H Αγιά Σοφιά «τζαμί»: Το προκλητικό video έμπνευσης... Ερντογάν
Ιούνιος 03, 2015Η προεκλογική περίοδος στην Τουρκία βρίσκεται στην τελική ευθεία -η κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση είναι την Κυριακή 7 Ιουνίου- και ο Ερντογάν προσπαθεί με κάθε τρόπο να προσελκύσει τις ψήφους των ισλαμιστών.
Το βίντεο του κυβερνώντος κόμματος για τη φιέστα των 562 χρόνων από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, με την Αγία Σοφία σε πρώτο πλάνο και τον μουεζίνη να καλεί τους πιστούς σε προσευχή σε έναν από τους μιναρέδες της -με τη συνδρομή της νέας τεχνολογίας- ικανοποίησε τους ισλαμιστές, που επιθυμούν τη μετατροπή του μνημείου σε τέμενος.
Το βίντεο προκάλεσε ενθουσιασμό στους παρευρισκόμενους οπαδούς του ΑΚΡ.
Η Αγία Σοφία μετατράπηκε σε τζαμί με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 από τον σουλτάνο Μωάμεθ Β'. To 1934 o Μουσταφά Κεμάλ, στο πλαίσιο εκσυγχρονισμού της Τουρκίας, μετέτρεψε το τέμενος σε μουσείο.
Ο Ερντογάν δεν έχει πάρει επισήμως θέση ως προς την πιθανότητα μετατροπής του μνημείου σε τέμενος.
protothema.gr
Οι ισχυροί του κόσμου
Δεκέμβριος 06, 2014«Ζούμε στην εποχή των ισχυρών ανδρών της πολιτικής», οι οποίοι ωστόσο δεν είναι κατ’ ανάγκη αυταρχικοί αναφέρει η οικονομική εφημερίδα Financial Times σε άρθρο της, στο οποίο παρουσιάζει τη λίστα με τους πιο ισχυρούς πολιτικούς άνδρες για το 2014.
Ανάμεσα στους ηγέτες με... σιδηρά πυγμή περιλαμβάνονται ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο Κινέζος ομόλογός του, Σι Τζινπίνγκ, ο Ρώσος Βλαντίμιρ Πούτιν, αλλά και ο Αιγύπτιος Φατάχ αλ Σίσι. Από τη λίστα απουσιάζει το όνομα του Αμερικανού προέδρου Μπάρακ Όμπαμα.
Όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος των FT Φίλιπ Στίβενς από τον κατάλογο δεν μπορούν να λείψουν και οι πιο φιλελεύθερες και δημοκρατικές φιγούρες όπως ο Ναρέντρα Μόντι στην Ινδία και ο Σίνζο Άμπε στην Ιαπωνία, οι οποίοι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να υπονομεύσουν τη φιλελεύθερη συνταγματική τάξη στις χώρες τους.
Ο συνδετικός κρίκος των πιο ισχυρών πολιτικών ηγετών του 2014 που επέλεξαν οι Financial Times είναι η πολιτική τους στις διακρατικές σχέσεις και την εθνική κυριαρχία που παραπέμπει περισσότερο σε προσεγγίσεις του 19ου αιώνα παρά του 20ούΟ συντάκτης σημειώνει ότι αυτό που συνδέει τους πολιτικούς αυτούς είναι μια προσέγγιση των διακρατικών σχέσεων και της εθνικής κυριαρχίας που παραπέμπει περισσότερο στον 19ο αιώνα παρά στο δεύτερο μισό του 20ού.
«Μερικοί θα προσέθεταν σε αυτόν τον κατάλογο και τον Βενιαμίν Νετανιάχου. Παρά τις διαφορές τους, ο τελευταίος νιώθει πιο άνετα με τον Πούτιν παρά με τους φιλελεύθερους της Ευρώπης», γράφει ο Στίβενς.
Την ίδια ώρα, επισημαίνει πως η κατάρρευση του σοβιετικού κομμουνισμού υποτίθεται ότι θα οδηγούσε σε μια φιλελεύθερη διεθνιστική τάξη. «Η Ρωσία θα ευημερούσε ως εταίρος της Δύσης και η Κίνα θα αναγορευόταν σε μια υπεύθυνη υπερδύναμη. Νέες δυνάμεις θα συνειδητοποιούσαν ότι οι κανόνες ωφελούν τους πάντες. Οι πιο αισιόδοξοι διεθνιστές έβλεπαν την Ευρώπη ως τον χώρο ενός μεταμοντέρνου πολυπολισμού και μιας μοιρασμένης εθνικής κυριαρχίας».
Ωστόσο, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, οι ισχυροί άνδρες προτιμούν τον ανταγωνισμό από τη συνεργασία ως τη φυσική τάξη των πραγμάτων. «Είναι μάλλον εθνικιστές παρά διεθνιστές. Και στην περίπτωση της Κίνας και της Ρωσίας, είναι ανερυθρίαστα αναθεωρητές», τονίζουν οι Financial Times.
Εξηγούν δε, ότι στις περισσότερες ανεπτυγμένες δημοκρατίες, ο εθνικισμός (σε αντίθεση με τον πατριωτισμό) παραπέμπει σε μια πολιτική κατάχρηση. Για τον Σι και τον Πούτιν, αντίθετα, είναι ένας τρόπος να αποσπούν υποστήριξη στο εσωτερικό και ένα εργαλείο για την επικράτηση των εθνικών συμφερόντων έναντι των οικουμενικών αξιών. Η οικονομία αποτελεί γι' αυτούς ένα εργαλείο για την άσκηση εξουσίας.
Παράλληλα, το μεγάλο επίτευγμα της Ευρώπης, σύμφωνα με τον Στίβενς, είναι ότι άφησε την ιστορία πίσω της. «Οι ισχυροί άνδρες δεν βλέπουν τον λόγο να απολογηθούν για το παρελθόν. Είναι πολύ απασχολημένοι με το να ξαναγράφουν τα σχολικά εγχειρίδια. Αν ο Άμπε έχει απλώς βαρεθεί να απολογείται, ο Σι θέλει να λύσει λογαριασμούς γυρίζοντας στους πολέμους του οπίου και ο Πούτιν θέλει να εκδικηθεί για την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης», γράφει χαρακτηριστικά.
Όλα αυτά είναι οικεία σε όσους έχουν μελετήσει τις μεγάλες μάχες εξουσίας του 19ου αιώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι αξιωματούχοι στο Πεκίνο επικαλούνται το δόγμα Μονρόε του 1823 και την οικοδόμηση της αμερικανικής ναυτικής δύναμης στις αρχές του 20ού αιώνα ως προηγούμενα για την προσπάθεια του Πεκίνου να εδραιώσει την κυριαρχία του στον δυτικό Ειρηνικό. Οι μεγάλες δυνάμεις ελέγχουν τη γειτονιά τους, λένε. Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Ο Πούτιν και ο Σι δεν κάνουν κάτι διαφορετικό.
Θα ήταν λάθος, όπως εξηγεί ο αρθρογράφος, να θεωρήσει κανείς ότι η άνοδος των ισχυρών ανδρών αποτελεί μια μη αντιμετωπίσιμη πρόκληση προς τη Δύση. «Ο Ερντογάν μπορεί να ήταν όλο χαμόγελα όταν δέχθηκε τον Πούτιν στην Άγκυρα, αλλά η Τουρκία αποτελεί ένα ισχυρό μέλος του ΝΑΤΟ.
Η φιλοδοξία του Άμπε να ανοικοδομήσει τη στρατιωτική ισχύ της Ιαπωνίας αποσκοπεί στην αντίκρουση της Κίνας. Οι μεθοριακές διαμάχες με το Πεκίνο στα Ιμαλάια οδηγούν τον Μόντι να αναζητεί πιο θερμές σχέσεις με τις ΗΠΑ», επισημαίνει ο Στίβενς.
Εξηγεί, μάλιστα, πως αυτό που δείχνουν οι ηγέτες αυτοί είναι ότι το πολυμερές μοντέλο του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα θα αποτελέσει μάλλον ένα ιστορικό διάλειμμα παρά μια νέα φάση στις διακρατικές σχέσεις.
Ολοκληρώνοντας, αναφέρει ότι η παγκοσμιοποίηση βρίσκεται ήδη σε υποχώρηση, με τον Καντ να παραμερίζει για να περάσει ο Χομπς και τη Δύση να μαθαίνει πώς είναι να ζεις σε έναν σκληρό κόσμο.
Όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος των FT Φίλιπ Στίβενς από τον κατάλογο δεν μπορούν να λείψουν και οι πιο φιλελεύθερες και δημοκρατικές φιγούρες όπως ο Ναρέντρα Μόντι στην Ινδία και ο Σίνζο Άμπε στην Ιαπωνία, οι οποίοι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να υπονομεύσουν τη φιλελεύθερη συνταγματική τάξη στις χώρες τους.
Ο συνδετικός κρίκος των πιο ισχυρών πολιτικών ηγετών του 2014 που επέλεξαν οι Financial Times είναι η πολιτική τους στις διακρατικές σχέσεις και την εθνική κυριαρχία που παραπέμπει περισσότερο σε προσεγγίσεις του 19ου αιώνα παρά του 20ούΟ συντάκτης σημειώνει ότι αυτό που συνδέει τους πολιτικούς αυτούς είναι μια προσέγγιση των διακρατικών σχέσεων και της εθνικής κυριαρχίας που παραπέμπει περισσότερο στον 19ο αιώνα παρά στο δεύτερο μισό του 20ού.
«Μερικοί θα προσέθεταν σε αυτόν τον κατάλογο και τον Βενιαμίν Νετανιάχου. Παρά τις διαφορές τους, ο τελευταίος νιώθει πιο άνετα με τον Πούτιν παρά με τους φιλελεύθερους της Ευρώπης», γράφει ο Στίβενς.
Την ίδια ώρα, επισημαίνει πως η κατάρρευση του σοβιετικού κομμουνισμού υποτίθεται ότι θα οδηγούσε σε μια φιλελεύθερη διεθνιστική τάξη. «Η Ρωσία θα ευημερούσε ως εταίρος της Δύσης και η Κίνα θα αναγορευόταν σε μια υπεύθυνη υπερδύναμη. Νέες δυνάμεις θα συνειδητοποιούσαν ότι οι κανόνες ωφελούν τους πάντες. Οι πιο αισιόδοξοι διεθνιστές έβλεπαν την Ευρώπη ως τον χώρο ενός μεταμοντέρνου πολυπολισμού και μιας μοιρασμένης εθνικής κυριαρχίας».
Ωστόσο, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, οι ισχυροί άνδρες προτιμούν τον ανταγωνισμό από τη συνεργασία ως τη φυσική τάξη των πραγμάτων. «Είναι μάλλον εθνικιστές παρά διεθνιστές. Και στην περίπτωση της Κίνας και της Ρωσίας, είναι ανερυθρίαστα αναθεωρητές», τονίζουν οι Financial Times.
Εξηγούν δε, ότι στις περισσότερες ανεπτυγμένες δημοκρατίες, ο εθνικισμός (σε αντίθεση με τον πατριωτισμό) παραπέμπει σε μια πολιτική κατάχρηση. Για τον Σι και τον Πούτιν, αντίθετα, είναι ένας τρόπος να αποσπούν υποστήριξη στο εσωτερικό και ένα εργαλείο για την επικράτηση των εθνικών συμφερόντων έναντι των οικουμενικών αξιών. Η οικονομία αποτελεί γι' αυτούς ένα εργαλείο για την άσκηση εξουσίας.
Παράλληλα, το μεγάλο επίτευγμα της Ευρώπης, σύμφωνα με τον Στίβενς, είναι ότι άφησε την ιστορία πίσω της. «Οι ισχυροί άνδρες δεν βλέπουν τον λόγο να απολογηθούν για το παρελθόν. Είναι πολύ απασχολημένοι με το να ξαναγράφουν τα σχολικά εγχειρίδια. Αν ο Άμπε έχει απλώς βαρεθεί να απολογείται, ο Σι θέλει να λύσει λογαριασμούς γυρίζοντας στους πολέμους του οπίου και ο Πούτιν θέλει να εκδικηθεί για την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης», γράφει χαρακτηριστικά.
Όλα αυτά είναι οικεία σε όσους έχουν μελετήσει τις μεγάλες μάχες εξουσίας του 19ου αιώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι αξιωματούχοι στο Πεκίνο επικαλούνται το δόγμα Μονρόε του 1823 και την οικοδόμηση της αμερικανικής ναυτικής δύναμης στις αρχές του 20ού αιώνα ως προηγούμενα για την προσπάθεια του Πεκίνου να εδραιώσει την κυριαρχία του στον δυτικό Ειρηνικό. Οι μεγάλες δυνάμεις ελέγχουν τη γειτονιά τους, λένε. Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Ο Πούτιν και ο Σι δεν κάνουν κάτι διαφορετικό.
Θα ήταν λάθος, όπως εξηγεί ο αρθρογράφος, να θεωρήσει κανείς ότι η άνοδος των ισχυρών ανδρών αποτελεί μια μη αντιμετωπίσιμη πρόκληση προς τη Δύση. «Ο Ερντογάν μπορεί να ήταν όλο χαμόγελα όταν δέχθηκε τον Πούτιν στην Άγκυρα, αλλά η Τουρκία αποτελεί ένα ισχυρό μέλος του ΝΑΤΟ.
Η φιλοδοξία του Άμπε να ανοικοδομήσει τη στρατιωτική ισχύ της Ιαπωνίας αποσκοπεί στην αντίκρουση της Κίνας. Οι μεθοριακές διαμάχες με το Πεκίνο στα Ιμαλάια οδηγούν τον Μόντι να αναζητεί πιο θερμές σχέσεις με τις ΗΠΑ», επισημαίνει ο Στίβενς.
Εξηγεί, μάλιστα, πως αυτό που δείχνουν οι ηγέτες αυτοί είναι ότι το πολυμερές μοντέλο του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα θα αποτελέσει μάλλον ένα ιστορικό διάλειμμα παρά μια νέα φάση στις διακρατικές σχέσεις.
Ολοκληρώνοντας, αναφέρει ότι η παγκοσμιοποίηση βρίσκεται ήδη σε υποχώρηση, με τον Καντ να παραμερίζει για να περάσει ο Χομπς και τη Δύση να μαθαίνει πώς είναι να ζεις σε έναν σκληρό κόσμο.
zougla.gr
Ελλάδα-Τουρκία: Συμφωνούν στην επανέναρξη συνομιλιών για το Κυπριακό - Διαφωνούν σε όλα τα υπόλοιπα
Δεκέμβριος 01, 2014Η Ελλάδα και η Τουρκία συμφωνούν ότι πρέπει να αρχίσουν πάλι οι συνομιλίες για το Κυπριακό. Ωστόσο, οι διαφορές τους στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας εντός της ΑΟΖ της φαίνεται ότι είναι θεμελιώδεις.
Ακριβώς για αυτό και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, το ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός» θα συνεχίσει να βρίσκεται εντός της κυπριακής ΑΟΖ και δεν πρόκειται να υπάρξει κάποια άρση της παράνομης NAVTEX που εξέδωσε η Άγκυρα (και λήγει στα τέλη του έτους) πριν από τη σύγκληση του 3ου Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδος – Τουρκίας την προσεχή Παρασκευή και Σάββατο (5-6 Δεκεμβρίου) στην Αθήνα.
Αυτά είναι τα βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν από τις επαφές που είχε στην Τουρκία εντός του Σαββατοκύριακου ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών συναντήθηκε το πρωϊ του Σαββάτου με τον υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου και το απόγευμα της ίδια ημέρας με τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ωστόσο, η συνάντηση με τον τούρκο ηγέτη ήταν μάλλον γενικότερου περιεχομένου και δεν εισήλθε στον «σκληρό πυρήνα» των θεμάτων.
Η κύρια συζήτηση έγινε με τον κ. Τσαβούσογλου το πρωϊ του Σαββάτου και ήταν μακρά σε διάρκεια. Σε αυτή ήταν επίσης παρόντες ο Γενικός Γραμματέας του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών Αναστάσιος Μητσιάλης και ο τούρκος μόνιμος υφυπουργός Εξωτερικών Φεριντούν Σινιρλίογλου (σσ. ο άνθρωπος που χειρίζεται όλους τους «καυτούς φακέλους» από την τουρκική πλευρά). Η ίδια σύνθεση ήταν παρούσα και στη συνάντηση με τον κ. Ερντογάν, με την προσθήκη του έλληνα πρεσβευτή στην Άγκυρα Κυριάκου Λουκάκη.
Στις δημόσιες δηλώσεις το κλίμα ήταν το σύνηθες, με αμοιβαίες φιλοφρονήσεις, αλλά αναμφίβολα οι ευαίσθητες λεπτομέρειες συζητήθηκαν πίσω από τις κλειστές πόρτες. Η προσπάθεια αποφυγής οποιονδήποτε διαρροών είναι εμφανής και σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες τούτη είναι η σαφής εντολή του έλληνα Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά προς αυτή την κατεύθυνση.
Ο κ. Τσαβούσογλου εμφανίστηκε πάντως αμετακίνητος. Έμεινε στην πάγια γραμμή ότι η Άγκυρα και οι Τουρκοκύπριοι δεν πρόκειται να αποδεχθούν καμία «μονομερή», όπως τη χαρακτήρισε, κίνηση των Ελληνοκυπρίων στο θέμα της ενέργειας. «Όταν σταματήσουν οι γεωτρήσεις, θα αποσύρουμε το πλοίο» ήταν η φράση που χαρακτηριστικά χρησιμοποίησε. Ωστόσο, το ερευνητικό πρόγραμμα της ιταλικής Eni περιλαμβάνει άλλες τρεις γεωτρήσεις πέραν της τρέχουσας στο «Οικόπεδο 9» της κυπριακής ΑΟΖ και δύσκολα θα μπορούσε να σταματήσει χωρίς οικονομικό κόστος για την εταιρεία και βαρύτατο πολιτικό κόστος για τη Λευκωσία.
Ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών επανέλαβε δε την άποψη που πρόσφατα είχε παρουσιάσει στην Εθνοσυνέλευση ότι αυτό που επιδιώκεται από την τουρκική πλευρά είναι κάποιου είδους συνδιαχείριση του φυσικού αερίου. «Θα μπορούσε να δημιουργηθεί μία κοινή εταιρεία που να κάνει όλες τις έρευνες για το συμφέρον των δύο κοινοτήτων. Η εταιρεία αυτή θα μπορούσε να είναι ιδιωτική» πρόσθεσε.
Από την πλευρά του, ο κ. Βενιζέλος ξεκαθάρισε ότι αυτή στη στιγμή υπάρχει «μία προσβολή σε εξέλιξη» εναντίον των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας και αυτή πρέπει να τερματιστεί ώστε οι συνομιλίες να επαναληφθούν. Ο υπουργός Εξωτερικών έκανε τη διάκριση ανάμεσα στους φυσικούς πόρους που ανήκουν στην Κυπριακή Δημοκρατία και κατ’ επέκταση στην όποια μετεξέλιξή της μετά από μία λύση και στα έσοδα από τους φυσικούς πόρους που ανήκουν και στις δύο κοινότητες. Δεν παρέλειψε δε να πει ότι υπάρχουν ήδη πολιτικές συγκλίσεις για το μοίρασμα αυτών των εσόδων μετά τη λύση (αναφερόταν στις συγκλίσεις Χριστόφια – Ταλάτ και Χριστόφια – Έρογλου της περιόδου 2008 – 2012).
Το ερώτημα που πλανάται ενόψει και της ελληνοτουρκικής συνάντησης της Παρασκευής είναι λοιπόν τι μέλλει γενέσθαι στο Κυπριακό. Και τούτο από τη στιγμή που και η Λευκωσία δεν δείχνει διατεθειμένη σε υποχωρήσεις που θα την οδηγούσαν σε λάθη όπως το μορατόριουμ ερευνών στο Αιγαίο το οποίο πέτυχε η Τουρκία προκαλώντας διαδοχικές κρίσεις από τη δεκαετία του 1970 και μετά. Αν και ουδείς μπορεί να αποκλείσει παρασκηνιακές συνεννοήσεις, αυτό που μοιάζει προς το παρόν ως πιθανότερο είναι η διασφάλιση μίας «ευαίσθητης ισορροπίας» που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία απρόβλεπτη κλιμάκωση όχι μόνο στο Κυπριακό αλλά και στις διμερείς ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι τρίτοι παίκτες δεν θα ήθελαν να βγει η κατάσταση εκτός ελέγχου και προς τούτο έχουν ενεργοποιηθεί οι απαραίτητοι δίαυλοι.
tovima.gr
Die Welt: Ο Ερντογάν θέλει να κατασκευάσει πυρηνική βόμβα
Σεπτέμβριος 23, 2014Ο νέος Πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, θέλει να αποκτήσει η χώρα πυρηνική βόμβα.
Για αυτό τον λόγο, κατά την γερμανική εφημερίδα Die Welt οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν την Τουρκία. Μάλιστα, όπως αναφέρει, εδώ και αρκετά χρόνια είναι σαφές για τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες ότι η Τουρκία προσπαθεί να αποκτήσει πυρηνική βόμβα και ότι οι σχετικές ενδείξεις πυκνώνουν εδώ και καιρό.
«Η Τουρκία δεν πρόκειται να επιτρέψει σε κάποιο γειτονικό κράτος (βλέπε Ιράν) να έχει στην κατοχή του όπλα τα οποία δεν διαθέτει η ίδια», είχε δηλώσει εξάλλου το 2013 στο περιοδικό Foreign Affairs ο τότε Τούρκος Πρόεδρος, Αμπντουλαχ Γκιουλ, όπως επισημαίνει ο αναλυτής, Χανς Ρουλε, που για χρόνια ήταν σύμβουλος του γερμανικού Υπουργείου Άμυνας.
Το 2011 και το 2013 η Τουρκία υπέγραψε δύο συμβόλαια για την ανέγερση ενός μεγάλου εργοστασίου με πυρηνικούς αντιδραστήρες. Κατά την γερμανική εφημερίδα, όταν συμφωνείται η κατασκευή ενός αντιδραστήρα, η συνήθης πρακτική είναι ότι η επιχείρηση που την αναλαμβάνει οφείλει να θέσει στη διάθεση της κυβέρνησης το απαιτούμενο ουράνιο και να απομακρύνει τα απόβλητα. Η Αγκυρα, όμως, δεν συμπεριέλαβε στα συμβόλαια την απομάκρυνση των ράβδων καυσίμου, λέγοντας ότι αυτό θα οριστεί αργότερα. Αυτό, σύμφωνα με τον Ρούλε, σημαίνει ότι η τουρκική ηγεσία θέλει να κρατήσει στα χέρια της τις ραδιενεργές ράβδους, που είναι κρίσιμης σημασίας για την κατασκευή πυρηνικής βόμβας.
Τα ραδιενεργά κατάλοιπα ενός αντιδραστήρα περιλαμβάνουν κατά 90% απόβλητα, κατά 9% εξασθενημένο ουράνιο και 1% εξασθενημένο πλουτώνιο. Η κατασκευή μονάδας για να απομονώσει το ραδιενεργό υλικό απαιτεί μόλις έξι μήνες και το μέγεθός της δεν ξεπερνά αυτό ενός κτιριακού συγκροτήματος με γραφεία.
Οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες είχαν καταγράψει το 2010 ότι ο Ερντογάν παρήγγειλε να προετοιμαστούν κρυφά μονάδες για εμπλουτισμό ουρανίου, ενώ άλλες μυστικές υπηρεσίες αναφέρουν πως η Τουρκία διαθέτει ήδη τον απαιτούμενο αριθμό φυγοκεντρικών συσκευών.
Μέχρι στιγμής η τουρκική κυβέρνηση αρνείται ότι θέλει να προχωρήσει στον εμπλουτισμό ουρανίου.
tvx.gr
Μπαράζ παραβιάσεων στο Αιγαίο πριν τη συνάντηση του Σαμαρά με τον Ερντογάν
Σεπτέμβριος 05, 2014Λίγες ώρες πριν πραγματοποιηθεί η πολυσυζητημένη συνάντηση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν οι στρατηγοί της Άγκυρας γέμισαν με τα αεροσκάφη τους το Αιγαίο, τα οποία παραβίαζαν για ώρες τον Εθνικό Εναέριο Χώρο μας.
Η αποστολή δεκάδων πολεμικών αεροσκαφών και ελικοπτέρων της Τουρκίας δεν έγινε χωρίς να είναι σε γνώση του Ταγίπ Ερντογάν. Πριν από αυτό, έχουν προηγηθεί οι προκλητικές δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου για το Κυπριακό που ήδη έχουν φορτίσει αρνητικά το κλίμα.
Συγκεκριμένα την ώρα που διεξάγονταν η σύνοδος του ΝΑΤΟ στο Κάρντιφ της Ουαλίας οι στρατηγοί της Άγκυρας έστειλαν στο Αιγαίο οχτώ αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου –ναυτικής συνεργασίας CN-235, πέντε επιθετικά ελικόπτερα και τέσσερα μαχητικά αεροσκάφη από τα οποία τα δύο ήταν οπλισμένα.
Συνολικά πραγματοποίησαν 27 παραβιάσεις σε ολόκληρο το Αιγαίο και το Ελληνικό Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας σήκωσε μαχητικά αεροσκάφη για να αναγνωρίσουν και να αναχαιτίσουν τα τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα και ελικόπτερα.
Η εχθρική αυτή δραστηριότητα που σημειώθηκε σήμερα από την Άγκυρα, δεν αφήνει και περιθώρια ότι υπάρχει ειλικρινή πρόθεση από την Τουρκία για την εξομάλυνση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες.
Η Τουρκία έδειξε με τον τρόπο αυτό ξεκάθαρα ότι αμφισβητεί την Ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο και δεν αναγνωρίζει το υφιστάμενο καθεστώς. Με το μήνυμα αυτό προσέρχεται στη συνάντηση που θα έχει με τον Αντώνη Σαμαρά ο Ταγίπ Ερντογάν στην Ουαλία , στο περιθώριο της συνόδου του ΝΑΤΟ.
Αν δεν υπήρχε η προγραμματισμένη συνάντηση των δύο, το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα υπήρχε μπαράζ παραβιάσεων στο Αιγαίο από τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη λόγω του μνημονίου Γιλμάζ -Παπούλια που ανέφερε να μην σημειώνονται προκλήσεις κατά τη διάρκεια της θερινής σαιζόν.
Ωστόσο φαίνεται ότι ο Ταγιπ Ερντογάν ήθελε να διαμηνύσει πριν τη συνάντηση τις θέσεις του για το Αιγαίο.
newspost.gr
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
![Ελαιόλαδο: Πέφτουν οι τιμές χονδρικής [πίνακες]](https://kostoday.com/media/k2/items/cache/55c5c3f2a433c3c666320035763a2e1b_S.jpg)
RSS