ΑγαπητοίΣυμπατριώτες, Απευθύνομαι στην αγάπη σας για την Ελλάδα και την ιδιαίτερη πατρίδα μας την Κω.

Είστε μετανάστες/παιδιά μεταναστών οι ίδιοιή συγγενείς τους και γνωρίζετε καλά τι σημαίνει η λέξη. Σας παρακαλώ να διαβάσετε με προσοχή την επιστολή μου. Ελπίζω, εύχομαι και προσεύχομαι να νιώσετε και να στηρίξετε το περιεχόμενό της.

Από το 1998 ανέλαβα για χάρη της μικρής πατρίδας μας την επίπονη εργασία με τίτλο "Η Παγκόσμια Μετανάστευση των Κώων κατά τους 19ο και 20ό αιώνες". Στις σελίδες της καταγράφονται βιογραφικά και άλλα στοιχεία συμπατριωτών μεταναστών, που βρέθηκαν σε όλο τον κόσμο σε καιρούς δύσκολους.

Η διάθεσή μου είναι από την αρχή μια μεγάλη υπομονή και μια αγκαλιά στοργής για κάθε πρόσφορη καταγραφή, για κάθε δάκρυ, που μπορεί να μετουσιωθεί σε σταγόνα προσφοράς από τον κάθε δότη, σαν μια αιμοδοσία εθνικής ανάγκης μέγιστης ηθικής αξίας.
Ο ιδρώτας μου «ξεκουράζεται», όποτε μια λέξη προστίθεται και δυναμώνει την εργασία. Κάθε πρόταση, παράγραφος, κεφάλαιο, ντύνεται έτσι πλούσια και παίρνει έκταση χαράς, περηφάνιας, αγαλλίασης.
΄Ολες οι μαρτυρίες που περιέχονται στο έργο, δίνονται από τους ίδιους τους μετανάστες ή άλλα πρόσωπα συγγενικά/γνώριμα προς αυτούς (παιδιά, γονείς, αδέρφια, ξαδέρφια, φίλους, γείτονες) ως αντίδωρο στη μνήμη των «χαμένων» συμπατριωτών, οι οποίοι σε διάφορες εποχές αναζήτησαν μέσα από αντιξοότητες την οικογενειακή πρόοδο στο εσωτερικό ή σε ξένες χώρες υποδοχής.
H κοινωνική αυτή έρευνα αξιοποιεί το οδοιπορικό εκατοντάδων συμπατριωτών μας, που καταγράφεται αυθόρμητα με την απόλυτη συγκατάθεσή τους. Εδώ και πολλά χρόνια ανιχνεύεται με στοχαστική προσήλωση κάθε βιβλίο που μπορεί να «μιλήσει» για ξενιτιά ανεξαρτήτως μεγέθους, τυπογραφικού πλούτου, γλώσσας γραφής, έτους-οίκου έκδοσης, συγγραφικής έκφρασης και ύφους. Σελίδα προς σελίδα αντλείται η κρυφή εκείνη σταγόνα, που από σιωπή μετουσιώνεται σε κείμενο, σκίρτημα, ανάσα, μαρτυρία.
Όσοι τίτλοι αναφέρονται στην οικεία ενότητα της εργασίας είναι διαλεχτοί και δίνουν κάτι δικό τους, λίγο ή πολύ, ώστε να μεγαλώνει η έρευνα κι από ιδέα να παίρνει σάρκα και οστά. Επί αμέτρητα μερόνυχτα φυλλομετρούνται και διαβάζονται χιλιάδες σελίδες πνευματικής εντρύφησης δημιουργών, για να προκύψει το «νέκταρ» που αφηγείται τη γλυκόπικρη ξενιτιά. Τους τίτλους των βιβλίων πλαισιώνουν οι άμεσες και έμμεσες μαρτυρίες, που με τη λιτή διήγησή τους αποκαλύπτουν και εξιστορούν ανυπόκριτα το ωμό πρόσωπο της ξενιτιάς. Αισθανόμαστε δίκαιη χαρά για κάθε λέξη, γιατί μέσα της κρύβεται «αίμα και δάκρυ».
Στην ερώτηση: «πως δικαιολογείται η τόση θέρμη για την συγγραφή της παρούσας εργασίας;» η απάντηση είναι μία: από την ηθική ανάγκη απότισης φόρου τιμής στους συγγενείς μετανάστες και κατ΄ επέκταση σε όλους τους Κώους, που γεύτηκαν σε δύσκολους χρόνους το πικρό ποτήρι της ξενιτιάς, εργάστηκαν, κουράστηκαν, δημιούργησαν οικογένεια με προκοπή και τελικά αναπαύτηκαν στο ξένο χώμα μιας δεύτερης πατρίδας, μακριά από το γενέθλιο νησί τους, χωρίς να δουν πολλοί από αυτούς ούτε μια φορά τον ήλιο της ελεύθερης Δωδεκανήσου.
Την ανάγκη αυτή στηρίζω με την απαραίτητη υπομονή και με κύριο σύμμαχο την προσευχή για υγεία τολμώ το δύσκολο μονοπάτι της έρευνας για την καταγραφή -όσο θα μπορέσω- της ζωής των συμπατριωτών μας, που δοκίμασαν την πίκρα αυτή μέσα από άγνωστες αντιξοότητες. Για την ενδυνάμωση του έργου "ρουφώ" σελίδα προς σελίδα με στοχαστική προσήλωση το περιεχόμενο εκατοντάδων βιβλίων. Τα βιώματα, οι αναφορές, οι μαρτυρίες, οι εικόνες, τα αφιερώματα, οι φωτογραφίες, όλη η ύλη μου χαρίζει ατέλειωτες ώρες περιήγησης στα περασμένα χρόνια, στο διάβα των οποίων οι Κώοιμετανάστες δεινοπάθησαν μέχρι να στεριώσουν και να δημιουργήσουν τη νέα ζωή τους.
Συνηθίζω να λέω στους συμπατριώτες που στηρίζουν με κάθε τρόπο την προσπάθειά μου, διηγούμενοι άμεσα ή έμμεσα βιώματα ή δίνοντάς μου ένα επίθετο ή ένα όνομα ή κάποια άλλη «ορφανή» μαρτυρία: "Μπορεί να γράφω εγώ την εργασία, αλλά την συγγράφομε όλοι μας". Αυτό αποτελεί περήφανη αλήθεια. Είναι μέγιστη η χαρά μου όποτε βρίσκω μια αφορμή ή ένα άκουσμα για κάποιον μετανάστη, όταν μου υπαγορεύουν ένα βιογραφικό. Κάθε λέξη που προσθέτω, γίνεται θεμέλιο για την επόμενη, βάλσαμο για την κούρασή μου, υπομονή για την οδοιπορία μου.
Ας συγχωρεθεί η αναφορά μου σε πρώτο πρόσωπο. Πόσα «εγώ» άραγε χρειάζονται, για να φτάσομε στο επιθυμητό «εμείς»; Δεν αξίζει να το προσπαθήσομε;
Μπορείτε σίγουρα κι εσείς να υποδείξετε κάποια ονοματεπώνυμα ξενιτεμένων -τα δικά σας, γειτόνων, συγγενών ή φίλων- που βίωσαν τη δοκιμασία της ξενιτιάς. ΄Εχετε εθνικό χρέος να μιλήσετε γι΄ αυτή.
Γράψετε-επικοινωνήσετε μαζί μου: Ζιά-85300, Κως, e-mail: kosofgreece@gmail.com, τηλ. (0030) 6938233170, (0030) 2242068739.
Με υπομονή για την ενθαρρυντική συμπαράστασή σας,ειλικρινείς ευχαριστίες και πολλή εκτίμηση, Κωνσταντίνος Ζαμάγιας.

Κως, 10.8.2016
Κώστας Ζαμάγιας,