Όσες περισσότερες ώρες περνάει κανείς στο Facebook και στα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τόσο πιθανότερο είναι στο τέλος να νιώσει κοινωνικά απομονωμένος.
Αυτό υποστηρίζει μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, σύμφωνα με την οποία το αίσθημα κοινωνικής απομόνωσης σχετίζεται τόσο με τον συνολικό χρόνο που περνά κανείς online όσο και με τη συχνότητα με την οποία κανείς επισκέπτεται τα social media. Με άλλα λόγια, το Facebook κάθε άλλο παρά πανάκεια αποτελεί για τη μοναξιά.
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Πίτσμπεργκ, με επικεφαλής τον καθηγητή Μπράιαν Πρίμακ, διευθυντή του Κέντρου Ερευνών για τα Μέσα, την Τεχνολογία και την Υγεία, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό προληπτικής ιατρικής American Journal of Preventive Medicine, ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν 1.800 άτομα ηλικίας 19 έως 32 ετών.
Μέσω ερωτηματολογίων, διερευνήθηκε ο χρόνος που οι χρήστες αφιέρωναν σε δημοφιλή μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως Facebook, YouTube, Twitter, Google Plus, Instagram, Snapchat, Reddit, Tumblr, Pinterest, Vine και LinkedIn. Στη συνέχεια, μέσω ενός ψυχολογικού τεστ, αξιολογήθηκε ο βαθμός κοινωνικής απομόνωσης που ένιωθε κάθε χρήστης.
Διαπιστώθηκε ότι όσοι περνούσαν πάνω από δύο ώρες τη μέρα στα ηλεκτρονικά κοινωνικά δίκτυα είχαν διπλάσιες πιθανότητες να νιώθουν κοινωνική απομόνωση, σε σχέση με όσους δεν έμεναν στα ίδια δίκτυα για πάνω από μισή ώρα καθημερινά.
Επίσης, όσοι επισκέπτονταν τις διάφορες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης πάνω από 58 φορές την εβδομάδα (τουλάχιστον οκτώ φορές τη μέρα κατά μέσο όρο), είχαν τριπλάσιες πιθανότητες να νιώθουν κοινωνικά απομονωμένοι, σε σχέση με όσους έκαναν λιγότερες από εννέα επισκέψεις την εβδομάδα.
«Δεν γνωρίζουμε με σιγουριά ποιο έρχεται πρώτο: η χρήση των κοινωνικών μέσων ή το αίσθημα κοινωνικής απομόνωσης. Είναι πιθανό ορισμένοι νέοι ενήλικες που ήδη νιώθουν κοινωνική απομόνωση να στρέφονται στα κοινωνικά μέσα. Ή, αντίστροφα, μπορεί η αυξημένη χρήση των κοινωνικών μέσων με κάποιο τρόπο να οδηγεί κάποιον να νιώθει απομονωμένος από τον κόσμο. Μπορεί ακόμη να πρόκειται για έναν συνδυασμό και των δύο. Όμως ακόμη και αν η κοινωνική απομόνωση ήρθε πρώτη, δεν φαίνεται το πρόβλημά της να λύθηκε, παρά τις τόσες ώρες ενασχόλησης με τα κοινωνικά μέσα» δήλωσε η βασική ερευνήτρια Ελίζαμπεθ Μίλερ, καθηγήτρια παιδιατρικής και επικεφαλής του Τμήματος Εφηβικής Ιατρικής του Νοσοκομείου Παίδων του Πίσμπεργκ.
«Μολονότι φαίνεται πως τα κοινωνικά μέσα παρέχουν τις ευκαιρίες για να γεμίσουν το κοινωνικό κενό της σύγχρονης ζωής και να μας φέρουν πιο κοντά, τελικά, όπως δείχνει η νέα μελέτη, μάλλον αυτή δεν είναι λύση που οι άνθρωποι προσδοκούν» πρόσθεσε ο Πρίμακ.
Διάφορες είναι οι πιθανές εξηγήσεις για το φαινόμενο αυτό, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Μπορεί η χρήση των κοινωνικών μέσων να αντικαθιστά τις πιο αυθεντικές και πρόσωπο-με-πρόσωπο εμπειρίες ή μπορεί κάποιος να ζηλεύει που βλέπει στα social media γεγονότα στα οποία ο ίδιος δεν συμμετείχε ή δεν προσκλήθηκε. Ένα ανάλογο αίσθημα γεννά επίσης η σύγκριση με τα άκρως εξιδανικευμένα προφίλ αρκετών χρηστών, πράγμα που κάνει τους άλλους να νιώθουν ότι ζουν μια μίζερη ζωή.
govastileto.gr
Μοναξιά, δυσκολίες και μικρή- ή ακόμη και καθόλου- παρέα. Κάπως έτσι είναι η ζωή στα νησάκια- κουκκίδες του Αιγαίου, στα οποία ζουν μία χούφτα άνθρωποι.
Ενα από αυτά, το έμαθαν οι Ελληνες με τραγικό τρόπο. Είναι η Κίναρος, το νησάκι στο οποίο συνετρίβη το ελικόπτερο του Πολεμικού Ναυτικού. Σε αυτό το νησάκι, ανατολικά της Αμοργού και δυτικά της Λέρου και της Καλύμνου, ζουν μόλις δύο άνθρωποι. Η 70χρονη Ειρήνη Κατσοτούρχη και ο γιος της, Γιώργος. Μέχρι το 2013, όταν και απεβίωσε, ζούσε μαζί τους και ο πατέρας της οικογένειας.
Με αυτή την αφορμή, η «Καθημερινή» θυμήθηκε κι άλλα τέτοια μικροσκοπικά νησιά του Αιγαίου στα οποία ζει ακόμη και ένας άνθρωπος, ή μια οικογένεια. Και βέβαια, η καθημερινότητά τους είναι γεμάτη δυσκολίες και ο χειμώνας ιδιαίτερα μοναχικός.
Εξι μίλια ανατολικά της Κινάρου υπάρχουν τα Λέβιθα (9,1 τ.χλμ.), στην οποία ζει η οικογένεια του Δημήτρη Καμπόσου, που ασχολείται με την κτηνοτροφία, τη γεωργία και την αλιεία. Το καλοκαίρι υποδέχεται τουρίστες για φαγητό και κατάλυμα. Στο Μαράθι (0,355 τ.χλμ.), στο σύμπλεγμα των Αρκιών, ζει ο 60χρονος Μιχάλης Κάβουρας και τα δύο του αδέλφια το χειμώνα, ενώ το καλοκαίρι πηγαίνει εκεί αρκετός κόσμος και λειτουργούν τρεις ταβέρνες και περίπου 30 δωμάτια. Ακριβώς δίπλα, στους Αρκιούς (6,7 τ.χλμ.) ζουν περίπου 45 άτομα, από αυτούς οι 20-30 όλο το χρόνο.
Κοντά στην Κάλυμνο υπάρχει η Καλόλιμνος (1,95 τ.χλμ.), με έναν μοναδικό κάτοικο- έναν βοσκό- και η Πλατή (0,726 τ.χλμ.) με δύο κατοίκους.
Στο Αιγαίο υπάρχουν διάσπαρτα πολλά μικροσκοπικά νησιά με ελάχιστους κατοίκους. Ο Αγιος Μηνάς (2,34 τ. χλμ.), μεταξύ Φούρνων και Ικαρίας έχει τρεις κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Στη Σαμιοπούλα, μισό μίλι από τη Σάμο, ζουν τέσσερα άτομα. Στο Φαρμακονήσι (4 τ. χλμ.), 12 μίλια βορειοανατολικά της Λέρου κατοικούν δέκα άτομα.
Πολλά τέτοια νησάκια υπάρχουν και στις Σποράδες. Στο Πιπέρι (4,228 τ.χλμ.), βορειοανατολικά της Αλόννησου, ζουν έξι άτομα σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Η Περιστέρα (14,2 τ.χλμ.), ανατολικά της Αλόννησου έχει πέντε κατοίκους, βοσκούς. Η Κυρά Παναγιά ή Πελαγονήσι (25 τ.χλμ.) είχε στην απογραφή του 2011 δέκα κατοίκους, ενώ υπάρχει και μοναστήρι στο οποίο διαμένει συνήθως ένας μοναχός.