Συνταγματικές κρίθηκαν, σύμφωνα με πληροφορίες, από την Oλομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι περικοπές των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα καθώς και του επιδόματος θερινής άδειας των εν ενεργεία δημοσίων υπαλλήλων, υπαλλήλων ΟΤΑ, ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ, κ.ά.

Σε διάσκεψη κεκλεισμένων των θυρών οι Ανώτατοι Δικαστές κατέληξαν κατά πλειοψηφία στην παραπάνω κρίση, η οποία είναι αντίθετη τόσο με την εισήγηση της εισηγήτρια Ελένης Παπαδημητρίου όσο και με εκείνη της επταμελούς σύνθεσης του ΣΤ΄ Τμήματος του ΣτΕ που είχε κρίνει παλαιότερα αντισυνταγματικές τις συγκεκριμένες περικοπές που έγιναν με το νόμο 4093/2012.

Η αντισυνταγματικότητα κατά το ΣΤ΄ Τμήμα έγκειτο στο ότι οι περικοπές των δώρων-επιδομάτων αντίκεινται στα άρθρα 25 και 4 του Συντάγματος και τις απορρέουσες από αυτά αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας.

Της Άννας Κανδύλη

πηγή enikos.gr

Ειδικότερα, το έτος 2005, εκδοτικές εταιρείες και εταιρείες μέσων μαζικής ενημέρωσης είχαν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητούσαν να ακυρωθεί μερικά, η από 29.7.2005 κοινή υπουργική απόφαση για τη διαφήμιση και χορηγία καπνού.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι είναι συνταγματική η απαγόρευση διαφήμισης προϊόντων καπνού στα μέσα μαζικής ενημέρωση και ειδικά στον έντυπο Τύπο, η οποία επιβλήθηκε με υπουργική απόφαση το έτος 2005.

Ειδικότερα, το έτος 2005, εκδοτικές εταιρείες και εταιρείες μέσων μαζικής ενημέρωσης είχαν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητούσαν να ακυρωθεί μερικά, η από 29.7.2005 κοινή υπουργική απόφαση για τη διαφήμιση και χορηγία καπνού. Η επίμαχη υπουργική απόφαση, απαγόρευε κάθε είδους διαφήμιση προϊόντων καπνού από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ειδικά τα έντυπα, εκτός από τα έντυπα εκείνα που προορίζονται για τους επαγγελματίες του εμπορίου καπνού και τα έντυπα που έχουν προορισμό τρίτες χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

To Δ΄ τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, 14 χρόνια από την ημέρα κατάθεσης της αίτησης ακύρωσης, δημοσίευσε την υπ’ αριθμ. 857/2019 απόφασή του, με την οποία απέρριψε ως αβάσιμους, όλους τους λόγους που προβάλλονται στην αίτηση ακύρωσης.

Συγκεκριμένα, στην δικαστική απόφαση αναφέρεται ότι το μέτρο της απαγόρευσης, «υπό το φως και τις διατάξεις του άρθρου 21 του Συντάγματος από τις οποίες γεννάται ευθεία υποχρέωση του κράτους για τη λήψη θετικών μέτρων για την προστασία της υγείας των πολιτών, δεν αντίκειται στη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 5 του Συντάγματος ως θεμιτός περιορισμός της επαγγελματικής ελευθερίας των επιχειρήσεων κυκλοφορίας εντύπων μέσων, ούτε εξάλλου κατά τα δεδομένα της κοινής πείρας, το μέτρο αυτό είναι από τη φύση του προδήλως απρόσφορο για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού δημοσίου συμφέροντος, δηλαδή της προστασίας της δημόσιας υγείας και συνεπώς δεν αντίκειται στην συνταγματική αρχή της αναλογικότητας».

Νόμιμη και συνταγματική κρίθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας η εξαίρεση, από το υπουργείο Εργασίας, σειράς επαγγελμάτων από την κατηγορία των βαρέων και ανθυγιεινών, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι σε αυτά να χάνουν επιδόματα και πρόσθετες παροχές.

Στο ανώτατο δικαστήριο είχαν προσφύγει κατά σχετικής απόφασης του υπουργείου Εργασίας, ομοσπονδίες και σωματεία εργαζομένων στην υαλουργία, τσιμεντοβιομηχανία, διακίνηση τσιμέντου, λατομεία, χημική βιομηχανία, κατεργασία ελαστικών και πλαστικών, ζητώντας να ακυρωθεί η εξαίρεσή τους από τα βαρέα και ανθυγιεινά.

Ομως η επταμελής σύνθεση του Α’ Τμήματος του ΣτΕ, με πρόεδρο τον αντιπρόεδρο του ΣτΕ Αναστάσιο Γκότση και εισηγήτρια τη σύμβουλο Παρασκευή Μπραϊμη, απερρίψε τις αιτήσεις των ομοσπονδιών και των σωματείων.

Οπως αναφέρεται στις αποφάσειες του ΣτΕ, στο υπουργείο Εργαςίας συστάθηκε ειδική επιτροπή για να κρίνει ποιοί εργαζόμενοι με τα σημερινά δεδομένα πρέπει να υπάγονται στα βαρέα και ανθυγιεινά.

Στις δικαστικές αποφάσεις του ΣτΕ αναφέρεται ακόμα πως το 2010, με αφορμή την δημοσιονομική κρίση, προβλέφθηκαν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για τον περιορισμό των βαρέων και ανθυγιεινών, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε το νέο ασφαλιστικό σύστημα, (νόμος 3863 του 2010) που καθόρισε τον κατάλογο των βαρέων και ανθυγιεινών, αφού απόψεις εξέφρασαν τόσο η ΓΣΕΕ όσο και η ΓΕΣΕΒΕΕ.

Επίσης το ανώτατο δικαστήριο, απέρριψε τόσο τους ισχυρισμούς των Σωματείων περί παράβασης των συνταγματικών αρχών της ισότητας, της αναλογικότητας και της κρατικής μέριμνας στην κοινωνική ασφάλιση, λόγω θέσπισης αυστηρότερων κριτηρίων για τον καθορισμό του ποιός εργαζόμενος υπάγεται στα βαρέα και ανθυγιεινά.

πηγή kathimerini.gr

Πηγή:www.dimokratiki.gr

Και με τη σφραγίδα της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε αντισυνταγματική η διάταξη του νόμου με την οποία εξαιρούνται από την ανάρτηση των δασικών χαρτών οι περιοχές όπου έχουν αναπτυχθεί «οικιστικές πυκνώσεις».

Οι ανώτατοι δικαστές υπό την πρόεδρο του ΣτΕ Αικατερίνη Σακελλαροπούλου στο σκεπτικό της απόφασής τους χαράσσουν «γραμμή προστασίας» με βάση το Σύνταγμα για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις.

«Η συνταγματική υποχρέωση διαφύλαξης του εν γένει δασικού πλούτου της χώρας καθιστά κατ’εξαίρεση μόνον επιτρεπτή τη μεταβολή της μορφής των δασικού χαρακτήρα εκτάσεων, εφόσον προέχει για την εθνική οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη χρήση, επιβαλλόμενη από λόγους δημοσίου συμφέροντος, ενώ ουδέποτε αποτελεί προέχουσα χρήση η αξιοποίηση δασικού χαρακτήρα εκτάσεων για οικιστικούς σκοπούς, οι οποίοι δεν συνιστούν λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, που θα δικαιολογούσαν τη μεταβολή του προορισμού του δάσους», επισημαίνουν μεταξύ άλλων στο σκεπτικό τους οι σύμβουλοι της Επικρατείας.

Το κρίσιμο ζήτημα των οικιστικών πυκνώσεων δεν μπορεί ,κατά το ΣτΕ, να λυθεί με την επιβράβευση της αυθαίρετης δόμησης εντός δασών, «αντιθέτως δε προϋποθέτει την έγκυρη καταγραφή των δασών και των δασικών εκτάσεων στον αναρτώμενο δασικό χάρτη και κατ’επέκταση στο δασολόγιο, την οποία, όμως, ματαιώνουν επ’αόριστον οι επίμαχες διατάξεις. Πράγματι, ενώ ο νομοθέτης προβλέπει ειδική διαδικασία για την προσθήκη στο δασικό χάρτη και, εν τέλει, στο δασολόγιο, των δασικών εκτάσεων των κίτρινων περιγραμμάτων, όσων, δηλαδή, περιλαμβάνονται ακόμη και σε περιοχές για τις οποίες έχουν εκδοθεί διοικητικές πράξεις που, ενδεχομένως, ενθάρρυναν την πεποίθηση των πολιτών ότι αυτές δεν είναι δασικές (μη νόμιμες ή ασαφείς οριοθετήσεις οικισμών, ημιτελείς πολεοδομήσεις κ.λπ.), ο ίδιος νομοθέτης εμφανίζεται, ταυτοχρόνως, να εξαιρεί, και από την ανάρτηση ακόμη των δασικών χαρτών, εκτάσεις, ορισμένες από τις οποίες δομήθηκαν όλως αυθαιρέτως, χωρίς καμία ένδειξη νομιμοφάνειας και κατά προφανή παράβαση των κανόνων του κράτους δικαίου».

H απόφαση αυτή βάζει φωτιά σε χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων οι οποίοι δεν θα μπορούν να προχωρήσουν σε νομιμοποίηση των ακινήτων τους, τουλάχιστον με βάση εκείνο τον νόμο. Μια απόφαση όμως που ενδεχομένως να καθιστά πιο δύσκολη την όποια μελλοντική προσπάθεια νομιμοποίησης.www.in.gr  

Στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) θα κριθεί η υπουργική απόφαση που προβλέπει την παράταση του μειωμένου ΦΠΑ στα ακριτικά νησιά Λέρο, Λέσβο, Κω, Σάμο και Χίο για ένα εξάμηνο ακόμα, υπό την προϋπόθεση ότι ο αριθμός των προσφύγων στα τοπικά Hot Spot υπερβαίνει τη δυναμικότητα φιλοξενίας ανά νησί.

Οι τοπικοί φορείς, επισημαίνουν ότι η επίμαχη υπουργική απόφαση παραβιάζει επτά συνταγματικές αρχές, που είναι: 1) της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ιδίως των προσφύγων, 2) της αρχής της νησιωτικότητας, 3) της ίσης μεταχείρισης, 4) του ελεύθερου ανταγωνισμού, 5) της οικονομικής ελευθερίας, 6) της αναλογικότητας και 7) της χρηστής διοίκησης.

Πέρα από το καθαρά νομικό μέρος οι τοπικοί φορείς, υποστηρίζουν ότι η επίμαχη υπουργική απόφαση συνδέει το ύψος του μειωμένου ΦΠΑ με την ύπαρξη ικανού αριθμού προσφύγων, εισάγοντας έτσι, άσχετα και μάλιστα επικίνδυνα κριτήρια στο πεδίο της φορολογικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ανήθικη χαρακτηρίζουν οι τοπικοί φορείς την σύνδεση των υπεραρίθμων στα Hot Spot με την μείωση του ΦΠΑ και υπογραμμίζουν ότι αυτό τους προσβάλλει τόσο ως δημοκρατικούς φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, όσο και ως ενεργούς πολίτες.

Παράλληλα, επισημαίνουν ότι η κατάργηση του ειδικού καθεστώτος ΦΠΑ στα 5 αυτά νησιά, θα οδηγήσει:
-Στην αύξηση του κόστους ζωής των κατοίκων, λόγω της αύξησης των εμπορευμάτων, πρώτων υλών, ενώ παράλληλα μειώνει το εισόδημά τους,
-Στη μείωση της ανταγωνιστικότητας παραγομένων αγαθών, προϊόντων και υπηρεσιών και
-Στη μείωση των αναμενομένων φορολογικών εσόδων, λόγω της μείωσης της ρευστότητας των επιχειρήσεων, της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής.