Σε μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη του Γερμανού καθηγητή Ιστορίας και Οικονομίας, Albrecht Ritschl, στο Spiegel,

αναδύεται στην επιφάνεια η σοβαρότητα του θέματος των Ελληνικών αξιώσεων επί της Γερμανίας σε ό,τι αφορά τις πολεμικές επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο.

Αυτό το οποίο πολλοί φοβούνται να ξεστομίσουν, ο Γερμανός καθηγητής το λέει ευθαρσώς. «Αν η Γερμανία αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας πάρουν ακόμη και τα σώβρακα».

Η συνέντευξη έχει ως εξής:

Spiegel: Κύριε Ritschl η Γερμανία συζητάει αυτό τον καιρό για περαιτέρω οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα σαν υπεράνω όλων ηθικολόγος. Η κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία σύμφωνα με τη ρήση: «λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε». Είναι δίκαιη αυτή η συμπεριφορά;

Ritschl: Όχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη.

Spiegel: Μάλλον δεν το βλέπουν έτσι οι περισσότεροι Γερμανοί.

Ritschl: Μπορεί, αλλά η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και τη θέση της ως Διδασκάλου της Ευρώπης την χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον 1ο αλλά και τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμα τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό δεν το θυμάται όμως κανείς.

Spiegel: Τι ακριβώς συνέβη τότε;

Ritschl: Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι 1929 αποκλειστικά με δανεικά, τα δε χρήματα για τις αποζημιώσεις του 1. Παγκοσμίου πολέμου δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Αύτη η ¨δανειακή Πυραμίδα¨ κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές.

Spiegel: Το ίδιο και μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο;

Ritschl: Η Αμερική τότε φρόντισε να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση των Γερμανιών (ανατολικής και δυτικής). Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία, ήταν στην ουσία η οικονομική βάση του γερμανικού μεταπολεμικού θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες.

Spiegel: Στη σημερινή κρίση παίρνει η Ελλάδα από Ευρώπη και ΔΝΤ 110 δις και συζητιέται ένα πρόσθετο πακέτο, που θα είναι εξ ίσου μεγάλο. Πρόκειται δηλαδή για πολλά χρήματα. Πόσο μεγάλες ήταν οι γερμανικές χρεοκοπίες;

Ritschl: Αναλογικά με την οικονομική επιφάνεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του 30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Συγκριτικά, λοιπόν, τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά.

Spiegel: Αν υποθέταμε ότι υπήρχε μια παγκόσμια λίστα για βασιλιάδες της χρεοκοπίας, ποιά θα ήταν η θέση της Γερμανίας;

Ritschl: Αυτοκρατορική. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και πιθανόν της νεότερης οικονομικής ιστορίας.

Spiegel: Ούτε η Ελλάδα δεν μπορεί να μας ανταγωνιστεί;

Ritschl: Όχι, η Ελλάδα παίζει ένα δευτερεύοντα ρόλο. Υπάρχει, βέβαια, το πρόβλημα του κινδύνου της μετάδοσης της κρίσης στις γνωστές ευρωπαϊκές χώρες.

Spiegel: Η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας θεωρείται ως ενσάρκωση της σταθερότητας. Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;

Ritschl: Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστο τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του 30, ανακουφίστηκε η Γερμάνια από τις ΗΠΑ με μια μείωση χρεών, η αλλιώς ένα „Haircut», που ισοδυναμεί με ένα μεγαλόπρεπο Afro-Look που μετατρέπεται σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της, ενώ οι υπόλοιποι ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να ορθοποδήσουν από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.

Spiegel: Πως είπατε;

Ritschl: Βεβαίως! Ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των Γερμανίων θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμάνια όμως δεν πλήρωσε αποζημιώσεις μετά το 1990 (εκτός πολύ λίγων) ούτε τα αναγκαστικά δάνεια, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα.

Spiegel: Σε αντίθεση με το 1953, συζητείται επί του παρόντος η διάσωση της Ελλάδας, λιγότερο μέσω μιας μείωσης των χρεών και περισσότερο μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ήπιας αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;

Ritschl: Οπωσδήποτε. Ακόμη κι αν ένα κράτος δεν είναι εκατό τα εκατό ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του 50, είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Και όποιος δεν το μπορεί είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένος. Τώρα θα έπρεπε να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο.

Spiegel: Το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.

Ritschl: Μάλλον κάπως έτσι θα πρέπει να γίνει. Αλλά ήμασταν στο παρελθόν πολύ ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι αντιελληνικές θέσεις που προβάλλονται από τα ΜΜΕ εδώ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις.

Spiegel: Η Γερμανία δηλαδή θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη;

Ritschl: Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, τον δεύτερο δε τον διεξήγαγε ως πόλεμο αφανισμού και εξολόθρευσης και στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμα τους εν μέρει η και καθολικά για αποζημιώσεις. Το ότι η Γερμανία πραγματοποίησε το θαύμα της πάνω στις πλάτες άλλων ευρωπαίων δεν το έχουν ξεχάσει οι Έλληνες.

Spiegel: Τι εννοείτε;

Ritschl: Οι Έλληνες ξέρουν τα εχθρικά άρθρα και γνώμες στα γερμανικά ΜΜΕ πολύ καλά. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πολύ πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις, αρχίζοντας από την Ελλάδα, και αν η Γερμανία ποτέ αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας «πάρουν ακόμη και τα σώβρακα». Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς.

Spiegel: Τουλάχιστον στο τέλος μερικές ηπιότερες σκέψεις: Αν μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από τις εξελίξεις, ποια λύση θα ήταν η καλύτερη για την Ελλάδα και τη Γερμανία;

Ritschl: Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια το δείχνουν: Το λογικότερο είναι τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι” αυτό θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Μπορεί αυτή η λύση να είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πληρώσουμε. Κι έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.

Πηγή: escapemedia.gr

Η χρονιά ξεκίνησε αλλά το υπουργείο Οικονομικών δεν έχει ακόμα αποκαλύψει τα σχέδιά του για την υποχρεωτική χρήση πλαστικού χρήματος και τραπεζικών συναλλαγών. Ποια είναι τα βασικά ερωτήματα.

Το 2016 ήδη τρέχει αλλά στο υπουργείο Οικονομικών ακόμα δεν έχουν δημοσιοποιήσει επίσημα τις θέσεις τους για το πώς θα χτίζεται το αφορολόγητο με πλαστικό χρήμα και τραπεζικές συναλλαγές.

Αποτέλεσμα: οι φορολογούμενοι γνωρίζουν τις εξαγγελίες ότι φέτος θα μετρούν μόνο οι «ηλεκτρονικές συναλλαγές» (σε μια προσπάθεια να μειωθεί η φοροδιαφυγή), αλλά αγνοούν κρίσιμες παραμέτρους.

Ο Τρύφων Αλεξιάδης επανέλαβε χθες ότι μόνο οι συναλλαγές που θα περνούν μέσω τραπέζης ή μέσω κάρτας θα αναγνωρίζονται ως δαπάνη για να «χτίζεται» το αφορολόγητο όριο και ότι στόχος της κυβέρνησης είναι να επεκταθούν πλήρως οι ηλεκτρονικές και τραπεζικές συναλλαγές. «Θέλουμε όλα να γίνονται μέσα από το τραπεζικό σύστημα», επανέλαβε ο υπουργός και είπε πως το ποσό των δαπανών που θα πρέπει να καλύπτεται από αγορές με πλαστικό χρήμα θα προκύπτει ως ποσοστό του εισοδήματος του φορολογούμενου.

Όπως είπε, «θα υπάρχει αναλογική σχέση με το εισόδημα που δεν έχει καθοριστεί ακριβώς», για να προσθέσει ότι όποιος έχει μικρό εισόδημα, θα έχει πολύ μικρότερο ποσό δαπανών που θα πρέπει να καλύπτεται με πλαστικό χρήμα. «Αν κάποιος έχει 25.000 ευρώ εισόδημα, δεν θα του πούμε φέρε μας το 10% με πλαστικό χρήμα, θα του πούμε για παράδειγμα φέρε 9.500 ευρώ, που είναι και το πιθανό ποσό για το αφορολόγητο όριο», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Αλεξιάδης. Ωστόσο, στο συγκεκριμένο παράδειγμα οι δαπάνες ύψους 9.500 ευρώ αποτελούν το 38% του ετήσιου εισοδήματος.

Δαπάνες

Ερώτημα όμως, όπως προαναφέρθηκε, παραμένουν κρίσιμες παράμετροι καθώς θα πρέπει να οριστεί:

1. Το θεσμικό πλαίσιο για τη χρήση πλαστικού χρήματος και την υποχρεωτική αποδοχή καρτών από επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες.

2. Το ποσοστό του εισοδήματος που θα πρέπει να καλύπτεται με δαπάνες που πραγματοποιούνται με πλαστικό χρήμα ή μέσω τράπεζας. Εξετάζεται η θέσπιση κλίμακας με διαφορετικά ποσοστά δαπανών ανά εισοδηματική κατηγορία, που θα πρέπει να γίνονται με πλαστικό χρήμα.

3. Τις κατηγορίες των φορολογουμένων που θα εξαιρεθούν από το νέο σύστημα (μεγάλης ηλικίας, κάτοικοι ακριτικών περιοχών κ.τ.λ.).

Επίσης αναζητείται λύση στο θέμα με τις υψηλές χρεώσεις που επιβάλλουν οι τράπεζες και οι οποίες αποτελούν αντικίνητρο.

euro2day.gr

Απόλυτη σύγχυση επικρατεί στην αγορά και τους φορολογουμένους, καθώς το υπουργείο Οικονομικών δεν ξεκαθαρίζει το σχέδιο που θέλει να εφαρμόσει για το «χτίσιμο» του αφορολογήτου ορίου, με αγορές που πραγματοποιούνται αποκλειστικά μέσω πλαστικού χρήματος ή τραπεζικών συναλλαγών.

Το 2016 «τρέχει» και οι φορολογούμενοι ακόμη δεν γνωρίζουν ποιες δαπάνες από αυτές που πραγματοποιούν καθημερινά θα πρέπει να γίνονται με τη χρήση κάρτας ή μέσω τραπεζικών λογαριασμών, ποιες δαπάνες θα λαμβάνονται υπόψη για το αφορολόγητο όριο εισοδήματος του 2016, τι θα γίνει με τις αποδείξεις που έχουν λάβει όσοι έχουν κάνει αγορές από την αρχή του έτους, αλλά και ποιοι τελικά θα εξαιρεθούν από το νέο σύστημα.

Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης επανέλαβε χθες ότι μόνο οι συναλλαγές που θα περνούν μέσω τραπέζης ή μέσω κάρτας θα αναγνωρίζονται ως δαπάνη για να «χτίζεται» το αφορολόγητο όριο και ότι στόχος της κυβέρνησης είναι να επεκταθούν πλήρως οι ηλεκτρονικές και τραπεζικές συναλλαγές.

Σε συνέντευξή του σε ραδιοφωνικό σταθμό, ο κ. Αλεξιάδης δήλωσε ότι η διάταξη με το σχέδιο για το πλαστικό χρήμα θα κατατεθεί στις Βουλή τις επόμενες ημέρες. «Θέλουμε όλα να γίνονται μέσα από το τραπεζικό σύστημα», επανέλαβε ο υπουργός, και είπε πως το ποσό των δαπανών που θα πρέπει να καλύπτεται από αγορές με πλαστικό χρήμα, θα προκύπτει ως ποσοστό του εισοδήματος του φορολογούμενου.

Όπως είπε «θα υπάρχει αναλογική σχέση με το εισόδημα που δεν έχει καθοριστεί ακριβώς», για να προσθέσει ότι όποιος έχει μικρό εισόδημα, θα έχει πολύ μικρότερο ποσό δαπανών που θα πρέπει να καλύπτεται με πλαστικό χρήμα. «Αν κάποιος έχει 25.000 ευρώ εισόδημα, δεν θα του πούμε φέρε μας το 10% με πλαστικό χρήμα, θα του πούμε, για παράδειγμα, φέρε 9.500 ευρώ που είναι και το πιθανό ποσό για το αφορολόγητο όριο», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Αλεξιάδης. Ωστόσο στο συγκεκριμένο παράδειγμα οι δαπάνες ύψους 9.500 ευρώ αποτελούν το 38% του ετήσιου εισοδήματος.

Δαπάνες

Όσον αφορά στις δαπάνες με βάση τις οποίες θα «χτίζεται» το αφορολόγητο όριο και θα πρέπει υποχρεωτικά να γίνονται με κάρτες ή μέσω τραπεζικών συναλλαγών, στο υπουργείο Οικονομικών ακόμη κάνουν σκέψεις και το τοπίο παραμένει θολό.

Πριν από λίγες ημέρες ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών είχε δηλώσει ότι όλες οι δαπάνες που δηλώνονται στη φορολογική δήλωση όπως ενοίκια, ιατρικά έξοδα, δίδακτρα σε ιδιωτικά σχολεία, αγορές καταναλωτικών και μη αγαθών θα πρέπει να πραγματοποιούνται μέσω τραπεζικού συστήματος. Χθες δήλωσε ότι για αποφυγή μπερδεμάτων, η σκέψη είναι να περιλαμβάνονται όλες οι δαπάνες -ακόμη και οι αγορές από σούπερ μάρκετ και οι λογαριασμοί ΔΕΚΟ- πλην αυτών που στη φορολογική δήλωση συμπληρώνονται σε άλλο κωδικό, όπως ενοίκια και ιατρικά έξοδα.

Για να εφαρμοστεί άμεσα το σχέδιο «πλαστικό χρήμα», το υπουργείο Οικονομικών θα πρέπει τις επόμενες ημέρες να καθορίσει:
Το θεσμικό πλαίσιο για τη διευρυμένη χρήση του πλαστικού χρήματος στις συναλλαγές και την υποχρεωτική αποδοχή καρτών πληρωμών από επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες, μέσω της χρήσης POS.

Το ποσοστό του εισοδήματος που θα πρέπει να καλύπτεται με δαπάνες που πραγματοποιούνται με χρήση κάρτας ή τραπεζικής συναλλαγής με τις οποίες θα «χτίζεται» το αφορολόγητο όριο. Εξετάζεται η θέσπιση κλίμακας με διαφορετικά ποσοστά δαπανών ανά εισοδηματική κατηγορία, που θα πρέπει να γίνονται με πλαστικό χρήμα.
Τις κατηγορίες των φορολογουμένων που θα εξαιρεθούν από το νέο σύστημα. Εξετάζεται από την «υποχρέωση» χρήσης των καρτών να εξαιρεθούν οι φορολογούμενοι άνω των 75 ετών, καθώς και οι κάτοικοι των ακριτικών περιοχών που δεν διαθέτουν ούτε ΑΤΜ΄s.

Επίσης αναζητείται λύση στο θέμα με τις υψηλές χρεώσεις που επιβάλλουν οι τράπεζες στους επαγγελματίες και στα καταστήματα για τον τζίρο που πραγματοποιούν μέσω καρτών. Όπως είπε ο κ. Αλεξιάδης βρίσκεται σε συνεργασία με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γ. Στουρνάρα, προκειμένου να «πείσουν τις τράπεζες να μειώσουν τις προμήθειες που κρατούν από τους εμπόρους για τη χρήση POS».

Δαπάνες που θα «χτίζουν» το αφορολόγητο όριο
Αγορές από σούπερ μάρκετ, πολυκαταστήματα
Καύσιμα
Λογαριασμοί ΔΕΚΟ, κινητής και σταθερής τηλεφωνίας
Αγορές ηλεκτρικών, ηλεκτρονικών συσκευών, έπιπλα, είδη οικιακής χρήσης
Δίδακτρα σε φροντιστήρια
Ξενοδοχεία
Παροχή υπηρεσιών από υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους, λογιστές, ψυχολόγους κ.λπ.
Εστιατόρια, ταβέρνες, μπαρ, κέντρα διασκέδασης