Ιστορικά και ανέκαθεν, το κάθε κόμμα έφερνε στη Βουλή έναν εκλογικό νόμο που πίστευε ότι θα το εξυπηρετούσε στην προσεχή εκλογική αναμέτρηση η οποία συνήθως γινόταν μέσα σε λίγους μήνες.

Προς τιμήν του, ο Κώστας Σημίτης στην προτελευταία μεταβολή του Συντάγματος επέμεινε και ψηφίστηκε σχετική συνταγματική διάταξη η οποία προέβλεπε ότι ο εκάστοτε εκλογικός νόμος που ψηφίζεται στη Βουλή θα ίσχυε όχι από τις επόμενες αλλά από τις μεθεπόμενες εκλογές, εκτός εάν ο εκλογικός νόμος ψηφιστεί από τουλάχιστον 200 βουλευτές. Και τούτο γιατί, κατά πάσα πιθανότητα, θα εξυπηρετούσε όχι κομματική αναγκαιότητα αλλά εθνική αναγκαιότητα. Άραγε σήμερα η επίκληση από την Κυβέρνηση να ψηφιστεί ο εκλογικός νόμος από 200 βουλευτές εξυπηρετεί εθνική αναγκαιότητα;

Η Αριστερά ανέκαθεν ήταν υπέρ της απλής και ανόθευτης αναλογικής την οποία όμως ποτέ δεν στήριξε όταν ήρθε στην εξουσία. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ο οποίος και αυτός είχε ταχθεί υπέρ της απλής αναλογικής όταν έπρεπε να αποφασίσει να την καθιερώσει το 1989 και παρότι διέβλεπε ότι δε θα ήταν ο ίδιος νικητής των εκλογών ψήφισε σύστημα που προσομοίαζε στην απλή αναλογική για να δυσκολέψει τη δημιουργία κυβέρνησης υπό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Όμως, δεν ψήφισε τη λεγόμενη «ανόθευτη» απλή αναλογική. Στους συνομιλητές του ο Ανδρέας Παπανδρέου εξηγούσε ότι πέραν των εθνικών λόγων έκρινε ότι η απλή και ανόθευτη αναλογική θα οδηγούσε σε δεκάδες κομμάτων που με ποσοστό μικρότερο του 1% θα μπορούσαν να εισέλθουν στη Βουλή οπότε θα δημιουργείτο μια Βαβυλωνία της Δημοκρατίας. Δηλαδή, ακυβερνησία και εκβιασμοί με ανυπολόγιστες εθνικές επιπτώσεις. Έτσι, η ΝΔ ύστερα από τρεις συνεχεία εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε ένα έτος σχημάτισε κυβέρνηση που στηρίχθηκε σε 151 βουλευτές.

Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήλθε τον Ιανουάριο στην εξουσία και διακήρυσσε το περίφημο «πρώτη φορά Αριστερά», πρώτο του μέλημα λογικά θα ήταν να ψηφίσει την απλή και ανόθευτη αναλογική που επί χρόνια είχε επαγγελθεί. Αντ’ αυτού, τότε που χρειαζόταν μια κυβέρνηση με ευρεία κοινοβουλευτική βάση, δηλαδή των κομμάτων του λεγόμενου «ευρωπαϊκού τόξου», οδήγησε τη χώρα σε εκλογές - οκτώ μήνες μετά- με την ενισχυμένη αναλογική και με το μπόνους των 50 εδρών. Το αποτέλεσμα γνωστό. Να συγκυβερνήσει με ένα μικρό κόμμα ακραίων δεξιών απόψεων, «πιστός» στην αρχή του δόγματος «πρώτη φορά Αριστερά»! Με το οποίο ήδη συγκυβερνούσε από τον Ιανουάριο. Και όλα αυτά παρότι το ΠΑΣΟΚ είχε καταθέσει πρόταση νόμου με βάση την απλή αναλογική προκειμένου να σχηματιστούν κυβερνήσεις των κομμάτων του λεγόμενου «ευρωπαϊκού τόξου» για να διαπραγματευτούν πιο σκληρά με τους δανειστές. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ έμενε προκλητικά αδιάφορος.

Τώρα, το πώς επιλέγει ο ΣΥΡΙΖΑ αντί να συνεργαστεί με όλα τα κόμματα της λεγόμενης «δημοκρατικής παράταξης» να προτιμά να συνεργάζεται επιλεκτικά με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, παρά την αποδοκιμασία για αυτήν την συνεργασία ακόμα και των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτό αποτελεί το λεγόμενο «άλλου παπά ευαγγέλιο».

Όμως, όταν αιφνιδίως όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια πρώτο κόμμα και ότι το συνέταιρο κόμμα του αγωνίζεται να μπει στη Βουλή, τότε θυμάται την απλή αναλογική και καλεί όλα τα δημοκρατικά κόμματα να τη θυμηθούν και αυτά.

Τώρα που έχει ψηφιστεί το 3ο και πιθανόν και το 4ο μνημόνιο με όλη τη συνακόλουθη σκληρή νομοθεσία για την οποία δεν ρωτήθηκε καν το ΠΑΣΟΚ και κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης για να εκφράσουν γνώμη τουλάχιστον όσον αφορά τα προαπαιτούμενα και τα ισοδύναμα μέτρα, τι θα εξυπηρετήσει στο μέλλον μια κυβέρνηση συνεργασίας με βάση την απλή αναλογική, πέραν της εκλογικής σκοπιμότητας;

Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να παραμείνει στις θέσεις του όσον αφορά τον εκλογικό νόμο. Τις θέσεις που προδιέγραψε ο ιδρυτής του και οι μετέπειτα κυβερνήσεις του. Ειδικότερα όμως όσον αφορά το λεγόμενο μπόνους των 40 ή 50 εδρών που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αργότερα είχε θεσμοθετήσει, θα μπορούσε να το υποστηρίξει προσθέτοντας λίγες μόνο λέξεις. Ότι, δηλαδή, το πρώτο κόμμα λαμβάνει το μπόνους εφόσον με το μπόνους σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Διαφορετικά δεν λαμβάνει το μπόνους και κατά συνέπεια ισχύει η ενισχυμένη απλή αναλογική.

Εάν υπήρχε αυτή η πρόβλεψη στον ισχύοντα νόμο, οι 5 εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν από το 2012 έως σήμερα δεν θα έδιναν σε κανένα κόμμα το μπόνους και θα ίσχυε η απλή αναλογική με το όριο του 3% της εισόδου των κομμάτων στη Βουλή. Έτσι, με την ψήφο του κάθε φορά ο λαός θα μπορεί να αποφασίζει εάν θέλει ή όχι το μπόνους που θα του εξασφαλίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση ή κυβέρνηση συνασπισμού κομμάτων με το σύστημα της απλής αναλογικής. Μόνον ο λαός και όχι οι ευκαιριακές πλειοψηφίες της Βουλής.

Ο Αντιπρόεδρος της βουλής βουλευτής Δωδεκανήσου Δημήτρης Κρεμαστινός μίλησε στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ για τα πολλαπλά προβλήματα που έφεραν το ΠΑΣΟΚ σε αδιέξοδο μετά το 2009.

Το πνεύμα της ομιλίας του και τις προτάσεις του φάνηκε να υιοθετεί η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φ. Γεννηματά, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 05.07.2016:
«…η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ άκουσε με ενδιαφέρον όσα διάβασε ο Κρεμαστινός. Μάλιστα, η Φώφη Γεννηματά πρέπει να κάλυψε τον βουλευτή της σε πολλά σημεία, αφού όπως μαθαίνω στην εισήγησή της ανακοίνωσε σειρά πρωτοβουλιών. Μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα, φέρεται να είπε, θα συγκαλέσει ειδική συνεδρίαση σε κάθε Περιφέρεια της χώρας «με την παρουσία όλων των νεοεκλεγέντων μελών των Νομαρχιακών και δημοτικών Οργανώσεών μας». «Είμαι αποφασισμένη να δώσω ουσιαστικό περιεχόμενο στις οργανώσεις μας...πρόσθεσε»

Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Δημήτρη Κρεμαστινού με τίτλο «Η απάντηση του Ανδρέα» είναι το εξής:
«Το Γράμμα προς τον Ανδρέα που δημοσιοποίησα δεν επρόκειτο για ένα κείμενο επικοινωνιακού τύπου αλλά για εκλαϊκευμένο, -βαρυσήμαντο κατά τη γνώμη μου - πολιτικό κείμενο. Γιατί, με απλά λόγια, έλεγε ότι πρέπει να επιστρέψουμε στο πνεύμα και τις αρχές του Ανδρέα Παπανδρέου από το οποίο έχουμε ξεφύγει από το 2009 και μετά. Για τις μεγάλες αποφάσεις δεν στηριζόμαστε και δεν ρωτάμε τη βάση μας. Αλλά ακόμα και η Κοινοβουλευτική Ομάδα, δηλαδή οι απευθείας εκπρόσωποι του κόσμου του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, δεν έπαιξε κανένα ρόλο στη λήψη ιστορικών αποφάσεων που τραυμάτισαν καίρια το ΠΑΣΟΚ.
Πολλοί φίλοι βουλευτές, χαριτολογώντας, μου έλεγαν «εκεί που βρίσκεται ο Ανδρέας δεν υπάρχουν ούτε fax ούτε email, πώς θα σου απαντήσει;» Έ, έλα λοιπόν που μου απάντησε! Εχθές το βράδυ πήρα την απάντησή του και σας τη διαβάζω τώρα.

Μου γράφει: «από τότε που έφυγα και ιδιαίτερα από το 2009 και μετά, ρώτησε κανένας τη βάση του κόμματος ή την Κοινοβουλευτική Ομάδα για το χειρισμό της χρεοκοπίας και την υπογραφή του πρώτου μνημονίου; Η Βουλή με 5 βουλευτές παρόντες, εξουσιοδότησε μια Παρασκευή τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου να υπογράψει το μνημόνιο.
Ρώτησε κανένας τη βάση του Κόμματος ή την Κοινοβουλευτική Ομάδα για να αποφασίσει την προγραμματική σύμβαση συγκυβέρνησης με τη ΝΔ; Το SPD προκειμένου να συνεργαστεί με τους Χριστιανοδημοκράτες συζητούσε επί 4 μήνες την προγραμματική σύμβαση στα όργανά του και στο τέλος με ψηφοφορία αποφάσισαν τη συνεργασία τους.
Αποτέλεσμα όλων αυτών των αδυναμιών ήταν το ΠΑΣΟΚ του 44% να κατρακυλήσει στο 12% και από το 12% στο 4,5%. Παράλληλα, με τον τρόπο αυτό έδωσε την ευκαιρία στους αποστάτες του κόμματος και σε στελέχη του πολλοί από τους οποίους χρημάτισαν υπουργοί και βουλευτές, τυχοδιωκτικά να ενταχθούν σε άλλα κόμματα και σήμερα ακόμα να προσηλυτίζουν οπαδούς του ΠΑΣΟΚ διορίζοντάς τους σε διάφορες θέσεις.»

Κατά συνέπεια, για να έχει το ΠΑΣΟΚ ένα μέλλον κι ένα αύριο, για να προσβλέπει στην ανασύνταξη της μεγάλης και ισχυρής παράταξης του παρελθόντος θα πρέπει να θυμηθούμε τον Ανδρέα Παπανδρέου και να χρησιμοποιούμε τις μεθόδους του στη λειτουργία του Κόμματος.
Θα πρέπει τουλάχιστον μια φορά, καθορισμένη και γνωστή σε όλους να συνέρχεται η Κοινοβουλευτική Ομάδα.
Θα πρέπει μία φορά τουλάχιστον το δίμηνο το Πολιτικό Συμβούλιο και η Κεντρική Επιτροπή, παρουσία της Προέδρου απαραιτήτως, να συζητά τις πολιτικές εξελίξεις και να παίρνει αποφάσεις.
Θα πρέπει η σχέση των οργάνων με τη βάση να είναι συνεχής και να λειτουργεί με ένα σύστημα feedback (συνεχούς επικοινωνίας).
Θα πρέπει απαραιτήτως να συγκροτηθεί έστω και άτυπα αλλά ουσιαστικά ένα όργανο που θα φέρνει σε επαφή τουλάχιστον ανά εξάμηνο τους εν ενεργεία, τους παλιούς και τους υποψήφιους βουλευτές του κόμματος όλων των περιφερειών με την Πρόεδρο.

Γιατί οι βουλευτές έχουν πραγματική δύναμη που πηγάζει από τους ψηφοφόρους τους. Δυστυχώς, λόγω της οικονομικής κατάστασης του Κόμματος η αντιπροσώπευση στην Κεντρική Επιτροπή πολλών περιφερειών της χώρας ήταν πρακτικά ανύπαρκτη. Γιατί οι σύνεδροι αντιμετώπιζαν ουσιαστικά οικονομικά προβλήματα για να προσέλθουν στην Αθήνα. Για όλους αυτούς τους λόγους θα πρέπει η γιορτή της 3ης του Σεπτέμβρη να αποτελέσει μια απαρχή της ανασυγκρότησης του Κόμματος. Γιατί υπό τις σημερινές συνθήκες το ΠΑΣΟΚ, κατά τη γνώμη μου, δεν μπορεί να παίξει τον ιστορικό ρόλο που έπαιζε.»

Σαν σήμερα, πέρυσι, μετά από 6-μηνη ‘’διαπραγμάτευση’’ κληθήκαμε από την Ελληνική Κυβέρνηση, να απαντήσουμε με ΝΑΙ η ΟΧΙ στην πρόταση των δανειστών για το θέμα του χρέους.

Ο Πρωθυπουργός μας, συνέστησε ΟΧΙ, και διευκρίνισε ότι δεν πρόκειται για δημοψήφισμα εξόδου από το Ευρώ υποσχόμενος ταυτόχρονα ότι με το αποτέλεσμα στα χέρια του μετά από 48 ώρες θα έφερνε μια συμφωνία. Η αντιπολίτευση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κινούμενη προσχηματικά ανήγαγε το δημοψήφισμα στο ερώτημα ‘’μένουμε Ευρώπη ή φεύγουμε’’ ενώ το ΚΚΕ πρότεινε άκυρο. Η ηγεσία της Ευρώπης, το Ευρωιερατείο όπως έχει χαρακτηριστεί, οι τραπεζίτες και οι επενδυτές, η ΔΝΤ και ΕΚΤ αλλά και οι ΗΠΑ με απειλές και συστάσεις μας προέτρεπαν για το ΝΑΙ. Όμως οι Λαϊκές εμπειρίες των 5 μνημονιακών χρόνων που οδήγησαν την αύξηση της ανεργίας στο 30%, αύξηση του χρέους στο 170%, την πτώση των εισοδημάτων κατά 25% και η ιστορικές μνήμες της ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑΣ, της ΤΡΑΠΕΖΟΚΡΑΤΙΑΣ και του ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ έφεραν το λαμπρό αποτέλεσμα του ΟΧΙ με 62% σκορπίζοντας ενθουσιασμό και ελπίδα στην χώρα μας σε όλο τον κόσμο ότι κάτι θα αρχίσει να σπάει , να αλλάζει στον κόσμο του ακραίου νεοφιλελευθερισμού!

Ο κ. Τσίπρας ήταν ειλικρινής ως προς τις προθέσεις του.
Ασυνεπής όμως προς την ιστορία της Αριστεράς.
Πράγματι δεν πρότεινε δημοψήφισμα για την έξοδο από της Ευρώπη όπως είχε πει πολλές φορές.
Οι επικεφαλείς της αντιπολίτευσης μη αντέχοντας τις συνέπειες της ψευδολογίας τους προς τον Λαό, υπό το βάρος της ήττας του ΝΑΙ παραιτήθηκαν!
Ο κ. Τσίπρας κυρίαρχος πια προχωρεί άμεσα στον μεγάλο συμβιβασμό!
Στην τούμπα του ΟΧΙ σε ΝΑΙ (μετά από 17 ώρες πίεσης!!!)
Δέχεται την πρόταση της Ε.Ε για το χρέος, φέρνει σε 48 ώρες την συμφωνία που υποσχέθηκε!
Την περνά από την Βουλή με την σύμφωνη γνώμη των υποτακτικών του και των προθύμων του ‘’μένουμε Ευρώπη’’.
Σκορπίζει την θλίψη της ήττας και την απογοήτευση στην παγκόσμια κοινή γνώμη.
Απονευρώνει τις Λαϊκές αντιστάσεις.
Γίνονται ο ίδιος και οι βουλευτές του μοχλοί ενσωμάτωσης στο ευρωσύστημα της λιτότητας.
Γίνονται μηχανισμός τυφλής εξυπηρέτησης πολιτικών που μέχρι χθες καταδίκαζαν.
Τώρα ανερυθρίαστα εφαρμόζουν ότι πουν οι δανειστές στο όνομα της… αριστεράς που λυπάται και που άλλα πιστεύει και άλλα κάνει!
Αυτή η εξέλιξη απειλεί να είναι το τέλος της πολιτικής όπως την γνωρίσαμε.
Για πολλούς το τέλος της πολιτικής έχει ήδη συντελεστεί.
Όμως η ιστορία δεν τελειώνει ποτέ.
Το ΟΧΙ παραμένει σαν κραυγή ελευθερίας!
Σαν ιστορική παρακαταθήκη και σύγχρονο σύμβολο αντίστασης!
Παραμένει σαν ανεκπλήρωτη λαϊκή εντολή.
Παραμένει σαν γνήσια και θαρραλέα φωνή αυτοκαθορισμού και ανεξαρτησίας του Ελληνικού Λάου.
Είναι ο πυρήνας της αλλαγής που σύντομα θα οικοδομηθεί.
Η ζωή αποδεικνύει ότι όπως έγινε πρόσφατα στην Μ. Βρετανία τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Ελληνικός Λαός.

Ο αντιπρόεδρος της Βουλής και καθηγητής Ιατρικής μιλάει στα «ΝΕΑ» για τον Ανδρέα Παπανδρέου και τις διαφορές του με τον Αλέξη Τσίπρα, το μέλλον του ΠΑΣΟΚ αλλά και την κρίση στον χώρο της Κεντροαριστεράς

Πολλοί αυτοπαρουσιάστηκαν ως στενοί συνομιλητές του Ανδρέα Παπανδρέου μετά τον θάνατό του. Ελάχιστοι όμως είχαν αυτόν τον ρόλο. Ενας από αυτούς ήταν ο καθηγητής Ιατρικής Δημήτρης Κρεμαστινός. Ο αντιπρόεδρος της Βουλής, πρώην υπουργός Υγείας και προσωπικός γιατρός του Ανδρέα Παπανδρέου τα τελευταία οκτώ χρόνια της ζωής του μιλάει στα «ΝΕΑ» για τον ιστορικό ηγέτη του ΠΑΣΟΚ. Εξηγεί πώς πέτυχε να ενώσει όλες τις τάσεις της Αριστεράς σε ένα κόμμα και να προσδώσει κινηματική προοπτική στον χώρο. Στηριζόμενος στα απτά ιστορικά γεγονότα, όπως επισημαίνει, απαντά στο πώς θα διαχειριζόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου την ελληνική κρίση αλλά και τη δοκιμασία που βιώνει σήμερα η Κεντροαριστερά. Παραλλήλως τοποθετείται στη σύγκριση, που συχνά γίνεται, του σημερινού Πρωθυπουργού με τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Προς το παρόν εντοπίζει, όμως, μόνο εξωτερικές ομοιότητες. «Εχει τον ίδιο φαινότυπο στην έκφραση» λέει.

Συχνά γίνεται η σύγκριση - ενδεχομένως και σκόπιμα. Εσείς βλέπετε να έχει ο Αλέξης Τσίπρας έστω και την παραμικρή σχέση με τον Ανδρέα Παπανδρέου;
Αναμφισβήτητα ο Αλέξης Τσίπρας μοιάζει με τον Ανδρέα Παπανδρέου εξωτερικά. Εχει τον ίδιο φαινότυπο στην έκφραση. Αλλά πρέπει να μοιάσει και στην ουσία. Ο Ανδρέας ποτέ δεν θα συγκυβερνούσε με ένα κόμμα που ιδεολογικά δεν θα συμβάδιζε με τις απόψεις του. Ποτέ δεν θα παραχωρούσε σε άλλο κόμμα το υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Το '81 κράτησε ο ίδιος, ως υπουργός, το υπουργείο Εθνικής Αμυνας με αναπληρωτή τον Δροσογιάννη.
Ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας πρότεινε τον κ. Σαρτζετάκη, παρότι συμπαθούσε και εκτιμούσε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και το έλεγε δημόσια. Αποφάσισε ότι δεν μπορεί ένα αριστερό ή κεντροαριστερό κόμμα, σοσιαλιστικό όπως το ΠΑΣΟΚ, να προτείνει Πρόεδρο της Δημοκρατίας που να μη φωτογραφίζει την πολιτική του τάση.
Πάνω στον τάφο του αναγράφεται το πιστεύω του «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες». Ποτέ δεν θα διανοούνταν να εκχωρήσει την εκμετάλλευση ή αξιοποίηση - όπως θέλετε πείτε το - της χώρας για 99 χρόνια στους δανειστές της.
Εάν λοιπόν ξεκαθαρίσει ο Αλέξης Τσίπρας τι ακριβώς εκπροσωπεί, τότε ασφαλώς θα είναι ευπρόσδεκτος στην ομάδα των κεντροαριστερών κομμάτων. Και τούτο γιατί τα περισσότερα ιστορικά στελέχη της Αριστεράς έχουν φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, διαφωνώντας με την πολιτική του. Κατά συνέπεια είναι δύσκολο να προσδιορίσει κάποιος την πολιτική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά, κοιτάξτε, στα λόγια όλοι είναι αριστεροί ή κεντροαριστεροί. Από τις πράξεις ωστόσο κρίνονται όλοι. Ο Αλέξης Τσίπρας λέει ότι είναι η Αριστερά, οι πράξεις του όμως είναι αριστερές; Αυτό είναι το θέμα. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του '81 ήταν πράγματι μια κυβέρνηση της Αριστεράς.

Τι απαντάτε σε αυτούς που λένε ότι η κληρονομιά του Ανδρέα είναι μια «κληρονομιά δημοσιονομικής εκτροπής», με το επιχείρημα ότι η Ελλάδα μπήκε στην τροχιά του χρέους τη δεκαετία του '80 επί ΠΑΣΟΚ;
Ο Παπανδρέου παρέλαβε την Ελλάδα με χρέος 25% του ΑΕΠ. Ο Ανδρέας όμως πάντα υποστήριζε ότι το χρέος είναι ο δεύτερος παράγοντας για μια χώρα. Ο πρώτος είναι η ανάπτυξη, η παραγωγή και οι επενδύσεις. Χώρες όπως οι ΗΠΑ ή η Ιαπωνία έχουν τα υψηλότερα χρέη, της τάξεως τρισεκατομμυρίων. Ωστόσο το χρέος δεν τις ενοχλεί διότι έχουν ανάπτυξη. Ο Ανδρέας προσπάθησε με τα μεσογειακά προγράμματα και τα ευρωπαϊκά προγράμματα Ντελόρ να δώσει έναν αναπτυξιακό ρυθμό στη χώρα και παράλληλα εφάρμοζε πολιτική εναλλάξ παροχών και λιτότητας. Ο Ανδρέας δεν ήταν ένας απλός οικονομολόγος, ήταν ένας από τους πιο μεγάλους οικονομολόγους της Αμερικής την εποχή εκείνη. Δεν έκανε λοιπόν πράγματα τα οποία θα εξέθεταν τη χώρα σε χρεοκοπία. Γι' αυτό και το 1993 επεδίωξε σταθεροποίηση των οικονομικών δεικτών της χώρας. Οι προϋπολογισμοί του '94 και του '95 ήταν πλεονασματικοί, παρότι η χώρα είχε χρέος. Ετσι, μείωνε το χρέος και δημιουργούσε συνθήκες ανάπτυξης. Το πρόβλημα είναι τι συνέβη μετά. Δεν ακολουθήθηκε ο κανόνας Παπανδρέου. Οι παροχές, οι διορισμοί, οι αλόγιστες αυξήσεις οδήγησαν στο 2009. Οταν έχουμε διορισμούς την περίοδο 2004-2009 (περίπου 850.000 μονίμων στο Δημόσιο) και παράλληλα τετραπλασιασμό των καταναλωτικών κονδυλίων της Υγείας (το 2004 είχε άνοιγμα 4 δισ. ευρώ και το 2009 είχε 17 δισ.), τότε αυτή η αλόγιστη συμπεριφορά έφερε την κατάρρευση. Ο Παπανδρέου δεν ήταν υποστηρικτής του «δανείζομαι για να περνάω καλύτερα» αλλά του «δανείζομαι για να επενδύω και να παράγω». Αυτή ήταν η θέση του και φυσικά πέτυχε την καλύτερη ανακατανομή υπέρ των φτωχών και των αδυνάτων που έγινε στην Ελλάδα από την εποχή του Καποδίστρια.

Το μπαλάκι των κατηγοριών για τους διορισμούς ανταλλάχθηκε πολλές φορές στο παρελθόν μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αυτοί όμως δεν έγιναν και από τα δύο κόμματα;
Ο Παπανδρέου το 1993 δεν διανοήθηκε να κάνει κανέναν διορισμό, όταν ανέλαβε ξανά τη διακυβέρνηση της χώρας. Τότε ψηφίστηκε ο λεγόμενος «νόμος Πεπονή», το ΑΣΕΠ, που ήταν φυσικά νόμος Ανδρέα Παπανδρέου. Τότε είχε πει ότι «το τιμόνι πρέπει να στραφεί ανάποδα» και το είχε εφαρμόσει στην πράξη με σχετική εντολή που έδωσε στον τότε υπουργό Οικονομικών Αλέκο Παπαδόπουλο. Είχε προειδοποιήσει για την κατάρρευση της χώρας. Δεν μπορούμε λοιπόν να λέμε και να επικαλούμεθα πράγματα αβάσιμα. Οταν είχε εφαρμόσει την πολιτική των παροχών την περίοδο '81-'89 με υπουργό Εθνικής Οικονομίας τον Αρσένη και είδε ότι τα πράγματα ξεφεύγουν, τότε άλλαξε τον υπουργό και έβαλε τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος πράγματι τότε πέτυχε σταθεροποίηση της οικονομίας με λιτότητα - επαναλαμβάνω - όχι σημερινής μορφής αλλά απλώς διακοπής των παροχών. Ο Παπανδρέου στην οικονομία κυριολεκτικά έπαιζε συνεχώς ώστε να κερδίζει η χώρα και οι άνθρωποί της. Αυτό το παιχνίδι σήμερα δεν μπορεί να παιχθεί.

Πώς θα αντιμετώπιζε ο Ανδρέας την κρίση του χώρου της Κεντροαριστεράς;
Ο Ανδρέας καταρχήν πέτυχε να ενώσει στην ουσία όλες τις τάσεις της Αριστεράς σε ένα κόμμα. Αυτό ήταν ένα δικό του επίτευγμα διότι το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα κόμμα πολυσυλλεκτικό. Και γι' αυτό το ονόμασε Κίνημα, δηλαδή κάτι που εξελίσσεται μέχρι να φτάσει στην τελική του μορφή. Και το προσάρμοζε πάντα στις διεθνείς συνθήκες. Ολοι πρέπει να περιοριζόμαστε στα απτά ιστορικά γεγονότα για να απαντήσουμε. Ούτε να ωραιοποιούμε την προσωπικότητά του αλλά, κυρίως, ούτε να τον κατηγορούμε εκεί ακριβώς όπου θα έπρεπε να τον επαινούμε.

Η Φώφη Γεννηματά έχει πιθανότητες να επιτύχει την ενότητα του χώρου, όπως ο Ανδρέας;
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εκλέχθηκε με κύρια εντολή από το εκλογικό σώμα να ενώσει την Κεντροαριστερά σε ένα κόμμα εθνικής ευθύνης. Και βρίσκεται σήμερα στον δρόμο αυτής της προσπάθειας. Κάλεσε όλα τα κόμματα που προήλθαν κυρίως από τη διάσπαση του ΠΑΣΟΚ να σχηματίσουν τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, διατηρώντας όμως την αυτοτέλειά τους - τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Επειτα, η Συμπαράταξη θα εξέλεγε τελικά τον αρχηγό της. Ομως, οι προσωπικές φιλοδοξίες των ανθρώπων δεν είναι κάτι που καταπολεμάται εύκολα. Οι αρχηγοί έστω και μικρών κομμάτων θέλουν να διατηρήσουν τις θέσεις τους και τα προνόμιά τους. Οι πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που εκλέχθηκαν με αντιμνημονιακά συνθήματα, μερικοί από τους οποίους βρίσκονται σε υπουργικές θέσεις, θέλουν να διατηρήσουν τα έδρανά τους. Πώς να δεχθούν εύκολα να πουν στον κόσμο την αλήθεια; Οτι, δηλαδή, επλανήθησαν και με τις ανερμάτιστες υποσχέσεις τους οδήγησαν τη χώρα στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα; Τώρα, για το ΠΑΣΟΚ ο δρόμος είναι ανηφορικός. Δύσκολος δρόμος, αλλά μονόδρομος. Πρέπει να πει όλη την αλήθεια για τους πάντες και τα πάντα στον κόσμο. Να πείσει τους παλιούς ψηφοφόρους του ότι εξαπατήθηκαν από τις σειρήνες του λαϊκισμού.

Και τι πρέπει να κάνει;
Η απάντηση είναι μονόδρομος. Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να απευθυνθεί απευθείας προς τον κόσμο με όλα τα στελέχη της. Να κάνει διάλογο και να εξηγήσει πως το μεγάλο λάθος που έγινε από πλευράς ΠΑΣΟΚ ήταν να παραλάβει τη χρεοκοπία από την κυβέρνηση της ΝΔ κι αντί να πει ότι αυτή είναι η κυρίως υπεύθυνη, ανέλαβε μόνο του να οδηγήσει τη χώρα σε αυτό το οικονομικό τσουνάμι. Και φυσικά να κατέβουν διαμαρτυρόμενοι οι πάντες. Ακόμα και η ΝΔ μαζί με όλες τις πολιτικές τάσεις είχαν έρθει έξω από τη Βουλή και ζητούσαν «να καεί». Αυτό το πολιτικό λάθος λοιπόν θα πρέπει να καταλάβει ο κόσμος. Τον εξαπάτησαν και σήμερα σηκώνουν τα χέρια, ομολογούν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο από το να ακολουθήσουμε έναν δρόμο. Αυτόν βέβαια αν τον είχαν ακολουθήσει από την αρχή, με μια συγκυβέρνηση όλων των τάσεων, σήμερα η χώρα δεν θα είχε ούτε δεύτερο ούτε τρίτο και τέταρτο Μνημόνιο. Υπάρχουν λοιπόν τεράστιες ευθύνες, γι' αυτό και το ΠΑΣΟΚ και η κ. Γεννηματά προσωπικά ζητούν συνέχεια την εξεταστική επιτροπή. Να ξεκινήσει από όσο θέλει μακριά, αλλά τουλάχιστον από τότε που η χώρα μπήκε στην ΕΕ, για να κατανεμηθούν οι ευθύνες, ποιοι ακριβώς οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και με ποιον τρόπο. Αυτή η επιτροπή όμως δεν προχώρησε γιατί το ΠΑΣΟΚ θα εμφανιζόταν τελικά ως κατήγορος και όχι ως κατηγορούμενος.

Τι στάση πιστεύετε ότι πρέπει να τηρήσει το ΠΑΣΟΚ στον εκλογικό νόμο;
Για να πει το ΠΑΣΟΚ «ναι» στην απλή αναλογική με το όριο του 3%, πρέπει και τα κόμματα του λεγόμενου ευρωπαϊκού τόξου - και ιδιαιτέρως ο ΣΥΡΙΖΑ - να δεσμευθούν ότι πάση θυσία θα συμμετέχουν σε κυβέρνηση και δεν θα φύγουν στην αντιπολίτευση για να υπονομεύσουν το έργο της οποιασδήποτε κυβέρνησης. Ο εκλογικός νόμος αν είναι αναλογικότερος θα πρέπει να συμβάλει στη δημιουργία μιας τέτοιας συγκυβέρνησης, η οποία θα πείσει ότι αυτά που θα διεκδικήσει θα είναι σταθερά ώστε να αποκτήσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών. Κυβερνήσεις που αμφισβητούνται από τις αξιωματικές αντιπολιτεύσεις δεν είναι ικανές να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη. Αυτό συνέβη με όλες τις κυβερνήσεις που έχουμε σήμερα, μηδέ της σημερινής εξαιρουμένης.

Ως γιατρός του, ζήσατε οκτώ χρόνια τον Ανδρέα Παπανδρέου. Πώς ήταν ως άνθρωπος; Διαπιστώσατε ποτέ ότι φοβόταν τον θάνατο;
Μπορώ να σας πω με σιγουριά και βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη φοβάται τον θάνατο. Ωστόσο, μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι στον γιατρό του δεν έδινε την εικόνα του μέσου ανθρώπου που τρομοκρατημένος τον κοιτάζει στα μάτια και του λέει «τι θα απογίνω;». Ο Παπανδρέου ήταν μια περίεργη προσωπικότητα ανθρώπου που σε κοιτούσε και σου έδινε την αίσθηση ότι η αγωνία του θανάτου δεν τον απασχολεί. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ήταν υπεράνθρωπος. Δεν είδα έναν άνθρωπο φοβικό, τρομοκρατημένο μπροστά στον κίνδυνο του επερχόμενου θανάτου, διότι η πνευματική του κατάσταση ήταν τέτοια που αντιλαμβανόταν πλήρως τα πάντα. Ήταν για τη δική μου εμπειρία, ως γιατρού, μία από τις σπάνιες - για να μην πω μοναδική - περιπτώσεις που αντιμετωπίζουν με αυτόν τον τρόπο το φάντασμα του θανάτου. Κι αυτή ίσως η συμπεριφορά του εξηγεί πολλά κομμάτια της προσωπικότητάς του διότι δεν ήταν εύκολο να διαβάσεις τον Ανδρέα. Όλοι λένε ότι ήταν εσωστρεφής. Πράγματι, ήταν πολύ δύσκολο να διαβάσεις πίσω από τα γυαλιά και τα μάτια του, τη σκέψη του. Αυτός ήταν ο Παπανδρέου.

Είπε για...
Τον Αλέξη Τσίπρα
«Στα λόγια όλοι είναι αριστεροί ή κεντροαριστεροί, από τις πράξεις όμως κρίνονται. Ο Αλέξης Τσίπρας λέει ότι είναι η Αριστερά, οι πράξεις του όμως είναι αριστερές;»

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

http://www.tanea.gr/news/politics/article/5369728/o-andreas-den-tha-ekxwroyse-th-xwra-gia-99-xronia-stoys-daneistes-ths/

Ο καθηγητής Δημήτρης Κρεμαστινός υπήρξε γιατρός του Ανδρέα Παπανδρέου τα τελευταία οκτώ χρόνια της ζωής του.

Σε δημοσιογράφους είχε δηλώσει ότι ο γιατρός δεν πρέπει να μιλά ποτέ για τους αρρώστους του. Αυτό φυσικά εφαρμόζει για όλους τους αρρώστους του. Όμως, το πολιτικό θέμα είναι εκτός ιατρικής δεοντολογίας. Ιδιαίτερα σήμερα, που γίνεται προσπάθεια από πολλούς και για διαφόρους λόγους να κακοποιηθεί η μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου, είναι αναγκαίο όσοι γνωρίζουν την αλήθεια να την καταθέτουν, για την Ιστορία. Μέσα στο πλαίσιο αυτό γράφτηκε και η παρούσα επιστολή.

Γράμμα στον Ανδρέα

Αγαπητέ μου Πρόεδρε,

«Τά ‘μαθες τα νέα πατέρα;» Ήταν ο επικήδειος που εκφωνήθηκε τότε στην κηδεία σου και συγκίνησε όλη τη χώρα. Σήμερα, είκοσι χρόνια μετά την απώλεια σου, σου απευθύνομαι με το «Τά ‘μαθες τα νεότερα Πρόεδρε;». Ακόμα αντηχούν στα αυτιά μας τα τελευταία σου λόγια στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν τεμαχίζεται, το ΠΑΣΟΚ δεν κληρονομείται».

Δυστυχώς σήμερα το ΠΑΣΟΚ έχει πολυτεμαχιστεί και στη θέση του έχουν γεννηθεί νέα κόμματα και κομματίδια, όπως αυτά που εσύ είχες ενώσει σε ενιαίο φορέα και κυβέρνησες τη χώρα δίνοντας στους Έλληνες την καλύτερη δημοκρατία που γνώρισε ο τόπος και το υψηλότερο εισόδημα στους οικονομικά αδύνατους πραγματοποιώντας την μεγαλύτερη ανακατανομή του εισοδήματος υπέρ των φτωχών.

Η μεγάλη κεντροαριστερά που εσύ δημιούργησες σήμερα δεν υπάρχει πια. Η χώρα χρεοκόπησε. Δεν άκουσαν τη δραματική προειδοποίηση που έκανες μέσα στη Βουλή το 1994. Είχες πει «εάν η χώρα δεν αφανίσει το χρέος, το χρέος θα αφανίσει τη χώρα». Δυστυχώς, μετά από εσένα εφαρμόστηκε αλόγιστη καταναλωτική πολιτική, με αποκορύφωμα το διορισμό 850.000 δημοσίων υπαλλήλων επί κυβερνήσεως της Ν.Δ, παραμελώντας την ανάπτυξη και την πρωτογενή παραγωγή.

Ξέχασαν το δόγμα σου ότι το παν είναι η ανάπτυξη και οι επενδύσεις, η παραγωγή και η παραγωγικότητα και δευτερευόντως το χρέος.
Και το σπουδαιότερο από όλα ότι το κόμμα σου ανέλαβε μόνο του να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, στο οποίο η τελευταία πενταετία της διακυβερνήσεως της χώρας από τη Ν.Δ. είχε οδηγήσει, δίνοντας το δικαίωμα στους πάσης φύσεως λαϊκιστές να δημαγωγήσουν και να γίνουν πιστευτοί από το λαό που σε λάτρεψε και να διασπάσουν το κόμμα.

Ο κόσμος που σε στήριξε πίστεψε στις σειρήνες εκείνων που έλεγαν ότι θα σκίσουν τα μνημόνια, θα καταργήσουν τους μνημονιακούς νόμους , θα διώξουν το Δ.Ν.Τ., θα επαναφέρουν τους μισθούς και τις συντάξεις στα επίπεδα που εσύ τις άφησες.

Σήμερα όλα αυτά τα γεγονότα συρρίκνωσαν το ΠΑΣΟΚ το οποίο, ύστερα από τις παραιτήσεις του Γιώργου και του Βαγγέλη, ανέλαβε η Φώφη Γεννηματά με εντολή από τη βάση να ενώσει και πάλι το κόμμα. Η νέα Πρόεδρος, συνεπής στη δέσμευση της, κάλεσε όλα τα κόμματα που προήλθαν από το ΠΑΣΟΚ να συγκροτήσουν τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και να εκλέξουν πρόγραμμα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι διαλύονται τα ίδια τουλάχιστον σε πρώτη φάση.

Όμως, οι προσωπικές φιλοδοξίες των ανθρώπων δεν είναι κάτι που καταπολεμάται εύκολα. Οι αρχηγοί, έστω και των μικρών σχηματισμών, θέλουν να διατηρηθούν στις θέσεις τους, οι βουλευτές και τα στελέχη που εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ και εκλέχθηκαν με αντιμνημονιακά συνθήματα σε άλλα κόμματα δεν είναι εύκολο να πουν την αλήθεια στον κόσμο. Δεν είναι εύκολο να πουν ότι αυτοί που του έλεγαν ότι θα σκίσουν τα μνημόνια και θα καταργήσουν όλους τους αντιμνημονιακούς νόμους σήμερα έχουν παραχωρήσει την εκμετάλλευση της χώρας για 99 χρόνια, έχουν αυξήσει το Φ.Π.Α., έχουν επιβάλει σκληρή φορολογία, αντί να καταργήσουν τον ΕΝΦΙΑ τον έχουν αυξήσει και ξεπουλούν τις βραχονησίδες του Αιγαίου.

Όλοι στρέφονται προς το Ά Νεκροταφείο της Αθήνας και σε αναζητούν σήμερα. Όμως, οι ιδέες σου υπάρχουν, οι ιδέες που έχουν γαλουχήσει εκατομμύρια Ελλήνων και τις οποίες καλείται να σεβαστεί σήμερα η λεγόμενη κεντροαριστερά, η οποία εφαρμόζει πρόγραμμα ακραίας Δεξιάς, στηριζόμενη σε ένα μικρό ακραίο δεξιό κόμμα.

Οι αλήθειες αυτές πρέπει άμεσα να περάσουν στον κόσμο σου για να αντιληφθεί που έχει οδηγηθεί και να επιστρέψει όσο γίνεται γρηγορότερα για το καλό του τόπου στις δικές σου αρχές.

Δημήτρης Κρεμαστινός