ΝΕΟ ΠΕΝΘΟΣ ΣΤΗΝ ΡΟΔΟ: Πέθανε ο σκιτσογράφος Βαγγέλης Παυλίδης
Απρίλιος 09, 2018Πέθανε σήμερα τα ξημερώματα σε ηλικία 74 χρονών ο γνωστός σκιτσογράφος Βαγγέλης Παυλίδης, ιδιαίτερα γνωστός στο αναγνωστικό κοινό από την πολύχρονη συνεργασία του με την εφημερίδα «Βήμα» και άλλες αθηναϊκές εφημερίδες.
Στο αυτοβιογραφικό σημείωμα που υπάρχει στο προσωπικό του μπλογκ οι βασικοί σταθμοί της ζωής του Βαγγέλη Παυλίδη περιγράφονται ως εξής:
«Το ταλέντο του στην “ιχνογραφίαν”, που τόσο νωρίς έγινε φανερό – σε άμεσο συνδιασμό με τις άλλες ιδιότητες της προσωπικότητάς του- του επεφύλαξε όχι μόνο επαίνους αλλά και μπόλικες σφαλιάρες. Μέχρι σήμερα η ιστορία δεν έχει καταγράψει δάσκαλο που του αρέσει να τον γελοιογραφούν οι μαθητές του, σε μαυροπίνακα ή χαρτί. Ήταν όμως τα ίδια αυτά χαραχτηριστικά που αργότερα ώθησαν τον Ευάγγελο Παυλίδη να γίνει ο σκιτσογράφος Bαγγέλης Παυλίδης. Να υπηρετήσει δηλαδή την πιο ασεβή και αυθάδη απο τις τέχνες, που στο στόχαστρό της έχει πάντα την εξουσία -την κάθε εξουσία.
Το 1971, στην καρδιά της Χουντικής κυριαρχίας, έχοντας βρεί στην πολιτική τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τον απασχολούσαν τις ημέρες του χιπισμού, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του σκιτσογράφου απο την αθλητική OΜΑΔΑ και, αμέσως μετά, απο ΤO ΒΗΜΑ. Aπο τότε, έχει συνεργαστεί με την EΛEYΘEPOTYΠIA, τις 24 ΩPEΣ, και από το 1989 μεχρι το 2010 πάλι με TO BHMA. Συνεργάστηκε ακόμα και με τον TAXYΔPOMO, τη ΘEΣΣAΛONIKH, τις 24ΩΡΕΣ και την EΞOPMHΣH.
Aπό το 1983 έχει στραφεί και προς την εικονογράφηση παιδικών, κυρίως βιβλίων. Σε συνεργασία με τον τότε τετραετή γιο του Σάββα, έγραψε και εικονογράφησε τις “Ιστορίες του Φάρου”, το 1987. Το 1999 εκδόθηκε το βιβλίο του “Ρόδος 1309-1522, μια Ιστορία”. Έχουν εκδοθεί τέσσερα άλμπουμ με σκίτσα του.
Aτομικά έχει εκθέσει στο Όσλο το 1978, στο Kαλλιτεχνικό Πνευματικό Kέντρο “ΩPA” στην Αθήνα το 1987, στο Μουσείο των Iπποτών του Τάγματος του Αγ. Ιωάννη στο Λονδίνο το 1999, στην Rosas της Ισπανίας το 2000, στo Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης στη Pόδο το 2012 και σε διάφορες πόλεις της Eλλάδας.
Tο 1976, σε σχετική έρευνα του Μουσείου του Xιούμορ και της Σάτιρας του Gabrovo, στην οποία πήραν μέρος 846 σκιτσογράφοι καθώς και εφημερίδες από 78 χώρες, αναδείχτηκε ανάμεσα στους “100 καλύτερους σύγχρονους σκιτσογράφους”. Tο 1990 επιλέχτηκε, μαζί με άλλους 49 σκιτσογράφους, για την έκθεση “KARIKATUR-EUROPAISCHE KUNSTLER DER GEGENWART”, στο Mουσείο WILHELM BUSCH, του Aνόβερου.
Προσκαλεσμένος τιμητικά εξέθεσε εκτός συναγωνισμού, το 1987 στην 8η Mπιενάλε του Gabrovo, το 1992 στο St. Esteve της Γαλλίας και το 1994 στο Ruthdrum της Iρλανδίας, το 2008 στην έκθεση “Η Ανατολή συναντά τη Δύση” στο Gabrovo και το 2010 στη Λισαβόνα. Ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής στα Σκόπια, το 1983, στην Kων/πολη, το 1993, και στη Ρόδο το 2002, 2004, 2006. Ήταν Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής στην έκθεση “TV και Πολιτισμός”, Αθήνα 2008.
Έργα του υπάρχουν στο Μουσείο του Xιούμορ και της Σάτιρας του Gabrovo, στην Πινακοθήκη SAMLUNG KARIKATUREN στο Basel, της Eλβετίας, στο Mουσείο WILHELM BUSCH του Aνόβερου, στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου και σε ιδιωτικές συλλογές.
Tο 1994 αναγράφηκε στον τιμητικό πίνακα για την εικονογράφηση της Διεθνούς Eπιτροπής Bιβλίων για τη Nεότητα (ΙBBY), και βραβεύθηκε στη Σεβίλλη της Ισπανίας.
Το 2002, το βιβλίο του “Ρόδος 1309-1522, μια Ιστορία”τιμήθηκε απο το CICOP -το Διεθνές Κέντρο για τη Διάσωση της Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς.
To 2010, στα πλαίσια των εορτασμών για τα 100 χρόνια της Πορτογαλικής Δημοκρατίας, η διεθνής Έκθεση Κόμικ και Γελοιογραφίας Amadora της Λισαβόνας τον τίμησε ως “εκπρόσωπο της αρχαιότερης Δημοκρατίας στον κόσμο”.
Το 2012, το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου τον τίμησε “για την διεθνή καλλιτεχνική του προσφορά”».
Ηταν ιδρυτικό μέλος της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων, μέλος της ΕΣΗΕΑ, του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Οργανώσεων Γελοιογράφων (FECO)» (kathimerini)
«Το ταλέντο του στην “ιχνογραφίαν”, που τόσο νωρίς έγινε φανερό – σε άμεσο συνδιασμό με τις άλλες ιδιότητες της προσωπικότητάς του- του επεφύλαξε όχι μόνο επαίνους αλλά και μπόλικες σφαλιάρες. Μέχρι σήμερα η ιστορία δεν έχει καταγράψει δάσκαλο που του αρέσει να τον γελοιογραφούν οι μαθητές του, σε μαυροπίνακα ή χαρτί. Ήταν όμως τα ίδια αυτά χαραχτηριστικά που αργότερα ώθησαν τον Ευάγγελο Παυλίδη να γίνει ο σκιτσογράφος Bαγγέλης Παυλίδης. Να υπηρετήσει δηλαδή την πιο ασεβή και αυθάδη απο τις τέχνες, που στο στόχαστρό της έχει πάντα την εξουσία -την κάθε εξουσία.
Το 1971, στην καρδιά της Χουντικής κυριαρχίας, έχοντας βρεί στην πολιτική τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τον απασχολούσαν τις ημέρες του χιπισμού, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του σκιτσογράφου απο την αθλητική OΜΑΔΑ και, αμέσως μετά, απο ΤO ΒΗΜΑ. Aπο τότε, έχει συνεργαστεί με την EΛEYΘEPOTYΠIA, τις 24 ΩPEΣ, και από το 1989 μεχρι το 2010 πάλι με TO BHMA. Συνεργάστηκε ακόμα και με τον TAXYΔPOMO, τη ΘEΣΣAΛONIKH, τις 24ΩΡΕΣ και την EΞOPMHΣH.
Aπό το 1983 έχει στραφεί και προς την εικονογράφηση παιδικών, κυρίως βιβλίων. Σε συνεργασία με τον τότε τετραετή γιο του Σάββα, έγραψε και εικονογράφησε τις “Ιστορίες του Φάρου”, το 1987. Το 1999 εκδόθηκε το βιβλίο του “Ρόδος 1309-1522, μια Ιστορία”. Έχουν εκδοθεί τέσσερα άλμπουμ με σκίτσα του.
Aτομικά έχει εκθέσει στο Όσλο το 1978, στο Kαλλιτεχνικό Πνευματικό Kέντρο “ΩPA” στην Αθήνα το 1987, στο Μουσείο των Iπποτών του Τάγματος του Αγ. Ιωάννη στο Λονδίνο το 1999, στην Rosas της Ισπανίας το 2000, στo Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης στη Pόδο το 2012 και σε διάφορες πόλεις της Eλλάδας.
Tο 1976, σε σχετική έρευνα του Μουσείου του Xιούμορ και της Σάτιρας του Gabrovo, στην οποία πήραν μέρος 846 σκιτσογράφοι καθώς και εφημερίδες από 78 χώρες, αναδείχτηκε ανάμεσα στους “100 καλύτερους σύγχρονους σκιτσογράφους”. Tο 1990 επιλέχτηκε, μαζί με άλλους 49 σκιτσογράφους, για την έκθεση “KARIKATUR-EUROPAISCHE KUNSTLER DER GEGENWART”, στο Mουσείο WILHELM BUSCH, του Aνόβερου.
Προσκαλεσμένος τιμητικά εξέθεσε εκτός συναγωνισμού, το 1987 στην 8η Mπιενάλε του Gabrovo, το 1992 στο St. Esteve της Γαλλίας και το 1994 στο Ruthdrum της Iρλανδίας, το 2008 στην έκθεση “Η Ανατολή συναντά τη Δύση” στο Gabrovo και το 2010 στη Λισαβόνα. Ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής στα Σκόπια, το 1983, στην Kων/πολη, το 1993, και στη Ρόδο το 2002, 2004, 2006. Ήταν Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής στην έκθεση “TV και Πολιτισμός”, Αθήνα 2008.
Έργα του υπάρχουν στο Μουσείο του Xιούμορ και της Σάτιρας του Gabrovo, στην Πινακοθήκη SAMLUNG KARIKATUREN στο Basel, της Eλβετίας, στο Mουσείο WILHELM BUSCH του Aνόβερου, στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου και σε ιδιωτικές συλλογές.
Tο 1994 αναγράφηκε στον τιμητικό πίνακα για την εικονογράφηση της Διεθνούς Eπιτροπής Bιβλίων για τη Nεότητα (ΙBBY), και βραβεύθηκε στη Σεβίλλη της Ισπανίας.
Το 2002, το βιβλίο του “Ρόδος 1309-1522, μια Ιστορία”τιμήθηκε απο το CICOP -το Διεθνές Κέντρο για τη Διάσωση της Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς.
To 2010, στα πλαίσια των εορτασμών για τα 100 χρόνια της Πορτογαλικής Δημοκρατίας, η διεθνής Έκθεση Κόμικ και Γελοιογραφίας Amadora της Λισαβόνας τον τίμησε ως “εκπρόσωπο της αρχαιότερης Δημοκρατίας στον κόσμο”.
Το 2012, το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου τον τίμησε “για την διεθνή καλλιτεχνική του προσφορά”».
Ηταν ιδρυτικό μέλος της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων, μέλος της ΕΣΗΕΑ, του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Οργανώσεων Γελοιογράφων (FECO)» (kathimerini)
Για το θάνατο και τη κηδεία έχει γίνει η παρακάτω ανάρτηση στο facebook από τη γυναίκα και το γιό του: Μετά λύπης ενημερώνουμε ότι σήμερα το πρωί χάσαμε τον αγαπημένο μας Βαγγέλη Παυλίδη. Η πολιτική κηδεία θα τελεστεί την Τρίτη 10/04 στις 15.00 στον Άγιο Δημήτριο (παλαιό νεκροταφείο) στην πόλη της Ρόδου.
Η Νόμη και ο Σάββας”
Σαν σήμερα: Πέθανε ο αξεπέραστος Στέλιος Καζαντζίδης
Σεπτέμβριος 14, 2017Ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι ίσως ο πιο σημαντικός λαϊκός τραγουδιστής στην ιστορία της Ελλάδας. Τα τραγούδια του τραγουδήθηκαν όσο λίγα και είναι διαχρονικά.
Περισσότερα: Σαν σήμερα: Πέθανε ο αξεπέραστος Στέλιος Καζαντζίδης (pics+video) | E-Radio.gr Θέματα
Γεννήθηκε στην Νέα Ιωνία στις 29 Αυγούστου του 1931. Η μητέρα του ήταν από την Μικρά Ασία και από αυτή πρωτάκουσε τα πονεμένα προσφυγικά τραγούδια. Η γιαγιά του βέβαια ήταν αυτή που τον έμαθε να τραγουδάει.
Γεννήθηκε στην Νέα Ιωνία στις 29 Αυγούστου του 1931. Η μητέρα του ήταν από την Μικρά Ασία και από αυτή πρωτάκουσε τα πονεμένα προσφυγικά τραγούδια. Η γιαγιά του βέβαια ήταν αυτή που τον έμαθε να τραγουδάει.
Δούλεψε σε εργοστάσιο. Το αφεντικό του του χάρισε την πρώτη του κιθάρα. Τις ώρες που δεν δούλευε, συνήθιζε να παίζει διάφορες μελωδίες και προσπαθούσε να μάθει, συνοδεύοντάς τη με την υπέροχη λαϊκή φωνή του. Ένας περαστικός τον άκουσε ένα βράδυ και του πρότεινε να τραγουδήσει στην ταβέρνα του. Η μεγάλη πορεία του στο τραγούδι του μόλις είχε αρχίσει.
Από το 1950, όταν έκανε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση μέχρι και το 1965, δούλευε σε νυχτερινά κέντρα. Τότε αποφάσισε να τα εγκαταλείψει και να αφοσιωθεί μόνο στην δισκογραφία, που είχε ξεκινήσει από το 1952. Το 1975 σταμάτησε τα πάντα, μέχρι που επανήλθε στην δισκογραφία το 1987.
Η περίοδος μεταξύ 1957 και 1965 ήταν πιο δημιουργική για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Γνώρισε την Μαρινέλλα στην Θεσσαλονίκη και η συνεργασία τους ήταν άκρως επιτυχημένη, ερμηνεύοντας μαζί μεγάλους συνθέτες, μεταξύ των οποίων ο Τσιτσάνης, ο Χιώτης και ο Παπαϊωάννου. Το 1964 ο Καζαντζίδης ενώθηκε με την Μαρινέλλα και με τα δεσμά του γάμου, ένας γάμος όμως που κράτησε μόλις δυο χρόνια. Εφτά χρόνια αργότερα η Μαρινέλλα θα παντρευτεί τον Τόλη Βοσκόπουλο. Ο Καζαντζίδης περίμενε 12 χρόνια για να γνωρίσει την κυρά-Βάσω, τον «θησαυρό», όπως συνήθιζε να την λέει. Έμειναν μαζί μέχρι τον θάνατό του.
Τα πιο γνωστά τραγούδια του είναι η «Μαντουβάλα», το «Απόψε φίλα με», το «Υπάρχω», «Το αγριολούλουδο» κ.α. Το κύκνειο άσμα του ήταν ο δίσκος «Έρχονται χρόνια δύσκολα».
Πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 2001, σε ηλικία 70 ετών, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.
Η περίοδος μεταξύ 1957 και 1965 ήταν πιο δημιουργική για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Γνώρισε την Μαρινέλλα στην Θεσσαλονίκη και η συνεργασία τους ήταν άκρως επιτυχημένη, ερμηνεύοντας μαζί μεγάλους συνθέτες, μεταξύ των οποίων ο Τσιτσάνης, ο Χιώτης και ο Παπαϊωάννου. Το 1964 ο Καζαντζίδης ενώθηκε με την Μαρινέλλα και με τα δεσμά του γάμου, ένας γάμος όμως που κράτησε μόλις δυο χρόνια. Εφτά χρόνια αργότερα η Μαρινέλλα θα παντρευτεί τον Τόλη Βοσκόπουλο. Ο Καζαντζίδης περίμενε 12 χρόνια για να γνωρίσει την κυρά-Βάσω, τον «θησαυρό», όπως συνήθιζε να την λέει. Έμειναν μαζί μέχρι τον θάνατό του.
Τα πιο γνωστά τραγούδια του είναι η «Μαντουβάλα», το «Απόψε φίλα με», το «Υπάρχω», «Το αγριολούλουδο» κ.α. Το κύκνειο άσμα του ήταν ο δίσκος «Έρχονται χρόνια δύσκολα».
Πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 2001, σε ηλικία 70 ετών, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.
Πήγή-www.e-radio.gr
Σελίδα 3 από 3
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
RSS