Το προεδρείο και το γραφείο του δημοτικού συμβουλίου Κω σας εύχονται ’’χρόνια πολλά και η καλή χρονιά’’ με ένα διήγημα του Α. Παπαδιαμάντη για το διαβάσετε πατήστε ΕΔΩ

 

Ελάχιστες ήταν οι τοπικές αντιδράσεις, γεγονός που αποδεικνύει τον μικρό βαθμό συνειδητοποίησης της αξίας μιας τοπικής συνεταιριστικής τράπεζας στην Δωδεκάνησο. Είναι γνωστό το γεγονός της Τράπεζας Κρήτης (Κοσκωτας-1989) που … ακόμη να ολοκληρώσει την διαδικασία εκκαθάρισης! Άρα το να περιμένουμε αποτελέσματα από την εκκαθαριστή είναι μάλλον μάταιο. Μια ομάδα μετόχων, προς τιμήν τους, ’’κρατάει ανοικτό το θέμα με την δημιουργία συλλόγου μεριδιούχων που  διεκδικούν με ένδικα μέσα την οικονομική και κυρίως ηθική αποζημίωση, σε βάρος του διοικητικού συμβουλίου και των διευθυντικών στελεχών της.

Β.  Γράφτηκαν πολλά για το κλείσιμο της τοπικής Τράπεζας. Η τράπεζα είχε ξεφύγει από τον καταστατικό της ρόλο ως συνεταιριστικού πιστωτικού ιδρύματος και μιμούμενη τις μεγάλες τράπεζες προσχώρησε στο πνεύμα του εύκολου υπερδανεισμού της δεκαετίας 2000-2010, μπαίνοντας στο φαύλο κύκλο του υψηλού ρίσκου δανεισμού. Το καταστατικό δέσμευε το Δ.Σ. στη χορήγηση δανείων : ‘’να γίνονται με την μεγίστη δυνατή εξασφάλιση για να καλύπτονται τα συμφέροντα και η περιουσία των μετόχων’’ και ότι ‘’θα υπηρετήσει βελτίωση της τοπικής βιομηχανίας, τουρισμού, βιοτεχνίας, εμπορίου, γεωργίας, κτηνοτροφίας, αλιείας’’.  

Η δανειακή όμως πολιτική της διέφερε! Είχε κύριο υποκείμενο με 60%(!) το ευπαθές σε κάθε κρίση εμπόριο, τον καταρρεύσαντα στεγαστικό τομέα και τα καταναλωτικά με 12% το καθένα, ενώ αγνόησε τους βασικούς τομείς παραγωγικής ανασυγκρότησης της τοπικής οικονομίας όπως τον πρωτογενή τομέα με 0,4% και τον βιομηχανικό με 0% !!! Ο υψηλός δανεισμός των μελών του διοικητικού της συμβουλίου, ο δανεισμός του κεντρικού στελεχιακού της δυναμικού με ζημιογόνο για την τράπεζα επιτόκιο, οι απαράδεκτα υψηλές αμοιβές  διευθυντικού της προσωπικού την περίοδο 2011-13 που η τράπεζα πλέον λειτουργούσε με παθητικό ήταν απλά ‘’σημεία εκφυλιστικά’’! Τα πρόβλημα της ηταν η πολιτική της Τράπεζας! Στην όλη διαχείριση του τραπεζικού συνεταιριστικού πειράματος 1995-2013 της Τρ.Δω. έλειψε η ιδεολογική ηγεμονία του κοινωνικού της ρόλου, επικράτησε η λογική της εμπορευματοποίησης και της διολίσθησης της στον άκρατο μερκαντιλισμό της εποχής, παραβιάστηκαν ακόμη και καταστατικές δεσμεύσεις και η τράπεζα κατέρρευσε!. Η διοίκηση και οι μάνατζερ έχουν τεράστια ευθύνη. Η αντιμετώπιση της κρίσης και η πορεία  ανακεφαλαιοποίησης της Τρ.Δω. με ευθύνη του ΔΣ δεν κινήθηκε στην τροχιά του αναγκαίου στρατηγικού σχεδιασμού και αποκρύπτοντας την αλήθεια μέσω του εφησυχασμού οδήγησε την τράπεζα στον …θάνατο της!

Γ. Τι χάσαμε όμως ως κοινωνία με την απώλεια της Συνεταιριστικής Τράπεζας Δωδεκανήσου;
--Οι  υπηρεσίες που προσέφερε η Τρ.Δω. στα νησιά της Δωδεκανήσου δεν ήταν μόνο η εξυπηρέτηση των κατοίκων και των μικρών νησιών, των μικροκαταθετών και η χρηματοδότηση της τοπικής επιχειρηματικότητας. Είναι και ήταν κυρίως η διάχυση μιας τραπεζικής τεχνογνωσίας και της αντίστοιχης κοινωνικής σχέσης σε χρηματοπιστωτικά θέματα στην Δωδεκανησιακή κοινωνία! Ήταν  η εν δυνάμει μέσω της τοπικής συνεταιριστικής τράπεζας η ‘’θεμελίωση διαδικασιών τοπικής και περιοχικής Δωδεκανησιακής ανάπτυξης αξιοποιώντας τοπικούς κεφαλαιακούς πόρους’’!

Η  μονοπώληση των σχέσεων αυτών από 4 απρόσωπους κεφαλαιοκρατικούς τραπεζικούς ομίλους, είναι κάτι πολύ διαφορετικό.

‘’ Οι δυνάμεις της αγοράς δεν μπορούν από μόνες τους να μας προσφέρουν τις τραπεζικές υπηρεσίες που είναι αναγκαίες και κερδοφόρες. Οι συνεταιριστικές τράπεζες δεν απαιτούν κρατικές επιδοτήσεις και αφαιρουμένου του κόστους των καινούργιων επιχειρήσεων αυτό το είδος τραπεζών είναι κερδοφόρο. Ένα ισχυρό δίκτυο από κοινοτικές τράπεζες μπορεί να διασφαλίσει ότι ακόμη και οι μικρές επιχειρήσεις με χαμηλά έσοδα και τα νοικοκυριά μπορούν να αντεπεξέλθουν στην κρίση και τελικά να συμμετάσχουν στην ανάκαμψη’’ μας λέει ο κ. Δ.  Παπαδημητρίου πρόεδρος του Levy Economics Institute (σοσιαλδημοκρατικων αντιλήψεων) και καθηγητής Οικονομικών στο Bard College της Νέας Υόρκης, και  συνεχίζει: ‘’Στην Ευρώπη οι τραπεζικοί συνεταιρισμοί παραμένουν μια μεγάλη δύναμη ακόμη και τώρα που συνεχίζεται η κρίση της Ευρωζώνης. Αντιπροσωπεύουν περίπου το 20% των καταθέσεων και της χρηματοδότησης και σχεδόν το 30% των δανείων προς μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Ευρώπη. Ορισμένοι εξ αυτών είναι ακόμη ισχυρότεροι: στην Ολλανδία, η Rabobank έχει μερίδιο αγοράς στις καταθέσεις περίπου 40% και έχει αξιολογηθεί ως η τρίτη ασφαλέστερη τράπεζα στον κόσμο’’

 Δ. Η δραματική οικονομική κατάσταση στα νησιά μας έχει ανάγκη την συνεταιριστική ιδέα και πρακτική. Όπως συμβαίνει συχνά με τα εργαλεία και προϊόντα υψηλού κοινωνικού περιεχομένου, οι άνθρωποι και η ιδεολογία τους που τα χειρίστηκαν, ήταν ανεπαρκείς.  Αυτό τα οδήγησε την ευρεία κοινωνική απόρριψη. Δεν φταίνε οι ιδέες και τα διανοητικά εργαλεία!  Έχουμε σαν τοπική κοινωνία την ανάγκη της Τράπεζας Δωδεκανήσου! Η πρόταση της θα επανακάμψει!  Μόνο που το πείραμα θα επαναληφτεί σε μια νέα περίοδο  με νέους όρους και νέες ιεραρχήσεις που θα στηρίζονται στις εμπειρίες των αποτυχιών και τα συμπεράσματα μας. γι αυτό δεν ξεχνάμε και συνεχίζουμε και πρέπει να συνεχίσουμε να συζητούμε για την Συνεταιριστική Τράπεζα Δωδεκανήσου.
Ν. Μυλωνάς

Α. Ήταν εντυπωσιακή η συμμετοχή των Δημοτών στην συνέλευση του Ασφενδιού. Αντανακλά το λαϊκό ενδιαφέρον γενικότερα για την πολιτική και ειδικότερα την ελπίδα που έχει δημιουργήσει η νέα δημοτική αρχή μετά από μια πολύ προβληματική περίοδο. Το ενδιαφέρον που κινητοποίησε τους πολίτες έχει σχέση με την δυσκολία της περιόδου, την εκτίμηση στο  πρόσωπο του Δημάρχου και την πολυσυλλεκτικότητα προσώπων και  ιδεολογιών που στοιχήθηκαν για το χτίσιμο της ομάδας του.

Β. Στην χθεσινή επιτροπή διαβούλευσης έγινε (πολύ καλή) παρουσίαση του προϋπολογισμού 2015 και η συζήτηση που ακλούθησε έβαλε στο τραπέζι σοβαρά θέματα και προκάλεσε χρήσιμες διευκρινήσεις.  Στην παρουσίαση (κ.Ν. Φερρού) τονίστηκε ότι η λογιστική απεικόνιση γίνεται υπό τις αυστηρές κατευθυντήριες οδηγίες του Παρατηρητηρίου των ΟΤΑ που δημιουργήθηκε με το πολυνομοσχέδιο του 2ΟΥ Μνημονίου. Η υπερχρέωση της  χώρας και η λύση που εφαρμόζεται  με τα μνημόνια επιβάλλει τον έλεγχο εσόδων-εξόδων του Κράτους και Δήμων.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι: τι δέον γενέσθαι μέσα στο δοσμένο πλαίσιο και αν και πως η προτεινόμενη δημοτική πολιτική όπως περιγράφεται στο σχέδιο του προϋπολογισμού εξυπηρετεί την κοινωνία μας; Ο δήμαρχος στην τοποθέτηση του διευκρίνισε ότι ο προϋπολογισμός είναι μεταβατικός, έγινε υπό την πίεση έλλειψης χρόνου και προεργασίας για την εφαρμογή αλλαγών. Εκτιμά ότι με το συμμάζεμα και την οργάνωση μιας ‘’αφημένης κατάστασης’’ και με την περικοπή των άσκοπων δαπανών πετυχαίνεται ο στόχος.

Γ.  Από τις τοποθετήσεις συμβούλων διαβούλευσης επισημαίνουμε την πρόταση του αειθαλούς  Π. Σβουρενου ‘’μέσα στις δύσκολες συνθήκες για τον τόπο μας υπάρχουν τα περιθώρια του εθελοντισμού της  κοινωνίας μας που πρέπει να αξιοποιηθούν’’, τις παρατηρήσεις του π. δημάρχου Β. Χατζηγιακουμη για την ανάγκη ενός σύγχρονου μάνατζμεντ στην διαχείριση  και τα λογιστικά ερωτήματα (Κ. Βόλου, Λ. Γεωργαλής,) για ΔΗΦΟΔΩ, χρέη παρελθόντων ετών κλπ.
Από τις τοποθετήσεις όμως θα σχολιάσουμε μόνο την τοποθέτηση του εκπροσώπου της Ένωσης Ξενοδόχων Κω κ. Κ. Πλατανίστας. Ενώ ξεκίνησε εκφράζοντας την αδυναμία του να μιλήσει για εξειδικευμένα θέματα, όπως αυτό του δημοτικού προϋπολογισμού και αναρωτήθηκε για τον ρόλο του ως συμβούλου διαβούλευσης, η παρέμβαση του ήταν άκρως ενδιαφέρουσα. Μίλησε για τις εταιρείες που έχουν έδρα εκτός Κω και δεν αποδίδουν ΔΗΦΟΔΩ ή αποδίδουν κατά δήλωση, για το ότι δεν λαμβάνεται υπ όψιν η καινοτομία αφού σε επιχειρήσεις που κάνουν ανακύκλωση δεν αναγνωρίζεται στον καθορισμό τελών καθαριότητας, το πρόβλημα των τελών για τις περιοδικώς λειτουργούσες επιχειρήσεις και ότι ο κλάδος συμφωνεί για την διόρθωση των επιφανειών των ξενοδοχείων γιατί έτσι εξασφαλίζεται η δημοκρατική κατανομή των δημοτικών βαρών. Ο δήμαρχος απήντησε ότι έγιναν και θα γίνουν αλλαγές.

Δ.  Ο κ. Πλατανίστας, σε ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης της τοποθέτησης του ως εκπροσώπου της Ε.Ξ.ΚΩ, εκτιμούμε ότι έθεσε το ζήτημα του χαρακτήρα των τοπικών δημοτικών φόρων. Το πλαίσιο που υπάρχει ευνοεί τις επιχειρήσεις που έχουν υπερτονικό ιδιοκτησιακό χαρακτήρα (έδρα εκτός Δωδεκανήσου) ενώ  επιβαρύνει την τοπική (Κώτικη) επιχειρηματική τάξη. Η τοπική επιχειρηματική ομάδα πληρώνει, ενώ την ίδια στιγμή διευκολύνεται η συσσώρευση πλούτου στην ανταγωνιστική ομάδα των υπερτοπικου χαρακτήρα επιχειρήσεων! Αυτό είναι ένα σωστό συμπέρασμα! Η πολιτική που ακολουθείται τόσα χρόνια σε τοπικό και κυβερνητικό επίπεδο  δεν βοήθησε την τοπική επιχειρηματικότητα όσο την εξωγενή γι αυτό και το πάνω χέρι στην τοπική οικονομία το έχουν όμιλοι που χρησιμοποιούν την Κω ως απλό χώρο κερδοφορίας των κεφαλαίων τους!  Η Κως παράγει πλούτο που δεν μένει και δεν επενδύεται στην Κω, εκτός από ένα τμήμα που αφορά τις επεκτάσεις των επιχειρήσεων τους, γεγονός που συμβάλλει στον γιγαντισμό και τον ολιγοπώλια έλεγχο της τοπικής αγοράς! Δεν είναι τυχαία η απουσία αυτής της μεγάλο-αστικής τάξης από την δημόσια ζωή μας και η αδιαφορία της για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής στο νησί μας. Στην επιτροπή διαβούλευση, αυτή την ‘’εποχή των ισχνών αγελάδων’’, ο εθελοντισμός εκφράστηκε από τον κ. Σβουρένο. Απουσιάζει η προσφορά στο νησί των μεγαλόσχημων οικονομικών παραγόντων του.

Ε.  Πολιτικό καθήκον για τον τόπο μας είναι μέσω της δημοτικής  πολιτικής να προωθήσουμε την συλλογική εταιρική ευθύνη. Η ανακοστολόγηση των δημοτικών τελών είναι μια μέθοδος που πρέπει να εφαρμόσουμε. Για ένα άλλου τύπου παράδειγμα θα μιλήσουμε στο επόμενο σχόλιο μας.
Νίκος Μυλωνάς

Α.  Η είδηση της ημέρας είναι η ανακοίνωση της ενοικίασης για 40 έτη του κρατικού αερολιμένα Κω.  

Η υπερχρέωση και οι μνημονιακές δεσμεύσεις της χώρας, οδήγησαν στην ιδιωτικοποίηση μια ακόμη κερδοφόρα κρατική επιχείρηση, που δημιουργήθηκε από την εργασία του Ελληνικού Λαού και την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων του νησιού μας. Ιδιωτικοποίηση  με αποκλεισμό της τοπικής κοινωνίας και με όρους καθόλου συμφέροντες για την πολιτεία και την κοινωνία. Διαβάζουμε:

1.    Με €1,234 δισ. εφάπαξ τίμημα και €22,9 εκατ. ετήσιο μίσθωμα η κοινοπραξία FRAPORT AG- SLENTEL Ltd ανακηρύχτηκε προτιμητέος επενδυτής για τα 14 Περιφερειακά Αεροδρόμια.

2.    Προσέφερε για την Ομάδα Α (Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Χανιά, Κεφαλονιά, Ζάκυνθο, Άκτιο και Καβάλα)  €609 εκατ. εφάπαξ και €11,3 εκατ. ετήσιο μίσθωμα και για την Ομάδα Β (Ρόδου, Κω, Σάμου, Μυτιλήνης, Μυκόνου, Σαντορίνης και Σκιάθου)  €625 εκατ. εφάπαξ και ετήσιο €11,6 εκατ.

3.    Οι επενδύσεις που θα υλοποιηθούν σε χρονικό ορίζοντα 4 ετών ανέρχονται σε ποσό περίπου €330 εκατ. ενώ για όλη τη διάρκεια της παραχώρησης 40 χρόνων(;) σε περίπου €1,4 δις.

4.    Η παραχώρηση είναι 40 έτη και οι επενδύσεις θα αφορούν έργα αναβάθμισης και ανακαίνισης υφιστάμενων εγκαταστάσεων εντός 20 μηνών, ενώ τα νέα έργα και οι επεκτάσεις σε 48 μήνες.

5.    Οι χρεώσεις των περιφερειακών αεροδρομίων (νέα πρόσθετη τοπική επιβάρυνση!!!) θα είναι 14,5 ευρώ ανά αναχωρούντα επιβάτη έως την αποπεράτωση των έργων αναβάθμισης των 48 μηνών (αεροπορική χρέωση 13 ευρώ+1,5 ευρώ security).

6.    Το υφιστάμενο Τέλος Εκσυγχρονισμού και Ανάπτυξης Αερολιμένων-«Σπατόσημο», σήμερα είναι 12 ευρώ/αναχωρούντα επιβάτη για πτήσεις εντός Ε.Ε. και 22 ευρώ για πτήσεις εκτός Ε.Ε. και έως τον Οκτώβριο του 2024 θα είναι 12 ευρώ ανά αναχωρούντα επιβάτη για όλα τα αεροδρόμια ανεξαρτήτως χώρας. Μετά τον Οκτώβριο του 2024, το ΤΕΑΑ θα μειωθεί στα 3 ευρώ ανά επιβάτη με το Δημόσιο να λαμβάνει 1 ευρώ ανά επιβάτη προκειμένου να χρηματοδοτεί τη λειτουργία των υπόλοιπων αεροδρομίων, τις άγονες γραμμές και την ΥΠΑ.

Β.  Ο διευθύνων Σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ είπε: "Η παραχώρηση θα αναβαθμίσει ουσιαστικά την ποιότητα των υποδομών και το επίπεδο εξυπηρέτησης των επιβατών, μέσα από την καλύτερη συντήρηση, λειτουργία και ανάπτυξη των αεροδρομίων. Μέσα από αυτήν την ιδιωτικοποίηση δεν αναβαθμίζονται μόνο τα αεροδρόμια αλλά ενισχύεται το τουριστικό προϊόν της χώρας"».  Σε αυτά τα λόγια περικλείεται και η επικρατούσα άποψη-θέση στην τοπική επιχειρηματική τάξη αλλά και την διοικούσα αυτοδιοικητική πολιτική ομάδα. Πιστεύουν ότι μόνο έτσι θα βελτιωθεί, η όντως απαράδεκτη, κατάσταση, στις αφιξο-αναχωρήσεις. Γι αυτό και 4 χρόνια τώρα που συζητιέται το θέμα δεν υπήρξε τοπική αντίδραση ούτε προτάθηκε εναλλακτική πρόταση. Γνωρίζει η κοινωνία μας ότι κάτι χάνει με την ιδιωτικοποίηση, ότι η χρήση του αεροδρόμιου θα γίνει πιο ακριβή, ότι το κράτος μας σαν συλλογικός φορέας αξιών και περιουσιών φτωχαίνει, ότι η πίεση στην εργασία θα αυξηθεί (ότι έγινε και με την ακτοπλοϊκή συγκοινωνία), και ότι η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων (γης, αέρα, νερού) θα ενταθεί!

Η πλειοψηφία των Λαϊκών στρωμάτων γνωρίζει ότι πίσω από όλη αυτή την ιστορία βρίσκεται η νίκη της φιλελεύθερης ιδεολογίας και η ήττα των σοσιαλδημοκρατικών και αριστερών αντιλήψεων.  

Γ.  Η πιο αξιόλογη τοπική πολιτική αντίδραση στην προοπτική πώλησης του Αερολιμένα προσήλθε από τον χώρο των μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Από το 2011 ο συμπατριώτης μας Σ. Γιαλίζης κατέθεσε προκαταρκτική πρόταση εκ μέρους του ΕΒΕΔ Δωδεκανήσου για την εμπλοκή της τοπικής κοινωνίας Ρόδου και Κω στην διεκδίκηση μέσω ενός πολυμετοχικού σχήματος στην διαχείριση των 2 αεροδρομίων. Η πρόταση δεν βρήκε ανταπόκριση ούτε από το ΕΒΕΔ (πρόεδρος τότε ο νυν περιφερειάρχης κ. Χατζημάρκος από τον χώρο της δεξιάς και Δήμαρχοι από τον χώρο της σοσιαλδημοκρατικού ΠΑΣΟΚ) γι αυτό και έμεινε στα αζήτητα!

Δ.  Άμεσα πρακτικά αποτελέσματα της συγκεκριμένης ιδιωτικοποίησης:  
1.    Τα ιδιωτικά κίνητρα θα οδηγήσουν στην βελτίωση της κατάστασης  αλλά  αυτό θα έχει και τίμημα. Οι νεοφιλελεύθεροι φρόντισαν ήδη την άμεση αύξηση της επιβάρυνσης του κάθε Έλληνα ταξιδιώτη  κατά +14,5 € και την άμεση μείωση κάθε τουρίστα κατά  -10 € (από την μείωση σπατόσημου) και τα επόμενα έρχονται.

2.    Το κόστος της 40-χρονης παραχώρησης του αεροδρομίου της Κω κατά την προσφορά είναι περίπου 625:7=100-150 εκ. €. Ποσό απόλυτα προσεγγίσιμο για την τοπική μας κοινωνία μεσω ενός πολυμετοχικού επιχειρηματικού σχήματος (υπολογίζαμε 180 εκ. το 2011 σε σχόλια μας).

3.    Το κόστος των υποχρεωτικών επενδύσεων στο αεροδρόμιο Κω με βάση την προσφορά είναι για τα 4 πρώτα χρόνια είναι περίπου 5 εκ. € τον χρόνο (330:2:7:4=5,89) και θα πληρωθεί κυρίως από την κίνηση των 300.000 επιβατών εσωτερικού αφού η πρόσθετη επιβάρυνση των 13,00 € σημαίνει εσωτερική τοπική χρηματοδότηση 4,00 εκ. €.!!! Από την άλλη πλευρά με το αναμενόμενο 1,5 εκ επιβατών εξωτερικού,  το ετήσιο έσοδο του θα είναι 18 εκ.  €. και με ένα μέσο επιχειρηματικό κέρδος 10% σημαίνει 1,8 εκ. τον χρόνο!!!  

Ε.  Άμεσα πολιτικά συμπεράσματα:

1.    Η τοπική κοινωνία αποδεικνύεται αδύναμη να διαχειριστεί  πρώτης τάξης τοπικούς αναπτυξιακούς πόρους. Αυτό βαραίνει κυρίως την επιχειρηματική τάξη και τις πολιτικές δυνάμεις του νησιού. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι που ελέγχουν και διαχειρίζονται το τοπικό τουριστικό προϊόν δεν έχουν συνείδηση τοπικότητας  γιατί ανήκουν σε υπερτοπικούς  οικονομικούς ομίλους και στερούνται συνείδησης τοπικής ηγετικής (αστικής)  άρχουσας τάξης. Αντίστοιχα η τοπική πολιτική ηγεσία δεν έχει αναπτύξει  ιδεολογία  και  συνείδηση τοπικής ηγετικής ομάδας και γι αυτό δεν παρεμβαίνει και δεν προτείνει κάτι πέρα από αυτό που εξυπηρετεί το άμεσο και πρόχειρο δηλ. την ιδεολογία του κέρδους απεξαρτώντας την από τους περιορισμούς της ευθύνης για το αύριο του τόπου και της κοινωνίας.

2.    Απουσιάζει η λογική της τοπικότητας, της τοπικής ισχυρής οικονομίας. Η τοπική κοινωνία δεν εκφράζεται και δεν συμμετέχει (πώς να διεκδικήσει;) και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα μπροστά σε αυτά που γίνονται και αυτά που φαίνονται ότι θα ακολουθήσουν. Προδιαγράφεται κύμα ιδιωτικοποίησαν: ενέργεια-ΔΕΗ, λιμάνι, μαρίνα, παραλίες, ακίνητα δημοσίου και δημοτικού ενδιαφέροντος, νερό κλπ. Σε αυτή την εξελικτική διαδικασία θα μειώνεται συνεχώς ο ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΚΟΣ ρόλος του Κράτους και κατά συνέπεια και του Δήμου θα περιορίζεται σε ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ νομιμοποιητικό μηχανισμό φιλελεύθερων μέτρων διαχείρησης.  

3.    Τι αντιπροτάσεις υπάρχουν; Η πολιτική αξιοποίησης της δημοτικής περιουσίας, της ανακοστολόγησης των δημοτικών υπηρεσιών και η εξάρτηση τους από την βιωσιμότητα των φυσικών πόρων του νησιού μας είναι η μόνη απλή λογική και ανταγωνιστική πρόταση που στα αποτελέσματα της μπορεί να στηριχτεί μια βήμα με βήμα αλλαγή σε επίπεδο ιδεολογίας,  πολιτικής και κοινωνικής συμμετοχής.
Νίκος Μυλωνάς