Ευκαιρία για ρύθμιση των οφειλών του στο Δημόσιο σε 100 δόσεις σε δεκάδες χιλιάδες επιπλέον οφειλέτες που απέκλειε η προηγούμενη ρύθμιση, θα δώσει ο κ. Νάντια Βαλαβάνη.

Στην ομιλία της στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις θα ανακοινώσει πως αίρονται σχεδόν όλα τα εμπόδια που υπήρχαν και στερούσαν από τους φορολογούμενους να κάνουν χρήση του μέτρου.

Με τον τρόπο αυτό, πιστεύουν στο υπουργείο Οικονομικών θα επωφεληθούν δεκάδες χιλιάδες πολίτες από τη νέα ρύθμιση, ενώ και το Δημόσιο θα μπορέσει να εισπράξει περισσότερα χρήματα.

Απίστευτο και όμως ελληνικό: το Δημόσιο διεκδικεί εκτάσεις σε δήμους της Αττικής που πριν από 100 χρόνια ήταν χαρακτηρισμένες δασικές, ενώ σε άλλες περιπτώσεις το ρολόι του χρόνου γυρνάει 153 χρόνια πίσω, στην εποχή της εκθρόνισης του βασιλιά Οθωνα, καθώς σε αυτές τις περιπτώσεις το Δημόσιο θέτει θέμα τίτλων και χρησικτησίας. 

Χιλιάδες ειδοποιητήρια -και συγκεκριμένα 18.500 στο σύνολό τους- έχουν αποσταλεί μέχρι στιγμής μέσω ταχυδρομείου σε ιδιοκτήτες οικοπέδων, μονοκατοικιών και διαμερισμάτων, βάσει των οποίων οι παραλήπτες τους ενημερώνονται ότι η ακίνητη περιουσία τους διεκδικείται από το κράτος.

 

Μεγάλες εκτάσεις στους Δήμους Νέου Ηρακλείου, Νέας Ιωνίας, Αγίας Βαρβάρας, Περιστερίου, Χαϊδαρίου και Γαλατσίου βρέθηκαν το τελευταίο διάστημα στο στόχαστρο του Δημοσίου, ενώ έπονται και άλλες μέσα στους επόμενους μήνες. «Δεν φταίμε εμείς, το θέμα υποκινήθηκε από τη Γενική Διεύθυνση Δασών Αττικής», υποστηρίζει η διευθύντρια της Περιφερειακής Διεύθυνσης Δημόσιας Περιουσίας Αττικής, Ευαγγελία Κωφού. 




Η επιστολή του υπουργείου Οικονομικών προς τους ιδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας που φέρεται να ανήκε σε Βαυαρούς ευγενείς από την εποχή του Οθωνα(!), με την οποία ενημερώνονται για την ένσταση που υπέβαλε το Δημόσιο εναντίον τους

Μια ηλικιωμένη που κατοικεί σε διαμέρισμα στην περιοχή Κάτω Ψαλίδι Ηρακλείου λιποθύμησε όταν άνοιξε τον φάκελο του υπουργείου Οικονομικών και διάβασε ότι η πολυκατοικία στην οποία διαμένει έχει χτιστεί σε οικόπεδο που ανήκε στο Δημόσιο πριν από 150 χρόνια, δηλαδή επί βασιλείας Οθωνα.

Συμβόλαια νόμιμης αγοράς

Η 86χρονη Φωτεινή Λαλαούνη ποζάρει στον φωτογραφικό φακό του «ΘΕΜΑτος» έξω από το σπίτι της στο Νέο Ηράκλειο. Κρατά στα χέρια της έναν πάκο με συναλλαγματικές σε δραχμές. Η τελευταία φέρει ημερομηνία 25/7/1966.

«Αυτά τα χαρτιά, μαζί με τα συμβόλαια, αποδεικνύουν ότι εμείς το αγοράσαμε νόμιμα. Και έρχεται το υπουργείο Οικονομικών, 50 χρόνια μετά, να μου πει ότι δεν ανήκει σε μένα αλλά στο Δημόσιο;», αναρωτιέται αγανακτισμένη. 

Και δεν είναι η μοναδική περίπτωση μιας απίστευτης υπόθεσης που βρίσκεται σε εξέλιξη τις τελευταίες ημέρες σε αρκετές περιοχές του συγκεκριμένου δήμου, όπου μεσούσης της προεκλογικής περιόδου οι κάτοικοι λαμβάνουν τις έγγραφες ειδοποιήσεις από τις υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών προκειμένου να τους ενημερώσουν για τις ενστάσεις που έχει υποβάλει το Κτηματολόγιο για τις ιδιοκτησίες τους. Στην πρώτη περίπτωση το περιεχόμενο των επιστολών που φέρουν την υπογραφή της προϊσταμένης της Περιφερειακής Διεύθυνσης Δημόσιας Περιουσίας Αττικής, Βασιλικής Βουδούρη, θα κάνει γνωστό στους πολίτες ότι τα σπίτια τους δεν είναι δικά τους αλλά ανήκουν στο κράτος και αυτό επειδή πριν από δεκάδες χρόνια οι εκτάσεις αυτές ήταν χαρακτηρισμένες δασικές. Αναφερόμαστε σε περιοχές που είναι εντός σχεδίου πόλης, στις οποίες έχουν χτιστεί μονοκατοικίες και πολυκατοικίες. Στην πορεία αυτές οι εκτάσεις αποχαρακτηρίστηκαν από δασικές σε χορτολιβαδικές και, έστω με αυτόν τον χαρακτηρισμό, το Δημόσιο τις θεωρεί περιουσία του, με αποτέλεσμα σήμερα όλες οι αγοραπωλησίες οικοπέδων να κρίνονται παράνομες.



Η 86χρονη κυρία Φωτεινή Λαλαούνη με δάκρυα στα μάτια και τις συναλλαγματικές στο χέρι που αποδεικνύουν ότι αγόρασε νόμιμα το οικόπεδο το 1966!

«Μάλιστα γι’ αυτές τις πράξεις οι Ελληνες πολίτες πλήρωναν κανονικά στην Εφορία, ενώ μετέπειτα έβγαλαν άδειες για να χτίσουν μονοκατοικίες και πολυκατοικίες. Το παράλογο δε είναι ότι την ίδια στιγμή το Δημόσιο, παραβλέποντας την παρανομία που σήμερα επικαλείται, εισέπραττε χρήματα από μεταγραφές σε υποθηκοφυλακεία χωρίς κανείς ποτέ να ενημερώσει τους ιδιοκτήτες ότι εκεί που έχουν χτίσει είναι δημόσια έκταση», αναφέρει στο «ΘΕΜΑ» ο δήμαρχος Νέου Ηρακλείου Νίκος Μπάμπαλος. Το γραφείο του δέχεται καθημερινά δεκάδες τηλεφωνήματα από απεγνωσμένους δημότες που ζητούν να ενημερωθούν για τα τελεσίγραφα του υπουργείου Οικονομικών, που μετά τους φόρους και τα χαράτσια στην ακίνητη περιουσία σκέφτηκε ότι τώρα είναι η καλύτερη στιγμή για να διεκδικήσει μέχρι και τα σπίτια των Ελλήνων φορολογουμένων. 

«Κατά την προσωπική μου άποψη, μόνο με μια νομοθετική λύση θα μπορούσε να δοθεί τέλος σε αυτή την παράλογη ιστορία», συνεχίζει ο δήμαρχος, για να συμπληρώσει: «Δεν μπορεί ο κάθε πολίτης να παρίσταται στη συζήτηση της προσφυγής που έχει κάνει το Ελληνικό Δημόσιο προκειμένου να αποδείξει ότι νομίμως αγόρασε την ακίνητη περιουσία του. Θέλω να πιστεύω ότι η τωρινή κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή, θα δώσει συνολική λύση με μια νομοθετική ρύθμιση». 

Στο Νέο Ηράκλειο, στην περιοχή του Πράσινου Λόφου, υπάρχουν περισσότερες από 100 ιδιοκτησίες που διεκδικούνται από το Δημόσιο. Αρκετές κατοικίες δίπλα στις γραμμές του τρένου έως και την κεντρική πλατεία του Νέου Ηρακλείου διεκδικεί το κράτος. Κάθε μέρα μέσω των ΕΛ.ΤΑ. αποστέλλονται δεκάδες ειδοποιητήρια, ακόμα και σε ιδιοκτήτες που δεν βρίσκονται πια εν ζωή. Μέχρι και λιποθυμικά επεισόδια σημειώθηκαν από ηλικιωμένους όταν άνοιξαν τον φάκελο με τη σφραγίδα του υπουργείου Οικονομικών. 



«Πώς είναι δυνατόν ανθρώπινος νους να σκεφτεί ότι αυτές οι ιδιοκτησίες πρέπει να περάσουν στο κράτος επειδή πριν από 100 χρόνια ήταν δασικές; Τι θέλουν δηλαδή να κάνουν, να μας στείλουν στον τάφο μια ώρα αρχύτερα;», λέει στο «ΘΕΜΑ» ο κ. Ιωάννης Βάγγος

 «Εμείς το δικό μας οικόπεδο το αγοράσαμε το 1962», λέει ο κ. Ιωάννης Βάγγος και προσθέτει: «Μπήκε κανονικά στο σχέδιο πόλης, πήραμε κανονικά την άδεια για να χτίσουμε, ξαναπήραμε άδεια για να χτίσουμε παραπάνω, ενώ πληρώσαμε όλους τους φόρους που μας αναλογούν και τα χαράτσια. Πώς είναι δυνατόν ανθρώπινος νους να σκεφτεί ότι αυτές οι ιδιοκτησίες πρέπει να περάσουν στο κράτος επειδή πριν από 100 χρόνια ήταν δασικές; Τι θέλουν δηλαδή να κάνουν, να μας στείλουν στο τάφο μια ώρα αρχύτερα;».

Δίπλα στον κ. Βάγγο στέκεται ένας ακόμα απεγνωσμένος ιδιοκτήτης, ο κ. Γιώργος Κοντομανώλης. Η έλλειψη ψυχραιμίας που τους διακρίνει κρίνεται απολύτως δικαιολογημένη. «Ποιος τους είπε ότι έχουμε τα χρήματα να πληρώσουμε μηχανικούς και δικηγόρους;», διερωτάται και συνεχίζει: «Με ό,τι περίσσευε πληρώναμε τα χαράτσια. Δεν υπάρχουν άλλα λεφτά. Τέλος!».

Να όμως που το Ελληνικό Δημόσιο δεν διεκδικεί μόνο τις αποχαρακτηρισμένες εκτάσεις στον Δήμο Νέου Ηρακλείου, αλλά και άλλες για τις οποίες θέτει ζήτημα τίτλων και χρησικτησίας. 
Πιο συγκεκριμένα, εκτάσεις που βρίσκονται στην περιοχή Κάτω Ψαλίδι (οικοδομικό τετράγωνο 65 και 66), οι οποίες σύμφωνα με το περιεχόμενο της υπ' αριθμ. 1087/1977 απόφασης του Εφετείου Αθηνών ανήκαν σε Βαυαρούς, μετά την εκθρόνιση του Οθωνα και την αποχώρησή τους από την Ελλάδα, το 1862, μεταβιβάστηκαν νόμιμα από εκείνους σε άλλους Βαυαρούς που παρέμειναν στην Ελλάδα, οι οποίοι με τη σειρά τους τις μεταβίβασαν σε άλλους ελληνικής καταγωγής.

 

Ως εκ τούτου το Ελληνικό Δημόσιο απώλεσε την κυριότητά του επί αυτών των ακινήτων καθόσον είχε συμπληρωθεί ο χρόνος έκτακτης χρησικτησίας έως τις 11/9/1915, όπως ορίζει το Ελληνικό Δίκαιο.

 

Ωστόσο το Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων συνεδριάζοντας στις 24/5/1984 αποφάσισε κατά πλειοψηφία ότι το Δημόσιο πρέπει να διεκδικήσει όλα τα ακίνητα που βρίσκονται στα συγκεκριμένα οικοδομικά τετράγωνα και η αρμόδια υπηρεσία να τα θεωρήσει ως εγκαταλειμμένα, παραβιάζοντας έτσι την απόφαση του Εφετείου (1087/1977) που κρίνει ότι τα δικαιώματα του Δημοσίου έχουν απωλεσθεί.

 

Για την ιστορία η υπόθεση έφτασε στις δικαστικές αίθουσες μετα από δύο καταγγελίες της κυρίας Ελπίδας Ανδρέα Κένερ στις 29/10/1973 προς τον Οικονομικό Εφορο Δημόσιων Κτημάτων που κατήγγειλε ότι έχουν καταπατηθεί δημόσια κτήματα στην περιοχή Νεου Ηρακλείου Αττικής.α

Σοβαρές επιπτώσεις στην εθνική οικονομία μπορεί να επιφέρει περαιτέρω μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης.

Μείωση της αντίστοιχης δαπάνης κατά ένα εκατομμύριο ευρώ μεταφράζεται σε απώλεια τρεισήμισι θέσεων εργασίας από όλες τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον χώρο του φαρμάκου, συμπεριλαμβανομένων των φαρμακείων, και σημαντικών φορολογικών εσόδων.

Μέσα σε μια τετραετία τα έσοδα από τη φορολογία των κερδών των επιχειρήσεων του κλάδου μειώθηκαν κατά 207 εκατομμύρια ευρώ. Να σημειωθεί ότι η δημόσια εξωνοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη, δηλαδή αυτή που καλύπτεται από τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, ανήλθε το 2013 στα 2,37 δισ. ευρώ – ήταν μειωμένη κατά 2,73 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2009 -, ενώ το 2014 αναμένεται να διαμορφωθεί στα 2 δισ. ευρώ, αφού η υπέρβαση αναμένεται να επιστραφεί στον ΕΟΠΥΥ με την εφαρμογή του clawback.

Η ανάδειξη των κινδύνων

Τα παραπάνω συμπεράσματα προκύπτουν από μελέτη που εκπονήθηκε από το Ινστιτούτο Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής υπό την επιστημονική ευθύνη του επίκουρου καθηγητή Πολιτικής Υγείας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Κυριάκου Σουλιώτη, με θέμα «Οι επιπτώσεις της Μείωσης της Φαρμακευτικής Δαπάνης στα Δημόσια Έσοδα». Σκοπός της μελέτης είναι η ανάδειξη των κινδύνων που ανακύπτουν για την ελληνική οικονομία και ειδικότερα για τα δημόσια έσοδα της χώρας από την υλοποίηση του στόχου της περαιτέρω μείωσης της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης στα επίπεδα του 1% του ΑΕΠ.

«Δεδομένης δε της μείωσης της φαρμακευτικής δαπάνης κατά 50% μεταξύ 2009 και 2013, το ερώτημα που ανακύπτει αφορά την αναζήτηση του ελάχιστου μεγέθους κάτω από το οποίο οποιαδήποτε περαιτέρω μείωση των δημοσίων δαπανών για φάρμακα δεν είναι συμφέρουσα και αποδοτική για το Ελληνικό Δημόσιο και την ελληνική οικονομία και κοινωνία» σημειώνει ο καθηγητής.

Η έννοια του κινδύνου αποτυπώνεται με την εκτίμηση των απωλειών στα αναλογούντα φορολογικά και ασφαλιστικά έσοδα από την υπό διαμόρφωση, λόγω της δημοσιονομικής προσαρμογής, μιας νέας, συρρικνούμενης φαρμακευτικής αγοράς. Αξίζει να αναφερθεί ότι η μελέτη διερευνά μόνο την άμεση δημοσιονομική επίδραση της μείωσης της φαρμακευτικής δαπάνης, χωρίς να εξετάζει την επίπτωση σε άλλους κλάδους (έμμεσες και προκαλούμενες επιπτώσεις) ή τις οικονομικές συνέπειες από ενδεχόμενα προβλήματα πρόσβασης των ασθενών στη θεραπεία λόγω της διαρκούς συρρίκνωσης της εν λόγω αγοράς. Επίσης, δεν εξετάζεται η μετακύλιση της δαπάνης σε άλλα κέντρα κόστους εντός του συστήματος υγείας.

Ειδικότερα, από τη μελέτη προκύπτουν τα ακόλουθα συμπεράσματα:

Η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη μειώθηκε κατά το ήμισυ από το 2009 (5,1 δισ.) ως το 2013 (2,37 δισ.). Μειώθηκε δηλαδή κατά 2,73 δισ. ευρώ.

Την ίδια χρονική περίοδο οι θέσεις εργασίας μειώθηκαν κατά 30%. Αυτό σημαίνει ότι έχασαν την εργασία τους, μόνο από τον χώρο του φαρμάκου, 9.600 άνθρωποι. Μαζί τους χάθηκαν, ανά εργαζόμενο σε ετήσια βάση, 5.000 ευρώ φόρος εισοδήματος, 9.000 ευρώ ασφαλιστικές εισφορές και 2.500 ευρώ από ΦΠΑ.

Με κάθε εκατομμύριο μείωσης της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης χάνονται τρεισήμισι θέσεις εργασίας.

Τα έσοδα από τη φορολογία κερδών των επιχειρήσεων του φαρμακευτικού κλάδου ήταν 331 εκατ. ευρώ το 2009, 262 εκατ. το 2010, 234 εκατ. το 2011, 165 εκατ. το 2012 και 124 εκατ. το 2013.

Συνολικά οι απώλειες του Δημοσίου αποκλειστικά και μόνο από την απασχόληση προσεγγίζουν την υπό εξέταση περίοδο (2009-2013) τα 247 εκατ. ευρώ, με τα απολεσθέντα έσοδα μόνο της περιόδου 2012-2013 να ανέρχονται σε 147 εκατ. ευρώ. Αντιστοίχως οι απώλειες φορολογικών εσόδων των επιχειρήσεων του κλάδου ανέρχονται σε 207 εκατ. ευρώ την περίοδο 2009-2013 με τα 41 εκατ. ευρώ να αφορούν μόνο το διάστημα 2012-2013.

Τα επιδόματα ανεργίας που δόθηκαν το 2010 ήταν 9,5 εκατ. ευρώ, 479.000 ευρώ το 2011, 8,1 εκατ. ευρώ το 2012 και 27,7 εκατ. ευρώ το 2013.

Στα 454 εκατ. ευρώ οι συνολικές απώλειες

Σύμφωνα με τον κ. Σουλιώτη, οι συνολικές απώλειες των δημοσίων εσόδων από τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης την περίοδο 2009-2013 ανήλθαν σε 454 εκατ. ευρώ. Από αυτά, 57 εκατ. ευρώ ήταν έσοδα από τον φόρο εισοδήματος των εργαζομένων, 114 εκατ. ευρώ ήταν εισφορές ασφαλιστικών Ταμείων (κύρια και επικουρική), 30 εκατ. ευρώ ήταν έσοδα από ΦΠΑ εργαζομένων, 207 εκατ. ευρώ ήταν έσοδα από φορολογία των κερδών των επιχειρήσεων του κλάδου του φαρμάκου και 46 εκατ. ευρώ από επιδόματα ανεργίας.

Μόνο τα έτη 2012-2013 χάθηκαν 188 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων 34 εκατ. ήταν έσοδα από φόρο εισοδήματος, 67 εκατ. από εισφορές ασφαλιστικών Ταμείων, 18 εκατ. έσοδα από ΦΠΑ εργαζομένων 41 εκατ. έσοδα από φορολογία κερδών και 28 εκατ. επιδόματα ανεργίας. Το 41% της συνολικής απώλειας εσόδων δημιουργήθηκε μεταξύ των ετών 2012-2013.

Από τη σπατάλη στην… Εντατική

«Το εύρημα ότι πάνω από το 40% των απωλειών προκλήθηκε την περίοδο 2012-2013» σχολιάζει ο κ. Σουλιώτης, «επιβεβαιώνει τη βασική υπόθεση εργασίας της μελέτης ότι όσο η φαρμακευτική δαπάνη (ή ο στόχος αυτής) μειώνεται, η επίπτωση στα δημόσια έσοδα θα είναι ολοένα μεγαλύτερη, καθώς στα πρώτα έτη τής υπό εξέτασης περιόδου είναι γνωστό ότι η μείωση αφορά κυρίως σπατάλη. Έτσι, ο σχετικός πολλαπλασιαστής λαμβάνει την περίοδο 2012-2013 την τιμή 0,47, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι για κάθε 100 εκατ. ευρώ μείωσης της φαρμακευτικής δαπάνης, οι απώλειες του Δημοσίου σε όρους εσόδων προσεγγίζουν (ανώτατη απώλεια) τα 47 εκατ. ευρώ».

Οι συντάκτες της μελέτης εκφράζουν την ανάγκη μιας πιο σφαιρικής προσέγγισης στην αγορά φαρμάκου, η οποία θα υπερβαίνει τη στενά δημοσιονομική οπτική και θα λαμβάνει υπόψη της τόσο τις απώλειες εσόδων για το Δημόσιο όσο και τις τάσεις που καταγράφονται σχετικά με τη διαρκή αύξηση της συμμετοχής των ασθενών, καθώς και την αύξηση των ασθενών που αναζητούν φροντίδα υγείας σε περιβάλλον νοσηλείας.

Πηγή: in.gr