ΠΡΟΣΟΧΗ !

Άλλο ο ακατάσχετος λογαριασμός για οφειλές προς το Δημόσιο (δηλαδή, για χρέη προς Εφορία ή ασφαλιστικά ταμεία) και άλλο ο ακατάσχετος λογαριασμός για χρέη προς τράπεζες, εμπορικές επιχειρήσεις ή προς άλλον ιδιώτη (που οφείλετε χρήματα και τα έχει κατοχυρώσει δικαστικά).

Επειδή λοιπόν, πολλοί είναι εκείνοι οι φορολογούμενοι και συμπολίτες μας που έχουν δηλώσει τον λογαριασμό μισθοδοσίας ή σύνταξης ως ακατάσχετο στο TAXISnet και νομίζουν ότι προστατεύονται από όλες τις κατασχέσεις, να σπεύσουν σε οποιοδήποτε υποκατάστημα της τράπεζας τους και να δηλώσουν με αίτηση τους ξεχωριστά τον ίδιο λογαριασμό ως ακατάσχετο, αλλά με βάση το άρθρο 20 του ν. 4161/2013 , για να προστατεύονται και από κατασχέσεις για οφειλές προς ιδιώτες.

Να μην περιμένουν λοιπόν οι πολίτες να ενημερωθούν από τις τράπεζες(δεν πρόκειται να το κάνουν ποτέ) ότι λογαριασμός τους δεν προστατεύεται από κατασχέσεις για δάνεια, οφειλές ή χρέη από πιστωτικές κάρτες ή προς άλλον ιδιώτη , να το πράξουν οι ίδιοι και άμεσα!

Μιχάλης Καντζόγλου

Κάθε φορά που οι νέοι εμφανίζουν κάτι αρνητικό στη συμπεριφορά τους, οι περισσότεροι ενήλικοι ορμάμε να τους τσακίσουμε , να στηλιτεύσουμε τον αρνητισμό τους, να χλευάσουμε την έλλειψη αξιών, που τους διακατέχει , να μεγαλουργήσουμε για τα ιδανικά, που δεν έχουν (ενώ εμείς...), να μοιρολογήσουμε το μέλλον...να...να...
Να αναλωθούμε δηλαδή , σ' ένα σωρό ανοησίες , χωρίς ντροπή , χωρίς να κοκκινίζουμε .
Ας μην μελαγχολούμε αγαπητοί συνταξιδιώτες ζωής , τάχα για την αποστροφή , δήθεν , των παιδιών προς την ηλικία τους , τις αξίες τους , διότι απλώς στρουθοκαμηλίζουμε .
Αλήθεια, ποιος ουρλιάζει στα γήπεδα;
Ποιος ρεγχάζει στον καναπέ του ;
Ποιος επιτρέπει να τσαλαπατηθούν ανήμποροι άνθρωποι;
Ποιος επιτρέπει στις εξουσίες να κηρύττουν αδυσώπητους πολέμους κατά των ανίσχυρων;
ΟΧΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΒΕΒΑΙΩΣ !!
Σίγουρα υπάρχουν εξαιρέσεις και ευτυχώς δεν γίνονται κανόνας, ανοίγουν όμως δρόμους αξιακούς .
Ακόμα και σήμερα αποδεικνύεται η δύναμη των μειοψηφιών (που οι πολλοί -αλλά δεν τολμούν - θα ήθελαν να ανήκουν σ' αυτές). Αισθάνομαι πολύ τυχερός για την επικοινωνία μου με τους μικρούς φίλους του νησιού μας , διότι πολλά μαθαίνω από τον όμορφο κόσμο τους και για τα πράγματα που θέλουν να αλλάξουν, στα πολλά λάθη που κάναμε εμείς οι υποκριτές και το χειρότερο , εξακολουθούμε να κάνουμε.....
Έχουμε βεβαίως την ευκαιρία ακόμα και τώρα, να πλησιάσουμε τον κόσμο των παιδιών, των παιδιών αυτών που αξίζει να γνωρίζουν, για ποιο λόγο δεν προλαβαίνουν να κοιμηθούν , να γευματίσουν , να διασκεδάσουν , να επικοινωνήσουν με όλους εμάς τους ενήλικους.
Ηλικίες αγαπητοί συνάνθρωποι, που λυγίζουν από την ανασφάλεια και από το βάρος των ευθυνών τις οποίες επιφορτίζει το οικονομικό σύστημα της αναρρίχησης και της επιτυχίας........ας πλησιάσουμε τα παιδιά μας και να φροντίσουμε να κερδίσουν την ζωή τους!!!!

Μιχάλης Καντζόγλου

Χιλιοειπωμένο , ότι η "Λεωφόρος Μακρυγιάννη" έχει σοβαρό πρόβλημα.

Σίγουρα δεν ιδρώνει το αυτί κανενός υπευθύνου τόσα χρόνια, όμως είναι αφύσικο και απάνθρωπο να υπάρχει τόση ανευθυνότητα!!

Είναι απάνθρωπο οι κ.κ. "των θέσεων" να μην αντιλαμβάνονται τις ευθύνες τους απέναντι στους συμπολίτες τους. Δεν μπορεί η εκάστοτε Δημοτική Αρχή και η Αστυνομική Διεύθυνση , να παραμένουν τόσα χρόνια "απλοί θεατές" των σοβαρών τροχαίων ατυχημάτων σ΄αυτό το δρόμο "ΕΦΙΑΛΤΗ!!". Επιτέλους μιλάμε για την απώλεια ανθρώπων, μιλάμε για τα παιδιά μας .

Επιτέλους , πιο σοβαρή σήμανση δεν μπορεί να υπάρξει στους δρόμους; Στον δρόμο "ΕΦΙΑΛΤΗ" αυτό της Μακρυγιάννη , που κάθε στιγμή κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές, θα πρέπει να ανησυχήσουν τους υπεύθυνους και να πάρουν άμεσα μέτρα για να προλάβουν το άμεσο κακό που ενεδρεύει , εκτός και εάν οι υπεύθυνοι μας έχουν άλλες προτεραιότητες πιο σοβαρές από την ίδια την ανθρώπινη ζωή.

Σταυροδρόμια παγίδες , λακκούβες , δρόμοι διπλής κατεύθυνσης σε κατοικημένη περιοχή , έλλειψη σήμανσης , δεν αναβαθμίζουν τον τόπο μας , αντίθετα τον οδηγούν πολλά χρόνια πίσω, παράλληλα δημιουργούν τεράστιες ανασφάλειες στους πολίτες. Τόσο η Δημοτική Αρχή , όσο και η Αστυνομική Διεύθυνση , αλλά και κάθε αρμόδια αρχή έχουν χρέος και ευθύνη να δίνουν λύσεις, ειδικά σε θέματα που κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές. Ας καθίσουν σ΄ένα τραπέζι να συνεννοηθούν για το πως θα μπορέσουν να οργανώσουν τη λύση παρόμοιων προβλημάτων.

Πάντως μέχρι να βρεθεί η χρυσή αυτή τομή συνεννόησης για τη λήψη των απαραίτητων μέτρων, ας επιληφθούν η Τροχαία και η Δημοτική Αστυνομία, έστω τις ώρες εξόδου των παιδιών από τα σχολεία και τα φροντιστήρια , ας φροντίσουν να πάρουν πιο αυστηρά μέτρα σε αυτοκίνητα που παρκάρουν στις στροφές και δυσκολεύουν την ορατότητα στα σταυροδρόμια παγίδες που δεν γνωρίζουν ποιος έχει προτεραιότητα.

Επιτέλους για τα αυτονόητα μιλάμε , μην τα χάσουμε κι αυτά.

ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΕΙΝΑΙ, ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΑΙΜΑ ΤΡΕΧΕΙ....(Γ.ΡΙΤΣΟΣ) ΠΟΙΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΗΣΕΙ ?

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι , μερικές λέξεις μπορούν να καταστρέψουν ότι μπορεί να δημιουργήσει ο άνθρωπος στο πέρασμα των αιώνων.

Είναι επίσης γεγονός ότι οι χρήσιμες λέξεις που ανταλλάσσονται μεταξύ των ανθρώπων και των λαών, είναι εκείνες που φέρνουν τη δημιουργία, τον πολιτισμό, αλλά και δίνουν στον καθένα μας την αίσθηση της ασφάλειας και της προόδου. Είναι σπουδαίο , ίσως και το σπουδαιότερο βήμα της ζωής να γνωρίσουμε την αξία και την σημασία των χρήσιμων λέξεων.

Μια”καλημέρα" στον περαστικό, ένα "γεια σου" στο γείτονα, ένα καλό λόγο στον πονεμένο, ένα χαμόγελο στον προβληματισμένο , την ηθική συμπαράσταση στον συνάνθρωπό σου όταν αυτός την χρειάζεται.

Είναι κίνδυνος κατά την ταπεινή μου γνώμη, αγαπητοί σύντροφοι ζωής , όταν, λέμε δεν έχουμε ανάγκη λέξεων και προτιμάμε την απομόνωση και θέλουμε να είμαστε αθώοι, χωρίς θεό, αλλά μόνο με τον εαυτό μας.

"Οι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι να ζήσουν, ν' αγαπάνε , να ανοίξουν το δικό τους παράθυρο στον κόσμο , να ερωτεύονται το δικό τους χρόνο".

Σίγουρα , οι χρήσιμες λέξεις είναι αυτές που μας φέρνουν πιο κοντά , όσους εκφράζουν και όσους επιθυμούν να ζουν στο ζωτικό απειροελάχιστο του χρόνου ,γλυκά και ουσιαστικά. Τις λέξεις, φίλες και φίλοι , αυτές που κάνουν την ψυχή μας να χαμογελά!!!!

Το θέμα των ναρκωτικών δεν εμφανίζεται στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, ούτε απασχολεί ιδιαίτερα τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι σε κάθε γωνιά της Χώρας μας το πρόβλημα των ναρκωτικών έχει βρει τη λύση του.
Υποβαθμίστηκε, μπήκε στο "χρονοντούλαπο",...έχουμε άλλα "πιο σοβαρά προβλήματα να λύσουμε" και από τα "σαλόνια" της επικαιρότητας επέστρεψε στα "αλώνια" των πεζοδρομίων και των ιδιωτικών ιατρείων.
Εκεί συναντάμε τα λεγόμενα "πρεζόνια" ντόπιους και μετανάστες μαζί, "τελειωμένοι" σε μια γωνιά ή ακόμα και σε κεντρικούς δρόμους, αναίσθητους πολλές φορές με μια σύριγγα καρφωμένη στο χέρι.
Άλλοι εκλιπαρούν για τις "περίφημες συνταγογραφίσεις " από ιδιώτες γιατρούς και πολλές φορές διαδραματίζονται και άγρια επεισόδια. Όλοι αυτοί ζούνε το καθημερινό τους ταξίδι ανάμεσα στο δικό μας " δεν βαριέσαι" και σε μια κακοποιημένη πολιτική , που δεν μπορεί να δει πια "ούτε τη μύτη της!!", αδιαφορώντας για τα σοβαρά προβλήματα της κοινωνίας, των παιδιών μας , της επόμενης γενιάς.
Η σκέψη όλων αυτών των ανθρώπων, που ζουν στην κόλαση των ναρκωτικών, πολλές φορές δραπετεύει , το σώμα όμως, παραμένει αμέτοχο , σαν σιωπηλός μάρτυρας ενός εγκλήματος διαρκείας , που εδώ και χρόνια διαπράττεται .
Αδιαφορεί η πολιτική εξουσία να δει κατάματα και ουσιαστικά το πρόβλημα και έτσι οι χρήστες μαλακών και σκληρών ναρκωτικών "εγκαταλείπονται στα χέρια" των παράνομων κυκλωμάτων.
Δυστυχώς είναι μεγάλος ο αριθμός των εξαρτημένων ατόμων και όσο αργούμε να συνειδητοποιήσουμε ποια προγράμματα θεραπείας χρειάζονται, ποιοι χώροι και ποια πολιτική βούληση είναι αναγκαία , σε πολύ λίγα χρόνια θα ζούμε όλοι μετά βεβαιότητας μια μεγάλη κόλαση, ένα μεγάλο κοινωνικό δράμα με ανέλεγκτες προεκτάσεις.