Διαφορετικές είναι οι εκτιμήσεις των νομικών συμβούλων της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου και του Δήμου Ρόδου γύρω από την τύχη νέων προσφυγών ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων, για την ακύρωση, ως αντισυνταγματικού, του νόμου με τον οποίο καταργήθηκαν οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ στα νησιά.

Όπως απεκάλυψε η «δημοκρατική» μετά την έκδοση των «απορριπτικών» προηγούμενων προσφυγών αποφάσεων της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, ανοίγεται η δυνατότητα νέων και μάλιστα μαζικών προσφυγών για την ακύρωση πλέον του νόμου με τον οποίον καταργήθηκαν οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ στα νησιά.

Από το διατακτικό των αποφάσεων προκύπτει συγκεκριμένα ότι:
1. Οσοι επιτηδευματίες έχουν καταβάλει ΦΠΑ με αυξημένο συντελεστή στο διάστημα από 11 Οκτωβρίου 2015 έως 27 Μαΐου 2016 δύνανται να αιτηθούν την επιστροφή του και σε περίπτωση αρνήσεως των οικείων ΔΟΥ να προσφύγουν ενώπιον των Διοικητικών Πρωτοδικείων.
2.Για το επόμενο διάστημα δύνανται να μην πληρώσουν τον αυξημένο ΦΠΑ και να προσβάλουν με πρότυπη δίκη το Νόμο 4389/2016, ο οποίος ακολούθησε την από 29.9.2015 υπουργική απόφαση με την οποίαν καταργήθηκαν οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ, η οποία είχε προσβληθεί ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Ο προϊστάμενος της νομικής υπηρεσίας του Δήμου Ρόδου κ. Θ. Παπαγεωργίου, εξέφρασε ωστόσο χθες με δήλωσή του, την απαισιοδοξία του για την ευδοκίμηση των νέων προσφυγών:
«Η άποψή μου για το σκεπτικό των αποφάσεων της Ολομέλειας του ΣτΕ, σχετικά με τη κατάργηση των μειωμένων συντελεστών του ΦΠΑ, είναι ότι περιέχει αντινομίες και αντιφάσεις που δημιουργούν εξαιρετικά θολό τοπίο ευδοκίμησης νέων προσφυγών.

Στο δικονομικό μέρος από τη μια προβάλλεται ότι οι διατάξεις κατάργησης με υπουργικές αποφάσεις του καθεστώτος των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στη Ρόδο και μερικά άλλα νησιά του Αιγαίου, δεν έχουν σχέση με τις μεταγενέστερες διατάξεις του νόμου που επακολούθησε και σταδιακά κατάργησε το καθεστώς στα νησιά.
Ωστόσο από την άλλη κρίθηκε ότι με τις μεταγενέστερες αυτές διατάξεις, εφεξής έπαυσαν να ισχύουν οι υπουργικές αποφάσεις που κατάργησαν το καθεστώς των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στη Ρόδο κ.λ.π. .
Ενώ δε έκρινε ότι εφεξής δηλαδή από της θέσπισης του νόμου, καταργήθηκαν οι υπουργικές αποφάσεις άρα προηγουμένως παρήγαγαν φορολογικά δυσμενή αποτελέσματα, παρά ταύτα ούτε για την περίοδο αυτή το Δικαστήριο θέλησε να κρίνει τις υποθέσεις.
Στο ουσιαστικό μέρος της αντισυνταγματικότητας και της κατά της γνώμης μου άλλης μιας φοράς «ταφής» των διατάξεων του άρθρου 106 παρ. 1 του Συντάγματος περί νησιωτικότητας, επίσης από τη μια το ανώτατο δικαστήριο σε ολομέλεια έκρινε ότι οι διατάξεις του νόμου για σταδιακή κατάργηση των μειωμένων συντελεστών στα νησιά δεν είναι αντισυνταγματική.

Ωστόσο και στην περίπτωση αυτή από την άλλη, άφησε την πόρτα των δικαστηρίων ανοικτή, κρίνοντας ότι μπορούν να ασκούνται ξεχωριστά από κάθε επαγγελματία προσφυγές – ατομικές πράξεις ακύρωσης για τις περιόδους πριν την ψήφιση του νόμου που ίσχυαν οι υπουργικές αποφάσεις, ώστε οι προσφεύγοντες υπομένοντας το κάθε είδους κόστος να περιμένουν να κριθεί το συνταγματικό κύρος των υπουργικών διατάξεων, όταν ήδη το δικαστήριο έκρινε με δεσμευτικότητα νομολογίας ολομέλειας ότι η σταδιακή κατάργηση του καθεστώτος των μειωμένων συντελεστών στα νησιά δεν είναι αντισυνταγματική…..

Με όλα αυτά και γνωρίζοντας ύστερα από την προηγηθείσα από το 2012 μείζονος σημασίας απόφαση 668/2012 της Ολομελείας του ΣτΕ, ότι η όλη περιρρέουσα «ατμόσφαιρα» είναι πλήρως διαπερασμένη από τη «κλιματική αλλοίωση» του «μνημονιακού δημόσιου συμφέροντος», που όλα τα επιτρέπει φτάνει να εξασφαλίζονται τύποις έσοδα, έχω τη προσωπική θέση-πεποίθηση ότι νέες ατομικές πλέον προσφυγές-ατομικές πράξεις στα εθνικά δικαστήρια, κάθε άλλο παρά θα έχουν ρόδινο μέλλον».

Ο νομικός σύμβουλος της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου κ. Γ. Φιλιππάκος από την άλλη δήλωσε τα εξής:
«Οι απορριπτικές αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας έχουν και δεύτερη ανάγνωση. Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας θεώρησε συγκεκριμένα τις προσφυγές που ασκήθηκαν για την ακύρωση της Υπουργικής Απόφασης, με την οποία αυξήθηκαν οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ σε ορισμένα νησιά καταργημένες, γιατί ακολούθησε μεταγενέστερη ρύθμιση με νόμο πλέον και συγκεκριμένα με το άρθρο 52 του Ν. 4389/2016 με έναρξη ισχύος από την 27η Μαΐου 2016. Η Ολομέλεια του ΣτΕ με τις αποφάσεις της ούτε καταργεί, ούτε απορρίπτει, ούτε κάνει δεκτούς τους ισχυρισμούς των προσφευγόντων διότι με τον νόμο που ακολούθησε εισήχθη νέα ρύθμιση.
Πρακτική συνέπεια αυτού είναι ότι με βάση και τη σκέψη των αποφάσεων περί αυτοτελούς δικαιώματος των προσφευγόντων, δύναται να προσβάλουν την συνταγματικότητα σε νέες δίκες είτε μετά από αίτημα επιστροφής του αυξημένου ΦΠΑ που καταβλήθηκε μέχρι τον Μαϊο του 2016 είτε με αίτημα να κριθεί αντισυνταγματικό το άρθρο 52 του Ν. 4389/2016, στα πλαίσια νέας πρότυπης δίκης.
Φρονώ ότι ο έλεγχος συνταγματικότητας είναι διάχυτος και ασκείται με παρεμπίπτουσα αγωγή στα τακτικά Διοικητικά Δικαστήρια. Επιπλέον οι προσφεύγοντες μπορούν να ασκήσουν τις αγωγές τους στο καθ’ύλην διοικητικό δικαστήριο και να αιτηθούν να εισαχθεί απευθείας η υπόθεσή τους ενώπιον του ΣτΕ λόγω του γενικότερου ενδιαφέροντος».
Ο κ. Φιλιππάκος δήλωσε μάλιστα ότι ο ίδιος θα εισηγηθεί στο Περιφερειακό Συμβούλιο να συνεχίσει ο δικαστικός αγώνας της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου για να κριθεί αντισυνταγματικός ο νόμος για την αύξηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά.

Πηγή:www.dimokratiki.gr

Εξαιρετικά δυσμενείς είναι οι εξελίξεις στην μάχη των νησιωτών, ενώπιον της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας για την ακύρωση της από 29.9.2015 υπουργικής απόφασης με την οποίαν καταργήθηκαν οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ.

Την Παρασκευή δημοσιεύθηκαν συγκεκριμένα οι υπ’ αρίθμ. 1231, 1232, 1233, 1234, 1235 και 1236/2017 αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, που βρίσκονται ακόμη στο στάδιο της καθαρογραφής, σύμφωνα με τις οποίες οι ισάριθμες προσφυγές που ασκήθηκαν θεωρούνται “καταργηθείσες”.
Το περιεχόμενο των αποφάσεων δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό, πλην όμως εικάζεται ότι η Ολομέλεια του ΣτΕ δεν μπήκε στην ουσία της υπόθεσης γιατί της Υπουργικής Απόφασης ακολούθησε η έκδοση Νόμου, ο οποίος δεν προσβλήθηκε με αποτέλεσμα να θεωρούνται οι δίκες καταργηθείσες.
Σε κάθε περίπτωση μένει να διαπιστωθεί εάν η μάχη ενώπιον του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου έχει χαθεί οριστικά ή αν συντρέχουν ακόμη οι προϋποθέσεις και εξακολουθούν να ισχύουν οι προθεσμίες για την υποβολή νέων προσφυγών.
Σε κάθε περίπτωση το τοπίο αναμένεται να ξεκαθαρίσει την προσεχή Δευτέρα (αύριο).
Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας είχε εξετάσει συγκεκριμένα την 16η Σεπτεμβρίου 2017 τις προσφυγές που άσκησαν επιχειρηματίας της Μυκόνου, Επιμελητήρια των νησιών, συμπεριλαμβανομένου κι αυτού της Δωδεκανήσου, η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, ο Δήμος Μυκόνου και οι Δικηγορικοί Σύλλογοι Σύρου και Νάξου.
Στις προσφυγές που ασκήθηκαν έγινε επίκληση 7 λόγων ακυρώσεως της Κοινής Υπουργικής Απόφασης με την οποία καταργήθηκαν οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ σε 6 μόνο νησιά από την 1η Οκτωβρίου 2015.
Παράγοντες του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου, που παρακολουθούσαν από κοντά την υπόθεση, εξέφραζαν τις επιφυλάξεις τους για την επιτυχή έκβαση της προσπάθειας που καταβάλλεται για την ακύρωση της καταστροφικής για τα νησιά διάταξης.
Όπως ανέφεραν, εξαιτίας των συνεχών αναβολών, λόγω της αποχής των δικηγόρων από την άσκηση των καθηκόντων τους, ένα από τα ισχυρά επιχειρήματα των προσφυγών περί αντισυνταγματικότητας του μέτρου, που εφαρμόστηκε σε συγκεκριμένα νησιά έχει πλέον εκλείψει αφού με τα νέα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ έχουν πλέον καταργηθεί για το σύνολο των νησιών.
Κάτω από αυτό το πρίσμα, δεν νοείται διαφορετική μεταχείριση, που αντίκειται στο Σύνταγμα και ως εκ τούτου είναι εξαιρετικά δύσκολο ο συγκεκριμένος λόγος προσφυγής να ευδοκιμήσει.
Θυμίζουμε ότι οι προσφυγές κατατέθηκαν αρχικά στο 7μελούς σύνθεσης Β΄ Τμήμα του ΣτΕ και εκείνο με την σειρά του, λόγω της εξαιρετικής σοβαρότητας του θέματος, το παρέπεμψε απευθείας στην Ολομέλεια.
Για την άσκηση της προσφυγής, ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, επελέγη η δικηγορική εταιρεία «Λαζαράτος και Συνεργάτες» του κ. Παναγιώτη Λαζαράτου, καθηγητή του Διοικητικού Δικαίου. Ο κ. Λαζαράτος μαζί με τον δικηγόρο κ. Αλέξανδρο Λυκουρέζο, είχαν ασκήσει εξάλλου κατ’ εντολή και για λογαριασμό του πελάτη τους κ. Λ. Σικινιώτη, επιχειρηματία, κατοίκου Μυκόνου, την πρώτη προσφυγή για την ακύρωση της υπουργικής απόφασης.
Με τις προσφυγές ζητήθηκε να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική, παράνομη και αντίθετη στην ευρωπαϊκή νομοθεσία, η σχετική υπουργική απόφαση σύμφωνα με την οποία από 1.10.2015 ισχύει αυξημένος συντελεστής ΦΠΑ σε Ρόδο, Σαντορίνη, Μύκονο, Νάξο, Πάρο και Σκιάθο.
Καταγγέλλεται η επίμαχη υπουργική απόφαση ως παράνομη και υποστηρίζεται ότι αντίκειται στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ισότητας των πολιτών καθώς «ο φόρος δεν μπορεί να βαρύνει ορισμένο μόνο κύκλο προσώπων και να πλήττει ορισμένη μόνο κατηγορία φορολογουμένων», ενώ υπογραμμίζεται ότι «η επιβολή αυξημένου ΦΠΑ σε ορισμένα μόνο νησιά, χωρίς να υπάρχουν συγκεκριμένα κριτήρια, ισοδυναμεί με επιβολή νέου φόρου στα νησιά αυτά».
Υποστηρίζεται ακόμη ότι παραβιάζεται και η συνταγματική αρχή της αναλογικότητας αφού οι κάτοικοι των 6 αυτών νησιών βαρύνονται με αυξημένο ΦΠΑ σε σχέση με τους κατοίκους των άλλων νησιών του Αιγαίου και της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Τέλος, υποστηρίζεται ότι παραβιάζεται η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2006/112/ΕΚ που καθορίζει κοινό σύστημα ΦΠΑ μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με το άρθρο 120 αυτής της Ευρωπαϊκής Οδηγίας –όπως υπογραμμίζεται στις προσφυγές- καθιερώνεται μικρότερος συντελεστής ΦΠΑ στους νομούς Λέσβου, Χίου, Σάμου, Δωδεκανήσου, Κυκλάδων και στα νησιά Θάσος, Βόρειες Σποράδες, Σαμοθράκη και Σκύρος.
Είχαν επισημάνει επίσης ότι παραβιάζονται και τα άρθρα 43 και 78 του Συντάγματος καθώς ο συντελεστής του ΦΠΑ στα επίμαχα νησιά καθορίστηκε με υπουργική απόφαση και όχι με νόμο ή με Προεδρικό Διάταγμα όπως προβλέπουν οι συνταγματικές επιταγές.
Η διαδικασία ενώπιον της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας είχε εξελιχθεί σε «σφυροκόπημα» συνταγματικού επιπέδου.
Οι νομικοί εκπρόσωποι διαφόρων παραγωγικών και επαγγελματικών φορέων αλλά και μεμονωμένων κατοίκων (επιχειρηματιών) της πρώτης ομάδας νησιών, όπου εφαρμόστηκε από 1-10-15 ο αυξημένος ΦΠΑ (23%), «διασταύρωσαν τα ξίφη τους» με τον νομικό εκπρόσωπο του Δημοσίου, που ζήτησε από το ΣτΕ να απορριφθούν ως αβάσιμοι οι ισχυρισμοί των αιτούντων ότι η αύξηση αυτή παραβιάζει σωρεία διατάξεων του Συντάγματος και του ενωσιακού δικαίου.
Στη «μάχη» που δόθηκε ενώπιον 22 ανώτατων δικαστών στην Ολομέλεια ΣτΕ υπό τον πρόεδρό του Ν. Σακελλαρίου, οι νομικοί εκπρόσωποι νησιωτικών ομάδων της αρχικής εφαρμογής (Θήρας, Μυκόνου, Πάρου, Νάξου, Ρόδου, Σκιάθου) υποστήριξαν ότι τα σχετικά νομοθετικά μέτρα είναι επαχθέστατα, επιβαρύνουν σε μεγάλο βαθμό τους νησιώτες και παραβιάζουν κατάφωρα τις συνταγματικές επιταγές και την ενωσιακή κατευθυντήρια γραμμή για λήψη ενισχυτικών μέτρων ανάπτυξης στα νησιά.
Στις σχετικές προσφυγές, ακολούθησαν κι άλλες παρόμοιες για τη μεταγενέστερη αύξηση του ΦΠΑ σε άλλα 11 νησιά (Σύρο, Θάσο, Ανδρο, Σκύρο, Τήνο, Μήλο, Κάρπαθο, Αλόννησο, Σίφνο, Τζια, Αντίπαρο)
Ο εκπρόσωπος του Δημοσίου υποστήριξε ότι οι νόμοι 4336/15 και 4389/16 δεν παραβιάζουν τις διατάξεις του Συντάγματος (και διεθνών συμβάσεων) για τη φορολογική ισότητα και αναλογικότητα, χαρακτηρίζοντας αβάσιμες τις αιτιάσεις που πρόβαλαν οι αιτούντες, που ζήτησαν να γίνει και προδικαστικό ερώτημα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Η εισηγήτρια της υπόθεσης, Σύμβουλος Επικρατείας Ευ. Νίκα, σημείωσε ότι τίθεται και ζήτημα συνταγματικότητας του ν. 4389/16 (για αναδρομική κατάργηση φορολογικών ελαφρύνσεων), ενώ ο εκπρόσωπος του Δημοσίου υποστήριξε ότι δεν μπορεί να ελεγχθεί σε αυτήν τη δίκη τέτοιο θέμα, προσθέτοντας ότι η αρχική απόφαση για τον ΦΠΑ αναβαθμίστηκε και ανυψώθηκε σε επίπεδο νόμου και ότι δεν προκύπτει πως η Σύρος και η Πάρος μπορεί να έχουν μειωμένους συντελεστές, έναντι π.χ. της Γαύδου.

Πηγή:www.dimokratiki.gr

«Κάηκε» ο πυροσβέστης (αλλά κι ο αξιωματικός των Ενόπλων Δυνάμεων ή των Σωμάτων Ασφαλείας) που θα επιχειρήσει να φύγει πρόωρα από την υπηρεσία του, μολονότι έλαβε από το κράτος ειδική εκπαίδευση και ξέρει ότι υποχρεώνεται να παραμείνει για κάποιο διάστημα (τουλάχιστον 10ετία) στο σώμα.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσε ποινή απόταξης που επέβαλε η Πυροσβεστική σε πυραγό που θέλησε να αποχωρήσει 6 χρόνια πριν συμπληρώσει τη 10ετή υποχρεωτική παραμονή του, κρίνοντας συνταγματική την ταυτόχρονη «τιμωρία» του για καταβολή αποζημίωσης στο Δημόσιο 53.678 ευρώ! Αποκρούοντας ενστάσεις του αξιωματικού, δέχθηκε ότι η υποχρεωτική παραμονή μετά την ειδική εκπαίδευση (για 10 χρόνια) δεν παραβιάζει τις συνταγματικές αρχές για ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, επιλογή επαγγέλματος και ισότητα, ούτε διεθνείς συμβάσεις που απαγορεύουν την καταναγκαστική εργασία.

Επικαλούμενο αντίστοιχη απόφαση του Ευρωδικαστηρίου για υποχρεωτική παραμονή των αποφοίτων στρατιωτικών σχολών, το ΣτΕ έκρινε συνταγματική την αντίστοιχη πρόβλεψη για τα Σώματα Ασφαλείας και ειδικά για αξιωματικούς της Πυροσβεστικής, αποφοίτους της Σχολής Επαγγελματιών Χειριστών Αεροσκαφών της Ολυμπιακής Αεροπλοΐας, που πρέπει να παραμείνουν τουλάχιστον επί 10ετία μετά τη λήξη της εκπαίδευσης, αλλιώς απειλούνται με καταβολή αποζημίωσης στο Δημόσιο.

Η υποχρεωτική παραμονή επιχειρεί να στελεχώσει το σώμα με ικανούς και έμπειρους αξιωματικούς, που με δαπάνες και μέριμνα του Δημοσίου έλαβαν εξειδικευμένη εκπαίδευση -τονίζει το ΣτΕ- και συνεπώς εξυπηρετείται υπέρτερος σκοπός δημοσίου συμφέροντος για την οργάνωση και διαρκή ετοιμότητα του σώματος προς εκπλήρωση της αποστολής του, η οποία πλήττεται αν αποχωρήσουν πρόωρα στελέχη του, μετά την εκπαίδευση και τον προγραμματισμό αναγκών της υπηρεσίας.

Υποχρέωση
Παράλληλα έκρινε ότι, κατά την υποχρεωτική παραμονή, δεν μπορούν οι αξιωματικοί αυτοί να παραιτηθούν ούτε για να κατεβούν υποψήφιοι στις δημοτικές εκλογές.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση, πυροσβέστης μονιμοποιημένος τη δεκαετία του ’90, τέλειωσε τη Σχολή Δοκίμων Ανθυποπυραγών, πέτυχε σε διαγωνισμούς για ιπτάμενο προσωπικό της Υπηρεσίας Εναερίων Μέσων της Πυροσβεστικής και μετά από εκπαίδευση στη Σχολή, απέκτησε μέχρι το 2006 πτυχία επαγγελματία χειριστή ελικοπτέρων και αεροπλάνων.
Το 2010 υπέβαλε παραίτηση γιατί θεμελίωσε συνταξιοδοτικό δικαίωμα (23 χρόνια και 10 μήνες), που όμως απορρίφθηκε, γιατί όφειλε να παραμείνει έως το 2016, ενώ ίδια απάντηση πήρε όταν παραιτήθηκε για να είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος.

Επειδή δεν προσήλθε στην υπηρεσία, ούτε στο πλαίσιο ΕΔΕ, και δεν απαντούσε στα τηλέφωνα, οδηγήθηκε στο πειθαρχικό που τον απέταξε για απρεπή διαγωγή και ασέβεια προς την υπηρεσία, υποχρεώνοντάς τον να πληρώσει αποζημίωση ίση με τους βασικούς μισθούς που θα έπαιρνε έως τη συμπλήρωση της 10ετίας.