Σύλληψη (70) λαθρομεταναστών στην Κω

Στις 14-4-2015 το απόγευμα συνελήφθησαν στην πόλη της Κω από αστυνομικούς του Τμήματος Ασφαλείας Κω -37- υπήκοοι Συρίας (35 άνδρες και 2 γυναίκες που συνόδευαν 1 παιδί),-19- υπήκοοι Αφγανιστάν (18 άνδρας και 1 γυναίκα), -10- υπήκοοι Κονγκό (4 άνδρες, 6 γυναίκες και 2 παιδία), -2- υπήκοοι Αιτής (1 άνδρας και 1γυναίκα) και -2- άνδρες υπήκοοι Ιράκ για παράνομη είσοδο στη χώρα, προερχόμενοι από τα έναντι τουρκικά παράλια. Ενεργείται προανάκριση

Ο Δήμαρχος Κω κ.Γιώργος Κυρίτσης έκανε την ακόλουθη δήλωση:

‘’ Η μεταφορά των νεοεισελθέντων από τα νησιά σε κέντρα υποδοχής στην ηπειρωτική Ελλάδα και ο διαχωρισμός τους εκεί σε πρόσφυγες και σε μετανάστες, που αποφασίστηκε στη σημερινή σύσκεψη υπό τον Πρωθυπουργό, είναι μία ορθή απόφαση.
Η κυβέρνηση αντιλήφθηκε ότι δεν μπορούν να υπάρξουν κέντρα φιλοξενίας προσφύγων ή παράνομων μεταναστών στα νησιά και ιδιαίτερα σε νησιά που αποτελούν τουριστικούς προορισμούς.

Είναι μια θέση που είχα υποστηρίξει από την πρώτη στιγμή,με επιχειρήματα.
Γιατί ούτε υποδομές υπάρχουν ούτε μπορούν να δημιουργηθούν και η αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να αναλαμβάνει βάρη και ευθύνες που δεν της αναλογούν και μάλιστα χωρίς να έχει τους αναγκαίους πόρους.
Γιατί ένας τουριστικός προορισμός δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα και κέντρο υποδοχής και παραμονής παράνομων μεταναστών.
Επιπρόσθετα απελευθερώνονται η Αστυνομία και το Λιμενικό από το έργο της ταυτοποίησης τους.

Απομένει να δούμε τις αποφάσεις που αφορούν τη μεταφορά τους αφού με το συγκεκριμένο έργο δεν μπορούν να επιφορτίζονται οι υπηρεσίες της Αστυνομίας και του Λιμενικού Σώματος στην Κω αλλά θα πρέπει να ανατεθεί στους Συνοριοφύλακες
Στη θετική κατεύθυνση κινείται και η απόφαση για την διεκδίκηση ενός νέου πλαισίου, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση,για τον αναλογικό καταμερισμό των προσφύγων στις ευρωπαϊκές χώρες. Γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί να σηκώσει μόνη της όλο αυτό το βάρος.’’

Καλοκαίρι 1998 (3 Ιουλίου) η Κως συγκλονίζεται με το πλέον ειδεχθές έγκλημα για τα χρονικά, τη δολοφονία της μοναχικής και καλοκάγαθης κας Μαριώ Καπλανίδη στην οδό Βερροιοπούλου.

Μεγάλη θλίψη και θρήνος για τον άδικο και οδυνηρό θάνατο της τόσο για τους οικείους της, όσο και για τους γείτονες της, που μόνο καλά είχαν να που για εκείνη. Τα χρόνια πέρασαν χωρίς κάποια εξέλιξη για το αποτρόπαιο έγκλημα χωρίς ο φάκελος να έχει κλείσει....

Δεκαέξι χρόνια μετά, τον Δεκέμβριο του 2013 το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Ρόδου διέταξε την σύλληψη και την προσωρινή κράτηση του Αλβανού Hoti Isssac πρώην κατοίκου Κω και ήδη αγνώστου διαμονής, κατηγορούμενου για ανθρωποκτονία από πρόθεση. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο το πρωί της 3ης Ιουλίου 1998 ο κατηγορούμενος εισήλθε στην οικία της Καπλανίδου Μαρίας, στην οδό Βεροιοπούλου 16, στην Κω αφού έσκισε την σήτα του παραθύρου στην πίσω αυλή, το οποίο ήταν ανοικτό. Έγινε όμως αντιληπτός από την ιδιοκτήτρια, συνεπλάκη μαζί της και της κατάφερε με τέμνον όργανο πολλαπλά χτυπήματα, από τα οποία της προκάλεσε επτά θλαστικά τραύματα τριχωτού κεφαλής μήκους από 4- 10 εκατοστών στις βρεγματικές και την ινιακή περιοχή, που έφθαναν μέχρι την επικράνιο χωρίς να υπάρξει κάταγμα των υποκειμένων οστών.

Στις 4 Ιουλίου 1998 συνεργείο σήμανσης, το οποίο εστάλη από τη Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών της Ελληνικής Αστυνομίας εξερεύνησε το χώρο του εγκλήματος και συνέλεξε αποτυπώματα κάποια από τα οποία ήταν αιματηρά. Την 21η Αυγούστου 2001 η Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών με τηλετυπικό σήμα γνωστοποίησε στο Τμήμα Ασφαλείας Κω ότι τα δύο αιματηρά αποτυπώματα, ένα δακτυλικό και ένα παλαμικό, που βρέθηκαν στον τοίχο του διαδρόμου της οικίας ταυτίζονται δακτυλοσκοπικά σύμφωνα μα τα αρχεία της υπηρεσίας με τα αποτυπώματα του δεξιού δείκτη και της δεξιάς παλάμης του κατηγορουμένου.

Πριν από μερικές ημέρες το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Δωδεκανήσου όρισε την ποινική δίκη για την 11 Μαίου 2015 και κατά συνέπεια όπως όλα δείχνουν η υπόθεση θα κλείσει άσχετα αν ο δράστης δεν έχει εντοπιστεί. Επιπλέον ότι κρατάει η ασφάλεια στην κατοχή της από εκείνη την εποχή θ' αποδοθεί στους οικείους της.

Η Μαρία Καπλανίδη είχε μικρασσιάτικες ρίζες και αυτό ήταν κάτι που δεν ξεχνούσε ποτέ. Όσοι είχαν την ευκαιρία να την γνωρίσουν τόσο εκείνη όσο και την αλησμόνητη αδελφή της Ελευθερία και τα αδέλφια της Θεοδόση και Μιχάλη (είχε ακόμη δύο αδέλφια) καταλάβαιναν πόσο αγαπημένοι ήταν και πόσο απαραίτητοι ήταν ό ένας για τον άλλο. Χάνοντας τα αδέλφια - στηρίγματα της, έμεινε πλέον μόνη της στην οικία της οδού Βερροιοπούλου και έχοντας πλέον για συντροφιά, τις φίλες και γειτόνισσες της, καθώς και τα ανίψια της που τόσο αγαπούσε, αφού αποτελούσαν και την παρηγοριά της... Δυστυχώς δεν κατάφερε να ζήσει μερικά χρόνια ακόμη, αφού η μοναξιά την οποία φοβόταν (αλλά ποτέ δεν το έδειχνε) καθώς τα βράδια έμενε μόνη, την "πρόδωσε" με τον ποιο άσχημο τρόπο...

Η kostoday ευχαριστεί θερμά τον Μιχάλη Καπλανίδη, την Αικατερίνη Κουζούκα-Τζαμάλη, τον Στάθη Πίτση (Βήμα της Κω) και τον Δημήτρη Δρόσο για της πληροφορίες και τις φωτογραφίες για την πραγματοποίηση του ρεπορτάζ.