Εκδήλωση της ΕΓΕ Κω για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Το Δ.Σ. της Ε.Γ.Ε.-ΚΩ μετά την επιτυχή πραγματοποίηση της εκδήλωσης «Η Μικρασιάτισσα στην Ελλάδα. Δημιουργική συμβολή στη νέα πατρίδα», στις 21 Σεπτεμβρίου στο Λαογραφικό Μουσείο(Χάνι), στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή, ευχαριστεί θερμά:
- τη Διοίκηση και τα στελέχη του Τμήματος Πολιτισμού του ΔΟΠΑΒΣ για τη στήριξη
- Το Σύλλογο Μικρασιατών Κω «Ο Ηρόδοτος» για τη συνεργασία και ιδιαιτέρως τον Πρόεδρο, κ. Αλέκο Μαρκόγλου για τον χαιρετισμό του
-τους τεχνικούς για τη φροντίδα του ήχου και του φωτισμού
- Την Καλλιόπη Παρθενιάδη για τη συγκέντρωση του οπτικού υλικού και τη Σοφία Σαράντη για την τεχνολογική επεξεργασία του
- Τα μέλη που εργάστηκαν για την προετοιμασία της έκθεσης και για την προσφορά των αναψυκτικών
- Tον κ. Νίκο Διακοστεφανή, των καταστημάτων ΚΡΗΤΙΚΟΣ για την προσφορά των μπισκότων Παπαδοπούλου, της γνωστής μικρασιάτικης οικογένειας
-τα τοπικά ΜΜΕ για την ανάδειξη και προβολή της εκδήλωσης.
-Ιδιαιτέρως ευχαριστούμε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας, ο οποίος πάντα τιμά με την παρουσία του και το λόγο του κάθε πρωτοβουλία μας , την Αντιδήμαρχο Πολιτισμού, την Αντιπεριφερειάρχη Εμπορίου και Επαγγέλματος, τον Περιφερειακό Σύμβουλο Παιδείας και Δια βίου Μάθησης ,τον Πρόεδρο του ΤΕΕ, τους Προέδρους Συλλόγων και Φορέων και όλους και όλες που παρακολούθησαν την εκδήλωση, παρά τον ψυχρό καιρό.
Η εκδήλωση αποτέλεσε ένα φόρο τιμής στις γυναίκες της Μικρασίας που μετά την καταστροφή, εγκαταστάθηκαν στη μητροπολιτική Πατρίδα, ξανάστησαν τις εστίες τους, εργάστηκαν με υπομονή και αξιοπρέπεια δημιουργώντας μια νέα πραγματικότητα. Στις γυναίκες οι οποίες ως φορείς μιας πλούσιας κληρονομιάς είχαν σημαντική και ισχυρή συνεισφορά στην επιστήμη, στον πολιτισμό, στην οικονομία, στους εθνικούς και κοινωνικούς αγώνες για την ισότητα των φύλων, αποτελώντας έτσι πρότυπα που εμπνέουν και παραδειγματίζουν το σύγχρονο κόσμο.
Την ομιλία συμπλήρωσε μια μικρή έκθεση φωτογραφίας της Μικρασιάτισσας και διεθνώς αναγνωρισμένης NELLY ‘ S, με φωτογραφίες από ιδιωτικές συλλογές, τιμώντας τους δεσμούς αγάπης που ανέπτυξε με την Κω η Φωτογράφος τη δεκαετία του ΄70.
- Ευχαριστούμε ιδιαίτερα την Εκπαιδευτικό του 1ου Γενικού Λυκείου, κ. Σοφία Καραγιάννη για την πρωτοβουλία της επίσκεψης των μαθητών/μαθητριών της Β΄ Λυκείου στην έκθεση και για το εμπεριστατωμένο άρθρο που δημοσίευσε σχετικά ,σε ηλεκτρονική εφημερίδα. Τον Διευθυντή, κ. Γιώργο Χαρτοφίλη για την έγκριση, τα παιδιά για το ενδιαφέρον που επέδειξαν και τους Εκπαιδευτικούς που τα συνόδευαν.
-Επίσης ευχαριστούμε όσους και όσες επισκέφθηκαν την έκθεση την ημέρα λειτουργίας της.
ΤΟ Δ.Σ. Ε.Γ.Ε-ΚΩ

Η Ένωση Γυναικών Ελλάδας- Παράρτημα Κω , μετά τη μεγάλη επιτυχία του αφιερώματος στον Ιάκωβο Καμπανέλλη στις 7 Αυγούστου στο Ρωμαïκό Ωδείο, εκφράζει δημόσια θερμές ευχαριστίες προς όσους/ες συνέβαλαν στην πραγματοποίηση της εκδήλωσης, η οποία είναι αποτέλεσμα πολύμηνης και συλλογικής δουλειάς, όχι μόνο από τα μέλη του Δ.Σ.:
- τη Διοίκηση και τα στελέχη του Τμήματος Πολιτισμού του ΔΟΠΑΒΣ για τη στήριξη της πρότασής και την ένταξη στα θερινά Ιπποκράτεια
- Τον Σκεύο Ξυλουρά για την άρτια ηχοφωτιστική και τεχνική κάλυψη.
-Την Εφορεία Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου για την παραχώρηση του χώρου του Ρωμαïκού Ωδείου και τους εργαζόμενους της για την επιτήρηση.
- Τον Αλέξη Παντελίδη και την Αναστασία Βλάχου που ερμήνευσαν εξαιρετικά τα μελοποιημένα τραγούδια από το Παραμύθι χωρίς όνομα, Το Μεγάλο μας Τσίρκο, το Μαουτχάουζεν και άλλα κινηματογραφικά, σκορπώντας συγκίνηση .
- Τη μαθητική χορωδία της Μουσικής Σχολής της Μαρίας Ορφανουδάκη, υπό τη διεύθυνση της οποίας συνόδευσαν τραγούδια άγνωστα γι αυτά. Τη χορωδία αποτελούσαν τα κορίτσια: Αλάβανου Καλλιόπη, Γρηγοριάδου Βασιλική, Εμμανουλίδη Αναστασία, Κιαπόκα Μαριλένα, Μετάï Φρατζέσκα, Πολίτη Ροδία, Τζινόγλου Αζρά, Φουρτούνη Αφροδίτη και Χατζηνικολάου Ελίζα.
-Τον Μάρκο Κούκουρα για τη συμμετοχή με τρομπέτα.
- Τον μουσικό Νεκτάριο Κούκουρα για την ενορχήστρωση και τη συνοδεία στο πιάνο.
-Τη Μαριέτα Διακονικολή και το Μάνο Καπλανίδη, για την παραστατική ανάγνωση των κειμένων με την αναφορά στην πορεία του τιμώμενου συγγραφέα
-Τον μικρό Γιάννη Καλλούδη, πολύτιμο συνεργάτη στην επιμέλεια του οπτικού υλικού
- την Ενδυματολόγο και Σκηνογράφο, Κατερίνα Καμπανέλλη, ως κληρονόμο των πνευματικών δικαιωμάτων του πατέρα της , η οποία μας έστειλε χαιρετισμό για την εκδήλωση.
- τα τοπικά ΜΜΕ για την ανάδειξη και προβολή της εκδήλωσης.
-Ευχαριστούμε τον Πανοσιολογιώτατο πατέρα Ιωακείμ, ως εκπρόσωπο του Μητροπολίτη, την Αντιδήμαρχο Πολιτισμού και τον Αντιδήμαρχο Περιβάλλοντος, τους Δημοτικούς Συμβούλους, την Αντιπεριφερειάρχη Εμπορίου και Επαγγέλματος, Προέδρους Συλλόγων και Φορέων, για την τιμητική τους παρουσία, όπως και τα μέλη της Ε.Γ.Ε. και όλους τους φίλους και τις φίλες που κατέκλυσαν τον χώρο και παρακολούθησαν με μεγάλη προσήλωση και εμφανή συγκίνηση την εκδήλωση.
Το 2022 έχει ανακηρυχθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού Λογοτεχνικό Έτος Καμπανέλλη , ως ένδειξη τιμής , αναγνώρισης ,αλλά και ανάδειξης του πολυσχιδούς έργου του καταξιωμένου δημιουργού.
Η Ένωση Γυναικών Ελλάδας ετοίμασε το αφιέρωμα «Μια φωνή μες στον αγέρα», εκφράζοντας σεβασμό και θαυμασμό στον θεατρικό συγγραφέα, σεναριογράφο, δημοσιογράφο, στιχουργό και ακαδημαϊκό Ιάκωβο Καμπανέλλη, που με το ήθος, την ευαισθησία και τη δημιουργία του , άφησε ανεξίτηλο στίγμα στον ελληνικό πολιτισμό και κυρίως για να γνωρίσουν οι νεότερες γενιές.
Γιατί δημιούργησε εξαιρετικά ισχυρά γυναικεία θεατρικά πρόσωπα, γυναίκες που κινούν τη δράση , που ενεργούν αυτόνομα και αυτόβουλα, που αποφασίζουν για τη ζωή τους. Και τέλος, γιατί στο έργο του καταγράφεται με ρεαλισμό και συγκίνηση η νεότερη ελληνική ιστορία.
ΤΟ Δ.Σ. Ε.Γ.Ε-ΚΩ
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ- ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΑΚΩΒΟ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ

Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας

Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1921 στο νησί της Νάξου. Δεν ξέχασε ποτέ τις ρίζες του, δεν ξέχασε ποτέ το νησί που τον γέννησε. Περνούσε τα καλοκαίρια του εκεί, ανέπνεε τον αιγαιοπελαγίτικο αέρα, πατούσε το αγαπημένο του χώμα, έκανε βόλτες στην παραλία της Γρόττας, μάζευε πέτρες και ξύλα από τη θάλασσα, θυμόταν τα παιδικά του χρόνια.
1942. Ο εικοσάχρονος Ιάκωβος Καμπανέλλης οδηγείται στο ναζιστικό στρατόπεδο Μαουτχάουζεν. Δεν ήταν ούτε Εβραίος, ούτε αντιστασιακός, ούτε κομμουνιστής. Ήταν ένας νεαρός λάτρης της περιπέτειας, ένας ρομαντικός τυχοδιώκτης. Εν μέσω γερμανικής κατοχής έφυγε από την Ελλάδα με ένα φίλο του με τελικό προορισμό την Ελβετία. Στη Βιέννη προμηθεύτηκαν πλαστά διαβατήρια, συνελήφθησαν στο Innsbruck και ο Καμπανέλλης κατέληξε στο στρατόπεδο Μαουτχάουζεν όπου έζησε για 2,5 χρόνια τη φρίκη και την εγκληματική παράνοια. “Βρέθηκα στο Μαουτχάουζεν από μια νεανική επιπολαιότητα, σχεδόν εθελοντικώς… το να είσαι μελλοθάνατος δεν είναι λίγο… το στρατόπεδο συγκεντρώσεως ήταν ένα γερό μάθημα… το στρατόπεδο είναι η πνευματική μου καταγωγή”. Και πράγματι, η εμπειρία του στρατοπέδου ήταν καθοριστική για τη ζωή του και την επαγγελματική του πορεία. “Όταν μπήκα στο στρατόπεδο ήμουνα στην ηλικία που ανακαλύπτω τον κόσμο. Υπήρξε μεγάλο θεατρικό ερέθισμα για μένα αυτή η κοινή μοίρα των 35.000 ανθρώπων που ήμασταν στο κεντρικό στρατόπεδο Μαουτχάουζεν. Που με ένα χτύπημα καμπάνας πηγαίναμε να κοιμηθούμε όλοι μαζί, με ένα χτύπημα καμπάνας έπρεπε να ξυπνήσουμε, με ένα χτύπημα καμπάνας έπρεπε να παραταχθούμε, με ένα χτύπημα καμπάνας να πάμε για φαΐ, με ένα χτύπημα καμπάνας να πάμε για δουλειά και με ένα χτύπημα καμπάνας να ξαναγυρίσουμε μέσα. Μία ομαδική δηλαδή συμπεριφορά, μία κοινή μοίρα διασπασμένη σε τόσα ανθρώπινα πάθη όσοι ήταν οι άνθρωποι που ζούσαν αυτή τη ζωή. Νομίζω ότι το θέατρο στηρίζεται στην επιθυμία μου να μιλήσω σε πολύ κόσμο από κάποιο βήμα. Ο θεατρικός συγγραφέας μιλάει με λανθάνοντα πολιτικό τρόπο καλύτερα από ότι μιλάει ο πεζογράφος ή ο ποιητής. Ίσως αυτό ήταν το δικό μου κίνητρο: να μιλήσω στους πολλούς. Και αυτό νομίζω ότι θα πρέπει να διαμορφώθηκε μέσα στο στρατόπεδο. Η ομαδικότητα που υπήρχε εκεί καθόρισε οπωσδήποτε τον τρόπο που έγραψα”.
Ο πατέρας μου σε όλη του τη ζωή βροντοφώναζε “ποτέ ξανά, ποτέ ξανά! Η λήθη ισοδυναμεί με συγχώρεση. Δυστυχώς ο ναζισμός δεν πέθανε ποτέ, γιατί δεν καταδικάστηκε στο βαθμό που θα έπρεπε”.
Φέτος συμπληρώνονται 11 χρόνια από το θάνατο του Ιάκωβου Καμπανέλλη και 100 από τη γέννησή του. Τον αποκάλεσαν Πατριάρχη του νεοελληνικού θεάτρου, του απονεμήθηκε το παράσημο του Τάγματος του Φοίνικα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον εξέλεξαν παμψηφεί μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα θεάτρου, αλλά και επίτιμο διδάκτορα σε τρία πανεπιστήμια. Κι όλα αυτά με ένα απολυτήριο Δημοτικού Σχολείου. Όμως υπήρχε η στόφα, το ταλέντο, αλλά πάνω από όλα το πείσμα και το πάθος. Στην αρχή βρήκε τις πόρτες κλειστές. Το εθνικό θέατρο τον απέρριψε όταν θέλησε να δώσει εξετάσεις στη δραματική σχολή, γιατί δεν είχε απολυτήριο Γυμνασίου. Όμως δεν το έβαλε κάτω. Είχε ήδη αποφασίσει ότι το θέατρο ήταν μονόδρομος, ήταν το μέλλον του. Αποφάσισε να μπει σε αυτό από άλλη οδό. “Χρειαζόμουν μία πόρτα για να μπω, θα την έβρισκα οπωσδήποτε. Η κερκόπορτα δεν μου πήγαινε, επέλεξα τις πύλες”. Άρχισε να γράφει. Και πάλι βρήκε τις πόρτες κλειστές. Το Εθνικό Θέατρο απέρριπτε τα έργα του ως “ακατάλληλα δια διδασκαλίαν”. Το 1950 ο εμπνευσμένος Αδαμάντιος Λεμός ανακάλυψε και πίστεψε στο νέο συγγραφέα και αποφάσισε να ανεβάσει στο εκτός κέντρου θεατράκι του το Χορό πάνω στα Στάχυα. Έτσι έγινε η αρχή. Ακολούθησαν σπουδαίες συνεργασίες: Κάρολος Κουν, Κώστας Καζάκος, Θανάσης Παπαγεωργίου, Γιώργος Μιχαηλίδης, Νικηφόρος Παπανδρέου και άλλοι σημαντικοί σκηνοθέτες. Τα έργα του ταξίδεψαν στο εξωτερικό, παίχτηκαν σε πολλές χώρες: Γερμανία, Γαλλία, Ρωσία, Κίνα, Αυστραλία, ΗΠΑ και άλλες. Μεταφράστηκαν σε 18 γλώσσες, έτυχαν παγκόσμιας αναγνώρισης.
Εκφράζω τον θαυμασμό και το δέος μου σε αυτό το ταλέντο, σε αυτό το μυαλό που είχα την τύχη να είναι ο πατέρας μου. Αυτός ο χαρισματικός άνθρωπος με τα πάνω από 40 θεατρικά έργα, τα 18 κινηματογραφικά σενάρια, τα αμέτρητα δοκίμια, τις ομιλίες και τα ποιήματα, που είχε την τύχη να συμπορευτεί με άλλες μεγάλες φυσιογνωμίες του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού και να ζήσει μία ζωή πλούσια σε εμπειρίες και αναγνωρισιμότητα και ταυτόχρονα ο απλός, ο τρυφερός, ο δίκαιος, ο φίλος, αυτός ήταν ο μπαμπάς μου και μας λείπει πολύ.
Ευχαριστώ θερμά την Ένωση Γυναικών Ελλάδος – Παράρτημα Κω για την πρωτοβουλία αυτού του αφιερώματος με τον πολύ ωραίο τίτλο «Μια φωνή μες στον αγέρα» . Ευχαριστώ όλες και όλους όσους δούλεψαν γι’ αυτό. Τέλος, ευχαριστώ πολύ τους μουσικούς και την παιδική χορωδία που είμαι σίγουρη ότι θα δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό και θα εντυπωσιάσουν.

Σας ευχαριστώ πολύ

Κατερίνα Καμπανέλλη

Ως Γ.Ο. τιμάμε τις Μητέρες της Κω, τις Μητέρες της Ελλάδας ,τις Μητέρες του κόσμου.

Τιμάμε όλες ανεξαιρέτως, βιολογικές ,θετές, ανάδοχες, τις μητέρες-ηρωίδες που μεγαλώνουν παιδιά ΑΜΕΑ, τις μητέρες που δεν έχουν τολμήσει να σπάσουν τη σιωπή και υπομένουν την ενδοοικογενειακή βία. Η σκέψη μας είναι στις μητέρες του πολέμου της Ουκρανίας και όπου γης, στις μητέρες της προσφυγιάς που αναζητούν μια φιλόξενη γωνιά μακριά απ’ την αντάρα και την φωτιά του πολέμου, στις γυναίκες θύματα γυναικοκτονίας.
Τιμάμε κάθε μητέρα για τους αδιάκοπους, σκληρούς ,συνήθως αφανείς, καθημερινούς κόπους, σε μια διαρκή προσπάθεια να εξισορροπήσει τους πολλαπλούς ρόλους της και αναγνωρίζουμε με ευγνωμοσύνη την πολύτιμη προσφορά της στο βασικό κύτταρο της κοινωνίας ,την οικογένεια, - χωρίς να παραγνωρίζεται η συνεισφορά του πατέρα .
Πιστεύουμε ότι η μητρότητα ως ύψιστη διάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης είναι υπόθεση τόσο της κοινωνίας όσο και της κεντρικής και τοπικής εξουσίας. Και η αναγνώριση και υποστήριξή της είναι αυτονόητη υποχρέωση και όχι μια απλή επετειακή αναφορά.
Ε.Γ.Ε.-ΚΩ

8 Μάρτη: Ημέρα μνήμης και τιμής προς όλες τις γυναίκες: τις πρωτοπόρες γυναίκες του 1857 στη Νέα Υόρκη που εξεγέρθηκαν για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και ανθρώπινο ωράριο εργασίας, αλλά και τις γυναίκες κάθε εποχής και ιστορικής περιόδου που έδωσαν και δίνουν με μαχητικότητα και θυσίες τους μικρούς ή μεγάλους αγώνες τους .

Είναι Hμέρα που σηματοδοτεί τον συνεχή αγώνα για την εξάλειψη των διακρίσεων, για τη βελτίωση της θέσης των γυναικών σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής σε κάθε γωνιά του κόσμου. 8 Μάρτη 2022: Διαφορετική η φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στη σκιά ενός φρικτού πολέμου που μαίνεται με ολοένα αυξανόμενη ένταση.

Η απειλή για την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ευρώπη είναι ξεκάθαρη. Η εισβολή σε μια ανεξάρτητη χώρα, όπως και κάθε προσπάθεια αλλαγής και επαναχάραξης των συνόρων κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου καταδικάζονται απερίφραστα. Η ανθρωπότητα συγκλονισμένη παρακολουθεί τις φρικτές εικόνες του πολέμου, τους ανελέητους βομβαρδισμούς και τους θανάτους και δίπλα τις εικόνες απελπισίας και απόγνωσης χιλιάδων ηλικιωμένων και μανάδων με τα μικρά παιδιά που αναγκάζονται μαζικά να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους περπατώντας στο δρόμο της προσφυγιάς. Γνωρίζουμε καλά, ότι τα πιο τραγικά θύματα των πολέμων και των συγκρούσεων είναι οι γυναίκες και τα παιδιά, ιδιαίτερα τα κορίτσια. Είναι οι πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, εκείνες που περισσότερο απ’ όλους τους άλλους υφίστανται τις τρομακτικές συνέπειες της βίας. Ένας μεγάλος αριθμός γυναικών και παιδιών οδηγούνται στον ξεριζωμό εξ αιτίας των πολεμικών συρράξεων , όπου και να συμβαίνουν αυτές. Η σεξουαλική βία σε γυναίκες και κορίτσια χρησιμοποιείται συνειδητά, ως τακτική πολέμου, παρά τα ψηφίσματα και τις διακηρύξεις των Ηνωμένων Εθνών, αλλά οι γυναίκες είναι αυτές που αναλαμβάνουν σημαντικό μέρος του βάρους να αποκαταστήσουν τον κοινωνικό ιστό και τις κοινωνίες μετά από συγκρούσεις.

Σ’ έναν κόσμο που σπαράσσεται από τη βία και τους πολέμους, από εθνικιστικές και ρατσιστικές εξάρσεις, εμείς οι γυναίκες οφείλουμε να ταχθούμε στο πλευρό εκείνων που μάχονται για την Ειρήνη. Συμπαραστεκόμαστε στον σκληρά δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας και την ελληνική Ομογένεια και εκφράζουμε τη βαθύτατη λύπη και τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια για την απώλεια αθώων ανθρώπινων ζωών. Μπροστά στις συνεχόμενες ανησυχητικές εξελίξεις στην Ουκρανία με τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές ή ακόμη και την υπόνοια μιας πυρηνικής αντιπαράθεσης, προτείνουμε ως μοναδική λύση έναν ουσιαστικό διάλογο για την ειρήνη, στον οποίο επιβάλλεται να συμμετέχουν και οι γυναίκες. Μολονότι έχει αναγνωριστεί ο ουσιαστικός και καθοριστικός ρόλος των γυναικών στην εδραίωση της Ειρήνης, της ασφάλειας, στο σεβασμό της ανθρώπινης ζωής , στη στήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δικαιοσύνης, της ενότητας, της ανεκτικότητας και της δημοκρατίας , ωστόσο η φωνή τους δεν φτάνει στα κέντρα λήψεως αποφάσεων. Στην 4 η Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για τη Γυναίκα στο Πεκίνο το 1995,στη Διακήρυξη της ¨Συνεισφοράς των Γυναικών στον Πολιτισμό της Ειρήνης¨ διατυπώθηκε στις θεμελιακές αρχές: «Ο ρόλος των γυναικών στη δημιουργία και στη διαφύλαξη της ζωής , τις προίκισε με ψυχολογικές και πρακτικές ικανότητες , απαραίτητες για τις ειρηνικές ανθρώπινες σχέσεις και την κοινωνική ανάπτυξη».

Αυτή η σε παγκόσμιο επίπεδο αναγνώριση της ταυτόσημης σχεδόν έννοιας ΓΥΝΑΙΚΑΣ και ΕΙΡΗΝΗΣ, οφείλει να βρει την εφαρμογή της και σήμερα . Ενώνουμε τη φωνή μας , με όλους τους εθνικούς και διεθνείς φορείς που υποστηρίζουν την ειρήνη, απευθύνοντας έκκληση στους Διεθνείς Οργανισμούς, στα θεσμικά όργανα της ΕΕ, στις εθνικές κυβερνήσεις και στο Συμβούλιο της Ευρώπης για την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου, για την άμεση κατάπαυση του πολέμου, την αποκατάσταση της νομιμότητας, την προστασία της ανθρώπινης ζωής, την ορθή διαχείριση της τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης, των μεταναστευτικών ροών και όλων των συνεπειών. Η Ευρώπη οφείλει να αντιμετωπίσει άμεσα, συντεταγμένα και με ολοκληρωμένο σχέδιο το νέο προσφυγικό κύμα. Να φροντίσει για τη συμμετοχή, την προστασία και την υποστήριξη των γυναικών και των κοριτσιών,  με βάση τις δημοκρατικές αξίες, την αλληλεγγύη και τα κοινωνικά δικαιώματα. Παράλληλα, επειδή ως πολίτες και ως γυναίκες , έχουμε συνείδηση της ευθύνης που μας αναλογεί για το μέλλον των παιδιών, για το μέλλον της ανθρωπότητας , σε έναν κόσμο που διδάσκει ότι ο πόλεμος είναι απαραίτητος για να διεκδικούμε την ειρήνη, σε έναν κόσμο όπου μιλούν για την ειρήνη με το χέρι στη σκανδάλη, εμείς αγωνιζόμαστε να δείξουμε έναν άλλο δρόμο . Το δρόμο του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων , του σεβασμού του άλλου , της κατανόησης των διαφορών , αλλά και των κοινών σημείων , της ανάπτυξης δημιουργικού διαλόγου, της ειρηνικής συνύπαρξης, της συνεργασίας , της αλληλεγγύης, της συμπαράστασης, του ανθρωπισμού. Αξίες που χρειαζόμαστε για την καλλιέργεια φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα στους λαούς, για την οικοδόμηση ενός πολιτισμού ειρήνης . – ΕΝΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ