Έτοιμος να κάνει το μεγάλο βήμα στην ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία είναι ο ποδοσφαιριστής του Διγενή Σάββας Τζουανάκης.
Ο νεαρός μέσος κλήθηκε από την ΠΑΕ Ολυμπιακός να συμμετάσχει στις προπονήσεις της, προκειμένου να δοκιμαστεί από τους «ερυθρόλευκους», με την εταιρεία Football Talent & Management Agency που εκπροσωπεί τον Σάββα Τζουανάκη να εκδίδει την ακόλουθη ανακοίνωση, προς ενημέρωση:
«Με αφορμή την πρόσκληση του αθλητή του Α.Σ. Διγενής, Τζουανάκη Σάββα, σε δοκιμαστικά από την Π.Α.Ε. Ολυμπιακός, διαδικασίας αποκόμισης εμπειριών, εκφράζουμε την ικανοποίησή μας. Πρόσκληση που είναι αποτέλεσμα της εξειδικευμένης προπόνησης και της εφαρμογής του προγράμματος Performance Management Application (PMA) -Εφαρμογή απόδοσης αθλητή, που γίνεται με τους Milosavljevic Goran και Πασπαλίδη Σπύρο, αντίστοιχα.
Ευχαριστούμε τον πρόεδρο του Α.Σ. Διγενής Κοσκινού, κ. Ψύλλου Μιχαήλ, το διοικητικό συμβούλιο, τον προπονητή του κ. Jonovic Sasa, τους γονείς του αθλητή καθώς και τον ίδιο τον αθλητή, για την συμβολή τους και την άψογη συνεργασία την οποία έχουμε.
Στον αθλητή μας, Τζουανάκη Σάββα, ευχόμαστε καλή επιτυχία, συμβουλεύοντας τον, ότι ο μοναδικός δρόμος προς την επιτυχία, είναι αυτός της σκληρής δουλειάς και της πειθαρχίας, με οδηγό πάντα τη σεμνότητα.
Football Talent & Management Agency».


Πριν από εβδομήντα χρόνια, στις 10 Φεβρουαρίου 1947, υπογραφόταν στο Παρίσι η συνθήκη ειρήνης μεταξύ των Συμμάχων Δυνάμεων και της Ιταλίας.

Σύμφωνα με την ιστορική συμφωνία «η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου τας κατωτέρω απαριθμωμένας ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον, Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λίψον, Σύμην, Κω, και Καστελόριζον ως και τας παρακειμένας νησίδας». Η ελληνική πλευρά διευκρίνιζε, κατά την υπογραφή, ότι με τον όρο «παρακείμενες» εννοούνται οι «υπό ιταλικήν κυριαρχίαν» κατά την είσοδο της Ιταλίας στον πόλεμο.

 Η συμφωνία συνυπογραφόταν, πέραν της Ελλάδας και της Ιταλίας, από άλλα είκοσι κράτη που είχαν πολεμήσει τον ιταλικό φασισμό. Η Τουρκία ούτε θέση, ούτε λόγο είχε σ’ αυτήν. Τα Δωδεκάνησα αποδίδονταν στη μητέρα-πατρίδα κατά την κλασική έκφραση της εποχής με καθυστέρηση περίπου δύο χρόνων από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ένωση των νησιών αναβλήθηκε, κατά κάποιο τρόπο, επί τρεισήμισι δεκαετίες από μια άτυχη συγκυρία. Είχαν μεταβιβαστεί στην Ιταλία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία τον Μάιο του 1912, μετά τον ιταλο-τουρκικό πόλεμο. Ετσι, κατά την έναρξη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, ιταλοκρατούνταν. Ενώ είναι βέβαιο ότι σε διαφορετική περίπτωση θα απελευθερώνονταν τότε από τις ελληνικές δυνάμεις, όπως και τα άλλα νησιά στο Αιγαίο.

Αν και στο πλαίσιο της ανεφάρμοστης Συνθήκης των Σεβρών (1920) η Ιταλία «παραιτείται υπέρ της Ελλάδος πάντων των δικαιωμάτων και των τίτλων αυτής επί των παρ’ αυτής κατεχομένων νήσων του Αιγαίου… ως και των εξ αυτών εξαρτημένων νησίδων» δεν επαναλήφθηκε το ίδιο τρία χρόνια αργότερα στη Λωζάνη.

Οι ευρωπαϊκοί συσχετισμοί και τα συμφέροντα είχαν μεταβληθεί, η Ελλάδα ήταν η ηττημένη στον Μικρασιατικό πόλεμο και η Ιταλία του Μουσολίνι αξίωνε επιθετικά τη συνέχιση της κατοχή τους. Το ελληνικό κέρδος, τρόπον τινά, στη Συνθήκη της Λωζάνης ήταν ότι η Τουρκία και επισήμως παραιτούνταν οριστικά «υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος επί των κατεχομένων υπό της Ιταλίας νήσων… και των υπ’ αυτών εξαρτημένων νησίδων». Αλλά και ότι άφηνε ανοικτό τον δρόμο για να καθοριστεί η τύχη τους στο μέλλον «μεταξύ των ενδιαφερομένων» (Ελλάδας – Ιταλίας). Ανεξαρτήτως αν η φασιστική Ιταλία δεν δεχόταν να συζητήσει.

Η τελετή της ιστορικής Ελληνο-ιταλικής συμφωνίας, σύμφωνα με την ανταπόκριση του «Εθνους» από τη γαλλική πρωτεύουσα γινόταν στο μέγαρο Κε ντ’ Ορσέ.

Στο μακρόστενο τραπέζι, όπου εγκρίνονταν τα διατάγματα των Λουδοβίκων, αλλά και της Γαλλικής Επανάστασης. Κάτω από την παράσταση φρυγικού πλοίου, που είχε αντικαταστήσει τα παλιότερα βασιλικά εμβλήματα…

«Πανδαισία χαράς»
Είκοσι λεπτά της ώρας χρειάστηκαν για να ολοκληρωθεί η υπογραφή, στις 10 και 32 λεπτά το πρωί εκείνης της Δευτέρας. Από την ελληνική πλευρά υπέγραψαν ο γενικός διευθυντής του υπουργείου Εξωτερικών Λ. Μελάς και ο πρεσβευτής στη Γαλλία Ρ. Ραφαήλ. Από την ιταλική ο πρέσβης Αντόνιο Μέλι Λούπι και πρώτος από τους συμμάχους ο σοβιετικός εκπρόσωπος.

Το γεγονός έγινε δεκτό στα Δωδεκάνησα «με πανδαισία χαράς». Επειτα από 213 χρόνια κυριαρχίας των ιωαννιτών ιπποτών, 390 χρόνια τουρκικής, 31 ιταλικής, 2 γερμανικής και 2 αγγλικής κατοχής.

Η εκχώρησή τους ήταν η μοναδική εθνική διεκδίκηση που ικανοποιήθηκε τότε. Δικαιωματική με, αλλά ελάχιστη και μη επαρκή αναγνώριση της ελληνικής συμβολής της στην αντιφασιστική νίκη και των εθνικών διεκδικήσεών της.

Μαζί με την ελληνοϊταλική υπογράφονταν τέσσερις ακόμη συνθήκες με τους άλλους δορυφόρους της χιτλερικής Γερμανίας (Ρουμανία, Βουλγαρία, Ουγγαρία και Φιλανδία). Η κάθε συνθήκη με τις χώρες αυτές συνυπογραφόταν από όσα κράτη είχαν μετάσχει στη διαδικασία της συνθηκολόγησής της.

Αριστερά, οι υπ. Εξωτερικών των τριών μεγάλων δυνάμεων Μολότοφ, Μπερνς και Ιντεν στο Λονδίνο το 1945 και δεξιά η ελληνική αντιπροσωπεία, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Κ. Τσαλδάρη (πρώτος αριστερά) στη Συνδιάσκεψη Ειρήνης στο Παρίσι.
Αριστερά, οι υπ. Εξωτερικών των τριών μεγάλων δυνάμεων Μολότοφ, Μπερνς και Ιντεν στο Λονδίνο το 1945 και δεξιά η ελληνική αντιπροσωπεία, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Κ. Τσαλδάρη (πρώτος αριστερά) στη

Ετσι, τελείωνε και τυπικά η εμπόλεμη κατάσταση και διακανονίζονταν, σε πολύ γενικές γραμμές, στη βάση των αρχών του ΟΗΕ οι διακρατικές σχέσεις των εμπλεκόμενων χωρών. Αν και με πολλές πικρίες και σφοδρές κριτικές, κυρίως από μέρος των μικρών κρατών. Ανάμεσά τους και ελληνικές για την τύχη της Κύπρου και της Β. Ηπείρου.

Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΜΠΕΡΝΣ
Χρειάστηκαν 2 λεπτά για να συνέλθουμε…

Παραμονές της Συνδιάσκεψης Ειρήνης στο Παρίσι (Ιούλιος – Οκτώβριος 1946) προεξοφλούνταν το ναυάγιο για το Δωδεκανησιακό λόγω της σοβιετικής άρνησης. Οταν στη διάσκεψη των τεσσάρων υπουργών Εξωτερικών (Βρετανία, Γαλλία, ΕΣΣΔ και ΗΠΑ) ο Β. Μολότοφ συμφώνησε αμέσως για την παραχώρηση στην Ελλάδα, αυτό θεωρήθηκε έκπληξη. Εχουν γραφτεί πολλά και διάφορα για το γεγονός (27 Ιουνίου 1946). Η μαρτυρία του Αμερικανού υπ. Εξωτερικών:

«…H συνεδρίαση της ημέρας εκείνης άρχισε με άγονη συζήτηση για τη ναυσιπλοΐα στον Δούναβη. O Mολότωφ επέμενε ότι η πλωτή αυτή οδός έπρεπε να παραμείνει υπό τον έλεγχο των παρακτίων κρατών, δηλ. της Σοβιετικής Ενωσης. Kατόπιν συζητήθηκαν διάφορα δευτερεύοντα θέματα και περιέργως οι Σοβιετικοί συνεφώνησαν για τις οικονομικές διατάξεις των σχεδίων ειρήνης με τη Pουμανία. Εντυπωσιάστηκα με το γεγονός αυτό και σκέφτηκα να βολιδοσκοπήσω τις σοβιετικές διαθέσεις. Γι’ αυτό μεταξύ σοβαρού και αστείου είπα στο Mολότοφ:

• H συνεδρίαση θα τελειώσει καλά, αν διεκανονίζετο και το θέμα της Δωδεκανήσου. H έκπληξη όλων μας υπήρξε μεγάλη όταν ακούσαμε τον Mολότωφ να απαντά:

• H σοβιετική αντιπροσωπεία δεν έχει αντίρρηση. O Mπέβιν δεν μπορούσε να πιστέψει και ρώτησε: -Δηλαδή κ. Mολότωφ θέλετε να πείτε ότι συμφωνείτε να δοθούν τα Δωδεκάνησα στην Eλλάδα;

• Mάλιστα, αυτή είναι η έννοια των λόγων μου, απάντησε ο Mολότωφ.

• Aς ανασάνουμε δύο λεπτά ώστε να συνέλθουμε, είπα εγώ… (από τις αναμνήσεις του Τζέιμς Μπερνς με το χαρακτηριστικό τίτλο «Τα χαρτιά στο τραπέζι»).

• Σύμφωνα με τον αείμνηστο αρθρογράφο του «Εθνους» Βάσο Γεωργίου, ανταποκριτή του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ και ΕΑΜικών εντύπων στο Παρίσι, το ίδιο γεγονός περιγράφεται ως εξής: «Θέμα Δωδεκανήσου δεν υπήρχε στην ημερήσια διάταξη… Μετά τη ρύθμιση του ζητήματος αυτού (γαλλο-ιταλικά σύνορα) ο κ. Μπερνς πρότεινε να συζητηθεί το Δωδεκανησιακό. Ο Μολότωφ συμφώνησε αμέσως και δήλωσε ότι τα Δωδεκάνησα είναι ελληνικά και πρέπει να αποδοθούν στην Ελλάδα υπό τον όρο του αφοπλισμού τους. Η πρόταση του Μολότωφ έγινε ομόφωνα δεκτή…», οι πληροφορίες του αντλούνται από τη σοβιετική αντιπροσωπεία).

ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΥΠΥΡΓΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
Το πρώτο σημαντικό βήμα για την εκχώρηση έγινε στο Λονδίνο, απουσία της Ελλάδας

Η αντίστροφη μέτρηση, στο διπλωματικό επίπεδο, για την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σημειώνεται το Σεπτέμβριο του 1945. Στη διάσκεψη των υπουργών Εξωτερικών των μεγάλων δυνάμεων στο Λονδίνο, όπου συζητείται για πρώτη φορά η τύχη των ιταλικών αποικιών.

Παρά το γεγονός ότι έχουν προσκληθεί και αναπτύσσουν τις θέσεις τους οι ενδιαφερόμενες χώρες, η Ελλάδα είναι απούσα. Οι εξηγήσεις που δίδονται είναι θολές. Σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς αυτό οφείλεται στις αντιρρήσεις – επιφυλάξεις της ΕΣΣΔ εξαιτίας της εσωτερικής πολιτικής κατάστασης στη χώρα μας και της μη ύπαρξης «δημοκρατικής κυβέρνησης» (η Αριστερά είναι αποκλεισμένη στο μεταβαρκιζιανό καθεστώς).

Εκεί συμφωνείται η ενσωμάτωση των νησιών στην Ελλάδα, αφού προηγουμένως η Βρετανία έχει ευθυγραμμιστεί με τις ΗΠΑ, εγκαταλείποντας διάφορα άλλα σχέδια (αυτονόμηση παλιότερα, απόδοση μερικών ή μόνο του Καστελόριζου στην Τουρκία κ.ά.).

Σύμφωνα με την ακριβή έκφραση του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, «το Συμβούλιο (των υπουργών) συνεφώνησε γενικώς όπως τα Δωδεκάνησα περιέλθουν εις την Ελλάδα, καίτι η συγκατάθεσις ενός μέρους (της ΕΣΣΔ) θα παρασχεθή μετά επικειμένη μελέτην ζητημάτων τινών από την κυβέρνησίν του» (δηλώσεις του Τζέιμς Μπερνς στις 6 Οκτωβρίου 1945).

Η σύνδεση
Από τις τοποθετήσεις του Σοβιετικού υπουργού Εξωτερικών, Β. Μολότοφ, προκύπτει ότι η ΕΣΣΔ τασσόταν υπέρ της παραχώρησης στην Ελλάδα. Εμμέσως, όμως, τη συσχέτιζε και με το εσωτερικό ελληνικό πρόβλημα, λέγοντας ότι «όσο γρηγορότερα γίνει στην Ελλάδα φυσική δημοκρατική κυβέρνηση τόσο το καλύτερο γι΄ αυτήν και τους συμμάχους της» (δηλώσεις στις 18 Σεπτεμβρίου 1945 στο Λονδίνο).

Η έμμεση αυτή σύνδεση αποτυπώνεται και στις θέσεις του ΕΑΜ και του ΚΚΕ. Από την Αριστερά τίθεται ζήτημα σχηματισμού αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης.

Επειδή η «μοναρχική υπηρεσιακή κυβέρνηση Βούλγαρη» (έχει διοριστεί από τον βασιλιά – αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό παρά τις αντιρρήσεις μεγάλου μέρους του αστικού πολιτικού κόσμου) εμποδίζει, ανάμεσα στ’ άλλα, και την ικανοποίηση των εθνικών δικαίων.

Πράγμα το οποίο, τουλάχιστον, για τα Δωδεκάνησα, ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Από την άποψη αυτή, η ενσωμάτωση ήταν μάλλον δυνατή από τότε, χωρίς να μεσολαβήσει η περίοδος της αγγλοκρατίας.

Η σοβιετική θέση, παρά τα θρυλούμενα τότε και επαναλαμβανόμενα ως τις μέρες μας, είχε διαμορφωθεί πριν από το τέλος του πολέμου για την παραχώρηση των νησιών στην Ελλάδα.

Χρησιμοποιήθηκε όπως άλλωστε και οι αντίστοιχες της Βρετανίας και των ΗΠΑ ως διαπραγματευτικό χαρτί στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων.

η σταση της τουρκιασ

Το πρόβλημα, σε βάθος χρόνου, ήταν ο όρος για την «αποστρατιωτικοποίηση» των νησιών, που θα δώσει πολύ αργότερα αφορμή στην Αγκυρα να προβάλει μη νόμιμες από την άποψη του διεθνούς δικαίου και των συνθηκών. Αφού, εκτός των άλλων, ως μη συμβαλλόμενο μέρος δεν απορρέουν δικαιώματα από την εφαρμογή της συνθήκης Συνθήκη των Παρισίων.

Βασικοί σταθμοί προς την ένωση

1912-1943 Τα Δωδεκάνησα ιταλοκρατούνται

1923 Με τη Συνθήκη της Λωζάνης η Ιταλία, αφού έχει αθετήσει δύο φορές την υπογραφή της για εκχώρηση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα (συμφωνία Τιτόνι – Βενιζέλου 1919 και Συνθήκη Σεβρών 1920), αποκτά διεθνές νομικό έρεισμα για κατοχή των νησιών.

1932 Ιταλοτουρκική σύμβαση για τον καθορισμό των θαλάσσιων ορίων και τον προσδιορισμό των νησίδων, οι οποίες έκτοτε «ουδεμίας αμφισβητήσεως αποτελούν αντικείμενο». Μεταξύ τους ρητά αναφέρονται και οι «Καρντάκ-Αιμνιά-Ιμια» ως ιταλικές.

9/1943 – 5/1945 Υπό ναζιστική κατοχή, μετά τη συνθηκολόγησης της Ιταλίας.

8/5/1945 Παράδοση των νησιών από τους Γερμανούς στους Βρετανούς. Αντί να αποδοθούν στην Ελλάδα αρχίζει η περίοδος της αγγλοκρατίας.

15/5/1945 Ο αρχιεπίσκοπος – αντιβασιλιάς Δαμασκηνός στη Ρόδο, σε μια συμβολική επίσκεψη.

9/1945 Πρώτη γενική συμφωνία των υπουργών Εξωτερικών των τεσσάρων Μεγάλων Δυνάμεων στο Λονδίνο για εκχώρηση στην Ελλάδα.

6-8/1946 Στο Συμβούλιο των τεσσάρων στο Παρίσι, συμφωνείται να περιέλθουν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Πρόκειται για απόφαση-σταθμό που εγκρίνεται αμέσως μετά στη Συνδιάσκεψη Ειρήνης.

10/2/1947 Υπογράφεται στο Παρίσι η συνθήκη ειρήνης με την Ιταλία. Στην Ελλάδα η κυριαρχία της Δωδεκανήσου, περιλαμβάνοντας ό,τι βρισκόταν προηγουμένως υπό ιταλικό έλεγχο.

31/3/1947 Οι Βρετανοί παραδίδουν τη διοίκηση στην Ελλάδα.

9/11948 Νόμος της ελληνικής Βουλής για την προσάρτηση.

7/3/1948 Πανηγυρική τελετή ένωσης.

Τ. Κατσιμάρδος-ΕΘΝΟΣ

Η κυβέρνηση οφείλει να μη χάνει χρόνο και χρήμα και για τον τουρισμό μας

Ο αναπληρωτής Τομεάρχης Εξωτερικών της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης κ. Σταύρος Καλαφάτης και ο Τομεάρχης Τουρισμού, βουλευτής Δωδεκανήσου, κ. Μάνος Κόνσολας , με αφορμή την παύση του προγράμματος διευκόλυνσης θεωρήσεων για τα νησιά του Αιγαίου και τις χρονοβόρες διαδικασίες που απαιτούνται για έκδοση βίζας σε πολίτες χωρών που αποτελούν δυναμικές αγορές για τον ελληνικό τουρισμό, έκαναν την ακόλουθη δήλωση:

«Σε μια Ελλάδα που έχει ανάγκη αξιοποίησης του 100% των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της, η κυβέρνηση δεν δικαιούται να αφήνει ανεκμετάλλευτη καμία ευκαιρία ενίσχυσης του τουρισμού μας.
Στα περσινά προβλήματα της διαδικασίας έκδοσης βίζας στη δυναμική για την Ελλάδα αγορά της Ρωσίας, έρχονται να προστεθούν δύο ακόμα φλέγοντα ζητήματα: α) η ανάγκη κάλυψης των απωλειών από την παύση του πιλοτικού προγράμματος θεωρήσεων για επισκέψεις Τούρκων τουριστών στα ελληνικά νησιά και β) η κυβερνητική αδράνεια στην αντιμετώπιση των καθυστερήσεων έως δύο μηνών, που παρατηρείται στην τεράστια αναδυόμενη τουριστική αγορά της Κίνας.
Την ώρα που εκατομμύρια τουρίστες αναζητούν νέους προορισμούς λόγω προβλημάτων ασφάλειας σε γειτονικές μας ανταγωνιστικές χώρες, η κυβέρνηση ΣΤΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν δικαιούται να αδρανεί.
Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν έχει επιβάλει την υπερφορολόγηση στο τουριστικό προϊόν μας εδώ και δύο χρόνια».

Στη Βουλή επαναφέρει το ζήτημα της ακρίβειας των στοιχείων για τις τουριστικές αφίξεις, με γραπτή, αυτή τη φορά, Ερώτηση που κατέθεσε ο Τομεάρχης Τουρισμού της Νέας Δημοκρατίας και Βουλευτής Δωδεκανήσου, κ. Μάνος Κόνσολας.
Όπως είναι γνωστό, ο κ. Κόνσολας είχε καταθέσει δύο φορές Επίκαιρη Ερώτηση, αλλά η συζήτησή τους στην Ολομέλεια της Βουλής δεν πραγματοποιήθηκε.
Σε δήλωσή του, ο Τομεάρχης Τουρισμού της Ν.Δ, επισημαίνει:
«Το Υπουργείο Τουρισμού δεν θα αποφύγει τη συζήτηση και θα αναγκαστεί να συζητήσει σοβαρά για την έλλειψη επεξεργασίας των στοιχείων για τις αφίξεις που δημιουργούν ψευδείς και παραπλανητικές εικόνες για τον τουρισμό μας.
Εφόσον η Υπουργός Τουρισμού δήλωσε δύο φορές αδυναμία να συζητηθεί η Επίκαιρη Ερώτηση στη Βουλή, κατέθεσα γραπτή Ερώτηση.
Τα στατιστικά στοιχεία για τις αφίξεις δεν προσφέρονται για «δημιουργική λογιστική» και για πολιτικές σκοπιμότητες. Αντίθετα, πρέπει να χαρακτηρίζονται από ακρίβεια.
Δεν υπάρχει δευτερογενής και εξειδικευμένη επεξεργασία των στοιχείων των αφίξεων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να προσμετρώνται στους τουρίστες Έλληνες που εργάζονται στο εξωτερικό αλλά και κάτοικοι γειτονικών χωρών που επισκέπτονται για λίγες ώρες την Ελλάδα ή ακόμα και...οδηγοί φορτηγών.
Η Τράπεζα της Ελλάδας ορθώς καταγράφει τα στοιχεία για τον αριθμό των αφίξεων και για τα έσοδα, αλλά υπάρχει έλλειψη ενός θεσμικού και εξειδικευμένου οργάνου, που θα επεξεργάζεται αυτά τα στοιχεία, ενός Ερευνητικού Ινστιτούτου για τον τουρισμό».

Επισυνάπτεται το πλήρες κείμενο της Ερώτησης του κ. Κόνσολα.

Αθήνα, 7 Φεβρουαρίου 2017
Αρ.Πρ.: 3219 7/02/17

Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η
Προς
Κυρία Υπουργό Τουρισμού

ΘΕΜΑ: «Η έλλειψη δευτερογενούς και εξειδικευμένης επεξεργασίας των στοιχείων των αφίξεων, δημιουργεί ψευδή και ανακριβή εικόνα για τον τουρισμό μας»


Κυρία Υπουργέ,

Τα στατιστικά στοιχεία για τις αφίξεις αλλά και τα έσοδα στον τουρισμό, δεν μπορούν να μετατρέπονται σε πρώτη ύλη για τη δημιουργία εντυπώσεων και για την άσκηση «δημιουργικής λογιστικής», με γνώμονα μικροκομματικές και πολιτικές σκοπιμότητες.
Αντίθετα, τα στοιχεία των αφίξεων, αλλά και όλα τα δεδομένα που αφορούν στον τουρισμό πρέπει να χαρακτηρίζονται από ακρίβεια, να υπόκεινται σε ορθολογική και λεπτομερή επεξεργασία προκειμένου να πιστοποιείται η ακρίβειά τους. Είναι αναγκαία προϋπόθεση για να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εργαλείο για τη διαμόρφωση πολιτικών και διορθωτικών παρεμβάσεων.
Η Τράπεζα της Ελλάδας ορθώς καταγράφει τα στοιχεία για τον αριθμό των αφίξεων αλλά και για τα έσοδα. Το πρόβλημα, όμως, έγκειται στην έλλειψη ενός θεσμικού και εξειδικευμένου οργάνου, που θα επεξεργάζεται αυτά τα στοιχεία.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι στις αφίξεις προσμετρώνται και οι μονοήμερες ή ολιγόωρες επισκέψεις πολιτών από γειτονικές χώρες αλλά και Ελλήνων που εργάζονται στο εξωτερικό. Σε καμία περίπτωση όλοι αυτοί δεν μπορούν να προσμετρώνται στις τουριστικές αφίξεις. Χρειάζεται μια δευτερογενής επεξεργασία για να διαπιστωθεί ποιοι είναι τουρίστες.
Ένα παράδειγμα, που αναδεικνύει αυτή τη στρέβλωση, αναδεικνύεται από τα στοιχεία της ΤτΕ το 2015 για τις αφίξεις.
Σύμφωνα με αυτά, τη μεγαλύτερη συμμετοχή ως προς το σύνολο των αφίξεων από τις χώρες της Ευρώπης, έχει η ΠΓ∆Μ με ποσοστό 12,8%, που μεταφράζεται σε 3 εκ. επισκέπτες, κάτι που φυσικά ισχύει αλλά πρόκειται για ολιγόωρες ή μονοήμερες επισκέψεις που δεν μπορούν να θεωρούνται ως τουριστικές αφίξεις.
Ανάλογα στοιχεία προκύπτουν και από τη Βουλγαρία ενώ αποδεικνύεται ότι στον αριθμό των αφίξεων προσμετρώνται και οδηγοί φορτηγών που εισέρχονται στη χώρα. Φυσικά όλοι αυτοί δεν μπορούν να θεωρηθούν τουριστικό ρεύμα.
Αυτό το γεγονός και μόνο, καταδεικνύει την ανάγκη δημιουργίας ενός εξειδικευμένου κέντρου ή μηχανισμού για τη δευτερογενή επεξεργασία των στοιχείων των αφίξεων προκειμένου να υπάρχει ακρίβεια και να εξάγονται ασφαλή συμπεράσματα.
Η εργαλειοποίηση του αριθμού των αφίξεων για να δημιουργηθούν εντυπώσεις, πρέπει να σταματήσει.

Κατόπιν των ανωτέρω
Ερωτάται η Κυρία Υπουργός

1. Εάν αντιλαμβάνεται το πρόβλημα και τη στρέβλωση που υπάρχει σχετικά με τα στοιχεία των αφίξεων και την έλλειψη δευτερογενούς και λεπτομερούς επεξεργασίας τους και με ποιο τρόπο προτίθεται να το αντιμετωπίσει.


Ο Ερωτών Βουλευτής


Μάνος Κόνσολας
Βουλευτής Δωδεκανήσου

Ποινή κάθειρξης 21 ετών επέβαλε χθες το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Κω σε έναν 55χρονο Ροδίτη που κρίθηκε ένοχος, χωρίς ελαφρυντικά, αποπλάνησης παιδιών κατά συρροή.

Θύματά του φέρονται δύο ανήλικα παιδιά, ηλικίας 9 και 6 ετών, παιδιά μιας χήρας, που διέμεναν μαζί με τη μητέρα τους σε οικία επί της οδού Θ. Σοφούλη. Στο ίδιο οίκημα διέμενε και ο κατηγορούμενος, με τον οποίο η χήρα διατηρούσε επτάχρονο ερωτικό δεσμό, κατά τη διάρκεια του οποίου απέκτησε άλλα δύο παιδιά.

Ο 55χρονος κρίθηκε ένοχος για το ό,τι εκμεταλλευόμενος την απουσία της μητέρας των κοριτσιών, πήγαινε στο δωμάτιό μιας εξ’ αυτών, της έβγαζε τα ρούχα και την χάιδευε το σώμα. Επίσης έπαιρνε το χέρι της και το έβαζε στα γεννητικά του όργανα, ενώ άλλοτε την παρακινούσε να θωπεύσει το γεννητικό του όργανο.

Σύμφωνα με την κατάθεση της εξάχρονης, ο κατηγορούμενος, κατά τη διάρκεια απουσίας της μητέρας της, πήγαινε στο δωμάτιό της, της έβγαζε τα εσώρουχα και τη χάιδευε στα γεννητικά όργανα, σχεδόν κάθε μέρα από το 1997 και μετά. O δράστης, φέρεται, εκμεταλλευόμενος τη συναισθηματική ανωριμότητα των παιδιών, να χρησιμοποίησε τα γεννητικά τους όργανα προκειμένου να επιτύχει ηδονιστικό αποτέλεσμα, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις της συμπεριφοράς του στον ψυχικό τους κόσμο και στη μετέπειτα, ως ενηλίκων πλέον ατόμων, υγιή ερωτική ζωή τους.

Στο παραπεμπτικό βούλευμα αναφέρονται και τα ακόλουθα:
«Η μικρή ηλικία των παθουσών (έξι και εννέα ετών αντίστοιχα), η εκμετάλλευση από τον κατηγορούμενο του γεγονότος ότι ο φυσικός τους πατέρας είχε αποβιώσει, και επομένως τη θέση του κατελάμβανε πλέον ο κατηγορούμενος, λόγω και της σχέσεώς του με τη μητέρα τους, η αποθράσυνση αυτού, η επ’ αρκετό χρόνο επανάληψη της ίδιας πράξης (σχεδόν κάθε βράδυ από το 1997 και εντεύθεν), η απεχθής συμπεριφορά του που ασφαλώς και θα συνεχιζόταν, εάν τα παιδιά δεν αποφάσιζαν να μιλήσουν στη μητέρα τους, είναι στοιχεία που συνηγορούν υπέρ της ενοχής του».

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο… «με περισσότερες από μία πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση ενός και του αυτού εγκλήματος, με πρόθεση ενήργησε ασελγείς πράξεις με πρόσωπο που δεν είχε συμπληρώσει τα δέκα έτη. Συγκεκριμένα κατά το χρονικό διάστημα από τις αρχές του έτους 1997 έως τον μήνα Mάιο του έτους 2000 και σε ημερομηνίες που δεν εξακριβώθηκαν κατά την ανάκριση κόρης της συντρόφου του, από προηγούμενο γάμο της, ηλικίας τότε εννέα ετών, αφού γεννήθηκε την 4-1-1987, θώπευσε αυτήν ηδυπαθώς σε όλο της το σώμα, της αφαιρούσε τα εσώρουχα και αφού έπιανε το χέρι της, το ακουμπούσε στα γεννητικά του όργανα.
Τις πράξεις αυτές, οι οποίες προσβάλλουν το κοινό αίσθημα της αιδούς και των ηθών, καθώς και την αγνότητα της παιδικής ηλικίας και την ηθική καθαριότητα και ψυχική υγεία των ανηλίκων, ο κατηγορούμενος τις τέλεσε με αποκλειστικό σκοπό ηδονισμού και ικανοποίησης της γενετήσιας επιθυμίας του, αν και γνώριζε ότι η παθούσα δεν είχε συμπληρώσει το δέκατο έτος της ηλικία της.

Mε περισσότερες από μία πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση ενός και του αυτού εγκλήματος, με πρόθεση ενήργησε ασελγείς πράξεις με πρόσωπο που δεν είχε συμπληρώσει τα δέκα έτη. Συγκεκριμένα κατά το χρονικό διάστημα από τις αρχές του έτους 1997 έως τον μήνα Mάιο του έτους 2000 και σε ημερομηνίες που δεν εξακριβώθηκαν κατά την ανάκριση, αφού εισερχόταν στο υπνοδωμάτιο της, από προηγούμενο γάμο της, ηλικίας τότε έξι ετών, αφού γεννήθηκε στις 19-1-1991, θώπευσε αυτήν ηδυπαθώς σε όλο της το σώμα, της αφαιρούσε τα εσώρουχα και αφού έπιανε το χέρι της, το ακουμπούσε στα γεννητικά του όργανα.

Τις πράξεις αυτές, οι οποίες προσβάλλουν το κοινό αίσθημα της αιδούς και των ηθών, καθώς και την αγνότητα της παιδικής ηλικίας και την ηθική καθαριότητα και ψυχική υγεία των ανηλίκων, ο κατηγορούμενος τις τέλεσε με αποκλειστικό σκοπό ηδονισμού και ικανοποίησης της γενετήσιας επιθυμίας του, αν και γνώριζε ότι η παθούσα δεν είχε συμπληρώσει το δέκατο έτος της ηλικίας της». Ως συνήγορος υπεράσπισης του παρέστη ο δικηγόρος κ. Χριστόφορος Καλογήρου και ως συνήγορος πολιτικής αγωγής ο δικηγόρος κ. Αλκιβιάδης Χατζαντώνης.

Πηγή:www.dimokratiki.gr

ferriesingreece2

kalimnos

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot