Στα άκρα ωθείται η κόντρα μεταξύ του Σωτήρη Χατζάκη και του Νίκου Ξυδάκη, με το σίριαλ αλληλοκατηγοριών να παίρνει πλέον διαστάσεις “βεντέτας”.

Σε σημερινή επιστολή του, ο καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, αναφέρει πως ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού τον απείλησε ότι θα του στείλει το ΣΔΟΕ εάν δεν υποβάλλει την παραίτησή του!

Αποκαλύπτει πως θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη και ζητάει την παρέμβαση του ίδιου του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα.

Η επιστολή Χατζάκη:

Ο κύριος Νίκος Ξυδάκης με συκοφαντεί επανειλημμένως. Προσβάλλει, ευθέως και με υπαινιγμούς σε κάθε ευκαιρία, την τιμή και την υπόληψή μου. Και ως πολίτη και ως καλλιτέχνη και ως δημόσιου λειτουργού. Αποφάσισα να μιλήσω ανοιχτά.

Πρώτον
Με την ανάληψη των καθηκόντων του, αξίωσε να παραιτηθώ από τη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, επικαλούμενος, ανακριβώς, όπως διαπίστωσα, το όνομα του Πρωθυπουργού. Και στη σταθερή άρνησή μου, με απείλησε ότι θα μου στείλει το ΣΔΟΕ. Δεν είναι αυτό αξιόποινη συμπεριφορά;

Δεύτερον
Επιχειρεί να δημιουργήσει εντέχνως την ψευδή εντύπωση ότι κάποιο, δήθεν, σκάνδαλο κρύβεται στο Εθνικό Θέατρο. Για τον σκοπό αυτό ζήτησε, με ομολογημένη πρόθεση να τις δημοσιοποιήσει, τις συμβάσεις των καλλιτεχνών με όλους τους όρους που αναφέρονται σε αυτές. Οι καλλιτέχνες του Εθνικού Θεάτρου αρνήθηκαν να δώσουν τη συγκατάθεσή τους. Ζητήσαμε γνωμοδότηση από ένα από τα πιο έγκυρα νομικά γραφεία και επιβεβαιώθηκε η άποψή μας ότι πρέπει να αναφερθούμε στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και να υπακούσουμε σε ό,τι εκείνη κρίνει αμετάκλητα. Ο κύριος Ν. Ξυδάκης, παρ όλα αυτά, επιμένει και να τις αναρτήσουμε τις συμβάσεις αυτές. Με τον ελάχιστα σοβαρό ισχυρισμό ότι τα μόνα στοιχεία που προστατεύονται είναι εκείνα που αφορούν «στην σεξουαλική ζωή των καλλιτεχνών και τις πολιτικές ή ιδεολογικές πεποιθήσεις τους!»

Τρίτον
Σήμερα καλεί εμένα και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, σε ένα είδος πρωτότυπης πειθαρχικής διαδικασίας, να του δώσουμε, μέσα σε προθεσμία τριών ημερών από την αποστολή, γραπτές εξηγήσεις για «σοβαρότατες κατηγορίες που αφορούν στη νόμιμη υπό καθεστώς διαφάνειας άσκηση των καθηκόντων μου». Προφανώς αγνοεί ότι δεν υπόκειμαι στον πειθαρχικό του έλεγχο. Και το περιεχόμενο της εποπτείας, όπως το προβλέπει ο ιδρυτικός νόμος, που κατοχύρωσε το Αυτοδιοίκητο του Εθνικού Θεάτρου, περιορίζεται μόνο στην περίπτωση που απορριφθεί ο απολογισμός του έργου μου από τα δύο τρίτα του Διοικητικού Συμβουλίου. Με πλήρως αιτιολογημένη, μάλιστα, απόφαση. Δυστυχώς, γι΄ αυτόν, ο απολογισμός του έργου μου έχει εγκριθεί και του έχει αποσταλεί. Και τι σχεδίασε ο κύριος Αναπληρωτής Υπουργός; Μεθοδεύει την αντικατάστασή του Διοικητικού Συμβουλίου!

Τέταρτον
Στο πλαίσιο της προηγούμενης μεθόδευσής του, εγκαλεί εμένα και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, με τον ακόλουθο απαράδεκτο ισχυρισμό του. Ενώ ο νόμος προβλέπει για τον καλλιτεχνικό διευθυντή και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου από δύο τον χρόνο καλλιτεχνικές παραγωγές με προσωπική σκηνοθεσία εγώ και ο γνωστός σκηνογράφος – ενδυματολόγος κύριος Γ. Μετζικώφ, εμείς συμμετέχουμε σε τρεις. Δεν θα του χαρίσω την αλήθεια με την άσκηση νομίμου δικαιώματός μου να προστατεύσω την τιμή και την υπόληψή μου, με τις εγγυήσεις που προβλέπει το Σύνταγμα. Την αλήθεια, τώρα! Πράγματι μέσα στο 2014 σκηνοθέτησα τρία έργα. Το πρώτο το ανέλαβα όταν είχε καταρρεύσει η σχέση σκηνοθέτη και ηθοποιών με κίνδυνο την οριστική ματαίωση των παραστάσεων και την αντίστοιχη τεράστια υλική και ηθική ζημιά του Εθνικού Θεάτρου. Την σκηνοθεσία την ανέλαβα μετά από απαίτηση όλων των καλλιτεχνών του συγκεκριμένου έργου. Το τρίτο έργο το ανέλαβα, με ρητή δήλωσή μου στη σχετική σύμβαση, χωρίς καμία απολύτως οικονομική απολαβή και αξίωση. Και με τη σύμφωνη γνώμη του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου. Όσον αφορά τις «σοβαρότατες» (!!!), κατ΄ αυτόν, κατηγορίες σε βάρος του κυρίου Γ. Μετζικώφ προφανώς οι, κατά παράβαση της υποχρέωσης τους προς το Εθνικό Θέατρο, συνομιλητές του κυρίου Αναπληρωτή Υπουργού, παρέλειψαν να του διευκρινίσουν ότι η τρίτη συνεργασία του κυρίου Γ. Μετζικώφ, όπως πιστοποιεί το Υπουργείο Πολιτισμού του Αζερμπαϊτζάν, αφορά συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου με το Κρατικό Θέατρο του Αζερμπαϊτζάν και ξεκινάει με πρόβες στις αρχές Ιανουαρίου του 2016. Οι παραστάσεις, μάλιστα, θα δοθούν τον Μάρτιο του 2016 στο Αζερμπαϊτζάν. Είναι μάλιστα γνωστό ότι ουδείς στο Εθνικό Θέατρο εισπράττει αμοιβή ή αποζημίωση προκαταβολικά, παρά μόνο μετά την ολοκλήρωση συνεργασίας με πρόβες τουλάχιστον είκοσι ημερών.

Πέμπτον
Μετά από όλα αυτά αποφάσισα να προσφύγω στην ανεξάρτητη Ελληνική Δικαιοσύνη. Εκεί θα λογοδοτήσει. Την απόφασή μου αυτή ενίσχυσε και ένα χονδροειδέστατο ψεύδος στη χθεσινή του συνέντευξη στο Βήμα της Κυριακής. Ισχυρίστηκε ψευδώς (ανάμεσα σε ομίχλη ψευδών ισχυρισμών για δήθεν εμπλοκή μου σε οικονομικά και διαχειριστικά προβλήματα) ότι προηγουμένως είχα παυθεί από Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Η αλήθεια είναι απλή: την 21η Μαΐου 2013 με κάλεσε ο τότε Υπουργός Πολιτισμού, με την ιδιότητά μου ως Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, να αναλάβω ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Αποδέχτηκα την τιμητική πρόσκλησή του. Αυτονόητα παραιτήθηκα την ίδια ώρα από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Και την ίδια μέρα διορίστηκα ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Το ποτήρι πια ξεχείλισε. Δεν είχα μιλήσει δημόσια για τις αναφορές του ότι έψαχνε για νέο καλλιτεχνικό διευθυντή «με κύρος» για να υπηρετήσει τα προσωπικά του «οράματα». Τώρα φτάνει πια. Τον λόγο τον έχει η Ελληνική Δικαιοσύνη.

Έκτον
Νομίζω ότι ήρθε πια η ώρα του Πρωθυπουργού. Γνωρίζω τα τεράστια προβλήματα που έχει να διαχειριστεί. Γνωρίζει όμως και ο ίδιος το έργο, που επιτελώ, όπως και οι εκατοντάδες χιλιάδες θεατές που τιμούν με την παρουσία τους τις παραστάσεις και τις δράσεις του Εθνικού Θεάτρου. Προσωπικά ό, τι λέω το υπογράφω. Θέλω να μάθει ο Πρωθυπουργός και ο Ελληνικός λαός ότι ο κύριος Αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού, ακόμα και τα έγγραφά του ύφους «δια ταύτα αποφασίζομεν και διατάσσομεν» δεν τα υπογράφει ο ίδιος. Κάτω από τον τίτλο «Γραφείο Υπουργού Αναπληρωτή Πολιτισμού» τίθεται μία μονογραφή αγνώστου προσώπου που με κανέναν τρόπο δεν ταυτίζεται με τη γνωστή από τα νομοσχέδια υπογραφή του Αναπληρωτή Υπουργού Πολιτισμού. Τέλος, στην «ΚΛΗΣΗ ΣΕ ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ», μου τάσσει προθεσμία τριών ημερών από την αποστολή της κλήσης αυτής και όχι από την επίδοση της σε εμένα προσωπικά. Η κλήση φέρει ημερομηνία 3 Απριλίου 2015. Η τριήμερη προθεσμία λήγει, κατ΄ αυτόν, στις 6 Απριλίου 2015. Κατά συνέπεια, ο αναρμοδίως εγκαλών δεν θέλει καν να με ακούσει, κατά το Σύνταγμα. Έλεος!

dexiextrem.blogspot.gr

Α. Παρακολουθούμε με αγωνία τις εξελίξεις των διαβουλεύσεων της νέας ελληνικής κυβέρνησης με τους ΄΄εταίρους΄΄ μας σε σχέση με την δανειακή σύμβαση.
Ο “τρίτος δρόμος” του Α. Τσίπρα, “ούτε ρήξη ούτε υποταγή με την Ε.Ε. ” προβάλλει αυτή τη στιγμή σαν δύσκολος αν όχι ανέφικτος. Μετά τις ευχές και τα συγχαρητήρια ήρθαν οι εκνευρισμοί και τώρα το πρώτο σκληρό επεισόδιο που έχει σχέση με το χρήμα. Είναι η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) να «αποκλείσει» τις ελληνικές τράπεζες από τις πράξεις νομισματικής πολιτικής του Ευρωσυστήματος και να τις οδηγήσει στο μηχανισμό έκτακτης χορήγησης ρευστότητας (ELA). Μετά τις 11 Φεβρουαρίου -η ημερομηνία (πιθανότατα) του επόμενου Eurogroup- οι ελληνικές τράπεζες δεν θα μπορούν να αντλούν χρηματοδότηση από την ΕΚΤ (επιτόκιο 0,05%), καθώς η ΕΚΤ δεν αναγνωρίζει από χθες ως επαρκείς τις εξασφαλίσεις (ενέχυρα) που εκδίδονται ή είναι εγγυημένα από το Ελληνικό Δημόσιο. Οι ελληνικές Τράπεζες θα απευθύνονται υποχρεωτικά στον ELA για να λαμβάνουν τη αναγκαία ρευστότητα (επιτόκιο 1,55%).

Β. Η ενέργεια-επιχείρηση τρομοκράτηση της νέας κυβέρνησης-ήταν αναμενόμενη και αξίζει να θυμηθούμε τι δήλωνε ο κ. Βαρουφακης στις 9 Δεκεμβρίου 2014:
--- «Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι διατεθειμένος να αντιμετωπίσει την απειλή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για κλείσιμο των ΑΤΜs και να πει στον κ. Ντράγκι (σ.σ. τον επικεφαλής της ΕΚΤ) ότι δεν δικαιούται να θέτει μια νεοεκλεγμένη κυβέρνηση υπό αυτή την καθαρά δικτατορική και αυθαίρετη απειλή, που δεν προβλέπεται από καμία ευρωπαϊκή συνθήκη, ούτε από το καταστατικό της ΕΚΤ, και να του κλείσει το τηλέφωνο, τότε δεν έχει κανένα λόγο να εκλεγεί»

--- «Ο κόσμος πρέπει να είναι έτοιμος πως μια τέτοια απειλή είναι πιθανή» από πλευράς της ΕΚΤ γιατί «αυτό έκανε το 2009 στην Ιρλανδία, αυτό έκανε στην Κύπρο, αυτό έκανε ή υπονόησε πως θα κάνει στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 2012». Πρόκειται για ένα από τα δύο ερωτήματα τα οποία κατά τον ίδιο θα κρίνουν την τύχη μιας πιθανής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ καθώς θεωρεί πιθανό πως η ΕΚΤ, όπως «ξέρουμε από την περίπτωση της Ιρλανδίας, σηκώνει το τηλέφωνο και απειλεί μια εκλεγμένη κυβέρνηση με κλείσιμο των ΑΤΜs». Το άλλο ερώτημα είναι «αν το ελληνικό δημόσιο μπορεί να καλύπτει τα έξοδά του για τρεις μήνες»

---«το Βερολίνο έχει συνειδητοποιήσει πως η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά δεν έχει πόδια και δεν μπορεί να νομιμοποιήσει το τρίτο μνημόνιο. Όπως εκπαραθυρώθηκε ο κ. Παπανδρέου γιατί χρειάστηκε μια νέα κυβέρνηση για να περάσει το δεύτερο μνημόνιο, το Βερολίνο αυτή τη στιγμή κρίνει πως χρειάζεται μια νέα κυβέρνηση για να περάσει το τρίτο μνημόνιο».

---«η κα Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε έχουν έναν απλό σκοπό: Εάν εκλεγεί κυβέρνηση που θα περιέχει και τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η κυβέρνηση να συντριβεί έτσι ώστε μέσα σε μια εβδομάδα να έχει υπογράψει στη λογική του τρίτου μνημονίου. Προτιμούν μια φρέσκια κυβέρνηση για να το εφαρμόσει, αφού τρομοκρατηθεί με αυτά που θα συμβούν τις πρώτες ημέρες ή εβδομάδες».

Γ. Ο Ταρίκ Αλί, πολύ γνωστός Αγγλο-Πακιστανός Συγγραφέας, κινηματογραφιστής , δοκιμιογράφος, ακτιβιστής και υποστηρικτής του Σύριζα, σημειώνει στο Facebook (4/2):
“Από τις ειδήσεις φαίνεται πως η ΕΚΤ (δηλ. η ελίτ της ΕΕ) είναι αποφασισμένη να τσακίσει την κυβέρνηση του Σύριζα ουσιαστικά για πολιτικούς λόγους. Εάν ο Σύριζα προσπαθήσει να εκπληρώσει το πρόγραμμα που υποσχέθηκε στους ψηφοφόρους η ΕΕ θα προσπαθήσει να τον καταστρέψει. Γι' αυτό απορρίπτει την άκρως λογική πρόταση για την ανταλλαγή ομολόγων (όχι ότι τη λατρεύω ... θυμηθείτε την Αργεντινή). Φοβάται το ντόμινο και δεν εκπλήσσει κανέναν που η διεφθαρμένη και ποταπή ισπανική χούντα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια στο Σύριζα. Πρέπει τώρα να εξεταστεί σοβαρά το Σχέδιο Β (απόσυρση από την Ευρωζώνη) και ο Γ. Βαρουφάκης να κλείσει εισιτήριο για το Πεκίνο και τη Μόσχα. Εάν πρόκειται να επιλέξει [η ελληνική κυβέρνηση] ανάμεσα στην ελίτ της ΕΕ (Γερμανία και η συμμορία) και στο λαό της Ελλάδας, η επιλογή είναι σαφής. Και ο Τσίπρας θα πρέπει να πει την αλήθεια στους πολίτες της χώρας του...”.

Νίκος Μυλωνάς

Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 ήταν η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση και ουσιαστικά προανήγγειλε την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών, η οποία από τις 21 Απριλίου 1967 είχε επιβάλλει καθεστώς στυγνής δικτατορίας στη χώρα.

Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε στις 14 Φεβρουαρίου 1973, όταν ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές της Αθήνας και συγκεντρώθηκαν στο Πολυτεχνείο. Ζητούσαν την κατάργηση του Ν.1347, ο οποίος προέβλεπε την υποχρεωτική στράτευση όσων ανέπτυσσαν συνδικαλιστική δράση κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Η αστυνομία, παραβιάζοντας το πανεπιστημιακό άσυλο, εισήλθε στο χώρο του ιδρύματος, συνέλαβε 11 φοιτητές και τους παρέπεμψε σε δίκη με την κατηγορία της «περιύβρισης αρχής». Οι 8 καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές, ενώ περίπου 100 άλλοι αναγκάστηκαν να διακόψουν τις σπουδές τους και να ντυθούν στο χακί.

Επτά ημέρες μετά τα πρώτα γεγονότα του Πολυτεχνείου, στις 21 Φεβρουαρίου οι φοιτητές κατέλαβαν το κτίριο της Νομικής σχολής στην Αθήνα, προβάλλοντας τα συνθήματα «Δημοκρατία», «Κάτω η Χούντα» και «Ζήτω η Ελευθερία». Η αστυνομία επενέβη και πάλι για να καταστείλει την εξέγερση, αλλά η βίαιη εκδίωξη των φοιτητών από το κτίριο της Νομικής ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την αγωνιστικότητά τους.

Η εξέγερση που ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου του 1973 επρόκειτο να αποτελέσει την κορύφωση των αντιδικτατορικών εκδηλώσεων. Το πρωί εκείνης της ημέρας οι φοιτητές συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο του Πολυτεχνείου και αποφάσισαν την κήρυξη αποχής από τα μαθήματα, με αίτημα να γίνουν εκλογές για τους φοιτητικούς συλλόγους τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους και όχι στα τέλη του επόμενου χρόνου, όπως είχε ανακοινώσει το καθεστώς.

Ακολούθησαν συνελεύσεις φοιτητών στην Ιατρική και στη Νομική σχολή. Μάλιστα, οι φοιτητές της Νομικής εξέδωσαν ψήφισμα, με το οποίο ζητούσαν την ανάκληση των αποφάσεων της Χούντας για τη διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών, εκδημοκρατισμό των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 20% του προϋπολογισμού και ανάκληση του Ν.1347 για την αναγκαστική στράτευση των φοιτητών.

Όσο περνούσε η μέρα άρχισαν να μαζεύονται ολοένα και περισσότεροι φοιτητές στο Πολυτεχνείο, αλλά και άλλοι που πληροφορήθηκαν το νέο. Η αστυνομία αποδείχθηκε ανίκανη να εμποδίσει την προσέλευση του κόσμου. Το απόγευμα πάρθηκε η απόφαση για κατάληψη του Πολυτεχνείου. Οι πόρτες έκλεισαν και από τότε άρχισε η οργάνωση της εξέγερσης. Το πρώτο βήμα ήταν η εκλογή Συντονιστικής Επιτροπής, στην οποία μετείχαν 22 φοιτητές και 2 εργάτες, με σκοπό να καθοδηγήσει τον αγώνα. Επιπλέον, δημιουργήθηκαν επιτροπές σε όλες τις σχολές για να οργανώσουν την κατάληψη και την επικοινωνία με την ελληνική κοινωνία.

Για το σκοπό αυτό άρχισε να λειτουργεί ένας ραδιοφωνικός σταθμός, αρχικά στο κτίριο του Χημικού και αργότερα στο κτίριο των Μηχανολόγων, με εκφωνητές τη Μαρία Δαμανάκη και τον Δημήτρη Παπαχρήστου. Επιπλέον, στο Πολυτεχνείο εγκαταστάθηκαν πολύγραφοι, που δούλευαν μέρα - νύχτα, για να πληροφορούν τους φοιτητές και τον υπόλοιπο κόσμο για τις αποφάσεις της Συντονιστικής Επιτροπής και των φοιτητικών συνελεύσεων. Συγκροτήθηκαν συνεργεία φοιτητών, που έγραφαν συνθήματα σε πλακάτ, σε τοίχους, στα τρόλεϊ, στα λεωφορεία και στα ταξί, για να τα γνωρίσουν όλοι οι Αθηναίοι. Στο Πολυτεχνείο οργανώθηκε εστιατόριο και νοσοκομείο, ενώ ομάδες φοιτητών ανέλαβαν την περιφρούρηση του χώρου, ξεχωρίζοντας τους ενθουσιώδεις και δημοκράτες Αθηναίους από τους προβοκάτορες.

Η πρώτη αντίδραση του δικτατορικού καθεστώτος ήταν να στείλει μυστικούς πράκτορες να ανακατευθούν στο πλήθος που συνέρρεε στο Πολυτεχνείο και να ακροβολήσει σκοπευτές στα γύρω κτίρια. Στις 16 Νοεμβρίου μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν εναντίον του πλήθους που ήταν συγκεντρωμένο έξω από το Πολυτεχνείο, με γκλομπς, δακρυγόνα και σφαίρες ντουμ-ντουμ. Οι περισσότεροι διαλύθηκαν. Όσοι έμειναν έστησαν οδοφράγματα ανατρέποντας τρόλεϊ και συγκεντρώνοντας υλικά από νεοανεγειρόμενες οικοδομές, και άναψαν φωτιές για να εξουδετερώσουν τα δακρυγόνα. Αργότερα, η αστυνομία έκανε χρήση όπλων, χωρίς όμως να πετύχει το στόχο της, την καταστολή της εξέγερσης.

Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, όταν διαπίστωσε ότι η αστυνομία αδυνατούσε να εισέλθει στο Πολυτεχνείο, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το στρατό. Κοντά στο σταθμό Λαρίσης συγκεντρώθηκαν τρεις μοίρες ΛΟΚ και μία μοίρα αλεξιπτωτιστών από τη Θεσσαλονίκη. Τρία άρματα μάχης κατέβηκαν από του Γουδή προς το Πολυτεχνείο. Τα δύο στάθμευσαν στις οδούς Τοσίτσα και Στουρνάρα, αποκλείοντας τις πλαϊνές πύλες του ιδρύματος και το άλλο έλαβε θέση απέναντι από την κεντρική πύλη. Η Συντονιστική Επιτροπή των φοιτητών ζήτησε διαπραγματεύσεις, αλλά το αίτημά τους απορρίφθηκε.

Στις 3 τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου το άρμα που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη έλαβε εντολή να εισβάλλει. Έπεσε πάνω στην πύλη και την έριξε, παρασέρνοντας στο διάβα του μία κοπέλα που ήταν σκαρφαλωμένη στον περίβολο κρατώντας την ελληνική σημαία. Οι μοίρες των ΛΟΚ, μαζί με ομάδες -μυστικών και μη- αστυνομικών, εισέβαλαν στο Πολυτεχνείο και κυνήγησαν τους φοιτητές, οι οποίοι πηδώντας από τα κάγκελα προσπάθησαν να διαφύγουν στους γύρω δρόμους. Τους κυνηγούσαν αστυνομικοί, πεζοναύτες, ΕΣΑτζήδες. Αρκετοί σώθηκαν βρίσκοντας άσυλο στις γύρω πολυκατοικίες, πολλοί συνελήφθησαν κα μεταφέρθηκαν στη Γενική Ασφάλεια και στην ΕΣΑ.

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Αστυνομίας, στις 17 Νοεμβρίου συνελήφθησαν 840 άτομα. Όμως, μετά τη Μεταπολίτευση, αξιωματικοί της Αστυνομίας, ανακρινόμενοι, ανέφεραν ότι οι συλληφθέντες ξεπέρασαν τα 2400 άτομα. Οι νεκροί επισήμως ανήλθαν σε 34 άτομα. Στην ανάκριση που διενεργήθηκε το φθινόπωρο του 1975 εναντίον των πρωταιτίων της καταστολής εντοπίστηκαν 21 περιπτώσεις θανάσιμου τραυματισμού. Ωστόσο, τα θύματα πρέπει να ήταν πολύ περισσότερα, διότι πολλοί βαριά τραυματισμένοι, προκειμένου να διαφύγουν τη σύλληψη, αρνήθηκαν να διακομιστούν σε νοσοκομείο.

Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος κήρυξε στρατιωτικό νόμο, αλλά στις 25 Νοεμβρίου ανατράπηκε με πραξικόπημα. Πρόεδρος ορίστηκε ο αντιστράτηγος Φαίδων Γκιζίκης και πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος. Όμως ο ισχυρός άνδρας του νέου καθεστώτος ήταν ο διοικητής της Στρατιωτικής Αστυνομίας, ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης, που επέβαλλε ένα καθεστώς σκληρότερο από εκείνο του Παπαδόπουλου.

Η δικτατορία κατέρρευσε στις 23 Ιουλίου του 1974, αφού είχε ήδη προηγηθεί η τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ο Γκιζίκης και ο αντιστράτηγος Ντάβος, διοικητής του Γ' Σώματος Στρατού, κάλεσαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να επιστρέψει στην Ελλάδα για να επαναφέρει τη δημοκρατική διακυβέρνηση.

Συμπληρώνονται 41 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου που έγινε το Νοέμβριο του 1973.

Ο ελληνικός λαός με μπροστάρη τη νεολαία του και με συνθήματα «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», «Εθνική Ανεξαρτησία» και «Κάτω η Χούντα» πάλεψε για την επαναφορά της δημοκρατίας στον τόπο που τη γέννησε. Ο ελληνικός λαός έδωσε τη μάχη ενάντια στον ολοκληρωτισμό, ενάντια στη δικτατορία των συνταγματαρχών, ενάντια σε αυτούς που καταπατούσαν το αγαθό της ελευθερίας και τα ανθρώπινα δικαιώματα.           
Σήμερα, ο λαός μας αγωνίζεται να διαφυλάξει την εθνική του ανεξαρτησία έχοντας απέναντι του μνημονιακές πολιτικές ( με τις οποίες δεσμεύτηκε η χώρα μας μετά το διάγγελμα Παπανδρέου από το Καστελόριζο το 2010 ) και παράλογες απαιτήσεις των δανειστών μας .Την ίδια ώρα καταβάλλει μέγιστες προσπάθειες να στηρίξει τους  <<πυλώνες>> του  κοινωνικού  κράτους ,  όπως η δημόσια Παιδεία και η δημόσια Υγεία . Αγωνίζεται ενάντια στο λαϊκισμό , στις ακραίες και επικίνδυνες διακηρύξεις και δίνει  μάχη να βγει από τη κρίση και να υπάρξει εθνική ανάταση.

Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες με συνεπείς και συνεχείς αγώνες περιφρουρούν τη Δημοκρατία και απομονώνουν τη βία και τον ολοκληρωτισμό  απ΄ όπου και αν προέρχεται . Οι ιστορικές ημέρες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στέλνουν επίκαιρα και διαχρονικά μηνύματα.