Μπαίνουμε στο γυμναστήριο και οι επιλογές είναι τόσες που δημιουργούν σύγχυση στους υποψήφιους αθλούμενους. Το επικρατέστερο δίλημμα είναι αν πρέπει να καταφύγουμε στη χρήση των μηχανημάτων του γυμναστηρίου ή αν είναι προτιμότερα τα βάρη σύμφωνα με το clickatlife.gr.

Ας δούμε τα υπέρ και τα κατά κάθε επιλογής και ας αποφασίσουμε βάσει των αναγκών μας.

Στα υπέρ
Φθηνά και βολικά
Αν δε θελετε να ξοδέψετε μια περιουσία σε συνδρομές γυμναστηρίου, ηπροπόνηση στο σπίτι με βαράκια είναι ιδανική. Επειδή τα περισσότερα μηχανήματα γυμναστικής είναι αρκετά ακριβά, η φτηνή, βολική, εύκολη στη χρήση και πολύ πρακτική επιλογή με τα βαράκια είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεστε. Αν ωστόσο θέλετε να κάνετε μία σοβαρή προπόνηση, καλό θα ήταν να αγοράσετε 3 διαφορετικά ζευγάρια βαράκια με διαφορετικά κιλά. Γιατί, για παράδειγμα, άλλη ένταση χρειάζεται ο ώμος, άλλη το στήθος, άλλη ο δικέφαλος.

Γυμνάζουν όλο το σώμα
Η προπόνηση με βάρη ασκεί περισσότερο το σώμα σας από τα ειδικά μηχανήματα και αυτό συμβαίνει επειδή με τα βαράκια χρειάζεται να έχετε πιο σωστή στάση σώματος, όπου συμμετέχουν όλοι οι μύες. Αντίθετα, στο αντίστοιχο μηχάνημα, ο μυς θα πρέπει να εργαστεί απομονωμένα και ανάλογα θα πρέπει να προσαρμοστεί και το σώμα κάθε φορά. Η αλήθεια είναι ότι με τα βαράκια το σώμα χρησιμοποιεί περισσότερους μύες από ότι στο μηχάνημα.

Στα κατά
Υψηλότερες πιθανότητες τραυματισμού
Στα βασικά μειονεκτήματα για τα βαράκια είναι ότι αυξάνεται ο κίνδυνος τραυματισμού. Αντίθετα, το μηχάνημα έχει συγκεκριμένες θέσεις και λειτουργεί με καθορισμένες και ασφαλιστικές δικλείδες που προφυλάσσουν αυτόν που ασκείται. Επιπλέον, τα βαράκια απαιτούν μεγαλύτερο βαθμό ελέγχου και προκειμένου να κάνει κανείς σωστά την άσκηση χωρίς τραυματισμούς, χρειάζεται να έχει είτε τη γνώση είτε έναν έμπειρο trainer δίπλα του.

Λιγότερο focus
Ένα από τα πλεονεκτήματα των αλτήρων είναι στην πραγματικότητα και το βασικό τους μειονέκτημα. Δηλαδή, ενώ οι ασκήσεις με τα βάρη γυμνάζουν όλο το σώμα, δε μπορούν να επικεντρωθούν σε μια μυική ομάδα. Από την άλλη πλευρά, τα μηχανήματα γυμνάζουν ακριβώς εκείνη τη μυϊκή ομάδα που θέλετε να “χτίσετε”.

Η ετυμηγορία
Η σωστή άσκηση θα πρέπει να περιλαμβάνει και μηχανήματα και βάρη, σε σωστό συνδυασμό και με τη σωστή αναλογία. Αυτό βέβαια εξαρτάται πάντα από το τι θέλει να κάνει κάποιος με το σώμα του.

Τα κολπικά υγρά παράγονται στο εσωτερικό του κόλπου από τον βλεννογόνο υμένα, έναν τύπο ιστού του σώματος που παράγει υγρασία.

Οι κολπικές εκκρίσεις είναι απολύτως φυσιολογικές και απαραίτητες για τη φυσιολογική λειτουργία της γενετήσιας περιοχής, καθώς παρέχουν την αναγκαία υγρασία για να μην ξεραθεί ο κόλπος αναφέρει το socialista.com.cy.

Η φυσική κολπική μικροχλωρίδα (βακτήρια) διατηρεί την ισορροπία της και λειτουργεί ως φράγμα κατά άλλων μικροοργανισμών που μπορούν να προκαλέσουν μόλυνση. Διατηρούν την ισορροπία στο ρΗ του κόλπου (που είναι απαραίτητη για την αποφυγή λοιμώξεων) και λειτουργούν επίσης ως λιπαντικό που διευκολύνει τη σεξουαλική επαφή.

Η ποσότητα των κολπικών εκκρίσεων διαφέρει κατά τη διάρκεια του έμμηνου κύκλου.

Ακόμη και υψηλές ποσότητες εκκρίματος είναι φυσιολογικές, ενώ μειωμένη ποσότητα μπορεί να προκαλέσει κολπικά προβλήματα, τραυματισμούς και μολύνσεις.

Αύξηση των εκκρίσεων
Οι περισσότερες γυναίκες παράγουν περισσότερες εκκρίσεις περίπου στη μέση του μηνιαίου κύκλου τους, συνήθως δύο εβδομάδες μετά την αρχή της περιόδου. Αυτή η αύξηση συμπίπτει με την ωορρηξία, την απελευθέρωση του ωαρίου από την ωοθήκη. Κατά την ωορρηξία παράγεται περισσότερο και πιο ρευστό έκκριμα. Η βιολογική αιτία για αυτό είναι ότι το πιο ρευστό έκκριμα επιτρέπει στο αντρικό σπέρμα να ταξιδέψει ταχύτερα, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες γονιμοποίησης. Οι γυναίκες μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτή την αυξομείωση του εκκρίματος για να εντοπίζουν τις γόνιμες μέρες τους.

Επίσης στην περίοδο της εγκυμοσύνης υπάρχει αύξηση εκκρίματος, φαινόμενο που ονομάζεται λευκόρροια και προκαλείται από το αυξημένο επίπεδο οιστρογόνου κατά την εγκυμοσύνη.

Ο σεξουαλικός ερεθισμός διεγείρει επίσης διάφορους αδένες, οι οποίοι με τη σειρά τους παράγουν υγρά που λιπαίνουν τον κόλπο, ως προετοιμασία για τη συνουσία.

Το φυσιολογικό έκκριμα είναι γενικά καθαρό και απαλό και δεν έχει δυσάρεστη μυρωδιά.

Μη φυσιολογική αύξηση εκκρίσεων
Το μη φυσιολογικό έκκριμα μπορεί να εμφανίζει αλλαγή στο χρώμα, την πυκνότητα ή την ποσότητα, ή μπορεί να μυρίζει, να δημιουργεί κνησμό (φαγούρα) ή ερεθισμό. Αυτές οι αλλαγές πρέπει να διερευνηθούν από γιατρό για να βεβαιωθεί ότι όλα πάνε καλά ή να ξεκινήσει θεραπεία αν χρειάζεται.

Τι προκαλεί μεταβολές στα κολπικά υγρά
Οι μεταβολές στα κολπικά υγρά μπορεί να σχετίζεται με μια σειρά λοιμώξεων όπως:

Γονόρροια
Βακτηριακό νόσημα που μεταδίδεται με την ερωτική επαφή. Οι κολπικές εκκρίσεις μπορεί να είναι υπόλευκες, πράσινες ή καφετί.

Τριχομονάδες
Μεταδίδεται με την σεξουαλική επαφή και προκαλούν φαγούρα, ερεθισμό, αίσθημα καύσου στον κόλπο, και αφρισμένο, δύσοσμο έκκριμα που διαφέρει σε χρώμα.

Βακτηριακή κολπίτιδα
Ένας μικροσκοπικός οργανισμός που συνήθως ζει στον κόλπο χωρίς να προκαλεί συμπτώματα. Μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα όπως γκριζόλευκο έκκριμα με δυσάρεστη οσμή ιχθύος, φαγούρα και τσούξιμο κατ΄πα την ούρηση.

Χλαμύδια
Μεταδίδεται και σεξουαλικά και προκαλεί συμπτώματα τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε ουρολοίμωξη ή προβλήματα γονιμότητας αν δεν αντιμετωπιστεί θεραπευτικά. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν δύσοσμο έκκριμα, καθώς και πόνο κατά την ούρηση.

Μυοκαρδίτιδα. Πρόκειται για μια ασθένεια που αφορά τον μυ της καρδιάς. Ο μυς της καρδιάς λειτουργεί σαν αντλία και κυκλοφορεί το αίμα σε όλο το σώμα. Εάν αυτός ο μυς υποστεί κάποια φλεγμονή, γίνεται αδύναμος και μειώνεται η λειτουργία του.

Η μυοκαρδίτιδα δεν είναι μια απλή φλεγμονή του μυοκαρδίου της καρδιάς. Πρόκειται ουσιαστικά για καταστροφή του καρδιακού μυός. Ο καρδιακός μυς νεκρώνεται και καταστρέφεται σε ορισμένες περιοχές, ως αποτέλεσμα της προσβολής του από ιούς, μικρόβια ή τοξικές ουσίες.

Θεωρητικά μπορεί ο καθένας να αρρωστήσει από μυοκαρδίτιδα. Τόσο οι πρωταθλητές, όσο και άνθρωποι που κάθονται μόνο στον καναπέ. Όμως οι αθλητές διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο, διότι συχνά η μυοκαρδίτιδα δημιουργείται όταν ένας άνθρωπος αθλείται πρόωρα μετά από μια λοίμωξη.

Γενικά, ο οργανισμός είναι λιγότερο ανθεκτικός απέναντι σε λοιμώξεις μετά τη γυμναστική. Όταν εισέλθουν βακτήρια και ιοί στον οργανισμό, εισέρχονται και στο αίμα. Κατά τη διάρκεια της άθλησης, το αίμα ρέει πιο γρήγορα μέσα από τις τέσσερις κοιλότητες της καρδιάς. Οι κοιλότητες συνδέονται μεταξύ τους με βαλβίδες, όπου το αίμα αποκτά υψηλή πίεση. Όταν λοιπόν ένας άνθρωπος αθλείται, η πίεση αυξάνεται ακόμη περισσότερο και τότε υπάρχει ο κίνδυνος οι παθογόνοι παράγοντες που βρίσκονται στο αίμα να «προσκολληθούν» στις βαλβίδες. Συνέπεια αυτού είναι η φλεγμονή του μυϊκού ιστού της καρδιάς, δηλαδή η μυοκαρδίτιδα.

Αξίζει να προσέξει κανείς ότι η διάγνωση της μυοκαρδίτιδας είναι αρκετά δύσκολη, μια και τα συμπτώματα διαφέρουν από περίπτωση σε περίπτωση.
Τις περισσότερες φορές ο άρρωστος δεν αντιλαμβάνεται το παραμικρό. Η προσβολή έχει περιορισμένη έκταση και δεν αφήνει κανένα κατάλοιπο. Σε άλλες όμως περιπτώσεις, ο άρρωστος εμφανίζει συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας, με αιφνίδια δύσπνοια ή με δύσπνοια που εκδηλώνεται σιγά σιγά. ´Άλλοτε πάλι η μυοκαρδίτιδα εκδηλώνεται με καρδιακές αρρυθμίες, που πολλές φορές απειλούν την ίδια τη ζωή του ασθενούς. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις, οι αρρυθμίες εκδηλώνονται με συγκοπή ή ακόμη και με αιφνίδιο θάνατο, ιδίως σε αθλητές ή αθλούμενους νέους.

Δεν είναι σπάνιο έπειτα από μια γρίπη, η μυοκαρδίτιδα να εκδηλώνεται με αρρυθμίες. ´Ετσι, η ελαφρά ταχυκαρδία που επιμένει σταθερά ύστερα από μια οποιαδήποτε ίωση, συνήθως δεν είναι αθώα.

Εάν η προσβολή του μυοκαρδίου αφορά περιοχές κοντά στο περικάρδιο όπου υπάρχει το νευρικό πλέγμα, τότε η μυοκαρδίτιδα εκδηλώνεται με πόνο στο στήθος που μοιάζει με τον πόνο του εμφράγματος ή της οξείας περικαρδίτιδας. Για αυτό και η μυοκαρδίτιδα μπορεί να εξελιχθεί σε μια καλά κρυμμένη ωρολογιακή βόμβα.

Οι θεραπείες της μυοκαρδίτιδας διαφέρουν, όπως και οι μορφές της ασθένειας. Υπάρχουν όμως τρόποι να αποφύγει κανείς τη μυοκαρδίτιδα. Η πλήρης ανάρρωση από μια γρίπη ή ένα κρυολόγημα είναι το πιο σημαντικό. Πρέπει να έχουν περάσει περίπου δυο μέρες από τον πυρετό. Γενικά πάντως, πρέπει να αποφεύγει κανείς τη σωματική άσκηση, καθώς και την κατανάλωση αλκοόλ για περίπου έξι μήνες.

Επιπλέον συνιστάται η υγιεινή διατροφή και πολλές ώρες ύπνου. Δεν χρειάζεται όμως να φτάσει κανείς στη θεραπεία, όταν η πρόληψη είναι εύκολη και αποτελεσματική. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αντιλαμβάνεται κανείς τα σημάδια του οργανισμού και να αναρρώνει πλήρως μετά από κάθε κρυολόγημα.

premium.paratiritis- boro.gr

Οι λεμφαδένες υπάρχουν σε όλο το σώμα και αποτελούν σημαντικό τμήμα του ανοσολογικού συστήματος.

Η χρησιμότητά τους έγκειται στο ότι βοηθούν το σώμα να αναγνωρίζει και να καταπολεμά μικρόβια, λοιμώξεις και άλλες ξένες ουσίες.
Περιοχές όπου οι λεμφαδένες μπορούν να ψηλαφηθούν (με τα δάκτυλα) είναι οι εξής:

-Βουβωνική χώρα
-Μασχάλη
-Τράχηλος (υπάρχει μια αλυσίδα λεμφαδένων σε κάθε πλευρά μπροστά στο λαιμό, σε κάθε πλευρά του λαιμού και σε κάθε πλευρά πίσω στο λαιμό)
-Κάτω από το σαγόνι
-Πίσω από τα αυτιά
-Στο πίσω μέρος του κεφαλιού

Σε περίπτωση διόγκωσης των λεμφαδένων πρέπει να απευθύνεστε άμεσα στον γιατρό.
Οι διογκωμένοι λεμφαδένες είναι τα καμπανάκια που χτυπούν πάντα όταν τα όργανα πάσχουν από οτιδήποτε.

Η διόγκωση των λεμφαδένων ή τα εξογκώματα στο λαιμό, τις μασχάλες ή τη βουβωνική χώρα, είναι ένδειξη αλλαγών στο λεμφικό σύστημα του οργανισμού, το οποίο «προειδοποιεί» για καρκίνο.

Για παράδειγμα μία διόγκωση ή ένα εξόγκωμα στους λεμφαδένες, στις γυναίκες είναι οιωνός καρκίνου του μαστού. Ένα ανώδυνο εξόγκωμα στο λαιμό, τις μασχάλες ή τη βουβωνική χώρα ενδέχεται να είναι ένα πρώιμο σημάδι λευχαιμίας.

Σημαντικό ρόλο στη διάγνωση παίζει η ηλικία και η πιθανή ευαισθησία του ασθενούς, καθώς και το μέγεθος των διογκωμένων λεμφαδένων, η σύστασή τους και η διάρκεια της διόγκωσης. Ειδικά στα μικρά παιδιά εντοπίζονται συχνά πρησμένοι λεμφαδένες, κάτι που όμως θεωρείται φυσιολογικό.

onmed.gr