Ενα από τα μεγαλύτερα αστέρια που γέννησε ο ελληνικός κινηματογράφος έσβησε χθες ξαφνικά. Η Ζωή Λάσκαρη πέθανε στο Πόρτο Ράφτη, στα 73 της χρόνια, ρίχνοντας απότομα αυλαία σε μια ζωή που τα είχε όλα. Προβολείς, δόξα, έρωτες, πίκρες, σκαμπανευάσματα.

Ο θάνατός της οφείλεται σε παθολογικά αίτια. Σύμφωνα με πληροφορίες, η ηθοποιός εντοπίστηκε νεκρή στο υπνοδωμάτιο του σπιτιού της από την οικιακή βοηθό της και την κόρη της Μάρθα. Στις 12.30 ενημερώθηκε για το περιστατικό ο αξιωματικός υπηρεσίας του αστυνομικού τμήματος Μαρκοπούλου. Η Ζωή Λάσκαρη ζούσε τα τελευταία χρόνια μόνιμα στο Πόρτο Ράφτη επί της οδού Απόλλωνος σε συγκρότημα κατοικιών με την ονομασία «Απολλώνιο». H κηδεία της θα γίνει την Τρίτη στη 1 το μεσημέρι στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου, στο Κολωνάκι.

Ηταν μια από τις εμπορικότερες ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, με τη λαμπρή πορεία της να ξεκινάει από έναν… «Κατήφορο». Την ομώνυμη ταινία που το 1961 την καθιέρωσε ως μόνιμη πρωταγωνίστρια του Φίνου, δίπλα στα δύο άλλα μεγάλα ονόματα της εποχής. Την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη. Ο Φιλοποίμην Φίνος ήταν εκείνος που έδωσε στην ηθοποιό το ψευδώνυμο Λάσκαρη για να μην την μπερδεύουν με τη συνονόματη και συνεπώνυμη εξαδέλφη της, την τραγουδίστρια Ζωή Κουρούκλη.

Δύο χρόνια νωρίτερα η νεαρή ηθοποιός είχε περπατήσει στην πασαρέλα των καλλιστείων κερδίζοντας το εισιτήριο της στον κόσμο του θεάματος. Στις 20 Ιουνίου 1959 «στην φαντασμαγορικήν χοροεσπερίδα εις τα Αστέρια της Γλυφάδας, εξελέγη “Σταρ Ελλάς 1959” η 18ετίς δεσποινίς Ζωίτσα Κουρούκλη, με το ψευδώνυμος “Αμαρυλλίς” (αριθμός 12), υπό τας επευφημίας του πλήθους που είχε κατακλύσει το κέντρον…». Σύμφωνα με την εφημερίδα «Απογευματινή», «η Αμαρυλλίς εγεννήθη εις την Θεσσαλονίκην, έχει ύψος 1,68 μ., βάρος 57 κιλά. Περίμετρο θώρακος 0,88, μέσης 0,62 και λεκάνης 0,93». Τον Ιούλιο της ίδια χρονιάς ταξίδεψε στο Λονγκ Μπιτς των Ηνωμένων Πολιτειών για να συμμετάσχει στο διαγωνισμό «Μις Υφήλιος 1959». Μπορεί να μην κέρδισε κάποια διάκριση, μικρό το κακό, αφού σε λίγο καιρό θα μεταμορφωνόταν σε σούπερ σταρ του ελληνικού σινεμά.

Tη δεκαετία του ‘70 η Ζωή Λάσκαρη άρχισε να παίζει και στο θέατρο ενώ τη δεκαετία του ‘90 επιχείρησε στροφή προς το κλασικό ρεπερτόριο με τη βοήθεια του Μίνου Βολανάκη που τη σκηνοθέτησε στη μεγάλη θεατρική επιτυχία «Καινούργια σελίδα» του Νιλ Σάιμον και το 1994 ο Ανδρέας Βουτσινάς στο «Ορφέας στον Αδη» του Τένεσι Ουίλιαμς, σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ. Aκολούθησαν τα έργα: «Τρελοί για έρωτα» του Σαμ Σέπαρντ (1995), «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» του Αλμπι (1996), πάλι σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ, «Τρεις ψηλές γυναίκες» του Αλμπι (1996), «Τρωάδες» του Ευριπίδη (1996), «Το μακρύ ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» του Eυγένιου Ο’ Νιλ (1997), «Η συνάντηση» του Νάντας (2000), «Σκηνές Γάμου» του Αλμπι (2000), σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, «Ευαίσθητη Ισορροπία» του Αλμπι (2003), «Διαμάντια και μπλουζ» της Λούλας Αναγνωστάκη (2006), «Αλμα Μάλερτου» του Ρον Χαρτ (2009), «Ρόουζ» του Μάρτιν Σέρμαν (2011) και «Ωραία Xρόνια» του Xάρολντ Πίντερ (2013).

Στο θέατρο συνεργάστηκε επίσης με τους σκηνοθέτες Μιχάλη Κακογιάννη, Σταμάτη Φασουλή, Αντολφ Σαπίρο, Σταύρο Τσακίρη, Αθανασία Καραγιαννοπούλου, Γιώργο Ρεμούνδο, Γιώργο Θεοδοσιάδη, Δημήτρη Νικολαΐδη, Κωστή Μιχαηλίδη, Κώστα Μπάκα, Αντώνη Αντωνίου.

Η ηθοποιός είχε βρει καλλιτεχνικό καταφύγιο στο σανίδι, το οποίο δεν εγκατέλειψε σχεδόν ποτέ μέχρι το τέλος της ζωής της. Η τελευταία της παράσταση ήταν το «Νύφη Κουράγιο» του Νίκου Μουτσινά, στο θέατρο «Ζωή Λάσκαρη», στον πολυχώρο «Αθηναΐς». Επαιζε την πεθερά που έψηνε το ψάρι στα χείλη της νύφη της που την υποδυόταν η κόρη της Μαρία-Ελένη Λυκουρέζου (πρώην σύζυγος του ηθοποιού Απόστολου Γκλέτσου), την οποία απέκτησε από το γάμο της με τον γνωστό ποινικολόγο Αλέξανδρο Λυκουρέζο το 1976. Από προηγούμενο γάμο της με τον Πέτρο Κουτουμάνο απέκτησε μια άλλη κόρη, τη Μάρθα, που είχε παντρευτεί τον Βλάσση Μπονάτσο. Είχε ασχοληθεί για λίγο με την πολιτική, καθώς είχε διατελέσει δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων, με το ψηφοδέλτιο του Δημήτρη Αβραμόπουλου. Από το κομμάτι της πολιτικής την έθλιβε, όπως έλεγε, η απαξίωση των πάντων.

Σεξ σίμπολ και αγαπημένη Παναγιά του σινεμά
Οι ταινίες και οι ρόλοι που την έκαναν γνωστή στο πανελλήνιο δεν άργησαν να τη μεταμορφώσουν σε ερωτικό σύμβολο. Το όμορφο και «τραγανό» κορίτσι έγινε και πρωταγωνίστρια στους πόθους του ανδρικού πληθυσμού της εποχής. Οι ρόλοι της στη μεγάλη οθόνη -πότε «ναζιάρα», πότε «κακομαθημένη» και πότε «κακό κορίτσι»- ενίσχυσαν το ερωτικό της προφίλ. Πρωταγωνίστησε σε δεκάδες ταινίες, όπως «Νόμος 4000», «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Ενα κορίτσι για δύο», «Τέντυ μπόι αγάπη μου», «Κορίτσια για φίλημα», «Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Μια κυρία στα μπουζούκια», «Αιχμάλωτοι του μίσους» κ.ά. Στο πλευρό της συμπρωταγωνίστησαν σχεδόν όλα τα μεγάλα ονόματα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Νίκος Κούρκουλος, Αλέκος Αλεξανδράκης, Κώστας Βουτσάς, Ρένα Βλαχοπούλου, Μάρθα Καραγιάννη, Φαίδων Γεωργίτσης, Μαίρη Χρονοπούλου, Ντίνος Ηλιόπουλος και τόσοι άλλοι. «Δεν πιστεύω ότι έκανα καριέρα, πιστεύω ότι έκανα μια πορεία καλή. Η καριέρα είναι για άλλους, γι’ αυτούς που την κυνηγάνε», δήλωνε πολλά χρόνια αργότερα…

Δεν ξεχάσαμε τον Τόλη Βοσκόπουλο. Το ειδύλλιο της Ζωής Λάσκαρη με τον τραγουδιστή έκανε πάταγο στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 και ενίσχυσε το μύθο των δύο καλλιτεχνών στα μάτια του κοινού. Ο Γιάννης Δαλιανίδης είχε προλάβει να τους «παντρέψει» στο σανίδι και στο πανί με το μιούζικαλ «Μαριχουάνα Στοπ» με τραγούδια του Μίμη Πλέσσα αλλά και στη μουσική κωμωδία «Εραστές του Ονείρου». Το ειδύλλιο πρωταγωνίστησε στα πρωτοσέλιδα της εποχής ενώ θορυβώδης ήταν και η εμφάνιση του Τόλη Βοσκόπουλου στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης με την «Ξανθή, Αγαπημένη Παναγιά» που συνοδεύτηκε από την υπόκλισή του προς την ηθοποιό… Η σχέση μπορεί να μην ευοδώθηκε, ωστόσο τροφοδότησε για καιρό τα πρωτοσέλιδα και τη μυθολογία της εποχής.

Γυμνή στη Δήλο
Πάντα τη διέκρινε η τόλμη, ακόμα κι αν ήξερε ότι από τις ενέργειές της θα ανάψουν φωτιές. Οπως όταν το 1985 πόζαρε γυμνή μπροστά στο φωτογραφικό φακό για το περιοδικό «Playboy», στον αρχαιολογικό χώρο της Δήλου. Ηταν η πρώτη Ελληνίδα που πόζαρε με αδαμιαία περιβολή και μάλιστα χωρίς την έγκριση των αρχών για τη χρήση του συγκεκριμένου χώρου. Παρά το σαματά, το περιοδικό με την πανέμορφη Ζωή ξεπούλησε, καθώς αυτή τη φορά οι ουρές των θαυμαστών της μετατοπίστηκαν από τα ταμεία των κινηματογράφων στα… περίπτερα.

ΤΙ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΣΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΣΤΟΝ «Ε.Τ.» ΤΟ 2015

Με τα λόγια της Ζωής

Σε συνέντευξή της στον «Ε.Τ.» και τη δημοσιογράφο Ξένια Στούκα τον Δεκέμβριο του 2015, η Ζωή Λάσκαρη είχε αποκαλύψει ότι ετοίμαζε την αυτοβιογραφία της με τίτλο «Με λένε Ζωή». «Μην περιμένει κάποιος “σπασίματα σιωπής” και “σοκαριστικές αποκαλύψεις”. Αυτά ας τα αναζητήσουν αλλού», μας είχε προειδοποιήσει με κοφτό ύφος. Ηταν τότε που έκανε πρεμιέρα η τελευταία της θεατρική παράσταση με τίτλο «Νύφη κουράγιο». Στο πλάι της στη σκηνή η κόρη της Μαρία-Ελένη Λυκουρέζου.

Ξεχωρίζουμε μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα λόγια της από εκείνη τη συνέντευξη.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΓΙΑ ΑΝΤΟΧΕΣ

«Το επάγγελμα του ηθοποιού είναι δύσκολο γιατί σε ρημάζει. Γιατί οφείλεις αυτές τις δύο ώρες της παράστασης να γίνεις ένας άλλος άνθρωπος. Είναι μια μεταμόρφωση που χρειάζεται μεγάλες αντοχές».

ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΔΕΝ ΜΑΣΑΕΙ

«Η κρίση σμιλεύει ταλέντα. Το ταλέντο δεν μασάει. Αν έχεις άστρο, και στον υπόνομο μέσα να σε χώσουν, ένα με το χώμα να γίνεις εξαιτίας μιας κοινωνικής κατάστασης, θα λάμψεις».

ΟΑΣΗ Η ΤΕΧΝΗ

«Είναι γεγονός πως σε περιόδους κρίσης οι άνθρωποι στρέφονται προς το θέατρο και το σινεμά. Είναι μεγάλο πράγμα να λειτουργεί η Τέχνη σαν όαση μέσα στην “ξηρασία” της εποχής που ζούμε».

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ

Για τίτλο στη ζωή της Ζωής Λάσκαρη «Θα δανειστώ τον τίτλο της αυτοβιογραφίας μου, “Με λένε Ζωή”».

ΓΙΑ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

«Προσωπικά διαφωνώ με την καύση των νεκρών γιατί είμαι χριστιανή ορθόδοξη και γιατί αυτή η καύση δεν συνάδει με τις παραδόσεις και το τελετουργικό της θρησκείας μου, αλλά δεν θα βγω να υποδείξω ή να επιβάλω στον άλλο που πιστεύει κάτι διαφορετικό το πώς έχει αποφασίσει να πεθάνει».

ΓΙΑ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

«Ο Ελληνας ποτέ δεν ήταν ρατσιστής. Υπάρχει μια μερίδα μόνο ανθρώπων που ο θυμός τους με ένα προσωπικό τους ζήτημα εξελίχθηκε σε ρατσισμό, σε μια απαξίωση και περιφρόνηση. Ο Ελληνας έχει μια σπουδαία Ιστορία, που του δίδαξε καλά τι σημαίνει διαφορετικότητα. Αυτό που χρειάζεται είναι μια μεγάλη προσπάθεια να ενηλικιωθεί και να κατανοήσει τι σημαίνει να είναι Ελληνας».

ΔΙΑΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΥΠΟΚΛΙΣΗ
«Με μεγάλη θλίψη αποχαιρετούμε τη Ζωή Λάσκαρη, μια σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιό, που αφήνει πίσω της ανεξίτηλο στίγμα στον ελληνικό κινηματογράφο και στο θέατρο. Τα θερμά μου συλλυπητήρια στους δικούς της ανθρώπους». Αλέξης Τσίπρας

«Με μεγάλη θλίψη πληροφορήθηκα την απώλεια της Ζωής Λάσκαρη. Ηταν μια από τις τελευταίες μεγάλες Ελληνίδες ηθοποιούς του κινηματογράφου και του θεάτρου. Κατόρθωσε να μείνει ουσιωδώς παρούσα στα καλλιτεχνικά πράγματα της χώρας επενδύοντας στο θέατρο και στηρίζοντας με γενναιοδωρία νεότερους ηθοποιούς. Είναι βέβαιο ότι οι ταινίες της, με τις οποίες μεγάλωσαν δύο γενιές Ελλήνων, θα μας συντροφεύουν για πολλά ακόμα χρόνια. Θα μας λείψει. Στον σύζυγό της Αλέξανδρο Λυκουρέζο και στις κόρες της Μαρία – Ελένη και Μάρθα εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια». Κυριάκος Μητσοτάκης

«Για την ξαφνική απώλεια της μεγάλης μας ηθοποιού Ζωής Λάσκαρη, η οποία πρόσφατα είχα την τύχη να με τιμήσει με τη φιλία της, εκφράζω τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά της». Δημήτρης Κουτσούμπας

«Η Ζωή της μεγάλης οθόνης, η Ζωή του θεάτρου έφυγε ξαφνικά. Το ατίθασο κορίτσι του ελληνικού κινηματογράφου, η ηθοποιός που λάτρεψε ο φακός, η Ζωή Λάσκαρη θα συνεχίσει να είναι κοντά μας, μέσα από τις ταινίες της. Θα παραμείνει ζωντανή στη μνήμη μας, λαμπερή και γενναιόδωρη, δυναμική κι αυθόρμητη, αληθινός και γήινος άνθρωπος, έτσι όπως έζησε. Καλό ταξίδι. Εκφράζω στους οικείους της τα θερμά μου συλλυπητήρια». Λυδία Κονιόρδου

«Η ηθοποιός Ζωή Λάσκαρη σφράγισε με την παρουσία της τη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου. Υπηρέτησε με συνέπεια την τέχνη της και αγάπησε την Αθήνα, διατελώντας μάλιστα και μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης».

Γιώργος Καμίνης

«Αποχαιρετούμε με θλίψη, αναγνώριση και αγάπη τη Ζωή Λάσκαρη, την ταλαντούχο λαμπρή ηθοποιό, την ευαίσθητη για την ελληνική κοινωνία πολίτη και τη δημοτική σύμβουλο της πόλεως των Αθηνών που υπηρέτησε κοντά μου με όραμα και πάθος. Αποχαιρετώ την καλή μου φίλη.

Στη μνήμη μας θα είναι πάντα ζωντανή ως μια μεγάλη πρωταγωνίστρια της εποχής μας στην οθόνη, στο θέατρο και στην αθηναϊκή πολιτική ζωή. Η αγαπημένη μας Ζωίτσα θα μας λείψει. Πάνω από όλους όμως θα λείπει στον Αλέξανδρο και τα παιδιά τους, στην οικογένειά της, στην οποία συμπαραστέκομαι αυτές τις δύσκολες ώρες». Δημήτρης Αβραμόπουλος

Κώστας Βουτσάς: «Είμαι συγκλονισμένος…»

Η Ζωή Λάσκαρη και ο Κώστας Βουτσάς δεν ήταν μόνο δύο από τα μεγάλα αστέρια της Φίνος Φιλμ που έτυχε να μοιραστούν συχνά το ίδιο πανί. Ηταν και φιλαράκια από τα παλιά. «Την ήξερα από παιδάκι, μέναμε μαζί στην ίδια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, μαζί και με τη Ζωζώ τη Σαπουντζάκη. Ηταν ένα αιθέριο πλάσμα, μια νεράιδα, μια κούκλα αλλά και άνθρωπος με το άλφα κεφαλαίο». Η φωνή του Κώστα Βουτσά ακούγεται φορτισμένη από τη συγκίνηση. «Είμαι συγκλονισμένος. Ηταν απρόοπτο, βρε παιδάκι μου. Μου τηλεφώνησε η κορούλα μου, η Σάντρα, και μου το είπε. Εμεινα ξερός, παραλίγο να λιποθυμήσω».

Ο δημοφιλής ηθοποιός θυμάται τα χρόνια της Φίνος Φιλμ. «Περνούσαμε πολύ ωραία με τη Ζωίτσα, με τα αστεία μας, με τα γέλια μας. Στη δουλειά μας τότε δεν υπήρχε βεντετισμός, δεν υπήρχε αντισυναδελφικό κλίμα, ήμασταν φίλοι, αδέλφια. Η Ζωίτσα ήταν από πολύ καλή οικογένεια. Ο θείος της ήτανε αρχηγός του Γ’ Σώματος Στρατού. Ξαδέλφη της ήταν η τραγουδίστρια Ζωή Κουρούκλη. Ο Φίνος και η Τζέλα η γυναίκα του θέλανε να την υιοθετήσουνε αλλά δεν το δέχτηκε η Ζωίτσα, πώς να αφήσει την οικογένειά της. Χάθηκε η καημένη πάνω που ετοίμαζε νέες δουλειές στην “Αθηναΐδα”…».