Σύροι αντάρτες που εκπαιδεύτηκαν από τις ΗΠΑ παρέδωσαν ένα μέρος του εξοπλισμού τους στο Μέτωπο αλ Νόσρα, το παρακλάδι της αλ Κάιντα στη Συρία, το οποίο σε αντάλλαγμα τους προσέφερε ασφαλή διέλευση, δήλωσε χθες ένας Αμερικανός εκπρόσωπος του στρατού.

Οι αντάρτες παρέδωσαν έξι φορτηγάκια και πυρομαχικά, περίπου το ένα τέταρτο του εξοπλισμού που τους είχε δοθεί, σε έναν μεσολαβητή του Μετώπου αλ Νόσρα στις 21-22 Σεπτεμβρίου με αντάλλαγμα την ασφαλή τους διέλευση, ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο συνταγματάρχης Πάτρικ Ράιντερ εκπρόσωπος της Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ αρμόδιας για τη Μέση Ανατολή (Centcom).

«Αν είναι ακριβής η πληροφορία ότι μέλη των Νέων Συριακών Δυνάμεων παρέδωσαν εξοπλισμό στο Μέτωπο αλ Νόσρα είναι πολύ ανησυχητική και παραβιάζει τους κανονισμούς του συριακού προγράμματος εκπαίδευσης και εξοπλισμού», τόνισε ο Ράιντερ.

Οι πληροφορίες αυτές είναι το τελευταίο ανησυχητικό δείγμα ότι αποτυγχάνει η προσπάθεια εκπαίδευσης Σύρων ανταρτών για να πολεμήσουν εναντίον του Ισλαμικού Κράτος στη Συρία.

Ένας υψηλόβαθμος αξιωματικός του αμερικανικού στρατού είχε επισημάνει την προηγούμενη εβδομάδα μιλώντας στο Κογκρέσο ότι πολύ λίγοι αντάρτες εξακολουθούν να πολεμούν στη Συρία, αν και Αμερικανοί αξιωματικοί επεσήμαναν αυτή την εβδομάδα ότι έκτοτε έχουν ταχθεί στο πλευρό των εξεγερμένων δεκάδες επιπλέον άνδρες.

Σύμφωνα με Αμερικανό αξιωματούχο, το πρόγραμμα εκπαίδευσης και εξοπλισμού των μετριοπαθών Σύρων ανταρτών βρίσκεται υπό εξέταση και ενδέχεται να αναθεωρηθεί.

Στο μεταξύ ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι θα προσπαθήσει να προωθήσει μια νέα πρωτοβουλία για την εξεύρεση πολιτικής λύσης στον πόλεμο στη Συρία στη διάρκεια συναντήσεων που θα έχει στη Νέα Υόρκη την επόμενη εβδομάδα, ξεκινώντας από μια συζήτηση με τον Ιρανό ομόλογό του Μοχαμάντ Τζαβάντ Ζαρίφ σήμερα.

Αφού στήριξε μια ειρηνευτική πρωτοβουλία του ΟΗΕ η οποία απέτυχε να τερματίσει τον συριακό εμφύλιο, ο Κέρι θα δοκιμάσει πολλές προτάσεις για μια νέα προσέγγιση στη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη τις επόμενες ημέρες.

Βάσει των νέων προτάσεων στην εξεύρεση λύσης θα μπορούσαν να συμμετάσχουν το Ιράν, σημαντικός σύμμαχος του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, η Σαουδική Αραβία και χώρες όπως η Τουρκία και το Κατάρ που υποστηρίζουν ομάδες των εξεγερμένων.

http://www.antenna.gr/

Παραθέτω το χρονικό του ταξιδιού δύο νέων από τη Λαοδικεία της Συρίας, οι οποίοι μέσῳ της Ελλάδας κατόρθωσαν να φτάσουν στην Γερμανία όπου αφήνοντας πίσω τους την πατρίδα και τους αγαπημένους τους, αλλά και τον πόλεμο με τα δεινά που αυτός φέρνει, ξεκίνησαν μία νέα, καλύτερη ζωή.

Το χρονικό έγραψε σε συνεννόηση μαζί τους η Μαρία Π., θεία των δύο νέων, του Ναντίμ (=Θεόδουλος) και του Ουασίμ (=Ανδρέας), μετά από δική μου προτροπή, για να γνωρίσουμε τους πρόσφυγες λίγο καλύτερα, να ξεφύγουμε από αυτό που συνήθως μαθαίνουμε γι’ αυτούς -τους αριθμούς των αφίξεων και τις ανώνυμες φωτογραφίες- και να τους δούμε ως ανθρώπους, αδελφούς μας, που ψάχνουν ένα καλύτερο αύριο, έναν ασφαλέστερο κόσμο.

«11 Αυγούστου 2011 …

Περπατώντας αμέριμνοι στην αγορά, στο κέντρο της ιστορικής πόλης της Λαοδικείας, ξαφνικά εμφανίζεται ένας άνδρας ένστολος και ένοπλος και ανοίγει πυρ προς τον κόσμο! Έντρομοι κλεινόμαστε γρήγορα στο αμάξι και φεύγουμε να προστατευτούμε. Σκηνή από μία ταινία; Όχι. Σκηνή από την πραγματικότητα. Από την σκληρή πραγματικότητα και καθημερινότητα που ζουν οι Σύριοι εδώ και 4 συναπτά έτη! Εμείς για καλοκαιρινές διακοπές είχαμε πάει. Κι όμως βρεθήκαμε στην καρδιά του πολέμου. Ενός πολέμου που συνεχίζεται με δραματικές εξελίξεις που μας επηρεάζουν όλους.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ονομάζομαι Μαρία και είμαι παντρεμένη εδώ και 6 χρόνια με τον Γιώργο, ο οποίος κατάγεται από την Λαοδικεία (Λαττάκια) της Συρίας και είναι Χριστιανός Ορθόδοξος, και συγκεκριμένα όπως αναφέρεται στο Πιστοποιητικό Βαπτίσεώς του, είναι Rum – Orthodox (Rum= Ρωμιός = Έλλην).
Το δράμα του πολέμου ίσως να μην το ζούμε άμεσα, αλλά το ζούμε έμμεσα μιας και η οικογένεια του συζύγου μου ζει στην Συρία. Στην υπέροχη αυτή χώρα με τα τόσα μνημεία, με δυστυχώς λίγους Χριστιανούς Ορθόδοξους, αλλά με ανθρώπους με ήθος και βαθιά πίστη στον Θεό.

Πριν από έναν χρόνο, ο 27χρονος Ναντίμ (Θεόδουλος το βαπτιστικό του όνομα) και ο 19χρονος Ουασίμ (Ανδρέας – βαπτιστικό), ανίψια του συζύγου μου, γιοί της αδερφής του, αναγκάστηκαν να φύγουν από την χώρα τους για ένα καλύτερο αύριο. Άφησαν πίσω σχολεία, σπουδές, εργασία, όνειρα, ίσως ένα μέλλον που κάποτε έδειχνε λαμπρό. Πούλησαν περιουσία. Εγκατέλειψαν την ζεστή φωλιά και θαλπωρή της αγκαλιάς της μητέρας. Της δεμένης οικογένειας. Των αδερφικών φίλων. Έτσι το φθινόπωρο του 2014 αποχαιρέτησαν γονείς, αδέρφια, παππούδες, γιαγιάδες και όλη την οικογένεια, και ξεκίνησαν από την Λαοδικεία με ένα σάκο στην πλάτη και με λιγοστές χιλιάδες ευρώ για την Τουρκία. Φυσικά ότι χρήματα είχαν μαζί τους, προορίζονταν για τους διακινητές, καθώς και για τα καθημερινά τους έξοδα μέχρι τον προορισμό τους. Στα παράλια της Τουρκίας έφτασαν τον Οκτώβριο του 2014 και έμειναν για μία εβδομάδα περίπου σε γνωστούς τους φίλους. Ύστερα όταν ο διακινητής έκρινε ότι μπορούσαν να ταξιδέψουν, έφυγαν ένα βράδυ με μια φουσκωτή βάρκα με προορισμό την Κω. Το φουσκωτό φυσικά είχε περισσότερους επιβάτες από όσους το ίδιο επέτρεπε.

Έφτασαν στην Κω και εκεί το Λιμενικό προσωπικό τους κατεύθυνε στην Αστυνομία όπου κρατήθηκαν για 4-5 ημέρες ώσπου να ετοιμάσουν τα χαρτιά τους για την προσωρινή παραμονή τους στην Ελλάδα. Εμείς καθώς έχουμε φίλους στην Κω, τους ζητήσαμε να πάνε στην Αστυνομία να δουν τα παιδιά αν είναι καλά στην υγεία τους, αν χρειάζονται κάτι κλπ. Οι φίλοι μας, Θανάσης κι Ελένη, πήγαν με μεγάλη προθυμία και είδαν τα ανίψια μας. Ένιωσα σαν να τα είδα η ίδια. Ησύχασα γιατί μέχρι να φτάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα με αυτήν την μικρή φουσκωτή βάρκα, η καρδιά μας χτυπούσε πολύ δυνατά…

Ύστερα από κάποιες μέρες πήραν το χαρτί της άδειας εξάμηνης παραμονής και πήραν το πλοίο από Κω για Πειραιά. Το πρωί της άφιξής τους στο Πειραϊκό λιμάνι ήμουν τόσο χαρούμενη που θα τους υποδεχόμουν και θα τους έσφιγγα στην αγκαλιά μου σώους και αβλαβείς! Αυτό το πρωινό της 4ης Νοεμβρίου 2014 θα μου μείνει πραγματικά αξέχαστο. Τους φιλοξενήσαμε στο σπίτι μας για 4 μήνες. Στην διάρκεια αυτή μας βοήθησαν πολλοί άνθρωποι και πραγματικά τους ευχαριστώ έναν έναν ξεχωριστά, μέσα από την καρδιά μου.

Βασικό ρόλο έπαιξε η εκκλησία. Ο πνευματικός μας πατέρας, Αρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος Καράμπελας, μίλησε στους ενορίτες για τα παιδιά που ήρθαν από την εμπόλεμη χώρα. Ο κόσμος μάζεψε από τρόφιμα μέχρι ρούχα και παπούτσια για να τα βοηθήσει. Το συσσίτιο της ενορίας μας καθημερινά μας έδινε τρόφιμα και φαγητό ώστε να τα βγάλουμε πέρα μιας και η δική μας οικονομική κατάσταση δεν ήταν η καλύτερη λόγω ανεργίας που μαστίζει τους περισσότερους νέους. Ο αδερφός μου έγινε ο καλύτερός τους φίλος. Όλοι αγάπησαν και ξεχώρισαν τα παιδιά για το ήθος τους, την αγάπη προς το πλησίον και το χαμόγελο που είχαν πάντα στο πρόσωπό τους παρά τις δύσκολες στιγμές που πέρασαν και που επρόκειτο να περάσουν…

Όλους αυτούς τους τέσσερις μήνες περάσαμε πολύ όμορφες στιγμές τόσο μεταξύ μας όσο και με φίλους που γνώρισαν τα αγόρια και τα αγάπησαν, αλλά και πολλές στιγμές αγωνίας και έρευνας για το μέλλον τους και αναπόλησης της όμορφης οικογενειακής κατάστασης που είχαν στην γενέτειρά τους. Μαζί μελετήσαμε λίγο την ελληνική γλώσσα, την οποία τα παιδιά ήθελαν να μάθουν με λαχτάρα. Καθώς ομιλώ την αραβική, ήταν για μένα εύκολο να μεταδώσω τις γνώσεις μου, αλλά και να πάρω κι εγώ από τα παιδιά γνώσεις για την δική τους γλώσσα. Ζήσαμε μαζί, φάγαμε μαζί, ανταλλάξαμε παραδόσεις και έθιμα. Τρόπους ζωής, συμπεριφοράς και καθημερινότητας. Υπήρχαν πάρα πολλά κοινά γι αυτό και δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα στην συμβίωσή μας στο σπίτι. Τις Κυριακές πηγαίναμε το πρωί όλοι μαζί στην εκκλησία και έπειτα συζητούσαμε με τον ιερέα ο οποίος επικοινωνούσε μαζί τους στην αγγλική γλώσσα.

Τον Φεβρουάριο του 2015 ήρθε η στιγμή τα παιδιά να φύγουν από την Ελλάδα. Αγοράσαμε τα κατάλληλα παπούτσια και μπότες, ζεστά πανωφόρια και ρούχα, μιας και είχαν να διανύσουν χιλιόμετρα μες τον βαρύ χειμώνα των βόρειων χωρών. Η στενοχώρια μας απερίγραπτη μιας και είχαμε δεθεί τόσο πολύ! Νέος προορισμός τους η Γερμανία ύστερα από μερόνυχτα αναζήτησης χώρας που θα μπορούσε να τους βοηθήσει περισσότερο να βρουν τον δρόμο τους. Έτσι στις 18 του μήνα αργά το βράδυ, έφυγαν για την Θεσσαλονίκη. Μαζί τους πήγε κι ο σύζυγός μου. Πήγαν μαζί ως τα σύνορα κι έπειτα τα άφησε μόνα τους… Τα παιδιά πέρασαν τα σύνορα για τα Σκόπια κι έπειτα για την Σερβία. Στον δρόμο τους αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα. Από κούραση, εξαθλίωση, πείνα, από το να τους κλέψουν τα πράγματα και τα χρήματα μέχρι το να τους γυρίσει η αστυνομία πάλι πίσω στην Σερβία. Περπάτησαν μίλια. Έμειναν χωρίς φαγητό και νερό. Αναγκάστηκαν να πιουν μολυσμένο νερό από την λάσπη.

Ύστερα από κάποιες ημέρες έφτασαν στην Ουγγαρία όπου η αστυνομία τους συμπεριφέρθηκε άθλια. Τους χτύπησε και δεν τους άφησε να πιουν ούτε νερό! Υπέφεραν. Κοιμήθηκαν μες την λάσπη. Αλλά ποτέ δεν παραπονέθηκαν. Όταν καταφέρναμε να μιλήσουμε λιγοστές φορές από το τηλέφωνο τους ή άλλων, ήταν πάντα με την ελπίδα και με την δύναμη να συνεχίσουν.
Μετά από 2 εβδομάδες έφτασαν στην Γερμανία. Ομολογουμένως είχαν καλή αντιμετώπιση σε σχέση με άλλες χώρες. Έμμειναν σε κάποιο camp για λίγο διάστημα.
Σήμερα μένουν σε μια Γερμανική πόλη, αγωνιζόμενοι για το μέλλον, αλλά πάντα με προσευχή για τον Θεό και πάντα με το χαμόγελο που μας χαρίζει η ελπίδα και η πίστη μας προς Εκείνον. Πήγαμε και τους είδαμε το καλοκαίρι και πραγματικά ξαναζήσαμε τις αξέχαστες στιγμές που είχαμε ζήσει μαζί στην Ελλάδα.
Τα ανίψια μας τώρα ζουν σε ένα διαμέρισμα στην περιοχή της Βαυαρίας. Κάθε απόγευμα παρακολουθούν μαθήματα της γερμανικής γλώσσας σε φροντιστήριο για αλλοδαπούς. Τα παιδιά έχουν ξεχωρίσει για τον ευαίσθητο και ώριμο χαρακτήρα τους, την σωστή και συγκροτημένη προσωπικότητά τους. Οι καθηγητές τα συμπαθούν πολύ και χαίρονται με την πρόοδό τους. Παράλληλα με το φροντιστήριο, ο 20χρονος πια Ανδρέας πηγαίνει τα πρωινά στο σχολείο. Λόγω της προόδου του, έχει καταταχθεί στο επίπεδο 2 κι όχι σε αυτό των αρχαρίων. Ο 28χρονος πλέον Θεόδουλος εργάζεται εδώ και ενάμιση μήνα σε μια πολύ καλή Γερμανική εταιρεία ενώ από τον επόμενο μήνα θα πάει κι εκείνος σε σχολείο για ενήλικες για να σπουδάσει. Πέρα από τις σπουδές και την εργασία, τα παιδιά πηγαίνουν τα Σαββατοκύριακα μαζί με τους καθηγητές τους σε εκπαιδευτικές εκδρομές ή συμμετέχουν σε διάφορες δραστηριότητες που τους βοηθούν να κάνουν πρακτική τα γερμανικά τους, να γνωρίζουν τον νέο τρόπο ζωής τους και να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα.
Τώρα, ύστερα περίπου από έναν χρόνο, όποτε επικοινωνούμε, μιλάμε εκτός από τα Αραβικά, και στα Ελληνικά που ποτέ δεν τα ξέχασαν. Όπως δεν ξέχασαν ποτέ και τους ανθρώπους που τους βοήθησαν εδώ. Γι αυτό και πάντα αναφέρουν τα ονόματά τους και στέλνουν την αγάπη τους, το ευχαριστώ τους και τα χαιρετίσματά τους.
Ο Θεόδουλος και ο Ανδρέας – Ναντίμ και Ουασίμ αντίστοιχα – είναι πια μέρος της ζωής μου. Δεν μπορώ να φανταστώ αυτήν δίχως τους δύο καλύτερούς μου φίλους! Τους ευχαριστώ για όσα με δίδαξαν. Το ήθος , τον καθημερινό αγώνα, την υπομονή, την επιμονή, την ψυχική δύναμη και το συνεχές χαμόγελο στα χείλη. Την ελπίδα και προσμονή για ένα καλύτερο αύριο….

Μαρία από Πειραιά …
Σεπτέμβριος 2015″

amoustakis.wordpress.com

Άρθρο του Ανεξάρτητου Ευρωβουλευτή, Αντιπροέδρου των Ευρωπαίων Αντιφεντεραλιστών και Επικεφαλής του Πολιτικού Κινήματος Αντιμνημονιακοί Πολίτες Καθηγητή Νότη Μαριά που δημοσιεύτηκε στην KontraNews του Σαββάτου 19/9/2015, σελ. 3 με τίτλο «Η ΜΕΡΚΕΛ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΤΟΥ ΜΠΟΥΧΕΝΒΑΛΝΤ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ».

Επισυνάπτεται το πλήρες κείμενο του άρθρου:

«Η ΜΕΡΚΕΛ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΤΟΥ ΜΠΟΥΧΕΝΒΑΛΝΤ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Νότης Μαριάς, Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής, Επικεφαλής του Πολιτικού Κινήματος Αντιμνημονιακοί Πολίτες , Καθηγητής Θεσμών της Ε.Ε. στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Την ώρα που στην πατρίδα μας ο Ελληνικός λαός καλείται στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, εκλογές τις οποίες επέβαλε η τρόικα προκειμένου να συγκροτηθεί μια νέα μνημονιακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την εφαρμογή του μνημονίου 3, η προσφυγική και μεταναστευτική κρίση βαθαίνει επικίνδυνα.

Το Συμβούλιο Υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε. που συνεδρίασε στις 14/9/2015 αποδείχθηκε ανίκανο να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων καθώς επικράτησε η λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», με τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης να ορθώνουν τείχη απέναντι στους χιλιάδες πρόσφυγες, Έτσι οι ανατολικοευρωπαίοι που στις δεκαετίες του εξήντα και του εβδομήντα αναζητούσαν πολιτικό άσυλο στη Δυτική Ευρώπη, αυτοί που το 1989 κατά χιλιάδες με την πτώση του τείχους πέρασαν ως παράνομοι πλέον οικονομικοί μετανάστες στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της τότε ΕΟΚ, τώρα εναντιώνονται στους πρόσφυγες από τη Συρία. Με πρωταγωνιστή την Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία, Πολωνία αλλά και Λετονία αρνούνται πλέον να αποδεχθούν το ποσοστό των προσφύγων που τους αντιστοιχεί.

Κατάργηση του Δουβλίνου ΙΙΙ
Ειδικότερα σε σχέση με το μεταναστευτικό θα πρέπει να επισημανθεί ότι παρά τις τεράστιες πιέσεις, δικές μας και άλλων Ευρωβουλευτών, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή άργησε πάρα πολύ να κινητοποιηθεί. Μάλιστα από την πρώτη ημέρα της εκλογής μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πάλεψα για την κατάργηση του Δουβλίνου ΙΙΙ που έχει μετατρέψει την Ελλάδα και την Ιταλία σε αποθήκη ψυχών ενώ είχα έγκαιρα προειδοποιήσει ότι η Ελλάδα κινδύνευε να μετατραπεί σε μια νέα Λαμπεντούζα. Για τον λόγο αυτό είχα ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση να θεσπίσει μια ρήτρα κατανομής των προσφύγων και των παράνομων μεταναστών σε επίπεδο Ε.Ε. ανάλογα με το ΑΕΠ, τον πληθυσμό και την έκταση κάθε κράτους-μέλους, λαμβάνοντας υπόψη και το ποσοστό ανεργίας σε κάθε χώρα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τελικά στις αρχές του χρόνου αποφάσισε επιτέλους να δράσει.

Η ρήτρα κατανομής προσφύγων-παρανόμων μεταναστών
Υιοθέτησε λοιπόν τη στρατηγική της μετεγκατάστασης προσφύγων και στην συνέχεια υπέβαλε πρόταση για την μετεγκατάσταση 40,000 Σύρων προσφύγων από την Ιταλία και την Ελλάδα (24.000 από Ιταλία και 16.000 από Ελλάδα) . Στη συνέχεια και αφού το προσφυγικό τσουνάμι έπνιξε κυριολεκτικά τα νησιά του Αιγαίου ο ''πολύς'' Γιούνκερ αποφάσισε να ζητήσει την αύξηση των υπό μετεγκατάσταση 40,000 Σύρων προσφύγων σε 160,000 τελικά. Έτσι πρότεινε την προηγούμενη εβδομάδα την επιπλέον έγκριση μετεγκατάστασης άλλων 120,000 δύστυχων προσφύγων. Και τότε άρχισε ο «σκυλοκαβγάς» των κατά τα άλλα ευρωπαίων εταίρων. Το χορό έσυραν στην αρχή οι δορυφόροι της Γερμανίας από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.

Στο άρθρο μας την περασμένη Κυριακή είχαμε αναλύσει από τις στήλες αυτής της εφημερίδας το ρόλο της Μέρκελ και της Γερμανίας.
Και είχαμε επισημάνει ότι παρότι η Γερμανία χρειάζεται εργατικά χέρια και προχωρά σε μια οργανωμένη αφαίμαξη εγκεφάλων, ένα σύγχρονο προσφυγικό ''brain drain'' εντούτοις «δεν πρόκειται να δεχθεί όποιον κι όποιον αλλά μόνο όσους πρόσφυγες είναι μορφωμένοι και διαθέτουν αυξημένες δεξιότητες….. Και φυσικά η Γερμανία αφού επιλέξει όσους και όποιους επιθυμεί θα αφήσει τους υπόλοιπους πεσκέσι στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ε.Ε. και των Βαλκανίων».

Έτσι η Μέρκελ διακήρυξε ότι πρέπει να δημιουργηθούν ζώνες ''διαλογής'' προσφύγων σε Ελλάδα, Ιταλία και Ουγγαρία και από εκεί να διαλέγει όσους και όποιους πρόσφυγες επιθυμεί.

Η πολιτική ανοιχτών συνόρων της Μέρκελ προκάλεσε αυξημένες και ανεξέλεγκτες προσφυγικές ροές προς τη Γερμανία που άρχισε να κατακλύζεται όχι μόνο από πρόσφυγες με επιστημονικά προσόντα και εργασιακή εξειδίκευση και δεξιότητες αλλά και με χιλιάδες άλλους που δεν πληρούν τα ''κριτήρια επιλογής'' της Γερμανίας.

Και καθώς κάθε θαύμα κρατά μόνο τρεις μέρες, το ίδιο ίσχυσε και με την δήθεν φιλοξενία της Μέρκελ, που αφού κάλεσε τους δύστυχους πρόσφυγες από την Συρία να έρθουν στην Γερμανία, μετά τις φωτογραφίες και τις selfie η Frau ανέστειλε το Σένγκεν και έκλεισε τα σύνορα της Γερμανίας με την Αυστρία.

Μάλιστα για να στείλει αποφασιστικό μήνυμα στους υπόλοιπους ανεπιθύμητους πλέον πρόσφυγες άνοιξε το πρώην στρατόπεδο συγκέντρωσης των ναζί στο Μπούχενβαλντ και ''φιλοξένησε'' μερικούς από αυτούς (Daily Mail) . Ταυτόχρονα το Βερολίνο συνεχίζει πλέον να επιμένει στη διατήρηση του συστήματος του Δουβλίνου.

Οι αποφάσεις του Συμβουλίου Υπουργών της Ε.Ε.

Τελικά στις 14/9 το Συμβούλιο Υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε. αποφάσισε να συζητήσει μόνο την πρώτη φάση του σχεδίου μετεγκατάστασης, αυτής των 40.000 προσφύγων από Ιταλία και Ελλάδα και αποφάσισε:
1.O μηχανισμός μετεγκατάστασης να είναι προσωρινός, κατ' εξαίρεση, και όχι μόνιμος.
2. Η μετεγκατάσταση να ολοκληρωθεί όχι άμεσα αλλά εντός δύο ετών.
3.Για κάθε μετεγκατάσταση προσώπου η Ε.Ε. να καταβάλει στο κράτος υποδοχής 6.000 ευρώ, γεγονός που σημαίνει ότι στο τέλος η Γερμανία θα βγάλει από πάνω και κέρδος!!!
4.Η μετεγκατάσταση να αφορά μόνο όσους πρόσφυγες εισήλθαν στην Ε.Ε. από 15/8/2015 και εντεύθεν με καταληκτικό χρονικό σημείο τις 16/9/2017.
Αυτό σημαίνει ότι η Ε.Ε. εγκαταλείπει στην Ελλάδα πάνω από 150.000 πρόσφυγες αφού σύμφωνα με στοιχεία από 1/1/2015 μέχρι και το τέλος Ιουλίου 2015 είχαν εισέλθει στην Ελλάδα 124.000 πρόσφυγες (Η Αυγή 7/8/2015). Μάλιστα, έχοντας καταγράψει η Ελληνική Πολιτεία τους εν λόγω πρόσφυγες συμπεριλαμβανομένης και της δακτυλοσκόπησής τους εάν αυτοί εντοπιστούν σε άλλη χώρα της Ε.Ε. θα επαναπροωθηθούν βάσει του Δουβλίνου ΙΙΙ στην Ελλάδα μιας και το σύστημα Σένγκεν διαθέτει πλέον τα στοιχεία τους και τα δακτυλικά τους αποτυπώματα τα οποία έχουν καταχωρηθεί εκεί από την ΕΛ.ΑΣ.
5.Τέλος για την μετεγκατάσταση των υπόλοιπων 120,000 προσφύγων η απόφαση αναμένεται να ληφθεί, αν τελικά ληφθεί, στις αρχές Οκτωβρίου.

Για το λόγο αυτό πέρα των πέντε σημείων για το μεταναστευτικό που διατυπώσαμε ήδη (Kυριακάτικη Kόντρα news, 13/9/2015, σ.7) πρέπει:
Α). Να συγκληθεί άμεσα το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προκειμένου οι ηγέτες της Ε.Ε. να λάβουν μέτρα για τη συγκρότηση μιας ολιστικής προσέγγισης στο μεταναστευτικό-προσφυγικό.
Β). Να ληφθούν μέτρα κατά της Τουρκίας και των τούρκων δουλεμπόρων.
Γ). Να ενισχυθεί η χρηματοδότηση της Ε.Ε. προς τον ΟΗΕ για τη λειτουργία προσφυγικών στρατοπέδων στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας.
Δ). Να ενεργοποιηθούν οι διαδικασίες επαναπροώθησης των παρανόμων μεταναστών.»

Τα εξαρτήματα της εικονικής πραγματικότητας δεν είναι μόνο για τα video games. Μπορούν να καταγράψουν και τη φρικτή πραγματικότητα.

Ένα τέτοιο βίντεο 360 μοιρών, που δημοσιεύθηκε στο YouTube βάζει τον θεατή «μέσα» στη φρίκη του πολέμου, καταγράφοντας εικόνες από τη ζωή στην εμπόλεμη ζώνη της Συρίας.

Το βίντεο γυρίστηκε από το Smart News Agency της Συρίας, σύμφωνα με την Le Parisien, ανάμεσα στο Μάιο και τον Ιούλιο, στην πόλη Jisr al-Shughour, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία.

Ο ρεπόρτερ κατέγραψε το υλικό έχοντας τη συσκευή με έξι κάμερες στο κεφάλι του και στο βίντεο καταγράφεται η διαλυμένη, εγκαταλελειμμένη πόλη, ενώ από μακριά ακούγεται ο ήχος της μάχης.