«Λουκέτα», ρευστοποιήσεις περιουσιακών στοιχείων προς όφελος των τραπεζών, του Δημοσίου, προμηθευτών, αναγκαστικές αποβολές δύστροπων μετόχων, μετοχοποιήσεις δανείων και πώλησή τους σε τρίτους.

Αυτή θα είναι η εικόνα που θα αρχίσει να σχηματοποιείται το 2017 και θα παγιωθεί τα επόμενα τρία, ίσως και περισσότερα χρόνια, για τον επιχειρηματικό χάρτη της Ελλάδας. Εκατοντάδες ή και χιλιάδες εταιρείες που βρίσκονται στη μέγγενη των μη εξυπηρετούμενων δανείων, θα βρεθούν μπροστά σε πολύ επώδυνες αποφάσεις. Άλλες φορές θα καταφέρουν να επιβιώσουν, άλλες όμως θα αναγκαστούν να αναστείλουν τη δραστηριότητά τους, αφήνοντας στον δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους.

Η κυβέρνηση, μέσω της Ειδικής Γραμματείας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, Τράπεζα της Ελλάδος και εμπορικές τράπεζες δίνουν αγώνα δρόμου προκειμένου να προλάβουν μια γενικευμένη κατάρρευση επιχειρήσεων, μικρομεσαίων και μεγάλων, ώστε να αποφευχθεί και ο σοβαρός κίνδυνος δραματικής αύξησης των ανέργων. Όπως όλα δείχνουν, και όπως αποκάλυψε πρόσφατα ο διοικητής της ΤτΕ, Γιάννης Στουρνάρας, ένα νέο, ποιοτικό χαρακτηριστικό των οικονομικών των επιχειρήσεων θα αποτελέσει το «κλειδί» για τις μαζικές αναδιαρθρώσεις δανείων ώστε να διασωθεί, στο μεγαλύτερο μέρος της, η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα. Το ποιοτικό αυτό στοιχείο είναι τα EBITDA (Earnings Before Interest, Tax, Depreciation, and Amortization) δηλαδή τα κέρδη μίας επιχείρησης πριν αφαιρεθούν τόκοι, φόροι, και απόσβεση.

Οσες επιχειρήσεις έχουν αρνητικό EBITDA για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ενδεχομένως να βρίσκονται πιο κοντά στο λουκέτο. Σύμφωνα με κυβερνητικό παράγοντα που ασχολείται με τα «κόκκινα δάνεια» εάν μια επιχείρηση έχει για μια τριετία αρνητικό EBITDA ίσως να μην μπορεί να επιβιώσει, ακόμη και μετά τις προσπάθειες που θα γίνουν για να διασωθεί. «Εφόσον υπάρξει ταχύτατη και γενναία αναδιάρθρωση με μειώσεις λειτουργικού κόστους και γενικότερα των δαπανών, ενδεχομένως να έχουν πιθανότητες να κρατηθούν στη ζωή», τονίζει ο κυβερνητικός παράγοντας.

Όπως είπε πρόσφατα ο κ. Στουρνάρας: «Οι εταιρείες που βρέθηκαν να είναι βιώσιμες θα μπορούν να λάβουν νέα ρευστότητα και γι’ αυτές το πρόβλημα θα έχει λήξει. Όμως, για εκείνες που δεν είναι βιώσιμες, οι τράπεζες πρέπει να προχωρήσουν σε ρευστοποίηση. Άρα, τα EBIΤDA είναι η «μαγική λέξη». Οι εταιρείες που θεωρείται ότι θα έχουν αρνητικό EBITDA ακόμα και μετά τις προσπάθειες αναδιάρθρωσης, ίσως να μην επιβιώσουν». Αρνητικό EBITDA σημαίνει ότι η εταιρεία δεν μπορεί να καλύψει τους τόκους των δανείων της.

Όπως αναφέρουν ειδικοί που ασχολούνται με τα NPL’s, «όταν μια επιχείρηση έχει μηδέν ίδια κεφάλαια αλλά συνεχίζει να λειτουργεί, αυτό σημαίνει ότι κυκλοφορεί «μαύρο» χρήμα. Αν αυτή η επιχείρηση δεν πληρώνει τα δάνειά της και ζητά αναδιάρθρωση, δεν θα εντάσσεται στη ρύθμιση, καθώς δείχνει την εικόνα μιας εταιρείας η οποία κινείται με «μαύρο» χρήμα και οι μέτοχοι είναι στρατηγικοί κακοπληρωτές. Θα είμαστε αμίληκτοι με αυτούς, ακόμη κι αν χρειαστεί να βάλουν λουκέτο», τονίζει.

Ο διοικητής της ΤτΕ έδωσε το πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί η αναδιάρθρωση των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων, επισημαίνοντας ουσιαστικά ότι μπαίνει μια• κόκκινη γραμμή, ένας «κόφτης, που βασίζεται στα EBITDA και αν αυτά είναι θετικά ή όχι».

Βεβαίως, δεν θα είναι το μοναδικό «ζύγι» για να χαρακτηριστεί μια επιχείρηση βιώσιμη και να πετύχει μια συμφωνία με τις τράπεζες για «κούρεμα», νέα χρηματοδότηση, μικρότερα επιτόκια κ.λπ. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι επειδή τα EBITDA δεν αντικατοπτρίζουν απόλυτα την εικόνα μιας εταιρείας, θα λαμβάνονται υπόψη και τα ίδια κεφάλαια. Υπάρχουν, άλλωστε και στο ΧΑ και εκτός αυτού, επιχειρήσεις με θετικά κέρδη προ φόρων, αλλά με αρνητικά ίδια κεφάλαια, υψηλό δανεισμό και παράλληλα χαμηλές ταμειακές ροές, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να μειώσουν τον δανεισμό τους αποπληρώνοντας τα δάνειά τους.

Οι τράπεζες θα προχωρούν στη μελέτη βιωσιμότητας αναλύοντας όλα τα στοιχεία, όμως, με τα αρνητικά EBITDA θα έχουν την πρώτη εικόνα για το ποιες επιχειρήσεις θα πάνε... στον κουβά, και ποιες άλλες θα διασωθούν. Οσες κρίνονται βιώσιμες θα μπορούν να λάβουν «φρέσκο» χρήμα, αφού πρώτα προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση των οικονομικών τους στοιχείων. Με μειώσεις των λειτουργικών εξόδων, ακόμη και με λουκέτο σε επιμέρους δραστηριότητες, απολύσεις, μειώσεις μισθών κ.λπ.

Η μετοχοποίηση

Στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος μπαίνει η μετοχοποίηση δανείων, που φαίνεται να αποτελεί την πρώτη επιλογή των τραπεζών. Σύμφωνα με τον κ. Στουρνάρα, με τη νέα νομοθεσία, οι τράπεζες μπορούν να ανταλλάξουν δάνεια με μετοχές και στη συνέχεια να τις πουλήσουν σε επενδυτές. Εδώ ουσιαστικά μπαίνει θέμα αναζήτησης στρατηγικού επενδυτή που θα θελήσει να εισέλθει στο μετοχικό κεφάλαιο μια «κόκκινης» εταιρείας. Κι αυτό «αγοράζοντας» χρέος το οποίο στο μεταξύ έχει γίνει μετοχές. Η αγορά θα γίνεται σε τιμές πολύ χαμηλότερες απ’ ό,τι μέσω του χρηματιστηρίου ή σε εποχές που θα κατέθετε προτάσεις με υψηλό τίμημα. Η είσοδος νέων μετόχων θα μπορεί να γίνει, λένε οι πληροφορίες, με δύο τρόπους:

Με τη συνεργασία των παλαιών μετόχων που θα απαλλαγούν από το βάρος των υψηλών δανείων, αλλά θα αναγκαστούν να έχουν συνέταιρο, ίσως και στρατηγικό επενδυτή που θα έχει τον απόλυτο έλεγχο. Ετσι, όμως, η εταιρεία θα μπορεί να καταστεί βιώσιμη, να πάρει νέα κεφάλαια και να αναπτυχθεί. Αυτό βεβαίως προϋποθέτει και γενναία αναδιάρθρωση στο εσωτερικό της εταιρείας.

Με βίαιο τρόπο. Αν οι παλαιοί μέτοχοι δυστροπούν τότε αναλαμβάνουν οι τραπεζίτες που θα προχωρούν σε εξαναγκαστική μετοχοποίηση, αφού πρώτα η υπόθεση εκδικαστεί στα ειδικά δικαστήρια, γνωστά και ως «πτωχοδικεία». Η διαδικασία, όμως, δεν θα διαρκεί πάνω από δύο με τρεις μήνες, αφού πρώτα γίνουν ασφαλιστικά μέτρα. Μετά τη μετοχοποίηση θα προσεγγίζονται επενδυτές οι οποίοι θα είναι πρόθυμοι να διαθέσουν κεφάλαια, μαζί με τις τράπεζες, σε μια επιχείρηση που έχει κριθεί βιώσιμη και δεν θα «φυτοζωεί».

Υπάρχει και μια τρίτη επιλογή. Οι τράπεζες να αναγκάσουν τους μετόχους να βάλουν περισσότερα κεφάλαια στις επιχειρήσεις τους ώστε να αποπληρώσουν τα χρέη τους είτε να παραιτηθούν και στη θέση τους να μπουν άλλοι επενδυτές που βλέπουν προοπτικές στην εταιρεία και τον κλάδο γενικότερα.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχουν χιλιάδες επιχειρήσεις με αρνητικό EBITDA για περισσότερο από τρία χρόνια. Και εισηγμένες και όχι, όπως επίσης υπάρχουν εταιρείες που συνδυάζουν τα αρνητικά κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων με αρνητικά ίδια κεφάλαια. Στη διαχωριστική γραμμή που βάζουν οι τράπεζες είναι σίγουρο ότι κάποιες θα επιβιώσουν, άλλες θα οδηγηθούν σε λουκέτο κι άλλες στα χέρια Ελλήνων ή ξένων επενδυτών. Το σίγουρο είναι ότι οι τραπεζίτες σε καμιά περίπτωση δεν θέλουν να γίνουν• επιχειρηματίες και θα επιδιώξουν μέσω της μετοχοποίησης δανείων να προσελκύσουν επενδυτές.

Σκληρά μέτρα αναδιάρθρωσης επιχειρήσεων που θα κριθούν βιώσιμες
Πολυετές... μνημόνιο για όσους έχουν μεγάλα χρέη

«Μνημόνιο» διαρκείας για τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, θα βάζουν οι τράπεζες στις οποίες οφείλονται τεράστια ποσά από δάνεια που έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμα. Ειδικά για τους στρατηγικούς κακοπληρωτές το «μνημόνιο» θα είναι ιδιαίτερα σκληρό, θα χάνουν ακόμη και την περιουσία τους προκειμένου να μειωθεί ο δανεισμός τους. Σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα της ΤτΕ, μία στις έξι επιχειρήσεις δεν πληρώνει γιατί δεν θέλει. Στη μελέτη της περιόδου 2010 -2015 πήραν δείγμα από 13 χιλιάδες επιχειρήσεις με υπόλοιπα δανείων πάνω από 1 εκατ. ευρώ. Συνολικά τα δάνεια έφταναν τα 57 δισ. κι επρόκειτο για καθυστερήσεις στην εξυπηρέτηση για διάστημα μεγαλύτερο των 90 ημερών το ύψος των οποίων ξεπερνούσε τα 19 δισ. Διαπιστώθηκε ότι μία στις έξι επιχειρήσεις εμφανίζει χαρακτηριστικά στρατηγικού κακοπληρωτή.

Συγκριτικά μεγαλύτερο ποσοστό στρατηγικών κακοπληρωτών εμφανίζεται σε κλάδους που σχετίζονται με τις κατασκευές και την αγορά ακινήτων, αλλά και σε εκείνους της βιομηχανίας, των πληροφοριών και επικοινωνιών, καθώς και των διοικητικών και υποστηρικτικών υπηρεσιών.

Επιχειρήσεις με υψηλό δανεισμό ή χαμηλή αξία εξασφαλίσεων ή υψηλή κερδοφορία είναι πιθανότερο να εμφανιστούν ως στρατηγικοί κακοπληρωτές. Ίδια συμπεριφορά φαίνεται να έχουν και οι επιχειρήσεις μεσαίου μεγέθους και ηλικίας. Ενδεικτικά, φαίνεται ότι οι μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεις έχουν 30% μεγαλύτερη πιθανότητα από τις μικρού ή μεγάλου μεγέθους επιχειρήσεις να γίνουν στρατηγικοί κακοπληρωτές, ενώ μεταξύ επιχειρήσεων που αθετούν τις δανειακές τους υποχρεώσεις εκείνες που εμφανίζουν υψηλή κερδοφορία εμφανίζουν κατά 62% αυξημένη πιθανότητα στρατηγικής αθέτησης των δανειακών τους υποχρεώσεων.

Αρχής γενομένης από τους στρατηγικούς κακοπληρωτές, οι τράπεζες θα επιβάλλουν το δικό τους «μνημόνιο», το οποίο προβλέπει:

• Διωγμό των διοικήσεων που δεν μπορούν να υπηρετήσουν το business plan βιωσιμότητας που θα αποφασίζεται και από τα δικαστήρια και θα έχει τη σφραγίδα της Δικαιοσύνης. Επομένως, κανείς δεν θα μπορεί να «προσβάλει» την όποια απόφαση, ούτε να τρενάρει επί χρόνια στα δικαστήρια τις διαδικασίες.

• Για να υπάρξει κούρεμα στα δάνεια των επιχειρήσεων θα πρέπει να κατατεθούν συγκεκριμένες προτάσεις οι οποίες θα είναι επώδυνες για όλους. Από δραματικές μειώσεις στο προσωπικό, ψαλίδι στις απολαβές, ατομικές συμβάσεις που δεν θα έχουν καμιά σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, μέχρι και την προσωπική ευθύνη του κάθε επιχειρηματία. Αν δηλαδή διαπιστώνεται ότι ο μεγαλομέτοχος δεν μπαίνει στα νέα «καλούπια» τότε θα υποχρεώνεται από τους δανειστές να βρει κεφάλαια για την επιχείρησή του. Εννοείται πέραν των δραστικών περικοπών που θα κάνει, θα οφείλει να βρει ίδια κεφάλαια.

• Η μετοχοποίηση των χρεών που τόσο έχει καθυστερήσει, μπαίνει σε εφαρμογή άμεσα. Ο βασικός στόχος είναι να μπει νέο χρήμα από επενδυτές που θα θελήσουν να επενδύσουν. Εδώ εκφράζονται φόβοι ότι ολόκληροι κλάδοι της ελληνικής οικονομίας μπορεί να περάσουν στα χέρια ξένων επιχειρηματιών οι οποίοι είναι και οι μόνοι που διαθέτουν αυτή τη στιγμή κεφάλαια.

• Υποχρεωτικές συγχωνεύσεις θυγατρικών μιας επιχείρησης.

• «Πάγωμα» οφειλών για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Μπορεί να μη γίνεται απευθείας κούρεμα, αλλά οι οφειλές θα «παρκάρονται» και σε περίπτωση που η επιχείρηση συνεχίσει να λειτουργεί και βγάλει κέρδη τότε θα μπορεί να εξυπηρετήσει μέρος από τα συνολικά χρέη της. Αν δεν καταφέρει να καταστεί βιώσιμη τότε θα επιλέγεται το τελικό «κούρεμα» στα επίπεδα ακόμη και του 50% - 60%.

ΤτΕ , τράπεζες
Στο στόχαστρο ξενοδοχεία σε περιοχές με υψηλό τουρισμό

Τουριστικές επιχειρήσεις που χρωστούν παντού (σε τράπεζες, εφορίες, προμηθευτές, εργαζόμενους) και οι οποίες δραστηριοποιούνται σε περιοχές που φιλοξενούν μεγάλο όγκο επισκεπτών κάθε χρόνο, βάζουν στο στόχαστρο ΤτΕ και τράπεζες.

Το σκεπτικό είναι απλό: «Δεν μπορεί σε μια περιοχή που εμφανίζει τα τελευταία χρόνια έκρηξη του τουρισμού να συναντώνται ξενοδοχειακές μονάδες με υψηλό δανεισμό τον οποίο δεν μειώνουν. Ετσι, στην πρώτη γραμμή των ελέγχων και της αναδιάρθρωσης των δανείων μπαίνει ο ξενοδοχειακός κλάδος, ο οποίος εμφανίζει και υψηλό ποσοστό «κόκκινων» δανείων. Στην πρόσφατη συνέντευξή του στους FT ο κ. Στουρνάρας είχε αναφέρει: «Υπήρξε μια ισχυρή τουριστική περίοδος σε ορισμένα ελληνικά νησιά. Ωστόσο, ο τομέας της φιλοξενίας σε αυτές τις περιοχές έχει NPLs άνω του μέσου όρου. Έτσι μπορούν οι τράπεζες να βρουν ποιος μπορεί να πληρώσει και θα πρέπει να τους ζητήσουν να πληρώσουν αμέσως».

Ο ξενοδοχειακός κλάδος παρουσιάζει μεγάλο πρόβλημα με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια καθώς σε σύνολο δανεισμού 12 δισ. ευρώ τα 4 δισ. έχουν «κοκκινήσει». Πολλά από αυτά αφορούν σε επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται σε περιοχές υψηλής τουριστικής ανάπτυξης, στα νησιά των Κυκλάδων, την Κρήτη, την Χαλκιδική και οι τράπεζες βάζουν πρώτη προτεραιότητά τους αυτά τα δάνεια.

Οι αρμόδιες υπηρεσίες των πιστωτικών ιδρυμάτων ξεκινούν συζητήσεις με τους επιχειρηματίες, αφού πρώτα ελέγξουν την οικονομική κατάσταση. Σε περίπτωση που υπάρχουν ίδια κεφάλαια, γίνεται ένας καλός ετήσιος τζίρος αλλά παρ’ όλα αυτά δεν μειώνονται τα δάνεια τότε θα πέφτει «τσεκούρι». Θα ζητείται από τους ξενοδόχους να στηρίξουν την επιχείρησή τους με «φρέσκο» χρήμα. Αν δεν συνεργαστεί τότε θα μπορεί η τράπεζα να αποβάλει τη διοίκηση και να πάρει στα χέρια της την επιχείρηση.

Στην αντίθετη περίπτωση, θα κάθονται στο ίδιο τραπέζι, θα κάνουν ένα πενταετές business plan το οποίο θα προβλέπει ακόμη και την είσοδο επενδυτή στο μετοχικό κεφάλαιο προκειμένου να βάλει χρήμα για να κρατήσει όρθια την επιχείρηση. Αυτό, φυσικά, προϋποθέτει και μεγάλες αλλαγές στο management, ενδεχομένως κλείσιμο προβληματικών μονάδων, λουκέτο σε θυγατρικές ή σε άλλες δραστηριότητες.

imerisaia.gr

Λόγω οικονομικής κρίσης, ο πασίγνωστος οίκος μόδας ανακοίνωσε πως σε λίγες μέρες θα «κατεβάσει τα ρολά της επιχείρησης», βάζοντας λουκέτο.

Λόγος γίνεται για τον πασίγνωστο οίκο μόδας Laurel.

Η εταιρία, το τελευταίο χρονικό διάστημα αντιμετώπιζε τεράστια οικονομικά προβλήματα.

Τα «ανοίγματά της» στη Ρωσία, δεν απέδωσαν καρπούς. Ενώ η οικονομική βοήθεια που η Κίνα είχε υποσχεθεί στους ιθύνοντες, τελικά έπεσε στο κενό.

Το κύμα πτωχεύσεων στη γερμανική βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας συνεχίζεται και όπως φαίνεται ήρθε η σειρά του οίκου μόδας Laurel.

Η εταιρεία αντιμετωπίζει καιρό οικονομικές δυσκολίες όμως είχε εναποθέσει τις ελπίδες της στην επενδυτική βοήθεια από την Κίνα.

Ωστόσο, βήματα πίσω, έκανε ο πολυπόθητος επενδυτής και ο οίκος που άλλοτε μεσουρανούσε «φλερτάρει» με την χρεοκοπία με στελέχη του να επισημαίνουν ότι «θα κηρύξει πτώχευση λόγω αφερεγγυότητας».

Οι οίκος Laurel, κατασκευάζει γυναικεία ρούχα πολυτελείας σε προσιτές τιμές, αλλά το άνοιγμά του στην ρωσική και κινεζική αγορά δεν στέφθηκε με επιτυχία.

fimes.gr

Μεταξύ ποιων γίνεται… νεροπόλεμος για τη Σουρωτή;

Όταν πριν από ένα περίπου μήνα η Coca Cola HBC αποκτούσε μέσω ενός δημόσιου αναγκαστικού πλειστηριασμού το 15% της εταιρείας εμφιάλωσης Σουρωτή που έως τότε κατείχε εταιρεία συμφερόντων του Θ. Λιακουνάκου η είδηση πέρασε στα ψιλά.

Οι τόνοι όμως ανέβηκαν κατακόρυφα ξανά το μεσημέρι της Δευτέρας όταν άνθρωποι του Ιβάν Σαββίδη διέρρευσαν ότι o όμιλος του ισχυρού άνδρα του ΠΑΟΚ θα καταθέσει δημόσια πρόταση για την απόκτηση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου ποσοστού στην Σουρωτή.

Σύμφωνα με πληροφορίες του news247 το νομικό τμήμα της Dimera Group επεξεργάζεται αυτή την στιγμή την πρόταση και αναμένεται μέσα στις επόμενες ώρες ή το αργότερο το πρωι της Τρίτης για την δημοσιοποίηση της.

Γρίφος για δυνατούς λύτες

Η πρόταση ουσιαστικά απευθύνεται στο 56% των μετόχων της εταιρείας που είναι 1.200 φυσικά πρόσωπα, οικογένειες και κάποιοι από αυτούς και εργαζόμενοι στην Σουρωτή ΑΕ.

Αρκετοί διατηρούν τις μετοχές κοντά εδώ και ένα αιώνα καθώς η Σουρωτη δημιουργήθηκε από Γάλλους που είχαν στρατοπεδεύσει στην Θεσσαλονίκη κατά την διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου και με την αποχώρηση τους την διαχείριση την ανέλαβαν οι ντόπιοι.

Δηλαδή αν κάποιος – στην προκειμένη περίπτωση ο Ιβαν Σαββίδης – θέλει να σιγουρέψει ότι έχει τον έλεγχο της εταιρείας θα πρέπει να πείσει αυτούς τους ανθρώπους να ψάξουν στα μπαούλα και στα σεντούκια τους και να του παραδώσουν τις μετοχές τους έναντι 1 ευρώ η κάθε μία.

Για την απόκτηση του 15% που κατείχε η πλευρά Λιακουνάκου η Coca Cola Hellenic Bottling Company είχε προσφέρει 0,71 ευρώ ανά μετοχή τίμημα το οποίο ήταν κατά 70% μεγαλύτερο (0,44 ευρώ) από αυτό που είχε καταθέσει η ίδια η Σουρωτή για να αγοράσει τις μετοχές της.

Σύμφωνα με το περιβάλλον Σαββίδη η προσφορά της Coca Cola ήταν αυτή που θορύβησε τους μικρομετόχους που με την σειρά τους ζήτησαν από τον βορειοελλαδίτη επιχειρηματία να καταθέσει πρόταση.

Σύμφωνα με τους ίδιους οι φόβοι τους έχουν να κάνουν ότι δεν υπήρξε κάποιο busιness plan από την πλευρά της Coca Cola για την Σουρωτή.

Η υπόθεση γίνεται ακόμη πιο πολύπλοκη καθώς στην ήδη πολυμετοχική Σουρωτή Α.Ε. υπάρχουν άλλοι δύο μέτοχοι οι οποίοι διατηρούν ισχυρά ποσοστά.

Πρόκειται για τον Δήμο Θέρμης ο οποίος κατέχει 16% της εταιρείας και την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας η οποία ελέγχει το 4,5% του μετοχικού κεφαλαίου. Και στις δύο τελευταίες περιπτώσεις η πιθανή πώληση των μεριδίων θα πρέπει να γίνει μέσω διαφορετικής δημόσιας διαδικασίας.

Τα παραπάνω καθώς δεν είναι γνωστό αν η Coca Cola HBC – η οποία ήδη έχει δώσει 1,7 εκατ. ευρώ για την απόκτηση του 15% της Σουρωτής – θα σηκώσει το γάντι για να προσφέρει υψηλότερο τίμημα από το 1 ευρώ ανά μετοχή που προτίθεται να προσφέρει η πλευρά Σαββίδη.

Τα σχέδια Σαββίδη για την Σουρωτή

Το ενδιαφέρον Σαββίδη για την εταιρεία εμφιάλωσης είναι το πρώτο του επιχειρηματία για εταιρεία τροφίμων στην Ελλάδα.

Υπενθυμίζεται ότι εκτός από τον ΠΑΟΚ, έχει αποκτήσει μεταξύ άλλων το εργοστάσιο της ΣΕΚΑΠ στην Ξάνθη και το ξενοδοχείο Μακεδονία Παλλάς ενώ δυναμική είσοδο επιχειρεί και στον χώρο των media μετά την απόκτηση της 4ης άδειας τηλεοπτικού σταθμού πανελλαδικής εμβέλειας.

Στην Ρωσία, όπου είναι και ο κύριος όγκος των επενδύσεων του, διαθέτει εκτενή παρουσία στον χώρο των τροφίμων μέσω του Agrokom Group.

Σύμφωνα με όσα ανέφεραν άνθρωποι του περιβάλλοντος Σαββίδη στο news247 η απόκτηση της Σουρωτής προβλέπει την δυναμική της είσοδο στην αγορά της Ρωσίας όπου μεταξύ των άλλων διαθέτει το δεύτερο μεγαλύτερο δίκτυο διανομής τροφίμων το οποίο είναι ανταγωνιστικό σε ένα βαθμό και με αυτό της Coca Cola και στην συγκεκριμένη αγορά.

Κατά την διάρκεια του ρεπορτάζ δεν έλειψαν και αυτοί που έδωσαν στον «νεροπόλεμο» της Σουρωτής και άλλες διαστάσεις, όπως αυτό των νέων με των παλιών επιχειρηματικών τζακιών στην Ελλάδα (Σαββίδης vs Δαυίδ) ή πηγαίνοντας το σε ακόμη πιο μεγάλο επίπεδο βλέποντας παιχνίδι επικράτησης ανάμεσα σε αμερικανικά και ρωσικά συμφέροντα.

fimes.gr

Στα χέρια των πιστωτριών τραπεζών ήλθε ο έλεγχος της Forthnet και μάλιστα χωρίς νομικές προσφυγές και χωρίς άλλα παρατράγουδα.

Οι μέτοχοι της επιχείρησης είχαν την ευκαιρία τους για να μιλήσουν, αλλά δεν το έπραξαν. Δικαίως επομένως η εταιρεία περιήλθε στη δικαιοδοσία των δανειστών, χωρίς εξώδικα, χωρίς προσφυγές σε άρθρα 99, 106Β κ.ο.κ., και χωρίς να διαταράσσεται η λειτουργία της.

Όπως σημειώνει η Καθημερινή, το μόνο αρνητικό είναι ότι οι τράπεζες άργησαν να αναλάβουν δράση. Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, καθυστέρησαν σχεδόν 18 μήνες για να αποφασίσουν προς ποια κατεύθυνση θα κινηθούν. Τόσος χρόνος χρειάστηκε ν’ αποφασίσουν μετά την απόρριψη, από την πλευρά τους, της πρότασης των εταιρειών Wind και Vodafone, για την απόκτηση του ελέγχου της επιχείρησης. Οι δύο εταιρείες, στην πρόταση που κατέθεσαν, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, απαίτησαν «κούρεμα» των υποχρεώσεων πάνω από 60%, συμπεριλαμβανομένων και των δανειακών υποχρεώσεων. Ο τελευταίος όρος δεν έγινε αποδεκτός από τις πιστώτριες τράπεζες.

Η μακρά αναμονή για το επόμενο βήμα των τραπεζών έβλαψε την εταιρεία, καθώς χωρίς κεφάλαιο κίνησης, έχασε μερίδιο αγοράς. Στο α΄ εξάμηνο του έτους, τα έσοδα υποχώρησαν κατά 9,4%. Παράλληλα, ενδυναμώθηκε περαιτέρω ο βασικός ανταγωνιστής της, ο ΟΤΕ, ο οποίος, έχοντας 1 δισ. ευρώ διαθέσιμα, επένδυσε τόσο σε νέα δίκτυα τεχνολογίας VDSL όσο και σε νέο και ακριβό περιεχόμενο (π.χ. Champions League). Ο ΟΤΕ, σύμφωνα με τα δημοσιοποιημένα μεγέθη, πήρε την πρωτιά κερδίζοντας συνδρομητές, ενώ αντίθετα η Forthnet έχασε συνδρομητές. Η κατάσταση λέγεται ότι έχει επιδεινωθεί μετά τον περασμένο Ιούνιο, όταν η κυβέρνηση επέβαλε φορολογία 10% στους λογαριασμούς των συνδρομητών δορυφορικής τηλεόρασης.

Πάντως, τώρα οι τράπεζες αναμένεται να «τρέξουν» προκειμένου να απαλλαγούν από την εταιρεία. Οι ίδιες κατάφεραν αριστοτεχνικά να απαλλάξουν το ενεργητικό τους από βάρος ύψους περίπου 70 εκατ. ευρώ –όση δηλαδή ήταν η κάλυψη του μετατρέψιμου ομολογιακού δανείου (ΜΟΔ)– αλλά φορτώθηκαν μια ζημιογόνο επιχείρηση. Κάθε χρόνο η εταιρεία γεννά ζημίες της τάξης των 15 εκατ. ευρώ. Αν δεν καταφέρουν να πουλήσουν γρήγορα την επιχείρηση ή να την καταστήσουν κερδοφόρο, τότε οι ζημίες της θα αντισταθμίσουν το (πρόσκαιρο) όφελος που είχαν μέσω της έκδοσης του ΜΟΔ.

Ως συνέπεια, όλα δείχνουν ότι θα επιδιωχθεί ακόμη ένα «μοντέλο Μαρινόπουλου» στη Forthnet, με την εξεύρεση στρατηγικού επενδυτή. Αρχικά οι τράπεζες θα επιδιώξουν να καταστήσουν όσο το δυνατόν πιο ελκυστική την επιχείρηση «κουρεύοντας» τις υποχρεώσεις της. Στο πλαίσιο αυτό, δεν αποκλείεται να υπάρξει και μια κεφαλαιακή ένεση, έτσι ώστε να μην είναι πλέον «στεγνή από ρευστό». Οι κινήσεις αυτές θα συνοδευθούν από την τοποθέτηση ανθρώπων των τραπεζών στο διοικητικό συμβούλιο και πολύ πιθανώς στη διοίκηση της Forthnet.

Στην περίπτωση του Μαρινόπουλου, δεν υπήρξε «κούρεμα» των δανειακών υποχρεώσεων, αλλά μόνο των υποχρεώσεων προς τους προμηθευτές. Τραπεζικοί παράγοντες ωστόσο χαρακτήριζαν σχεδόν ανέφικτη την πώληση της τηλεπικοινωνιακής εταιρείας σε τρίτους χωρίς ένα «κούρεμα» και των απαιτήσεων των τραπεζών. Υπενθυμίζεται ότι οι υποχρεώσεις της εταιρείας προς τις τράπεζες ανέρχονται σε 325 εκατ. ευρώ, ενώ σ’ αυτές θα πρέπει να προστεθούν και άλλα 62 εκατ. ευρώ από τις συμβάσεις leasing της επιχείρησης.

Το «κούρεμα» όμως αυτό θα είναι λιγότερο «βαθύ» από αυτό που ζήτησαν οι εταιρείες Vodafone και Wind Hellas. Oι δύο τελευταίες, οι οποίες ήδη έχουν επενδύσει περί τα 30 εκατ. ευρώ στη Forthnet, θεωρείται ότι αποτελούν τον πρώτο υποψήφιο στρατηγικό επενδυτή. Μάλιστα οι δύο εταιρείες κινούνται από κοινού, καθώς έχουν υπογράψει συμφωνία για την απόκτηση ισότιμης συμμετοχής στην επιχείρηση, εφόσον υπάρξει μια συνολική συμφωνία.

Πολλοί ωστόσο βλέπουν και ακόμα έναν υποψήφιο στρατηγικό επενδυτή για τη Forthnet. Πρόκειται για τον επιχειρηματία Πάνο Γερμανό, ο οποίος ποτέ δεν έκρυψε τις βλέψεις του για επέκταση των δραστηριοτήτων του στην τηλεπικοινωνιακή αγορά της Ελλάδας. Για τον τελευταίο ωστόσο, υπήρξαν κάποια πρόσκαιρα εμπόδια πρόσφατα, καθώς επιχείρησε να πουλήσει την εταιρεία τηλεπικοινωνιών Play στην Πολωνία. Το τίμημα που επιτεύχθηκε, ύψους 3,5 δισ. ευρώ, χαρακτηρίστηκε χαμηλό κι έτσι οι προσφορές δεν έγιναν αποδεκτές.

http://www.economy365.gr/