Πυελονεφρίτιδα είναι η μόλυνση – φλεγμονή των νεφρών.

Σε γενικές γραμμές διακρίνεται στην οξεία πυελονεφρίτιδα και στην χρόνια πυελονεφρίτιδα.
Η οξεία πυελονεφρίτιδα χαρακτηρίζεται από οξεία φλεγμονή του νεφρού, που προκαλείται από την είσοδο μικροβίων δια μέσου της ουρήθρας και τις ουροδόχου κύστης προς τον ουρητήρα και το νεφρό.

Η χρόνια πυελονεφρίτιδα εμφανίζεται σε άτομα με άλλες συστηματικές νόσους (όπως φαρμακευτική νεφροπάθεια και απόφραξη λόγω λίθων) και μετά από υποτροπές των μολύνσεων, που οδηγούν στην δημιουργία ουλών οι οποίες με τη σειρά τους έχουν ως αποτέλεσμα την υπολειτουργία και ατροφία του νεφρού.

Αίτια - Πού οφείλεται η νόσος

Παράγοντες που πυροδοτούν την νόσο είναι συνήθως η εγκυμοσύνη, οι πέτρες στα νεφρά, οι χρόνιες παθήσεις του γαστρεντερικού και το τραύμα.

Για την εμφάνιση της νόσου ενοχοποιούνται:

-Το Κολοβακτηρίδιο ( E. coli)
-Η κλεμψιέλα
-Η ψευδομονάδα
-Το εντεροβακτηρίδιο

Συμπτώματα - Πως εκδηλώνεται η νόσος

-Αίσθημα καύσου ή πόνου στην ούρηση
-Συχνοουρία
-Νυχτουρία
-Δυσκολία στην ούρηση (δυσουρία)
-Αίμα στα ούρα
-Δύσοσμα ούρα
-Πόνος και βάρος στην κοιλιά
-Πύον στα ούρα
-Πόνος στη βουβωνική χώρα
-Πυρετός
-Ρίγη
-Υπέρταση
-Ναυτία
-Έμετος

Διάγνωση της νόσου - Εξετάσεις

Συνήθως η διάγνωση προκύπτει από την αιφνίδια έναρξη των συμπτωμάτων
-Αιματολογικές εξετάσεις (Απαραίτητη είναι η γενική αίματος)
-Το υπερηχογράφημα συμβάλει στον αποκλεισμό της απόφραξης του νεφρού
-Σπάνια απαιτείται αξονική τομογραφία

Θεραπεία - Μέθοδοι αντιμετώπισης

Η φαρμακευτική αγωγή με αντιβίωση: αμινογλυκοσίδες, αμπικιλλίνη, κινολόνες για 10 ημέρες, είναι η θεραπεία εκλογής.

Στην χρόνια πυελονεφρίτιδα η θεραπεία είναι πολύ πιο πολύπλοκη. Σε πρώτη φάση θα πρέπει να αρθεί ο βασικός επιβαρυντικός παράγοντας π.χ. η απόφραξη στους ενήλικες και η κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση στα παιδιά. Αμέσως μετά θα χρειασθεί μακροχρόνια χορήγηση αντιβιοτικών.

iatropedia.gr

Μηνιγγίτιδα είναι η φλεγμονή των μεμβρανών (μήνιγγες) που περιβάλλουν τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό.

Το οίδημα που συνοδεύει τη μηνιγγίτιδα προκαλεί συχνά το “σήμα κατατεθέν” των συμπτωμάτων αυτής της κατάστασης, που είναι συνδυασμός πονοκεφάλου, πυρετού και δυσκαμψίας του αυχένα.

Οι περισσότερες περιπτώσεις μηνιγγίτιδας προκαλούνται από κάποια ιογενή λοίμωξη, αλλά βακτηριακές και μυκητιακές λοιμώξεις μπορεί επίσης να οδηγήσουν σε μηνιγγίτιδα. Ανάλογα με την αιτία της μόλυνσης, η μηνιγγίτιδα μπορεί να περάσει από μόνη της σε μερικές εβδομάδες, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να αποδειχτεί απειλητική για τη ζωή του ατόμου και να απαιτεί επείγουσα θεραπεία με αντιβιοτικά.

Αν υποψιάζεστε ότι εσείς ή κάποιος στην οικογένειά σας έχει μηνιγγίτιδα, αναζητήστε επαγγελματική ιατρική φροντίδα αμέσως. Η έγκαιρη θεραπεία της βακτηριακής μηνιγγίτιδας μπορεί να αποτρέψει σοβαρές επιπλοκές.

Πώς θα καταλάβετε αν εσείς ή κάποιος δικός σας έχει μηνιγγίτιδα

Είναι εύκολο να μπερδέψει κανείς τα πρώιμα σημάδια και τα συμπτώματα της μηνιγγίτιδας με εκείνα της εποχικής γρίπης. Τα συμπτώματα της μηνιγγίτιδας μπορεί να αναπτυχθούν μέσα σε αρκετές ώρες ή πιο σταδιακά σε 1-2 ημέρες.

Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε άτομο ηλικίας άνω των 2 ετών περιλαμβάνουν:

-Ξαφνικός υψηλός πυρετός
-Σοβαρός πονοκέφαλος που δεν μοιάζει με άλλους τύπους πονοκεφάλου που είχατε στο παρελθόν
-Πόνος στον αυχένα και δυσκολία των κινήσεων στον λαιμό
-Έμετος ή ναυτία με πονοκέφαλο
-Σύγχυση ή δυσκολία συγκέντρωσης
-Κρίσεις επιληψίας
-Υπνηλία ή δυσκολία να ξυπνήσετε
-Ευαισθησία στο φως
-Μειωμένη όρεξη
-Δερματικό εξάνθημα (σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στην μηνιγγοκοκκική μηνιγγίτιδα)

Συμπτώματα σε νεογέννητα μωρά

Τα νεογνά και τα βρέφη μπορεί να μην εκδηλώσουν τα τυπικά συμπτώματα του πονοκεφάλου και της δυσκαμψίας στον αυχένα. Αντ' αυτού, τα σημάδια της μηνιγγίτιδας σε αυτή την ηλικιακή ομάδα μπορεί να περιλαμβάνουν:

-Υψηλό πυρετό
-Κλαίνε αδιάκοπα
-Υπερβολική υπνηλία ή ευερεθιστότητα
-Αδράνεια ή νωθρότητα
-Μειωμένη όρεξη
-Εξόγκωμα στο μαλακό σημείο στην κορυφή του κεφαλιού
-Ακαμψία στο σώμα και τον λαιμό

Πότε πρέπει να δείτε ένα γιατρό

Αναζητήστε ιατρική φροντίδα αμέσως εάν εσείς ή κάποιος στην οικογένειά σας έχει σημάδια ή συμπτώματα μηνιγγίτιδας, όπως:

-Πυρετό
-Σοβαρή, αδυσώπητη κεφαλαλγία (πονοκέφαλος)
-Σύγχυση
-Εμετό
-Δυσκαμψία στον αυχένα

Η ιογενής μηνιγγίτιδα μπορεί να βελτιωθεί χωρίς θεραπεία, αλλά η βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι σοβαρή, μπορεί να έρθει απότομα και απαιτεί άμεση θεραπεία με αντιβιοτικά για πιο ταχεία ανάρρωση. Η καθυστέρηση στην έναρξη θεραπείας για την βακτηριακή μηνιγγίτιδα αυξάνει τον κίνδυνο μόνιμης βλάβης του εγκεφάλου ή και θανάτου. Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα μπορεί να αποβεί μοιραία για το άτομο μέσα λίγες ημέρες.

Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζετε τι είδους μηνιγγίτιδα έχετε εσείς ή το παιδί σας χωρίς να σας δει ο προσωπικός ή οικογενειακός σας γιατρός και να σας κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις.

http://www.mayoclinic.org

Θρήνος για το παγκόσμιο μπάσκετ. Ο Νέιτ Χάφμαν, ο παλαίμαχος άσος της Μακάμπι Τελ Αβίβ, έχασε τη μάχη με τον καρκίνο μόλις 40 ετών.

Πρόσφατα ο Αμερικανός είχε προκαλέσει παγκόσμια συγκίνηση, ανακοινώνοντας ότι βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της ασθένειας.

Τελικά η μοίρα διάλεξε ο Χάφμαν να φύγει σήμερα Πέμπτη 15 Οκτωβρίου, ανήμερα της πρεμιέρας της Ευρωλίγκας, την οποία είχε κατακτήσει το 2001 έχοντας 21 πόντους και 9 ριμπάουντ στον τελικό της Μακάμπι με τον Παναθηναϊκό. Ήταν μάλιστα ο πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης.

Ψηλός (2μ16) με πλαστικές κινήσεις, ήταν εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο ελισσόταν και τέλειωνε τις φάσεις.

Χολοκυστίτιδα είναι μια ασθένεια που αφορά τη χοληδόχο κύστη και χαρακτηρίζεται από τη φλεγμονή αυτού του πολύ σημαντικού οργάνου στο σώμα.

Εμφανίζεται περίπου στο 10% του πληθυσμού, συχνότερα σε γυναίκες (20-55 ετών 5-20% και άνω των 50 ετών 25-30%) και στους ηλικιωμένους. Συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες (στους Σκανδιναβούς εμφανίζεται σε ποσοστό 50%) και συγγενείς πρώτου βαθμού έχουν επίσης αυξημένες πιθανότητες εκδήλωσης της νόσου, η οποία κατά 90% συνοδεύεται από παρουσία χολόλιθων (πέτρες στην χολή).

Αίτια

Η συχνότερη αιτιολογία είναι η στάση ροής της χολής από την χοληδόχο κύστη προς τον γαστρεντερικό σωλήνα (έντερο) που αυξάνει την πιθανότητα ανάπτυξης μικροβίων. Η παρουσία χολόλιθων, οι διαταραχές της κένωσης της χοληδόχου κύστεως και τα ακατάστατα και πλούσια σε λίπη γεύματα, μπορούν να πυροδοτήσουν κολικό της χοληδόχου κύστεως και να οδηγήσουν σε φλεγμονή.

Συμπτώματα

Η οξεία χολοκυστίτιδα εκδηλώνεται με πόνο στο επιγάστριο (πάνω από το στομάχι) και στο δεξιό υποχόνδριο . Ο πόνος συνοδεύεται από ναυτία και εμετούς. Στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχει πυρετός, εκτός από τα πολύ εξασθενημένα, ή ηλικιωμένα άτομα, όπου η οξεία φλεγμονή είναι δυνατόν να εξελιχθεί χωρίς πυρετικό.

Στο 10-30% των περιπτώσεων εμφανίζεται ίκτερος (κίτρινη απόχρωση στο δέρμα και τους επιπεφυκότες). Ο πόνος φαίνεται ότι επηρεάζεται από τις ξαφνικές κινήσεις του ασθενούς, το βήχα ή τη βαθιά εισπνοή.

Πιθανές επιπλοκές

Η μη έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση της οξείας χολοκυστίτιδας μπορεί να οδηγήσει σε ενδοκοιλιακή φλεγμονή, εμπύημα χοληδόχου κύστεως, νέκρωση τοιχώματος και ρήξεως αυτής, συνθήκες επείγουσες και δύσκολες.

Μέθοδοι αντιμετώπισης

Αρχικά επιβάλλεται διακοπή σίτισης από το στόμα και χορήγηση αντιβιοτικών ευρέος φάσματος, καθώς και αναλγητικών, κατά προτίμηση ενδοφλέβια.

Η περαιτέρω τακτική για την αντιμετώπιση της οξείας χολοκυστίτιδας εξαρτάται από το χρόνο της διάγνωσης σε σχέση με την έναρξη της νόσου, τη βαρύτητα της φλεγμονής και την άποψη του χειρουργού.

Εφόσον η διάγνωση γίνει μέσα στο πρώτο 48ωρο και η φλεγμονή έχει τάση προς εξέλιξη και όχι προς ύφεση, ή συνυπάρχουν εμπύημα, εμφυσηματική χολοκυστίτιδα, σημεία περιτονίτιδας ή και σηπτικής καταπληξίας είναι προτιμότερο να γίνει επείγουσα χολοκυστεκτομή.

Στις περιπτώσεις όπου η φλεγμονή είναι ήπια και έχει τάση προς υποχώρηση, μπορεί αρχικά να ακολουθηθεί συντηρητική αγωγή και να προγραμματιστεί η χολοκυστεκτομή μετά από το πέρας 2-3 μηνών, αφού θα έχει υποχωρήσει η φλεγμονή. Η ελάχιστα επεμβατική (λαπαροσκοπική) χειρουργική είναι ο πιο σύγχρονος και ενδεδειγμένος τρόπος.

Πώς να προφυλαχθείτε από τη νόσο

Η πρόγνωση της οξείας χολοκυστίτιδας εξαρτάται κατά ένα μεγάλο βαθμό από την ηλικία του ασθενούς, τις συνυπάρχουσες παθολογικές καταστάσεις, ιδίως του καρδιαγγειακού συστήματος και τις επιπλοκές της οξείας χολοκυστίτιδας. Η θνητότητα της οξείας χολοκυστίτιδας είναι γύρω στο 3%, αλλά μετά την ηλικία των 65 ετών φτάνει στο 10%.