Παρόλο που το Grexit δεν εξετάζεται ως σενάριο ούτε από τους Ευρωπαίους εταίρους ούτε από την ελληνική πλευρά, αποτέλεσε το θέμα για τη δημιουργία ενός βίντεο από το BBC.
Στο βίντεο διάρκειας 60 δευτερολέπτων το BBC εξηγεί τι θα συμβεί στην περίπτωση που η Ελλάδα εγκαταλείψει την Ευρωζώνη:
Σοβαρές συνέπειες, όπως bank run, θα μπορούσε να έχει για άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, προειδοποιεί ο Αμερικανός οικονομολόγος Μπάρι Άιχενγκριν, με συνέντευξή του στην «Welt am Sonntag».
Σημειώνει δε ότι οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της Ευρωζώνης δείχνουν κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων να έχουν μάλλον υποτιμήσει αυτές τις συνέπειες.
«Οι συνέπειες θα επεκταθούν και σε άλλες χώρες. Όταν οι πορτογαλικές οικογένειες ή οι Ισπανοί επιχειρηματίες δουν πώς τα ευρώ γίνονται πάλι δραχμές, θα πάρουν τα χρήματά τους από τους λογαριασμούς. Αυτό θα μπορούσε να επεκταθεί σε bank run.
Οι επενδυτές θα έκαναν εικασίες για τον επόμενο υποψήφιο για έξοδο.
Αυτό θα μπορούσε τελικά να αποτελέσει κίνδυνο για ολόκληρο το εγχείρημα του ευρώ», δηλώνει ο κ. Άιχενγκριν και προσθέτει ότι όχι μόνο η πολιτική, αλλά και οι αγορές υποφέρουν από λάθος εκτίμηση της κατάστασης, ενώ οι αξίες των μετοχών δίνουν μια υπερβολικά θετική εικόνα.
«Η εμπειρία μου ως ιστορικού του χρήματος μου έχει διδάξει ότι οι αγορές εμφανίζονται πάντα χαλαρές, μέχρι που ξαφνικά δεν είναι πλέον (χαλαρές)», τονίζει και υποστηρίζει ότι πρέπει να δοθεί στην Ελλάδα αέρας να αναπνεύσει.
«Αυτό είναι και προς το συμφέρον των δανειστών. Θα ζητούσα να συνδεθούν οι πληρωμές των τόκων των δανείων με την οικονομική ανάπτυξη», καταλήγει.
Αποκαλυπτική είναι η έκθεση της Barclays για τις οικονομικές συνέπειες εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Η Γερμανία θα επιβαρυνθεί περισσότερο από ένα ενδεχόμενο Grexit, με τη... λυπητερή να αγγίζει τα 92 δισ. ευρώΌπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα της ιταλικής εφημερίδας «La Repubblica», μόνο για την Ιταλία (η οποία καλύπτει το 17% του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΚΤ), το ύψος των ζημιών διαμορφώνεται στα 61,2 δισ. ευρώ, χρήματα που αντιστοιχούν στο 3,8% του ιταλικού ΑΕΠ. Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Γερμανία (εξού και η εμμονή στη λιτότητα και στο πρόγραμμα). Ειδικότερα, η… λυπητερή για το Βερολίνο αγγίζει τα 92 δισ. ευρώ, με τη Γαλλία να ακολουθεί με 70 δισ. ευρώ. Στην ίδια έκθεση επισημαίνεται επίσης ότι η ζημιά ενός Grexit αντιστοιχεί στο 4,3% του ΑΕΠ για την Εσθονία, στο 4,2% για τη Σλοβακία και στο 5,3% για τη Μάλτα.
Παράλληλα, στελέχη της Barclays ανεβάζουν κατακόρυφα τις πιθανότητες εξόδου της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ, επισημαίνοντας ότι η κατάσταση είναι χειρότερη σε σχέση με την αντίστοιχη το 2012 και την επεισοδιακή Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Κάννες. Ειδικότερα, από 0-10%, ο κίνδυνος ενός Grexit τοποθετείται πλέον στο 20-30%.
Η έξοδος από την Ευρωζώνη συνοδεύεται από την κοπή εθνικού νομίσματος, πρακτική η οποία σε αρκετές περιπτώσεις βοήθησε την εκάστοτε χώρα να μειώσει το δημόσιο χρέος της. Ωστόσο, στην έκθεση της Barclays επισημαίνεται πως δεν είναι σίγουρο πως κάτι τέτοιο θα ισχύει και για την Ελλάδα.
Όπως επισημαίνεται, σε περίπτωση παραμονής στο ευρώ το χρέος θα μειωθεί από το 175% που είναι τώρα στο 120% το 2020, με την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει «πάγωμα» των τόκων για τα επόμενα 20 χρόνια. Την ίδια στιγμή, σε περίπτωση εξόδου από την Ευρωζώνη, το ελληνικό χρέος θα πέσει στο 155% το 2020, για να διαμορφωθεί στο 123% το 2030.
zougla.gr
Τέσσερις επιλογές πριν το Grexit. Οι δύο πρώτες εβδομάδες μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές είχαν την εξέλιξη που φοβόμουν. Η δυσπιστία από το λαό της βορείου Ευρώπης μετατράπηκε σε εχθρότητα.
Είδαμε το Γιάννη Βαρουφάκη να απορρίπτει μονομερώς την τρόικα, τους τεχνοκράτες που εποπτεύουν την ελληνική οικονομική πολιτική. Παρακολουθήσαμε με έκπληξη πως ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών, διοργάνωσε μια μεγάλη ευρωπαϊκή τουρνέ σαν ροκ σταρ. Τον είδαμε να περπατάει σε μία συνάντηση με hedge fund manager στο Λονδίνο και να ποζάρει έξω από την Downing Street.
Η Ελλάδα και οι Ευρωπαίοι πιστωτές έχουν μόνο λίγες ημέρες για να αποφασίσουν πως θα τα καταφέρει η χώρα τους επόμενους τέσσερις μήνες
Μέχρι να φτάσει στο Βερολίνο την Πέμπτη, οι Γερμανοί πολιτικοί και τα ΜΜΕ είχαν γίνει πιο εχθρικά από ποτέ. Μέχρι την Παρασκευή, η Αθήνα είχε βρεθεί απομονωμένη στη συνάντηση των οικονομικών αξιωματούχων στις Βρυξέλλες.
Πολιτικά, η κατάσταση τώρα είναι εξίσου κακή όσο ήταν το 2010, όταν ξεκίνησε η ελληνική κρίση χρέους. Ήταν μία εντελώς καταστροφική εβδομάδα για την οικονομική διπλωματία. Το μόνο που μας χωρίζει από το Grexit είναι μερικές ακόμη εβδομάδες σαν κι αυτή.
Η Ελλάδα και οι Ευρωπαίοι πιστωτές έχουν μόνο λίγες ημέρες για να αποφασίσουν πως θα τα καταφέρει η χώρα τους επόμενους τέσσερις μήνες. Οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών πρέπει να συμφωνήσουν κατά τη συνεδρίασή τους την Τετάρτη εάν θα βάλουν μέχρι το Μάρτιο τα κεφάλαια που απαιτούνται για να καλυφθούν οι δεσμεύσεις δαπανών της κυβέρνησης. Μόνο εάν συμβεί αυτό θα μπορούν Αθήνα και πιστωτές να ξεκινήσουν τις διαπραγματεύσεις για τα πραγματικά σοβαρά πράγματα – όπως το μέλλον της ελληνικής οικονομίας.
Χάρη στην απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας την προηγούμενη εβδομάδα να αυξήσει το ανώτατο όριο του μηχανισμού έκτακτης χρηματοδότησης (ELA), το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα είναι προστατευμένο μέχρι τότε, αλλά όχι περισσότερο. Έτσι η βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση είναι η κύρια προτεραιότητα.
Ο κ. Βαρουφάκης έχει ουσιαστικά τέσσερις επιλογές, ή έναν συνδυασμό από αυτές. Σε αυτό το δράμα, κάθε μία από αυτές τις επιλογές έχει τουλάχιστον μία αρνητική πλευρά.
Η πρώτη επιλογή είναι η παράταση του υφιστάμενου προγράμματος. Διαδικαστικά, αυτή θα ήταν η πιο εύκολη επιλογή: αποδεκτή από όλε στις πλευρές, εκτός όμως, από την ελληνική κυβέρνηση. Ο κ. Βαρουφάκης έχει ήδη αποκλείσει αυτή την επιλογή επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις νίκησε τις εκλογές με την υπόσχεση να κάνει ακριβώς αυτό.
Ορισμένοι λένε ότι μπλοφάρει. Μπορεί και πάλι να συμφωνήσει στις μεταρρυθμίσεις και να υποστεί την ταπείνωση της μισητής τρόικας που θα έρθει και πάλι στην Αθήνα. Η μόνη υποχώρηση θα είναι μία σειρά από νέα, πιο συμπαθητικά ονόματα. Αναζητήστε ευφημισμούς κατά τους οποίους τα προγράμματα μετατρέπονται σε συμβόλαια, η τρόικα μετατρέπεται σε συμβούλους και η λιτότητα γίνεται φιλική προς την ανάπτυξη προσαρμογή. Υποπτεύομαι ότι ο κ. Βαρουφάκης δεν θα δειλιάσει. Ακόμη κι αν εκείνος το δεχθεί άλλωστε, μπορεί να μην το δεχθεί η Βουλή.
Η δεύτερη επιλογή είναι πιο ελκυστική για εκείνον. Θα μπορούσε να ζητήσει –και όχι αδίκως– να αποδεσμεύσει η ΕΚΤ τις πληρωμές τόκων και τα κέρδη από τα ελληνικά ομόλογα που απέκτησε κατά τη διάρκεια της κρίσης. Αυτά τα κεφάλαια προς το παρόν παρακρατούνται. Ακόμη κι αν αποδεσμευτούν όμως, δεν θα φτάνουν. Ο κ. Βαρουφάκης θα χρειαστεί να ζητήσει από τους Ευρωπαίους υπουργούς Οικονομικών να συμφωνήσουν στην άρση του ανώτατου ορίου των εντόκων γραμματίων που μπορεί να εκδώσει η Ελλάδα. Εάν η χώρα δεν συμφωνήσει σε νέο πρόγραμμα, δεν μπορεί να της δοθεί αυτό που ζητάει.
Η τρίτη επιλογή είναι απλώς να βρει τα λεφτά από κάπου αλλού. Δεν υπάρχουν πολλές διαθέσιμες πηγές. Η Μόσχα έχει ήδη σηματοδοτήσει την προθυμία της να βοηθήσει επί της αρχής, σαφώς όχι από ανθρωπιστική συμπόνια. Τα ρωσικά χρήματα θα έρθουν με βαρύ πολιτικό κόστος για την Ελλάδα. Ακόμη και για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αυτή δεν είναι η προτιμητέα επιλογή, τουλάχιστον όχι προς το παρόν.
Η τέταρτη επιλογή είναι να εκδοθεί ένα παράλληλο νόμισμα, μόνο για την εγχώρια αγορά, για να χρηματοδοτηθούν οι δημόσιες δαπάνες – ουσιαστικά ένα ΙΟU. Θα ήταν η πιο ακραία επιλογή, αλλά θα έλυνε το πρόβλημα χρηματοδότησης. Θα μπορούσε εύκολα όμως, να ερμηνευθεί ως το πρώτο βήμα του Grexit ή ακόμη και ως το ίδιο το Grexit. Ποιο είναι το νόημα της νομισματικής ένωσης εάν μία χώρα έχει δύο νομίσματα;
Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται να λυθεί το πρόβλημα της βραχυπρόθεσμης χρηματοδότησης, δεν είναι τίποτα συγκριτικά με τις διαπραγματεύσεις για το χρέος που θα ακολουθήσουν. Δεν βλέπω μείωση του χρέους και μόνο ελάχιστα περιθώρια οιασδήποτε δημοσιονομικής χαλάρωσης.
Οι μεγαλύτερες αντιδράσεις δεν θα έρθουν από τη χώρα, αλλά από τις υπόλοιπες χώρες της περιφέρειας όπως η Πορτογαλία, οι οποίες δεν επαναστάτησαν ενάντια στην τρόικα.
Η στιγμή της αλήθειας πλησιάζει για την κρίση της ευρωζώνης, αλλά δεν θα είναι αυτή την εβδομάδα...
Πηγή Euro2day
Μια εβδομάδα έχει περάσει και ακόμη δεν ξέρουμε αν η νέα ελληνική κυβέρνηση θα είναι σε θέση να πετύχει μια συμφωνία με τις αρχές της ευρωζώνης, αναφέρει η Telegraph σε άρθρο του Roger Bootle, επικεφαλής της Capital Economics.
Όπως επισημαίνεται, υπάρχει μεγάλη διχογνωμία μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης, αναφέροντας χαρακτηριστικά πως κάθε τόσο ένας εκπρόσωπος της κυβέρνησης της Ελλάδας αφήνει να εννοηθεί πως η Ελλάδα δεν ζητάει «τον ουρανό με τα άστρα», ενώ αντίστοιχα εκπρόσωπος της ευρωζώνης τονίζει πως υπάρχει περιθώριο για ευελιξία.
«Τότε άλλη φωνή από την Ελλάδα φαίνεται να ζητάει τον ουρανό με τα άστρα, ενώ κάποιος από την ευρωζώνη επιβεβαιώνει την απόλυτη και απαραβίαστη ιερότητα του χρέους. Αντιστοίχως, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι είτε για μια βρώμικη συμφωνία είτε για μια άτακτη έξοδο από το ευρώ», τόνισε χαρακτηριστικά.
Όπως σχολιάζει ο επικεφαλής της Capital Economics, ακόμη και αν χορηγηθεί στην ελληνική κυβέρνηση πλήρη διαγραφή του χρέους και τέλος της λιτότητας, «εάν η Ελλάδα μείνει στο ευρώ, αυτό θα έλυνε μόνο το μισό πρόβλημα. Διότι παραμένει ακόμη μη ανταγωνιστική, κάτι που εξηγεί την πτώση κατά 25% του ΑΕΠ».
Εάν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών καταρρεύσουν, και η Ελλάδα δεν τιμήσει τις υποχρεώσεις της αναφορικά με το χρέος, μπορεί να προσπαθήσει να παραμείνει στο ευρώ, αλλά δεν θα τα καταφέρει. Σε μια τέτοια περίπτωση, σχολιάζει ο Bootle, η ΕΚΤ σίγουρα θα αρνηθεί να υποστηρίξει την Τράπεζα της Ελλάδας.
Επομένως, επισημαίνει ο αρθρογράφος, για να αποτραπεί μια τραπεζική κατάρρευση, η Τράπεζα της Ελλάδας θα πρέπει να αντικαταστήσει το ευρώ με ένα νέο ελληνικό εθνικό νόμισμα. Αυτό θα της δώσει τη δυνατότητα να υποστηρίξει το τραπεζικό σύστημα αλλά η ισοτιμία του νέου νομίσματος θα υποχωρούσε σημαντικά.
«Ούτε οι αγορές ούτε η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει πώς θα αποδεικνυόταν μια έξοδος από το ευρώ. Αλλά ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο. Εάν η Ελλάδα αψηφήσει τις αρχές της ευρωζώνης και το ΔΝΤ, καθώς επίσης και τις αγορές, κηρύσσοντας στάση πληρωμών και βγαίνοντας από το ευρώ, δεν θα έχει που να κρυφτεί».
Και συμπληρώνει πως εάν τώρα η κατάσταση είναι χαοτική, τότε κανείς δεν ξέρει τι θα συνέβαινε στη συνέχεια, οικονομικά και πολιτικά. «Αυτός είναι ένας από τους λόγους που υποπτεύομαι ότι, παρά κάποιους δείκτες που εμφανίζουν το αντίθετο, θα ήταν επιτυχία ένα Grexit».
capital.gr