O μαστρο Σπύρος, γράφει ο Νίκος Νασταχανίδης
Ιούνιος 02, 2021O μαστρο Σπύρος
Κάποιες φορές στη ζωή μας, πιστεύω συμβαίνει σε όλους μας, βρίσκονται δίπλα μας άνθρωποι που αφήνουν το στίγμα τους ακόμα κι όταν φύγουν μακριά μας.
Σε ένα τέτοιον άνθρωπο, εργατοτεχνίτη στο Δήμο μας, θεωρώ ότι οφείλω να αναφερθώ τιμώντας τη μνήμη του, έστω μετά από καιρό, για την προσφορά του στην κοινωνία μας.
Έναν έντιμο συνεργάτη που μπορεί να μην καταγόταν από την Κω αλλά αγάπησε το νησί μας σαν πατρίδα του.
Αναφέρομαι στον Σπύρο Δεληγιάννη, ελαιοχρωματιστή με μεγάλη προϋπηρεσία, τον οποίο είχα την τύχη να γνωρίσω αρκετά καλά, στο εργοτάξιο της Κω.
Ένα σημαντικό συνεργάτη, φιλότιμο και εργατικό, με τον οποίο συνεργάστηκα στην καθημερινότητα συντονισμού των συνεργείων, στην προσπάθεια έμπνευσης μιας τεχνικά άρτιας ομάδας, με απεριόριστες δυνατότητες για τα σημερινά δεδομένα του δημοτικού μηχανισμού.
Ο Σπύρος ήταν ασταμάτητος. Παρά το κρύο του χειμώνα και την ζέστη του καλοκαιριού δούλευε για μεγάλο διάστημα μονάχος του.
Ποιος από τους συνδημότες μας δεν τον είδε να βάφει τα κολονάκια στην Ιπποκράτους, στην Κανάρη, στην Θεμιστοκλέους, στην Αβέρωφ.
Να βάφει παγκάκια και κολώνες ηλεκτροφωτισμού στην Β. Γεωργίου. Στον παλαιό Ανθόκηπο και το Χάνι, την παιδική χαρά Πασανικολάκη και σε πολλά άλλα σημεία της πόλης.
Τα κράσπεδα στην Πειραιώς, τον Συνεταιρισμό, στην Αρπαγή της Ευρώπης και την Εθνικής Αντιστάσεως.
Χωρίς γκρίνια, με μόνη αγωνία του να έχει υλικά και αναλώσιμα για την επομένη ημέρα.
Με συγκίνηση δεχόταν τον καφέ που του έφτιαχναν οι συμπολίτες μας στην Κανάρη και την Θεμιστοκλέους, το θεωρούσε μεγάλη τιμή και αναγνώριση για τη δουλειά του.
Ευγενικός και πλακατζής. Απόμακρος μερικές φορές αλλά πάντα ειλικρινής. Σπάνιος άνθρωπος.
Αφού γύρισε από την κανονική του άδεια και δούλεψε κάποιο διάστημα, ένα πρωί μάθαμε τα άσχημα μαντάτα.
Βρήκαν τον Σπύρο στο σπίτι του στο Μαρμάρι. Είχε φύγει από την προηγούμενη ημέρα. Έμενε μόνος, η οικογένεια του ζούσε εκτός Κω.
Μπορεί να έφυγε αλλά αισθάνομαι ότι τέτοιους ανθρώπους πρέπει να τους θυμόμαστε.
Γιατί ο μαστρο Σπύρος ήταν ένας από εμάς, ένας πολύ καλός φίλος.
Αναπόσπαστο κομμάτι της φιλόξενης κοινωνίας μας.
Νίκος Νασταχανιδης
Κως 1/6/2021
Γ.Κίτσης: ΜΠΡΑΒΟ στους εργαζόμενους του δήμου και στον Νασταχανίδη Νίκο
Απρίλιος 05, 2020Στο πρωινό-απογευματινό περπάτημα.
Βάψιμο στα παγκάκια και στους μεταλλικούς κλωβούς στο πάρκο απέναντι από το ΚΩΣ ΑΚΤΙΣ από τον δήμο .
Τοποθέτηση δύο φωτιστικών LED στην στροφή του φάρου στην ΛΑΜΠΗ που δεν είχε φως την νύχτα.
ΜΠΡΑΒΟ στους εργαζόμενους του δήμου και στον επιβλέποντα Νασταχανίδη Νίκο εντεταλμένο του δήμου.
Στην προεκλογική περίοδο ακούγονται πολλά και διάφορα. Από παρατάξεις και υποψήφιους. Το σοβαρό ζήτημα όμως είναι να μιλήσουμε, με τεκμηρίωση, για ζητήματα που μπορούν να δρομολογηθούν λύσεις συγκεκριμένες και με προσεγγίσιμο κόστος.
Επί της ουσίας τώρα. Παρουσιάσαμε το προηγούμενο διάστημα το στρατηγικό πλάνο της δημοτικής παράταξης «Ισχυρή Κως».
Καταθέσαμε στους δημότες ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα που αποτελεί οδηγό για τις τοπικές εξελίξεις τα επόμενα χρόνια.
Κάθε σκέψη μας αλλά κυρίως κάθε δράση που προτείνουμε ξεκινά και καταλήγει στην τουριστική οικονομία.
Ένα τέτοιο σοβαρό θέμα είναι το τι γίνεται στα «ΘΕΡΜΑ». Ποια είναι η σημερινή κατάσταση και πως μπορούμε να την αλλάξουμε. Ουσιαστικά βλέπουμε ότι η κατάσταση που επικρατεί είναι χαώδης. Η λειτουργία και η αισθητική της περιοχής θυμίζει πρωτόγονες συνθήκες.
Σε μια περιοχή που αποτελεί πόλο έλξης για εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες του νησιού μας κάθε χρόνο. Όπου η εξυπηρέτησή τους είναι ανύπαρκτη ενώ η περιοχή από στοιχείο διαφήμισης της Κω μπορεί να εξελιχθεί σε παράγοντα δυσφήμισης.
Για αυτό σχεδιάσαμε και προτείνουμε ρεαλιστικές λύσεις που αναβαθμίζουν τη λειτουργία της.
Πρώτος στόχος είναι η τοποθέτηση πλωτής εξέδρας για τους καλοκαιρινούς μήνες που θα δημιουργεί πρόσβαση από τη θάλασσα με τουριστικά – εκδρομικά σκάφη. Έτσι θα δοθεί η δυνατότητα τα «ΘΕΡΜΑ» να ενταχθούν στο πρόγραμμα ημερήσιων εκδρομών που ξεκινούν από τα λιμάνια της Κω και της Καρδάμαινας.
Με αυτό τον τρόπο θα αναπτυχθεί η οικονομική δραστηριότητα των θαλάσσιων εκδρομών στην Κω, βελτιώνοντας ταυτόχρονα και την εξυπηρέτηση χιλιάδων επισκεπτών ετησίως.
Παράλληλα μπορούν να δρομολογηθούν αναγκαίες βελτιώσεις, όπως η λειτουργία εγκαταστάσεων υγιεινής (W.C., ντους) στο παρακείμενο (εγκαταλειμμένο σήμερα) κτίριο.
Είναι προτάσεις εφικτές, με συγκρατημένο κόστος αλλά μεγάλη απόδοση. Δεν φτάνει να χαρακτηρίζουμε τα «ΘΕΡΜΑ» ως περιοχή μοναδικής φυσικής ομορφιάς αλλά πρέπει να βρίσκουμε λύσεις που θα την αναδεικνύουν με σύγχρονο τρόπο και οικονομική απόδοση για την κοινωνία μας.
Για αυτό το σκοπό συνεργαζόμαστε με κάθε αρμόδια δημόσια υπηρεσία και Υπουργείο καταθέτοντας πλήρη φάκελο για την ολοκλήρωση του έργου.
Η Κως πρέπει να προχωρήσει. Να ξεκολλήσει από τη στασιμότητα. Η τοπική διοίκηση να ξυπνήσει επιτέλους από τον πολιτικό λήθαργο.
Νίκος Νασταχανίδης
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος
ΝΙΚΟΣ ΝΑΣΤΑΧΑΝΙΔΗΣ: Έχει μέλλον η κρουαζιέρα στην Κω;
Μάρτιος 31, 2019Κως, 30 Μαρτίου 2019
Έχει μέλλον η κρουαζιέρα στην Κω;
Ενώ η Ελλάδα κερδίζει ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο στον τουρισμό κρουαζιέρας, η Κως έχει εξαφανιστεί από τον χάρτη, στερώντας από τις τοπικές επιχειρήσεις και την αγορά σημαντικά έσοδα.
Από τη στιγμή που παρέλαβε τη δημαρχία η σημερινή – απερχόμενη πλέον – δημοτική αρχή τίποτα δεν προχώρησε.
Κατά τη διάρκεια του 1ου Διεθνούς Συνεδρίου για τα υδατοδρόμια και την κρουαζιέρα, που πραγματοποιήθηκε 15-16 Μαρτίου στο Λουτράκι, έγινε παρουσίαση των εξελίξεων σε αυτόν τον σημαντικό τομέα του τουρισμού, παγκοσμίως και στην χώρα μας.
Παρουσιάστηκαν εντυπωσιακά στοιχεία: Το 2018 28,2 εκ. άτομα επέλεξαν παγκοσμίως να κάνουν την κρουαζιέρα τρόπο διακοπών. Με την πορεία να είναι διαρκώς ανοδική τα τελευταία χρόνια, το 2019 αναμένεται ο αριθμός να φτάσει τα 30 εκ..
Τι γίνεται στην Ελλάδα
Σύμφωνα με την Ελιζαμπέτα Ντε Νάρντο, αντιπρόεδρο Ανάπτυξης Λιμένων της MSC Cruises και πρόεδρο της Συμβουλευτικής Επιτροπής Ευρωπαϊκών Λιμένων και Προορισμών της CLIA: «Η Ελλάδα παραμένει μία πολύ σημαντική περιοχή για τη διεθνή βιομηχανία κρουαζιέρας. Τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της γεωπολιτικής αστάθειας σε άλλες περιοχές της Μεσογείου, η Ελλάδα κατέχει ακόμη πιο εξέχουσα θέση στα δρομολόγια κρουαζιέρας στην Ανατολική Μεσόγειο».
Τι γίνεται στην Κω
Η προσπάθεια για την ανάπτυξη κρουαζιέρας σταμάτησε στην περίοδο 2013 – 2014 όταν πετύχαμε το μέγιστο (2013) με 86 αφίξεις πλοίων και 64.756 επιβάτες. Τότε καταφέραμε να βρεθούμε ως προορισμός μεταξύ μεγάλων ελληνικών λιμανιών και στην 11η θέση στις αφίξεις επιβατών.
Από τότε μέχρι σήμερα η κρουαζιέρα στην Κω «βούλιαξε».
Τα πράγματα όμως πρέπει να αλλάξουν. Από την 1η Σεπτεμβρίου 2019 ξεκινάμε την προσπάθεια για να ξαναφέρουμε τα κρουαζιερόπλοια στην Κω με πρώτο στόχο την αναζωογόνηση και ενίσχυση της τοπικής αγοράς του νησιού.
Νίκος Νασταχανίδης
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος
Ν. Νασταχανίδης: Ανάπτυξη του Δευτερογενή Τομέα
Απρίλιος 06, 2017ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΗ ΤΟΜΕΑ
Για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε την δομική λειτουργία και τον τρόπο που αναπτύχτηκε στην Ελλάδα, ο Μεταποιητικός κλάδος πρέπει να ανατρέξουμε στην μεταπολεμική του εξέλιξη.
Από το 1950 δημιουργήθηκαν στο σύνολο της Χώρας μικρές ή μεγαλύτερες βιοτεχνίες που κάλυψαν για περισσότερα από τριάντα χρόνια τις ανάγκες μεταποίησης και τυποποίησης παραγομένων προϊόντων .
Στο μεσοδιάστημα κάποιες βιοτεχνίες μετεξελίχτηκαν σε βιομηχανίες καλύπτοντας και την ανάγκη εξωστρέφειας της μέχρι τότε τοπικής παραγωγής και της προσδοκίας των επιχειρήσεων για την ανάπτυξη εξαγωγικής δραστηριότητας.
Τα προϊόντα που παρουσίασαν ιδιαίτερη άνθιση στην εγχώρια αγορά και σε αγορές του εξωτερικού αφορούν κυρίως στον πρωτογενή τομέα και στους κλάδους, επιπλοποιίας, υποδηματοποιίας, έτοιμου ενδύματος, βιομηχανικών μεταλλικών ειδών κ.α.
Το μεγάλο μέρος της τότε βιοτεχνικής παραγωγής αναπτύχτηκε εντός του αστικού ιστού των πόλεων, λόγω μικρού μεγέθους των επιχειρήσεων και του οικογενειακού χαρακτήρα τους.
Επίσης, στην ίδια περίοδο αναπτύχτηκαν επιχειρήσεις φασόν, με ανεξέλεγκτο ομολογουμένως τρόπο από την Πολιτεία. Κάλυψαν όμως τις ανάγκες των βιοτεχνιών- βιομηχανιών σε επιμέρους τμήματα των παραγομένων προϊόντων προσφέροντας προστιθέμενη αξία.
Σε αυτό τον τρόπο οργάνωσης της παραγωγής δημιουργήθηκαν μικρά εργαστήρια και άνθισε πλήθος τεχνικών επαγγελμάτων. Π.χ. για την υποδηματοποιία δημιουργήθηκαν μικρά εργαστήρια που έφτιαχναν φόντια (το πάνω μέρος του υποδήματος) ή τακούνια. Για τις βιοτεχνίες ετοίμων ενδυμάτων μοδίστρες έραβαν στο σπίτι ή σε μικρά εργαστήρια με το κομμάτι, πουκάμισα, πανταλόνια, πετσέτες, σημαίες κ.α.. Για τις μεταλλικές κατασκευές μεγάλες βιομηχανίες παραλάμβαναν από τις βιοτεχνίες φασόν ανταλλακτικά και μικροαντικείμενα, ώστε να ολοκληρώσουν εγκαίρως την απαιτητική για συγκεκριμένη περίοδο παραγωγή τους.
Σε αυτόν τον αναπτυσσόμενο για δεκαετίες οικονομικό κύκλο, ο τζίρος των βιοτεχνικών επιχειρήσεων και αυτών του φασόν εξελίχτηκε με ραγδαίο τρόπο δίνοντας θέσεις εργασίας σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους με αξιοπρεπής ως υψηλούς μισθούς και πλούτο στην Ελληνική οικονομία.
Στο εύλογο ερώτημα που μπορεί να διατυπωθεί για το τι έφταιξε και η βιοτεχνία πτώχευσε στη Χώρα μας μπορούμε να δώσουμε άμεσα τις έξης απαντήσεις.
Στα τέλη της δεκαετίας του 80 υλοποιήθηκε οργανωμένο σχέδιο, για το κλείσιμο όλων των μικροβιοτεχνιών που στεγάζονταν για δεκαετίες σε χώρους εντός αστικού ιστού.
Έτσι, το τότε Υπουργείο Βιομηχανίας κάλεσε τους βιοτέχνες να εφοδιαστούν σε διάστημα λίγων μηνών με άδεια λειτουργίας ή με απαλλακτικό άδειας, λόγο χαμηλής όχλησης της επιχείρησης τους. Στην περίπτωση που δεν ήταν εφικτό να μεταφερθούν στις λεγόμενες τότε ΒΙΠΕ και μετέπειτα ΒΙΟΠΑ.
Όλα αυτά παρότι γνώριζαν ότι η έκδοση άδειας σε αστικό περιβάλλον σε μεγάλο ποσοστό θα «κολλήσει» στα γρανάζια της γραφειοκρατίας και της αχαρακτήριστης Ελληνικής νομοθεσίας.
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, οι βιοτέχνες υποχρεώθηκαν στο κλείσιμο ή στην μετακίνηση τους στα αφιλόξενα και υψηλού κόστους βιοτεχνικά πάρκα.
Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια.
Οι επιχειρήσεις που έκλεισαν δεν ξανάνοιξαν, οι εργαζόμενοι που δούλευαν σε αυτές στις περισσότερες των περιπτώσεων έμειναν άνεργοι, και οι βιοτεχνίες που μετακινηθήκαν σε ΒΙΠΕ σε μεγάλο ποσοστό πτώχευσαν.
Έτσι η παραγωγή πέρασε στα χέρια των μεγάλων βιομηχανιών και των εισαγωγέων με τα γνωστά αρνητικά αποτελέσματα για την εθνική οικονομία.
Συμπεράσματα
• Η βιοτεχνία στην Ελλάδα εξοντώθηκε μεθοδευμένα.
• Η εξέλιξη της οικονομίας μας δείχνει ότι η Ελληνική οικονομία δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς βιομηχανική-βιοτεχνική παραγωγή.
• Ότι η βιομηχανική παραγωγή αντιμετωπίζει πληθώρα προβλημάτων που δυσκολεύουν την επιβίωσή της στο πλαίσιο του σκληρού παγκόσμιου ανταγωνισμού.
Προτάσεις
Μπορούμε να δημιουργήσουμε ξανά μικρές βιοτεχνίες, εντός αστικού ιστού των πόλεων ή και εκτός σχεδίου πόλης σε ζώνη οικιστικού έλεγχου με μόνη προϋπόθεση άδειας λειτουργίας την ικανοποίηση των όρων πυροπροστασίας και «κοινής ησυχίας».
Αυτές οι επιχειρήσεις μπορούν να παράγουν ποιοτικά ή μέσης ποιότητας προϊόντα που μπορούν να ανταγωνιστούν προϊόντα της βιομηχανίας ή της εισαγωγής (λόγο χαμηλότερου κόστους παραγωγής, εξειδίκευσης, καινοτομίας).
Η απλοποίηση και ταυτόχρονα τήρηση της νομοθεσίας σε όλα τα επίπεδα (λειτουργικά, φορολογικά κλπ) θα επιτρέψει τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων, θέσεων εργασίας και παραγωγής νέων προϊόντων που θα θα στηρίξουν την κοινωνία μας και θα προσφέρουν στο σύνολο της οικονομίας.
Νίκος Νασταχανίδης
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
RSS