Σε εκκρεμότητα παραμένει παρά την σοβαρότητα του θέματος, επί σειράν ετών, η τροποποίηση άρθρου του νόμου περί αιγιαλού προκειμένου να επιλυθούν χρόνια προβλήματα ιδιοκτητών ακινήτων σε Ρόδο, Κω και Λέρο, που ενώ είναι καταχωρημένα στο κτηματολόγιο νομίμως και σε μερίδες, κατά την διαδικασία χάραξης του αιγιαλού βρίσκονται εντός της κοινόχρηστης ζώνης και κρίνονται κατεδαφιστέα!
Πρόκειται για χιλιάδες ιδιοκτησίες στα τρία νησιά που στην κυριολεξία βρίσκονται στον «αέρα» χωρίς ακόμη να έχει υλοποιηθεί πρόταση της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου για την τροποποίηση του άρθρου 26 του Ν. 2971/01.
Στο άρθρο 26 του ν.2971/2001 προτείνεται να γίνει προσθήκη ως παρ. 3, στην οποία θα ορίζεται ότι:
“Για τις περιπτώσεις περιοχών εκτός σχεδίου, κατά τη διαδικασία χάραξης των ορίων αιγιαλού και παραλίας και κατ΄ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 3 του Κ.Δ.132/1929, να εξαιρούνται των κοινοχρήστων χώρων οι μερίδες οικοδομών, οι οποίες είναι καταγεγραμμένες στα Κτηματολογικά Βιβλία των Κτηματολογικών Γραφείων Ρόδου, Κω, και τμήματος της Λέρου, καθώς επίσης και κτίρια που προϋφίστανται του έτους 1948.”.

Στην αιτιολόγηση της ρύθμισης επισημαίνονται τα εξής:
«Αιτιολόγηση:
Αυτό κρίνεται αναγκαίο, διότι ο αιγιαλός προσδιορίζεται από τις συνήθεις αναβάσεις του χειμερίου κύματος και ως δημιούργημα της φύσης είναι εκτός συναλλαγής και προστατεύεται από το σύνταγμα. Στα Δωδεκάνησα όμως, σύμφωνα με το άρθρο 3 του Κτηματολογικού Κανονισμού (ΚΔ 132/1929, που επικυρώθηκε με το άρθρο 8 του Ν. 510/1947) στις εκτός σχεδίου περιοχές ο αιγιαλός είναι η συνήθης ανάβαση του χειμερίου κύματος προσαυξημένη κατά 12 μέτρα. Σε αυτήν λοιπόν την προσαύξηση των 12 μέτρων και μέχρι το όριο των ιδιοκτησιών, σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχουν νομίμως υφιστάμενα κτίρια τα οποία είτε είναι προϋφιστάμενα του έτους 1948 είτε είναι μερίδες οικοδομών με κτίρια κατοικιών επ’ αυτών (Οι μερίδες οικοδομών είναι κτηματολογικές μερίδες καταγεγραμμένες στα βιβλία των κτηματολογίων, οι οποίες βρίσκονται διάσπαρτες εντός της ενιαίας κοινόχρηστης κτηματολογικής ζώνης και εμφανίζονται στους κατά τόπους κτηματολογικούς χάρτες που συνέταξαν οι Ιταλοί από το έτος 1923). Το έτος 1948 δεν επιλέχθηκε τυχαία άλλα είναι το έτος κατά το οποίο προσαρτήθηκαν τα Δωδεκάνησα με την υπόλοιπη Ελλάδα (Ν. 518/1948) μετά την αποχώρηση των Ιταλών και την μη ολοκλήρωση της καταγραφής όλων των κτισμάτων στα κτηματολογικά βιβλία που τηρούνται στα κατά τόπους Κτηματολογικά Γραφεία».

Πολλά προβλήματα προκύπτουν από τις ΚΥΑ για Αιγιαλό – Γ.Σεγραίδος: «Όλοι μαζί να βρούμε λύσεις»

ΒΙΝΤΕΟ από Δημοτική τηλεόραση Κω

Στην απλοποίηση των διαδικασιών για την παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας προχωρά η κυβέρνηση, με Κοινή Υπουργική Απόφαση που υπέγραψαν σήμερα, Παρασκευή, ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Τάκης Θεοδωρικάκος, ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Κωστής Χατζηδάκης και ο Υφυπουργός Οικονομικών κ. Απόστολος Βεσυρόπουλος.

Μόνο με τα απαραίτητα δικαιολογητικά
Στην Κοινή Υπουργική Απόφαση προβλέπεται η προσκόμιση μόνο των απαραίτητων δικαιολογητικών, προκειμένου να υπογραφούν και να προχωρήσουν γρήγορα οι συμβάσεις παραχώρησης για την εκμετάλλευση παραλιών.

Η κίνηση αυτή κρίθηκε επιβεβλημένη, λόγω των συνθηκών έκτακτης ανάγκης που έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας της πανδημίας του κοροναϊού.

Πηγή: in.gr

Στον πάγο μπαίνουν σύμφωνα με τις πληροφορίες του «Φιλελεύθερου» οι προωθούμενες αλλαγές για τον αιγιαλό και την παραλία, έπειτα από παρέμβαση του Μαξίμου και προσωπικά του πρωθυπουργού, καθώς διαπιστώθηκε ότι ο χαρακτήρας της ρύθμισης δεν εξυπηρετεί τα αναπτυξιακά χαρακτηριστικά που επιθυμεί να προσδώσει η κυβέρνηση σε συνδυασμό με την προστασία του περιβάλλοντος.

Του Γιώργου Φιντικάκη

Πρόκειται για πρόταση τροποποίησης της ισχύουσας νομοθεσίας που σύμφωνα με τις πληροφορίες προέβλεπε μεταξύ άλλων ότι καταργείται η ρύθμιση που περιορίζει στο 60% ενός αιγιαλού τον χώρο που παραχωρείται σε ομπρελοκαθίσματα, όπως επίσης ότι ο λεγόμενος «παλαιός αιγιαλός» παύει να θεωρείται ανεπίδεκτος χρήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων και υποχρεωτικά κοινόχρηστος, αλλά χαρακτηρίζεται ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και επομένως μπορεί να παραχωρείται και να οικοδομείται.

Αν περνούσε δηλαδή η ρύθμιση, υπήρχε ο κίνδυνος στο όνομα της ανάπτυξης που όλοι επιθυμούν να παραδοθεί η παραλιακή ζώνη σε λίγους και να αποκλειστεί η πρόσβαση στην πλειονότητα των πολιτών.

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, το Μαξίμου διαπίστωσε την προχειρότητα της ρύθμισης, από την οποία στην ουσία όφελος θα είχαν μεταξύ άλλων μια σειρά από παραλιακές επιχειρήσεις που σήμερα δεν πληρούν τις νόμιμες προϋποθέσεις, και την απέσυρε από το αναπτυξιακό πολυνομοσχέδιο στο οποίο επρόκειτο αρχικά να συμπεριληφθεί και το οποίο βγαίνει σε διαβούλευση εντός των αμέσως επόμενων ημερών.

«Η διάταξη έχει βγει από το νομοσχέδιο – σκούπα με επιλογή του Μαξίμου, κατόπιν συζήτησης σε υψηλό επίπεδο», όπως λένε χαρακτηριστικά στον «Φιλελεύθερο» κυβερνητικές πηγές, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η ρύθμιση επιδεχόταν πολλών παρερμηνειών και κρίθηκε σκόπιμο να αποσυρθεί πριν να φτάσει στη Βουλή και η ζημιά γίνει μεγαλύτερη.

Πρώτα το περιβάλλον

Στην ουσία η κίνηση δείχνει ότι μπορεί η κυβέρνηση να στηρίζει τα επενδυτικά σχέδια, όχι όμως σε βάρος της προστασίας του περιβάλλοντος, με τον συνομιλητή μας να εξηγεί ότι διάταξη για τον αιγιαλό μπορεί να έρθει στην πορεία, ωστόσο αυτό θα συμβεί, αφού πρώτα μελετηθούν καλύτερα οι συνέπειές της και άρα θα αφορά κάποιο άλλο, μελλοντικό νομοσχέδιο.

Οι πληροφορίες για την επίμαχη ρύθμιση που είχαν δει το φως της δημοσιότητας αναφέρονταν σε σημαντικές τροποποιήσεις της νομοθεσίας για τον αιγιαλό και την παραλία εις βάρος του κοινόχρηστου χαρακτήρα τους και στο όνομα της διευκόλυνσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην ακτογραμμή.

Στο πακέτο μάλιστα των προτάσεων που αφορούσαν τροποποιήσεις του τελευταίου νόμου (ν. 4607/19) περιλαμβανόταν και ρύθμιση με την οποία θα μπορούσε να παραχωρείται σε ιδιώτες και να οικοδομείται και ο δημόσιος «παλαιός αιγιαλός». Η ισχύουσα νομοθεσία ορίζει ως «παλαιό αιγιαλό» τη ζώνη της ξηράς που προέκυψε από τη μετακίνηση της ακτογραμμής προς τη θάλασσα ως αιτία φυσικών προσχώσεων και τεχνικών εργασιών. Δηλαδή το τμήμα που μεσολαβεί ανάμεσα στο όριο του παλαιότερα υφιστάμενου αιγιαλού και στη νέα γραμμή του αιγιαλού.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που επικαλούνταν δημοσίευμα της «Καθημερινής», οι προτεινόμενες αλλαγές αφορούσαν:

Κατάργηση της ρύθμισης με την οποία ως ελάχιστο πλάτος μιας παραλίας (πλην εξαιρέσεων) ορίζονται τα 30 μέτρα από τη γραμμή του αιγιαλού. Κατάργηση της ρύθμισης που περιορίζει στο 60% ενός αιγιαλού (δίχως να συνυπολογίζεται το τυχόν δυσπρόσιτο τμήμα του) του χώρου που παραχωρείται σε ομπρελοκαθίσματα. Στη θέση της διάταξης προτεινόταν να επανέλθει η ελάχιστη απόσταση των 100 μέτρων ανάμεσα στις διαδοχικές παραχωρήσεις, που μπορούν να καλύψουν την υπόλοιπη παραλία. Η κατάργηση της διάταξης ότι ο «παλαιός αιγιαλός» παύει να θεωρείται ανεπίδεκτος κτήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων και υποχρεωτικά κοινόχρηστος. Αντίθετα χαρακτηριζόταν ως ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου, άρα θα μπορούσε να παραχωρείται και να οικοδομείται. Σχετικά με το μίσθωμα για την απλή χρήση ενός αιγιαλού είχε προταθεί να υπολογίζεται η αντικειμενική και μισθωτική αξία όχι του πλησιέστερου ακινήτου (που μπορεί και να βρίσκεται εντός σχεδίου), αλλά του πλησιέστερου εκτός σχεδίου ακινήτου. Με το νέο δηλαδή καθεστώς, το μίσθωμα για το Δημόσιο μπορεί, ανάλογα με την περίσταση, να ήταν χαμηλότερο απ’ ό,τι με το παλαιό.

Όπου οι περιπτώσεις αφορούσαν στρατηγικές επενδύσεις δινόταν η δυνατότητα για απευθείας παραχωρήσεις του αιγιαλού και της παραλίας εφόσον βρίσκονται σε επαφή με το ακίνητο, αλλά και σε παρακείμενο χώρο.

Επίσης δινόταν η δυνατότητα απευθείας παραχωρήσεων της χρήσης του αιγιαλού σε επιχειρηματικά πάρκα, με μέτωπο στη θάλασσα.

Με άλλη ρύθμιση προβλεπόταν το δικαίωμα αποκλειστικής παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας και για περιπτώσεις «ασφάλειας βιομηχανικών ή ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων». Σήμερα το δικαίωμα αυτό απαγορεύεται, εκτός και αν επιβάλλεται για λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης, ασφάλειας, υγείας, προστασίας αρχαιοτήτων και περιβάλλοντος. Επίσης, με άλλη διάταξη καταργούνταν η ρύθμιση με την οποία δίνεται δυνατότητα ανάκλησης της παραχώρησης ενός αιγιαλού προς αποκατάσταση του κοινόχρηστου χαρακτήρα του.

*Το άρθρο δημοσιεύεται στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί σήμερα

πηγή liberal.gr

Πηγή:www.dimokratiki.gr

Οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις είναι στην κατεύθυνση της διευκόλυνσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην ακτογραμμή εις βάρος της κοινοχρησίας της
Νέες τροποποιήσεις στη νομοθεσία για τον αιγιαλό και την παραλία περιλαμβάνονται στο «αναπτυξιακό» σχέδιο νόμου, που θα δοθεί τις επόμενες ημέρες σε δημόσια διαβούλευση.

Οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις είναι στην κατεύθυνση της διευκόλυνσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην ακτογραμμή εις βάρος της κοινοχρησίας της.

Μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει και ρύθμιση με την οποία ο (δημόσιος) παλαιός αιγιαλός θα μπορεί να παραχωρείται σε ιδιώτες και να οικοδομείται.

Οι ρυθμίσεις για τον αιγιαλό, που αποκαλύπτει η «Καθημερινή», βρίσκονται στο τέταρτο κεφάλαιο του «αναπτυξιακού» σχεδίου νόμου και αφορούν κυρίως τροποποιήσεις του τελευταίου νόμου (ν. 4607/19).

Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες, οι επίμαχες ρυθμίσεις δεν θεωρείται σίγουρο ότι θα συμπεριληφθούν στο «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο, καθώς συνεκτιμώνται πολιτικά και οι αντιδράσεις που πιθανότατα θα συναντήσουν.

Οι κυριότερες από αυτές είναι οι ακόλουθες:

• Καταργείται η ρύθμιση με την οποία το ελάχιστο πλάτος μιας παραλίας (πλην εξαιρέσεων) οριζόταν στα 30 μέτρα από τη γραμμή του αιγιαλού.

• Καταργείται ρύθμιση που περιόριζε στο 60% ενός αιγιαλού (μη συνυπολογιζόμενου τυχόν δυσπρόσιτου τμήματός του) τον χώρο που παραχωρείται σε ομπρελοκαθίσματα. Επανέρχεται αντ’ αυτού η ελάχιστη απόσταση των 100 μέτρων ανάμεσα στις διαδοχικές παραχωρήσεις, που μπορούν να καλύψουν την υπόλοιπη παραλία.

• Ο (εξ ορισμού δημόσιος, εκτός αν υπάρχουν ιδιωτικά δικαιώματα) παλαιός αιγιαλός παύει να θεωρείται ανεπίδεκτος χρήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων και υποχρεωτικά κοινόχρηστος. Αντιθέτως, χαρακτηρίζεται ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και δύναται να παραχωρείται και να οικοδομείται.

• Ως προς το μίσθωμα για την απλή χρήση ενός αιγιαλού, προτείνεται να υπολογίζεται όχι η αντικειμενική και μισθωτική αξία του πλησιέστερου ακινήτου, αλλά του πλησιέστερου εκτός σχεδίου ακινήτου. Η ρύθμιση αυτή είναι δεδομένο ότι θα μειώσει τα μισθώματα, άρα τα έσοδα του Δημοσίου.

• Στις περιπτώσεις στρατηγικών επενδύσεων, δίνεται η δυνατότητα απευθείας παραχώρησης στον επενδυτή του αιγιαλού και της παραλίας που βρίσκεται όχι μόνο σε επαφή με το ακίνητο, αλλά και σε παρακείμενο χώρο.

• Δίνεται η δυνατότητα απευθείας παραχώρησης της χρήσης του αιγιαλού σε επιχειρηματικά πάρκα με μέτωπο στη θάλασσα.

• Σήμερα, η παραχώρηση αποκλειστικής χρήσης αιγιαλού και παραλίας (όχθης, πυθμένα κ.λπ.) απαγορεύεται, εκτός αν επιβάλλεται για λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης, ασφάλειας, υγείας ή προστασίας αρχαιοτήτων και περιβάλλοντος. Με νέα ρύθμιση, το δικαίωμα αυτό επεκτείνεται και σε περιπτώσεις «ασφάλειας βιομηχανικών ή ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων», μια επιδεχόμενη πολλές ερμηνείες αναφορά.

• Καταργείται ρύθμιση με την οποία δινόταν δυνατότητα ανάκλησης της παραχώρησης ενός αιγιαλού, προς αποκατάσταση του κοινόχρηστου χαρακτήρα του.

• Παρατείνεται αυτοδικαίως η χρήση αιγιαλού όταν αφορά έργα που εξυπηρετούν λατομικές και μεταλλευτικές επιχειρήσεις, όσο χρόνο υφίσταται το σχετικό δικαίωμα.