Κάποτε αποκλειστικότητα των ενόπλων δυνάμεων και των υπηρεσιών ασφαλείας, τα drones πλέον έχουν καταστεί διαθέσιμα στο ευρύ κοινό, και ως εκ τούτου είναι πάρα πολλές οι εταιρείες και οι ανεξάρτητοι εφευρέτες/ ερευνητές που δουλεύουν πάνω σε αυτά, παράγοντας πολλά διαφορετικά μοντέλα, με δικά τους χαρακτηριστικά.

Μία από αυτές τις εταιρείες είναι η αμερικανικώ CyPhy Works, η οποία δημιούργησε το Parc- ένα drone επικεντρωμένο στην επίλυση ενός εκ των βασικότερων «προβλημάτων» του χώρου: Την παραμονή εν πτήσει, η οποία προφανώς εξαρτάται από τη διάρκεια ζωής της μπαταρίας.

Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του MIT Technology Review, το Parc μπορεί να παραμένει εν πτήσει επ'αόριστον, αναλαμβάνοντας καθήκοντα ιπτάμενου «σκοπού», χάρη σε ένα μικρονήμα - «κάβο/ καλούμπα», για μετάδοση ενέργειας και δεδομένων. Βεβαίως, αυτό συνεπάγεται ότι δεν μπορεί να πετάξει πολύ μακριά, ωστόσο η εταιρεία θεωρείται ότι θα χρησιμοποιείται κυρίως για αναγνώριση σε μικρή εμβέλεια ή ως αναμεταδότης.

«Πρόκειται βασικά για ένα ρομπότ με απεριόριστο χρόνο πτήσης» επεσήμανε η Έλεν Γκράινερ, ιδρύτρια, μιλώντας στη συνδιάσκεψη EmTech 2015 στη Μασαχουσέτη. «Το στέλνεις ψηλά και μένει εκεί».

Το drone διαθέτει έξι στροφεία και φέρει κάμερα υψηλής ανάλυσης, ικανή για την παραγωγή υπέρυθρων εικόνων νυκτερινής όρασης. Ο «κάβος» είνια πιο λεπτός από καλώδιο ακουστικών, αλλά αρκετά ανθεκτικός για να χρησιμοποιηθεί ως «καλούμπα», για το μάζεμα του αεροσκάφους, εάν αυτό είναι απαραίτητο. Σημειώνεται πως το Parc μπορεί να ρυθμιστεί έτσι ώστε να πετάξει αυτόματα σε συγκεκριμένο ύψος.

H εταιρεία αναπτύσσει επίσης ένα μικρό, «ασύρματο» drone, για χομπίστες, και ένα εξειδικευμένο drone για παραδόσεις πακέτων, το οποίο θα είναι σε θέση να πετά περισσότερο σαν αεροσκάφος, κάνοντας την πτήση του πιο αποδοτική από άποψης κατανάλωσης ενέργειας.

Σημειώνεται ότι νωρίτερα μέσα στον μήνα η CyPhy Works έλαβε χρηματοδότηση ύψους 22 εκατ. δολαρίων από επενδυτές, με την Γκράινερ να προβλέπει «άνοιγμα» του καθεστώτος κανόνων όσον αφορά στις πτήσεις drones και έναρξη παραδόσεων κατά το 2020.

Ένα εκτεταμένο δίκτυο αρχαίων ποταμών, που κάποτε μετέφεραν στη θάλασσα μεγάλες ποσότητες νερού σε αποστάσεις άνω των 500 χιλιομέτρων, εντόπισαν οι επιστήμονες κάτω από τους σημερινούς άμμους της δυτικής Σαχάρας.

Η αποκάλυψη έγινε μέσω εικόνων ραντάρ, που τράβηξε ένας ιαπωνικός δορυφόρος πάνω από τη Μαυριτανία.
Κι όμως, κάτω από τη Σαχάρα κάποτε κυλούσαν ποτάμια

Η ανακάλυψη από Γάλλους ερευνητές, με επικεφαλής τον Φ.Γκρουσέ του Πανεπιστημίου του Μπορντό, η οποία παρουσιάσθηκε στο περιοδικό "Nature Communications", σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν», επιβεβαιώνει ότι η Σαχάρα στο παρελθόν δεν έμοιαζε καθόλου με τη σημερινή άγονη και άνυδρη έρημο. Μια πλούσια πανίδα και χλωρίδα φιλοξενείτο κάποτε -και όχι πολύ παλιά- σε μια περιοχή γεμάτη νερά.

Τα αρχαία ποτάμια της δυτικής Σαχάρας, που κατέληγαν στον Ατλαντικό, πιθανώς πήγαζαν από τα νότια όρη του Άτλαντα και από τα υψίπεδα Χογκάρ της σημερινής Αλγερίας. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι για τελευταία φορά νερό κύλησε σε αυτά τα ποτάμια πριν από περίπου 5.000 χρόνια. Αν αυτό το σύστημα ποταμών υπήρχε ακόμη σήμερα, θα ήταν το 12ο μεγαλύτερο στον πλανήτη μας.

Οι δορυφορικές εικόνες αποκαλύπτουν πως οι θαμμένες κοίτες των αρχαίων αυτών ποταμών ευθυγραμμίζονται σχεδόν τέλεια με ένα τεράστιο υποθαλάσσιο (σήμερα πια) φαράγγι, το οποίο εκτείνεται από τις ακτές της Μαυριτανίας μέχρι σε βάθος θάλασσας 3.000 μέτρων. Το φαράγγι του ακρωτηρίου Τιμίρις, όπως λέγεται, που είχε ανακαλυφθεί το 2003, έχει πλάτος δυόμιση χιλιομέτρων και βάθος έως ένα χιλιόμετρο. Προφανώς ένας τεράστιος ποταμός είχε κάποτε σκάψει αυτό το βυθισμένο πια φαράγγι.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Να σηκώσει ξανά στα πόδια τους τα άτομα με κινητικά προβλήματα και να τους επιτρέψει να περπατήσουν ξανά φιλοδοξεί μια νέα, μοναδική τεχνολογική εφεύρεση.

Πρόκειται για μια συσκευή που αναπτύχθηκε από την Ekso Bionics και στην ουσία αποτελεί μια στολή, η οποία φοριέται από τη μέση και κάτω και μέσω λειτουργικού συστήματος κινεί με ακρίβεια τα άκρα, επιτρέποντας στα άτομα με κινητικά προβλήματα να περπατήσουν ξανά.

topontiki.gr

Ερευνητές του πανεπιστημίου ΜΙΤ στις ΗΠΑ δημιούργησαν μια νέα σούπερ-κόλλα, η οποία είναι πάνω από 90% νερό.

Η κόλλα, σε μορφή υδρογέλης, μιμείται τη φυσική κόλλα που διαθέτουν πλάσματα όπως τα μύδια, τα οποία προσκολλώνται σε επιφάνειες και μετά...άντε να τα ξεκολλήσεις.
Με παρόμοιο τρόπο, οι τένοντες και ο χόνδρος προσκολλώνται στα οστά με απίστευτη δύναμη. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η φυσική κόλλα είναι μια μορφή υδρογέλης, δηλαδή ένα μίγμα νερού και κάποιου κολλώδους υλικού.

Οι μηχανικοί του ΜΙΤ, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Σουανχέ Ζάο του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για νέα υλικά "Nature Materials", δημιούργησαν μια συνθετική κολλώδη υδρογέλη που είναι καλύτερη και από τη φυσική. Όπως είπαν, πρόκειται για ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ στη δημιουργία κόλλας με μορφή υδρογέλης.

Το νέο υλικό είναι διαφανές και μοιάζει με ελαστικό. Μπορεί να προσκολληθεί σε διάφορες επιφάνειες, όπως γυαλί, πυρίτιο, κεραμικά, αλουμίνιο, τιτάνιο κ.α., με δύναμη ανάλογη αυτής που υπάρχει ανάμεσα στους τένοντες και στα οστά. Μεταξύ άλλων, το νέο υλικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως προστατευτικό σε εξωτερικές επιφάνειες κάτω από το νερό (βάρκες, υποβρύχια κ.α.).

Επειδή η υδρογέλη είναι μαλακή, ελαστική και βιοσυμβατή, μπορεί επίσης να αξιοποιηθεί σε βιοϊατρικές εφαρμογές, όπως σε καθετήρες και αισθητήρες μέσα στο σώμα. Ακόμη στη βιοηλεκτρονική, καθώς και στη ρομποτική, για τη δημιουργία συνθετικών τενόντων και συνθετικού χόνδρου ή σε ρομποτικές αρθρώσεις.

newsbomb.gr

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν πιθανά ηφαίστεια που εκτόξευαν πάγο αντί για λάβα στην επιφάνεια του πλανήτη Πλούτωνα, εγείροντας ερωτηματικά για το πώς αυτός ο μικροσκοπικός, απόμακρος κόσμος μπόρεσε να είναι τόσο γεωλογικά ενεργός, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν χθες.

Οι διαπιστώσεις, που δημοσιοποιήθηκαν σε συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Νάσιοναλ Χάρμπορ, στην πολιτεία Μέριλαντ, δίνουν μια πολύ πιο σύνθετη εικόνα για τον Πλούτωνα και τα φεγγάρια του από αυτήν που περίμεναν να δουν οι επιστήμονες.

"Το σύστημα του Πλούτωνα μας έχει δημιουργήσει άκρα αμηχανία," είπε ο ερευνητής πλανητών Άλαν Στερν του Ινστιτούτου Νοτιοδυτικής Έρευνας στο Μπόλντερ του Κολοράντο, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου μέσω του διαδικτύου. Ο Στερν είναι επικεφαλής της ομάδας στη NASA, του κέντρου διαστημικής έρευνας, η οποία ασχολείται με το διαστημόπλοιο New Horizons, που πέρασε από τον πλανήτη στις 14 Ιουλίου, ένα πρωτοφανές γεγονός στην διαστημική ιστορία. Οι φωτογραφίες και μετρήσεις που έλαβε από το ταξίδι του συνεχίζουν να μεταδίδονται στη Γη.

Μεταξύ των 50 ερευνών που θα παρουσιάσουν στη συνάντησή τους οι επιστήμονες και οι οποίες αφορούν πληροφορίες από το διαστημόπλοιο, υπάρχουν αναπάντεχα στοιχεία για δύο βουνά στον Πλούτωνα, καθένα από τα οποία έχει 161 χιλιόμετρα διάμετρο και αρκετά χιλιόμετρα ύψος. Οι κορυφές τους παρουσιάζουν κοιλότητες που μοιάζουν με αυτές των ηφαιστείων του Άρη και της Γης.

"Δεν έχει βρεθεί τίποτα παρόμοιο στο εξώτερο ηλιακό σύστημα," δήλωσε ο Όλιβερ Ουάιτ, επιστήμονας της NASA στο ερευνητικό κέντρο Έιμς στο Μόφετ Φίλντ στην Καλιφόρνια. Αντί να βγάζουν λάβα, τα ηφαίστεια στον Πλούτωνα φαίνεται ότι εκτόξευαν παγωμένο νερό και άλλα, όπως παγωμένο άζωτο, αμμωνία ή μεθάνιο.
Ο Ουάιτ ομολογεί πως η ιδέα ότι υπάρχουν ηφαίστεια στον πλανήτη αυτόν, που απέχει από τον Ήλιο περίπου 30 φορές πιο μακριά από όσο απέχει η Γη από τον Ήλιο, ακούγεται παράλογη, "αλλά είναι το λιγότερο τρελλό πράγμα που μπορούμε να σκεφτούμε" ως ερμηνεία για την ύπαρξη των βουνών αυτών. "'Ο,τι και νά ΄ναι, είναι πολύ περίεργα," είπε.

Το New Horizons έστειλε και στοιχεία επίσης για πολλές βαθιές ρωγμές στην επιφάνεια του Πλούτωνα, η μεγαλύτερη από τις οποίες έχει μήκος 322 χιλιομέτρων. Η κορυφή της ρωγμής βρίσκεται υψομετρικά περίπου 4 χιλιόμετρα ψηλότερα από τη βάση της - δηλαδή πάνω από δύο φορές το ύψος των τοιχωμάτων του φαραγγιού Grand Canyon στις ΗΠΑ.

"Το γεγονός ότι βρίσκονται τόσο μεγάλες ρωγμές στο τμήμα αυτό του Πλούτωνα σημαίνει ότι ο φλοιός του πλανήτη πέρασε φάση μεγάλης επέκτασης κάποια στιγμή στην ιστορία του," είπε ο Ουάιτ.

Μεταξύ άλλων, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η διάσπαση των φυσικών ραδιενεργών στοιχείων στον πυρήνα του πλανήτη ήταν η πηγή θέρμανσης για τη μεταμόρφωσή του.

ethnos.gr