1ο πείραμα: Μια ηλικιωμένη γυναίκα, θέλει να ανέβει τα σκαλοπάτια έχοντας μια βαλίτσα στα χέρια της, θα προσφερθεί κάποιος να την βοηθήσει..;

2ο πείραμα: Μιας γυναίκας τις ρίχνουν τις σακούλες με τα ψώνια κάτω στον δρόμο, θα την βοηθήσει κάποιος περαστικός..;
3ο πείραμα: Ένας άνδρας αφήνει ένα σημείωμα πάνω του, και κοιμάται στο τρένο: Θα τον βοηθήσουν..;

Οι απαντήσεις του πειράματος δίνονται στο παρακάτω βίντεο!

Πολλά ερωτηματικά για την συμπεριφορά των ανθρώπων δημιουργεί το βίντεο που ακολουθεί και δείχνει μία γυναίκα που έχει μεθύσει και βρίσκεται μόνη στους δρόμους μίας μεγαλούπολης.

Το κοινωνικό πείραμα έγινε σε συνθήκες ασφάλειας, καθώς γίνει σε μία πόλη όπως η Μαδρίτη (που δεν φημίζεται για την εγκληματικότητά της) και σε φως ημέρας και όχι νύχτας όπου μάλλον τα πράγματα θα είχαν χρειαστεί την επέμβαση της αστυνομίας.

Στο βίντεο φαίνεται πως όλοι ανεξαιρέτως οι άνδρες που πλησίασαν την «μεθυσμένη» ηθοποιό δεν είχαν κάποιο αγαθό σκοπό να την βοηθήσουν, αλλά όλοι, μηδενός εξαιρουμένου είχαν δεύτερες και τρίτες σκέψεις στο μυαλό τους. Όπως μάλιστα αναφέρει ο εμπνευστής του βίντεο, στην πράξη δεν χρειάστηκε καν να μοντάρουν τις σκηνές καθώς δεν υπήρξε ούτε ένας που να ήθελε να βοηθήσει πραγματικά την γυναίκα.

Οι εμπνευστές υποστηρίζουν ότι έμειναν μόνο σε αυτές τις περιπτώσεις καθώς σε ολόκληρη την διάρκεια του πειράματος υπήρξαν ακόμα χειρότερες παρεκτροπές οι οποίες δεν άξιζαν να προβληθούν.

Σε μία δε περίπτωση (δείτε περίπου στο 8ο λεπτό) ένας από τους «καλούς Σαμαρείτες», όχι απλά ξεμονάχιασε την κυρία, αλλά της επιτέθηκε και σεξουαλικά, αναγκάζοντας μέλος του γκρουπ που συμμετείχε στο γύρισμα να επέμβει και να αποφευχθούν τα χειρότερα, δημιουργώντας ένα μικρο-επεισόδιο με τον συγκεκριμένο κύριο.

Το πείραμα αυτό είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα που έχουμε δει τον τελευταίο καιρό, καθώς δείχνει με ξεκάθαρο τρόπο την δύσκολη θέση που βρίσκεται μία γυναίκα μόνη σε μία μεγαλούπολη αν έχει πιει λίγο παραπάνω.

Και όπως λένε οι υπεύθυνοι του πειράματος, αν όλα αυτά συμβαίνουν μέρα μεσημέρι στη Μαδρίτη, με μία ενήλικη γυναίκα, δεν θέλει κανείς να φανταστεί σε πόσο δύσκολη θέση θα μπορούσε να βρεθεί μία (πιο επιρρεπής στο ποτό) έφηβη σε νυχτερινές ώρες, σε πόλεις του κόσμου με πολύ πιο υψηλή εγκληματικότητα απ' ότι η Ισπανική πρωτεύουσα.

Νέοι άνθρωποι κάθονται, με έναν τοίχο ανάμεσά τους, για να τους κάνουν την ίδια ερώτηση. Οι απαντήσεις αυτών με καρκίνο θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπετε τη ζωή.

Μια εταιρεία παραγωγής αποφάσισε, σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο των εφήβων και των νεαρών ενηλίκων με καρκίνο, να καταγράψει τις απαντήσεις ανθρώπων στην ερώτηση: «Τι θα σε έκανε χαρούμενο, αν είχες μια ευχή... μόνο;».

Δύο άγνωστοι άνθρωποι μεταξύ του κάθονται με έναν τοίχο που τους χωρίζει και απαντούν.

Οι υγιείς δεν γνωρίζουν ότι έχουν δίπλα τους κάποιον καρκινοπαθή ή μέλος της οικογένειά του και μιλούν για διακοπές, για μια καλή θέση εργασίας, για ταξίδια, άλλοι λένε ότι μόνο ακούγοντας το αγαπημένο τους τραγούδι είναι ευτυχισμένοι.

Γενικά όλοι έδωσαν παρόμοιες απαντήσεις. Τι έγινε όμως όταν άκουσαν τις απαντήσεις της απέναντι πλευράς;

«Αν ήταν να κάνω μια ευχή θα ήταν η κόρη μου να έχει μια κανονική ζωή. θα με έκανε χαρούμενη, να περνάω περισσότερο χρόνο και με τις 4 κόρες μου και τον άνδρα μου κάτι που κάνω σπάνια πλέον. Με λένε Μόντσε, είμαι 38 ετών, στα 14 μου είχα λευχαιμία και τώρα έχω μια κόρη που παλεύει με τη λευχαιμία.»

«Θα με έκανε χαρούμενη να ξυπνήσω ένα πρωί και να δω ότι η αδελφή μου είναι καλά στην υγεία της. Με λένε Φάνη, είμαι από την Μαδρίτη, σπουδάζω εργοθεραπεία και η αδελφή μου έχει λευχαιμία.»

«Θα με έκανε χαρούμενη να βλέπω τον δρόμο, να μπορώ να περπατήσω μόνη μου και να απολαύσω τα χρώματα των λουλουδιών. Πριν δύο χρόνια η διάγνωση έδειξε λευχαιμία, έκανα θεραπεία και αργότερα είχα μετάσταση στα οστά.»

«Αυτό που θα με έκανε χαρούμενη θα ήταν να κοιτάω τη μαμά μου και να ξέρω ότι δεν ανησυχεί πια. Με λένε Άλμπα, είμαι 18 ετών και έχω λευχαιμία Hodking, ένα τύπο καρκίνου που επηρεάζει το λεμφικό σύστημα.»

Μια μητέρα δήλωσε: «Ξυπνάω κάθε πρωί και βλέπω την κόρη μου να μάχεται για τη ζωή. Μάχεται κάθε μέρα. Έχω δύο κόρες, η μία έχει όγκο Wilms (όγκος στο νεφρό που εμφανίζεται σε μικρά παιδιά) και η άλλη έχει κάνει μεταμόσχευση μυελού των οστών. Έχω χάσει τον σύζυγό μου πριν 16 χρόνια από καρκίνο.»

«Αν είχα μια ευχή θα ήθελα να περπατάω. Αυτό που με κάνει ευτυχισμένη είναι ο αέρας όταν μου ακουμπά το πρόσωπο. Με λένε Χριστίνα, είμαι 12 ετών και έχω λευχαιμία.»

«Δεν εκτιμάμε τη ζωή μέχρι να νιώσουμε ότι την χάνουμε», γράφουν στο τέλος αυτού του βίντεο οι δημιουργοί του. «Να εκτιμάτε τα μικρά πράγματα στη ζωή, αυτά είναι τα σημαντικά και τα χάνουμε»

Δείτε το βίντεο.