Το τέλος της «αθωότητας» και της... ουδετερότητας της Γερμανίας στην υπόθε­ση της ανεξαρτησίας της Καταλονίας έφτασε. Και πολύ άργησε. Τόσο καιρό που μαίνεται η κόντρα ανάμε­σα στη Μαδρίτη και τη Τζενεραλιτά για το περιβόητο δημοψήφισμα, οι Γερμανοί πίστευαν μάλλον πως δεν θα χρειαστεί να παρέμβουν.
 
Θεωρούσαν πως κάποιος θα βρεθεί να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά χωρίς να χρειαστεί να εκτε­θούν οι ίδιοι.Έλα όμως που πέρασε ο καιρός και πλέον τους έχει λούσει κρύος ιδρώτας. Τι τους κόφτει, θα πείτε. Ε πώς, όταν από τις 1.100 επιχειρήσεις (ανάμεσα σε αυτές, κολοσσοί) που δραστηριοποιού­νται στην Ισπανία, οι 600 έχουν έδρα στη Βαρκελώνη, τους κόφτει και πολύ μάλιστα.
 
Όπως πάντα βέβαια, οι Γερμα­νοί έχουν τον τρόπο τους, και σε καμία περίπτωση δεν φημίζονται για το τακτ τους. Βουρ στον πα­τσά, με άλλα λόγια. Έτσι, οι Κατα λανοί πληροφορήθηκαν πριν από λίγες ημέρες για τις απόψεις του­λάχιστον 100 Γερμανών μεγαλοε- πιχειρηματιών και μεγαλοστελεχών που δραστηριοποιούνται στη Βαρκελώνη μέσα από ένα πραγματικό «μανιφέστο» (το οποίο συνέταξαν την Πρωτοχρονιά σε ένα πολυτε­λές εστιατόριο) με σφραγίδα της πλατφόρμας που δημιούργησαν με τίτλο «Καταλονία χωρίς Ευρώ­πη; Όχι!».
 
Τι εννοεί ο ποιητής; Πολύ απλά ότι, σε περίπτωση που οι Καταλανοί τολμήσουν να ψηφίσουν υπέρ της ανεξαρτησίας τους, τότε θα βρεθούν αυτομάτως εκτός Ευ­ρώπης (;), εκτός ευρώ και -πιθα­νώς- εκτός πλανήτη. Άφραγκοι, γδαρμένοι και καταδικασμένοι να ζουν στο περιθώριο για τουλάχι­στον 20 χρόνια! Μάλιστα, οι συνυπογράφοντες το «μανιφέστο» φέρεται να έχουν βρει την καταλ­ληλότερη «λύση» στο «πρόβλημα» των Καταλανών:
 
Τα πράγματα είναι απλά, υποστηρίζει ο εκπρόσωπος της πλατφόρμας Άλμπερτ Πέτερς, η Ισπανία δεν έχει παρά να μιμηθεί σε επίπεδο αυτονομίας της αυ­τοδιοίκησης την «οργάνωση» των Landers της Γερμανίας.
 
Παρά το γεγονός ότι οι Γερμανοί επιμένουν πως «δεν υπάρχει καμία πρόθεση στήριξης της κυβέρνη­σης του Μαριάνο Ραχόϊ», η κίνη­σή τους -όπως αναμενόταν- έχει προκαλέσει ευφορία στο πρωθυπουργικό μέγαρο της Μαδρίτης. Και αυτό διότι η λεγόμενη «γερμα­νική αποικία» στην Καταλονία δεν είναι τίποτα τυχαίοι.
 
Από τον 19ο αιώνα, όταν πρωτοδημιουργήθηκε γερμανική κοινότητα στη Βαρκε­λώνη, μέχρι σήμερα οι σχέσεις ανά­μεσα στην Καταλονία και τη Γερμα­νία είναι ιδιαίτερα σημαντικές σε οικονομικό, εμπορικό και τουριστι­κό επίπεδο. Με άλλα λόγια, κανείς στην Τζενεραλιτά δεν θέλει κατά βάθος να διαρρήξει τις σχέσεις του με τους Γερμανούς.

Πηγή: topontiki.gr

Ποιο όνομα ευρωπαϊκής πρωτεύουσας σημαίνει «η πόλη της χαράς»; Ποια πόλη της Γηραιάς Ηπείρου συνδέεται με… αρκούδες; Τι δουλειά έχει ο Οδυσσέας στη Λισαβόνα και γιατί μία από τις σπουδαιότερες πρωτεύουσες της Γηραιάς Ηπείρου οφείλει το όνομά της σε μια αδελφοκτονία;

Η ετυμολογία και η ονοματολογία των ευρωπαϊκών πρωτευουσών κρύβουν μικρά μυστικά, από απλώς ενδιαφέροντα έως αναπάντεχα και πιπεράτα, κι εμείς τα συγκεντρώνουμε, για να ξέρετε τα πάντα γύρω από τα… αστικά «βαφτίσια» από την Ισλανδία μέχρι την Κύπρο.

Άμστερνταμ

Σημαίνει φράγμα του ποταμού Άμστελ – για πρώτη φορά αναφέρθηκε τον 13ο αιώνα, όταν επρόκειτο ακόμη για ένα μικρό ψαροχώρι κοντά στο φράγμα του ποταμού, οι κάτοικοι του οποίου έχτισαν μια γέφυρα, και ο Κόμης της περιοχής τους παρείχε ένα πιστοποιητικό, ότι «οι κάτοικοι κοντά στο φράγμα του Άμστελ (Amestelledamme) εξαιρούνται από την πληρωμή προμήθειας για να περάσουν τη γέφυρα». Η λέξη Amstel με τη σειρά της προέρχεται από την ολλανδική φράση «Aeme stelle», δηλαδή «περιοχή όπου αφθονεί το νερό».

Βαρσοβία

Η πολωνική πρωτεύουσα ονομάζεται από τους ντόπιους Warszawa, και στην κυριολεξία σημαίνει «αυτή που ανήκει στον Warsz». Σύμφωνα με τον θρύλο, ένας ψαράς με το όνομα Wars ερωτεύτηκε μια γοργόνα που ζούσε στον ποταμό Βιστούλα και ονομαζόταν Sawa, και από τον γάμο τους προέκυψε το όνομα της πόλης. Η πιο «πεζή» εκδοχή θέλει τον Warsz να είναι ένας ευγενής του 13ου αιώνα ο οποίος είχε στην ιδιοκτησία του ολόκληρη την περιοχή όπου σήμερα εκτείνεται η συνοικία Mariensztat.

Βελιγράδι

Το όνομα Beograd της σερβικής πρωτεύουσας προέρχεται από τις σλαβικές λέξεις beo και grad, που σημαίνουν αντίστοιχα «λευκή πόλη». Το Βελιγράδι ονομάστηκε «Λευκή Πόλη» εξαιτίας του άσπρου τείχους του φρουρίου μέσα στο οποίο φώλιαζε ο οικισμός.

Βερολίνο

Δύο διαφορετικές εκδοχές υπάρχουν για την ετυμολογία της ονομασίας Berlin, που ωστόσο μοιράζονται την ίδια… αγριότητα. Σύμφωνα με την προφορική παράδοση των Γερμανών, το όνομα προκύπτει από την γερμανική λέξη Bär, που σημαίνει αρκούδα – εξ ου και η άρκτος έχει γίνει σύμβολο της σημαίας της πόλης. Ωστόσο, η πιο πιθανή εξήγηση είναι αυτή που θέλει την ρίζα «berl» να έχει σλαβική προέλευση. Συγκεκριμένα, σημαίνει «βάλτος» και οι πρώτοι σλάβοι έποικοι της περιοχής έδωσαν στην πόλη αυτό το όνομα επειδή χτίστηκε στο επίπεδο του «βαλτώδους» ποταμού Spree.

Βουδαπέστη

Είναι ευρέως γνωστό ότι η ουγγρική πρωτεύουσα οφείλει το όνομά της στο «πάντρεμα» των δύο της πλευρών, της Βούδας και της Πέστης. Πού οφείλει όμως το όνομά της η καθεμία από αυτές; Οι γλωσσολόγοι και ιστορικοί καταλήγουν ότι η Βούδα ονομάστηκε έτσι εξαιτίας του Bleda ή Buda, αδελφού του γνωστού Ούννου, Αττίλα, ο οποίος ίδρυσε τον οικισμό. Μια άλλη εκδοχή κάνει λόγο για ετυμολογική σύνδεση με την λέξη «voda», ήτοι «νερό». Από την άλλη, η Πέστη ίσως οφείλει το όνομά της στον χαρακτηρισμό «Πέσσιον» που της απέδωσε ο Πτολεμαίος και στην ουσία σημαίνει φρούριο ή και σπηλιά.

Βουκουρέστι

Το όνομα της ρουμανικής πρωτεύουσας (Bucuresti), παρ’ ότι συνδέεται με το αρσενικό όνομα Bucur – που διάφοροι μύθοι τον θέλουν να είναι είτε πρίγκιπας, είτε ληστής, είτε βοσκός/ψαράς/κυνηγός, οι ντόπιοι προτιμούν την πιο «ευχάριστη» ετυμολογική εκδοχή: Αυτή που υποστηρίζει πως Βουκουρέστι σημαίνει «η πόλη της χαράς» – από την λέξη bucur που στα ρουμανικά σημαίνει χαρά, ευτυχία.

Βρυξέλλες

Η πρώτη αναφορά στο όνομα του μικρού τότε οικισμού που θεμελίωσε την πόλη με την κατασκευή ναού σε ένα νησάκι του ποταμού Senne, έγινε από έναν επίσκοπο της περιοχής το 695μ.Χ. Τότε ήταν που ανέφερε έναν οικισμό με το όνομα Brosella, που ετυμολογικά σημαίνει «το σπίτι πάνω στον βάλτο». Πεζό… αλλά ακριβές.

Δουβλίνο

Η ιρλανδική πρωτεύουσα πήρε το όνομά της από τις λέξεις «dubh» και «linn» που σημαίνουν «μαύρη λίμνη». Στην ιρλανδική διάλεκτο μάλιστα το «dubh» διαβάζεται «δουφ», δηλαδή το αρχικό όνομα της πόλης ήταν Δουφλίνο. Παρ’ όλα αυτά, στην συνέχεια επικράτησε αντί για “dubh” να γράφεται “dub” με μια τελεία πάνω από το “b”. Στην συνέχεια η τελεία παραλείφθηκε και το όνομα πήρε την τελική του (γραπτή και ακουστική) μορφή «Dublin».

Ζάγκρεμπ

Ο θρύλος της «βάφτισης» της κροατικής πρωτεύουσας συνοδεύεται από την ιστορία ενός κροάτη αντιβασιλέα, ο οποίος οδηγούσε το στράτευμά του σε μια έρημη, άνυδρη περιοχή, με αποτέλεσμα να έχουν διψάσει όλοι σε επικίνδυνο βαθμό. Κάποια στιγμή, ο αντιβασιλέας έμπηξε το σπαθί του στη γη σε μια κίνηση απόγνωσης, και τότε ανάβλυσε νερό. Διέταξε τους στρατιώτες του να σκάψουν στην περιοχή και εκείνοι βρήκαν ολόκληρη υπόγεια «δεξαμενή» νερού, στο σημείο όπου τελικά θεμελιώθηκε η πόλη Ζάγκρεμπ (“zagrabiti” στα κροατικά σημαίνει «ξεθάβω λαβράκι»).

Κίεβο

Το «Κίεβο» προέρχεται από την αγγλική ονομασία «Kiev», ωστόσο οι αρχές της Ουκρανίας υποστηρίζουν την γραφή «Kyiv», η οποία αντιστοιχεί στην πραγματική ονομασία της πόλης. Αυτή προέρχεται από τον Kyi και τα τρία του αδέρφια, που ίδρυσαν τον Μεσαίωνα την πόλη, της οποίας το όνομα σημαίνει «αυτή που ανήκει στον Kyi».

Κοπεγχάγη

Το όνομα της δανικής πρωτεύουσας προέρχεται από το αρχικό όνομα Køpmannæhafn, που σημαίνει «το λιμάνι των εμπόρων».

Λευκωσία

Στα αρχαία χρόνια, η πόλη ονομαζόταν Λήδρα. Αργότερα, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του δήμου, μετονομάστηκε σε Καλλινίκιση και στην συνέχεια σε Λευκοθέα, Λευκουσία και Λευκωσία. Οι Φράγκοι κατακτητές, για ανεξήγητους λόγους, μετά το πέρασμά τους από την περιοχή έγραψαν για την «Civitas Nicosie», δίνοντας στην πόλη το διεθνές της όνομα «Nicosia». Ωστόσο, το Λευκωσία συνδέεται με το προσωνύμιο της αρχαιότητας «η πόλη των Λευκών Θεών» ή με την φράση «Λευκή Περιουσία».

Λισαβόνα

Η επικρατέστερη άποψη για την ετυμολογία της πορτογαλικής πρωτεύουσας αναφέρεται σε μια φοινικική φράση που σημαίνει «ασφαλές λιμάνι». Υπάρχει όμως και μια πιο… ελληνικού ενδιαφέροντος εκδοχή, αυτή που θέλει τον Οδυσσέα να περνά από την περιοχή και να ιδρύει την πόλη που ονόμασε «Ολισσιπόνα», (πόλη του Ulysses, δηλαδή του Οδυσσέα).

Λονδίνο

Υπάρχουν δεκάδες θεωρίες για την «βάφτιση» της αγγλικής πρωτεύουσας, αλλά καμία δεν έχει εδραιωθεί με βεβαιότητα ως η σωστή. Από τις επικρατέστερες πάντως είναι αυτή που κάνει λόγο για τον Βασιλιά Lud που εξουσίασε την πόλη στα προ-ρωμαϊκής εποχής χρόνια.

Λουξεμβούργο

Η ονομασία της πόλης (και κατ’ επέκταση της χώρας) του Λουξεμβούργου προέρχεται από την κέλτικη φράση «lucilem burg», που σημαίνει «μικρό κάστρο».

Μαδρίτη

Κάποτε οι ρωμαίοι θεμελίωσαν έναν οικισμό στις όχθες του ποταμού Manzanares, τον οποίο ονόμασαν Matrice. Σταδιακά, και με το πέρασμα διαφόρων κατακτητών, κυρίως Αράβων από εκεί, το όνομα εξελίχθηκε σε Mayrit και Majerit, ως αναφορά στον ποταμό που «έδινε ζωή» (από το αραβικό «al-Majrit» – πηγή νερού). Σταδιακά, το Majerit εξελίχθηκε στο σημερινό Madrid. Επιπλέον, κάποιοι υποστηρίζουν πως το όνομα συνδέεται και με την λέξη «madroño», που σημαίνει «φραουλιά» στα ισπανικά. Προφανώς, το συγκεκριμένο φυτό ευδοκιμούσε στην περιοχή, γι’ αυτό αποτέλεσε και μέρος του εμβλήματος της πόλης στα μεσαιωνικά χρόνια.

Μόσχα

Η Μόσχα πήρε το όνομά της από τον ποταμό Moskva που την διασχίζει, του οποίου το όνομα με τη σειρά του σημαίνει «σκοτεινός» και «θολός». Άλλες εκδοχές αναφέρουν πως το όνομα σημαίνει «το ποτάμι των αρκούδων» ή πως συνδέεται με την μογγολική λέξη «mushka», που σημαίνει «απόκρημνος» και αναφέρεται στο τοπίο της αρχικής πόλης.

Μπρατισλάβα

Ο Πρίγκιπας Bräslav έδωσε το όνομά του στην πρωτεύουσα της Σλοβακίας, το όνομα της οποίας στην κυριολεξία σημαίνει «η δόξα του Μπράσλαβ». Ο συγκεκριμένος ευγενής πολέμησε για να εξαπλωθεί προς το Βασίλειο της Ανατολικής Φραγκίας τον 9ο αιώνα μ.Χ. – και τα κατάφερε μέχρι το 900, χρονολογία κατά την οποία οι Ούγγροι τερμάτισαν τη βασιλεία του.

Όσλο

Η νορβηγική πρωτεύουσα ήταν αρχικά γνωστή ως Áslo (και αργότερα ως Óslo). Ως εκ τούτου, θεωρείται πως το όνομά της προέρχεται είτε από την λέξη ås (κορυφή) – και επομένως σημαίνει «το λιβάδι ανάμεσα στις κορυφογραμμές» – είτε από τους θεούς της νορβηγικής παράδοσης Aesir – και επομένως σημαίνει «πόλη των θεών».

Παρίσι

Στην εποχή του χαλκού, στις όχθες του ποταμού Σηκουάνα ζούσαν οι άνθρωποι μιας βελγικής φυλής που ονομαζόταν Parisii, η οποία μάλιστα πρωτοστάτησε στην επανάσταση απέναντι στον Ιούλιο Καίσαρα αργότερα, το 52π.Χ. Η πόλη που αναπτύχθηκε σταδιακά στην περιοχή πήρε το όνομά της από αυτή τη φυλή.

Πράγα

«Πράγα» στα σλαβικά σημαίνει «πέρασμα» και το όνομα της τσεχικής πρωτεύουσας κατά πάσα πιθανότητα αναφέρεται στο «πέρασμα» που αποτελεί για την ευρύτερη περιοχή που διασχίζει ο ποταμός Βλατάβας. Μία πιο «επική» εκδοχή αναφέρει πως το όνομα Praha προέρχεται από την τσέχικη λέξη práh (κατώφλι) και η πόλη ονομάστηκε έτσι όταν η σύζυγος του μυθικού ιδρυτή της δυναστείας των Premyslid, η οποία διέταξε «η πόλη να χτιστεί εκεί που ένας άνδρας μπορεί να λαξεύσει το κατώφλι του σπιτιού του», κάνοντας αναφορά σε κάποιο φυσικό «κατώφλι» από πέτρα, το οποίο όμως δεν έχει βρεθεί ποτέ.

Ρέυκιαβικ

Στα ισλανδικά σημαίνει «καπνισμένος κόλπος», και δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε το γιατί, αν λάβουμε υπόψη τα μπαρουτοκαπνισμένα ηφαίστεια που αναστατώνουν την βόρεια Ευρώπη ανά διαστήματα.

Ρώμη

Μάλλον ευρέως γνωστή, η ιστορία της ονομασίας της αιώνιας πόλης θέλει τον Ρέμο και τον Ρωμύλο να την ιδρύουν. Συγκεκριμένα, η παράδοση αναφέρει πως την ίδρυσε και την βάφτισε ο Ρωμύλος, αφού σκότωσε τον αδερφό του μετά από μια φιλονικία. Πιο σύγχρονες γλωσσολογικές προσπάθειες να εντοπίσουν την ετυμολογία της λέξης, κάνουν λόγο για την ελληνική λέξη «ρώμη» (γενναιότητα).

Σαράγιεβο

Η πρωτεύουσα της Βοσνίας οφείλει το όνομά της στις τουρκικές λέξεις «saray ovasi» που στην κυριολεξία σημαίνουν «το χωράφι γύρω από το σαράι».

Σόφια

Η βουλγαρική πρωτεύουσα πήρε το όνομά της από τον περίφημο αρχαίο ναό της Ιερής Σοφίας που είχε χτιστεί στην πόλη τον 6ο αιώνα – και ως εκ τούτου σχετίζεται με την ελληνική έννοια της σοφίας. Το όνομά της βέβαια το έδωσε στην πόλη αρκετά αργότερα, τον 14ο αιώνα – ως τότε η πόλη ονομαζόταν Sredets.

Στοκχόλμη

Η λέξη stock στα σουηδικά σημαίνει «κορμός» και η λέξη holm «νησάκι». Με άλλα λόγια, το «νησάκι των κορμών» αναφέρεται πιθανότατα στο νησάκι Helgeandsholmen στο κέντρο της σημερινής πόλης, όπου ίδρυσε την Στοκχόλμη ο Birger Jarl για να προστατεύσει την Σουηδία από ξένες επιδρομές.

Τίρανα

Η αλβανική πρωτεύουσα, σύμφωνα με τις επικρατέστερες θεωρίες, πήρε το όνομά της είτε από το οχύρωμα Tirkan στην πλαγιά του Dajti, είτε από την ελληνική λέξη «τύρος» που αναφέρεται στα γαλακτοκομικά προϊόντα, το εμπόριο των οποίων αποτελούσε την κυριότερη πηγή εσόδων της περιοχής.

Πηγή: in2life.gr

Την αδυναμία της κυβέρνησης να δράσει αυτόβουλα χωρίς να ρωτάει για όλα την τρόικα, τη σημασία που θα έχει η υποψηφιότητά του για τις ευρωεκλογές και η η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ για την Ελλάδα και τον ευρωπαϊκό νότο, το ότι μόνο τυπικά βγαίνουν από το μνημόνιο οι άλλες χώρες που μπήκαν και το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καλύπτει επιτυχώς ένα σημαντικό κενό στην ελληνική πολιτική ζωή, υπογγράμμισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξης Τσίπρας, σε συνέντευξή του στο euronews, η οποία δόθηκε χτες στη Μαδρίτη.

Η συνέντευξη στην  κ. Έφη Κουτσοκώστα έχει ως εξής:

Ε. Κουτσοκώστα: Ας ξεκινήσουμε με την υποψηφιότητά σας στις επόμενες ευρωεκλογές για την Προεδρία της Κομισιόν στις επόμενες ευρωεκλογές. Γιατί αποφασίσατε να πείτε ναι;
Α. Τσίπρας: Ήταν μία μεγάλη πρόκληση για μένα προσωπικά και για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και μία τιμή, μία αναγνώριση του σκληρού αγώνα που δίνει ο ελληνικός λαός απέναντι στις πολιτικές της βάρβαρης λιτότητας. Ήταν μία αναγνώριση από τους συντρόφους μας στην Ευρωπαϊκή Αριστερά αλλά ταυτόχρονα και μία πρόκληση να δώσουμε και μία μάχη στην πρώτη γραμμή να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στην Ευρώπη. Η πραγματικότητα είναι ότι οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα επηρεάζονται από τις πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη και το αντίστροφο. Οι πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη επηρεάζονται από τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Οπότε μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα θα είναι ένα πολύ ισχυρό μήνυμα για τους λαούς της Ευρώπης, μία πέτρα που θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά και θα δώσει την ευκαιρία για μια μεγάλη αλλαγή στην Ευρώπη.

Ε. Κουτσοκώστα: Ακόμα μιλάτε για την αποτυχία των μνημονίων. Παρόλα αυτά, η άλλη πλευρά λέει ότι τα μνημόνια σε χώρες όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία τελειώνουν.
Α. Τσίπρας: Επιτρέψτε μου να έχω μια διαφορετική προσέγγιση σε αυτό το θέμα. Διότι ναι μεν τυπικά βγαίνουν από τα μνημόνια, δεν αίρουν όμως την υποχρέωσή τους να συνεχίσουν να εφαρμόζουν το ίδιο μίγμα πολιτικής που απεδείχθη πιο καταστροφικό από την ίδια την ασθένεια που είχαν οι οικονομίες τους. Είμαστε εδώ στην Ισπανία. Η Ισπανία δεν είχε μνημόνιο. Παρόλα αυτά εφαρμόζουν τις ίδιες πολιτικές με αυτές που τα μνημόνια καθόρισαν στην Ελλάδα και την Πορτογαλία. Φυσικά, κάποιοι τυπικοί λόγοι, λόγοι αξιοπρέπειας ίσως, που οι Ισπανοί πολιτικοί μπορούσαν να αναδείξουν ως δικαιολογία δεν έφεραν την Ισπανία σε αυτή την αναξιοπρεπή θέση που βρίσκεται η Ελλάδα όπου ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν μπορεί να αποφασίσει τίποτα μόνος του, όπως και η κυβερνητική πλειοψηφία, αν δεν ρωτήσει κάποιους δευτεροκλασάτους υπαλλήλους της τρόικας που πολλές φορές υποδεικνύουν σχιζοφρενικές επιλογές.

Ε. Κουτσοκώστα: Πολλοί ισχυρίζονται ότι η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ πηγάζει από την απογοήτευση μιας μεγάλης μερίδας πολιτών από τις πολιτικές επιλογές που στήριζαν την Κεντροαριστερά, το ΠΑΣΟΚ, που ήταν κυβέρνηση για πολλά χρόνια. Θεωρείτε ότι οι νέες κινήσεις όπως η κίνηση των 58 και οι ζυμώσεις που γίνονται στο χώρο της Κεντροαριστερά μπορούν να απειλήσουν τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ;
Α. Τσίπρας: Πιστεύω ότι τα κόμματα εκφράζουν και εκπροσωπούν συγκεκριμένες κοινωνικές δυνάμεις. Και το πρόβλημα της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη είναι ακριβώς αυτό το στρατηγικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται. Έχει πάψει να εκφράζει και να εκπροσωπεί τις κοινωνικές εκείνες δυνάμεις που τη στήριξαν και τις στήριξε και τη στήριξαν για να διεκδικήσει και να κυβερνήσει σε κάποιες χώρες της Ευρώπης. Αυτό που ονόμασαν μεσαία τάξη και τα αδύναμα και χαμηλά στρώματα. Μετατοπιζόμενοι διαρκώς και δεξιότερα, εναρμονισμένοι με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της συντηρητικής παράταξης, της Λαϊκής Δεξιάς η Σοσιαλδημοκρατία σήμερα έχει χάσει την κοινωνική της εκπροσώπηση. Και στην πολιτική, όπως και στη φυσική τα κενά καλύπτονται. Και στην Ελλάδα που είχαμε την πιο σκληρή έκφραση αυτής της αντίθεσης το κενό έχει ήδη καλυφθεί. Το καλύπτει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συμμαχίες της που διεκδικεί με αξιώσεις να εκφράσει τις κοινωνικές δυνάμεις που σήμερα δεν εκπροσωπούνται.

Ε. Κουτσοκώστα: Πιστεύετε ότι η ανάληψη της Προεδρίας της ΕΕ είναι μία ευκαιρία για την Ελλάδα να αποδείξει στην Ευρώπη ότι μπορεί να τα καταφέρει;
Α. Τσίπρας: Όχι δεν το πιστεύω γιατί η Προεδρία έχει χάσει τη θεσμική της υπόσταση και τις δυνατότητες που παλιότερα ίσως είχε. Αφετέρου δε, είναι μία Προεδρία αφυδατωμένη γιατί η ελληνική κυβέρνηση δε φρόντισε να θέσει τα ουσιαστικά θέματα στην ατζέντα. Δε φρόντισε να έχει στρατηγική εθνική και ευρωπαϊκή διεκπεραιώνοντας αυτήν την Προεδρία. Ως εκ τούτου δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει καμία ουσιαστική αλλαγή όσον αφορά τα μεγάλα διακυβεύματα όπως η οικονομική πολιτική, η μεταναστευτική πολιτική, τα θέματα ανάπτυξης και διαχείρισης χρέους. Όλη η Ευρώπη, όλος ο κόσμος μιλάει για το χρέος της Ελλάδας, ότι δεν είναι βιώσιμο, ότι χρειάζεται διαγραφή μεγάλου μέρους του εκτός από την ελληνική κυβέρνηση.

Ε. Κουτσοκώστα: Την άνοιξη θα διοργανώσετε μία διάσκεψη για το χρέος. Ακόμα και αν αυτή η άποψη (περί διαγραφής) μπορεί να είναι ελκυστική για κάποιους πολίτες του Νότου, πώς θα πείσετε τους πολίτες του Βορρά, τους Γερμανούς για παράδειγμα που έφεραν πάλι την Άνγκελα Μέρκελ στην κυρίαρχη θέση της Ευρώπης;
Α. Τσίπρας: Αυτή είναι η δυσκολία αν θέλετε και η πρόκληση της υποψηφιότητάς μου. Να πείσουμε τους Ευρωπαίους πολίτες στο σύνολό τους ότι προτείνουμε μια βιώσιμη και ρεαλιστική πρόταση. Στέκομαι με απεριόριστο σεβασμό μπροστά στους Ευρωπαίους φορολογουμένους και τους καταθέτω την πρόταση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς που είναι μία βιώσιμη και επωφελής πρόταση και για τους ίδιους. Γιατί ακολουθώντας αυτή την πολιτική που υποδεικνύει η κυρία Μέρκελ ο ευρωπαϊκός Νότος θα χρειάζεται διαρκώς νέα δάνεια. Γιατί η λιτότητα μας οδηγεί στο φαύλο κύκλο της ύφεσης και σε νέο δανεισμό.

Μ.Φ.
Πηγή: athensvoice.gr

Φωτογραφίες από αρχείο του Kostoday.com

Με δύο μεγάλες εκθέσεις στη Μαδρίτη και το Τολέδο η Ισπανία θα τιμήσει το 2014 τα 400 χρόνια από το θάνατο του Ελ Γκρέκο, του μεγάλου κρητικού ζωγράφου που θεωρείται πρόδρομος της μοντέρνας τέχνης μολονότι έμεινε παραγνωρισμένος επί τρεις αιώνες.

«Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο σχέδιο», εξήγησε ο πρόεδρος του Ιδρύματος Γκρέκο, ο Γκρεγκόριο Μαρανιόν, παρουσιάζοντας το πρόγραμμα των εκδηλώσεων που θα περιλαμβάνει επίσης συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και εκδόσεις ερευνητικών έργων αφιερωμένων στον ζωγράφο.

Με τις δύο εκθέσεις, στο Μουσείο του Πράδο της Μαδρίτης και στο Τολέδο, την πόλη όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και δημιούργησε ορισμένα από τα γνωστότερα έργα του, «θα βιώσουμε την ανακάλυψη του Γκρέκο εκ νέου, πριν από εκατό χρόνια, και την τεράστια επιρροή που άσκησε», πρόσθεσε.

Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος γεννήθηκε στην Κρήτη το 1541 και εγκαταστάθηκε στο Τολέδο αφού προηγουμένως μαθήτευσε δίπλα σε μεγάλους ιταλούς ζωγράφους, όπως ο Τιτσιάνο.

Από το εργαστήρι του στο Τολέδο φιλοτέχνησε αμέτρητα πορτρέτα Ισπανών ευγενών αλλά και σημαντικά θρησκευτικά έργα, όπως αυτά που κοσμούν τον Καθεδρικό της πόλης. Πέθανε στο Τολέδο στις 7 Απριλίου 1614 και μετά το θάνατό του το έργο του αγνοήθηκε.

«Επί τρεις αιώνες ήταν εντελώς άγνωστος, σαν να μην υπήρξε ποτέ», είπε ο Μαρανιόν υπενθυμίζοντας ότι μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα τον ανακάλυψαν και πάλι οι διανοούμενοι της εποχής εκείνης.

«Τον τελευταίο αιώνα παρακολουθήσαμε ένα εντυπωσιακό φαινόμενο», πρόσθεσε, αφού ο Γκρέκο «έγινε ένας από τους μεγάλους ζωγράφους που επηρέασαν τη ζωγραφική του 20ού αιώνα, από τους ιμπρεσιονιστές μέχρι τον Τζάκσον Πόλοκ και τον Πικάσο, όλοι εμπνεύστηκαν από το έργο του».

Η επιρροή του Θεοτοκόπουλου στην τέχνη θα παρουσιαστεί στην έκθεση «Ο Γκρέκο και η μοντέρνα ζωγραφική» που θα φιλοξενηθεί από τις 24 Ιουνίου μέχρι τις 5 Οκτωβρίου στο Πράδο.

Στο ίδιο μουσείο θα εκτεθούν, από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο, τα βιβλία της προσωπικής βιβλιοθήκης του ζωγράφου.

Στο Τολέδο, για την έκθεση «Ο Γκρέκο στο Τολέδο», θα συγκεντρωθούν 80 έργα από τα μεγαλύτερα μουσεία όλου του κόσμου καθώς και πολλοί από τους πίνακες που κοσμούν τις εκκλησίες της πόλης.

Πηγή: tanea.gr