Ο παγωμένος ώμος ή συμφυτική θυλακίτις του ώμου (Adhesive Capsulitis), είναι μια ξεχωριστή κλινική οντότητα, με κύρια χαρακτηριστικά αιφνίδιο ή σταδιακό χρόνιο πόνο στον ώμο και περιορισμό όλων των κινήσεων της άρθρωσης τόσο των ενεργητικών όσο και των παθητικών, προς όλες τις κατευθύνσεις, χωρίς ιδιαίτερα παθολογικά ευρήματα στις ακτινογραφίες του ώμου.

Ο παγωμένος ώμος είναι πάθηση συνήθης στην ηλικία 50-80 ετών. Συνήθως αρχίζει με πόνο στο δελτοειδή μυ του ώμου και κατά κανόνα ακολουθεί μία κρίση αυχενικής ριζοπάθειας.

Σπάνια η δυσκαμψία εγκαθίσταται χωρίς πόνο. Συχνά επίσης εμφανίζεται μετά από ενδαρθρικό τραυματισμό του ώμου, ή και από κρίσεις περιαρθρίτιδας.

Συνήθως ο πόνος είναι πιο έντονος τη νύχτα. Μπορεί να συνυπάρχει παγωμένος ώμος ταυτόχρονα με ασβεστοποιό περιαρθρίτιδα και υπακρωμιακή προστριβή.

Συμπτώματα

Η πάθηση, οδηγεί σε σημαντική σοβαρή λειτουργική ανεπάρκεια τού ώμου, προκαλώντας μείωση του εύρους κινήσεων και μυϊκές ατροφίες, αλλά έχει ομαλή αποκατάσταση, ακόμα και αν δεν εφαρμοσθεί καμία θεραπεία. Η πάθηση εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία έχει τρία στάδια και διαρκεί 12-24 μήνες. Τα 3 στάδια συμπτωμάτων έχουν ως εξής:

Πρώτο στάδιο: Εισβολή πόνου και έναρξη μείωσης του εύρους κινήσεων απαγωγής και στροφών.

Δεύτερο στάδιο: Μείωση του πόνου με σταθεροποίηση και εγκατάσταση μεγάλης δυσκαμψίας. Ο ώμος δεν απάγεται και δεν κάνει στροφές. Ο πόνος μονιμοποιείται.

Τρίτο: Ο πόνος μειώνεται σταδιακά και οι κινήσεις επανέρχονται επίσης σταδιακά.

Εργαστηριακές εξετάσεις

- Αρθρογράφημα

- Μαγνητική Τομογραφία. Τα συχνότερα ευρήματα στη μαγνητική τομογραφία είναι η διόγκωση (τενοντίτιδα) του υπερακανθίου τένοντος, η μερική ή η ολική ρήξη και η διόγκωση του υπακρωμιακού θυλάκου. Κύριο διαγνωστικό σημείο στη μαγνητική τομογραφία ώμου για τη διάγνωση του παγωμένου ώμου είναι η ρίκνωση του αρθρικού θυλάκου.

- Θεραπεία

- Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, όπως η ναπροξένη, η ασπιρίνη, η ετορικοξίμπη.

- Έγχυση με υαλουρονικό νάτριο

- Φυσικοθεραπεία

- Κινήσεις υπό νάρκωση

- Αρθροσκόπηση

Τι είναι το «σύνδρομο διαρροής του εντέρου» και πώς θα καταλάβετε αν πάσχετε από αυτό.

Δεν αναγνωρίζουν όλοι οι γιατροί την ύπαρξή του, όμως σχετίζεται με συγκεκριμένα συμπτώματα και μια σειρά από επιπλοκές για την υγεία.

Η κακή διατροφή και η κατάχρηση αντιβιοτικών θεωρείται πως μπορεί να καταστρέψουν το στρώμα κυττάρων που καλύπτει το έντερο και να αυξήσουν τη διαπερατότητά του. Κανονικά, το στρώμα αυτό επιτρέπει να περνούν θρεπτικά συστατικά στο αίμα, συγκρατεί όμως μεγαλύτερα μόρια και μικρόβια. Η αυξημένη διαπερατότητα του εντέρου μπορεί λοιπόν να οδηγήσει στην εκδήλωση φλεγμονής σε ολόκληρο το σώμα.
Τα συμπτώματα που χαρακτηρίζουν το σύνδρομο ποικίλλουν, από φούσκωμα, αέρια και πόνο μέχρι συχνές κολπικές λοιμώξεις, άσθμα και διαταραχές της διάθεσης.

Οι 3 παράδοξες αιτίες των... στομαχικών αναταράξεων
Είναι πιθανό η αυξημένη διαπερατότητα του εντέρου να συνδέεται με αυτοάνοσα νοσήματα όπως η νόσος του Crohn και ο διαβήτης τύπου 1 σε άτομα που έχουν προδιάθεση να τα εκδηλώσουν. Παραμένει, ωστόσο, ασαφές κατά πόσο η αυξημένη διαπερατότητα μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές όπως το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου ή διάφορες τροφικές αλλεργίες.
Για να διατηρήσετε την υγεία του γαστρεντερικού, θα πρέπει να καταναλώνετε επαρκείς ποσότητες φυτικών ινών, να καταναλώνετε αρκετά υγρά και να παρέχετε στον οργανισμό σας προβιοτικά.

onmed.gr

Το Σύνδρομο Περιοδικού Πυρετού (PFAPA) περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1987 και τα αρχικά του προέρχονται από τις λέξεις Periodic Fever, Aphthous stomatitis, Pharyngitis, Adenitis (PFAPA).

Το σύνδρομο εμφανίζεται συνήθως πριν από την ηλικία των 5 χρονών και τα συμπτώματά του είναι τα εξής:

-Περιοδικός, υψηλός πυρετός (>39οC), που συνοδεύεται συνήθως από ρίγη, κακουχία και κεφαλαλγία.
-Αφθώδης στοματίτιδα (68%).
-Φαρυγγίτιδα.
-Τραχηλική λεμφαδενίτιδα (ελαφρά επώδυνη, αμφοτερόπλευρη).
Τα πυρετικά επεισόδια διαρκούν περίπου 4-5 μέρες και υποτροπιάζουν κάθε 2-8 εβδομάδες, χωρίς να επηρεάζουν την ανάπτυξη του παιδιού.

Αντιμετώπιση
Οι περισσότεροι ασθενείς ανταποκρίνονται στη χορήγηση κορτιζόνης επί 1-2 ημέρες στην έναρξη της κρίσης. H χορήγηση κορτιζόνης κάποιες φορές αυξάνει τη συχνότητα των κρίσεων. Για άγνωστους λόγους οι κρίσεις σταματούν σε ορισμένους ασθενείς με τη χορήγηση σιμετιδίνης ή μετά από αμυγδαλεκτομή.
Η διάγνωση του συνδρόμου περιοδικού πυρετού γίνεται με κλινική εξέταση και λεπτομερή λήψη ιστορικού. Συνήθως δεν υπάρχει θετικό οικογενειακό ιστορικό και δεν υπάρχουν σημαντικά στοιχεία που να υποστηρίζουν γενετική βάση του νοσήματος.
H συμπτωματολογία καθίσταται ηπιότερη με την πάροδο του χρόνου.

onmed.gr