Tα ονόματα των δύο πιλότων του μοιραίου F16 που συνετρίβη κατά τη διάρκεια ΝΑΤΟϊκής άσκησης στην Ισπανία ανακοίνωσε το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας.

Πρόκειται για τον 35χρονο σμηναγό Παναγιώτη Λάσκαρη και των 31χρονο επίσης σμηναγό, Αθανάσιο Ζάγκα.

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, τη Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2015 και ώρα Ελλάδας 16:16, διθέσιο αεροσκάφος F-16D Block 50 της 111ΠΜ/341Μ, το οποίο συμμετείχε στην 1η Εκπαιδευτική Σειρά Αέρος για το 2015 του Tactical Leadership Programme (TLP), στην Αεροπορική Βάση Los Llanos, στο Albacete της Ισπανίας, συνετρίβη κατά τη διάρκεια της απογείωσης με συνέπεια το θανάσιμο τραυματισμό των δύο Ιπταμένων.

Στο δυστύχημα έχασαν τη ζωή τους κατά την εκτέλεση του καθήκοντος, ο Σμηναγός (Ι) Παναγιώτης Λάσκαρης, 35 ετών, έγγαμος με ένα γιο, με σύνολο ωρών πτήσεως 1.459 εκ των οποίων οι 872 ώρες σε αεροσκάφη F-16 και ο Σμηναγός (Ι) Αθανάσιος Ζάγκας, 31 ετών, έγγαμος με ένα γιο και μία κόρη, με σύνολο ωρών πτήσεως 1.128 εκ των οποίων οι 524 ώρες σε αεροσκάφη F-16.

Στην Αεροπορική Βάση Los Llanos, βρίσκεται ομάδα εμπειρογνωμόνων με επικεφαλής τον Αρχηγό της Τακτικής Αεροπορίας, Αντιπτέραρχο (Ι) Χρήστο Βαΐτση.

Λόγω ύπαρξης τοξικών – σύνθετων υλικών, η περιοχή του ατυχήματος έχει αποκλειστεί από τις ισπανικές Αρχές και εξειδικευμένο κλιμάκιο της Πολεμικής Αεροπορίας μετέβη με αεροσκάφος C-130, προκειμένου να συνδράμει στην πρόσβαση των επίγειων δυνάμεων στην εν λόγω περιοχή.

Το αεροσκάφος που κατέπεσε ήταν το υπ' αριθμ. 93-1084, το οποίο αφίχθη στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 1997 και είχε συμπληρώσει περίπου 4.056 ώρες πτήσεως.

 

Μετά από αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα , από όλους μας η ανησυχία για κάτι  κακό άρχισε να περνάει απ’ το μυαλό μας .Πριν λίγο καιρό μου είχε εκμυστηρευτεί πως έπρεπε να κάνει μια σοβαρή επέμβαση. Δεν πρόλαβε!!!

Έχω τόσα να πω για αυτόν τον άνθρωπο και νιώθω άσχημα που δε μπόρεσα να τον γνωρίσω από πολύ νωρίτερα .Αγώνες ,κυνηγητό, βασανιστήρια , όμως πάντα παρών. Άλλους  αυτό θα τους έκανε να κουρνιάσουν στη φωλιά τους ,όμως ο Μαχίρ πάντα εκεί! Στην πρώτη γραμμή! Μια αστείρευτη πηγή γνώσης , πάντα μας με πρωτοπόρες ιδέες που μας έκαναν να βάζουμε μπρος τις μηχανές μας ,όπως έβαζε μπρός και τις μηχανές των αυτοκινήτων με αυτά τα χέρια του .Ξέρω πως δεν θα το ήθελε να κλαψουρίζω σαν παιδάκι και πως θα ήταν ευχαριστημένος με ένα απλό Γεια χαρά ! όπως έλεγε συχνά .Εγώ δε λέω Γεια χαρά ,γιατί δε θέλω! Θα είσαι εδώ ,σαν παράδειγμα μπροστά σε όσα κάνω για να αλλάξω αυτό τον κόσμο!!!

Θα λείψεις στο φίλο σου το Μάκη ,στη Ντίνα ,την Φωτεινή, μα πιο πολύ στη μικρή Ντίνα την κόρη μου που θα με ρωτάει που είναι ο Μαχίρ .
Με εκτίμηση Καρανάσιος Γιώργος

 

Απροσδόκητα «έφυγε» από  τη ζωή ένας τίμιος και καθαρός αγωνιστής ,ο συν. Μαχήρ Χατζημουεζίν.
Ο συν Μαχήρ από τη στιγμή που βρέθηκε ξανά στο νησί δεν καθυστέρησε να ενταχθεί στο οργανωμένο κίνημα, να διαθέσει τον εαυτό του στις ανάγκες  του.
Μέλος του σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων & Εμποροϋπαλλήλων Κω , υποψήφιος στη μάχη των Δημοτικών Εκλογών το 2014 με τα ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης.
Ο Μαχήρ είχε βαθιά πίστη στα ιδανικά του κομμουνισμού και  πίστευε στον πρωτοπόρο ρόλο της Εργατικής Τάξης .
Συνεπής στις υποχρεώσεις του, αποδέχονταν  οποιοδήποτε καθήκον  αδιαμαρτύρητα.
Τούτες τις μέρες οι συμβολή του προκειμένου το μήνυμα του ΚΚΕ να φτάσει σε κάθε εργατικό-λαϊκό σπίτι ήταν παραδειγματικό.
Τιμούμε την αγωνιστική του πορεία  συνεχίζοντας  στα βήματα χιλιάδων αγωνιστών που παλεύουν  για το χτίσιμο της λαϊκής συμμαχίας ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, για να ανοίξει ο δρόμος στην προοπτική της εργατικής –λαϊκής εξουσίας.
Καλό ταξίδι Σύντροφε.

 

Με απέραντη θλίψη μάθαμε την απώλεια του Μαχίρ Χατζημουεζίν.
Άξιο τέκνο της πατρίδας μας, του νησιού μας, και αγωνιστής για την δημοκρατία και την κοινωνική απελευθέρωση του Τουρκικού Λαού, ζούσε τα τελευταία χρόνια μαζί μας, σεμνά και ταπεινά, συμμετέχοντας στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες.
Τελειώνοντας τις γυμνασιακές του σπουδές πήγε στην Τουρκία για πανεπιστημιακή μόρφωση τέλος της δεκαετίας του 70.
1980 Χούντα του στρατηγού Εβρεν.
Ήταν τότε που στους δρόμους των αστικών κέντρων της γειτονικής χώρας συναντούσες περισσότερους ενόπλους στρατιώτες από πολίτες.
Ήταν τότε που υπήρχε ένα ρωμαλέο αριστερό και επαναστατικό κίνημα στην Τουρκία (Dev Yol, DISC,..) που διεκδικούσε δικαιώματα και ελευθερίες που ο στρατός ανέλαβε να διαλύσει. Σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο υπήρχαν τότε ισχυρά νεολαιίστικα και εργατικά κινήματα για την ισότητα, την δικαιοσύνη και την κοινωνική απελευθέρωση.
1. ‘’Το πραξικόπημα του 1980 έθεσε εκτός νόμου κάθε συνδικαλιστική δραστηριότητα στα πανεπιστήμια, που με τη σειρά τους τέθηκαν κάτω από τη συγκεντρωτική διοίκηση ενός στρατοκρατούμενου Οργανισμού Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΥΟΚ). "Όταν γύρω στα μέσα της δεκαετίας του '80 άρχισαν οι πρώτες κινήσεις για σχηματισμό συλλόγων", μας λέει ένας δημοσιογράφος που έζησε τα φοιτητικά του χρόνια αυτή την περίοδο, "οι αρχές αποκάλεσαν αυτές τις κινήσεις 'ακροαριστερές' και τις αντιμετώπισαν ανάλογα. Το αποτέλεσμα ήταν πως το φοιτητικό κίνημα μετατράπηκε έτσι όντως σε μια 'ακροαριστερή' υπόθεση - υπό την έννοια ότι μονάχα οι πραγματικά διατεθειμένοι ν' αγωνιστούν για τις ιδέες τους μετέχουν σ' αυτό".
2. "Τα αιτήματά μας βέβαια δεν αφορούν μονάχα το πανεπιστήμιο αλλά ολόκληρη την τούρκικη κοινωνία. Αν δεν υπάρξει ελευθερία και δημοκρατία σ' ολόκληρη την Τουρκία, είναι αδύνατο να υπάρξει στα πανεπιστήμια".
Εκείνα τα χρόνια έφταναν στις παραλίες μας με φουσκωτές και πλαστικές βάρκες ή με μια σαμπρέλα οι προκηρυγμένοι διωκόμενοι αγωνιστές που για να ξεφύγουν από την μανία της φασιστικής καταδίωξης.
Ο φοιτητής Μαχίρ Χατζημουεζίν παρέκαμψε τον δρόμο του συμβιβασμού ή της σιωπής. Νέος με ιδανικά, αξίες και οράματα πήρε μέρος στον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα της εποχής (10 χρόνια πριν ο κ. Σημίτης τοποθετούσε βόμβες κατά της δικής μας χούντας). Τρομοκράτες του λεγανε. Αγωνιστές της δημοκρατίας τους λέγαμε. Τραυματίστηκε σε ένοπλη σύγκρουση όπου σκοτώθηκαν πολλοί σύντροφοι του, ανάμεσα τους η σύζυγος του. Ακλούθησαν φυλακές, μαύρα κελιά, βασανιστήρια, εικονικοί θάνατοι, μαζί με ακρωτηριασμούς, εκτελέσεις και δολοφονίες συναγωνιστών και φίλων.
Είτε βλέποντας τις τουρκικές φυλακές του ‘’Orient Express’’ είτε παρακολουθώντας ταινίες ‘’Ταξίδι στον ήλιο» (Günese yolculuk), της Γιεσίμ Ουστάογλου, «τα παιδιά ενός άλλου θεού» (Min Dit: The Children of Diyarbakir) του Μιράζ Μπεζάρ μέσα στους πρωταγωνιστές τους διακρίναμε τον Μαχήρ.
Την δεκαετία του ’80 ο πατέρας του και μερικοί φίλοι κινητοποιούν την τοπική κοινωνία σε ένα μικρό κίνημα συμπαράστασης για την απελευθέρωση του.
Η ελευθερία ήρθε με την γενική αμνηστεία του 1990 οπότε και επέστρεψε στην Ελλάδα όπου συνέχισε τον πολιτικό του αγώνα για δικαιοσύνη και ισότητα μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ.
Θέλαμε πάντα να κάνουμε μια κουβέντα για την περίοδο της ένοπλης πάλης και των μαύρων κελιών. Δεν προλάβαμε!
Νομίζω όμως ότι θυμόταν την κραυγή που ερχόταν από το κάστρο Νεφσεχίρ-Καππαδοκίας και απευθύνονταν στα κελιά των φυλακών υψίστης ασφαλείας στην έρημο του Νεφσεχίρ το καλοκαίρι του 1982:
‘’κράτα Μαχίρ’’! ‘’κράτα Μαχίρ’’!
Νίκος Μυλωνάς

Συγκλονισμένοι είναι όλοι στην ομάδα μας, αλλά και η μικρή κοινωνία του χωριού μας, από τον ξαφνικό και απροσδόκητο χαμό (σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα) του Γιάννη Μαύρου, επί σειρά ετών αθλητή της ομάδας μας.

Ο Γιάννης ήταν γέννημα θρέμμα της ομάδας μας (56 συμμ. / 353 πόντοι) και ξεκίνησε από τα τμήματα υποδομής του Χάρμυλου.

Αντιπροσωπία του Διοικητικού Συμβουλίου της ομάδας μας θα παραστεί στην κηδεία.

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος, ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

Τμήματα υποδομής Χάρμυλος Πυλίου  - Περίοδος 1997/1998 (πάνω σειρά 4ος από αριστερά)

ο Γιάννης με το Νο11

ο Γιάννης με το Νο4

κάτω σειρά 2ος από δεξιά

ae-dikaioubc.g