Η ιστορία διδάσκει. Υπάρχει το ιστορικό συμπέρασμα που συνοψίζεται στην μαρξιστική φράση από το ‘’κομμουνιστικό μανιφέστο’’:

‘’ Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα! Αυτό που συμβαίνει με το προσφυγικό στην «πο­λι­τι­σμέ­νη».

Δύση δυστυχώς έχει ιστορικό προηγούμενο. Το τρομερό είναι ότι η τραγωδία της επανάληψης έχει απόλυτη σχέση με τον χώρο που δημιουργήθηκε έννοια της τραγωδίας και της κωμωδίας και μας απειλεί ως πρώτο θύμα της ‘’φάρσας’’! Η μετατόπιση στην ακροδεξιά δεν έρχεται από τον ουρανό. Αρκεί που το ακροδεξιό ‘’Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας’’ από 4% ανέβηκε στο 14% το 2013, με τις δημοσκοπήσεις να του δίνουν 20%, για να μετατοπιστεί ο σοσιαλδημοκράτης Φάυμαν, διάδοχος του Κράισκυ, σε φορέα ξενοφοβικών πολιτικών στην Αυστρία και στην Ευρώπη.

---Η Ευρώπη δεί­χνει εντε­λώς αμή­χα­νη και λίγη μπρο­στά στην προ­σφυ­γιά που περνά τα σύ­νο­ρα με κάθε μέσο για να γλι­τώ­σει από τον πό­λε­μο. Η ίδια αναλ­γη­σία υπήρ­χε και πριν από 80 χρό­νια, όταν 750.000 Εβραί­οι φυ­γά­δες από τη Γερ­μα­νία του Χί­τλερ ζή­τη­σαν τη σω­τη­ρία τους στις πο­λι­τι­σμέ­νες δυ­τι­κές χώρες. Πα­ντού η απά­ντη­ση ήταν: κλει­στά σύ­νο­ρα, στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης και... επα­να­προ­ώ­θη­ση στους ναζί.

Η διά­σκε­ψη του Εβιάν:που έγινε στη Γαλ­λία το 1938, εκ­πρό­σω­ποι 32 κρα­τών της Ευ­ρώ­πης, της Βό­ρειας Αμε­ρι­κής και της Αυ­στρα­λί­ας συ­ζή­τη­σαν το τι θα κά­νουν με τους αυ­ξα­νό­με­νους αριθ­μούς των Εβραί­ων προ­σφύ­γων. Το γε­γο­νός πήρε με­γά­λη δη­μο­σιό­τη­τα, 120 ορ­γα­νώ­σεις αρω­γής και συ­μπα­ρά­στα­σης στους πρό­σφυ­γες ήταν πα­ρού­σες και τις συ­ζη­τή­σεις κά­λυ­πταν 200 δη­μο­σιο­γρά­φοι. Ο κάθε ηγέ­της ή εκ­πρό­σω­πος χώρας που ανέ­βαι­νε στο βήμα της σύ­σκε­ψης δεν πα­ρέ­λει­πε να κα­ταγ­γεί­λει τις διώ­ξεις κατά των Εβραί­ων! Με εξαί­ρε­ση το μικρό κρά­τος της Δο­μι­νι­κα­νής Δη­μο­κρα­τί­ας στην Κα­ραϊ­βι­κή, καμιά άλλη χώρα δεν δέ­χτη­κε να αυ­ξή­σει τον αριθ­μό των αι­τή­σε­ων ασύ­λου.

Όλες οι χώρες στο διά ταύτα επι­βε­βαί­ω­ναν πως τα σύ­νο­ρά τους θα πα­ρέ­με­ναν κλει­στά για τους κυ­νη­γη­μέ­νους Εβραί­ους, ενώ στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα αυτό που ακο­λού­θη­σε ήταν αυ­στη­ρο­ποί­η­ση των κα­νό­νων απέ­να­ντι στους πρό­σφυ­γες και πε­ρι­κο­πή των αδειών ασύ­λου. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ο εκ­πρό­σω­πος της Αυ­στρα­λί­ας δια­κή­ρυτ­τε: «Η Αυ­στρα­λία δεν έχει φυ­λε­τι­κό πρό­βλη­μα, και δεν επι­θυ­μεί να ει­σα­γά­γει ούτε έναν». Έναν χρόνο μετά, η Με­γά­λη Βρε­τα­νί­α επέ­βαλ­λε νέους πε­ριο­ρι­σμούς στη με­τα­νά­στευ­ση και κλεί­σι­μο των «πα­ρά­νο­μων» Εβραί­ων προ­σφύ­γων σε στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης! Σε όλη τη Δύση ξε­κι­νού­σαν πο­λι­τι­κές κα­μπά­νιες της Δε­ξιάς ενά­ντια στους Εβραί­ους πρό­σφυ­γες, πα­τώ­ντας πάνω στην καλ­πά­ζου­σα ανερ­γία που έφερ­νε η οι­κο­νο­μι­κή κρίση. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά στις ΗΠΑ, με αφορ­μή την πρό­τα­ση νο­μο­σχε­δί­ου για να επι­τρα­πεί η εί­σο­δος στις ΗΠΑ 20.000 παι­διών εβραϊ­κών οι­κο­γε­νειών από τη Γερ­μα­νία και την Αυ­στρία, ξέ­σπα­σε σε όλη τη χώρα φρε­νια­σμέ­νη εκ­στρα­τεία ενά­ντια στα Εβραιό­που­λα που θα στε­ρή­σουν την απα­ραί­τη­τη κρα­τι­κή μέ­ρι­μνα από τα παι­διά των Αμε­ρι­κα­νών.

Το νο­μο­σχέ­διο απορ­ρί­φθη­κε στη Γε­ρου­σία το 1939 και το 1940, και τα 20.000 παι­διά δεν έφθα­σαν ποτέ στις ΗΠΑ... Τα πε­ρισ­σό­τε­ρα θα κα­τα­λή­ξουν στα στρα­τό­πε­δα θα­νά­του του Χί­τλερ. Ανά­με­σα στα παι­διά που τους στε­ρή­θη­κε το δι­καί­ω­μα στο άσυλο ήταν και η μικρή Άννα Φρανκ, η συγ­γρα­φέ­ας του πε­ρί­φη­μου «ημε­ρο­λο­γί­ου» που θα είχε ζήσει και γε­ρά­σει στις ΗΠΑ αλλά που η πο­λι­τι­κή των κλει­στών συ­νό­ρων την οδή­γη­σε στο Άου­σβιτς και κα­τό­πιν στο Μπέρ­γκεν-Μπέλ­σεν...

Τα πλοία των κα­τα­ρα­μέ­νων:Η πιο γνω­στή υπό­θε­ση κρα­τι­κής αναλ­γη­σί­ας και άρ­νη­σης ει­σό­δου σε πρό­σφυ­γες είναι η πε­ρί­πτω­ση του πλοί­ου «St. Louis» που έφυγε το 1939 με 937 Εβραί­ους πρό­σφυ­γες από το λι­μά­νι του Αμ­βούρ­γου προς τη Βό­ρεια Αμε­ρι­κή. Οι Κούβα, ΗΠΑ και Κα­να­δάς αρ­νή­θη­καν ξανά και ξανά να δε­χθούν τους πρό­σφυ­γες, με απο­τέ­λε­σμα το πλοίο να ξα­να­δια­σχί­σει τον Ατλα­ντι­κό και να κα­τα­λή­ξει στο βελ­γι­κό λι­μά­νι της Αμ­βέρ­σας. Και στις τρεις χώρες τα κόμ­μα­τα της Δε­ξιάς φο­βέ­ρι­ζαν τον κόσμο πως το «St. Louis» είναι γε­μά­το... Γερ­μα­νούς κα­τα­σκό­πους και πως οι Εβραί­οι αν γί­νουν δε­κτοί θα κλέ­ψουν τις θέ­σεις ερ­γα­σί­ας των ήδη ερ­γα­ζο­μέ­νων. Από το λι­μά­νι της Αμ­βέρ­σας οι πρό­σφυ­γες μοι­ρά­στη­καν με δια­κρα­τι­κή συμ­φω­νία σε μια σειρά ευ­ρω­παϊ­κές χώρες με το 28% των επι­βα­τών να χαθούν στα να­ζι­στι­κά στρα­τό­πε­δα της κα­τε­χό­με­νης Ευ­ρώ­πης...

Ένα άλλο τραγικό πλοίο προσφύγων, το ελληνικών συμφερόντων «Στρού­μα» ναυ­λώ­θη­κε, το Δε­κέμ­βρη του 1941, για να με­τα­φέ­ρει Εβραί­ους πρό­σφυ­γες από την Κω­στάν­τζα της Ρου­μα­νί­ας στην Πα­λαι­στί­νη. Ήταν ήδη 71 ετών που μόλις επέ­πλεε, με μη­χα­νή που είχε ανα­συρ­θεί από ναυά­γιο στο Δού­να­βη και ασύρ­μα­το που υπο­λει­τουρ­γού­σε. Αυτή η νε­κρο­φό­ρα φορ­τώ­θη­κε με 769 Εβραί­ους και με ένα επτα­με­λές πλή­ρω­μα Βουλ­γά­ρων. Στο δρόμο προς το Βό­σπο­ρο το πλοίο έπαθε βλάβη και κό­ντε­ψε να χαθεί από νάρ­κες. Τε­λι­κά το ρυ­μούλ­κη­σαν οι τουρ­κι­κές δυ­νά­μεις και το έβα­λαν σε κα­ρα­ντί­να. Ακο­λού­θη­σε δι­πλω­μα­τι­κή διελ­κυ­στίν­δα, όπου η Αγ­γλία, πα­ρό­τι ήταν ήδη σε πό­λε­μο με τη Γερ­μα­νία, αρ­νιό­ταν να ανα­λά­βει τους φυ­γά­δες από εκεί και ζη­τού­σε από την Τουρ­κία να γυ­ρί­σει πίσω το πλοίο. Τε­λι­κά μόνο σε μία οι­κο­γέ­νεια, που «έτυχε» να είναι αυτή του αντι­προ­σώ­που της Standard Oil στη Ρου­μα­νία, επι­τρά­πη­κε να κα­τέ­βει από το πλοίο και να σωθεί. Στις 23 Φλε­βά­ρη το τουρ­κι­κό ναυ­τι­κό έκοψε την άγκυ­ρα του πλοί­ου και ρυ­μούλ­κη­σε ξανά το «Στρού­μα» 3-4 μίλια έξω από την Κωνσταντινούπολη, χωρίς να λει­τουρ­γεί η μη­χα­νή του και ο ασύρ­μα­τος. Τα ξη­με­ρώ­μα­τα της 24ης Φλε­βά­ρη το πλοίο ανα­τι­νά­χθη­κε, άγνω­στο αν ήταν από νάρκη ή τορ­πί­λη, και από το σύ­νο­λο των 800 σχε­δόν αν­θρώ­πων σώ­θη­κε ένας ναυα­γός...

Κλει­στά σύ­νο­ρα ση­μαί­νουν ατέ­λειω­τη φρίκη:Όμως αυτό που δι­δά­σκουν η εμπει­ρία και η ιστο­ρία είναι το εξής: ...οι κυ­βερ­νή­σεις δεν έμα­θαν ποτέ τί­πο­τα από την ιστο­ρία, ούτε και έδρα­σαν στη βάση αρχών που αντλή­θη­καν από αυτήν. Το παλιό ρητό του Χέ­γκελ φαί­νε­ται να επι­βε­βαιώ­νε­ται ακόμη μία φορά. Τα κλει­στά σύ­νο­ρα και τα στρα­τό­πε­δα κρά­τη­σης δο­λο­φό­νη­σαν μα­ζι­κά Εβραί­ους πρό­σφυ­γες, έστει­λαν πίσω πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρους στα κρε­μα­τό­ρια του Χί­τλερ και ταυ­τό­χρο­να χει­ρο­τέ­ρε­ψαν τις συν­θή­κες για τον ερ­γα­ζό­με­νο κόσμο στις χώρες της κρα­τι­κής αναλ­γη­σί­ας. Το μίσος προς τους Εβραί­ους με­τα­νά­στες αύ­ξα­νε τη συ­μπά­θεια προς τους ναζί και την ορ­γα­νω­μέ­νη επιρ­ροή της άκρας Δε­ξιάς, ιδιαί­τε­ρα σε ΗΠΑ, Αγ­γλία και Γαλ­λία.

Δεν υπάρ­χει αμ­φι­βο­λία πως η ίδια δια­δι­κα­σία εξε­λίσ­σε­ται και τώρα, και ο αγώ­νας να πέ­σουν οι φρά­χτες και να μεί­νουν ανοι­χτά τα σύ­νο­ρα, χωρίς στρα­τό­πε­δα κρά­τη­σης και αστυ­νο­μο­κρα­τία, δεν είναι μόνο αγώ­νας αλ­λη­λεγ­γύ­ης για τους πρό­σφυ­γες και τους με­τα­νά­στες. Ο διε­θνι­σμός δεν είναι κενή φράση για να στο­λί­ζει τις ομι­λί­ες και τα κεί­με­νά μας, αλλά όρος επι­βί­ω­σης απέ­να­ντι στο βρι­κο­λά­κια­σμα της άκρας Δε­ξιάς και της Ευ­ρώ­πης της βαρ­βα­ρό­τη­τας και του τρό­μου...

---Κλείνουμε την περίληψη του άρθρου του κ. Χ. Παπαδόπουλου με την γνωστή ρήση: ‘’ Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη.’’ Μόνο που αντί του κομμουνισμού του 1848 που ανέμενε ο Κ. Μαρξ, είναι αυτό του ..φασισμού του 2016.

Ν. Μυλωνάς

Αγαπητοί συμπατριώτες, Με αφορμή τη δημόσια τοποθέτηση του κ. Μυλωνά, Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Κω και καλού φίλου, θα ήθελα να εκφράσω δημόσια τη θέση μου για την πρόταση της Δημοτικής Αρχής περί δημοψηφίσματος σχετικά με τη δημιουργία hotspot στο νησί μας.

Όλο αυτό το διάστημα κράτησα χαμηλούς τόνους και προσπάθησα να μείνω μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας για δύο λόγους. Πρώτα απ’ όλα για να μη φανεί ότι προσπαθώ να εκμεταλλευτώ πολιτικά τον μεγάλο αγώνα των συμπατριωτών μας που είναι άξιος θαυμασμού και επαίνου. Και κατά δεύτερο λόγο, για να μη δώσω το δικαίωμα στη συγκεκριμένη κυβέρνηση, που είναι παντελώς ανίκανη και επικίνδυνη για την Ελλάδα και ιδιαίτερα για την Κω, να έχει ως επιχείρημα ότι, ως πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας, υποκινώ τις συγκεκριμένες κινητοποιήσεις.

Φίλε Νίκο,

Δεν είναι τώρα η ώρα για να αναλύσουμε τα λάθη που έγιναν. Λάθη έκανε η κυβέρνηση και μάλιστα εγκληματικά. Λάθη τακτικής έκανε και η Δημοτική αρχή. Τώρα είναι η ώρα να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με τους συμπατριώτες μας.

Ως Κως, είμαστε μία φιλήσυχη, φιλειρηνική, φιλόξενή και δημοκρατική κοινωνία. Και με ποιους δεν έχουμε συνυπάρξει; Και ποιους δεν έχουμε βοηθήσει; Και για ποιους δε δώσαμε μάχη; Άπειρα τα ντοκουμέντα από το παρελθόν.

Όμως βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική στιγμή. Ενώ εδώ και δεκαετίες δίνουμε μάχη για να μπούμε στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη και τα έχουμε καταφέρει μια χαρά, η κυβέρνηση προσπαθεί να μας βγάλει από αυτό και να μας εντάξει στον παγκόσμιο μεταναστευτικό και προσφυγικό χάρτη. Και όλα αυτά χωρίς να μας ρωτήσει, χωρίς να συζητήσει αλλά και με τη χρήση βίας. Πως μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει όσα απίστευτα και πρωτοφανή γεγονότα συμβαίνουν στο νησί μας το τελευταίο διάστημα; Μας τιμούν πολιτικές τύπου ‘αποφασίζομεν και διατάσσομεν’; Μας αξίζουν οι εικόνες ντροπής με τα ΜΑΤ να χτυπούν γυναικόπαιδα; Τι είμαστε, εγκληματίες; Το καλό του νησιού μας θέλουμε. Και εμείς που μένουμε εδώ ξέρουμε πολύ καλύτερα από τους καρεκλοκένταυρους των Αθηνών τι είναι καλύτερο για τον τόπο μας.

Ο Δήμος δε μπορεί να κάνει πολλά στο θέμα του μεταναστευτικού. Δεν έχει ουδεμία αρμοδιότητα. Έχει όμως υποχρέωση στο πλαίσιο των δημοκρατικών διαδικασιών να στείλει στην κυβέρνηση αυτό που απαιτεί ο λαός της Κω: ΟΧΙ Hotspot στο νησί μας! Και αυτό κάνει. Μετά από τις συσκέψεις, διαβουλεύσεις και ανακοινώσεις, ήρθε η ώρα να εκφραστεί ο λαός μας. Τι πιο δημοκρατικό από ένα τοπικό δημοψήφισμα;

Αγαπητοί συμπατριώτες,

Ο καθένας από εμάς και όλοι μαζί ως νησί βρισκόμαστε μπροστά σε ιστορικές ευθύνες. Οι αποφάσεις που θα παρθούν για το hotspot θα σημαδέψουν το μέλλον του νησιού μας για τις επόμενες δεκαετίες. Και δε μπορεί κανείς να λείψει από αυτή τη μάχη. Μπορεί να την κερδίσουμε. Μπορεί να τη χάσουμε. Όμως έχουμε υποχρέωση να τη δώσουμε όλοι μαζί. Όχι για μας, αλλά για τα παιδιά μας. Γιατί αυτό το νησί δεν είναι δικό μας. Το κληρονομήσαμε από τους γονείς μας. Και έχουμε υποχρέωση να παραδώσουμε τον τόπο αυτό στη νέα γενιά σε καλύτερη κατάσταση από αυτήν που τον παραλάβαμε. Και ιδιαίτερα οι συνάδελφοι Δημοτικοί Σύμβουλοι να έχουν πάντα υπόψη τους ότι οι αποφάσεις μπορεί να παίρνονται από εμάς, αφορούν όμως το μέλλον των επόμενων γενιών.

Οι μελλοντικές γενιές θα μας κρίνουν. Όχι τόσο για το αν χάσαμε ή κερδίσαμε αυτήν την μάχη. Αλλά για το αν τη δώσαμε. Για το αν σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων την κρίσιμη στιγμή.

Ραντεβού όλοι στο δημοψήφισμα!

Ραντεβού με την ιστορία!

Καλή δύναμη σε όλους!

 Γιάννης Κρητικός

Δημοτικός Σύμβουλος