Τουλάχιστον 20 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ανοικτά της Τουρκίας, ανάμεσά τους 11 παιδιά και μία έγκυος.
Μόλις δύο μίλια άντεξε το ανθρώπινο φορτίο της η βάρκα που ξεκίνησε από το Μπαντεμλί προς τη Λέσβο, πριν βυθιστεί.
Η επέμβαση των τοπικών Αρχών οδήγησε στη διάσωση 21 ακόμη ατόμων από τα παγωμένα νερά. Αγνωστος ο αριθμός των αγνοούμενων.
Οι αναφορές στα τουρκικά ΜΜΕ κάνουν λόγο για υπερφορτωμένο σκάφος, το οποίο βυθίστηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της παραμονής των Χριστουγέννων.
Tα ναυάγια στο Αιγαίο είναι κυριολεκτικά καθημερινά τον τελευταίο καιρό: 13 νεκροί χθες, Τετάρτη, στο Φαρμακονήσι, 11 νεκροί, την Τρίτη, ανοιχτά του Κουσάντασι.
Η πλειοψηφία των θυμάτων είναι παιδιά, καθώς είναι ανήμπορα να προσπαθήσουν έστω να αντιμετωπίσουν τα κύματα του παγωμένου Αιγαίου. Την ίδια στιγμή, η ΕΕ προκρίνει την «προστασία των συνόρων» με αστυνομικά μέτρα – καταδικασμένα να αποτύχουν -, αρνείται τη χάραξη ασφαλών, χερσαίων διόδων και προτιμά να πριμοδοτεί την Τουρκία με χρήματα και «δέσιμο των ματιών» απέναντι στην πολιτική της στο εσωτερικό, με «αντάλλαγμα» τη μείωση των προσφυγικών ροών. Ηδη, η κινητοποίηση των τουρκικών αρχών έχει αλλάξει τα περάσματα στο Αιγαίο και έχει διαφοροποιήσει τις ώρες άφιξης των προσφύγων στα ελληνικά παράλια: πλέον, ταξιδεύουν νύχτα, με τους κινδύνους – όπως αποδείχτηκε και σήμερα – να πολλαπλασιάζονται.
Οι νεκροί στο Αιγαίο μόνο φέτος πλησιάζουν τους 700, στην πλειονότητά τους παιδιά.
Στο μεταξύ, ακόμη 1.706 πρόσφυγες έφτασαν το πρωί στο λιμάνι του Πειραιά, με το πλοίο «Αριάδνη», στο οποίο είχαν επιβιβαστεί στη Μυτιλήνη και τη Χίο.
Είναι ένα δράμα σε εξέλιξη. Θα κρατήσει μήνες ή χρόνια; Πραγματικά δεν ξέρω.
Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι έτσι θα πάει η υπόλοιπη ζωή μου. Η θάλασσα έχει γίνει νεκροταφείο. Το κείμενο που ακολουθεί είναι βασισμένο σε μαρτυρίες διασωστών από το ανατολικό Αιγαίο
«Τις κραυγές μες τη νύχτα δεν θα τις ξεχάσω ποτέ. Οι νεκροί δεν υποφέρουν πια, τα άψυχα σώματα που επιπλέουν στο νερό είναι γαλήνια. Επικρατεί μια ηρεμία που προκαλεί θλίψη αλλά δεν τρομάζει. Αυτό που δεν αντέχεται είναι οι κραυγές».
«Δεν είχα ποτέ καταλάβει πώς οι άνθρωποι μπορούν να βγάζουν τέτοιες ζωώδεις κραυγές. Είναι τόσο επώδυνο. Ξυπνάω στη μέση της νύχτας αγχωμένος περιμένοντας ν’ ακούσω να με καλούν σε βοήθεια. Μπερδεύω το φύσημα του ανέμου με τις μισοπνιγμένες ανάσες των παιδιών και των νεαρών κοριτσιών. Δεν περίμενα ότι θα υπήρχαν τόσες γυναίκες, τόσα παιδιά, νήπια στην ηλικία του γιου μου».
«Τους αγκαλιάζεις, τους τραβάς έξω από το νερό νομίζοντας ότι ζουν ακόμα, σε ξεγελούν οι σπασμοί του σώματος. Λίγο αργότερα βλέπεις πως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα πια, κρατάς στα χέρια σου ένα άψυχο σώμα. Ένα ακόμα».
«Δεν έχεις χρόνο να σκεφθείς, να στενοχωρηθείς, να κλάψεις. Έκλαψα μόνο την πρώτη φορά όταν κράτησα στα χέρια μου ένα κοριτσάκι που έκλαιγε σπαραχτικά γιατί είχε μόλις δει να ανασύρουν τη μάνα του, μια νέα, όμορφη γυναίκα, νεκρή. Το έσφιξα στην αγκαλιά μου κι έκλαψα μαζί του. Είναι όλα τόσο παράλογα, τόσο λάθος».
«Παλιότερα δεν τους συμπαθούσα τους μετανάστες. Τους έβλεπα εδώ στο νησί χωρισμένους σε μικρές και μεγάλες ομάδες καθισμένους γύρω από σόμπες να γελούν, να ακούν ραδιόφωνο, να παίζουν ζάρια – κι ένιωθα θυμό. Νέοι άντρες, δυνατοί κι αντί να μείνουν στην πατρίδα τους να δουλέψουν, να βρουν μια λύση στα βάσανά τους, μαζεύονταν όλοι εδώ, δημιουργώντας τόσα προβλήματα. Τώρα ο τρόπος που σκέφτομαι έχει αλλάξει. Τους βλέπω με άλλο μάτι. Αυτοί είναι πρόσφυγες βέβαια, κυνηγημένοι άνθρωποι. Καταλαβαίνω ότι για να φτάσει ένας πατέρας και μια μάνα να περάσουν τα παιδιά τους από τέτοιες δοκιμασίες, δεν έχουν άλλη επιλογή. Σκέψου, λέω στον εαυτό μου, τι κόλαση ζούσαν οι άνθρωποι στις πατρίδες τους για να αποφασίσουν να παίξουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα».
«Μπερδεύω το φύσημα του ανέμου με τις μισοπνιγμένες ανάσες των παιδιών και των νεαρών κοριτσιών. Δεν περίμενα ότι θα υπήρχαν τόσες γυναίκες, τόσα παιδιά, νήπια στην ηλικία του γιου μου»
«Τους λαθρέμπορους αν μπορούσα θα τους σκότωνα. Βαρύ αυτό που λέω, αλλά πες μου εσύ ποια τιμωρία βρίσκεις κατάλληλη γι’ αυτά τα τέρατα. Το ν’ αφήνεις κάποιον να πεθάνει για τα λεφτά, είναι ότι χειρότερο μπορώ να σκεφθώ, χειρότερο από το να τον σκοτώνεις γιατί έχεις διαφορές πολιτικές ή θρησκευτικές. Σημαίνει ότι δεν έχεις ψυχή ανθρώπου, είσαι κτήνος».
«Κάθε μέρα έχουμε πνιγμένους, κάθε μέρα. Τα ψυγεία στο νοσοκομείο είναι γεμάτα σώματα. Έχουν τελειώσει οι σάκοι που βάζουμε τα πτώματα, καταλαβαίνεις; Δυο δυο τους στοιβάζουν τώρα. Κάποιοι δεν νοιάζονται, επειδή οι νεκροί είναι μουσουλμάνοι. Εμένα με νοιάζει. Τους κλείνω τα μάτια, καθαρίζω τους αφρούς που βγαίνουν από το στόμα τους. Κι εύχομαι πραγματικά να βρουν γαλήνη, να τους πάρει δίπλα του ο Αλλάχ στον παράδεισο που ονειρεύονται».
«Είναι ένα δράμα σε εξέλιξη. Θα κρατήσει μήνες ή χρόνια; Πραγματικά δεν ξέρω. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι έτσι θα πάει η υπόλοιπη ζωή μου. Η θάλασσα έχει γίνει νεκροταφείο. Περνάς με το καραβάκι απ΄ τη Λέρο στη Σάμο και βλέπεις να επιπλέουν αντικείμενα, βαλίτσες, ρούχα. Οι ακτές έχουν γεμίσει παπούτσια κάθε μεγέθους. Δράμα σου λέω, ζούμε ένα δράμα».
«Κάποιοι κρατιούνται μακριά. Κάποιοι ενδιαφέρονται μόνο για τον τουρισμό, ψιθυρίζουν: τι θα γίνει το Πάσχα και το καλοκαίρι; Θα έρθουν τα γιοτ από την Τουρκία και την Ιταλία; Οι πρόσφυγες μάς διώχνουν τους τουρίστες».
«Κάποιοι άλλοι βοηθούν όσο μπορούν. Μαγειρεύουν για τα συσσίτια, συγκεντρώνουν φάρμακα και ρούχα. Κανείς δεν μένει ανεπηρέαστος, δεν γίνεται. Υπάρχουν κι όλοι αυτοί οι ξένοι, οι αποστολές που βοηθάνε: Βρετανοί, Αμερικάνοι, Δανοί, Φιλανδοί. Έχουν σώσει χιλιάδες ψυχές οι ξένοι από βέβαιο θάνατο, κάποιοι δουλεύουν ακούραστα πρωί και βράδυ».
«Αν δεν είχα τη γυναίκα μου, θα είχα τρελαθεί. Περπατάμε και κουβεντιάζουμε για αυτά που ζω, σαν ψυχοθεραπεία. Είναι το στήριγμά μου. Τις προάλλες έπινα καφέ στο λιμάνι κι ήρθε ένας Σύριος με δυο παιδάκια και με αγκάλιαζαν, με ευχαριστούσαν. Ήταν από τους τυχερούς, από αυτούς που σώθηκαν – με θυμήθηκαν από το βράδυ που τους μετέφερα στο νοσοκομείο. Συγκινήθηκα. Σκέφτηκα τότε πως αξίζει τον κόπο. Σκέφτηκα πως όλα αντέχονται αν ξέρεις πως βοηθάς πραγματικά, πως η παρουσία σου έχει σημασία. Όλα αντέχονται – ακόμα κι οι κραυγές μέσα στη νύχτα».
Εύα Στάμου protagon.gr
Στα… χαρτιά μένει η συμφωνία με την Τουρκία για τον έλεγχο των προσφυγικών ροών προς τη χώρα μας, με αποκορύφωμα νέα τραγωδία χθες στο Αιγαίο που στοίχισε τη ζωή σε ακόμα επτά παιδιά.
Καθημερινά εκατοντάδες πρόσφυγες εισρέουν στη χώρα μας καθώς λόγω των ευνοϊκών καιρικών συνθηκών οι δουλέμποροι μεταφέρουν παράνομα νέες «καραβιές». Το νέο ναυάγιο σημειώθηκε τα μεσάνυχτα της Τρίτης ανοιχτά του Φαρμακονησίου με συνολικό «απολογισμό», μέχρι στιγμής, δεκατρείς νεκρούς, ανάμεσά τους επτά παιδιά, τέσσερις άντρες και δύο γυναίκες. Το πολυεστερικό επτάμετρο σκάφος με καμπίνα, στο οποίο επέβαιναν συνολικά 29 άτομα, βυθίστηκε για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, ενώ το Λιμενικό Σώμα κατόρθωσε να σώσει 15 ανθρώπους, 13 άντρες και δύο γυναίκες, από τα παγωμένα νερά. Σύμφωνα με το λιμενικό αγνοείται ένας ακόμα άντρας. Οι διασωθέντες μεταφέρθηκαν για προληπτικούς λόγους στο νοσοκομείο της Λέρου.
Ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Θοδωρής Δρίτσας και το αρχηγείο του Λιμενικού Σώματος εξέφρασαν τη βαθιά θλίψη και οδύνη τους για το τραγικό συμβάν, που είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια ανθρώπινων ζωών, μεταξύ των οποίων και πολλών μικρών παιδιών.
Frontex
Ενώπιον των ευθυνών της θέτει την Ελλάδα ο επικεφαλής της Frontex Φαμπρίτσε Λετζέρι, ο οποίος καλεί την Αθήνα να προχωρεί πιο συστηματικά σε απελάσεις. Παράλληλα επισημαίνει ότι είναι απαραίτητη η αυτόνομη δράση και παρέμβαση της υπηρεσίας του, ακόμη κι αν αντιτίθεται ένα κράτος – μέλος.
Για τον επικεφαλής της Frontex Φαμπρίτσε Λετζέρι ένα είναι σαφές: για την περιφρούρηση της ελεύθερης διακίνησης εΕρωπαίων πολιτών εντός του χώρου Σένγκεν χρειάζεται καλή φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε. Υπό αυτό το πρίσμα προεξοφλεί ότι τα κράτη – μέλη μέχρι τα μέσα του 2016 θα συναινέσουν στην ενίσχυση των αρμοδιοτήτων της Frontex και την παρέμβασή της ακόμη και χωρίς προηγούμενο αίτημα του κράτους – μέλους.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε την Τετάρτη στη γερμανική εφημερίδα die Welt τονίζει ότι μόνο με την ενίσχυση του προσωπικού, που αναμένεται να φτάσει συνολικά τους 1.000 υπαλλήλους μέχρι το 2020, είναι ανθρωπίνως αδύνατο να γίνει σωστή αντιμετώπιση της κρίσης. «Αποκλειστικά και μόνο μέτρα διαχείρισης της κρίσης δεν επαρκούν, θα πρέπει να αφοσιωθούμε στις αιτίες που κάνουν τόσο πολλούς μετανάστες να έρχονται στην Ευρώπη», παραδέχεται ο Λετζέρι. Εξαιρετικά σημαντικό για την υπηρεσία του είναι να μπορεί να λειτουργεί αυτόνομα, όπως υποστηρίζει.
Ο επικεφαλής της Frontex κάνει αναφορά και στην επιχείρηση Poseidon Rapid Intervention, που θα ξεκινήσει στις 28 Δεκεμβρίου με περιπολίες στο Αιγαίο και θα ενισχύσει τα ελληνικά μέσα επιτήρησης με επιπλέον πλοιάρια παρακολούθησης, 375 μεταφραστές και ειδικευμένο τεχνικό προσωπικό. Η συνδρομή είναι απαραίτητη, γιατί, όπως ο ίδιος υπολογίζει, ο αριθμός των προσφύγων, που τώρα λόγω των καιρικών συνθηκών εμφανίζεται μειωμένος, από την άνοιξη θα αυξηθεί εκ νέου, καθώς το συριακό παραμένει άλυτο. «Ένας άλλος παράγοντας που θα επηρεάσει την κατάσταση είναι εάν η πΓΔΜ συνεχίσει να μη δέχεται οικονομικούς μετανάστες. Σε αυτήν την περίπτωση η Ελλάδα θα πρέπει να απελαύνει πολύ πιο συστηματικά από ό,τι κάνει μέχρι τώρα, αιτούντες που δεν έχουν καμιά προοπτική να πάρουν άσυλο. Σε αυτό μπορούμε να βοηθήσουμε και εμείς σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκαιο».
Πηγή: ΕΘΝΟΣ
Η εικόνα που σώζει πρόσφυγες, από ένα σκάφος που ναυάγησε στο Αιγαίο, ήταν από τις πιο χαρακτηριστικές της χρονιάς.
Ο Guardian συμπεριέλαβε την ηρωική πράξη του Ελληνα λοχία στις ειδήσεις που ξεχώρισαν το 2015. Οταν ο ίδιος σκέφτεται εκείνη την ημέρα, τα συναισθήματά του είναι μπερδεμένα. Ακόμη και σήμερα, παραδέχεται, έχει περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις. «Γιατί συμβαίνει αυτό;», ρωτά, αναφερόμενος στην προσφυγική κρίση. «Γιατί δεν μπορούμε να το σταματήσουμε και πότε θα τελειώσει; Αυτό αναρωτιέμαι ακόμη γιατί αυτό βλέπουμε κάθε βράδυ στην τηλεόραση. Ενα διαρκές κύμα ανθρώπων, απελπισμένων ανθρώπων, μωρών, παιδιών, να φτάνει», λέει μιλώντας στην βρετανική εφημερίδα.
Ο 34χρονος δεν αποδέχεται τον χαρακτηρισμό «ήρωας». Υπάρχουν τόσοι πολλοί ήρωες λέει, οι αφανείς, που στο δράμα που εκτυλίσσεται σώζουν ζωές κάθε ημέρα. Κι όμως, η φωτογραφία τη στιγμή που βοηθά την Γουεγκάσι Νεμπιάτ, μία πρόσφυγα από την Ερυθραία, από τα κύματα στη Ρόδο, έχει ξεχωρίσει ως μία ιδιαίτερα εντυπωσιακή εικονογράφηση της ανδρείας, σχολιάζει ο Guardian.
Το πρωί της 20ης Απριλίου, όταν το σκάφος στο οποίο βρισκόταν η Νεμπιάτ ανατράπηκε και διαλύθηκε μέσα σε λίγα λεπτά χτυπημένο από ξαφνική καταιγίδα, η ανιδιοτέλεια του Δεληγιώργη προκάλεσε συζητήσεις στην Ευρώπη.
Μόνος του έσωσε 20 από τους 93 ανθρώπους που βρίσκονταν στο σκάφος. Η Νεμπιάτ, που με δυσκολία κρατιόταν σε έναν βράχο και δυσκολεύτηκε να την βγάλει από το νερό, ήταν από τους τελευταίους. Μία έγκυος γυναίκα και αρκετά παιδιά, από τη Συρία και την Ερυθραία, είχαν προηγηθεί. «Εκανα αυτό που έπρεπε να κάνω», λέει ο πατέρας δύο παιδιών, σε τηλεφωνική συνέντευξη στον Guardian από την Κύπρο όπου εργάζεται τώρα. «Τι να πω; Την έσωσα γιατί έπρεπε να σωθεί», πρόσθεσε.
Παλεύοντας στη θάλασσα που είχε γεμίσει με πετρέλαιο και με τα πόδια του ματωμένα από τα βράχια, ενστικτωδώς έβαλε την 24χρονη Νεμπιάτ πάνω από τον ώμο του. «Η ζωή είναι δύσκολη για εκείνους και είναι δύσκολη για εμάς, αλλά είμαστε όλοι άνθρωποι και πρέπει να βοηθάμε ο ένας τον άλλον», λέει ο Δεληγιώργης.
«Αν έπρεπε να το κάνω ξανά, θα το έκανα», προσθέτει ο λοχίας. «Αν ήμασταν πρόσφυγες, κάποιοι άλλοι θα έκαναν το ίδιο για εμάς», δηλώνει. Οχτώ μήνες από εκείνη τη στιγμή, δεν θυμάται μόνο το πόσο κρύα και ταραγμένη ήταν η θάλασσα. Περισσότερο θυμάται τις κραυγές για βοήθεια, τις εκκλήσεις και τα τεντωμένα χέρια και τα πρόσωπα. Τα πρόσωπα του άνδρα και του παιδιού που δεν μπόρεσε να σώσει. «Τους σκέφτομαι πολύ. Το χειρότερο ήταν ότι δεν βγάλαμε μόνο ζωντανούς από τη θάλασσα αλλά και σορούς ανθρώπων».
Ο ίδιος βρισκόταν σε ένα τοπικό καφέ με τη σύζυγό του, Θεοδώρα, όταν συνέβη η τραγωδία. Χωρίς δεύτερη σκέψη, έβγαλε την μπλούζα και τα παπούτσια του και αξιοποιώντας τα όσα είχε μάθει στο στρατό, άρχισε να βγάζει ανθρώπους από τη θάλασσα.
Αισθάνεται ιδιαίτερα δεμένος με μία γυναίκα και το- αγέννητο τότε- παιδί της. «Πού και πού μιλάω με την Ελίζαμπεθ που ήταν εκεί έξω και κρατιόταν από ένα κομμάτι ξύλου όταν την βρήκα. Θυμάμαι ακόμη να λέω ”παιδιά, αυτή είναι έγκυος”».
Λίγες ημέρες αργότερα, στη γιορτή του Αγίου Γεωργίου, η Ελίζαμπεθ, μία γυναίκα από την Ερυθραία που πλέον έχει πάρει άσυλο στη Σουηδία, γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι στο νοσοκομείο της Ρόδου. Ονόμασε τον γιο της Αντώνη Γιώργο, δίνοντας του το όνομα του σωτήρα της και του Αγίου.
«Ο πατέρας του παιδιού σκοτώθηκε στην Ερυθραία. Συγκινήθηκα πολύ. Μερικές φορές με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ”με έσωσες, έσωσες τον γιο μου, δεν μπορώ να σε ξεχάσω”. Ομως, η αλήθεια είναι πως εγώ είμαι αυτός που σκέφτομαι τον μικρό Αντώνη και εκείνη. Δεν θα τους ξεχάσω. Τέτοια πράγματα δεν τα ξεχνάς ποτέ», καταλήγει ο Δεληγιώργης.
Πηγή: iefimerida.gr
Δεκαοκτώ άνθρωποι, ανάμεσά τους πολλά παιδιά, έχασαν τη ζωή τους ανοικτά των...
τουρκικών ακτών στο νέο ναυάγιο τα ξημερώματα στο Αιγαίο. Το υπερφορτωμένο πλοιάριο που τους μετέφερε προς τη Λέσβο ανατράπηκε σε απόσταση δύο ναυτικών μιλίων από τις τουρκικές ακτές εξαιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών, μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Dogan. Είκοσι ένας άνθρωποι διασώθηκαν, ανάμεσά τους ένα μωρό ενός έτους, από την τουρκική ακτοφυλακή, που αναζητεί δύο ακόμη αγνοούμενους.
Η εθνικότητα των ανθρώπων αυτών δεν έχει διευκρινιστεί. Παρά τις χαμηλές θερμοκρασίες που καθιστούν τον επικίνδυνο διάπλου του Αιγαίου ακόμη δυσκολότερο, οι μετανάστες συνεχίζουν να ακολουθούν την διαδρομή αυτή που αποτελεί πύλη εισόδου στην Ευρώπη, παρότι ο αριθμός τους έχει μειωθεί, σύμφωνα με τις αρχές.
Λόγω μείωσης της ζήτησης, οι διακινητές προσφέρουν στο εξής την υπηρεσία τους έναντι 500 δολαρίων ανά άτομο, ενώ ζητούσαν 1.200 κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, σύμφωνα με του τουρκικά μέσα ενημέρωσης. Ωστόσο τα ναυάγια πα ραμένουν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο.
Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, σχεδόν 3.700 μετανάστες, στην πλειονότητά τους άνθρωποι που προσπαθούν να διαφύγουν από τις συγκρούσεις στη Συρία και αλλού, έχασαν τη ζωή τους ή θεωρούνται αγνοούμενοι φέτος στη θάλασσα: σχεδόν 700 επιχειρώντας να διασχίζουν το Αιγαίο Πέλαγος για να φθάσουν στην Ελλάδα και περίπου 3.000 στη Μεσόγειο Θάλασσα ενώ κατευθύνονταν στην Ιταλία.