιοχή του Φρίσλαντ στα Βόρεια της Ολλανδίας τώρα που γράφω αυτά μετά από ένα μήνα, με κάνουν να στεναχωριέμαι γιατί μου έρχονται όλες οι όμορφες εικόνες από τα ατελείωτα Πάρκα που κάναμε ΜΤΒ με τον φίλο μου Miente Steensma, την πολύ όμορφη Πόλη του Ντράχτεν με τα ατελείωτα κανάλια του και τους φοβερούς ποδηλατόδρομους, τους πολύ ζεστούς ανθρώπους του όπου όταν καταλάβαιναν ότι είμαστε από την Ελλάδα και ειδικά από την Κω χαίρονταν πολύ, και φυσικά την πολύ ζεστή οικογένεια Steensma οι οποίοι μας αγαπούν κ τους αγαπάμε σαν αδέλφια μας.

Κλείνοντας, θέλω να ευχαριστήσω κάποιους ανθρώπους που βοήθησαν ώστε να πραγματοποιηθεί το ταξίδι μας:

Barista Delivery Bars (Νίκος Καρβούνης)
Hotel Alice Springs (Ηλίας Χατζημιχαήλ)
Gaia Garden Hotel (Μανώλης Χριστοδουλίδης)
Kosinfo.gr (Παναγιώτης Γρηγορίου)
Digital Tracer - Garmin Ελλάδας, για την ταχύτατη αντικατάσταση του Edge 810 μου ώστε να το έχω μαζί μου στην Ολλανδία