Α.  Η είδηση της ημέρας είναι η ανακοίνωση της ενοικίασης για 40 έτη του κρατικού αερολιμένα Κω.  

Η υπερχρέωση και οι μνημονιακές δεσμεύσεις της χώρας, οδήγησαν στην ιδιωτικοποίηση μια ακόμη κερδοφόρα κρατική επιχείρηση, που δημιουργήθηκε από την εργασία του Ελληνικού Λαού και την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων του νησιού μας. Ιδιωτικοποίηση  με αποκλεισμό της τοπικής κοινωνίας και με όρους καθόλου συμφέροντες για την πολιτεία και την κοινωνία. Διαβάζουμε:

1.    Με €1,234 δισ. εφάπαξ τίμημα και €22,9 εκατ. ετήσιο μίσθωμα η κοινοπραξία FRAPORT AG- SLENTEL Ltd ανακηρύχτηκε προτιμητέος επενδυτής για τα 14 Περιφερειακά Αεροδρόμια.

2.    Προσέφερε για την Ομάδα Α (Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Χανιά, Κεφαλονιά, Ζάκυνθο, Άκτιο και Καβάλα)  €609 εκατ. εφάπαξ και €11,3 εκατ. ετήσιο μίσθωμα και για την Ομάδα Β (Ρόδου, Κω, Σάμου, Μυτιλήνης, Μυκόνου, Σαντορίνης και Σκιάθου)  €625 εκατ. εφάπαξ και ετήσιο €11,6 εκατ.

3.    Οι επενδύσεις που θα υλοποιηθούν σε χρονικό ορίζοντα 4 ετών ανέρχονται σε ποσό περίπου €330 εκατ. ενώ για όλη τη διάρκεια της παραχώρησης 40 χρόνων(;) σε περίπου €1,4 δις.

4.    Η παραχώρηση είναι 40 έτη και οι επενδύσεις θα αφορούν έργα αναβάθμισης και ανακαίνισης υφιστάμενων εγκαταστάσεων εντός 20 μηνών, ενώ τα νέα έργα και οι επεκτάσεις σε 48 μήνες.

5.    Οι χρεώσεις των περιφερειακών αεροδρομίων (νέα πρόσθετη τοπική επιβάρυνση!!!) θα είναι 14,5 ευρώ ανά αναχωρούντα επιβάτη έως την αποπεράτωση των έργων αναβάθμισης των 48 μηνών (αεροπορική χρέωση 13 ευρώ+1,5 ευρώ security).

6.    Το υφιστάμενο Τέλος Εκσυγχρονισμού και Ανάπτυξης Αερολιμένων-«Σπατόσημο», σήμερα είναι 12 ευρώ/αναχωρούντα επιβάτη για πτήσεις εντός Ε.Ε. και 22 ευρώ για πτήσεις εκτός Ε.Ε. και έως τον Οκτώβριο του 2024 θα είναι 12 ευρώ ανά αναχωρούντα επιβάτη για όλα τα αεροδρόμια ανεξαρτήτως χώρας. Μετά τον Οκτώβριο του 2024, το ΤΕΑΑ θα μειωθεί στα 3 ευρώ ανά επιβάτη με το Δημόσιο να λαμβάνει 1 ευρώ ανά επιβάτη προκειμένου να χρηματοδοτεί τη λειτουργία των υπόλοιπων αεροδρομίων, τις άγονες γραμμές και την ΥΠΑ.

Β.  Ο διευθύνων Σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ είπε: "Η παραχώρηση θα αναβαθμίσει ουσιαστικά την ποιότητα των υποδομών και το επίπεδο εξυπηρέτησης των επιβατών, μέσα από την καλύτερη συντήρηση, λειτουργία και ανάπτυξη των αεροδρομίων. Μέσα από αυτήν την ιδιωτικοποίηση δεν αναβαθμίζονται μόνο τα αεροδρόμια αλλά ενισχύεται το τουριστικό προϊόν της χώρας"».  Σε αυτά τα λόγια περικλείεται και η επικρατούσα άποψη-θέση στην τοπική επιχειρηματική τάξη αλλά και την διοικούσα αυτοδιοικητική πολιτική ομάδα. Πιστεύουν ότι μόνο έτσι θα βελτιωθεί, η όντως απαράδεκτη, κατάσταση, στις αφιξο-αναχωρήσεις. Γι αυτό και 4 χρόνια τώρα που συζητιέται το θέμα δεν υπήρξε τοπική αντίδραση ούτε προτάθηκε εναλλακτική πρόταση. Γνωρίζει η κοινωνία μας ότι κάτι χάνει με την ιδιωτικοποίηση, ότι η χρήση του αεροδρόμιου θα γίνει πιο ακριβή, ότι το κράτος μας σαν συλλογικός φορέας αξιών και περιουσιών φτωχαίνει, ότι η πίεση στην εργασία θα αυξηθεί (ότι έγινε και με την ακτοπλοϊκή συγκοινωνία), και ότι η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων (γης, αέρα, νερού) θα ενταθεί!

Η πλειοψηφία των Λαϊκών στρωμάτων γνωρίζει ότι πίσω από όλη αυτή την ιστορία βρίσκεται η νίκη της φιλελεύθερης ιδεολογίας και η ήττα των σοσιαλδημοκρατικών και αριστερών αντιλήψεων.  

Γ.  Η πιο αξιόλογη τοπική πολιτική αντίδραση στην προοπτική πώλησης του Αερολιμένα προσήλθε από τον χώρο των μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Από το 2011 ο συμπατριώτης μας Σ. Γιαλίζης κατέθεσε προκαταρκτική πρόταση εκ μέρους του ΕΒΕΔ Δωδεκανήσου για την εμπλοκή της τοπικής κοινωνίας Ρόδου και Κω στην διεκδίκηση μέσω ενός πολυμετοχικού σχήματος στην διαχείριση των 2 αεροδρομίων. Η πρόταση δεν βρήκε ανταπόκριση ούτε από το ΕΒΕΔ (πρόεδρος τότε ο νυν περιφερειάρχης κ. Χατζημάρκος από τον χώρο της δεξιάς και Δήμαρχοι από τον χώρο της σοσιαλδημοκρατικού ΠΑΣΟΚ) γι αυτό και έμεινε στα αζήτητα!

Δ.  Άμεσα πρακτικά αποτελέσματα της συγκεκριμένης ιδιωτικοποίησης:  
1.    Τα ιδιωτικά κίνητρα θα οδηγήσουν στην βελτίωση της κατάστασης  αλλά  αυτό θα έχει και τίμημα. Οι νεοφιλελεύθεροι φρόντισαν ήδη την άμεση αύξηση της επιβάρυνσης του κάθε Έλληνα ταξιδιώτη  κατά +14,5 € και την άμεση μείωση κάθε τουρίστα κατά  -10 € (από την μείωση σπατόσημου) και τα επόμενα έρχονται.

2.    Το κόστος της 40-χρονης παραχώρησης του αεροδρομίου της Κω κατά την προσφορά είναι περίπου 625:7=100-150 εκ. €. Ποσό απόλυτα προσεγγίσιμο για την τοπική μας κοινωνία μεσω ενός πολυμετοχικού επιχειρηματικού σχήματος (υπολογίζαμε 180 εκ. το 2011 σε σχόλια μας).

3.    Το κόστος των υποχρεωτικών επενδύσεων στο αεροδρόμιο Κω με βάση την προσφορά είναι για τα 4 πρώτα χρόνια είναι περίπου 5 εκ. € τον χρόνο (330:2:7:4=5,89) και θα πληρωθεί κυρίως από την κίνηση των 300.000 επιβατών εσωτερικού αφού η πρόσθετη επιβάρυνση των 13,00 € σημαίνει εσωτερική τοπική χρηματοδότηση 4,00 εκ. €.!!! Από την άλλη πλευρά με το αναμενόμενο 1,5 εκ επιβατών εξωτερικού,  το ετήσιο έσοδο του θα είναι 18 εκ.  €. και με ένα μέσο επιχειρηματικό κέρδος 10% σημαίνει 1,8 εκ. τον χρόνο!!!  

Ε.  Άμεσα πολιτικά συμπεράσματα:

1.    Η τοπική κοινωνία αποδεικνύεται αδύναμη να διαχειριστεί  πρώτης τάξης τοπικούς αναπτυξιακούς πόρους. Αυτό βαραίνει κυρίως την επιχειρηματική τάξη και τις πολιτικές δυνάμεις του νησιού. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι που ελέγχουν και διαχειρίζονται το τοπικό τουριστικό προϊόν δεν έχουν συνείδηση τοπικότητας  γιατί ανήκουν σε υπερτοπικούς  οικονομικούς ομίλους και στερούνται συνείδησης τοπικής ηγετικής (αστικής)  άρχουσας τάξης. Αντίστοιχα η τοπική πολιτική ηγεσία δεν έχει αναπτύξει  ιδεολογία  και  συνείδηση τοπικής ηγετικής ομάδας και γι αυτό δεν παρεμβαίνει και δεν προτείνει κάτι πέρα από αυτό που εξυπηρετεί το άμεσο και πρόχειρο δηλ. την ιδεολογία του κέρδους απεξαρτώντας την από τους περιορισμούς της ευθύνης για το αύριο του τόπου και της κοινωνίας.

2.    Απουσιάζει η λογική της τοπικότητας, της τοπικής ισχυρής οικονομίας. Η τοπική κοινωνία δεν εκφράζεται και δεν συμμετέχει (πώς να διεκδικήσει;) και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα μπροστά σε αυτά που γίνονται και αυτά που φαίνονται ότι θα ακολουθήσουν. Προδιαγράφεται κύμα ιδιωτικοποίησαν: ενέργεια-ΔΕΗ, λιμάνι, μαρίνα, παραλίες, ακίνητα δημοσίου και δημοτικού ενδιαφέροντος, νερό κλπ. Σε αυτή την εξελικτική διαδικασία θα μειώνεται συνεχώς ο ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΚΟΣ ρόλος του Κράτους και κατά συνέπεια και του Δήμου θα περιορίζεται σε ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ νομιμοποιητικό μηχανισμό φιλελεύθερων μέτρων διαχείρησης.  

3.    Τι αντιπροτάσεις υπάρχουν; Η πολιτική αξιοποίησης της δημοτικής περιουσίας, της ανακοστολόγησης των δημοτικών υπηρεσιών και η εξάρτηση τους από την βιωσιμότητα των φυσικών πόρων του νησιού μας είναι η μόνη απλή λογική και ανταγωνιστική πρόταση που στα αποτελέσματα της μπορεί να στηριχτεί μια βήμα με βήμα αλλαγή σε επίπεδο ιδεολογίας,  πολιτικής και κοινωνικής συμμετοχής.
Νίκος Μυλωνάς