Οι υπεύθυνοι ανασκαφής στη Βεργίνα, παρουσίασαν το έργο της τελευταίας δεκαετίας, στην Πανεπιστημιακή Ανασκαφή της ακρόπολης και των τειχών της Βεργίνας.
Σε εισήγηση τους, στην Αίθουσα Τελετών του παλαιού κτηρίου της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, ο υπεύθυνος του ανασκαφικού τομέα της ακρόπολης και τειχών της Πανεπιστημιακής Ανασκαφής της Βεργίνας Αν. Καθηγητής Παναγιώτης Φάκλαρης και η συνεργάτιδά του Δρ. Βασιλική Σταματοπούλου, στο πλαίσιο του Αρχαιολογικού Συνεδρίου για το αρχαιολογικό έργο του 2016 στη Μακεδονία και τη Θράκη, σκιαγράφησαν τα αποτελέσματα του ερευνητικού έργου του ΑΠΘ, κατά την τελευταία δεκαετία σε ένα από τα σημαντικότερα νεοαποκαλυφθέντα μνημεία της Μακεδονίας, την οχύρωση της Βεργίνας.
Ολόκληρο το ανασκαφικό έργο της 10ετίας
Σύμφωνα με τον Αν. Καθηγητή Παναγιώτη Φάκλαρη «η έρευνα της τελευταίας δεκαετίας συνεχίστηκε τόσο στην ακρόπολη όσο και στον περίβολο της πόλης.
Με την εξακρίβωση της πορείας του τείχους στην ανατολική πλευρά, η μέχρι σήμερα αντίληψή μας για την έκτασή της αρχαίας πόλης άλλαξε, καθώς διαπιστώθηκε ότι ήταν μεγαλύτερη απ’ όσο θεωρούσαμε κατά 60 στρέμματα.
Από τη μέχρι σήμερα διαπιστωμένη πορεία του τείχους η εκτιμώμενη συνολική έκταση της αρχαίας πόλης υπολογίζεται στα 768 στρέμματα.
Η οχύρωση αυτή ακολουθούσε και αξιοποιούσε αμυντικά το ανάγλυφο του εδάφους.
Μέχρι στιγμής έχουν ερευνηθεί πέντε πύλες αξονικού και εφαπτόμενου στο τείχος τύπου και δεκαοκτώ πύργοι, ημικυκλικής και ορθογώνιας κάτοψης.
Άποψη των εργασιών του 2016 στην ακρόπολη της Βεργίνας, με φοιτητές αρχαιολογίας του ΑΠΘ επί το έργον
Οι θέσεις των πυλών δίνουν στοιχεία για την οργάνωση του εσωτερικού της πόλης, δεδομένου ότι από αυτές διέρχονταν δρόμοι που εξυπηρετούσαν τον οικισμό και για τους οποίους δεν είχαν εντοπιστεί μέχρι στιγμής άλλα στοιχεία.
Ο μικρός αριθμός πυλίδων που έχουν μέχρι στιγμής επισημανθεί ερμηνεύεται ως ένδειξη για τον μικρό αριθμό των υπερασπιστών για τον οποίο η οχύρωση αυτή είχε σχεδιαστεί.
Με δεδομένο ότι οι πυλίδες στις πολιορκίες χρησιμοποιούνται για την έξοδο ομάδων αμυνομένων πολεμιστών, δηλαδή για την ενεργητική άμυνα της πόλης, με τη μεταφορά της δράσης εκτός των τειχών, ο μικρός αριθμός πυλίδων φαίνεται ότι αντανακλά έναν σχεδιασμό παθητικής άμυνας, δηλαδή μια οχύρωση που προοριζόταν να λειτουργήσει αντιμετωπίζοντας τον εχθρό από το εσωτερικό, χωρίς τον αριθμό υπερασπιστών που αναλογεί στην περίμετρό της.
Η ολιγανδρία είναι άλλωστε ένα σοβαρό πρόβλημα για τη Μακεδονία της εποχής αυτής.
Σημαντικό οχυρωματικό έργο του 300 π.Χ
Το τείχος της Βεργίνας είναι αναμφίβολα ένα σημαντικό οχυρωματικό έργο, του οποίου τα χαρακτηριστικά και τα ανασκαφικά στοιχεία, δείχνουν ότι φέρει την υπογραφή του βασιλιά της Μακεδονίας Κασσάνδρου (315-297 π.Χ.).
Εντάσσεται λοιπόν ιστορικά, στην εποχή που ο Κάσσανδρος επενδύει μέρος του αμύθητου βασιλικού θησαυροφυλακίου, που του κληροδότησε η ασιατική εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στην οργάνωση του βασιλείου για την κατοχύρωση των εδαφών του έναντι του Δημητρίου Πολιορκητή, που αποτελούσε την σημαντικότερη απειλή για την εξουσία του Κασσάνδρου στο διάστημα 307-302 π.Χ., στο οποίο ακριβώς τοποθετούν τα ευρήματά μας την ανέγερση του συγκεκριμένου τείχους.
Άποψη του ανατολικού βραχίονα του τείχους της Βεργίνας στον αγρό ιδιοκτησίας αδελφών Μπέλα
Τείχος 3,3 χιλιομέτρων
Από τα συνολικά 3,3 χιλιόμετρα της περιμέτρου του τείχους αυτού, η Πανεπιστημιακή Ανασκαφή έχει αποκαλύψει περισσότερα από 2,75 χιλιόμετρα με ανασκαφικές τάφρους που ξεπερνούν τα 5,5 χιλιόμετρα.
Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό μνημείο, μεγάλο τμήμα του οποίου σώζεται σε εξαιρετική κατάσταση διατήρησης και παρουσιάζει πέρα από μεγάλο ερευνητικό ενδιαφέρον, άριστες δυνατότητες ανάδειξης και απόδοσης του στο κοινό.
Στην ανασκαφή αυτή εκπαιδεύονται κάθε χρόνο φοιτητές αρχαιολογίας του ΑΠΘ, οι οποίοι δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους στο συναρπαστικό αυτό έργο, που παρακολουθεί και αποκαλύπτει το τείχος της Βεργίνας, άλλοτε στα δασωμένα Πιέρια και άλλοτε στο άδεντρο πεδίο, ασκούμενοι παράλληλα στην ανασκαφική πρακτική.
Στη φετινή ερευνητική ομάδα, πολύτιμοι συνεργάτες ήταν οι Δρ αρχιτεκτονικής Θανάσης και Άγγελος Νακάσης, οι τοπογράφοι Γιάννης και Αντώνης Γκάτζιος, η πολ. μηχανικός Σοφία Γκάτζιου ο αρχαιολόγος Αντώνης Γαβριηλίδης και οι φοιτητές Άγγελος Μεφσούτ, Γιάννης Κοφινάς, Αθανασία Σβώλη, Γιάννης Αποστόλου, Ραφαήλ Λαουτάρης, Βασιλική Καράμπαμπα, Χρύσα Χατζηνικολάου.
imerisia.gr
Νέο σοκ σε σχολείο της Κύπρου: Μαχαίρωσαν μαθητή!
Οκτώβριος 26, 2016Όλα συνέβησαν σε σχολείο, στο λύκειο Βεργίνας συγκεκριμένα, στην Λάρνακα, όταν μαθητές ανέσυραν μαχαίρια με έναν εκ των εμπλεκομένων, ένα 17χρονο να καταλήγει αιμόφυρτος στο νοσοκομείο. Αρχικώς διεκομίσθη στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας, ωστόσο μετά από σύντομο ιατροσυμβούλιο αποφασίσθηκε η άμεση διακομιδή του στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, καθώς παρότι η ζωή του δεν διατρέχει άμεσο κίνδυνο, εντούτοις το τραύμα του κρίνεται ως αρκούντως σοβαρό.
Σύμφωνα με πληροφορίες του "ΡΕΠΟΡΤΕΡ", οι συνθήκες διερευνώνται από την αστυνομία που έσπευσε στο συμβάν, με τον 17χρονο να φέρει τραύμα από μαχαίρι στην κοιλιακή χώρα ή στον θώρακα, αλλά σε κάθε περίπτωση, πλησίον της καρδιάς, με αποτέλεσμα να αποφασισθεί και η διακομιδή του από το Νοσοκομείο της Λάρνακας σε αυτό της πρωτεύουσας.
Το σοκ είναι μεγάλο τόσο μεταξύ των μαθητών, όσο και μεταξύ των εκπαιδευτικών, ενώ εμβρόντητος πληροφορήθηκε στον άερα της μεσημεριανής εκπομπής του ΡΙΚ "ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ" ο Υπουργός Παιδείας, ο οποίος είχε κληθεί για άλλο περιστατικό.
Σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες, οι οποίες όμως ελέγχονται για την ορθότητα και αξιοπισία τους, αναφέρουν πως ο τραυματισμένος μαθητής έχει διακομιστεί πλέον σε ιδιωτική κλινική της Λευκωσίας, ενώ αναφέρεται πως τα δύο αγόρια ήταν φίλοι. Ο φερόμενος ως δράστης είπε ότι βρήκε ένα μικρό μαχαίρι στην αυλή του σχολείου το οποίο και επεξεργαζόταν, ισχυρισμός ο οποίος εξετάζεται.
Τότε, σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, το ακούμπησε στο στήθος του φίλου του και ο δεύτερος αντέδρασε όταν είδε αίματα στην μπλούζα του και το ανοικτό τραύμα στην θωρακική χώρα.
Και από επίσημα χείλη «γειώνεται» η νέα επιστημονική εργασία υπό τη διεύθυνση του Αντώνη Μπαρτσιώκα, καθηγητή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και του Juan Luis Arsuaga,που αμφισβήτησε τη θεωρία του ανασκαφέα των βασιλικών τάφων της Βεργίνας, Μανόλη Ανδρόνικου, και υποστήριξε ότι ο Φίλιππος Β' είναι θαμμένος στον Τάφο Ι κι όχι στον Τάφο ΙΙ της Μεγάλης Τούμπας όπως είχε ισχυριστεί ο Ανδρόνικος.
Η επίσημη θέση που εκφράστηκε επιβεβαιώνει δημοσίευμα του TheTOC που μιλούσε για μεγάλες επιφυλάξεις της επιστημονικής κοινότητας γύρω από τη νέα έρευνα.
«Απίθανη η ταύτιση του άνδρα του Τάφου Ι με τον Φίλιππο. Η επιστήμη ενισχύει τη θέση του Ανδρόνικου ότι ο Τάφος ΙΙ είναι του πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου»«Τα ανασκαφικά δεδομένα καθιστούν απίθανη την προτεινόμενη ταύτιση του άνδρα, οστά του οποίου βρέθηκαν στον Τάφο Ι, με τονΦίλιππο Β΄ και γενικότερα με κάποιο μέλος της βασιλικής οικογένειας», αναφέρει η επιστολή που υπογράφεται από το υπουργείο Πολιτισμού και εστάλη σήμερα, Τετάρτη «αποκαθιστώντας» τον Ανδρόνικο και τη θέση του. Σύμφωνα με την επιστολή, η ταύτιση του Τάφου ΙΙ με τον Φίλιππο Β' από τον Μανόλη Ανδρόνικο «ενισχύεται από όλα τα νεότερα ανασκαφικά δεδομένα των Αιγών, στην οποία επανέρχονται με πληθώρα κατηγορηματικών επιχειρημάτων Έλληνες και ξένοι αρχαιολόγοι, ιστορικοί και παλαιοανθρωπολόγοι».
«Τα ανασκαφικά δεδομένα καθιστούν απίθανη την προτεινόμενη ταύτιση του άνδρα, οστά του οποίου βρέθηκαν στον Τάφο Ι, με τον Φίλιππο Β΄ και γενικότερα με κάποιο μέλος της βασιλικής οικογένειας»
Συγκεκριμένα, «το επιχείρημα στο οποίο οι κ.κ. Α. Μπαρτσιώκας και Juan Luis Arsuaga στηρίζουν την ερμηνεία τους είναι η διαπίστωση τους ότι πρόκειται για άτομο ηλικίας περίπου 45 χρονών με τραύμα στο πόδι, ωστόσο ούτε η μέση ηλικία, ούτε η χωλότητα αποτελούν αποκλειστικό χαρακτηριστικό γνώρισμα του Φιλίππου Β΄», αναφέρει η επιστολή.
Σύμφωνα με την επίσημη «γνωμάτευση» που έστειλε το υπουργείο, προφανώς ο Τάφος Ι ανήκει στη γυναίκα και το βρέφος που κατά τον πρώτο μελετητή των οστών καθηγητή J. Musgrave ήταν έμβρυο ή νεογέννητο, οπότε είναι πιθανόν η γυναίκα να πέθανε στη γέννα. Τη συσχέτιση με γυναίκα ενισχύει τόσο η θεματική των τοιχογραφιών -Αρπαγή της Περσεφόνης, Δήμητρα, Μοίρες- όσο και τα κτερίσματα που βρέθηκαν στον τάφο -κατάλοιπα κοσμημάτων, μυροδοχεία, μαρμάρινα αγγεία κοχύλια- αλλά και η παντελής έλλειψη όπλων ή θραυσμάτων όπλων.
Η γυναίκα αυτή δεν αποκλείεται να είναι μια από τις πρώτες συζύγους του Μακεδόνα βασιλιά ο οποίος βρίσκεται ενταφιασμένος στον γειτονικό τάφο ΙΙ και ταυτίστηκε από τον Μανόλη Ανδρόνικο με τον Φίλιππο Β΄, αναφέρει το υπουργείο Πολιτισμού.
Ανάμεσα στα επιχειρήματα που επίσης αναφέρονται ουσιαστικά απορρίπτοντας τις θέσεις της νέας έρευνας είναι τα εξής:1. Οι κ.κ. Α. Μπαρτσιώκας και Juan Luis Arsuaga εξέτασαν τμήμα και όχι το σύνολο των οστών που βρέθηκαν στο τάφο
2. Ο Τάφος Ι της Μεγάλης Τούμπας των Αιγών, ένα μνημείο που έχει τη μορφή κιβωτίου (κιβωτιόσχημος), είναι ο μικρότερος και λιγότερο μνημειακός της βασιλικής ταφικής συστάδας που περιλαμβάνει επίσης δύο μεγάλους ασύλητους μακεδονικούς (τον Τάφο ΙΙ που αναγνωρίσθηκε από τον Μανόλη Ανδρόνικο ως Τάφος του Φιλίππου Β΄ και τον Τάφο ΙΙΙ που ομόφωνα αποδίδεται στον Αλέξανδρο Δ΄, γιο του Μεγαλέξανδρου και της Ρωξάνης) και έναν τρίτο επίσης μακεδονικό συλημένο και κατεστραμμένο σε μεγάλο βαθμό («τον Τάφο με τους ελεύθερους κίονες» που χρονολογείται στις αρχές του 3ου αι. π.Χ. και είναι ο νεώτερος της ομάδας).
3. Ο κιβωτιόσχημος Τάφος Ι, στο εσωτερικό του οποίου σώζεται η τοιχογραφία με την παράσταση της αρπαγής της Περσεφόνης, ήταν συλημένος, ωστόσο περιείχε αρκετά χαρακτηριστικά πήλινα αγγεία που χρονολογούν με ασφάλεια το μνημείο και την ταφή στις τελευταίες δεκαετίες του πρώτου μισού του 4ου αι. π.Χ. με ύστατο όριο το 350 π.Χ. Ωστόσο, όπως είναι πολύ καλά γνωστό από τις αρχαίες πηγές, ο Φίλιππος Β΄ δολοφονήθηκε το 336 π.Χ., ενώ η Κλεοπάτρα εκτελέστηκε κάποιους μήνες μετά τον θάνατο του συζύγου της, υπάρχει δηλαδή μια σημαντική χρονική απόσταση που είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο να γεφυρωθεί.
4. Τα οστά του νεκρού που η εν λόγω μελέτη επιχειρεί να συσχετίσει με τον Φίλιππο Β΄ και μάλιστα τα οστά των ποδιών (κνήμες, αλλά και τα οστάρια του άκρου ποδός) βρέθηκαν όχι στο δάπεδο του τάφου, όπως τα οστά της γυναίκας και του νεογνού, αλλά ψηλότερα (περίπου 20 εκατοστά )επάνω σε στρώση με πέτρες και θραύσματα πωρολίθων, μέσα στα χώματα της επίχωσης που εισχώρησαν στον τάφο μετά την τυμβωρυχία . Το γεγονός της ανεύρεσης των οσταρίων σε συνάφεια με τις κνήμες μαρτυρεί «συνάρθρωση» δηλαδή παρουσία μυϊκών ιστών και αποκλείει την πιθανότητα να προέρχονται από την διασάλευση της παλιότερης ταφής (το σώμα της γυναίκας ήταν απολύτως διαλυμένο και τα οστά της βρέθηκαν ανακατεμένα και μαζεμένα σε δυο ομάδες ακριβώς επάνω στο κονίαμα του δαπέδου). Είναι προφανές ότι το σώμα του νεκρού στον οποίο ανήκουν τα εν λόγω οστά αποτέθηκε ή «απορρίφθηκε» στον τάφο μετά την τυμβωρυχία, η οποία, όπως δείχνει η ανασκαφική στρωματογραφία, σχετίζεται με την καταστροφή και την διαρπαγή του γειτονικού υπέργειου «ηρώου».
5. Η καταστροφή της βασιλικής νεκρόπολης των Αιγών είναι ένα γεγονός που μαρτυρείται από τις αρχαίες πηγές και έχει επιβεβαιωθεί απόλυτα από την αρχαιολογική σκαπάνη. Είναι μάλιστα γνωστό ότι συνέβη το 276/5 π.Χ. , όταν οι Γαλάτες μισθοφόροι του Πύρρου κατέλαβαν την αρχαία μακεδονική μητρόπολη. 'Όπως δείχνουν τα ευρήματα από τις επιχώσεις της (κεραμεική, νομίσματα κλπ.), η Μεγάλη Τούμπα που κάλυψε τη συστάδα των βασιλικών τάφων και σφράγισε τον συλημένο Τάφο Ι και τα κατάλοιπα του «ηρώου», το οποίο βρίσκεται ακριβώς δίπλα του, κατασκευάστηκε πριν τα μέσα του 3ου αιώνα π.Χ. Δηλαδή, το περιστατικό με τον νεκρό άνδρα που τοποθετήθηκε ή «απορρίφθηκε» μέσα στον συλημένο πια κιβωτιόσχημο Τάφο Ι πρέπει να συνέβη ανάμεσα στο 276/5 και 250 π.Χ. Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάλογα φαινόμενα «απόρριψης» νεκρών ανδρών έχουν παρατηρηθεί και σε άλλους συλημένους τάφους των βασιλικών συστάδων των Αιγών και έχει ήδη προταθεί από τους ανασκαφείς η πιθανότητα να πρόκειται για τυμβωρύχους.
6. Ο εν λόγω νεκρός δεν είναι καμένος, ωστόσο, όπως μαρτυρείται από τις αρχαίες πηγές και όπως έχει αποδειχθεί από τα πλουσιότατα ανασκαφικά ευρήματα, ήδη από τις αρχές του 6ου προχριστιανικού αιώνα, η καύση και μάλιστα σε μεγαλοπρεπείς πυρές συνοδεία προσφορών αποτελεί τον κανόνα για τους μακεδόνες βασιλείς, έθιμο που στα χρόνια του Φιλίππου Β΄ και του Μεγαλέξανδρου έχει επεκταθεί και στους Εταίρους.
thetoc.gr
Ανακάλυψη που αλλάζει τα δεδομένα: Βρέθηκαν αντικείμενα της πανοπλίας του Μ. Αλεξάνδρου στη Βεργίνα
Ιούλιος 21, 2015Σήμερα, 2.300 χρόνια μετά, οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον παλαιοανθρωπολόγο Αντώνη Μπαρτσιώκα, ανακάλυψαν μεταξύ άλλων ότι το οστό στο γόνατο του Φιλίππου φέρει ακόμα την οπή από τον τραυματισμό του στην μάχη. Παράλληλα μετά από μελέτη κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι βρήκαν και αντικείμενα της πανοπλίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η νέα επιστημονική εργασία δημοσιεύτηκε στο έγκυρο αμερικανικό επιστημονικό περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS). Μετά από ενδελεχή μελέτη, η επιστημονική αυτή ομάδα από την Ελλάδα και την Ισπανία, υπό τη διεύθυνση του Αντώνη Μπαρτσιώκα και του Juan Luis Arsuaga, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα σκελετικά υπολείμματα του Φιλίππου Β’ όντως βρίσκονται στη Βεργίνα, όχι όμως στον Τάφο Ι, όπως ήταν η γενική άποψη μέχρι σήμερα αλλά στον Τάφο ΙΙ. Αυτή είναι η πρώτη φορά που τα οστά του Τάφου Ι στη Βεργίνα εξετάστηκαν από παλαιοανθρωπολόγους ενδελεχώς με τις πιο σύγχρονες μεθόδους.
Για πρώτη φορά λοιπόν αποδεικνύεται ότι:
-Ο Φίλιππος Β’ είναι όντως θαμμένος στη Βεργίνα. Πιστοποιήθηκε ότι ένα οστούν από τον Τάφο Ι στη Βεργίνα με μία τρύπα στο γόνατο είναι το κουτσό πόδι του Φιλίππου Β’.
(Τo οστό του Φιλίππου με την τρύπα από το δόρυ)
-Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, τρία χρόνια πριν από τη δολοφονία του το 336 π.Χ., κατά τη διάρκεια μάχης, ο Φίλιππος τραυματίστηκε από ένα δόρυ που πέρασε μέσα από το πόδι του και τον κατέστησε κουτσό. Μετά από 2,300 χρόνια, αυτό το εντυπωσιακό οστούν φέρει ακόμα την οπή που προκάλεσε το δόρυ. Το οστούν έχει επίσης υποστεί αγκύλωση μεταξύ της κνήμης και του μηρού, που δείχνει ότι το άτομο κούτσαινε, γεγονός που συνάδει με αυτά που ξέρουμε για τον Φίλιππο Β’.
(Οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι η συγκεκριμένη άνω και κάτω γνάθος που βρέθηκε στον βασιλικό τάφο της Βεργίνας ανήκει στον Βασιλιά Φίλιππο)
-Μαζί με τον Φίλιππο Β’ πιστοποιήθηκε ότι είναι θαμμένη η τελευταία γυναίκα του Φιλίππου, Κλεοπάτρα, μαζί με το νεογέννητό της – τους οποίους δολοφόνησε η μητέρα του Μ. Αλεξάνδρου, Ολυμπιάδα.
(Οστά της Βασίλισσας Κλεοπάτρας)
-Επιβεβαιώθηκε ότι στον Ταφο ΙΙ είναι θαμμένος ο ετεροθαλής αδελφός του Μ. Αλεξάνδρου. Η ομάδα μάλιστα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μερικά αντικείμενα από την πανοπλία του Τάφου ΙΙ πρέπει να ανήκουν στον ίδιο το Μ. Αλέξανδρο και όχι στον Αρριδαίο.Ο Αρριδαίος, ετεροθαλής αδελφός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ήταν ανίκανος για μάχη, αλλά απλά κατά την διάρκεια της στέψης του, είχε χρησιμοποιήσει μερικά από τα αντικείμενα που ανήκαν στον αδελφό του.
Tο σημαντικότερο όμως επακόλουθο της έρευνας είναι ότι για πρώτη φορά μπορεί να υποστηριχθεί με βεβαιότητα ότι η Ελλάδα κατέχει αντικείμενα που ανήκουν στην πανοπλία του γνωστότερου παγκοσμίως βασιλέα της αρχαιότητας, του Μ. Αλέξανδρου.Η εργασία αυτή αλλάζει σημαντικά τα δεδομένα στη Βεργίνα.
"CNN: Η Βεργίνα στα 10 μνημεία της UNESCO με την μεγαλύτερη ιστορική αξία"
Φεβρουάριος 06, 2015Το CNN παρουσιάζει τα 10 Mνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς που αξίζουν την προσοχή κάθε ταξιδιώτη.
Οι Αιγές, σήμερα τις γνωρίζουμε ως Βεργίνα, βρίσκονται στη δεύτερη θέση της λίστας. Η UNESCO ξεκίνησε το Πρόγραμμα με τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 1976 και πέρυσι όρισε το χιλιοστό Μνημείο της λίστας.
Δείτε αναλυτικά τη λίστα με τα 10 Mνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς που αξίζουν την προσοχή κάθε ταξιδιώτη.
1. Ποτοσί – Βολιβία
Η ανακάλυψη μεταλλεύματος στο Σέρρο Ρίκο από τον Ινδιάνο Ντιέγκο Ουάλπα το 1544 αποτέλεσε το έναυσμα για την ίδρυση της πόλης του Ποτοσί στις 10 Απριλίου 1545 με 3000 κατοίκους.65 χρόνια μετά ο πληθυσμός ήταν 160.000. Κατά το 16ο αιώνα, ήταν το μεγαλύτερο παγκοσμίως βιομηχανικό συγκρότημα. Η εξόρυξη των μεταλλευμάτων βασιζόταν σε ένα σύστημα υδρόμυλων. Περίπου 13.500 εργάτες τον χρόνο εξαφανιζονταν στα έγκατα των ορυχείων. Στις 11 Δεκεμβρίου 1987, η UNESCO ανακήρυξε το Ποτοσί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, αναγνωρίζοντας την πλούσια ιστορία της πόλης και τον πλούτο της αποικιακής αρχιτεκτονικής της. Η περιοχή αποτελείται από τα μνημεία του Σέρρο Ρίκο, όπου υπήρχε εγκατεστημένο σύνθετο σύστημα ύδρευσης και τεχνητές λίμνες, από την αποικιακή πόλη, την Εκκλησία του Σαν Λορένζο, αρχοντικές κατοικίες και τις εργατικές περιοχές.
2. Αιγές – Βεργίνα
Η ανακάλυψη του τάφου του Φιλίππου Β το 1977 στις Αιγές, σήμερα τις γνωρίζουμε ως Βεργίνα, ήταν μια από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα. Επιβεβαίωσε ότι αυτή η μικρή πόλης της αρχαιότητας ήταν η πρωτεύουσα της αρχαίας Μακεδονίας. Πίσω στο 338π.Χ. ο βασιλιάς Φίλιππος κατέκτησε την υπόλοιπη Ελλάδα, 10 χρόνια μετά κάλεσε τον Αριστοτέλη από την Αθήνα να κάνει μάθημα στον γιο του Αλέξανδρο. Ο Φίλιππος δολοφονήθηκε στο θέατρο των Αιγών από έναν από τους σωματοφύλακες του. Ο θάνατος του έφερε τον 23χρονο τότε Αλέξανδρο στην εξουσία. Μια δεκαετία αργότερα κατέκτησε τον μισό τότε γνωστό κόσμο, δημιούργησε μια αυτοκρατορία που εκτεινόταν ως τις Ρώσικες στέπες και το Αφγανιστάν, δίνοντας του τον χαρακτηρισμό Μέγας Αλέξανδρος. Η Ελληνιστική Ελλάδα ξεκίνησε από εδώ. Σήμερα, τα πιο σημαντικά ευρήματα στη Βεργίνα είναι το μνημειώδες παλάτι και το νεκροταφείο, το οποίο περιέχει περισσότερους από 300 τύμβους, μερικοί μάλιστα χρονολογούνται από τον 11ο αιώνα π.Χ..
3. Μασάντα – Ισραήλ
Υψώνεται 400 μέτρα πάνω από τη Νεκρά Θάλασσα, σε ένα απομονωμένο σημείο, που ακόμα και σήμερα είναι δύσκολο να προσεγγίσει κανείς. Η Μασάντα, είναι το οχυρό-ανάκτορο που είχε χτίσει ο Ηρώδης ο Μέγας μεταξύ του 37-31 π.Χ για να υπερασπιστεί το βασίλειο του. Ο Ηρώδης έχτισε πολυτελή παλάτια, στρατώνες, αποθήκες τροφίμων, λουτρά και δεξαμενές νερού. Τα προσωπικά διαμερίσματα του Ηρώδη στο βόρειο παλάτι, ήταν διακοσμημένα με ψηφιδωτά και τοιχογραφίες. Όταν τελικά οι Εβραίοι εξεγέρθηκαν εναντίον των Ρωμαίων, ο Ηρώδης είχε πεθάνει. Με την Ιερουσαλήμ να έχει καταληφθεί και το Ναό της να έχει καταστραφεί, οι επιζώντες αντάρτες κατέφυγαν στη Μασάντα, κατόπιν εντολής του Ελεάζαρ Μπεν Γιαΐρ. Περίπου 960 άνδρες, γυναίκες και παιδιά βρήκαν καταφύγιο στο φρούριο της ερήμου. Στους πρόποδες του οχυρωμένου λόφου στρατοπέδευσαν 8.000 Ρωμαίοι λεγεωνάριοι. Στις 15 Απριλίου του 73 μ.Χ. ο Μπεν Γιαΐρ συγκέντρωσε τους ομοφύλους του και τους είπε ότι είχε έρθει η ώρα να «προτιμήσουν το θάνατο από τη δουλεία». Χρησιμοποιώντας κλήρους, οι άντρες σκότωσαν πρώτα τις συζύγους και τα παιδιά τους και στη συνέχεια ο ένας τον άλλο. Ο τελευταίος επιζών θα αυτοκτονούσε. Αυτά παραδίδει ο ιστορικός Φλάβιος Iώσηπος (37-100) στην Ιστορία των Ιουδαϊκών Πολέμων. Όμως, σύμφωνα με τον ίδιο, δύο γυναίκες και πέντε παιδιά επέζησαν για να αφηγηθούν την ιστορία, ενώ οι Ρωμαίοι βρήκαν 960 πτώματα.
4. Μνημείο Λούθερ – Γερμανία
Οι επισκέπτες μπορούν να επισκεφθούν το Σπίτι του Λούθερ, το οποίο έχει μετατραπεί σε μουσείο από το 1883 και είναι ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου που ρίχνει φως στην ιστορία της Μεταρρύθμισης.
5. Μαυσωλείο του Πρώτου Κινέζου Αυτοκράτορα – Κίνα
Το μαυσωλείο του πρώτου Κινέζου αυτοκράτορα Τσιν Σι Χουάνγκ (Qin Shi Huang) βρίσκεται στα ανατολικά της πόλης Χσιάν. Ο Τσιν Σι Χουάνγκ αυτοανακηρύχτηκε αυτοκράτορας το 221 π.Χ., αφού υπόταξε έξι αντιμαχόμενα κράτη και ένωσε την Κίνα. Είναι γνωστό για τον Στρατό από τερακότα και αποτελείται από 8000 στρατιώτες από πηλό. Η κατασκευή του πήρε περισσότερα από 38 χρόνια και ο ιστορικός Sima Qian κατέγραψε την όλη διαδικασία, αναφέροντας πως 700.000 εργάτες πήραν μέρος στην ολοκλήρωση του έργου, κάτι που έγινε κατανοητό μόλις αποκαλύφθηκε η νεκρόπολη που εκτεινόταν για 20 τετραγωνικά μίλια. Μόλις το 10% έχει ανασκαφθεί.
6. Εθνικό Ιστορικό Πάρκο, Σίταντελ, Σαν Σούσι –Αϊτή
H Δημοκρατία της Αϊτής αποτελεί μια χώρα που καταλαμβάνει το δυτικό τμήμα του νησιού της Ισπανιόλας που βρίσκεται στην Καραϊβική. Η αποχώρηση των Γάλλων έγινε το 1803 και το 1804 η χώρα έγινε ανεξάρτητη, με πρώτο Αυτοκράτορα τον Ζαν Ντεσαλέν. Η Αϊτή ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση και την Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος. Το Σίταντελ και τα ανάκτορα Σαν Σουσί είναι στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς, το Σίταντελ ήταν το πιο εντυπωσιακό αμυντικό κτίσμα στην Αμερική και τα ανάκτορα ήταν εξίσου εντυπωσιακά με αυτά της Ευρώπης. Το Εθνικό Ιστορικό πάρκο στην Καπ Αϊσιέν έχει έμβλημα την καλοδιατηρημένη της ακρόπολη.
7. Λουμπινι, Γενέτειρα του Βούδα – Νεπάλ
Το Λουμπινι είναι η γενέτειρα του πρίγκιπα Siddhartha Gautama, που αργότερα έγινε ο Βούδας. Η μητέρα του Βασίλισσα Μάγια Ντεβί, τον γέννησε στη σκιά ενός δέντρου, ενώ περνούσε από το Λουμπινι. Τριακόσια χρόνια μετά ο Αυτοκράτορας Ashoka αφιέρωσε το μέρος στη μνήμη της θρησκείας του Βουδισμού Οι αρχαιολόγοι Ρόμπιν Κόνινγκχαμ και Κος Πρασάντ Ακάια, από το Πανεπιστήμιο του Ντάρχαμ, στη Βρετανία, που ηγούνταν της ανασκαφής, ανακοίνωσαν τη Δευτέρα ότι εντόπισαν στο Νεπάλ, στον αρχαιολογικό χώρο Λουμπίνι, που θεωρείται γενέτειρα του Βούδα, ένα νέο βουδιστικό ναό ο οποίος χρονολογείται περίπου το 550 πΧ. Σκάβοντας κάτω από τον τούβλινο ναό Μάγια Ντεβί, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ότι υπήρχε στα θεμέλιά του ένας παλαιότερος, ξύλινος, ο οποίος δεν είχε στέγη επειδή στο χώρο υπήρχε ένα δέντρο.
8. Βασιλικά Ανάκτορα του Αμπομέι – Μπενίν
Το 1985 δύο βασιλικά ανάκτορα στην Αμπομέι ή Δαχομέη που σώθηκαν από την επιδρομή των Γάλλων το 1892, χαρακτηρίστηκαν Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO. Πρόκειται για 12 διώροφα κτίρια, διακοσμημένα με λιτά, όμως όμορφα γλυπτά. Τα αγόρια μυούνταν στον πόλεμο από παλιούς πολεμιστές από πολύ νεαρή ηλικία. Επίσης, το Βασίλειο έγινε διάσημο για τα επίλεκτα στρατιωτικά σώματα γυναικών, που ονομάζονταν Ahosi , δηλαδή «οι δικές μας μητέρες», γνωστές ως Αμαζόνες. Η έμφαση στη στρατιωτική προετοιμασία και στην πειθαρχία έκανε πολλούς Ευρωπαίους παρατηρητές του 19ου αιώνα να χαρακτηρίζουν τη Δαχομέη, ως τη Μαύρη Σπάρτη. Στο βασίλειο κοινή πρακτική ήταν οι ανθρωποθυσίες, ιδιαίτερα σε περιόδους εορτών. Οι αιχμάλωτοι πολέμου αποκεφαλίζονταν δημοσίως. Μαζί με το ισχυρό Βασίλειο της Δαχομέης, εγκαταστάθηκαν στην περιοχή που θα εξελισσόταν στη Δημοκρατία του Μπενίν και άλλοι λαοί.
9. Head Smashed in Buffalo Jump – Καναδάς
Το συγκεκριμένο σημείο αποτελεί απόδειξη μιας μοναδικής τεχνικής κυνηγιού που χρησιμοποιούσαν 6.000 χρόνια πριν οι ιθαγενείς της φυλής Blackfoot. Οι δρομείς της φυλής φορούσαν δέρματα λύκων ώστε να τρομάξουν τις αγέλες βουβαλιών προς τον γκρεμό. Ο όγκος και αριθμός των ζώων ανάγκαζε τα ζώα που βρίσκονταν μπροστά να πηδήξουν από την άκρη και σπάζουν πόδια κατά την προσγείωση. Οι άνδρες της φυλής μπορούσαν με μεγαλύτερη ευκολία τότε, να σκοτώσουν τα ζώα και να τα τεμαχίσουν. Ο χώρος ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς το 1981.
10. Οχυρό Άγκρα – Ινδία
Το πελώριο οχυρό Άγκρα ήταν η θέση ισχύος για τον Μογγόλο αυτοκράτορα Ακμπάρ τον Μέγα, ο οποίος είχε επεκτείνει την αυτοκρατορία του σχεδόν σε όλη την Ινδία. Σήμερα, η ακρόπολη, η οποία είναι γεμάτη με εντυπωσιακά μαρμάρινα παλάτια, υποσκιάζεται από έναν πιο επιφανή γείτονα, το Ταζ Μαχάλ. Ο εγγονός του Άκμπαρ, Shah Jahan έχτισε το Ταζ στη μνήμη της αγαπημένης του συζύγου, η οποία πέθανε κατά τη γέννα.
Πηγή: CNN
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
RSS