Μεγάλη συγκέντρωση ναυτικών και αποβατικών πλοίων της Τουρκίας παρατηρείται τις τελευταίες ώρες νοτιοανατολικά του Καστελόριζου. Πληροφορίες αναφέρουν πώς επρόκειτο για ένα τμήμα της αποβατικής άσκησης «Efes-2014» που υλοποιείται στον κόλπο «Sigatsik» και υποστηρίζεται από αεροπορικές δυνάμεις.

Μέχρι και αργά τη νύχτα περισσότερα από 30 τουρκικά πλοία, από φρεγάτες, ΤΠΚ μέχρι αποβατικά σκάφη συμμετείχαν στην άσκηση που θέλει απόβαση σε «εχθρικό» έδαφος. Αυτό άλλωστε είναι και το σενάριο της «Efes»: Απόβαση σε κάποιο ελληνικό νησί και δημιουργία τετελεσμένου γεγονότος.

Αυτή τη στιγμή βρίσκονται ανοιχτά του κόλπου «Sigatsik» περίπου 10 πλοία. Πολύ περισσότερα ωστόσο βρίσκονται εντός του κόλπου αναπτύσσοντας πλήρως το σενάριο της άσκησης που έχει προβληματίσει τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Κι αυτό γιατί, συνήθως η «Efes» διεξάγεται στα τουρκικά παράλια, στο βόρειο Αιγαίο. Απέναντι από τη Χίο, όπου και τώρα, βρίσκονται ναυτικές δυνάμεις της Άγκυρας εξελίσσοντας προφανώς ένα άλλο κομμάτι της άσκησης.

Το γεγονός ότι η τουρκική αποβατική άσκηση διεξάγεται κατά βάση λίγα ναυτικά μίλια νοτιοανατολικά του Καστελόριζου έχει χτυπήσει «καμπανάκια» στη στρατιωτική και πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Αυτό εξηγεί και το δεύτερο «Πυρπολητή» που έγινε χθες στην Κάρπαθο με μετακίνηση από αέρος ειδικών δυνάμεων στο νησί.

Οι Τούρκοι, πρόσφατα, ανήγγειλαν πώς ανοιχτά του Καστελόριζου, εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας θα στήσουν μόνιμη εξέδρα άντλησης πετρελαίου, αλλά κανείς από το υπουργείο Εξωτερικών δεν αντέδρασε. Οι θέσεις της για το Καστελόριζο είναι γνωστές και συνοψίζονται στη φράση του Αχμέτ Νταβούτογλου, πώς «το νησί δεν είναι ελληνικό, αλλά ανήκει στη Μεσόγειο».

Η ΑΟΖ του Καστελόριζου «αποκλείει» την Τουρκία από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της ανατολικής Μεσογείου, αφού ενώνει την ελληνική με την κυπριακή ΑΟΖ και η Άγκυρα θέλει να «εξαφανίσει» το νησί από το χάρτη. Επειδή κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο, πιθανώς να ετοιμάζεται για… απόβαση.

Στην «Efes 2014» λαμβάνουν μέρος τα νέα αποβατικά αποκτήματα της, τα σκάφη μεταφορά αρμάτων μάχης LCT, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξή, ένα μεγάλο πρόγραμμα ναυπήγησης και άλλων αποβατικών σκαφών.

Μαζί με το πλοίο αμφίβιας επίθεσης LPD που θα λειτουργεί κι ως μικρό αεροπλανοφόρο/ελικοπτεροφόρο, θα κατασκευάσουν τέσσερα αποβατικά σκάφη μεταφοράς οχημάτων LCM, δυο αποβατικά μεταφοράς προσωπικού LCVP καθώς και ένα μικρό σκάφος διοίκησης.

Το τελικό τουρκικό πλάνο έχει ως στόχο το πλοίο αμφίβιας επίθεσης να μπορεί να φιλοξενεί δύναμη μέχρι 1.000 στρατιωτών και προσωπικού, οκτώ ελικοπτέρων, τριών UAV (μη επανδρωμένων αεροσκαφών), 13 τεθωρακισμένων και 81 εξοπλισμένων οχημάτων.

Όλα λοιπόν τα σχέδια απόβασης και η ναυπήγηση νέων αποβατικών σκαφών από την Τουρκία στοχεύουν στο Αιγαίο. Πουθενά αλλού. Και την ίδια στιγμή εμείς ψάχνουμε για ανταλλακτικά πλοίων, τα οποία για να πάρουμε θα πρέπει να δώσει το “πράσινο φως” η τρόικα.

Πηγή:www.dimokratiki.gr

Νέο επεισόδιο στο Αιγαίο το οποίο απεκρύβη από ελληνικής πλευράς είχαμε χθες στο Αιγαίο όταν στις 13.30 στην περιοχή ανατολικά-βορειοανατολικά της Κω σκάφος της ελληνικής Ακτοφυλακής επιχείρησε να ελέγξει τουρκικό τάνκερ που βρισκόταν εντός των Εθνικών Χωρικών Υδάτων, με αποτέλεσμα να επέμβουν δύο ή τρία σκάφη της τουρκικής Ακτοφυλακής και το ελληνικό να αναγκαστεί να εγκαταλείψει την περιοχή λόγω υπέρτερων τουρκικών δυνάμεων.

Το τουρκικό τάνκερ, είχε αποπλεύσει από τον τουρκικό ναύσταθμο, του Gümüşlük,στην περιοχή της Μούγλας απέναντι από τα Δωδεκάνησα και κατευθύνονταν προς το λιμάνι της Αττάλειας στην τουρκική ακτή της Μεσογείου.

Σύμφωνα με το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων, DHA,το τουρκικό τάνκερ "πλέοντας μέσα στα τουρκικά χωρικά ύδατα" και μεταφέροντας καύσιμα από την Σμύρνη προς την Αττάλεια, προσεγγίστηκε στην πορεία του από πλοίο της ελληνικής ακτοφυλακής όπου το πλήρωμά του ζήτησε να σταματήσει την πορεία του για να προχωρήσει σε νηοψία.

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων, το μήκους 133 μέτρα τουρκικό τάνκερ με την ονομασία, «Faik Bey»,την Δευτέρα 28 του μηνός και περί την 13.30  και ενώ βρίσκονταν κοντά στην νήσο Κω, το πλησίασε ένα πλοίο της ελληνικής ακτοφυλακής με αριθμό, AZ 616 και ζήτησε να σταματήσει την πορεία του για να του γίνει έλεγχος.

Φαίνεται ότι το πλήρωμα του τουρκικού πλοίου ζήτησε "ενισχύσεις" στέλνοντας σήμα στην τουρκική ναυτική βάση του Turgutreis και αμέσως έσπευσαν στην περιοχή πλοία της τουρκικής Ακτοφυλακής (τρία ή τέσσερα) τα οποία μπήκαν ανάμεσα στο ελληνικό σκάφος και το ανάγκασαν να αποχωρήσει από την περιοχή, ενώ στην συνέχεια συνόδεψαν στην πορεία του προς τα ανατολικά το τουρκικό πλοίο.

Αλλά και το ελληνικό περιπολικό σκάφος - σύμφωνα με τους Τούρκους - δεν στερήθηκε "συνοδείας": Το ακολούθησε ένα τουρκικό περιπολικό μέχρι τις ακτές της Κω!

Ομως το επεισόδιο δεν έληξε εκεί αφού ενεπλάκη - κάπως καθυστερημένα - και δεύτερο ελληνικό περιπολιγικό σκάφος, το οποίο είχε κληθεί από το πρώτο όταν είδε ότι "δεν έβγαινε" το ισοζύγιο ισχύος - το οποίο παρακολούθησε το τουρκικό πλοίο στην πορεία του ανοιχτά του τουρκικού λιμανιού της Datças προς στην ανατολική Μεσόγειο.

Το όλο επεισόδιο είναι πολύ περίεργο: Τόσο σε ότι αφορά την νηοψία όσο και την εξέλιξή του. Πρακτικά είχαμε υποχώρηση των ελληνικών δυνάμεων αφού δεν κατέστη δυνατή η νηοψία στο πλοίο. Την κρίσιμη στιγμή μόνο ένα σκάφος μπλόκαρε το τουρκικό πλοίο.

Να πούμε και την άποψη της ελληνικής πλευράς (δεν θα κοινοποιούσαν τόποτα αν δεν ερωτώντο από το defencenet.gr): Το τουρκικό πλοίο (λένε ότι ήταν μεταφοράς ξηρού φορτίου, όχι δεξαμενόπλοιο) "δήλωσε βλάβη και γι αυτό προσεγγίστηκε από τα ελληνικά περιπολικά σκάφη, αλλά ... επισκευάστηκε η βλάβη και συνέχισε την πορεία του".

Εμείς γιατί εκτιμούμε ότι η τουρκική άποψη (προκειμένου να προβάλλει την "επικράτησή" τους στην άτυπη "αναμέτρηση") βρίσκεται πιο κοντά στην πραγματικότητα;

Και ότι υπάρχει μια σειρά από πολύ σοβαρά ζητήματα παραβίασης των ΕΧΥ από τα τουρκικά σκάφη, έλλειψης επαρκούς αριθμού περιπολικών σκαφών και πάνω απ'όλα φοβικής συμπεριφοράς από ελληνικής πλευράς;

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Για τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες του Παράκτιου και Θαλάσσιου Τουρισμού στην ΕΕ μίλησε η Αντιπεριφερειάρχης Ν. Αιγαίου Ελευθερία Φτακλάκη στην 4η συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης Επιτροπής Νησιών της CRPM το απόγευμα της Τετάρτης 23 Απριλίου στο Rodos Palace.  

Στην εισήγηση της, η κα Φτακλάκη αναφέρθηκε στον νησιωτικό τουρισμό καθώς και στη δυναμική που παρουσιάζει στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο παράκτιος και θαλάσσιος τουρισμός αποτελεί την μεγαλύτερη ενιαία θαλάσσια οικονομική δραστηριότητα όπου σύμφωνα με μελέτη για τη Γαλάζια Ανάπτυξη αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά μέχρι το 2020 ενώ αντίστοιχα ο κλάδος της κρουαζιέρας αναπτύσσεται ραγδαία τα τελευταία 10 χρόνια. Παρόλο αυτά μια ολοκληρωμένη Ευρωπαϊκή Θαλάσσια πολιτική θεωρείται αναγκαία ούτως ώστε να γίνει αποδοτικότερη σε οικονομικό, κοινωνικό, αναπτυξιακό και περιφερειακό επίπεδο η διαχείριση του Θαλάσσιου χώρου.  

Η κα Φτακλάκη στην ομιλία της  παρουσίασε επίσης, το αναπτυξιακό μοντέλο της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου και πως αυτό ανταποκρίνεται στις προτάσεις που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τον θαλάσσιο και παράκτιο τουρισμό  ενώ μίλησε και για τους στόχους που έχουν τεθεί ώστε να καταστεί η Περιφέρεια Ν. Αιγαίου η πιο ανταγωνιστική Περιφέρεια της Ελλάδας μέσα από την υιοθέτηση μιας στρατηγικής βιώσιμης ανάπτυξης, διαφοροποίησης και δημιουργίας ταυτότητας προορισμού.

Σας επισυνάπτεται η αναλυτική εισήγηση της κας Φτακλάκη με τίτλο:
Ο νησιωτικός τουρισμός και η ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τίτλο «Προκλήσεις και Ευκαιρίες για τον Παράκτιο και Θαλάσσιο Τουρισμό στην ΕΕ».

Η σημασία του τουρισμού για την εθνική, αλλά και την Ευρωπαϊκή οικονομία είναι γνωστή και αδιαμφισβήτητη. Ο τουρισμός είναι ένας αναπτυσσόμενος επιχειρηματικός κλάδος, και η Ευρώπη είναι ο νούμερο ένα τουριστικός προορισμός παγκοσμίως.

Το 2012 οι αφίξεις τουριστών στην Ευρώπη ανήλθαν σε 534 εκατομμύρια, ήταν δηλαδή αυξημένες κατά 17 εκατομμύρια σε σχέση με το 2011 (52% επί του συνόλου των αφίξεων σε παγκόσμιο επίπεδο) και τα έσοδα από τον εισερχόμενο τουρισμό ανήλθαν σε 356 δισ. ευρώ (ποσό που αντιστοιχεί στο 43% των εσόδων σε παγκόσμιο επίπεδο).

Στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ για τη Γαλάζια ανάπτυξη, ο τομέας του θαλάσσιου και παράκτιου τουρισμού θεωρείται ότι παρουσιάζει ιδιαίτερες δυνατότητες όσον αφορά την προώθηση μιας έξυπνης, βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη στην Ευρώπη.

Ο παράκτιος και θαλάσσιος τουρισμός είναι ο μεγαλύτερος επιμέρους τομέας του τουρισμού, η μεγαλύτερη ενιαία θαλάσσια οικονομική δραστηριότητα και η βασική κινητήρια δύναμη της οικονομίας σε πολλές παράκτιες περιοχές και νησιά της Ευρώπης από την άποψη της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας και της απασχόλησης ενώ, σύμφωνα με μελέτη για τη Γαλάζια ανάπτυξη, αναμένεται να αυξηθεί κατά 2-3% μέχρι το 2020.

Απασχολεί περίπου 3,2 εκατομμύρια άτομα και η συνολική συμβολή του στο ΑΕΠ της ΕΕ ανέρχεται σε 183 δισ. ευρώ (στοιχεία του 2011 για τα 22 κράτη μέλη που διαθέτουν ακτογραμμή, εκτός από την Κροατία).

Το ένα τρίτο σχεδόν της συνολικής τουριστικής δραστηριότητας στην Ευρώπη λαμβάνει χώρα σε παράκτιες περιοχές, ενώ το 51% περίπου των διαθέσιμων κλινών σε ξενοδοχεία σε όλη την Ευρώπη είναι συγκεντρωμένο σε περιοχές με θαλάσσια σύνορα.

Το 2012 ο κύκλος εργασιών του τουρισμού με κρουαζιερόπλοια και μόνον ανήλθε σε 15,5 δισ. ευρώ και απασχολήθηκαν 330.000 άτομα, ενώ απ’ τα ευρωπαϊκά λιμάνια διακινήθηκαν 29,3 εκατομμύρια επιβάτες. Τα τελευταία 10 χρόνια, η παγκόσμια ζήτηση για κρουαζιέρες έχει σχεδόν διπλασιαστεί, ενώ ο κλάδος αυτός αναπτύχθηκε στην Ευρώπη με ποσοστό μεγαλύτερο από 10% ετησίως.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις η συνολική απασχόληση στην Ευρωπαϊκή Ένωση δύναται να υπερβεί τις 7 εκατομμύρια θέσεις εργασίας στη γαλάζια οικονομία έως το 2020, εφόσον υποστηριχθεί από πολιτικές κατάρτισης που να εξασφαλίζουν ένα ευκίνητο εργατικό δυναμικό με επαρκή εξειδίκευση και εμπειρία.

Πέρα από τα θετικά όμως υπάρχουν και κάποια σημαντικά εμπόδια που καλούνται να ξεπεράσουν οι νησιωτικές Περιφέρειες. Η επιπλέον δυσκολία που αντιμετωπίζουν σε όρους προσβασιμότητας, το αυξημένο μεταφορικό κόστος, η εποχικότητα και η ελλιπής σύνδεση με τις ηπειρωτικές περιοχές που επηρεάζει την ελκυστικότητα τους όσον αφορά τόσο του επισκέπτες όσο και αυτούς που εργάζονται στον τουριστικό τομέα.

Αναμφισβήτητα μια Ολοκληρωμένη Ευρωπαϊκή Θαλάσσια πολιτική για τις νησιωτικές και παράκτιες Περιφέρειες ήταν αναγκαία. Και αυτό γιατί η βελτίωση της αποδοτικότητας των θαλάσσιων μεταφορών, η περαιτέρω ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού με αειφορία, η Ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων Ζωνών, η βιώσιμη αλιεία, η εκμετάλλευση του θαλάσσιου ορυκτού πλούτου, η ανάπτυξη των θαλάσσιων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) και φυσικά η θαλάσσια επιτήρηση και έλεγχος, η πρόληψη ατυχημάτων και η θαλάσσια ρύπανση, πρέπει ν’ αποτελούν πολιτικές προτεραιότητες, στο πλαίσιο της ευρύτερης προσπάθειας για μια Ολοκληρωμένη Διαχείριση του Θαλάσσιου χώρου.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναγνωρίζοντας την οικονομική, κοινωνική, αναπτυξιακή και περιφερειακή σημασία του παράκτιου και θαλάσσιου τουρισμού προσδιόρισε κάποιες προτάσεις που μπορούν να συμβάλουν στη βιώσιμη ανάπτυξη του κλάδου και να παράσχουν πρόσθετη ώθηση στις παράκτιες περιοχές της Ευρώπης. Η Επιτροπή θα συνεργαστεί με τα κράτη μέλη, τις περιφερειακές και τοπικές αρχές και τον κλάδο για την υλοποίηση των προτάσεων αυτών.
Οι προτάσεις της Ευρωπαϊκή Επιτροπής για τον θαλάσσιο και παράκτιο τουρισμό είναι οι εξής:

•    Να ενθαρρύνει την διαφοροποίηση και ενοποίηση τόσο των παράκτιων όσο και των τουριστικών προορισμών της ενδοχώρας, μέσα από διάφορα διακρατικά θεματικά δρομολόγια όπως πολιτισμού, θρησκευτικού τουρισμού ή αρχαίων εμπορικών οδών.
•    Εκπόνηση μελέτης για τον τρόπο βελτίωσης της ακτοπλοϊκής σύνδεσης των νησιών και τον σχεδιασμό καινοτόμων τουριστικών στρατηγικών για τα (απομονωμένα) νησιά.
•    Εκπόνηση μελέτης για τον εντοπισμό καινοτόμων πρακτικών για την αναβάθμιση των υπαρχουσών μαρίνων και την κατασκευή νέων.
•    Οι παράκτιοι προορισμοί να προβούν στις κατάλληλες ενέργειες για την ανάπτυξη τουρισμού βασισμένου στην πολιτιστική κληρονομιά, τη δημιουργία υποβρύχιων αρχαιολογικών πάρκων (σύμφωνα με τις προτάσεις της UNESCO) καθώς και του οικοτουρισμού και του τουρισμού υγείας.
•    Στήριξη της ανάπτυξης διακρατικών και διαπεριφερειακών συμπράξεων, δικτύων, συνεργατικών σχηματισμών και στρατηγικών έξυπνης ειδίκευσης.
•    Προώθηση του διαλόγου σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μεταξύ των διοργανωτών κρουαζιερών, λιμένων και ενδιαφερόμενων φορέων του παράκτιου τουρισμού.
•    Μεγαλύτερη διαθεσιμότητα και πληρότητα των δεδομένων για τον παράκτιο και θαλάσσιο τουρισμό.

Σ’ ότι αφορά την τελευταία πρόταση θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι πρόσφατα ξεκίνησε η λειτουργία του Παρατηρητηρίου Βιώσιμου Τουρισμού της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου στη Ρόδο που θα συμβάλλει καθοριστικά στο κομμάτι αυτό.

Συγκεκριμένα η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου αποτελεί μια εξόχως νησιωτική περιφέρεια καθώς είναι μια πολυνησιακή περιφέρεια, που περιλαμβάνει 79 νησιά, εκ των οποίων τα 48 είναι κατοικημένα, και πλήθος νησίδων και βραχονησίδων, με συνολική επιφάνεια 5.286 τ. χλμ., αποτελώντας το 4% της συνολικής χερσαίας επιφάνειας της χώρας.

Είναι μια περιφέρεια, με κομβική θέση στους βασικούς άξονες των θαλάσσιων μεταφορών προς τη Μαύρη Θάλασσα, τον Ινδικό και τον Ατλαντικό Ωκεανό τον νευραλγικό ρόλο στο Μεσογειακό τόξο και στον άξονα Κύπρος-Αιγαίο-Εύξεινος Πόντος. Ενώ επιπλέον κατέχει σημαντική γεωπολιτική θέση ως εξωτερικό σύνορο της Ευρώπης που γειτνιάζει με τις εξ’ Ανατολών Τρίτες Μεσογειακές Χώρες  (Τουρκία, Λίβανος, Ισραήλ, κλπ.).

Το αναπτυξιακό μοντέλο της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου στηρίζεται στον τουρισμό καθώς αποτελεί τη βασική πηγή εισοδήματος, απασχόλησης και ανάπτυξης. Συγκεκριμένα ο τριτογενής τομέας -βασικά ο τουρισμός- συμμετέχει με ποσοστό μεγαλύτερο του 80% στο περιφερειακό ΑΕΠ και εκπροσωπεί το 65% στην απασχόληση.

Κύρια αναπτυξιακή επιλογή της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, αποτελεί η Ενίσχυση της Ανταγωνιστικότητας της Περιφέρειας. Η στρατηγική αναπτυξιακή μας επιλογή για το 2014-2020 είναι η «Ποιότητα στο τουριστικό και πολιτιστικό προϊόν σε συνθήκες αειφορίας, χώρος σύγχρονης έρευνας και επενδύσεων υψηλής τεχνολογίας» ώστε το Νότιο Αιγαίο να καταστεί η πιο ανταγωνιστική Περιφέρεια της Ελλάδας.

Στόχος μας είναι η ΠΝΑ ν’ αποτελέσει έναν από τους κορυφαίους προορισμούς της βιομηχανίας της εμπειρίας (τουρισμός, πολιτισμός, δημιουργική βιομηχανία) παγκοσμίως μέσα από την υιοθέτηση μιας στρατηγικής βιώσιμης ανάπτυξης, διαφοροποίησης του προϊόντος και δημιουργίας ταυτότητας προορισμού.

Το ερώτημα όμως που πρέπει να απαντήσουμε είναι πως διαφοροποιείς μια Περιφέρεια, η οποία ήδη ειδικεύεται στον τομέα του τουρισμού με όρους μέχρι σήμερα όχι ιδιαίτερα ανταγωνιστικούς και καινοτόμους, όπως η Περιφέρεια Νότιου Αιγαίου?

Ποια είναι τα μέτρα, οι στόχοι και η στρατηγική που πρέπει να ακολουθηθεί, προκειμένου να δημιουργήσεις προστιθέμενη αξία, συμβάλλοντας κατά αυτόν τον τρόπο στην βιώσιμη ανάπτυξη και στη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης?

Πως μπορείς να συνδυάσεις παραδοσιακούς και ισχυρούς οικονομικούς τομείς όπως ο τουρισμός, με αναδυόμενες και εξειδικευμένες δραστηριότητες που σχετίζονται, μεταξύ άλλων, με την αγρο-διατροφική σύμπραξη, με τις Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνίας, τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, την Υγεία, προκειμένου να:

•    αντιμετωπίσεις την εποχικότητα και να διευρύνεις την τουριστική σου περίοδο
•    υποστηρίξεις τουριστικές επενδύσεις που βασίζονται στην έρευνα και την καινοτομία.
•    υλοποιήσεις στοχευμένα έργα υποδομής για την περαιτέρω ενίσχυση της περιφερειακής ανταγωνιστικότητας.
•    βελτιώσεις το υφιστάμενο ανθρώπινο δυναμικό που δραστηριοποιείται στον τομέα του τουρισμού.

Δύο σημεία που θεωρώ πως είναι ιδιαίτερα σημαντικά και άρρηκτα συνδεδεμένα με την καινοτομία και την έξυπνη εξειδίκευση στον τομέα του τουρισμού:

1.    Η διαφοροποίηση και ο εμπλουτισμός των τουριστικών μας προϊόντων και υπηρεσιών και
2.    Η ανάπτυξη συνεργειών και η δημιουργία τουριστικών δικτύων

Ένας από τους τρόπους επίτευξης της διαφοροποίησης του τουριστικού μας προϊόντος είναι η αξιοποίηση των δυνατοτήτων που προσφέρει η Γαλάζια Ανάπτυξη, η οποία αποτελεί τη θαλάσσια διάσταση της Στρατηγικής «Ευρώπη 2020» και μια σαφής ένδειξη των δυνατοτήτων της θαλάσσιας οικονομίας για την επίτευξη της έξυπνης, βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης.

Όσον αφορά στον τομέα τουρισμού, η γαλάζια ανάπτυξη ο καταδυτικός τουρισμός, τα θαλάσσια πάρκα, ο τουρισμός κρουαζιέρας, ο τουρισμός σκαφών αναψυχής (yachting), ο ναυταθλητισμός, ο γαστρονομικός τουρισμός, τα θαλάσσια θέρετρα, ο ιστιοπλοϊκός τουρισμός αποτελούν ταχέως αναπτυσσόμενες μορφές τουρισμού, με συνεχή αυξανόμενη ζήτηση και μπορούν να βρουν πρόσφορο έδαφος στα 48 νησιά μας, συμβάλλοντας κατά αυτόν τον τρόπο στην ανταγωνιστικότητα και την αειφορία της τουριστικής μας βιομηχανίας, τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης, στην αντιμετώπιση της εποχικότητας και στην διαφοροποίηση του εισοδήματος των νησιωτικών οικονομικών.

Βεβαίως θα πρέπει να τονιστεί πως οι οικονομικές δραστηριότητες που συνδέονται με την γαλάζια ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνουν σε βάρος των θαλάσσιων και παράκτιων οικοσυστημάτων, τα οποία είναι εξαιρετικά ευαίσθητα, αλλά να είναι συμβατές με τις αρχές της προστασίας και διατήρησης του περιβάλλοντος, καθώς και να εγγυώνται την ασφάλεια και την ακεραιότητα του θαλάσσιου χώρου. Θα πρέπει να διασφαλιστεί η ισορροπία μεταξύ της οικονομικής μεγέθυνσης και της βιωσιμότητας του θαλάσσιου περιβάλλοντος.

Εν κατακλείδι, η διαφοροποίηση της τουριστικής προσφοράς μπορεί να συμβάλλει στο να γίνουν πιο ελκυστικές οι νησιωτικές περιφέρειες και να ξεπεράσουν το παραδοσιακό μοντέλο προσφοράς που στηρίζεται στο μοντέλο «ήλιος και θάλασσα».
Προκειμένου όμως οι τομείς της Γαλάζιας Ανάπτυξης να εξελιχθούν και να συμβάλλουν τα μέγιστα στην ευρωπαϊκή οικονομία, είναι αναγκαίο να ενταχθούν σε ένα ευρύτερο στρατηγικό πλαίσιο συντονισμού και ανάπτυξης συνεργειών. Αυτό σημαίνει ενίσχυση της περιφερειακής και διασυνοριακής συνεργασίας σε ένα πολιτικό πλαίσιο που θα λαμβάνει υπόψη τα προβλήματα, τις ιδιαιτερότητες και τις προοπτικές των νησιωτικών και παράκτιων περιφερειών.      

Η ανάπτυξη δικτύων μεταξύ των τουριστικών περιφερειών, όπως έχουμε δημιουργήσει το Δίκτυο Πολυνησιακών Περιφερειών στην Ελλάδα (Β. Αιγαίο-Ν. Αιγαίο-Ιόνια Νησιά) θα βοηθήσει σημαντικά στην ενδυνάμωση του τουριστικού προϊόντος μέσω της ανταλλαγής τεχνογνωσίας, της δημιουργίας κοινών πακέτων,  θαλάσσιων διαδρομών, της κρουαζιέρας και του yachting. Επίσης, τα νέα εργαλεία της ΕΕ και τα νέα χρηματοδοτικά προγράμματα μπορούν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη του θαλάσσιου και παράκτιου τουρισμού. Εργαλεία όπως η Μακροπεριφερειακή Στρατηγική και οι στρατηγικές των θαλάσσιων λεκανών, ενώ στο άρθρο 6 του Κανονισμού για την Ευρωπαϊκή Εδαφική Συνεργασία μεταξύ των επενδυτικών προτεραιοτήτων στο πλαίσιο της διακρατικής συνεργασίας συγκαταλέγεται και η ανάπτυξη και εφαρμογή Μακροπεριφερειακών στρατηγικών.

Δεδομένης της προαναφερθείσας δυναμικής, του γεγονότος ότι η νέα περίοδος χρηματοδότησης της Ε.Ε. παρέχει πολλές δυνατότητες για πιο αποτελεσματικό και αποδοτικό έργο των Μακροπεριφερειακών στρατηγικών καθώς και λαμβάνοντας υπόψη ότι για το 2014 δύο μεσογειακές χώρες η Ελλάδα τώρα και η Ιταλία το επόμενο εξάμηνο, θα έχουν την Προεδρία της Ε.Ε. υπάρχει η ευκαιρία για την έναρξη δημόσιας συζήτησης γύρω από μια νέα ολοκληρωμένη προσέγγιση στο θέμα της Μεσογειακής Μακροπεριφέρειας.

Ανεξάρτητα πάντως από την δομή και το θεσμικό πλαίσιο, η πρόταση της στρατηγικής για τη Μεσόγειο εστιάζεται στη συνειδητοποίηση της ανάγκης για πιο αποτελεσματικό συντονισμό των δράσεων, μέσα από την ανάπτυξη ευρύτερων συνεργειών, και πολιτικών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με αυτές των κρατών μελών, των περιφερειών, των τοπικών αρχών και άλλων ενδιάμεσων φορέων προκειμένου να επιτευχθεί η αποτελεσματικότερη αξιοποίηση των συναφών προγραμμάτων και πολιτικών.

Οι Μακροπεριφερειακές στρατηγικές αποτελούν μια νέα μορφή συνεργασίας και μπορούν να εξελιχθούν σε σημαντικό μέσο για την υλοποίηση του στόχου της εδαφικής συνοχής και της προώθησης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Όπως όλοι γνωρίζουμε ο τουρισμός είναι ο μοχλός ανάπτυξης των νησιών μας και σίγουρα θα πρέπει ν’ αξιοποιήσουμε στο έπακρο τις δυνατότητες και προοπτικές της νέας προγραμματικής περιόδου, καθώς το περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσονται οι οικονομίες μας είναι ένα διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον που απαιτεί ετοιμότητα, γνώση, ευελιξία, καινοτομία και έξυπνη εξειδίκευση.  

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι μέχρι σήμερα το ότι ήμασταν γεωγραφικά απομονωμένοι από την υπόλοιπη Ελλάδα και Ευρώπη αποτελούσε έναν αποτρεπτικό παράγοντα για την περαιτέρω ανάπτυξη των νησιών μας. Σήμερα βλέπουμε ότι αυτό μπορεί να αποτελέσει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα το οποίο με τις κατάλληλες ενέργειες από όλους μας, μπορεί να συμβάλλει στην ενίσχυση της αειφόρου ανάπτυξης καθώς και της οικονομικής, εδαφικής και κοινωνικής συνοχής. Ας μην ξεχνάμε ότι η Περιφέρεια μας αποτελεί μια κατεξοχήν θαλάσσια πολιτεία και μάλιστα ένα σημαντικό σταυροδρόμι της Μεσογείου που μπορεί και πρέπει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στον θαλάσσιο και παράκτιο τουρισμό.

Η ΔΗΜΑΡ επισημαίνει τον κίνδυνο να μετατραπεί η Μεσόγειος και ειδικά η θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης σε περιβαλλοντική βόμβα, λόγω της καταστροφής των επικίνδυνων χημικών όπλων της Συρίας.
Ήδη, από τις 15 Ιανουαρίου ο βουλευτής του κόμματος, Σπύρος Λυκούδης έχει καταθέσει ερώτηση προς τους υπουργούς Περιβάλλοντος και Εξωτερικών για το θέμα.

Ο τομέας Περιβάλλοντος και Πράσινων Πολιτικών της ΔΗΜΑΡ έχει εκφράσει την έντονη ανησυχία του για τον τρόπο καταστροφής των χημικών όπλων της Συρίας στη Μεσόγειο, μια θάλασσα «κλειστή» και ήδη βεβαρημένη από χωματερές χημικών υλικών. Παρά τις διαβεβαιώσεις του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (ΟΑΧΟ), ο κίνδυνος μόλυνσης όλης της Μεσογείου και ιδιαίτερα της Κρήτης, λόγω σφαλμάτων που δεν μπορούν να αποκλεισθούν, είναι ιδιαίτερα μεγάλος.

Είτε πρόκειται για ανίκανους και άσχετους είτε πρόκειται για χειραγωγούμενους από ξένα κέντρα αποφάσεων, οι κυβερνώντες τη χώρα μας αποδεικνύονται τζάμπα μάγκες (και) στο ζήτημα της διασφάλισης των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) της χώρας.

Δεν έχουν ακόμη κοπάσει οι στεντόρειες (προεκλογικές κατά κύριο λόγο) φωνές του πρωθυπουργού και των επιτελών του για την αποφασιστικότητά τους να προχωρήσουν στην ανακήρυξη των ΑΟΖ της Ελλάδας σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από το Διεθνές Δίκαιο. Οι εν λόγω... μάγκες, ωστόσο, αν και βρίσκονται στο τιμόνι της χώρας εδώ και ενάμιση χρόνο, κατάφεραν:
• Να μην επιλύσουν τη διαφωνία με την Αλβανία, γεγονός που καθιστά αδύνατο τον καθορισμό της ελληνικής ΑΟΖ στα βορειοδυτικά της.
• Να μην προωθήσουν μια συμφωνία για τον καθορισμό της ΑΟΖ με την Ιταλία (γεγονός που επεκτείνει την ασάφεια σε όλη τη δυτική ελληνική θαλάσσια ζώνη).
• Να μην πείσουν την Αίγυπτο ότι το Καστελόριζο έχει δικαιώματα σε ΑΟΖ, αφήνοντας το Κάιρο να «ρυμουλκηθεί» στην πολιτική της Τουρκίας.

Καστελόριζο, γιοκ
Οι συστηματικοί αναγνώστες του «Ποντικιού» πιθανότατα ενθυμούνται τα ρεπορτάζ που επεξηγούσαν πώς χάθηκε η καλαματιανή μαγκιά της κυβέρνησης μετά τα μηνύματα που έφτασαν από την Ουάσιγκτον. Οι Αμερικάνοι «προστάτες» διεμήνυσαν, με την... κομψότητα που τους διακρίνει, ότι, αν η Αθήνα προχωρήσει σε μονομερείς κινήσεις στο θέμα της ΑΟΖ, θα πρέπει να προετοιμαστεί να αντιμετωπίσει μόνη της την τουρκική οργή. Έκτοτε η (συν)κυβέρνηση κάνει το... παγώνι.
Άμεση συνέπεια της κυβερνητικής αφωνίας σχετικά με το δικαίωμα του Καστελόριζου σε ΑΟΖ είναι η «γλώσσα» που έβγαλε το Κάιρο, το οποίο προχώρησε στη δημοπράτηση οικοπέδων αγνοώντας απολύτως τα ελληνικά δικαιώματα και υιοθετώντας την τούρκικη επιχειρηματολογία.
Μάλιστα, στις 30 Δεκεμβρίου 2013 το αιγυπτιακό υπουργείο Πετρελαίου προχώρησε σε διεθνή πρόσκληση ενδιαφέροντος εκδίδοντας σχετικό χάρτη με περιγραφή των οικοπέδων. Ο εν λόγω χάρτης, προφανώς, αγνοεί τα δικαιώματα ΑΟΖ του Καστελόριζου και δημιουργεί τουρκοαιγυπτιακά θαλάσσια σύνορα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν από την προκήρυξη του διαγωνισμού για την εκδήλωση ερευνών στα εν λόγω οικόπεδα το αιγυπτιακό υπουργείο Εξωτερικών ουσιαστικά αρνήθηκε να συζητήσει με την Ελλάδα το ζήτημα της οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών. Σύμφωνα με τους Αιγύπτιους, διάλογος για αυτήν την περιοχή μπορεί να γίνει μόνο σε τριμερή βάση, δηλαδή με την παρουσία και της Τουρκίας!
Μέχρι, όμως, να γίνει η όποια «τριμερής» συνεννόηση, το Κάιρο βοηθά στη δημιουργία τετελεσμένων δημοπρατώντας ελληνικό θαλάσσιο οικόπεδο. Πρόκειται για ένα οικόπεδο του οποίου η «οριοθέτηση» συμπίπτει με την αυθαίρετη και μονομερή διεκδίκηση της Άγκυρας για οριοθέτηση με την Αίγυπτο στη βάση της μέσης γραμμής παραβλέποντας το Καστελόριζο και μεγάλο μέρος της κυπριακής ΑΟΖ.

Οι τούρκικες έρευνες
Η αδυναμία της προώθησης μιας ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας για την ΑΟΖ επιτρέπει στην Άγκυρα να συνεχίσει το παιχνίδι της αμφισβήτησης με κινήσεις οι οποίες επιδιώκουν την de facto «κατάργηση» των δικαιωμάτων του Καστελόριζου σε ΑΟΖ.
Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας η Τουρκία συνεχίζει να κόβει βόλτες στην περιοχή με το ερευνητικό σκάφος «Barbaros». Σύμφωνα με NAVTEX (ναυτική οδηγία) που εξέδωσε τη Δευτέρα η Τουρκία το σκάφος «Barbaros Hayrettin Pasa» και τα δύο συνοδευτικά σκάφη «M/V Bravo Supporter» και «M/V Deep Supporter» θα πραγματοποιήσουν σεισμικές έρευνες που θα διαρκέσουν μέχρι τις 13 Μαΐου. Οι συντεταγμένες που καταγράφει η NAVTEX καλύπτουν μια περιοχή δυτικά των ακτών της Κύπρου και δυτικά ακόμη της Πάφου εντός της ΑΟΖ της Κύπρου.

Περίεργη απάθεια
Αν είναι κάτι που προξενεί εντύπωση σε όλο αυτό το νταραβέρι στο Eldorado της Ανατολικής Μεσογείου, δεν είναι ούτε η προσπάθεια της Τουρκίας να εξαφανίσει το Καστελόριζο από τον χάρτη ούτε οι κινήσεις της αιγυπτιακής διπλωματίας, η οποία επιχειρεί να διασφαλίσει και μεγιστοποιήσει τα συμφέροντα της χώρας της.
Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η απαθής σιωπή με την οποία η ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίζει τις εξελίξεις και παρακολουθεί τις προσπάθειες οι οποίες τελικά διαμορφώνουν de facto τον χάρτη στην περιοχή. Μια σιωπή που ολοένα και περισσότερο «ακούγεται» σαν συμμόρφωση με την άποψη ότι το Καστελόριζο τελικά – όπως άλλωστε και το Αιγαίο – είναι «ειδική περίπτωση»...

Το ΥΠΕΞ σιώπησε...
Τον περασμένο Σεπτέμβριο διαβάσαμε δημοσιεύματα που δόξαζαν τον υπουργό Εξωτερικών και αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ευάγγελο Βενιζέλο για την πρωτοβουλία του να αρχίσει διαβουλεύσεις για την οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και άλλων θαλάσσιων ζωνών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ιταλία.
Σύμφωνα με τις τότε διαρροές του ελληνικού ΥΠΕΞ, «με τη συμφωνία του αντιπροέδρου της ελληνικής κυβέρνησης και του Ιταλού πρωθυπουργού, ομάδες εμπειρογνωμόνων θα αναλάβουν τις διαβουλεύσεις, ώστε η ήδη υπάρχουσα ελληνοϊταλική συμφωνία του 1977 (αφορούσε την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Ιόνιο) να εμπλουτιστεί και με την οριοθέτηση της ΑΟΖ και άλλων θαλάσσιων ζωνών».
Αυτά μας τα έλεγαν τον Σεπτέμβριο. Έκτοτε οι λαλίστατοι κύκλοι του υπουργού Εξωτερικών σιώπησαν, καθώς δεν μπορούν να εξηγήσουν τι ακριβώς είναι αυτό που εμποδίζει την Ελλάδα να προχωρήσει σε μια συμφωνία για την οριοθέτηση ΑΟΖ με μια χώρα όπως η Ιταλία, με την οποία δεν έχει κανένα συνοριακό ζήτημα. Τι να φταίει άραγε;

Πηγή: topontiki.gr