«Ανακάλυψα ένα μέρος τόσο μαγικό όσο ιστορικό αλλά και σύγχρονο, καθώς και τόσο ωραίους ανθρώπους.

Θεωρώ ότι οι Γάλλοι αλλά και οι κάτοικοι γειτονικών χωρών που διαβάζουν το περιοδικό μας θα θελήσουν να έρθουν στη Ρόδο και να γνωρίσουν από κοντά τις ομορφιές του τόπου, την ιστορία και τον πολιτισμό αιώνων, καθώς και τη ζεστασιά και φιλοξενία των κατοίκων του. Φύση, Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς, παράδοση και γαστρονομία, συνδυασμένα μοναδικά στο πανέμορφο νησί της Ρόδου. Μία πρόταση για διακοπές και εκτός εποχής».

Με μία σπάνια και επιθετική μορφή καρκίνου διαγνώστηκε ο δημοσιογράφος Νίκος Τζαντζάρας, όπως γνωστοποίησε ο ίδιος στο facebook σε μία μακροσκελή ανάρτησή του.

"Κοιμήθηκα ένα βράδυ του Σεπτέμβρη απλώς… διαβητικός και ξύπνησα το Νοέμβρη καρδιοπαθής και καρκινοπαθής" έγραψε μεταξύ άλλων ο δημοσιογράφος έχοντας ως στόχο "την ευαισθητοποίηση, την έγκαιρη διάγνωση και την αντιμετώπιση του καρκίνου".

Η συγκλονιστική ανάρτηση του Νίκου Τζαντζάρα

"Ο ήχος των λέξεων…

Αυτό το κείμενο ξεκίνησε να γράφεται το βράδυ της Αγίας Αικατερίνης του 2022, ενώ στο Μουντιάλ του Κατάρ, το ματς Αγγλία – ΗΠΑ ήταν κοντά στο 70′ δίχως γκολ και είχα βαρεθεί να το παρακολουθώ, στην ογκολογική κλινική του Νοσοκομείου "Παπαγεωργίου”, που είχα εισαχθεί την ίδια μέρα. Ελάμβανα ενδοφλέβια την πρώτη, από μια σειρά χημειοθεραπειών, μιας και διαγνώστηκα με καρκίνο ένα μήνα περίπου νωρίτερα, πολύ σπάνιο κι επιθετικό, που έδωσε και μεταστάσεις.

Αυτό που άλλαξε εδώ και δυο μήνες στη ζωή μου μπορώ να σας το περιγράψω με την εξής φράση: κοιμήθηκα ένα βράδυ του Σεπτέμβρη απλώς… διαβητικός και ξύπνησα το Νοέμβρη καρδιοπαθής και καρκινοπαθής. Να σημειώσω εδώ, πως αν και είναι νωρίς, είμαι κι ελπίζω να παραμείνω, αισιόδοξος. Ανησυχώ μόνο για τον αντίκτυπο όσων ακολουθούν στη γυναίκα μου, τον Ανδρέα μου, αλλά και τη δουλειά, το δεύτερο παιδί μου, τον Primo. Είμαι ήρεμος, ακολουθώ κι εφαρμόζω όσα λένε οι επιστήμονες, προσπαθώ να μη σπαταλώ τις ώρες κάθε μέρας μου με ανθρώπους που δε με θέλουν και δε τους θέλω και διασκεδάζω όσο και με ό,τι μπορώ, ακόμα και με κυνισμό: πχ να βλέπω στα μάτια των γιατρών μου το… φόβο για τη σπανιότητα αυτού του μαμουνιού που αποφάσισε να προκαλέσει και μένα και κείνους, ενώ το πιο σύνηθες είναι οι γιατροί να "τρομοκρατούν” τους ασθενείς τους με τις διαγνώσεις τους.

Πέρασα κάποιες εβδομάδες αμφιταλαντευόμενος αν πρέπει να το δημοσιοποιήσω έτσι ευρέως και πρέπει να παραδεχτώ πως μάζεψα πολλά επιχειρήματα υπέρ και των δυο απόψεων, όσο διεξαγόταν μέσα μου το debate με τον εαυτό μου. Αποφάσισα να το δημοσιοποιήσω, άρα τα πιο βαριά, από τα επιχειρήματα υπέρ αυτής της απόφασης που έγειραν και την πλάστιγγα, έχει αξία να τα μοιραστώ μαζί σας.

Πρώτα πρώτα, είναι η αλήθεια. Μια αλήθεια που όσο και να αγωνιστώ για το αντίθετο, τους επόμενους μήνες θα μου στερήσει σίγουρα ακόμα περισσότερες ώρες εκπομπών: χημειοθεραπείες, παρενέργειες, επεμβάσεις, ακτινοβολίες κλπ. Τι να λέμε κάθε φορά που θα λείπω; Τίποτα; Μπούρδες; Ψέμματα; Γιατί να βαρύνω με μια στενάχωρη αμηχανία τους συναδέλφους, τους φίλους, τα παιδιά του ραδιοφώνου όταν τους ρωτούν πού είμαι και γιατί λείπω; Όχι. Θα λείψω όσο λείπω γιατί θα αγωνίζομαι κόντρα στον καρκίνο. Τελεία.

Μετά, είναι η αδυναμία και η άρνησή μου να παίζω θέατρο και όταν θα είμαι… παρών. Θέλω να μπορώ όπως όλα αυτά τα χρόνια, να μοιράζομαι και συναισθήματα. Τα αληθινά και όχι μια επίπλαστη πραγματικότητα. Νιώθω θαραλέος σήμερα. Το μοιράζομαι. Αν αύριο "πέσω”, φοβηθώ, στεναχωρηθώ, δε θα το κρύψω επίσης. Όσο κάνω ραδιόφωνο, θα μιλώ έτσι που ξέρω στο μικρόφωνο. Δεν είμαι ηθοποιός, δεν κάνω πρόζα, δεν είμαι μια ραδιοφωνική περσόνα – αισθάνομαι άνθρωπος του ραδιοφώνου. Αν συμβεί να είμαι άκεφος, να έχω νεύρα επειδή είμαι άρρωστος, σόρυ. Έχει συμβεί και εν καιρώ… υγείας πολλάκις.

Ένας ακόμη παράγοντας που έπαιξε ρόλο ήταν ο πρόσφατος χαμός του Αλέξανδρου Νικολαΐδη και η δημοσιοποίηση της μάχης του τη μέρα του θανάτου του, που με συγκλόνισε, όπως όλους. Εγώ δεν έχω ούτε μια σταλιά από την αξία και τη λάμψη του αδικοχαμένου Ολυμπιονίκη μας, αλλά οτιδήποτε και οποιοσδήποτε βοηθά στην ευαισθητοποίηση, την έγκαιρη διάγνωση και την αντιμετώπιση του καρκίνου, θα είναι όφελος για όλους.

Ανάρτηση- γροθιά δημοσιογράφου: Κοιμήθηκα ένα βράδυ Σεπτέμβρη διαβητικός και ξύπνησα Νοέμβρη καρδιοπαθής και καρκινοπαθής
Και πάνω από όλα, αν και το αναφέρω τελευταίο: διότι νομίζω πως έχοντας 35 χρόνια δημόσιο βήμα, είναι το μίνιμουμ χρέος μου απέναντι στα εκατομμύρια καρκινοπαθών κάθε είδους και σταδίου. Μεγάλωσα σε μια κοινωνία που φοβόταν ή ντρεπόταν να πει τη λέξη "καρκίνος”. Την βάφτισαν οι μορφωμένοι "επάρατη νόσο”, οι απλοί άνθρωποι "κακιά αρρώστια” και κάποιοι άλλοι ενώ μιλούσαν φωναχτά, όταν επρόκειτο να ξεστομίσουν τη λέξη, τη σχημάτιζαν με τα χείλη αλλά αθόρυβα. Να μην ακουστεί. Λες και αν πεις το όνομά του, θα έρθει να σε πάρει…

Όταν μάχεσαι με έναν πανίσχυρο εχθρό και θες να τα δώσεις όλα για να τον νικήσεις, δε μου μοιάζει ορθή στρατηγική να μην τολμάς ούτε το όνομά του να ξεστομίσεις. Αλλά και δε μου ταιριάζει. Δε νομίζω πως μας επιτρέπεται να αφαιρούμε με δεισιδαιμονία άλλων αιώνων, έτσι αυθαίρετα τον ήχο των λέξεων, ψιθυρίζοντας το όνομα του αντιπάλου. Τον καρκίνο λοιπόν, τον κατονομάζουμε, τον στοχοποιούμε, κάνουμε ελέγχους για την έγκαιρη διάγνωσή του, εμπιστευόμαστε την επιστήμη, μένουμε μακριά από σκιζτήδες και απατεώνες, νικάμε και χάνουμε μάχες κάθε μέρα και αισιοδοξούμε πως θα κερδίσουμε τον πόλεμο. Εγώ έτσι αποφάσισα να κάνω, όπως ελπίζω όλοι οι καρκινοπαθείς του κόσμου. Δίχως ψευτο-ηρωισμούς αλλά και δίχως δειλίες. Να νικήσουμε, να χάσουμε αλλά να παλέψουμε δίχως να φοβόμαστε τον… ήχο μιας λέξης. Ειδάλλως θα είμαστε για γέλια, πολύ πριν φτάσουμε στα κλάματα.
Και θα σας κρατώ ενήμερους.

Υγ ΔΕΝ έχω εντοπίσει, ούτε μισό εργαζόμενο στο "Παπαγεωργίου”, δίχως ενσυναίσθηση. Συνάντησα μόνο νοιάξιμο, καλοσύνη, ευπροσηγορία προς όλους. Και στην ογκολογική βραχείας νοσηλείας και στην ογκολογική κλινική. Να τα λέμε και να τα γράφουμε κι αυτά."

https://www.thetoc.gr/koinwnia/article/anartisi--grothia-dimosiograofu-koimithika-ena-bradu-septembri-diabitikos-kai-xupnisa-noembri-kardiopathis-kai-karkinopathis/

Την Κω επισκέφθηκε ο Γάλλος δημοσιογράφος-φωτογράφος κ. Stéphane Jacques Coutteel, στο πλαίσιο συνεργασίας του Γραφείου Τουριστικής Προβολής & Ανάπτυξης του Δήμου με τον ΕΟΤ Γαλλίας.
Ο Γάλλος δημοσιογράφος-φωτογράφος ασχολείται με το καταδυτικό ρεπορτάζ και αρθρογραφεί στο γαλλικό καταδυτικό περιοδικό SUBAQUA που εκδίδεται από την Γαλλική Ομοσπονδία Υποβρύχιων Σπουδών και Αθλητισμού κι είναι το παλαιότερο γαλλικό καταδυτικό περιοδικό, το οποίο βρίσκεται στην κορυφή των περιοδικών υποβρύχιας δραστηριότητας στη Γαλλία και απευθύνεται σε 145.000 διπλωματούχους δύτες και ομοσπονδιακούς αθλητές.
Τον Γάλλο δημοσιογράφο υποδέχθηκε στο ΔΙΙΚ η αντιδήμαρχος Τουρισμού Σέβη Βλάχου, ενώ την ξενάγηση ανέλαβε ο συγγραφέας Θεοδόσης Διακογιάννης.

https://www.kostv.gr/nea/tourismos/17183-ouristiki

H Sandee LaMotte του CNN επισκέφθηκε την Ελλάδα, «μετά τη μακρά ταξιδιωτική ξηρασία» για να εξερευνήσει τα νησιά, να ανακαλύψει αν όντως οι φωτό που βλέπει από τη Σαντορίνη ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και να δοκιμάσει τη μεσογειακή διατροφή στον τόπο που γεννήθηκε. Επιστρέφοντας, έγραψε γοητευμένη για όσα γεύτηκε στη χώρα μας.

«Θα γευόμουν τη μεσογειακή διατροφή σε μια από τις χώρες καταγωγής της. Είναι ένα βραβευμένο στιλ υγιεινής διατροφής που κάλυπτα για χρόνια ως δημοσιογράφος υγείας. Επρόκειτο να δω, να μυρίσω, να γευτώ και να τραβήξω φωτογραφίες από πολλά από τα φαγητά για τα οποία έγραφα, βασισμένα σε συνταγές που μεταδίδονται στο πέρασμα των αιώνων από τις Ελληνίδες γιαγιάδες στα εγγόνια τους. Τα γεύματα θα φαίνονται και θα έχουν τόσο υγιεινή γεύση; Η απάντηση είναι ναι», γράφει η LaMotte.

Στη συνέχεια η δημοσιογράφος του CNN περιγράφει σε ποια εστιατόρια στα ελληνικά νησιά που επισκέφθηκε δείπνησε και ποια πιάτα γεύτηκε και την εντυπωσίασαν.

Στο νησί της Μήλου επισκέφθηκε το Nostos Sea Food. «Οι ντολμάδες που σερβίρονται τυλιγμένοι σε αμπελόφυλλα, είχαν μετατραπεί σε γευστικές μπουκιές με γέμιση γαρίδας και αφρό λεμονιού».

Ξεχώρισε επίσης τη γαλατόπιτα με βουτυρένιο φύλλο και κρέμα, γαρνιρισμένη με φυστίκια Αιγίνης. «Ο σεφ είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια εμπειρία αντάξια ενός εστιατορίου 4 αστέρων».

Και συνεχίζει αποθεώνοντας την ελληνική κουζίνα: «Σε όλη την Ελλάδα, κάθε γεύμα που φάγαμε παρασκευαζόταν με περηφάνια. Το κρεμώδες, πλούσιο ελληνικό γιαούρτι με καρύδια και μέλι προσφερόταν περισσότερο σαν ένα ωραίο επιδόρπιο παρά ως ένα κλασικό πρωινό».

Στη Σαντορίνη επισκέφθηκε το 18 Degrees Cafe όπου εντυπωσιάστηκε με μια νέα εκδοχή της σπανακόπιτας «που δεν έμοιαζε σε τίποτα με αυτή που είχαμε δοκιμάσει στις ΗΠΑ». «Τα κολοκυθάκια γεμίζονταν με φρέσκα λαχανικά και βότανα και στη συνέχεια τηγανίζονταν ελαφρά σε ελαιόλαδο. Σερβίρονταν με τζατζίκι».

Και στη συνέχεια προχωρά στην αποθέωση της σαλάτας που ξετρελάνει όλους: Τη χωριάτικη ελληνική σαλάτα. «Ηταν μια αποκάλυψη», γράφει και αφού περιγράφει γλαφυρά τη σαλάτα μένει στη φέτα και καταλήγει: «Δεν είναι περίεργο που οι Έλληνες λένε ότι η φέτα μπορεί να πάει με ο,τιδήποτε».

Στα αγαπημένα της πιάτα συμπεριέλαβε και τα ψητά λαχανικά με ελαιόλαδο, σπόρους και βότανα.

Τα οφέλη από τον μεσογειακό τρόπο ζωής
Και φυσικά, αναφέρεται στο βασιλιά της μεσογειακής διατροφής, το ελαιόλαδο. Και περιγράφοντας πόσο συνδεδεμένο είναι με την ελληνική διατροφή, σημειώνει: «Το ελαιόλαδο είναι τόσο αναπόστατο με την διατροφή στην Ελλάδα που αν οι ντόπιοι πιστεύουν για κάποιον ότι είναι λίγος τρελός λένε…. ''χάνει λάδια''».

Και ακολούθως επικαλείται τα επιστημονκά δεδομένα για τη μεσογειακή διατροφή:

«Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το ελαιόλαδο θα μπορούσε να είναι ένας από τους λόγους που η μεσογειακή διατροφή είναι τόσο καλή. Η μια μελέτη μετά την άλλη διαπιστώνουν ότι η μεσογειακή διατροφή μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για διαβήτη, υψηλή χοληστερόλη, άνοια, απώλεια μνήμης, κατάθλιψη και καρκίνο του μαστού και έχει συνδεθεί με πιο δυνατά οστά, πιο υγιή καρδιά και μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Α, και μην ξεχνάτε την απώλεια βάρους!».

«Ενώ ο μεσογειακός τρόπος διατροφής βασίζεται σε παραδοσιακά φαγητά από τις 21 χώρες που περιβάλλουν τη Μεσόγειο Θάλασσα, υπάρχει ένα κοινό χαρακτηριστικό. Βασίζεται στην απλή, φυτική μαγειρική, με φρέσκα λαχανικά και φρούτα, δημητριακά ολικής άλεσης, φασόλια, σπόρους και ξηρούς καρπούς, ενώ δίνεται μεγάλη έμφαση στο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο.

Αποχαιρετήστε τη ζάχαρη και το αλεύρι εκτός από σπάνιες περιπτώσεις. Άλλα λίπη εκτός από το ελαιόλαδο, όπως το βούτυρο, καταναλώνονται σπάνια, έως καθόλου. Το κόκκινο κρέας μπορεί να κάνει μια σπάνια εμφάνιση, συνήθως μόνο για να αρωματίσει ένα πιάτο. Αντίθετα, τα γεύματα μπορεί να περιλαμβάνουν αυγά, γαλακτοκομικά και πουλερικά, αλλά σε πολύ μικρότερες μερίδες από ό,τι στην παραδοσιακή αμερικανική διατροφή».

Τα ψάρια, ωστόσο, αποτελούν βασικό προϊόν».

Και στη συνέχεια περιγράφει εντυπωσιασμένη ότι στην Ελλάδα τα ψάρια σερβίρονται και τρώγονται ολόκληρα και όχι ως φιλέτα. Μάλλον τρόμαξε κάπως καθώς σημειώνει ότι για όποιον δεν το έχει συνηθίσει θα του χρειαστεί λίγος χρόνος... Γράφει συγκεκριμένα: «Σε ένα τοπικό εστιατόριο, παρακολουθήσαμε τρεις νεαρούς άντρες να γλεντούν με ένα τεράστιο, φρεσκοαλιευμένο ψάρι, χωρίς να αφήνουν τίποτα στην πιατέλα παρά λίγα κόκαλα και ένα κεφάλι. Και με την ευκαιρία, μιλώντας για κεφάλια, θα πρέπει να τα συνηθίσετε... Τα περισσότερα θαλασσινά που είδα στην Ελλάδα σερβίρονταν ολόκληρα, με τα μάτια και όλα. Για κάποιον που συνηθίζει να ψαρεύει... φιλέτα και έτοιμες γαρίδες, χρειάζεται λίγο χρόνο να το συνηθίσει. (Επίσης, δεν με ενδιέφερε καθόλου που όλα τα χταπόδια κρέμονται τριγύρω.) Αλλά αν βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, περιμένεις να φας κάτι φρέσκο ​​-και αυτό παίρνεις».

Και μετά περνά στα γλυκά. «Τα φρούτα είναι τα θεμέλια του γλυκού εδώ». Οι ντόπιοι δεν τρώνε, όπως σημειώνει, μπακλαβάδες και λουκουμάδες μετά το γεύμα τους, όπως θα μπορούσαν, αλλά φρούτα. «Σε ένα εστιατόριο, είδα μια οικογένεια να παραγγέλνει μια πιατέλα με φρούτα με καρπούζι ως τούρτα γενεθλίων».

«Τα βότανα και τα μπαχαρικά υπερισχύουν του αλατιού και του πιπεριού για να αρωματίσουν μεσογειακά πιάτα. Τα φρέσκα βότανα είναι τόσο σημαντικά που οι Έλληνες τα καλλιεργούν σε κάθε γωνιά. Στην Αθήνα, είδα γλάστρες με βότανα σε περβάζια, κατά μήκος πεζοδρομίων δίπλα σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα και στη βάση των δέντρων που πλαισιώνουν τους δρόμους.

Όμως η μεσογειακή «δίαιτα» είναι κάτι πολύ περισσότερο από το φαγητό. Βασίζεται στην κίνηση, όπως το περπάτημα, η ποδηλασία και η κηπουρική, καθώς και το προσεκτικό φαγητό και η συγκέντρωση φίλων και της οικογένειας.
Ήταν ξεκάθαρο παντού, όπου πηγαίναμε -- μόλις τελείωνε η εργάσιμη ημέρα, ο κόσμος άρχιζε να μαζεύεται στο κέντρο της πόλης ή δίπλα στη θάλασσα, συνέρρεαν με τα πόδια. Οικογένειες και φίλοι ξαναβρίσκονταν, μοιράζονταν τα νέα της ημέρας, γελούσαν -και μετά έτρωγαν»

https://www.iefimerida.gr/kosmos/dimosiografos-cnn-trelathike-pos-trone-ellines

Δημοσιογράφος περιγράφει στον βρετανικό Independent τις διακοπές της στη χώρα μας 

«Μου είπαν να μην κάνω διακοπές στην Ελλάδα λόγω κορωνοϊού», γράφει, σημειώνοντας ότι στην Κρήτη ένιωσε ασφαλής
Την εμπειρία των διακοπών της στην Ελλάδα, εν μέσω κορωνοϊού, αναπολεί σε άρθρο της στον βρετανικό Independent η δημοσιογράφος Άντζελα Έπστιν, εξηγώντας ότι αν και οι φίλοι της την προειδοποίησαν να μην έρθει στη χώρα μας για διακοπές, ένιωσε ποιο ασφαλής εδώ απ' ότι στο σπίτι της στο Μάντσεστερ.

Όπως αναφέρει στο άρθρο της, οι Έλληνες για χιλιετίες τιμούν τη φιλοξενία, που καθιστά «ιερή την επιτακτική ανάγκη να υποδεχθούν θερμά όσους κάνουν επίσκεψη μακριά από τον τόπο τους».

Ωστόσο το πρόσφατο ταξίδι της στην Κρήτη έδειξε ότι υπήρχαν αλλαγές στην ιστορική ελληνική φιλοξενία. «Η συνήθης χαρούμενη “καλημέρα” είχε αντικατασταθεί από την απαίτηση να δουν τα χαρτιά που μας επέτρεπαν την είσοδο στη χώρα. Εν τω μεταξύ, κάποιους ταξιδιώτες τους τραβούσαν (“εσείς παρακαλώ προς τα δεξιά”) για τεστ κορωνοϊού», σημειώνει. Η ίδια έκανε το τεστ, σε αντίθεση με τον άντρα της και το παιδί της.

Την ίδια δεν την πείραξε, αν και πέρασε το πρώτο 24ωρο των διακοπών της σε αυτοαπομόνωση. «Ποιος μπορεί να διαφωνήσει με ένα νησί – μία χώρα- που παίρνει σοβαρά υπ' όψιν τον κορωνοϊό. Ειδικά από εκεί που προερχόμαστε», γράφει.

Μάλιστα η Έπστιν αναφέρεται στους «ηλίθιους του κορωνοϊού» (covidiots τους αποκαλεί) που πυροδότησαν σειρά κρουσμάτων, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την Κρήτη.

«Ειλικρινά ένιωθα ασφαλέστερη σ' αυτό το απέραντο ελληνικό νησί 2.500 μίλια μακριά απ' ότι στην πόλη που ζω σε όλη μου τη ζωή», γράφει, ενθυμούμενοι ότι οι φίλοι της την απέτρεψαν από το να κάνει το ταξίδι και κάποιος μάλιστα της είπε ότι είναι απερίσκεπτη.

Επέλεξε την Ελλάδα γιατί αντέδρασε σωστά στην πανδημία

Ωστόσο, η δημοσιογράφος εξηγεί ότι αυτό που την ώθησε να κάνει διακοπές στην Ελλάδα ήταν το γεγονός ότι η χώρα αντέδρασε σωστά στην πανδημία και στην αποτροπή της διάδοσης του κορωνοϊού. Μάλιστα εξηγεί ότι πριν τα ταξίδια, οι ελληνικές αρχές απαιτούν από τους επισκέπτες να συμπληρώσουν ταξιδιωτική φόρμα την οποία ζητούν στο αεροδρόμιο, ειδάλλως υπόκεινται σε πρόστιμο 500 ευρώ.

«Υπάρχουν κι άλλα μέτρα που μπορεί κανείς να θαυμάσει: ο οδηγός ταξί που μας είπε ότι η αστυνομία θα τον δίωκε αν δεν φορούσαμε μάσκες, οι θερμομετρήσεις πριν μπουν στο ξενοδοχείο -όχι μόνο για εμάς αλλά και για τον οδηγό ταξί. Και η υποχρεωτική χρήση μάσκας στους εσωτερικούς χώρους -όχι μόνο στα καταστήματα».

Η Έπστιν περιγράφει ένα περιστατικό σε κατάστημα με σουβενίρ, όπου ένας υπάλληλος της υπενθύμισε ευγενικά ότι αν δεν φορούσε τη μάσκα της, που είχε ξεχάσει, οι αρχές θα της επέβαλαν πρόστιμο.

Αντίθετα, η ίδια θυμάται αντίστοιχο περιστατικό στη χώρα της, όπου ρώτησε τον ταμεία γιατί δεν ζητά και από άλλους πελάτες να φορέσουν μάσκες, ο ίδιος το αγνόησε.

Παρόλα αυτά στην Ελλάδα χάρηκε τις διακοπές της, αν και φέτος ήταν λίγο περίεργα, με μάσκες και γάντια στο πρωϊνό. Η δημοσιογράφος διερωτάται γιατί στο Μάντσεστερ δεν εφαρμόζονται τέτοια μέτρα. Πάντως αναπολεί τις διακοπές της και διερωτάται γιατί επέστρεψε στο σπίτι της τόσο γρήγορα.

https://www.protothema.gr/travelling/article/1034822/independent-stin-ellada-eniosa-pio-asfalis-ap-oti-sto-madsester/