Στον δρόμο βγάζει το υπουργείο Εργασίας 900 επιθεωρητές του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, οι οποίοι θα ελέγχουν την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας και την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας κυρίως σε επιχειρήσεις που λειτουργούν την Κυριακή.
Σύμφωνα με απόφαση της αρμόδιας υπουργού Έφης Αχτσιόγλου, οι έλεγχοι θα επικεντρώνονται σε ξενοδοχεία, εστιατόρια, μεταφορικά μέσα και άλλα. Υπολογίζεται ότι η συγκεκριμένη πρωτοβουλία, θα κοστίσει στο υπουργείο Εργασίας, 262.500 ευρώ για το 2017.
Οι έλεγχοι τις Κυριακές θα γίνονται από υπαλλήλους της κεντρικής υπηρεσίας του Υπουργείου αλλά και τις υπηρεσίες του ΣΕΠΕ. Ακόμη στην απόφαση επισημαίνεται ότι ο ανωτέρω αριθμός των υπαλλήλων μπορεί να αυξηθεί ή να μειωθεί με αντίστοιχη μείωση ή αύξηση του αριθμού των ωρών ανά υπάλληλο, χωρίς όμως ο συνολικός αριθμός των ωρών να υπερβεί τις 96 ώρες ανά υπάλληλο το εξάμηνο. Η εργασία θα παρέχεται από τις 6:00 το πρωί μέχρι τις 22:00 το βράδυ.
Ιδιαίτερα επικριτικός είναι ο Τομεάρχης Τουρισμού της Ν.Δ. και Βουλευτής Δωδεκανήσου, κ. Μάνος Κόνσολας, για τις διατάξεις του νομοσχεδίου, που προβλέπει υπηρεσίες μιας στάσης για τη δυνατότητα δημιουργίας μιας επιχείρησης εξ αποστάσεως, χωρίς, όμως, να λαμβάνει υπόψιν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά νησιωτικών περιοχών.
Ο Μάνος Κόνσολας, σε δήλωσή του τονίζει:
«Αυτοί που νομοθετούν αποδεικνύεται ότι δεν έχουν ιδέα του τι σημαίνει νησιωτικότητα. Υπηρεσίες μιας στάσης μπορούν να δημιουργηθούν σε μεγάλα νησιά, όπως η Ρόδος και η Κως.
Για τα υπόλοιπα νησιά, όμως, τι θα γίνει; Τι θα γίνει με αυτούς που θέλουν να δημιουργήσουν μια επιχείρηση σε ένα μικρότερο νησί;
Θα αναγκαστούν να ταξιδέψουν σε άλλο νησί για να κάνουν χρήση των υπηρεσιών μιας στάσης. Είναι δώρον - άδωρον.
Φυσικά και υπήρχε λύση σε αυτή την περίπτωση. Μόνο που η κυβέρνηση έχει κλειστά τα αυτιά της.
Ποια ήταν αυτή η λύση;
Απλούστατα, η πιστοποίηση φορέων ή φυσικών προσώπων σε νησιά προκειμένου να παρέχουν υπηρεσίες μιας στάσης. Γιατί, διαφορετικά, αν ο κάτοικος ενός μικρού νησιού πρέπει να ταξιδέψει και να χάσει μια ολόκληρη μέρα ή μέρες για να κάνει χρήση της υπηρεσίες μιας στάσης, αυτό δεν έχει νόημα.
Στα νησιά υπάρχει η μεγαλύτερη αναγκαιότητα υπηρεσιών μιας στάσης, όχι μόνο για την ίδρυση επιχειρήσεων, αλλά και για τη διοικητική εξυπηρέτηση του πολίτη σε όλες τις συναλλαγές του με το δημόσιο.
Έπρεπε να υπάρχουν ειδικές διατάξεις στο νομοσχέδιο για τη λειτουργία και την πιστοποίηση των ΥΜΣ που να λαμβάνουν υπόψιν τους τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της νησιωτικότητας.
Οφείλω, επίσης, να διατυπώσω μια ακόμα ένταση ή παρατήρηση σχετικά με τη δυνατότητα των υπηρεσιών μιας στάσης, να προχωρούν σε εγγραφή στον οικείο οργανισμό κοινωνικής ασφάλισης, ακόμα και σε μεγαλύτερα νησιά, όπως η Ρόδος και η Κως. Το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει διασύνδεση των πληροφοριακών συστημάτων ανάμεσα στην Υπηρεσία Μιας Στάσης και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς πάει πίσω τη διαδικασία.
Ναι μεν το νομοσχέδιο προβλέπει ότι οι ενέργειες της Υπηρεσίας Μιας Στάσης, ως προς την ενημέρωση του φορέα κοινωνικής ασφάλισης, αποτελούν ουσιαστικό συστατικό της διαδικασίας σύστασης της εταιρίας και νόμιμης λειτουργίας της Εταιρείας, ο επιχειρηματίας, όμως, πρέπει να περιμένει την έγκριση του οικείου οργανισμού κοινωνικής ασφάλισης για να κάνει χρήση των άλλων δικαιωμάτων του (ιατροφαρμακευτική περίθαλψη).
Εκτός, βέβαια, από το γεγονός ότι αν καθυστερήσει η ανταπόκριση του οργανισμού κοινωνικής ασφάλισης, θα συσσωρευτούν εισφορές που, ενδεχομένως, θα είναι δύσκολο να αποπληρωθούν. Άρα, πρέπει άμεσα να υπάρξει διασύνδεση των πληροφοριακών συστημάτων».
Νομοθετική ρύθμιση για τη συνεργατική οικονομία (οικονομία διαμοιρασμού, sharing economy), η οποία αφορά κυρίως ιδιωτικές κατοικίες που ενοικιάζονται σε τουρίστες από πλατφόρμες τύπου Airbnb και πρόκειται να εισαχθεί στο επόμενο διάστημα στην ελληνική Βουλή, παρουσίασε ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης στους ομολόγους του που συμμετείχαν στο Συμβούλιο Ανταγωνιστικότητας που πραγματοποιήθηκε σήμερα στις Βρυξέλλες.
Στο Συμβούλιο συζητήθηκε η κατάσταση της πραγματικής οικονομίας και ο συνυπολογισμός της διάστασης της ανταγωνιστικότητας, το θέμα της συνεργατικής οικονομίας και η κατάσταση της Ευρωπαϊκής χαλυβουργίας.
Εκτιμάται ότι ο τζίρος της οικονομίας διαμοιρασμού έχει ήδη ξεπεράσει το 1 δισ. € και παρουσιάζει ανοδικές τάσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες του capital.gr, τα διαφυγόντα φορολογικά έσοδα ξεπερνούν ετησίως τα 250 εκατ. ευρώ. Η συνεισφορά της στα τουριστικά και οικονομικά μεγέθη της οικονομίας θεωρείται σημαντική, και η Πολιτεία επιθυμεί την περαιτέρω ανάπτυξή της. Στόχος της νομοθετικής ρύθμισης, όπως δήλωσε ο κ. Σταθάκης είναι να καθοριστούν σαφείς κανόνες για τη λειτουργία της συγκεκριμένης δραστηριότητας, ώστε να προστατευτεί το σημαντικό για την ελληνική οικονομία τουριστικό προϊόν και να εξασφαλιστούν δημόσια έσοδα.
Ο Υπουργός Οικονομίας τόνισε επίσης την ανάγκη θεσμοθετημένης συνεργασίας ανάμεσα στα κράτη-μέλη και τις ηλεκτρονικές πλατφόρμες για την λυσιτελή εφαρμογή της φορολογικής νομοθεσίας σε αυτές τις δραστηριότητες.
Οι βασικοί άξονες της ρύθμισης αυτής θα είναι οι εξής:
1. Να καθοριστούν σαφή όρια ανάμεσα στην επιχειρηματική δραστηριότητα που αναπτύσσεται μέσω της εκμετάλλευσης μικρής κλίμακας τουριστικών καταλυμάτων, και στην ευκαιριακή εκμετάλλευση από ιδιώτες επιπλέον ακινήτων που διαθέτουν με σκοπό την ενίσχυση του εισοδήματος τους.
2. Να εξασφαλιστεί ένα ελάχιστο επίπεδο προστασίας χρηστών και τρίτων, διασφαλίζοντας παράλληλα την ποιότητα του ελληνικού τουριστικού προϊόντος.
3. Να αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα παραοικονομίας και φοροδιαφυγής που επακόλουθα έχουν δημιουργηθεί λόγω της απουσίας ρυθμιστικού πλαισίου.
Όπως αναφέρει το υπουργείο Οικονομίας, η νομοθετική διάταξη θα ρυθμίσει το τοπίο της οικονομίας διαμοιρασμού στον τουρισμό, αποτελώντας παράλληλα τον οδηγό για τη ρύθμιση και άλλων υπο-τομέων της οικονομίας διαμοιρασμού το επόμενο διάστημα. Αυτή η προσπάθεια δεν περιορίζεται στην ελληνική αγορά, αντιθέτως, όπως αναφέρει το Υπουργείο Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού έχει ήδη προβεί σε μια σειρά παρεμβάσεων ενώπιον των αρμόδιων ομάδων εργασίας του Συμβουλίου Ανταγωνιστικότητας της Ε.Ε., ώστε να διασφαλιστεί η οικονομικά ισορροπημένη και κοινωνικά βιώσιμη ανάπτυξη της οικονομίας του διαμοιρασμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
capital.gr
«Πράσινο φως» για τη διαμόρφωση ενός νομοθετικού πλαισίου για την ευθανασία, ανάβει το υπουργείο Δικαιοσύνης. Ήδη αποφασίστηκε η σύγκληση επιτροπής -με τη συμμετοχή της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής- η οποία θα διαμορφώσει το πλαίσιο που θα ρυθμίζει τις περιπτώσεις όσων δεν επιθυμούν την παράταση της ζωής τους
Η σχετική απόφαση ελήφθη σε πρόσφατη συνάντηση του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής, ομότιμου καθηγητή της Νομικής σχολής Αθηνών, Ιωάννη Καράκωστα με τον υπουργό Δικαιοσύνης Νίκο Παρασκευόπουλο. Σύμφωνα με πληροφορίες, η επιτροπή θα ασχοληθεί με το νομοθετικό καθεστώς για τη ρύθμιση περιπτώσεων που αφορούν στην τεχνητή ή με κάθε τρόπο και κάθε μέσο παράταση της ζωής πολιτών.
Δήλωσή σε συμβολαιογράφο
Για παράδειγμα, θα εξεταστεί η δυνατότητα, να αποφασίζει ελεύθερα ένας πολίτης, με κατοχύρωση της δήλωσής του σε συμβολαιογράφο, ότι δεν επιθυμεί την τεχνητή παράταση της ζωής. Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τις ίδια πληροφορίες, θα συνεκτιμηθεί η γνώμη της Εκκλησίας. Ο πρόεδρος της Επιτροπής Βιοηθικής, με δηλώσεις του, έχει ξεκαθαρίσει ότι «η προσωπικότητα του ανθρώπου είναι απόλυτα κατοχυρωμένη σε επίπεδο συνταγματικό και σε επίπεδο κοινού νόμου.
Υπό την έννοια αυτή, η αξιοπρέπεια που είναι το θεμέλιο της ανθρώπινης προσωπικότητας πρέπει να κατοχυρώνεται πάση θυσία». Σύμφωνα με τον ίδιο, «θα ληφθούν όλα τα μέτρα εκείνα, που εξασφαλίζουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Μέσα στην εξουσία της προσωπικότητας, του προσώπου είναι και η εξουσία αυτοδιαθέσεως του ανθρώπου. Αυτό σημαίνει αυτοπροσδιορισμός, αυτοδιάθεση μέχρι το τέλος. Θα πρέπει να ληφθεί και αυτό σοβαρά υπόψη, ότι κάποιος έχει το δικαίωμα αυτοδιάθεσης και της ζωής του ακόμα. Θα συνεκτιμηθεί και αυτό».
Πολιτικό και κοινωνικό χαρακτηρίζει το θέμα της ευθανασίας ο πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων και εντατικολόγος Ανδρέας Καραμπίνης, σύμφωνα με τον οποίο η ιατρική κοινότητα δεν μπορεί να έχει ενεργητικό ρόλο σε μια διαδικασία όπου πιστεύει ο ασθενής, εν πλήρει συνειδήσει, ότι θέλει να πεθάνει. Ο ρόλος της ιατρικής κοινότητας είναι να προστατεύει, να βοηθά και εάν μπορεί να θεραπεύει, τονίζει.
Η θέση της Εκκλησίας για την ευθανασία είναι ξεκάθαρη και αμετακίνητη. Με παλαιότερη ανακοίνωσή της, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος υπογραμμίζει: «Η Εκκλησία μας, που πιστεύει στην αθανασία της ψυχής, στην ανάσταση του σώματος, στην αιώνια προοπτική και πραγματικότητα, στους πόνους ως ‘στίγματα του Κυρίου Ιησού εν τω σώματι ημών’, στις δοκιμασίες ως αφορμές και ευκαιρίες σωτηρίας, στη δυνατότητα ανάπτυξης κοινωνίας αγάπης και συμπαραστάσεως μεταξύ των ανθρώπων, κάθε θάνατο πού αποτελεί αποτέλεσμα ανθρωπίνων αποφάσεων και επιλογών -όσο ‘καλός’ και αν ονομάζεται- τον απορρίπτει ως ‘ύβριν’ κατά του Θεού. Κάθε δε ιατρική πράξη πού δεν συντελεί στην παράταση της ζωής, ως ο Ορκος του Ιπποκράτη ορίζει, αλλά προκαλεί επίσπευση της στιγμής του θανάτου, την καταδικάζει ως αντιδεοντολογική και προσβλητική του ιατρικού λειτουργήματος».
ΤΙ ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ
Κατά της νομιμοποίησης της ευθανασίας είχαν δηλώσει έξι στους δέκα Έλληνες σε έρευνα που είχε πραγματοποιηθεί το 2001 από το Ψυχιατρικό Τμήμα του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης. Τότε, ένας στους δύο Έλληνες εμφανίζονταν αντίθετοι στην παράταση ζωής ενός ασθενούς με μηχανική υποστήριξη. Ωστόσο, ποσοστό 66,2% των ερωτηθέντων, παραδέχονταν ότι ο σωματικός πόνος θα τους οδηγούσε στη συγκεκριμένη απόφαση.
Από τότε έχουν περάσει 15 χρόνια, ωστόσο το θέμα παραμένει σε εκκρεμότητα και επανέρχεται όταν έρχονται στο φως της δημοσιότητας περιπτώσεις ασθενών που επιθυμούν να θέσουν τέλος στη ζωή τους. Σε ανάλογη πράξη φαίνεται να προσέφυγε ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Βέλιος και ήδη έχει δοθεί εντολή από την Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας για διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, προκειμένου να διερευνηθούν οι συνθήκες θανάτου του δημοσιογράφου. Στόχος της εισαγγελικής έρευνας, που ξεκινά άμεσα, είναι να διερευνηθεί το ενδεχόμενο κάποιοι να βοήθησαν τον δημοσιογράφο να φύγει από τη ζωή.
Τι ισχύει στο εξωτερικό
Ελάχιστες κυβερνήσεις ανά τον κόσμο έχουν ψηφίσει σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις που επιτρέπουν ή απαγορεύουν την πρακτική. Στη Γερμανία και την Ελβετία η ενεργητικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία ή η ιατρικώς υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι παράνομη. Αυτό που επιτρέπεται είναι ο ιατρός ή κάποιος άλλος να παρέχει τα μέσα σε κάποιον που θέλει να δώσει τέλος στη ζωή του, με πρωτοβουλία όμως του τελευταίου και υπό καθεστώς πλήρους ελευθερίας βούλησης. Υπό αυστηρούς όρους, επιτρέπεται κάθε μορφή ευθανασίας στην Ολλανδία, η οποία αναγνώρισε «το δικαίωμα στην αυτοκτονία» στους βαριά ασθενείς το 2002 σε περίπτωση που υπάρξει σχετικό αίτημα και το οποίο θα πρέπει να έχει κατατεθεί όσο ο ενδιαφερόμενος έχει «πλήρη συνείδηση». Σε περίπτωση που κάποιο από τα κριτήρια που είναι αυστηρά δεν τηρείται, τότε η υποβοηθούμενη αυτοκτονία θεωρείται φόνος.
Στο Βέλγιο, που επίσης το 2002 νομιμοποίησε την ευθανασία, γίνεται σαφές ότι αυτό το δικαίωμα έχουν ασθενείς που είτε υποφέρουν από αφόρητους πόνους είτε έχουν κάνει σχετικό αίτημα πριν μπουν σε κατάσταση κώματος. Πρόσφατα μάλιστα πέρασε σχετική ρύθμιση που επιτρέπει και σε άρρωστα παιδιά να επιλέξουν τον δρόμο αυτό. Η ευθανασία ή η ιατρικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία ασκούνται νόμιμα στο Λουξεμβούργο, τον Καναδά και την Κολομβία. Στη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία η ευθανασία είναι παράνομη, όμως υπάρχουν περιπτώσεις που γιατροί έχουν βοηθήσει ασθενείς να πεθάνουν ταχύτερα και χωρίς πόνους χωρίς να καταδικαστούν. Στις ΗΠΑ η ευθανασία είναι παράνομη σε ομοσπονδιακό επίπεδο, όμως σε πέντε πολιτείες (Όρεγκον, Ουάσινγκτον, Μοντάνα, Βερμόντ και Καλιφόρνια) οι γιατροί έχουν το ελεύθερο να συνταγογραφήσουν φονικές δόσεις από φάρμακα σε ασθενείς που υποφέρουν και βρίσκονται ένα βήμα πριν από τον θάνατο.]
Σημειώνεται ότι σε όσες χώρες ή πολιτείες η ευθανασία ή η ιατρικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι νόμιμες, το 0,3% έως 4,6% των θανάτων λαμβάνουν χώρα με αυτόν τον τρόπο. Επίσης, όπου αυτές οι πρακτικές νομιμοποιούνται, καταγράφεται αμέσως αύξηση των σχετικών θανάτων. Πάνω από το 70% των θανάτων με ευθανασία ή υποβοηθούμενη αυτοκτονία αφορούν καρκινοπαθείς.
imerisia.gr
Στοχευμένες δράσεις υλοποιεί η Διεύθυνση Οικονομικής Αστυνομίας του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, για τη διαπίστωση παραβάσεων φορολογικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας.
Το χρονικό διάστημα από 16-08 έως και 21-08-2016 πραγματοποιήθηκαν έλεγχοι σε μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων και καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος σε τουριστικές περιοχές της Μυκόνου, της Ρόδου και της Κω, στο πλαίσιο των οποίων διαπιστώθηκαν παραβάσεις σε εννέα (9) περιπτώσεις, ως εξής:
• Σε σνακ μπαρ-εστιατόριο στην ευρύτερη περιοχή της Μυκόνου, διαπιστώθηκε μία (1) παράβαση της ασφαλιστικής νομοθεσίας.
• Σε καφετέρια-σνακ μπαρ στη Ρόδο, διαπιστώθηκε η απασχόληση πέντε (5) εργαζομένων, οι οποίοι δεν ήταν καταχωρημένοι στους επιδειχθέντες πίνακες προσωπικού.
• Σε πιτσαρία στη Ρόδο, διαπιστώθηκαν (2) παραβάσεις της φορολογικής νομοθεσίας.
• Σε καφέ-σνακ μπαρ στη Ρόδο, διαπιστώθηκαν δύο (2) παραβάσεις της φορολογικής νομοθεσίας.
• Σε αναψυκτήριο στη Κω, διαπιστώθηκε η απασχόληση τεσσάρων (4) εργαζομένων εκτός ωραρίου.
• Σε εστιατόριο στη Κω, διαπιστώθηκε η απασχόληση δύο (2) εργαζομένων εκτός ωραρίου.
• Σε εστιατόριο στην ευρύτερη περιοχή της Κω, διαπιστώθηκε η απασχόληση τριών (3) εργαζομένων εκτός ωραρίου.
• Στο καφέ-σνακ μπαρ στην ευρύτερη περιοχή της Κω, διαπιστώθηκε η απασχόληση επτά (7) εργαζομένων εκτός ωραρίου.
• Σε εστιατόριο-αναψυκτήριο στη Κω, διαπιστώθηκαν τέσσερεις (4) παραβάσεις της φορολογικής νομοθεσίας και καταλείφθηκε να απασχολείται ένας (1) εργαζόμενος εκτός ωραρίου.
Για τις παραπάνω παραβάσεις ενημερώθηκαν οι αρμόδιες Υπηρεσίες, για την επιβολή των προβλεπόμενων διοικητικών κυρώσεων.
Υπενθυμίζεται ότι οι πολίτες μπορούν να επικοινωνούν, ανώνυμα ή επώνυμα, στον τηλεφωνικό αριθμό 11012 ή στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις 11012@hellenicpolice.gr & financialpolice@hellenicpolice.gr της Διεύθυνσης Οικονομικής Αστυνομίας, για να παρέχουν πληροφορίες ή να καταγγέλλουν παράνομες και επίμεμπτες ενέργειες ή δραστηριότητες κατά του τομέα της οικονομίας, της δημόσιας περιουσίας, καθώς και της κοινωνικής και ασφαλιστικής πρόνοιας και των δικαιωμάτων.