Με κάθε δυνατή επισημότητα έγιναν τα εγκαίνια του μουσείου Ιατρικής, στην πανεπιστημιούπολη. Πρόκειται για την προσπάθεια που ξεκίνησε ουσιαστικά το 2004 ο Στέφανος Γερουλάνος, καθηγητής Ιστορίας της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με τη συνεργασία του δρ της Ιατρικής Ιωαννίνων και φίλου του, Δημήτρη Φούντη, ώστε να δημιουργηθεί ένα μουσείο ιατρικής ιστορίας στο κέντρο ακριβώς του κτιριακού συγκροτήματος της Ιατρικής σχολής.

Ήταν και οι δύο εκεί την Πέμπτη το απόγευμα, για να δούνε τις προσπάθειές τους να καρποφορούν. Παρόντες, ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός, η υφυπουργός Παιδείας Μερόπη Τζούφη, καθηγήτρια στην Ιατρική Ιωαννίνων, βουλευτές κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, ο περιφερειάρχης Αλέκος Καχριμάνης, ο δήμαρχος Θωμάς Μπέγκας, σύσσωμη η πρυτανική αρχή, μαζί και οι υποψήφιοι πρυτάνεις κ.α.

Ωστόσο, τα δύο πρόσωπα αναφοράς ήταν οι δύο συγκεκριμένοι άνθρωποι: ο γιατρός που συγκέντρωσε εδώ και χρόνια διάφορα από τα εκθέματα, ο οδοντίατρος που επίσης συγκέντρωσε, αλλά και δώρισε τρία πλήρη οδοντιατρεία: το δικό του, του πατέρα του και του παππού του.

Ο πρύτανης Γιώργος Καψάλης, σε μια από τις τελευταίες του επίσημες προσφωνήσεις από τη συγκεκριμένη θέση, έκανε μια ταχεία παρουσίαση του χώρου και των «αναθηματικών» σχεδόν δωρεών, που δημιούργησαν ένα μουσείο δομημένο κάθετα, ώστε να εξιστορεί την ιατρική επιστήμη, αλλά και οριζόντια, ώστε η Ήπειρος να διαπερνάει τα εκθέματα.

Ανάμεσα στους ανθρώπους που μνημονεύονται και έχουν δωρίσει φάρμακα, εργαλεία κ.λπ. είναι οι γιατροί Γ. Μέρτζος, Ν. Δογορίτης, Θ. Λέκκας, Β. Μακρυδήμας, Δ. Παρλαπάς και ο Δημήτρης Γλάρος, πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, που ήταν και ο πρώτος πρακτικά πρύτανης που στήριξε την ιδέα ίδρυσης του μουσείου. Υπάρχει ακόμα αίθουσα αφιερωμένη στον Ξενοφώντα Αρχοντιάδη, το γιατρό που σκοτώθηκε από βομβαρδισμό, λίγο πριν τη συνθηκολόγηση των ναζί.

«Είναι μια διαφορετική προσέγγιση στη δύσκολη ιατρική καθημερινότητα» είπε ο κ. Ξανθός, στη σύντομη ομιλία του. Νωρίτερα, είχαν χαιρετήσει ο κ. Καχριμάνης, ο κ. Μπέγκας, η κα Τζούφη που είπε ότι μπορεί να δημιουργηθεί πλέον ένα σημαντικό δίκτυο μουσείων στο πανεπιστήμιο, ενώ υπάρχουν και άλλες «ανεκτίμητες συλλογές».

Το μουσείο Ιατρικής Ιστορίας «συνοδεύεται» από ένα έργο του Θόδωρου Παπαγιάννη, καθώς και από τον «Ιπποκράτειο κήπο» ακριβώς μπροστά στην είσοδο, όπου έχουν φυτευτεί πρόσφατα φυτά που συνδέονται με την ιπποκράτεια ιατρική.

Στα εκθέματά του, μπορεί να βρει κανείς κυριολεκτικά τα πάντα: εκτός από τις ιατρικές συλλογές (υπάρχει και ένα σχεδόν ολόκληρο χειρουργείο εκστρατείας) και τα γραμματόσημα ιατρικού ενδιαφέροντος, μέχρι εικόνα της  Παναγιάς-Γιάτραινας σε μικρό παρεκκλήσι με αναπαραστάσεις «ιατρικών θεμάτων» από τη θρησκεία.

Στόχος, είναι το μουσείο να μην… παραμείνει μουσείο, αλλά να αποκτήσει δική του ζωή και να παίξει και εκπαιδευτικό ρόλο για τους φοιτητές και φοιτήτριες της Ιατρικής.